Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ Ο ΘΕΟΣ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ

Αναφέρεται στον Συναξαριστή (28 Απριλίου) ότι στην πόλη Καρθαγένη της Αφρικής, κάποιος στρατιώτης του Βασιλέως έπεσε σε σαρκικό αμάρτημα με την γυναίκα του γεωργού του.
Μετά από την αμαρτία αρρώστησε βαρειά και σε λίγο πέθανε και ετάφη.
Τρεις ημέρες μετά την ταφή του άρχισε να φωνάζει εκ του τάφου και να λέγει «Ελεήστε με». Έτσι άνοιξαν τον τάφο και τον βρήκαν ζωντανό, αλλά δεν μπορούσε να ομιλήσει.
Ο Πατριάρχης Θαλάσσιος της Αφρικής προσπαθούσε να τον παρηγορήσει και να τον συνεφέρει από αυτό το γεγονός, που ζούσε. Μετά τρεις μέρες συνήλθε και άρχισε να διηγείτε τα εξής:
«Όταν η ψυχή μου εκπρόκειτο να βγει από το σώμα μου, είδα μερικούς μαύρους και φοβερούς στην όψη, να ορμούν εναντίον μου και να με πολεμούν. Μετά είδα δύο νέους ωραιότατους, οι οποίοι ήλθαν και χάρηκε η ψυχή μου, και με ανέβασαν στον ουρανό.
Περνώντας τα τελώνια των μαύρων δαιμόνων στον αέρα, εξέταζαν κάθε αμαρτία, άλλο το ψέμα, άλλο το φθόνο, άλλο την πλεονεξία κ.λπ. Σε αυτές τις αμαρτίες οι νέοι εκείνοι ανέφεραν τις αρετές όσες έπραξα.
Όταν φθάσαμε κοντά στην πύλη του ουρανού, συναντήσαμε το τελώνιο τοις μοιχείας, το οποίο παρουσίασε την προηγούμενη αμαρτία που έκανα. Έτσι νίκησαν οι ακάθαρτοι δαίμονες και με κατέβασαν στα σκοτεινότατα βάθη της κολάσεως, όπου βρισκόντουσαν οι ψυχές των αμαρτωλών, των οποίων την οδύνη που δοκιμάζουν εκεί, δεν μπορεί να διηγηθεί γλώσσα ανθρώπου.
Αφού λοιπόν με κατέβασαν εκεί, εγώ θρηνούσα και έκλαιγα. Όμως πάλι φάνηκαν οι δύο εκείνοι νέοι, και εγώ κλαίγοντας τους είπα.
«Ελεήστε με και δώστε μου καιρό να μετανοήσω». Τότε εκείνοι είπαν, ο ένας στον άλλον.
«Συμφωνείς με αυτόν, ότι πρόκειται να μετανοήσει όπως λέγει;».
Ο άλλος απάντησε:
«Ναι συμφωνώ».
Ανέβασαν λοιπόν την ψυχή μου και την έβαλαν στον τάφο. Εκεί μόλις είδα το σώμα μου, σαν βούρκο και λάσπη, δεν ήθελα να μπω μέσα.
Οι δύο νέοι μου είπαν:
«Είναι αδύνατον να μετανοήσεις με άλλο τρόπο, αν δεν μπης μέσα στο σώμα σου, και εάν με αυτό δεν αγωνισθείς να μετανοήσεις, επειδή με αυτό έκανες την αμαρτία».
«Μπήκα λοιπόν μέσα στο σώμα μου και αφού αυτό ενεψυχώθει και ζωντάνευσε, άρχισα να φωνάζω».
Όλοι όσοι άκουσαν το «ελεήστε με» και την φρικτή αυτή διήγηση, φοβήθηκαν και έκλαιγε ο κάθε ένας τις δικές του αμαρτίες. Όταν τον είδαν εξαντλημένο και γεμάτο δάκρυα τον παρακαλούσαν να φάγει κάτι. Εκείνος όμως δεν δέχθηκε τίποτα. Κατόπιν τους άφησε και πήγαινε στις εκκλησίες και πέφτοντας κάτω στην γη, φώναζε με δυνατή φωνή γεμάτος δάκρυα «Αλοίμονον, αλοίμονον σε εκείνους, που αμαρτάνουν και δεν μετανοούν. Ω ποία φοβερή κόλαση και αυστηρή κρίση τους περιμένει». Έτσι πέρασε σαράντα ημέρες νηστεύοντας, αγρυπνώντας και κηρύττοντας, επιστρέφοντας πολλούς αμαρτωλούς στην μετάνοια.
Τέλος εκοιμήθη εν Κυρίω, προγνωρίσας τον θάνατό του πριν δώδεκα ημέρες.

[toula]

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΕΓΑΣ ΚΑΝΩΝ

Είναι ένα σύστημα πολλών κατανυκτικών τροπαρίων(κανόνας) ο οποίος στις ενορίες ψάλλεται την Τετάρτη της Ε' Εβδομάδας των Νηστειών. Η κατάνυξη και τα νοήματα των τροπαρίων μας προτρέπουν σε μετάνοια, έστω και την τελευταία στιγμή, τώρα που η τεσσαρακοστή φθάνει στο τέλος της.
Είναι μια πρόσκληση σε ανασκόπηση ζωής, εγρήγορση, συντριβή και μετάνοια,πού μας κρατά ζωντανούς και έξυπνους στον αγώνα τώρα στα τέλη της Τεσσαρακοστής.Ποιητής είναι ο άγιος Ανδρέας Κρήτης, τόπος συγγραφής η Βασιλεύουσα και χρονος το 717 κατά πάσαν πιθανότητα.
Αφορμή σύνθεσης του Κανόνα ήταν ίσως η αραβική επιδρομή στα ρωμαϊκά εδάφη, όπως υπονοείται στα Θεοτοκία.Βλέπουμε λοιπόν πώς η ελληνική ψυχή εμπνεύστηκε ακόμα μια φορά από ένα αρνητικό γεγονός, για να δημιουργήσει γόνιμα, όπως στην περίπτωση του ακαθίστου και του μεγάλου στην Θεοτόκο παρακλητικού.
Ο ποιητής τοποθετεί τον εαυτό του στο τέλος της ζωής του. Αναπολεί τις πράξεις του και απελπίζεται για σωτηρία. Ανοίγει λοιπόν την Αγία Γραφή για να λάβει απαντήσεις και σε έναν θρήνο ενδοελέγχου και ταπεινώσεως, εξαίρει τα παραδείγματα των δικαίων πράξεων πού αναφέρονται σε Παλαιά και Καινή Διαθήκη, τα οποία ομολογεί πώς δεν μιμήθηκε,ενώ ταυτίζει τον αμαρτωλο εαυτό του με όλα τα εγκλήματα και ατοπήματα των "κακών" της Γραφής.
Κοντάκιο του Κανόνα, είναι το περίφημο Ψυχή ψυχή μου, ποίημα Ρωμανού του Μελωδού, ενώ συναγιγνώσκεται μαζί με αυτόν ο Βίος της Αγίας Μαρίας της Αιγυπτίας, ως προτρεπτικός στην μετάνοια!
Μερικά από τα δείγματα του Κανόνα αμετάφραστα και παραφρασμένα, παραθέτουμε εδώ:
Ἐτέκταινον, ἐπὶ τὸν νῶτόν μου πάντες, οἱ ἀρχηγοὶ τῶν κακῶν, μακρύνοντες κατ' ἐμοῦ τὴν ἀνομίαν αὐτῶν.
Πάνω στην πλάτη μου ραδιουργούσαν οι αρχηγοί των κακών και επέκταιναν εναντίον μου την ανομία τους.
Ἀπώλεσα, τὸ πρωτόκτιστον κάλλος, καὶ τὴν εὐπρέπειάν μου, καὶ ἄρτι κεῖμαι γυμνός, καὶ καταισχύνομαι.
Έχασα την ομορφιά την πρωτόκτιστη και τον στολισμό μου και ήδη στέκομαι γυμνός και καταντροπιασμένος.
Κατέρραψε, τοὺς δερματίνους χιτῶνας, ἡ ἁμαρτία κᾀμοί, γυμνώσασά με τῆς πρίν, θεοϋφάντου στολῆς.
Μου έρραψε τους δερμάτινους χιτώνες η αμαρτία, αφού πρώτα με γύμνωσε από την στολή την θεοΰφαντη.
Περίκειμαι, τὸν στολισμὸν τῆς αἰσχύνης, καθάπερ φύλλα συκῆς, εἰς ἔλεγχον τῶν ἐμῶν, αὐτεξουσίων παθῶν.
Και είμαι ντυμένος την στολή του αίσχους, σαν πού φορούσε ο Αδάμ φύλλα της συκιάς και έτσι ελέγχομαι από τα πάθη στα οποία ελεύθερα από μόνος μου έπεσακα.
Ἐστόλισμαι, κατεστιγμένον χιτῶνα, καὶ ἠμαγμένον αἰσχρῶς, τῇ ῥύσει τῆς ἐμπαθοῦς, καὶ φιληδόνου ζωῆς.
Στολίστηκα χιτώνα γεμάτο στίγματα και βουτηγμένο αισχρά, σαν σε αίμα στην ζωή της εμπάθειας και της φιληδονίας.
Γυμνός εἰμι τοῦ Νυμφῶνος, γυμνός εἰμι καὶ τοῦ γάμου, ἅμα καὶ δείπνου, ἡ λαμπὰς ἐσβέσθη ὡς ἀνέλαιος, ἡ παστὰς ἐκλείσθη μοι καθεύδοντι, τὸ δεῖπνον ἐβρώθη· ἐγὼ δὲ χεῖρας καὶ πόδας, δεθεὶς ἔξω ἀπέρριμμαι.
Γυμνός είμαι από νυφικά ρούχα , γυμνός και δεν μπορώ να έρθω στον Γάμο σου και στο γαμήλιο δείπνο. η λαμπάδα μου δεν είχε λάδι και σβήστηκε, η θύρα για το νυφικό κρεβάτι κλείστηκε ενώ κοιμόμουν, και το δείπνο φαγώθηκε. Και εγώ δεμένος χειροπόδαρα πετάχτη
έξω.
Και ο οίκος του Κοντακίου, Ρωμανού:
Τὸ τοῦ Χριστοῦ ἰατρεῖον βλέπων ἀνεῳγμένον,
καὶ τὴν ἐκ τούτου τῷ Ἀδὰμ πηγάζουσαν ὑγείαν,
ἔπαθεν, ἐπλήγη ὁ διάβολος, καὶ ὡς κινδυνεύων ὠδύρετο,
καὶ τοῖς αὐτοῦ φίλοις ἀνεβόησε·
τί ποιήσω τῷ Υἱῷ τῆς Μαρίας;
κτείνει με ὁ Βηθλεεμίτης,
ὁ πανταχοῦ παρών, καὶ τὰ πάντα πληρῶν.
Μαζί με τα τροπάρια του κανόνα ψάλλονται και ύμνοι στην αγία Μαρία την Αιγυπτία, της οποίας η μετάνοια είναι υποδειγματική.

π. Παντ. Κρούσκος

[toula]

Άγιος Παΐσιος:

Τελικά οι άνθρωποι βασανίζονται και από τον πλούτο – Από την κοσμική ευτυχία βγαίνει το κοσμικό άγχος
Όσο απομακρύνονται οι άνθρωποι από την φυσική ζωή, την απλή, και προχωρούν στην πολυτέλεια, τόσο αυξάνει και το ανθρώπινο άγχος. Και όσο απομακρύνονται από τον Θεό, επόμενο είναι να μη βρίσκουν πουθενά ανάπαυση.
Γι’ αυτό γυρίζουν ανήσυχοι ακόμη και γύρω από το φεγγάρι σαν το λουρί της μηχανής γύρω από την τρελή ρόδα , γιατί ολόκληρος ο πλανήτης μας δεν χωράει την πολλή τους ανησυχία.
Από την κοσμική καλοπέραση, από την κοσμική ευτυχία, βγαίνει το κοσμικό άγχος.
Η εξωτερική μόρφωση με το άγχος οδηγεί καθημερινώς εκατοντάδες ανθρώπων (ακόμη και μικρά παιδιά με άγχος) στις ψυχαναλύσεις και στους ψυχιάτρους και κτίζει συνεχώς Ψυχιατρεία και μετεκπαιδεύει ψυχιάτρους, ενώ πολλοί ψυχίατροι ούτε Θεό πιστεύουν ούτε ψυχή παραδέχονται.
Επομένως, πώς είναι δυνατόν αυτοί οι άνθρωποι να βοηθήσουν ψυχές, αφού και οι ίδιοι είναι γεμάτοι από άγχος; Πώς είναι δυνατόν ο άνθρωπος να παρηγορητή αληθινά, αν δεν πιστέψει στον Θεό και στην αληθινή ζωή, την μετά θάνατον, την αιώνια; Όταν συλλάβει ο άνθρωπος το βαθύτερο νόημα της ζωής της αληθινής, τότε φεύγει όλο το άγχος του και έρχεται η θεία παρηγοριά, και θεραπεύεται.
Αν πήγαινε κανείς στο Ψυχιατρείο και διάβαζε στους ασθενείς τον Αββά Ισαάκ, θα γίνονταν καλά όσοι πιστεύουν στον Θεό, γιατί θα γνώριζαν το βαθύτερο νόημα της ζωής.
Πάνε να ηρεμήσουν οι άνθρωποι είτε με ηρεμιστικά είτε με θεωρίες γιόγκα, και την πραγματική ηρεμία, που έρχεται, όταν ταπεινωθεί ο άνθρωπος, δεν την επιδιώκουν, για να έρθει η θεία παρηγοριά μέσα τους. Και οι διάφοροι τουρίστες, που έρχονται από ξένες χώρες και περπατούν στους δρόμους, μέσα στον ήλιο, στην ζέστη, μέσα στην σκόνη, μέσα σε τόση φασαρία, σκέψου πόσο υποφέρουν!
Τι ζόρισμα, τι σφίξιμο εσωτερικό έχουν, ώστε το σκάσιμο αυτό το εξωτερικό το θεωρούν ανάσα! Πόσο τους διώχνει ο εαυτός τους, που θεωρούν ανάπαυση όλη αυτήν την ταλαιπωρία!
Όταν δούμε άνθρωπο με μεγάλο άγχος, στενοχώρια και λύπη, ενώ τα έχει όλα –τίποτε δεν του λείπει–, πρέπει να γνωρίζουμε ότι του λείπει ο Θεός.
Τελικά, οι άνθρωποι βασανίζονται και από τον πλούτο, γιατί τα υλικά αγαθά δεν τους γεμίζουν, είναι διπλό βάσανο. Ξέρω ανθρώπους πλούσιους, που τα έχουν όλα, δεν έχουν και παιδιά και βασανίζονται.
Βαριούνται που κοιμούνται, βαριούνται να περπατήσουν, βασανίζονται από όλα. «Εντάξει, αφού έχεις ελεύθερο χρόνο, λέω σε κάποιον, Κάνε πνευματικά. Διάβασε μία Ώρα, διάβασε λίγο από το Ευαγγέλιο». «Δεν μπορώ», λέει. «Κάνε ένα καλό, πήγαινε σε κανένα νοσοκομείο και δες κανέναν άρρωστο».
«Πού να πάω ως εκεί, σού λέει, και τι θα βγει;». «Πήγαινε να βοηθήσεις κανέναν φτωχό στην γειτονιά σου». «Όχι, δεν μ’ ευχαριστεί, λέει, ούτε αυτό». Να έχει ελεύθερο χρόνο, να έχει ένα σωρό σπίτια, να έχει όλα τα καλά, και να βασανίζεται! Ξέρετε πόσοι τέτοιοι άνθρωποι υπάρχουν; Και βασανίζονται, μέχρι να τους στρίψει το μυαλό. Φοβερό! Και αν τυχόν δεν δουλεύουν, αλλά μόνον από τις περιουσίες έχουν εισοδήματα, είναι οι πιο βασανισμένοι άνθρωποι. Ενώ, αν έχουν τουλάχιστον μία δουλειά, είναι καλύτερα.

Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι, Με πόνο και αγάπη

[toula]

Οι Πατέρες… είχαν ταπείνωση και αγωνιστικό πνεύμα – Το θαύμα δεν εξηγείται με την λογική.

Οι Πατέρες εκείνης της εποχής είχαν πολλή πίστη και απλότητα και οι περισσότεροι ήταν με λίγα μεν γράμματα, αλλά επειδή είχαν ταπείνωση και αγωνιστικό πνεύμα, δέχονταν συνέχεια τον θείο φωτισμό ενώ στην εποχή μας, που έχουν αυξηθεί οι γνώσεις, δυστυχώς η λογική κλόνισε την πίστη των ανθρώπων από τα θεμέλια και γέμισε τις ψυχές από ερωτηματικά και αμφιβολίες.
Έτσι, επόμενο είναι να στερούμαστε τα θαύματα, γιατί το θαύμα μπορεί να το ζήσουμε αλλά δεν εξηγείται με την λογική.
Το πολύ κοσμικό πνεύμα που επικρατεί στον σημερινό άνθρωπο, ο οποίος έχει στρέψει όλη την προσπάθεια στο πως θα ζήση καλύτερα, με μεγαλύτερη άνεση και λιγότερο κόπο, δυστυχώς έχει επίδραση και στους περισσότερους πνευματικούς ανθρώπους, οι οποίοι προσπαθούν και αυτοί πως θα αγιάσουν με λιγότερο κόπο πράγμα που δεν γίνεται ποτέ, γιατί «οι Άγιοι έδιναν αίμα και ελάμβαναν πνεύμα».
Και ενώ χαίρεται κανείς τώρα για την μεγάλη αυτή στροφή προς τους Αγίους Πατέρες και τον Μοναχισμό και θαυμάζει τους αξιόλογους νέους που αφιερώνονται με ιδανικά, συγχρόνως όμως και πονάει, γιατί βλέπει όλο αυτό το καλό υλικό να μη βρίσκει το ανάλογο πνευματικό προζύμι, και έτσι δεν ανεβαίνει η πνευματική αυτή ζύμη και καταλήγει να γίνει σαν λειψό ψωμί…

[toula]

Εάν ο άνθρωπος συνηθίσει να λέει κάθε μέρα, έστω από λίγο,
όσο μπορεί, την ευχή, η καρδιά του σιγά-σιγά γλυκαίνεται
και περιμένει πότε θα έρθει εκείνη η ώρα.
Και όταν γλυκαθεί η καρδιά, από μόνος του
κανείς ζητάει περισσότερο.

Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης

[toula]

Σύναξις Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Γεροντίσσης

Ἡ ἱερὰ εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς «Γεροντίσσης» φυλάσσεται μὲ εὐλάβεια στὴ μονὴ Παντοκράτορος τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Εἶναι ἀντίγραφο τῆς ψηφιδωτῆς εἰκόνος τῆς Παναγίας Γοργοεπηκόου, ποὺ βρισκόταν στὴ μονὴ Παντοκράτορος τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Ἡ ἐπωνυμία «Γερόντισσα» ἀποδόθηκε ὕστερα ἀπὸ ἕνα θαῦμα τῆς Παναγίας. Τὴν ἐποχὴ κατὰ τὴν ὁποία ἐπιτελέσθηκε τὸ θαῦμα, ὁ ἡλικιωμένος ἡγούμενος ποὺ μετροῦσε τὶς τελευταῖες ὧρες τῆς ζωῆς του, ζήτησε νὰ κοινωνήσει τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων. Γι’ αὐτὸ παρακάλεσε τὸν ἱερέα ποὺ λειτουργοῦσε ἐκείνη τὴν ἡμέρα νὰ συντομεύσει τὴν Θεία Λειτουργία, ὥστε νὰ προλάβει νὰ κοινωνήσει. Ὁ ἐφημέριος ὅμως τῆς μονῆς δὲν ὑπάκουσε. Τότε ἀκούσθηκε ἡ φωνὴ τῆς Παναγίας, ποὺ τὸν πρόσταξε νὰ τελειώσει γρήγορα τὴν Θεία Λειτουργία γιὰ νὰ προλάβει νὰ κοινωνήσει ὁ γέροντας ἡγούμενος. Ἔτσι κι ἔγινε. Μόλις ὁ γέροντας κοινώνησε, κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη καὶ ἀπὸ τότε ἡ εἰκόνα ἔλαβε τὴν προσωνυμία «Γερόντισσα».

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ὡς Μήτηρ φιλεύσπλαγχνος, Χριστοῦ τοῦ πάντων Θεοῦ, Γερόντισσα πέφηνας, ἐν συμπαθείᾳ πολλῇ, ἡμῶν Ἀειπάρθενε. Ὅθεν ὑπὸ τὴν σκέπην τῆς θερμῆς σου πρεσβείας, σπεύδοντες καθ’ ἑκάστην, εὐλαβῶς σοι βοῶμεν· Χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ.
Κοντάκιον. Ἦχος β’. Τοῖς τῶν αἱμάτων σου.
Ὡς Γεροντίσσῃ ἡμῶν σοι προσπίπτομεν, καὶ ἰσχυρᾷ προστασίᾳ Πανάμωμε. Ἀλλ’ ὦ τοῦ Θεοῦ Μῆτερ Ἄχραντε, μὴ διαλίπῃς ἀεὶ προστατεύουσα, ἡμῶν ἐν κινδύνοις καὶ θλίψεσι.
Μεγαλυνάριον.
Χάριν ἀναβλύζει ἡ σὴ Εικών, καὶ παραμυθίας, Θεοτόκε τὸν γλυκασμόν, τοῖς ἐν τῇ πικρίᾳ, παθῶν συνεχομένοις, Γερόντισσα καὶ πόθῳ σὲ μεγαλύνουσι.

[toula]

[…] Η ψυχή σας να δίδεται στην ευχή, «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με», για όλες σας τις έγνοιες, για όλα και για όλους. Μην κοιτάζετε αυτό που σας συμβαίνει, αλλά να κοιτάζετε το φως, τον Χριστό, όπως το παιδί κοιτάζει την μητέρα του, όταν του κάτι συμβεί. Όλα να τα βλέπετε χωρίς άγχος, χωρίς στενοχώρια, χωρίς πίεση, χωρίς σφίξιμο. Δεν είναι ανάγκη να προσπαθείτε και να σφίγγεσθε. Όλη σας η προσπάθεια να είναι ν’ ατενίσετε προς το φως, να κατακτήσετε το φως. Έτσι, αντί να δίδεσθε στη στενοχώρια, που δεν είναι του Πνεύματος του Θεού, θα δίδεσθε στη δοξολογία του Θεού.
Όλα τα δυσάρεστα, που μένουν μέσα στην ψυχή σας και φέρνουν άγχος, μπορούν να γίνουν αφορμή για τη λατρεία του Θεού και να παύσουν να σας καταπονούν. Να έχετε εμπιστοσύνη στον Θεό. Τότε ξενοιάζετε και γίνεσθε όργανά Του. Η στενοχώρια δείχνει ότι δεν εμπιστευόμαστε τη ζωή μας στον Χριστό. «Εν παντί θλιβόμενοι, αλλ’ου στενοχωρούμενοι», δεν λέει ο Απόστολος Παύλος; […]

Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου
«Βίος και Λόγοι»

[toula]

Αν θέλεις να προσευχηθείς σωστά, να μη πικράνεις καμιά ψυχή...
Είπε ο αββάς Νείλος:
«Αν θέλεις να προσευχηθείς σωστά,
να μη πικράνεις καμιά ψυχή,
γιατί αλλιώς άδικα κοπιάζεις».
Είπε πάλι:
» Μη θέλεις να έρχονται τα πράγματα
όπως σε συμφέρει, αλλά όπως
είναι αρεστό στο Θεό. Έτσι θα είσαι
την ώρα της προσευχής γεμάτος
γαλήνη και χαρούμενος»

[toula]

«"Όποιος κρατά στο χέρι του το ραβδί της Προσευχής, δεν θα σκοντάψει!
Αλλά κι αν σκοντάψει, δεν θα πέσει»…!!!

Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος

[toula]

Ο Πνευματικός Αγώνας της Αρετής...!!!

«Ἡ κατάργηση τῶν ὀκτὼ Παθῶν ἂς γίνεται μὲ τὸν ἑξῆς τρόπο:
– Μὲ τὴν Εγκράτεια, καταργεῖται ἡ Γαστριμαργία.
– Μὲ τὸν Θεῖο Πόθο καὶ τὴν ἐπιθυμία τῶν Μελλόντων Αγαθῶν, καταργεῖται ἡ Πορνεία.
– Μὲ τὴ Συμπάθεια πρὸς τοὺς φτωχοὺς, καταργεῖται ἡ Φιλαργυρία.
– Μὲ τὴν Αγάπη καὶ τὴν Καλοσύνη πρὸς ὅλους, καταργεῖται ἡ Οργή.
– Μὲ τὴν Πνευματικὴ Χαρὰ, καταργεῖται ἡ κοσμικὴ Λύπη.
– Μὲ τὴν Υπομονή, τὴν Καρτερία καὶ τὴν Εὐχαριστία πρὸς τὸν Θεὸ, καταργεῖται ἡ Ακηδία.
– Μὲ τὴν κρυφὴ Εργασία τῶν Αρετῶν καὶ τὴν συνεχῆ Προσευχὴ μὲ συντριβὴ Καρδιᾶς, καταργεῖται ἡ Κενοδοξία.
– Μὲ τὸ νὰ Μὴν Κρίνει κανεὶς τὸν ἄλλο ἢ νὰ τὸν ἐξευτελίζει, ὅπως ἔκανε ὁ ἀλαζόνας Φαρισαῖος, ἀλλὰ νὰ νομίζει τὸν ἑαυτὸ τοῦ τελευταῖο ἀπὸ ὅλους, καταργεῖται ἡ Υπερηφάνεια»…!!!

Ἅγιος Ἰωάννης ο Δαμασκηνὸς