Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

Δεν θα μας καταλάβουν όλοι.
Θα μας παρεξηγήσουν.
Θα μας παρερμηνεύσουν.
Θα μας απαξιώσουν.
Ίσως και θα μας μισήσουν.
Ε και;
Δεν ελέγχουμε πως σκέπτονται οι άλλοι, ούτε ελέγχουμε τα συναισθήματά τους.
Αυτό που μπορούμε να ελέγξουμε μόνο είναι οι δικοί μας λογισμοί και η συμπεριφορά μας.
Από εκεί και πέρα το πως ο καθένας ερμηνεύει τα γεγονότα είναι δική του ευθύνη, όχι δική μας.
Διότι οι άνθρωποι πάντα καταλαβαίνουν αυτό που θέλουν, αυτο που τους βολεύει, από που τους δικαιώνει.
Κάποιοι π.χ. βλέπουν έναν μοναχό.
Ο ένας σκέφτεται: τι κρίμα, τι ανοησία είναι αυτή.
Ο άλλος σκέφτεται: τι μεγαλείο, τι αυταπάρνηση είναι αυτή.
Ό,τι έχουμε μέσα στην καρδιά μας τελικά καθρεφτίζουμε και στους άλλους.
Ο κακός και πονηρός παντού βλέπει κακία και δόλο.
Ο καλός παντού βλέπει αγαθότητα και καλοσύνη.
Ο καχύποπτος βλέπει παντού σκευωρίες και συνωμοσίες.
Ο ευλαβής παντού βλέπει πνευματικούς αγώνες.
Ο φιλάργυρος σκανδαλίζεται και με ένα μικρό θυμιατό.
Ο γαστρίμαργος βλέπει πάντα ευκαιρίες για κεράσματα και τραπέζια.
Ο μετανοών δεν βλέπει τίποτα εκτός από την αμαρτία του, δεν ασχολείται με άλλους, μόνο ζητιανεύει ταπεινά έλεος…

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

[toula]

Ο άγιος Πατήρ ημών Ιωάννης Καλαΐδης και ο μακαριστός άγιος επίσκοπος Αντώνιος Σιατίστης - Παράλληλοι βίοι αγιότητας!

Ο μακαριστός άγιος επίσκοπος Αντώνιος Σιατίστης συνέλεγε την πνευματική γύρη, ανακαλύπτοντας ιερείς που αγωνίζονταν τον καλό αγώνα προς την σωτηρία και την αγιότητα! Επισκεπτόταν τέσσερις θεοφόρους πατέρες και είχε πνευματική επικοινωνία μαζί τους! Τον π. Αμβρόσιο Λάζαρη στην Ι. Μονή Δαδίου, τον π. Παναγιώτη στα Βραγγιανά των Αγράφων, τον π. Αριστείδη στην Μικρόπολη της Δράμας και τον π. Ιωάννη Καλαΐδη στις Σέρρες! Ειδικά με τον άγιο π. Ιωάννη τον συνέδεε βαθιά πνευματική φιλία! Όταν επισκέφθηκε για πρώτη φορά τον π. Ιωάννη στο Νεοχώρι, πήγε με την συνοδεία ιερέων της επισκοπής του και επειδή δεν φορούσε, από ταπείνωση το εγκόλπιό του, ο πατήρ Ιωάννης που τον περίμενε για να τον υποδεχτεί, δεν μπορούσε να καταλάβει ποιος ήταν ο επίσκοπος! Από τότε η οικία του αγίου Πατρός, έγινε ο αγαπημένος προορισμός του σεμνού Επισκόπου! Σε μία επίσκεψή του ο π. Ιωάννης του έβαλε εδαφιαία μετάνοια και λίγο πιο μετά ο δεσπότης του ζήτησε να γίνει ο πνευματικός του! Ο άγιος Παππούλης δεν το δεχόταν, από ταπείνωση και πεσμένοι στα γόνατα έκλαιγαν ώσπου ο Αντώνιος του το έθεσε ως υπακοή και ο π. Ιωάννης αναγκάστηκε να δεχθεί! Είχε πει μάλιστα στον αγαπητό εν Χριστώ αδερφό, Αθανάσιο Μαρέλα: " Ο επίσκοπος Αντώνιος είναι ένα πουλάκι που επέλεξε εμένα τον αμαρτωλό ως πνευματικό του! Από την εξομολόγησή του σας λέω ότι είναι Άγιος! Μολονότι είναι επίσκοπος, έχει τέτοια ταπείνωση που όμοιός του δεν υπάρχει σε όλη την Ελλάδα"!

Η κόρη του π. Ιωάννη, η Θεοδώρα, κατέθεσε τα παρακάτω ως μαρτυρία:
" Στο Νεοχώρι ερχόταν συχνά ο Σεβασμιότατος Αντώνιος και με τον πατέρα είχαν πολλή αγάπη μεταξύ τους! Όταν ήταν ο ένας δίπλα στον άλλον, έμοιαζαν σαν μικρά αδερφάκια! Μια μέρα μας έφερε ο δεσπότης την θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Οδηγήτριας, στο σπίτι μου στην Θεσσαλονίκη! Μετά αναχώρησε και άφησε την εικόνα για να προσευχηθεί ο π. Ιωάννης. Όπως προσευχόταν ο Παππούλης, δακρυσμένος, γονατιστός και με το κεφάλι στο πάτωμα, η εικόνα ξαφνικά έβγαλε μύρο με την μορφή δροσοσταλίδων σε πολλά σημεία γύρω από το φωτοστέφανο της Θεοτόκου!!!

Ήταν Νοέμβριος του 2004, ένας χρόνος πριν φύγει για τον Ουρανό ο Σεβασμιότατος Αντώνιος. Ο δεσπότης μού έλεγε για τον πατέρα μου ότι είναι ένας άλλος παπα-Νικόλαος Πλανάς της Εκκλησίας"! Πολύ λυπήθηκε ο πατήρ Ιωάννης για την αναχώρηση του Αγίου φίλου του Αντωνίου στα Ουράνια σκηνώματα. Τον είδε όμως και ο μακαριστός επίσκοπος του είπε να κάνει λίγο υπομονή και ότι θα είναι σύντομα μαζί του στον Ουρανό! Σε τέσσερα έτη αναχώρησε και ο άγιος Πατήρ για την Ουράνια πατρίδα και ευλογούν τώρα μαζί ως άγιοι της Εκκλησίας κάθε χριστιανό που προσφεύγει με πίστη στην μεσιτεία τους προς τον Δεσπότη Χριστό!

Να έχουμε την αγία ευχή τους!
Μιλτιάδης Τσεσμετζής - εκπαιδευτικός

[toula]

Ο Γέροντας Ιωσήφ φρόντιζε πάντα πνευματικά τους υποτακτικούς του...

δεν έχανε την ευκαιρία να μαθαίνει σε αυτούς την φιλοπονία, την αυταπάρνηση, την ταπείνωση, την υπακοή, την σιωπή, την νοερά προσευχή και ησυχία.
Σε κάποια περίπτωση, έστειλε τον πατέρα Σωφρόνιο φορτωμένο με ένα τσουβάλι σιτάρι από την Μικρά Αγία Άννα στην Ιερά Μονή Εσφιγμένου να το αλέσει και να το φέρει πίσω φορτωμένος και στον δρόμο να μη μιλήσει, να μη φάει και να μη μείνει πουθενά. Συνολικά θα έκανε τουλάχιστον 16 ώρες πεζοπορία.
Οι πατέρες τον εξυπηρέτησαν και μαζί με το αλεύρι του έδωσαν και μία σακκούλα ψάρια παστά για να τα δώσει ευλογία στον Γέροντα. Όταν επιστρέφοντας έφτασε στο ασκητήριό τους του λέει ο Γέροντας Ιωσήφ, «έχω ένα γράμμα στην Λαύρα.
Κάτσε, φάε και πήγαινε αμέσως να το πάρεις». Ο Γέροντάς μας αγογγύστως έκανε αυτήν την μαρτυρική υπακοή. Άλλες οκτώ ώρες πεζοπορίας.
Ο ίδιος ο Γέροντάς μας Ιωσήφ μαρτυρεί όμως για τους καρπούς αυτής της υπακοής και φιλοπονίας: «Την νύχτα πηγαίναμε να κάνουμε την προσευχή μας. Δεν προλαβαίναμε να κάνουμε το σταυρό μας και να πούμε την εισαγωγή
«Δεύτε προσκυνήσωμεν» και αμέσως ο νους αρπαζόταν.
Αρπαζόταν ο νους και έτσι δύο ώρες σχεδόν περίπου έφευγε, δεν αισθανόμασταν τον νόμο της βαρύτητας.
Και σιγά-σιγά επανερχόταν πάλι η κατάσταση αυτή. Κι αυτός ήταν ο καρπός της μικρής φιλοπονίας, δεν μπορούμε να πούμε ψέματα. Αυτή είναι η πραγματικότης. Δεν περιαυτολογούμε…
Πόσο νοσταλγώ τις μέρες αυτές, που υπομείναμε πολλή άθληση υπακοής και αυταπάρνησης και ο Κύριος «τον χειμάρρουν της τρυφής αυτού» είχε στραμμένο στην ταπεινή μας ψυχή!
Με πόση νοσταλγία ανέμενα να ακούσω την εντολή του Γέροντος και ορμούσα με όλη μου την προθυμία, χωρίς ποτέ καμμιά κρίση, αμφιβολία, σχόλιο, δειλία, η «εάν» η «μήπως»!
Δεν υπερβάλλω, όταν λέγω ότι για πολλές μέρες και μήνες -ήμουν συνεχώς γεμάτος ιδρώτες, χωρίς να αισθάνομαι καμμιά ενόχληση η έγνοια γι’ αυτό, αφού πολλές φορές και ο νόμος της βαρύτητας ήταν ανεπαίσθητος, γιατί όλα τα συμπλήρωνε και τα ανακούφιζε η μαρτυρική χάρη της υπακοής και αυταπάρνησης, αισθανόμασταν αδιάκοπα την οσμή της ανάστασης και της αιωνιότητας».

Αρχιμ. Εφραίμ Καθηγούμενος της ΙΜΜ Βατοπαιδίου. Απόσπασμα ομιλίας για τον Γέροντα Ιωσηφ και τον Γέροντα του Οσιο Ιωσήφ τον Ησυχαστή.

[toula]

Ο Γέροντας ρώτησε: «Κάνει, παπά Νικηφόρε, ο Εφραίμ υπακοή»;

Ο παπα-Εφραίμ μάς έλεγε γι’ αυτήν την ερώτηση κατά την πρώτη συνάντησή τους. «Αυτό με συγκλόνισε. Αισθάνθηκα ότι μέσα σε αυτόν τον Γέροντα υπάρχει ζωή και Χάρις, γιατί αυτή την ερώτηση από κανένα άλλον δεν την είχα ακούσει. Ευτυχώς που ο παπα-Νικηφόρος δεν με εμπόδιζε να επισκέπτομαι και να διδάσκομαι από αυτόν την Πατερική παράδοση».
Όλα τα ερωτήματά του, αλλά και όσα η απειρία του προκαλούσε, θα εύρισκαν τώρα απαντήσεις και ερμηνεία. Αυτό πραγματοποιήθηκε με την γνωριμία και τον σύνδεσμό του με τον Γέροντα Ιωσήφ. Πολύ σύντομα διδάχθηκε το νόημα του πνευματικού νόμου και την ευμέθοδο πάλη του αοράτου πολέμου, που του έγιναν ισόβια καθήκοντα και έπαθλα του ζήλου και της ευλαβείας του.

Μας έλεγε ότι είχε λογισμούς να φύγει από τον Γέροντά του, γιατί δεν βρήκε τίποτε πνευματικό. Ο Γέροντας Ιωσήφ τον συμβούλευσε να μην φύγει, αλλά να παραμείνει με ταπεινό φρόνημα και θα τον βοηθούσε αυτός πνευματικά. «Έβλεπε μέσα μου, όλο τον εαυτό μου. Με λεπτομέρεια μου ερμήνευε το τι θα μου συμβεί μέχρι τέλους της ζωής μου. Τώρα που τα βλέπω, καταλαβαίνω τι σημαίνει άνθρωπος του Θεού, τι σημαίνει άγιος».
Μια μέρα μετά την Λειτουργία τον κράτησε κοντά του και του είπε: «Ξέρω τους λογισμούς σου και όλη την κατάστασή σου. Μην φοβάσαι. Δεν θα σε αφήσω μόνο». Άρχισε να του ερμηνεύει περί πράξεως και θεωρίας, ειδικά δε τους καρπούς της νηπτικής εργασίας, που προκαλεί η εσωστρέφεια.
«Η θεία Χάρις που ήδη ενδημεί στην ψυχή σου θα αυξηθεί όπως Αυτή γνωρίζει και θα σου γίνεται ‘τα πάντα εν πάσι’. Στις απότομες δυσκολίες θα μορφοποιείται σε εικόνες και σχήματα και θα σε βοηθεί. Θα σε ειρηνοποιεί στις ταραχές, θα σου ανοίγει τον νου να καταλαβαίνεις τα μυστήρια της θείας Προνοίας, που θα συναντάς».

Του όρισε ένα πρόγραμμα ως πρώτη αρχή. «Θα αρχίσεις να λες την ευχή ‘Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με’ για μία ώρα. Να το πεις όμως στον Γέροντά σου για να μην θεωρηθεί δικό σου θέλημα». Ο Γέροντάς του, απλός όπως ήταν, δεν κατάλαβε τι σημαίνει αυτό και δεν τον εμπόδισε.
Όταν ξαναπήγε για Λειτουργία, τον ρώτησε ο Γέροντας Ιωσήφ, αν κράτησε το πρόγραμμα. Αυτός απάντησε: «Γέροντα, με αυτήν την ευχή από τα μάτια μου τρέχουν ποτάμι τα δάκρυα και μέσα μου αισθάνομαι σαν αναβρασμό. Μια φωτιά καίει στην καρδιά μου για τον Χριστό».
Από τότε με την συμπαράσταση του Γέροντος Ιωσήφ άρχισε να μυείται στα μυστήρια της νηπτικής εργασίας. Αυτή η εργασία προκαλεί την κάθαρση της καρδίας και τον θείο φωτισμό. Έτσι αναδείχθηκε αθωνικός φωστήρας για παρηγοριά μας στους τα «τέλη των αιώνων καταντήσαντας».

Απόσπασμα από το βιβλίο του Γέροντα Ιωσήφ Βατοπαιδινού, “Ο χαρισματούχος υποτακτικός Γέροντας Εφραίμ ο Κατουνακιώτης”, από τη σειρά “Ψυχωφελή Βατοπαιδινά”, των εκδόσεων της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου.

[toula]

«Πάντα ισχύομεν εν τω ενδυναμούντι ημάς Χριστώ».

Ποτέ να μην λέγετε: «Δεν θα φθάσωμε εμείς στην απάθεια, δεν θα φθάσωμε στον αγιασμό, δεν θα μιμηθούμε τους Πατέρες μας». Αυτό είναι βλάσφημο.
Θα τους φθάσωμε επειδή το θέλομε και εφ’ όσο το θέλομε θα μας το δώση ο Χριστός μας. Μένοντας πιστοί και μη υποχωρούντες κατά πρόθεσι, οπωσδήποτε θα το επιτύχωμε. Αυτή είναι η πραγματικότης. Έξω από αυτή την γραμμή οι Πατέρες δεν παραδέχονται άλλη.
Έξω από αυτή, θεωρείται πλέον απόγνωσι. Δεν υπάρχει το «δεν μπορώ πλέον».
Πώς δεν μπορείς; Δια του Χριστού ισχύομε.
«Πάντα ισχύομεν εν τω ενδυναμούντι ημάς Χριστώ».
«Πάντα»,είπε ο Παύλος, για να μην αφήση κανένα περιθώριο, μήπως πή κάποιος «εγώ δεν ημπορώ». Αφού είναι «μεθ’ ημών ο Θεός, τις καθ’ ημών; Ει Θεός ο δικαιών, τις ο κατακρίνων;» Κοιτάξετε το όριο της μετανοίας πως αποκαλύπτεται μέσα στην Γραφή.
Ο Πέτρος, ερώτησε τον Ιησού μας. «Κύριε, καλά είναι έως επτά φορές να συγχωρώ αυτόν που μου φταίει;»
Ο Πέτρος τότε ατελής όντας, μη δεχθείς την έλλαμψι της Χάριτος, εσκέπτετο ανθρωπίνως. Ενόμιζε με τον τρόπο αυτό, σύμφωνα με την αυστηρότητα του Μωσαϊκού Νόμου, ότι έκανε μεγάλη οικονομία. Έφθασε, όχι μια αλλά επτά φορές να συγχωρή.
Και ο Ιησούς μας, ερμηνεύοντας του το πνεύμα της Εκκλησίας, του λέγει: «όχι επτά αλλά εβδομηκοντάκις επτά», για να τονίση έτσι το απεριόριστο της μετανοίας. Η ζωή μας εδώ είναι ένα εικοσιτετράωρο επαναλαμβανόμενο.

Άγιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής.

[toula]

Όταν προσεύχεσαι στον Θεό, γνώριζε ότι Αυτός είναι κοντά σου, «εν τω στόματί σου και εν τη καρδία σου» (Ρωμ. 10, )
Σε αγαπά όσο κανείς άλλος στη γη και στον ουρανό, αφού είσαι παιδί Του, είσαι εικόνα Του.
Γι’ αυτό κι εσύ με πολλή αγάπη να Τον επικαλείσαι, να Τον ευγνωμονείς και να Τον δοξάζεις, γιατί Εκείνος είναι η δύναμή σου, η ζωή σου και η δόξα σου.
Τι θαυμαστός πνευματικός πλούτος υπάρχει στην Εκκλησία! Πλούτος πίστεως, ελπίδος και αγάπης. Πλούτος σοφίας, χάριτος και θαυμάτων. Πλούτος ευσπλαχνίας, παρηγορίας και ειρήνης. Πλούτος καθάρσεως, αγιασμού και φωτισμού.
Ω, αν όλοι οι άνθρωποι εγνώριζαν αυτόν τον πλούτο και προσέτρεχαν στην Εκκλησία!

Άγιος Ιωάννης της Κονστάνδης.

[toula]

Θέλεις να προσευχηθείς για τα παιδιά σου;
Πρέπει να προσευχηθείς με πόνο και με πολλή αγάπη.
Πύρινες προσευχές πρέπει να κάνεις. Πύρινες προσευχές!
Να 'ναι σαν φλόγα η προσευχή σου
που ανεβαίνει στο Θεό.
Πρώτο πράγμα λοιπόν που έχεις να κάνεις για τα παιδιά σου είναι να προσεύχεσαι με πύρινη διάθεση και πύρινη αγάπη γι' αυτά.
Εάν το κάνεις αυτό το πράγμα
τότε η Χάρις του Θεού
καλύπτει τα παιδιά σου και τα βοηθά.
Είναι σαν μία ομπρέλα η οποία καλύπτει τον άνθρωπο. Κι όπως όταν βρέχει, μια ομπρέλα φεύγει τις βροχές και δεν τις αφήνει να πέσουν πάνω στον άνθρωπο για να τον κάνουν μούσκεμα έτσι και η προσευχή των γονιών είναι σημαντική για τα παιδιά τους.
Και οι προσευχές των γιαγιάδων και των παππούδων και κάθε ανθρώπου που αγαπά τον συνάνθρωπό του.
Η πύρινη προσευχή είναι καρπός μεγάλης αγάπης για τον αδελφό μας και με αυτό τον τρόπο πρέπει να προσευχόμαστε.

Μητρ. Λεμεσού Αθανάσιος.

[toula]

Ο Κύριος κατήλθε από τον ουρανό «σώσαι το απολωλός» (Ματθ. 18, 11)...
και θεμελίωσε πάνω στη γη την Εκκλησία Του.

Μέσα σ’ αυτήν σώζονται όσοι ποθούν την σωτηρία, θεραπεύονται όσοι επιθυμούν την ψυχική και σωματική υγεία, φωτίζονται όσοι θέλουν να ελευθερωθούν από το σκοτάδι της αμαρτίας, ενισχύονται οι αδύνατοι, καθαρίζονται οι ακάθαρτοι, απαλλάσσονται όλοι οι πιστοί από τις δυστυχίες, τις συμφορές και την πνευματική φτώχεια, και πλουτίζουν κατά Θεόν με την μετάληψη των αχράντων μυστηρίων και την ένωση με τον Κύριο, που καλύπτει τη γύμνωση και την ασχήμια μας και ζωογονεί τις ψυχές μας.
Να γιατί έχει τόσο μεγάλη αξία για τον καθένα μας η Εκκλησία. Ωστόσο πολλοί άνθρωποι, αγαπώντας τη γη περισσότερο από τον ουρανό, φεύγουν από κοντά της και, ακόμα χειρότερα, την κακολογούν.
Ω φτωχοί, δυστυχείς αδελφοί μου! Γνωρίστε τη σωτηριώδη δύναμη της αγίας Εκκλησίας μας και ελάτε πάλι κοντά της, σαν σε τρυφερή μητέρα, που αγαπά, σώζει και πρεσβεύει για μάς στον Θεό.
Βλέποντας κανείς την επιφανειακή ευτυχία σας από τη ζωή που κάνετε, νομίζει ότι είστε υγιείς και αληθινά ικανοποιημένοι, ότι δεν έχετε ανάγκη από τα θεραπευτικά και αγιαστικά μέσα της Εκκλησίας.
Αυτό όμως είναι μόνο εξωτερικό. Στην ψυχή είστε άρρωστοι ή και νεκροί ακόμη.

Άγιος Ιωάννης της Κονστανδης.

[toula]

"Λησμονούμε ότι είμαστε εδώ για μικρό μονάχα χρονικό διάστημα.."
Ο Θεός μας υπενθυμίζει με διάφορους τρόπους την Παρουσία Του. Εμείς ωστόσο την λησμονούμε σύντομα, ειδικά όταν τα πράγματα πηγαίνουν καλά για μας. Λησμονούμε ότι είμαστε εδώ για μικρό μονάχα χρονικό διάστημα και νομίζουμε ότι θα είμαστε για πάντα! Όταν όμως μας βρίσκουν αναποδιές, κλαίμε, ''έλεος Κύριε'' αναφωνούμε. Γι’ αυτό πρέπει να προσπαθούμε σκληρά να αλλάξουμε το χαρακτήρα μας, προς το καλύτερο.

Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα.

[toula]

•"Η Θεία Χάρη για να πλησιάσει έναν άνθρωπο πρέπει να τον βρει χωρίς λόγο κατάκρισης.
•Για να κατασκηνώσει μέσα του πρέπει να τον βρει χωρίς σαρκικούς λογισμούς.
•Για να μπορέσει η Χάρη να φαίνεται σ' έναν άνθρωπο πρέπει να είναι ταπεινός.
•Για να τη μεταδίδει τη Χάρη πρέπει να είναι προσευχόμενος.
●Αν κάποιος χωρίς να έχει πετύχει τα παραπάνω νιώθει για λίγο Χάρη, είναι επειδή ο Θεός του επιτρέπει να δει μια ακτίνα, μήπως και ποθήσει όλον τον Ήλιο!"

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος.