Ψυχοφελή μηνύματα...

Καθημερινά πνευματικά μηνύματα.

Συντονιστής: Συντονιστές

toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Έγινε πλέον κακή συνήθεια, μόλις μαθαίνουμε κάτι για τον πλησίον μας, να πηγαίνουμε και να το διαλαλούμε παντού.

Η γλώσσα μας καίει και σπεύδουμε να πούμε στους άλλους αυτό που είδαμε και ακούσαμε.

Ξεχνάμε ότι αν εμείς κρίνουμε τους άλλους θα μας κρίνει και εμάς ο Θεός.

Ξεχνάμε ότι δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να κρίνουμε τον πλησίον διότι αυτό δεν είναι δική μας υπόθεση αλλά του Θεού, ο οποίος είναι Υπέρτατος Κριτής, ο οποίος μόνος γνωρίζει την καρδιά του ανθρώπου και μπορεί να αποδώσει δικαία κρίση.

Άγιος Λουκάς ο ιατρός

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ONLINE
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

"Αν θέλεις να δοκιμάσεις την πίστη ενός χριστιανού, μίλησέ του για τον ασκητισμό..." ~ κυρ Φώτης Κόντογλου †

Όταν μιλήσεις στους ψευτοχριστιανούς για σκληρή άσκηση στο κορμί και στο πνεύμα για την αγάπη του Χριστού, θυμώνουνε, σε λένε φακίρη, ειδωλολάτρη, βάρβαρο. Αν θέλεις να δοκιμάσεις την πίστη ενός χριστιανού, μίλησέ του για τον ασκητισμό... Ο πιστός θα νοιώσει κατάνυξη, ο χλιαρός, δηλαδή ο ψεύτικος, ο άπιστος, θα διαμαρτυρηθεί.

Τί αν λέγει ο Χρι­στός: «Μακάριοι όσοι αφήσανε τα πάντα και μ' ακολουθήσανε», ή «Η βασιλεία του Θεού βιάζεται και οι βιασταί αρπάζουσιν αυτήν» ["Ν": δηλ. όποιοι "βιάζουν" τον εαυτό τους, για να νικήσουν τα πάθη τους και να ζήσουν κατά τη διδασκαλία του Χριστού], και πως «θλίψιν έξετε», και πως «στενή και τεθλιμμένη η οδός η απάγουσα εις την ζωήν»; Εμείς θέλουμε να είμαστε Χριστιανοί χωρίς Χριστό, δηλ. χωρίς θλίψη πνευματική, χωρίς να σηκώνουμε τον σκληρό σταυρό, αλλά να περπατάμε στον πλατύν δρόμο. Αυτοί οι ψεύτικοι χριστιανοί, σαν τους μιλά κανένας για σκληρή και στερημένη ζωή, για θυσία, για άσκηση, λένε πως αυτά δεν τα θέλει ο Χριστός, και πως αυτά είναι παρακαμώματα [=υπερβολές, ότι με αυτό τον τρόπο "το παρακάνουμε"].

Μα, ω ανόητε άνθρωπε, στον Χριστιανισμό, τίποτα δεν μπορεί να παραγίνει. Για όλα τα ανθρώπινα πράγματα μπορείς να πεις πως κάτι τι είναι παρακανωμένο, μονάχα για τον Χριστιανισμό δεν υπάρχει παρακάνωμα.

Τί παρακάνωμα μπορεί να σηκώσει ακόμα το να αγαπάς αυτόν που σκότωσε τον πατέρα σου, τί παρακάνω­μα μπορείς να κάνεις στο να σε χτυπήσουνε και στο άλλο μάγουλο, τί παρακάνωμα να γίνει ακόμα στο να πεινάς και να διψάς την καταφρόνεση, στο να κάνεις όσα ζητά ο Θεός από εσένα, δηλ. στο ν' αγαπάς τους εχθρούς σου, να γλυκομιλάς αυτόν που σε βρίζει, να μην κρίνεις αυτόν που σε δικάζει, να ταπεινώνεσαι μπροστά στον πιο τιποτένιον άνθρωπο, κι' όταν τα κάνεις όλα αυτά, να λες πως είσαι «αχρείος δούλος»;

Τί παρακάνωμα μπορεί να γίνει ακόμα στο να πιστέψεις πως θα αναστηθούνε τα σώματά μας αθάνατα ως να ανοιγοκλείσει το μάτι, και πως ο κόσμος όλος θ' αλλάξει μονομιάς, και πως θα γίνει άλλος καινούριος κόσμος άφθαρτος;

Λοιπόν υπάρχει τίποτα στον Χριστιανισμό που να μπορεί να παρακαμωθεί;

Ο Χριστιανισμός είναι η υπερβολή όλων των υπερβολών, το πιο απίστευτο από όλα τα απίστευτα. Για τούτο η πόρτα που μπαίνει κανένας στην εξωτική χώρα του Χριστού είναι μια μοναχά, η πίστη. Και για την πίστη δεν υπάρχει κανένα παρακάνωμα. Ενώ για την απιστία υπάρχει η πονηρή φρονιμάδα, το μέτριο και ο συμβιβασμός...

Γι' αυτό οι τέτοιοι ψευτοχριστιανοί δεν αντέχουνε στη φωτιά της πίστεως και γυρίσανε τον Χριστιανισμό σε κάποιο σύστημα ηθικό, ωφέλιμο για την εγκόσμια ζωή, που γι' αυτό δεν τους χρειάζεται ολότελα ο Χριστός. Γιατί ο άπιστος φοβάται, ενώ όποιος πιστεύει «ως λέων πέποιθε», κατά τον προφήτη.

* Όποιος αγαπά τον Θεό, φλέγεται χωρίς να το δείχνει, χαίρεται χωρίς να γελά, συντρίβεται μέσα στον βυθό του εαυτού του.

* Η αγάπη που μας δίδαξε ο Χριστός είναι άλλο πράγμα από τη λεγόμενη φιλανθρωπία. Για τούτο οι φιλάνθρωποι δεν γεύουνται αυτή την αγάπη του Χριστού, που είναι «νερό που πηδά σε ζωή αιώνια». Οι φιλανθρωπίες που κάνουνε οι σημερινοί άνθρωποι είναι ένα χρέος κοινωνικό. Αυτοί οι φιλάνθρωποι, κι' όποιος είναι πρακτικός άνθρωπος, δεν είναι χριστιανοί.

* Όποιος αγαπά τον Χριστό και το Ευαγγέλιό του, αγαπά το πράγμα που αξίζει να αγαπηθεί πιο πολύ απ' όλα. Μέσα στον Χριστό βρίσκεται ό,τι αξίζει την αγάπη, η ταπείνωση, ο πόνος, η πραότητα, η πνευματική θλίψη κ' η πνευματική χαρά που είναι κ' οι δυο γλυκές όταν γίνονται στ' όνομα του Χριστού.

* «Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, καγώ αναπαύσω υμάς». Να μας αναπαύσεις! Δεν θέλουμε ούτε να το ακούσουμε. Μα εμείς δεν θέλουμε ν' αναπαυθούμε. Εμείς θέλουμε νάμαστε φορτωμένοι, με τα πάθη μας, με τις έχθρες μας, με τους πολέμους, με τις φροντίδες της φιλοδοξίας, της σάρκας, με αίματα λερωμένοι, με πιστόλια, με κανόνια, με μπόμπες. Τί θα γίνουμε χωρίς αυτά, Κύριε ειρηνοποιέ; Πώς θα ζήσουμε έτσι αναπαυμένοι, με τί θα γεμίσουμε τον άδειο τον εαυτό μας, αφού για μας είναι ζωή μονάχα αυτά τα πράγματα.

Ειρήνη μας δίνεις, μα η ειρήνη είναι ο θάνατός μας, αφού είναι ο θάνατος των αγαπημένων μας παθών! Αν έλεγες «κ' εγώ θα σας φορτώσω και άλλα τέτοια βάρη, που δεν τα γνωρίζετε, εγώ θα πλουτήσω την ψυχή σας και με άλλα τέτοια πλούτη, που να μη ειρηνέψετε ποτέ», τότε θα ερχόμαστε κοντά σου, θα σε παραδεχόμαστε για Θεό μας.

Εμείς θέλουμε θεούς που να μας φορτώνουνε, εκδικητικούς, σαν τον Άρη, σαν τον Δία, σαν τον Κρόνο, ψεύτες σαν τον Ερμή, σαν τους άλλους. Εμείς θέλουμε να ζούμε την κακία, γιατί αυτή είναι ζωντανή και δυνατή. «Ναι, έρχου, Κύριε!» Κράζει με χαρά ο Ιωάννης στον Ερχόμενο επί Νεφελών στη Δευτέρα Παρουσία...

Πρέπει νάσαι άγιος, δίκαιος και μάλιστα νάσαι Ιωάννης, για να χαίρεσαι πως θάρθει ο Χριστός και να τον περιμένεις. Εμείς κράζουμε «μην έλθεις Κύριε». Γιατί είμαστε αμαρτωλοί και έρχεται η οργή του Κυρίου καταπάνω μας. Με την «ατομική μπόμπα» τα συλλογίζουμαι αυτά. Μόλις μαθεύτηκε, φόβος επέπεσε επί πάσαν καρδίαν. Μακάριοι όσοι είναι έτοιμοι σε κάθε στιγμή! Αλλά αλλοίμονο! Ποιος είναι έτοιμος σαν τον Ιωάννην τον αγιώτατο από τους αγίους; Όλοι μας φοβούμαστε μήπως έλθεις ως κλέπτης εν νυκτί (Λουκάς ΚΑ').

* Οι άνθρωποι, αν τους βρίσεις ή λογοφέρεις μαζί τους, ή γράψεις γι' αυτούς κακό, έρχεται ώρα που μπορεί να σου το συχωρέσουν. (Δεν βαρυέσαι, αδελφέ, ξέχασέ τα!) Κείνο που δεν θα σου συχωρέσουνε ποτέ και για το οποίο θα σε μισήσουνε, είναι να ζεις κατά τέτοιον τρόπο, που να ντρέπουνται εκείνοι για τη δική τους τη ζωή, νάναι η ζωή σου σαν ένας έλεγχος της δικής τους.

* Όποιος απογεύθηκε κατάκαρδα την ειρήνη του Χριστού, δεν βιάζει τον εαυτό του νάναι φτωχός, μα θεληματικά ποθεί τη φτώχεια, και χάνει τη χαρά του σαν αποκτήσει κάτι τι παραπάνω, ας είναι και το πιο τιποτένιο πράγμα. Κι' ό,τι είναι ταπεινό και φτωχικό και καταφρονεμένο, τ' αγαπά κρυφά μέσα στην καρδιά του χωρίς να λέγει τίποτα σε κανέναν, γιατί ο ταπεινός αγαπά τη σιωπή και τη λησμονιά: «Εγγύς ο Θεός της λυπηράς καρδίας».

* Μόλις σκορπίσουνε οι πειρασμοί κι' ανοίξει η πόρτα της ψεύτικης χαράς και της αναπαύσεως, κλείνει η πόρτα της αληθινής ευφροσύνης. Αυτό το νοιώθει καθαρά ο Χριστιανός.

* Προσευχή. Σε ευχαριστώ, Κύριε πολυέλεε, σε υμνώ, σε δοξάζω, γιατί μ' έπλασες από το τίποτα. Αλλά δεν μ' έπλασες μοναχά μια φορά, αλλά και κάθε μέρα με πλάθεις από το τίποτα, επειδή και κάθε μέρα με βγάζεις από τον ίσκιο του θανάτου που ξαναπέφτω. Μέσα στον ακαταμέτρητο τον κόσμο, μέσα στη μερ­μηγκιά των ανθρώπων, είμαι ένα τίποτα. Ο κάθε άνθρωπος είναι ένα τίποτα. Και μολαταύτα τον κάθε άνθρωπο τον θυμάσαι και τον βρίσκεις και τον τραβάς προς εσένα, και τον ζωοποιείς από πεθαμένον, και τον ξαναπλάθει το πατρικό χέρι σου, σαν να είναι ο καθένας μας μοναχά αυτός στον κόσμο. Η κραταιά δύναμή σου βαστά όλη την κτίση κι' όλες τις ψυχές σαν νάναι μια και μοναχή. Και τις κάνεις να νοιώσουνε την αθανασία σαν νάναι μια και μονάχη η καθεμιά και σε νοιώθουνε πατέρα τους σπλαχνικόν, που δεν κουράζεται να συχωρά και να ξαναπλάθει τον εαυτό μας, που πεθαίνει κάθε ώρα από την αμαρτία.

Αξιοπρόσεκτες ευσεβείς σκέψεις του ακαταβλήτου αγωνιστού αειμνήστου Φωτίου Κόντογλου † 1965 - Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη".

http://pneumatoskoinwnia.blogspot.com/
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Ο άνθρωπος που προσεύχεται για όλο τον κόσμο κάνει την μεγαλυτέρα ελεημοσύνη στον εαυτόν του και στην ανθρωπότητα!

Διότι ο σατανάς κάθε μέρα ζητάει από τον Χριστό, όλους τους αμετανόητους ανθρώπους. Αυτός είναι δικός μου! Έκανε αυτό και αυτό… είναι δικός μου! Δώσ’ μου τον! Γιατί δεν μου τον δίνεις;…

Τότε γυρίζει ο Χριστός, δείχνει και λέει στον διάβολο: Διότι ταυτόχρονα, εκείνος προσεύχεται γι’ αυτόν! Για το χατίρι αυτουνού, δεν σου τον δίνω!

Δημήτριος Παναγόπουλος - Ιεροκήρυκας
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Μὴ λές, «ἔχω καιρό»… )(Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου)

Ὅποιος εἶναι γέρος, νὰ σκέπτεται, ὅτι ὕστερα ἀπὸ λίγο ἀπέρχεται τοῦ κόσμου. Ἔχει δυνατότητα μέσα σὲ λίγο χρόνο ν᾿ ἀπαλείψει τ᾿ ἁμαρτήματά του.
Ὅποιος πάλι εἶναι νέος, νὰ σκέπτεται τὸ ἄδηλο τῆς ἡμέρας τοῦ θανάτου. Νὰ σκέπτεται, ὅτι πολλὲς φορὲς γεροντότεροι ἔμειναν, καὶ νεώτεροι πρὶν ἀπ᾿ αὐτοὺς ἔφυγαν…
Ἡ ἀναβολὴ τῆς μετανοίας εἶναι κίνδυνος καὶ τρόμος. Ἡ μὴ ἀναβολὴ εἶναι ἀσφαλὴς σωτηρία… Μὴ λές, «ἔχω καιρό». Διότι τέτοια λόγια πολὺ παροργίζουν τὸν Κύριο!

*Ε.Π.Ε. 19, 570

«Ὁ μὲν γέρων ἐννοείτω, ὅτι μικρὸν ὕστερον ἀπελεύσεται. Ἔξεστιν αὐτῷ ἐν βραχεῖ χρόνῳ τὸ πᾶν ἀπονίψασθαι. Ὁ νέος πάλιν καὶ αὐτὸς τὸ ἄδηλον λογιζέσθω τῆς τελευτῆς, καὶ ὅτι πολλῶν πολλάκις πρεσβυτέρων μενόντων ἐνταῦθα, οἱ νέοι πρὸ αὐτῶν ἀπηνέχθησαν… Ἐκ τοῦ ἀναβάλλεσθαι κίνδυνος καὶ φόβος. Ἐκ δὲ τοῦ μὴ ἀναβάλλεσθαι σωτηρία δήλη καὶ ἀσφαλής… Μὴ λέγε, ἔσται καιρός. Τοιαῦτα ρήματα σφόδρα παροργίζει τὸν Θεόν.»

https://pneumatikes-selides.blogspot.com/
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Από τον Ευεργετινό: Ποτέ να μην απελπιστούμε

Κάποιος αδελφός νικήθηκε από το πάθος της πορνείας και έκανε την αμαρτία καθημερινά, αλλά και καθημερινά ζητούσε έλεος από τον Κύριό του με δάκρυα και προσευχές. Ενεργώντας λοιπόν έτσι, τον ξεγελούσε η κακή συνήθεια, και έκανε την αμαρτία· έπειτα πάλι, μετά την αμαρτία, πήγαινε στην εκκλησία, και βλέποντας την ιερή και σεβάσμια εικόνα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, έπεφτε μπροστά της με πικρά δάκρυα και έλεγε: «Σπλαχνίσου με, Κύριε, και πάρε από επάνω μου αυτόν τον ύπουλο πειρασμό, γιατί με ταλαιπωρεί φοβερά και με τραυματίζει με τις πικρές ηδονές. Δεν έχω πρόσωπο, Κύριε, να αντικρίσω και να δω την αγία εικόνα σου και την υπέρλαμπρη μορφή του προσώπου σου, ώστε να γλυκαθεί και να ευφρανθεί η καρδιά μου».

Τέτοια έλεγε, και όταν έβγαινε από την εκκλησία έπεφτε πάλι στον βούρκο.

Όμως και πάλι δεν απελπιζόταν για τη σωτηρία του, αλλά από την αμαρτία ξαναγύριζε στην εκκλησία και έλεγε τα παρόμοια προς τον φιλάνθρωπο Κύριο και Θεό: «Εσένα, Κύριε, βάζω εγγυητή, ότι από εδώ και πέρα δεν θα ξανακάνω αυτή την αμαρτία· μόνο, αγαθέ, συγχώρησέ μου όσες αμαρτίες σου έκανα από την αρχή μέχρι τώρα».

Και αφού έδινε αυτές τις φοβερές υποσχέσεις, πάλι γύριζε στη βαριά αμαρτία του. Και έβλεπε κανείς τη γλυκύτατη φιλανθρωπία και την άπειρη αγαθότητα του Θεού να ανέχεται καθημερινά και να υπομένει την αδιόρθωτη και βαριά παράβαση και την αχαριστία του αδελφού και να θέλει από πολλή ευσπλαχνία τη μετάνοιά του και την οριστική επιστροφή του.

Γιατί αυτό δεν γινόταν για ένα, δύο ή τρία χρόνια, αλλά για δέκα και περισσότερο.

Βλέπετε, αδελφοί, την άμετρη ανοχή και την άπειρη φιλανθρωπία του Κυρίου; Πώς κάθε φορά δείχνει μακροθυμία και καλοσύνη, υπομένοντας τις βαριές ανομίες και αμαρτίες μας;

Γιατί αυτό που συγκλονίζει και προκαλεί θαυμασμό σχετικά με την πλούσια ευσπλαχνία του Θεού είναι ότι ο αδελφός, ενώ υποσχόταν και συμφωνούσε να μην ξανακάνει την αμαρτία, αποδεικνυόταν ψεύτης.

Μια μέρα λοιπόν, καθώς γίνονταν αυτά, ο αδελφός, αφού έκανε την αμαρτία, πήγε τρέχοντας στην εκκλησία, θρηνώντας και στενάζοντας και κλαίγοντας και βιάζοντας την ευσπλαχνία του αγαθού Θεού να τον λυπηθεί και να τον γλυτώσει από τον βούρκο της ασωτείας.

Καθώς λοιπόν ο αδελφός παρακαλούσε τον φιλάνθρωπο Θεό, ο αρχέκακος διάβολος, η καταστροφή των ψυχών μας, είδε ότι τίποτε δεν κάνει, αλλά όσα αυτός έραβε με την αμαρτία, ο αδελφός τα ξήλωνε με τη μετάνοια.

Με θράσος λοιπόν του παρουσιάστηκε φανερά και, στρέφοντας το πρόσωπό του προς τη σεβάσμια εικόνα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, κραύγαζε και έλεγε:
«Τι θα γίνει μ’ εμάς τους δύο, Ιησού Χριστέ; Η άπειρη συμπάθειά σου με νικά και με ρίχνει κάτω, καθώς δέχεσαι αυτόν τον πόρνο, τον άσωτο, που κάθε μέρα σου λέει ψέματα και δεν λογαριάζει την εξουσία σου.

Γιατί λοιπόν δεν τον καις, αλλά μακροθυμείς και τον ανέχεσαι; Εσύ πρόκειται να δικάσεις τους μοιχούς και τους πόρνους και να εξολοθρεύσεις όλους τους αμαρτωλούς. Πράγματι, δεν είσαι δίκαιος κριτής, αλλά όπου νομίσει η εξουσία σου, κρίνεις άδικα και παραβλέπεις.

Εμένα, για τη μικρή παράβαση της υπερηφάνειας, με έριξες από τον ουρανό κάτω· και αυτός είναι ψεύτης και πόρνος και άσωτος, και επειδή πέφτει μπροστά σου, του χαρίζεις ατάραχος την ευμένειά σου.

Γιατί λοιπόν σε λένε δίκαιο κριτή; Όπως βλέπω, και εσύ χαρίζεσαι σε πρόσωπα από την πολλή σου αγαθότητα και παραβλέπεις το δίκαιο».

Και αυτά ο διάβολος τα έλεγε πνιγμένος από την πολλή πίκρα του και βγάζοντας φλόγες και καπνό από τα ρουθούνια του.

Αφού τα είπε αυτά ο διάβολος, σώπασε· και αμέσως ακούστηκε μία φωνή σαν από το άγιο βήμα να λέει: «Παμπόνηρε και ολέθριε δράκοντα, δεν χόρτασε η κακία σου που κατάπιες όλο τον κόσμο, αλλά και αυτόν που κατέφυγε στο άπειρο έλεος της ευσπλαχνίας μου πασχίζεις να τον αρπάξεις και να τον καταπιείς;

Έχεις να παρουσιάσεις αμαρτήματα τόσα που να ζυγίζουν βαρύτερα από το πολύτιμο αίμα που έχυσα γι’ αυτόν επάνω στον σταυρό;

Μάθε ότι η σταύρωση και ο θάνατός μου συγχώρησαν τις αμαρτίες του. Και εσύ βέβαια, όταν αυτός πηγαίνει στην αμαρτία, δεν τον διώχνεις, αλλά τον δέχεσαι με χαρά και δεν τον αποστρέφεσαι, ούτε τον εμποδίζεις, γιατί ελπίζεις να τον κερδίσεις.

»Εγώ λοιπόν, που είμαι τέτοιος σπλαχνικός και φιλάνθρωπος, που έδωσα εντολή στον κορυφαίο μου απόστολο Πέτρο να συγχωρεί ως εβδομήντα φορές το επτά αυτόν που αμαρτάνει καθημερινά, άραγε δεν θα συγχωρήσω και δεν θα τον σπλαχνιστώ;

Ναι, σου λέω· και επειδή καταφεύγει σ’ εμένα, δεν θα τον αποστραφώ, ώσπου να τον πάρω δικό μου· γιατί εγώ για τους αμαρτωλούς σταυρώθηκα και γι’ αυτούς άπλωσα τα άχραντα χέρια μου, έτσι ώστε όποιος θέλει να σωθεί, να καταφεύγει σ’ εμένα και να σώζεται.

Κανέναν δεν αποστρέφομαι ούτε διώχνω· ακόμη και μύριες φορές τη μέρα να αμαρτήσει κάποιος και μύριες φορές να έρθει σ’ εμένα, δεν θα φύγει λυπημένος. Γιατί δεν ήρθα να καλέσω σε μετάνοια τους ενάρετους αλλά τους αμαρτωλούς».

Μόλις ακούστηκαν αυτά τα λόγια, ο διάβολος έμεινε στη θέση του τρέμοντας, χωρίς να μπορεί να φύγει. Και ακούστηκε πάλι η φωνή: «Άκουσε, απατεώνα, και σχετικά με αυτό που είπες, ότι δηλαδή είμαι άδικος. Γιατί εγώ είμαι δίκαιος σε όλους, και σε όποια κατάσταση βρω κάποιον, σύμφωνα με αυτήν τον κρίνω.

Δες, λοιπόν· αυτόν τον βρήκα τώρα σε μετάνοια και επιστροφή, πεσμένο μπροστά στα πόδια μου και νικητή σου. Θα τον πάρω λοιπόν και θα σώσω την ψυχή του, επειδή δεν απελπίστηκε για τη σωτηρία του.

Και εσύ, βλέποντας την τιμή που του κάνω, να σουβλιστείς από τον φθόνο σου και να καταντροπιαστείς».

Και όπως ήταν ο αδελφός πεσμένος μπρούμυτα και θρηνούσε, παρέδωσε την ψυχή του· και αμέσως ήρθε οργή μεγάλη σαν φωτιά και έπεσε επάνω στον σατανά και τον κατέκαιγε.

Από αυτό λοιπόν ας μάθουμε, αδελφοί, την άμετρη ευσπλαχνία και φιλανθρωπία του Θεού και πόσο καλό Κύριο έχουμε, και ποτέ να μην απελπιστούμε ή να αμελήσουμε τη σωτηρία μας.

Από το βιβλίο: ΕΥΕΡΓΕΤΙΝΟΣ, τόμος Α’, Υπόθεση Α’, σελ. 31. Εκδόσεις Το Περιβόλι της Παναγίας, Θεσσαλονίκη 2001.
https://www.askitikon.eu/
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

«Γι’ αυτό ο Διάβολος αγωνίζεται ν’ αποτρέψει τον άνθρωπο από την μετάνοια» (Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας)

Η μετάνοια, εξαλείφει όλα τα αμαρτήματα. Έχουμε δύο πραγματικότητες: η μία είναι η φιλανθρωπία του Θεού, η άλλη είναι η αμαρτωλότητα του ανθρώπου.

Σας ερωτώ: ποια από τις δύο είναι μεγαλύτερη; Τα αμαρτήματά μας, όσα κι αν είναι, είναι ορισμένα και συγκεκριμένα. Η Φιλανθρωπία του Θεού είναι άπειρη, αμέτρητη. Ο ιερός Χρυσόστομος για να παρηγορήσει τους αμαρτωλούς, παρουσιάζει το παράδειγμα με το κάρβουνο. Έχεις ένα αναμμένο κάρβουνο. Σε καίει. Αν όμως ρίξεις το κάρβουνο αυτό μέσα στο πέλαγος, ποιος θα νικήσει· το πέλαγος ή το κάρβουνο; Ασφαλώς το πέλαγος. Ένα τσαφ θ’ ακουσθεί και θα εξαφανισθεί το αναμμένο κάρβουνο.

Κάρβουνο, που κατακαίει τα σωθηκά μας, είναι η αμαρτία. Τι πόνος! Μη το αφήνεις. Πάρτο την ώρα της σωστικής εξομολογήσεως και ρίξε το στο Πέλαγος της Φιλανθρωπίας του Θεού. Αμέσως το κάρβουνο της αμαρτίας σου θα σβήσει και θα εξαφανισθεί. Και αν μου πεις πως δεν έχεις ένα κάρβουνο, αλλ’ έχεις πολλά αμαρτήματα που σε καίνε, θα σου πω και εγώ, ότι το Έλεος του Θεού δεν είναι απλώς Πέλαγος· είναι Ωκεανός· είναι κάτι απείρως μεγαλύτερο. Το Πέλαγος και ο Ωκεανός έχουν κάποιο μέτρο, κάποια όρια, κάποιο τέλος. Η Φιλανθρωπία όμως του Θεού είναι απροσμέτρητη, απεριόριστη, ατέλειωτη.

«Γι’αυτό ο Διάβολος αγωνίζεται ν’ αποτρέψει τον άνθρωπο από την μετάνοια»

Ο ουράνιος Πατήρ μας παιδεύει όχι για να έλθουμε σε απόγνωση, αλλά για να μετανοήσουμε και διορθωθούμε.

Ο πόνος εξαγνίζει την ψυχή, την κάνει ταπεινή, πονετική, αγαθή και έτσι καταστρώνεται το έδαφος για την θεία επίσκεψη.

Όλα τα λυπηρά μας αποστέλλονται χωρίς καμιά αμφιβολία για την θεραπεία της ψυχής μας που νοσεί.

Με την υπομονή στα παθήματα κάμουμε το θέλημα του Θεού. Όποιος υπομένει πειρασμό, σε οποιαδήποτε μορφή, επιθέτει φάρμακο στην ψυχή του.

Η μετάνοια έχει μεγάλη δύναμη. Παίρνει το κάρβουνο και το κάνει διαμάντι…

Παίρνει τον λύκο και τον κάνει αρνί. Παίρνει τον άγριο και τον κάνει άγιο. Παίρνει τον αιματοβαμμένο ληστή και τον κάνει πρώτο κάτοικο του Παραδείσου.

Ακριβώς, επειδή έχει τέτοια δύναμη η μετάνοια, γι’αυτό ο Διάβολος αγωνίζεται ν’ αποτρέψει τον άνθρωπο από την μετάνοια. Έτσι εξηγούνται οι αντιρρήσεις πολλών ανθρώπων ως προς την μετάνοια και εξομολόγηση.

proskynitis
https://simeiakairwn.wordpress.com/
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Γνώρισα ἕναν ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος ἀγαποῦσε τόσο πολύ τούς ἀδελφούς του, πού ἔλεγε:
«Θεέ μου, θέλω νά σώσεις τούς ἀδελφούς μου· καί νά τούς σώσεις ὅλους. Ἄν τυχόν δέν σώσεις ὅλους τούς ἀδελφούς μου, δέν θέλω νά σώσεις οὔτε ἐμένα. Γιατί δέν μπορῶ νά καταλάβω τί σημαίνει παράδεισος, χωρίς τούς ἀδελφούς μου!»

Ἅγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Όταν πηγαίνουμε στην εξομολόγηση να νιώθουμε ότι στεκόμαστε μπροστά στον ίδιο τον Χριστό.
Χρειάζεται ανδρεία στάση! Ξεκάθαρη! Όχι μισόλογα, δεν ήξερα και δικαιολογίες. Μπροστά σε αυτή την ανοιχτή αγκαλιά με ματωμένα χέρια επάνω στον Σταυρό δεν χωράνε μισές κουβέντες. Παίρνω ολοκληρωτικά την ευθύνη των πράξεών μου με πληρότητα. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να θεραπευτούμε πραγματικά. Όταν κάνουμε την αμαρτία μας αλλά από το 100% το 90% το ρίχνουμε σε τρίτα πρόσωπα, τότε τα αγκάθια θα μείνουνε μέσα μας ακόμα και αν έχουμε εξαγορευτεί στο πετραχείλι. Λίγες λέξεις απλές με ευθύνη και ελευθερώνεσαι. «Πάτερ, ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου». Τότε φεύγουν όλα τα βάρη και είσαι έτοιμος να πετάξεις. Είσαι έτοιμος να ανέβεις πάλι τα σκαλιά προς τον ουρανό. Δυστυχώς οι περισσότεροι άνθρωποι εξομολογούνται ένα 5%, ένα 50% κουτσομπολεύουν άλλους, ένα 30% τα έχουν με τον Θεό που δεν τους κάνει τα χατήρια, και ένα 15% ζητούν αυτοδικαίωση και χειροκρότημα. Τελικά εξομολογείται ο άλλος 20 χρόνια και το αποτέλεσμα είναι ίσως να έχει γίνει και χειρότερος, διότι όχι μόνο δεν θεραπεύεται αλλά βουλιάζει στον βούρκο που έχει φτιάξει ο ίδιος και του αρέσει κι όλας! Με αυτόν τον τρόπο η Θεία Κοινωνία αντί να είναι οντολογικό γεγονός ένωσης και πόθου, γίνεται απλά μια τυπική θρησκευτική διαδικασία. Ανοίγει το στόμα στον Χριστό, αλλά η καρδιά μπορεί να ανήκει στον διάβολο.

Ο περισσότερος κόσμος θέλει τελικά να ακολουθήσει μια αναβαθμισμένη έκδοση του εαυτού του αντί το πρόσωπο του Χριστού. Λατρεύουμε σαν Θεό έναν φαντασιακό εαυτό και τον τροφοδοτούμε με ό,τι μας ζητήσει. Υποδούλωση!!..Τι είναι μετάνοια τελικά ; Να διαλυθείς μπροστά στα ποδάρια του Χριστού και να πάρεις απόφαση να τον ακολουθήσεις ακόμα και μπουσουλώντας μέσα στα τραύματα σου.
Τελικά είμαστε αιχμάλωτοι του ίδιου μας του εαυτού. Έχουμε εξαπατήσει τον βαθύτερο εαυτό μας με προσδοκίες, φαντασιώσεις, όνειρα και ματαιοδοξίες. Είμαστε σε ένα κελί κλεισμένοι και απογοητευμένοι. Έχουμε τα κλειδιά αλλά δεν θέλουμε να βγούμε έξω! Μας αρέσει μέσα εκεί στο υπόγειο διότι φοβόμαστε το Φως! Θέλει ευθύνη να σπάσεις τα δεσμά, δεν είναι εύκολο. Ευτυχώς που η χάρις του Θεού δίνει στον άνθρωπο την ομορφιά της απλότητας και δεν χρειάζεται να ζητήσει τίποτα, παρά μονάχα το πρόσωπο του Χριστού και τη Βασιλεία του Θεού. Όλα τα υπόλοιπα τι να τα κάνεις, αφού δεν θα περάσουν τον Θάνατο;
Να ζητάμε τον Χριστό, να Χριστοποιήσουμε τη ζωή μας ….

π.Σπυρίδων Σκουτής – euxh . gr
Εξομολογητική κένωση . . . - ΕΥΧΗ.gr
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Να αυτοβελτιωθώ* σε σχέση με ποιον και σε σχέση με τι ;

Πώς θα φτιάξω και μάλιστα μόνος μου κάτι το οποίο δεν γνωρίζω και μάλιστα ξεχωριστά από Αυτόν που με έφτιαξε ;
Πώς θα φτιάξω τον εαυτό μου όταν δεν γνωρίζω σε βάθος ποιος πραγματικά είμαι ;
Νέα φιλοσοφικά φρούτα. Εσύ είσαι ο Θεός! Αξίζεις τα πάντα! Είσαι ο τέλειος, δεν φταις πουθενά! Όλοι οι άλλοι φταίνε, όποτε πρέπει να τους κάνεις πέρα και να κάτσεις ως Θεός στον θρόνο της αυτοδικαίωσης. Δεν χρειάζεται να μετανιώσεις για τίποτα! Είσαι ο καλύτερος!
Όχι, σας ευχαριστώ πολύ, δεν θα πάρω.
Δεν χρειάζομαι αυτοβελτίωση και δεν μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο. Να δεχτώ ότι κάποιοι λένε ότι βοηθήθηκαν, αλλά ότι θεραπεύτηκαν; Δεν νομίζω. Αυτό που χρειάζομαι είναι εσωτερική μεταμόρφωση και αυτό δεν μπορεί να γίνει χωρίς τη Χάρη του Θεού. Δεν κοιτάω στον καθρέφτη τον εαυτό μου, αλλά καθρεφτίζομαι στην εικόνα του Χριστού και μέσα από αυτή τη σχέση θα αρχίσουν οι αλλαγές, οι μεταμορφώσεις και οι θεραπείες. Δεν θέλω απλά να αλλάξω κάποιες εξωτερικές συμπεριφορές για να αποφεύγω δυσάρεστες καταστάσεις. Θέλω να πάρω την ευθύνη των πράξεών μου. Οι εσωτερικές αλλοτριωμένες δυνάμεις μέσα μου, αλλάζουν μόνο όταν φωτοσυνθέσουν σε νέο προσανατολισμό που είναι ο ήλιος της δικαιοσύνης. Να κουβαλήσω τον Σταυρό και να απαρνηθώ αυτόν τον εαυτό που με τραβάει στα σκοτεινά υπόγεια της αμαρτίας. «Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι». Μάρκος (8: 34). Δεν θέλω να αποφύγω τα προβλήματα, αλλά να τα αντιμετωπίσω πρόσωπο με πρόσωπο, να διδαχθώ από αυτά παίρνοντας γενναία την ευθύνη με ανδρεία, αλλά με ταπείνωση, διότι εκεί βρίσκεται το πνευματικό μεγαλείο. Θέλω να καθαρίσω την καρδιά μου όχι ρίχνοντας κολόνια στα σκουπίδια, αλλά αλλάζοντας την πυξίδα από το σκοτάδι στο Φως. Το Φως δεν είναι φιλοσοφική έννοια χαράς και ευδαιμονίας, αλλά το πρόσωπο του Χριστού. «Εγώ ειμί το φώς του κόσμου» (Ιω. θ’ 12-13). Πώς θα γίνω αληθινός και ειλικρινής, αν δεν έχω σχέση με Αυτόν που είναι η αλήθεια. "Εγώ ειμί η οδός και η αλήθεια και η ζωή" (Ιωαν. ιδ' 6). Οι Άγιοι δεν έφτιαξαν αυτόματα τον εαυτό τους, αλλά σχετίστηκαν με το πρόσωπο του Χριστού και αυτός ο εαυτός θεραπεύτηκε και ενώθηκε με τον Θεό.
Δεν θέλω να αλλάξω τον εαυτό μου, δεν θέλω να τον βελτιώσω. Θέλω να τον μεταμορφώσω. Θέλω να περπατήσω σε σχέση με Αυτόν που με έφτιαξε και όπου μας βγάλει. Δεν θέλω μια ωραία ζωή βολεμένη μέχρι τον θάνατο. Θέλω μια σχέση με Αυτόν που με έφτιαξε στην αιωνιότητα μαζί Του. Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω. Ξέρω όμως ότι Αυτός που με έφτιαξε με αγαπάει τρελά, μου κατήργησε το θάνατο και η αιωνιότητα δεν είναι ένα παραμύθι, αλλά μια πραγματικότητα. Μου αρκούν αυτά για να ελπίζω, να προσπαθώ, να συγχωρώ και να αγαπώ.

Σου προσφέρω Κύριε τον εαυτό μου, τις αμαρτίες μου, την τραυματισμένη μου πραγματικότητα. Δεν θέλω κάτι συγκεκριμένο, απλά σου παραδίδομαι και τα υπόλοιπα τα αφήνω σ’ Εσένα. Ένα μόνο ζητάω με πόθο, αγάπη και δάκρυα. . .
«Ζητείτε δε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού, και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν.» (Ματθ. 6:33).
Πήγαινε αδερφέ και άφησε στο πετραχείλι τα υπόγεια σκοτάδια σου και ο Χριστός θα τα μεταμορφώσει σε φωτεινά ρετιρέ του Παραδείσου.
Αυτό…
π.Σπυρίδων Σκουτής – euxh. Gr
__________________________________
*Άλλο η αυτοβελτίωση που την πλαράσουν ως νέο φρούτο πολλοί άσχετοι και άλλο η ψυχιατρική επιστήμη και η θεραπεία νευρώσεων ή άλλων ψυχικών παθήσεων. Μην τα μπερδεύουμε.
Αυτοβελτίωση ή θεραπευτική μεταμόρφωση εν Χριστώ ; - ΕΥΧΗ.gr
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Δεν υπάρχει Ελευθερία εκεί που δεν υπάρχει θάνατος.
Δεν μπορείς να κερδίσεις τίποτα εάν δεν χάσεις κάτι.
Κάθε μεγάλη αγάπη, κάθε μεγάλος στόχος κι όνειρο έχει κόστος.
Η Παναγία δέχεται τα ωραία, τα καλά κι ευλογημένα νέα, γίνεται ο Ευαγγελισμός της αλλά συγχρόνως αυτή την χαρά διαδέχεται θυσία, πόνος, κόπος και σταυρός.
Η Παναγία θα γίνει η Μητέρα του Θεού, αλλά αυτό θα στοιχίσει.
Συκοφαντίες, προδοσίες, διωγμοί, απειλές και θάνατος.
Ο Χριστός θα μας σώσει αλλά όχι δίχως θυσίες και Σταυρό.
Τι σημαίνει αυτό για την ζωή μας;
Ότι τίποτε σημαντικό δεν μπορεί να έρθει εάν δεν πάρουμε την απόφαση να θυσιαστούμε γι αυτό που αγαπάμε και θέλουμε.
Κάθε όνειρο θέλει μια θυσία.
Κάθε Ανάσταση ένα Σταυρό.
Πριν χαρείς θα θυσιαστείς. Αλλιώς ότι κι εάν κερδίσεις θα το χάσεις, ότι κι εάν σου χαρίσουν θα το καταστρέψεις, τίποτε που δεν πόνεσες δεν μπορείς να το εκτιμήσεις, τίποτε που δεν αγάπησες δε μπορείς να το χαρείς.
Ο μύθος που λέει ότι κάποιοι τα καταφέρουν και κάποιοι όχι πρέπει να σταματήσει. Ο μύθος που θέλει κάποιοι να έχουν ευλογημένα γονίδια και τυχερά κύτταρα πρέπει να παύσει.
Κανείς δεν είναι γεννημένος για να πετυχαίνει.
Αυτοί που πέτυχαν ήταν εκείνοι που επέμειναν.
Αυτοί που δεν φοβήθηκα τον φόβο τους.
Εκείνοι που έκαναν εκείνα που δεν έκαναν οι άλλοι.
Εκείνοι που τους είπαν τρελούς και γέλασαν.
Αυτοί που όταν τους έλεγαν φύγε έμειναν.
Αυτοί που όταν τους είπαν "δεν ξέρεις" απάντησαν "θα μάθω".
Που όταν τους είπαν "δεν πρέπει" απάντησαν "θέλω, μπορώ, αξίζω, μ αρέσει... ".
Και όταν τους φώναζαν "κατέβα από το Σταυρό θα πεθάνεις" έλεγαν "πιστεύω στην Ανάσταση".

π. Χαρ. λίβυος Παπαδόπουλος
Απάντηση

Επιστροφή στο “Πνευματικά Μηνύματα”