Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

Tι είναι η πνευματική ζωή

Η ζώσα ψυχή μέσα στο σώμα, η οποία υποστηρίζεται ασταμάτητα και ζωογονείται από εκείνη τη Θεία πνοή ζωής, αυτό είναι η ζωή του ανθρώπου.

Μόνο η πνευματική ζωή είναι η αληθινή ζωή, όλα τα υπόλοιπα είναι ύλη. Και το σώμα μας ύλη είναι, χώμα δανεισμένο από τη γη. Χώμα, νερό, φωτιά και αέρας –από αυτά τα τέσσερα στοιχεία είναι φτιαγμένο το ανθρώπινο σώμα. Είναι τόσο επιδέξια και θαυμαστά δομημένο που δεν μπορεί να περιγραφεί μήτε και να εκφραστεί. Και πάλι όμως, το σώμα είναι μονάχα ένα πράγμα, δεν είναι ζωή, όπως το όχημα δεν είναι ο ταξιδιώτης και το κλουβί δεν είναι το πουλί.

Τι είναι τότε η ζωή; Η Αγία Γραφή του Θεού το εξηγεί σαφέστατα στην πρώτη της σελίδα: «και έπλασεν ο Θεός τον άνθρωπον, χουν από της γης, και ενεφύσησεν εις το πρόσωπον αυτού πνοήν ζωής, και εγένετο ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν» (Γεν. 2:7).

Γνωρίζεις καλά τι σημαίνουν τούτα τα λόγια, άμεσα και έμμεσα; Άμεσα λοιπόν, έφτιαξε ο Θεός από το χώμα το σώμα και έμμεσα, από τον Εαυτό Του φύσηξε μέσα του πνοή ζωής. Έτσι ο άνθρωπος έγινε ζωντανή ψυχή. Φαινομενικά λοιπόν ο άνθρωπος είναι ύλη αλλά με πνοή ζωής μέσα της, η οποία προέρχεται άμεσα από τον Δημιουργό.

Με αυτή την πνοή ζωής διατηρεί ο άνθρωπος δεσμό με τον ίδιο τον Δημιουργό του και με σύσσωμο τον ουράνιο πνευματικό κόσμο που Τον περιβάλλει. Μια φλογίτσα που μοιάζει με την αιώνια φλόγα της Θεότητος. Αν και με το σώμα έρπουμε στη γη ανάμεσα στα έντομα, είμαστε όμως, με τούτη τη φλογίτσα, συνδεδεμένοι με τους ανωτέρους ουρανούς και την αιωνιότητα.

Η ζώσα ψυχή μέσα στο σώμα, η οποία υποστηρίζεται ασταμάτητα και ζωογονείται από εκείνη τη Θεία πνοή ζωής, αυτό είναι η ζωή του ανθρώπου.

Με απλά λόγια: πνευματική ζωή είναι η αδιάλειπτη προσπάθειά μας να καταστούμε άξιοι εκείνης της Θεϊκής πνοής που βρίσκεται μέσα μας. Και γιατί πρέπει να αγωνιζόμαστε για να γίνουμε άξιοι; Επειδή αυτό είναι κάτι το οποίο μας χάρισε ο Κτίστης αφ’ Εαυτού Του. Κανείς μας δεν το αγόρασε ούτε και το ξεπλήρωσε, αλλά μας το έχει χαρίσει η αιώνια Αγάπη. Πραγματικά, το δώρο δεν πληρώνεται με τίποτε. Γι’ αυτό και το δώρο είναι δώρο. Εκείνος όμως που λαμβάνει ένα δώρο και μάλιστα τόσο πολύτιμο όπως είναι η ζωή, οφείλει τουλάχιστον ν’ αποδειχτεί άξιος αυτής της δωρεάς.

Για το πώς να απαντήσουμε με αγάπη στην αγάπη του Θεού, και πώς να αποδειχτούμε άξιοι της θείας δωρεάς, υπάρχει μια μεγάλη επιστήμη που ονομάζεται πνευματική επιστήμη. Είναι επιστήμη υπεράνω των επιστημών, καθώς και η Θεία πνοή ζωής βρίσκεται υπεράνω κάθε πράγματος. Τούτη η επιστήμη δεν είναι του σαρκικού ανθρώπου αλλά του ίδιου του Αγίου Πνεύματος του Θεού. Ο δωρεοδότης του πολυτιμότερου δώρου, δίδαξε ο Ίδιος τους ανθρώπους πώς θα γίνουν άξιοι αυτής της δωρεάς.

Αν θέλεις να μπεις σε τούτη τη φωτισμένη και γλυκιά επιστήμη, ας είναι ευλογημένη αυτή σου η επιθυμία.

Ειρήνη σοι και χαρά από του Κυρίου!

Από το βιβλίο: Αγίου Νικολάου Αχρίδος, Εμπνευσμένα κείμενα Ορθοδόξου πνευματικότητος. Εκδόσεις “Ορθόδοξος Κυψέλη”, Θεσσαλονίκη 2007.

[toula]

Ποτέ κανείς δεν βγήκε χαμένος που άκουσε τον όσιο Γέροντα Γεώργιο Καρσλίδη

Κάποτε που ο όσιος Γεώργιος είχε κατέβει στη Δράμα, ήταν τότε η περίοδος του εμφυλίου πολέμου, κι έμενε σ’ ένα γνωστό του σπίτι, τον πλησίασε μία γιαγιά χήρα και του είπε: «Πάτερ, με την κόρη μου και τα εγγόνια μου πολύ μαλώνω».

Της είπε ο όσιος: «Μάνα μου, εσύ ξέρεις, τα καρύδια αν τα μαζέψεις σ’ ένα σακκί τι θα κάνουν; Θα βροντούν. Έτσι και τα παιδιά κάνουν φασαρία. Εσύ θα κάνεις υπομονή, δεν θα μαλώνεις ποτέ».

Μία ομάδα προσκυνητών ανέβαινε στο μοναστήρι. Ένας από αυτούς είχε ένα μπουκάλι ούζο κι έπινε στον δρόμο και προκαλούσε και τους άλλους να πιουν και γελούσε. Μόλις έφτασαν, ο όσιος Γέροντας τον παρατήρησε: «Εσύ για πού ξεκίνησες, για το μοναστήρι ή για τον γάμο και πήρες μαζί και το ούζο και έπινες και γελούσες;». Κανένας δεν μπορούσε να κρυφτεί από τον όσιο.


Το 1950 μία μητέρα κάλεσε την κόρη της να πάει να μείνει μόνιμα στη Θεσσαλονίκη. Εκείνη πήγε στον όσιο Γέροντα, να τον ρωτήσει τι να κάνει. Εκείνος της είπε με σιγουριά: «Όχι, δεν θα φύγεις. Αυτοί θα ‘ρθουν και θα σου πω και πότε».

Μετά δύο χρόνια ξαναρώτησε τον όσιο, για ν’ ακούσει: «Θα ‘ρθουν τον Φεβρουάριο… Όχι, δεν θα ‘ρθουν τον Φεβρουάριο, θα ‘ρθουν στα μισά της Σαρακοστής». Έγινε όπως ακριβώς είπε. Ήταν να έλθουν τον Φεβρουάριο, αλλά κάτι τους εμπόδισε και πήγαν στα μισά της Σαρακοστής.

Το 1953 το κράτος έκτισε καινούργια σπίτια για φτωχές οικογένειες της περιοχής της Δράμας, για ν’ αφήσουν τα παλαιά, που ήταν τούρκικα. Ο όσιος σε μία φιλική του οικογένεια περιέγραψε επακριβώς πώς θα είναι το σπίτι που θα έπαιρναν με κλήρο. Τους είπε: «Θα έχετε και λαχανικά. Λένε πως δεν έχει νερό, εκείνο όμως έχει νερό πολύ». Στη μητέρα είπε πού είναι το νερό.

Έδωσε μάλιστα εντολή η μετακόμιση να γίνει μέσα στη νύχτα, χειμώνα καιρό, Ιανουάριο μήνα. Εκείνο το βράδυ ο καιρός ήταν καλός και είχε ένα τέτοιο φεγγάρι, σαν να ήταν ημέρα. Μέσα στη νύχτα έκαναν τη μετακόμιση. «Γρήγορα-γρήγορα μέσα στη νύχτα θα κάνετε τη μετακόμιση οπωσδήποτε», τους είχε πει.

Το επόμενο πρωινό είδαν τον γείτονά τους με το παιδί του, που ήθελε να το παντρέψει, να πηγαίνει να εγκατασταθεί στο σπίτι τους. Όταν όμως είδαν μέσα άλλους, απόρησαν, πότε πρόλαβαν και μετακόμισαν. Πού να ήξεραν ότι ο όσιος τα είχε τακτοποιήσει εγκαίρως.

Το σπίτι δεν είχε φράχτη και δεν μπορούσαμε να φέρουμε τα ζώα. Ο όσιος πάλι τους πρόλαβε λέγοντας: «Μη ανησυχείτε, θα κτίσετε». Έτσι κι έγινε. Έδωσε μάλιστα ο όσιος ένα κομμάτι από τη λαμπάδα της Αναστάσεως να βάλουν σ’ ένα μπουκάλι και να το τοποθετήσουν στον τοίχο του φράκτη, λέγοντας: «Για να σας φυλάγει από κάθε κακό». Ποτέ κανείς δεν βγήκε χαμένος, που άκουσε τον όσιο Γέροντα.

Από το βιβλίο: (†) Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Ο Όσιος Γεώργιος της Δράμας. Έκδοσις Ι. Μ. Αναλήψεως του Σωτήρος, Ταξιάρχες (Σίψα) Δράμα 2016, σελ. 274, 277, 278 (αποσπάσματα).

[toula]

Η μαλθακότητα που οδηγεί στην αποχαύνωση!

Γράφει ο π. Φιλόθεος Φάρος

Οι γλάροι στις ακτές της πολιτείας Όρεγκον των ΗΠΑ παλαιότερα κυκλοφορούσαν πέραν του ειρηνικού καθημερινά για τροφή, ανεξάρτητα από τις καταιγίδες και τις θύελλες όμως, όταν αναπτύχθηκε κάποια βιομηχανία κονσερβοποίησης του σολομού, ζούσαν από τις τεράστιες ποσότητες απορριμμάτων από τα εργοστάσια κονσερβοποιίας. Όταν αργότερα, κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης, αυτά τα εργοστάσια έκλεισαν, οι γλάροι είχαν τόσο πολύ χάσει το ένστικτο και τη θέληση να πετούν, που πείνασαν τόσο ώστε να πεθαίνουν κατά εκατοντάδες.

Κάποιες γενεές παιδιών που ο γονείς τους εκαυχώντο ότι φρόντιζαν να μη λείπει τίποτε από τα παιδιά τους, και πολλοί άνθρωποι μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο μέχρι τις ημέρες μας, έγιναν θύματα της ευκολίας και της ευημερίας. Οι ανέσεις και οι ευκολίες δεν είναι οπωσδήποτε κάτι αρνητικό. Γίνονται όμως επικίνδυνες όταν δημιουργούν μια ψεύτικη ασφάλεια και μας κάνουν τόσο ευχαριστημένους και ικανοποιημένους ώστε να γινώμεθα οκνηροί στο σώμα και αδιάφοροι στο πνεύμα. Τελικά, όσο και να αυτό ακούγεται παράξενο, δεν είναι η εύκολη ζωή η καλή ζωή.

Πηγή: http://www.isagiastriados.com/

[toula]

Σήμερα θα αναφερθούμε στην καλοσύνη, στα αποτελέσματα και στη δυναμική της.

Πρώτιστα ο καλοκάγαθος βιώνει ο ίδιος μια κατάσταση παραδείσια, θείου ελέους –«ο δε ευσπλαγχνιζόμενος θα ελεηθεί», που λένε οι παλαιοδιαθηκικές Παροιμίες (17.5).

Εκείνος που μισεί και μνησικακεί «κάθεται στα καρφιά», «τρώγεται» και δεν ησυχάζει, σκεπτόμενος μέρα-νύχτα πώς θα κάνει κακό και πώς θα εκδικηθεί. Ζει σε άγχος, σε αναβρασμό και σε ταραχή, πληρώνει ακριβά την κακία του. Ε, ο καλοσυνάτος είναι ήρεμος, ιλαρός και αναπαυμένος πάνω στην ειρήνη που του δωροφορεί η αγαθή διάθεση και συνείδηση. Δεν χρειάζεται να πολυπραγμονήσουμε στην παράγραφο αυτή. Είναι αυτονόητη η ψυχική του μακαριότητα.


Ας πάμε άρα στο δεύτερο σκέλος: Τι γεύεται και απολαμβάνει το περιβάλλον χάρις στον ευλογημένο άνθρωπο του Θεού. Αυτός δαδουχεί, πυρσεύει, πρωτοπορεί και καθοδηγεί. «Ειρήνευσε μέσα σου, και χίλιοι θα σωθούν γύρω σου», παρακινούσε και υποσχόταν ο όσιος Σεραφείμ του Σαρώφ. Όσοι έχουν ανοίξει την καρδιά τους ειρηνεύουν ει δυνατόν με όλους όσοι είναι δεκτικοί (Ρωμ. 12.18).

Τέτοιας υφής άνθρωποι ενστερνίσθηκαν και εφάρμοσαν τα παραγγέλματα των κορυφαίων Παύλου και Πέτρου αντίστοιχα: «Γίνεσθε… εις αλλήλους χρηστοί, εύσπλαγχνοι, χαριζόμενοι εαυτοίς καθώς και ο Θεός εν Χριστώ εχαρίσατο ημίν» (Εφ. 4.32)· ώστε στο «τέλος πάντες ομόφρονες, συμπαθείς, φιλάδελφοι, εύσπλαγχνοι, φιλόφρονες, μη αποδιδόντες κακόν αντί κακού ή λοιδορίαν αντί λοιδορίας, τουναντίον δε ευλογούντες» (Α’ Πέτρ. 3.8-9).

Ο Παύλος μάλιστα είναι ο πρώτος του χορού των συμπαθών. Διαλαλεί στους δύστροπους Κορίνθιους ότι η καρδιά του είναι τόσο πλατιά, που χωράει τους πάντες, χωρίς να στενοχωρούνται. Ας τον μιμηθούν και ας τον χωρέσουν στα σπλάχνα τους· είναι ένας μόνο (Β’ Κορ. 6.11-13).

Ο καλοκάγαθος άνθρωπος είναι η παρηγοριά στο σύνολο μέσα στο οποίο ζει και κινείται. Επιδρά θετικά σε όλους. Σύζυγος και παιδιά, συγγενείς και γείτονες, συνάδελφοι και οι πάντες χαίρονται τη θαλπωρή της ακτινοβολίας του. Δεν αναφέραμε φίλους εσκεμμένα· δεν μας διέφυγαν. Σκεφθήκαμε ότι όλοι τού είναι φίλοι, δεν θέλει να έχει και να βλέπει εχθρούς!

Εξίσου ξεκούραση για τους συμμοναστές του είναι ο αγαθός μοναχός· τους «αναπαύει» τους «παραδελφούς» του, και όχι μόνο τούτους. Υπήρχαν παλιά, υπάρχουν και τώρα συγκεκριμένες περιπτώσεις γεροντάδων, που κάθεσαι δίπλα τους και διαισθάνεσαι την αγάπη τους να σε περιβάλλει, ν’ αγκαλιάζει την ψυχή σου. «Όπως αυτός που βαστάει αρώματα φανερώνεται από την οσμή και μη θέλοντας, έτσι αυτός που έχει πνεύμα Κυρίου» (Κλίμαξ 26 Γ’ 20).

Ο τρόπος τους εύχαρις, ο λόγος τους βάλσαμο μαζί και ποδηγεσία. Αναδεικνύονται άλλος Ιωσής «ο επικληθείς Βαρνάβας από των αποστόλων, ο εστί μεθερμηνευόμενον υιός παρακλήσεως» (Πρ. 4.36), λέξη που θυμίζουμε πως μεταφράζεται διττά· εκτός από παρηγοριά σημαίνει και προτροπή. Απόλαυση και βοήθεια που παρέχεται αθόρυβα, χωρίς τυμπανοκρουσίες· το τερπνόν μετά του ωφελίμου. Να η δυναμική της αγάπης!

Ας μη διαλάθει μια λεπτομέρεια στο φαινόμενο, μεγάλη αλήθεια στην ουσία. «Χαριζόμενοι εαυτοίς» ήταν η παύλεια έκφραση που καταχωρήθηκε προηγουμένως. Όταν χαρίζεσθε (ευεργετείτε) τους άλλους, χαρίζεσθε και ευεργετείτε τους εαυτούς σας, μας επισήμανε. Υποδηλώνει σαφέστατα ότι είμαστε οι πάντες σύσσωμοι μέσα στην Εκκλησία, ώστε κατ’ ακολουθία κάθε καλό προς τους λοιπούς διαβαίνει σε τελευταία ανάλυση σε μας τους ίδιους που το προσφέραμε.

Ο πιο ταλαντούχος, ο πιο έξυπνος και ο πιο μορφωμένος, ο πιο πλούσιος και ο πιο επιφανής κατά κόσμον, αν δεν συστοιχεί με την καλοσύνη είναι ένα μηδέν για την κοινωνία. Δεν θ’ αστοχούσαμε μάλιστα αν λέγαμε ότι οι ικανότητες και τα προσόντα του τον μεταμορφώνουν σε δημόσιο κίνδυνο αν δουλεύουν και υπηρετούν τα πάθη του.

Ο καλοκάγαθος είναι το λάδι και το βαμβάκι. Σφογγίζει, σμήχει, επουλώνει. Είναι το λάδι και η λίπανση στο κύλισμα των τροχών του κοινωνικού φορέως και του κοινωνικού γίγνεσθαι. Είναι λάδι στην τρικυμία. Στην αρχαιότητα τα πλοία που κινδύνευαν από τη θύελλα, αν είχαν λάδι το έριχναν στη θάλασσα· βοηθούσε στη γαλήνευσή της (πρβλ. Κλίμαξ 26 Γ’ 18).

Ναι! «Μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται» (Ματθ. 5.7). Ο νόμος της ταυτοπαθείας από τη θετική του όψη και όχι αρνητικά, κατά το «οδόντα αντί οδόντος» του παλιού Νόμου (Έξ. 21.24).

Ναι! «Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται» (Ματθ. 5.9). Ειρηνεύουν τους ανθρώπους μεταξύ τους; Ειρηνεύουν τους ανθρώπους με τον Θεό; Ε, τότε καθίστανται αδελφοί του πρώτου ειρηνοποιού, του Χριστού!

Ιερομόναχος Ιουστίνος

[toula]

Ο χαριτωμένος δρόμος της υπομονής.

Είπε ο αββάς Ισίδωρος:

«Η σοφία των αγίων αυτή είναι, να έχουν επίγνωση του θελήματος του Θεού. Γιατί όλα τα νικά ο άνθρωπος υπακούοντας στην αλήθεια, καθώς είναι πλασμένος κατ’ εικόνα και ομοίωση του Θεού. Και απ’ όλα τα πνεύματα το φοβερότερο είναι το να ακολουθεί κανείς τη δική του καρδιά, δηλαδή τι του υπαγορεύει ο λογισμός του και όχι ο νόμος του Θεού. Και αυτό ύστερα του προκαλεί θλίψη, γιατί παραμένει γι’ αυτόν άγνωστο το μυστήριο του Θεού και δεν βρίσκει την οδό των αγίων για να βαδίζει σ’ αυτήν. Τώρα λοιπόν είναι καιρός να κάνουμε το θέλημα του Θεού, γιατί η σωτηρία κερδίζεται σε καιρό θλίψεως καθώς λέει η Γραφή:


«Με την υπομονή σας, θα σώσετε την ψυχή σας».

[toula]

Πώς φαίνεται ότι η βασιλεία του Θεού έχει έλθει σε κάποιον άνθρωπο

Όταν ο Θεός είναι παρών στις σκέψεις, τις επιθυμίες, τις προθέσεις, τους λόγους και τα έργα ενός ανθρώπου σημαίνει ότι η βασιλεία του Θεού έχει έλθη στον άνθρωπο αυτόν.

Αγίου Ιωάννη της Κροστάνδης

Τότε βλέπει τον Θεό στο κάθε τι, στον κόσμο της σκέψεως, στον κόσμο της πράξεως, ακόμη και στον υλικό κόσμο.

Η πανταχού παρουσία του Θεού του έχει αποκαλυφθή καθαρά και η καρδιά του κατέχεται από βαθειά ευσέβεια. Επιζητεί κάθε στιγμή να είναι αρεστός στον Θεό και κάθε στιγμή προσέχει μην πέση σε αμαρτία.

Η ζωή του είναι μία επίκλησις: «Ελθέτω η βασιλεία σου».

[toula]

Να μελετούμε τον λόγο του Θεού
Είναι πολύ ωφέλιμο στην ψυχή μας να έχουμε όλοι το Ευαγγέλιο στο σπίτι μας.

Και, εκτός από την προσευχή που πρέπει να κάνουμε κάθε πρωί και κάθε βράδυ, να έχουμε την καλή συνήθεια, την αγία συνήθεια να διαβάζουμε και από το Ευαγγέλιο, από την Αγία Γραφή γενικότερα, ιδίως από το Ευαγγέλιο, δυο-τρεις σελίδες κάθε μέρα, έχοντας την συνείδηση ότι αυτό που διαβάζουμε είναι ο λόγος του Θεού. Κι εμείς το διαβάζουμε για να δούμε τι θέλει ο Θεός από εμάς. Δεν διαβάζουμε για να αποκτήσουμε γνώσεις, όπως διαβάζουμε ένα άλλο βιβλίο, ή για να περάσουμε την ώρα μας, αλλά διαβάζουμε για να φωτιστούμε να δούμε τι θέλει ο Θεός, ποιο είναι για εμάς το θέλημα του Θεού.

Κι έτσι, όταν διαβάζουμε θέλοντας να μάθουμε ποιο είναι το θέλημα του Θεού για εμάς, η μελέτη αυτή είναι μελέτη σωτηρίας και πνευματικής μας βοηθείας. Γι’ αυτό, ας κάνουμε αυτόν τον αγώνα. Έχουμε τόση ώρα στη διάθεσή μας κάθε ημέρα. Ας αφιερώσουμε και λίγη ώρα στη μελέτη του λόγου του Θεού.


Βέβαια η μελέτη του λόγου του Θεού δεν είναι μόνο το Ευαγγέλιο, αλλά είναι και οι Βίοι των Αγίων, οι οποίοι είναι το εφαρμοσμένο Ευαγγέλιο, διότι οι Άγιοι δεν έκαναν κάτι άλλο στη ζωή τους, παρά εφάρμοζαν το Ευαγγέλιο. Και όταν διαβάζουμε τους Βίους των Αγίων, τα έργα των Αγίων, βλέπουμε πώς οι Άγιοι βίωσαν το Ευαγγέλιο, τον λόγο του Θεού και παίρνουμε κι εμείς παράδειγμα να βιώσουμε έτσι τον λόγο του Θεού.

Εξαρτάται έτσι από εμάς τι ζωή θα ζήσουμε. Αν θα διαλέξουμε μία ζωή αδιαφορίας για την ψυχή μας, πνευματικής ψυχρότητος, ή θα διαλέξουμε μία ζωή αγάπης για τον Θεό, πόθου για να γνωρίσουμε το θέλημά Του.

Να μελετούμε το Ευαγγέλιό Του, τις Γραφές, τους Πατέρες, ώστε καθημερινά να έχουμε τροφή πνευματική, διότι, όπως καθημερινά δεν μπορεί να ζήσει το σώμα χωρίς υλική τροφή, έτσι δεν μπορεί να ζήσει η ψυχή χωρίς πνευματική τροφή, χωρίς λόγο Θεού. Η ψυχή, αν δεν τρέφεται από τον λόγο του Θεού, τρέφεται από τα κεράτια των χοίρων με τα οποία τρεφόταν και ο άσωτος υιός.

Η ψυχή του ανθρώπου επιποθεί να τραφεί με κάτι το πνευματικό. Κι αυτό ή θα είναι ο λόγος και η αλήθεια του Θεού, ή θα είναι τα μάταια και αμαρτωλά πράγματα αυτού του κόσμου.

Η αλήθεια είναι ότι, επειδή σήμερα δεν διαβάζουμε τον λόγο του Θεού, και όμως πρέπει κάτι να διαβάσουμε, διαβάζουμε τις εφημερίδες, τα περιοδικά· που μπορεί και να μην είναι άσχημα, να μην είναι κακά πράγματα αυτά που διαβάζουμε, αλλά δεν είναι όμως ο λόγος του Θεού.

Είναι πράγματα της ματαιότητος, που αφορούν αυτή τη ζωή, αλλά δεν αφορούν την αιώνια ζωή. Κι έτσι την «πατάμε» πολλοί, διότι μελετώντας τα επίγεια, ξεχνάμε τα ουράνια. Γινόμαστε πολυμαθείς κατά τα ανθρώπινα, αλλά ολιγομαθείς περί τα θεία. Γι’ αυτό η πνευματική ζωή των συγχρόνων χριστιανών είναι καχεκτική. Δεν είναι μία ζωή γεμάτη από τη Χάρη και τον φωτισμό του Θεού.

www.dogma.gr

[toula]

Πρέπει με όλη σου την ψυχή να τιμάς και να αγαπάς σε κάθε άνθρωπο την εικόνα Του Θεού…

Σε ενοχλούν οι αδυναμίες των άλλων ανθρώπων, η κακία τους, η υπερηφάνειά τους, ο φθόνος, η απληστία και η κοιλιοδουλεία τους.
Μα και σένα δε σου λείπουν οι κακίες, ίσως μάλιστα να’χεις περισσότερες από τους άλλους.
Στο κάτω κάτω σε σχέση με την αμαρτία όλοι οι άνθρωποι είναι ίδιοι. «Πάντες γαρ ήμαρτον και υστερούνται της δόξης του Θεού» (Ρωμ. γ’ 23) Όλοι είμαστε ένοχοι ενώπιον του Θεού και όλοι ζητούμε εξίσου το έλεος Του.
Γι΄αυτό , εκτός από το να αγαπάμε τους άλλους, πρέπει να τους ανεχόμαστε και να τους συγχωρούμε, για να Συγχωρήσει και μας ο ουράνιος Πατέρας μας.
Πρέπει με όλη σου την ψυχή να τιμάς και να αγαπάς σε κάθε άνθρωπο την εικόνα Του Θεού, να μη λογαριάζεις τις αμαρτίες του.
Μόνο ο Θεός είναι Άγιος και Αναμάρτητος.
Και πρόσεξε πόσο μας Αγαπά, πόσα Δημιούργησε κι εξακολουθεί να Δημιουργεί για μας! Μας Τιμωρεί με αγάπη και μας Συγχωρεί πλούσια.
Να σέβεσαι τον άνθρωπο έστω κι αν είναι αμαρτωλός, γιατί έχει πάντα ελπίδα να διορθωθεί.

Αγίου Ιωάννου Κροστάνδης

[toula]

Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος: “Να παρακαλέσω το Σαρανταλείτουργο να το κρατήσετε και φέτος”

Το Σαρανταλείτουργο είναι ιδιαίτερα αφιερωμένο στους κεκοιμημένους. Ιδιαιτέρως αυτούς που δεν είναι μέσα στο Φως του Χριστού (είναι στην κόλαση) και τους βοηθά πάρα πάρα πολύ το Σαρανταλείτουργο ν’ ανέβουν κοντά στο Φως του Χριστού. “Εν τω Άδη ουκ έστι μετάνοια”. Εμείς με την ελευθερία που έχουμε ως ζώντες και με τη Θεία Λειτουργία που μας επαρέδωσε ο ίδιος ο Κύριός μας να τελούμε, μπορούμε να βγάλουμε ανθρώπους από την κόλαση. Έχει συμβεί πάρα πολλές φορές αυτό. Γι’ αυτό να παρακαλέσω και πάλι να το κρατήσετε και φέτος. Εάν άλλες χρονιές ήταν αναγκαία τα Σαρανταλείτουργα για τους κεκοιμημένους από φέτος θα είναι και για τους ζωντανούς ιδιαιτέρως γιατί η Θεία Λειτουργία ειν’ το κατεξοχήν Μυστήριο της Ειρήνης. Τώρα μπήκαμε σ’ αυτήν την τόσο τόσο δύσκολη εποχή του Γ΄ Παγκοσμίου Πολέμου…
Σαρανταλείτουργα για να ξέρετε όσοι δε γνωρίζετε είναι 40 Λειτουργίες που αρχίζουν από τις 15 Νοεμβρίου και τελειώνουμε 25 Δεκεμβρίου, τα Χριστούγεννα. Κάθε πρωί οι ιερείς μνημονεύουν χιλιάδες ονόματα.
Σ’ έναν από τους ιερείς μας πριν μερικά χρόνια που τον παρακαλούσα και του έλεγα “άντε παπά μου τώρα που είσαι νέος, που έχεις υγεία, κάνε Σαρανταλείτουργο”. “Μα δεν έχω ψάλτη, εμάς η Τριάδα είναι ορεινή…” και εδυσκολευόταν να μου κάνει υπακοή. Εγώ από την άλλη είχα κατανοήσει και εσιώπησα. Ε, μιά χρονιά, κάτι του είπε και η καλή του η παπαδιά, κάποιος δικός του μάλλον εκοιμήθηκε και είπε “από φέτος θα κάμω Σαρανταλείτουργο. Ε, το χρωστώ του Δεσπότη”. Ως το τέλος του Σαρανταλείτουργου όλοι αυτοί που εμνημόνευε τους είδε την ώρα που έψελνε ο ψάλτης έξω το “Άξιον εστί”. “Άνοιξε το ιερό και έγινε μιά τεράστια κενοπήδα (τρύπα) και ήταν όσοι εμνημόνευα. Άλλοι πολύ πολύ ψηλά μέσα στο Φως κι άλλοι μέσα σαν το γκρίζο αλλά όλοι είπαν: Ευχαριστούμεν σοι πάτερ!”.
Ακούτε; Όλοι είναι ζωντανοί και το Ευαγγέλιο το σημερινό (Κατά Λουκά η΄ 41-56) για Ζωή εμίλησε και κάθε Ευαγγέλιο για τη Ζωή μιλά την Αιώνια.
Αν σας ρωτήσει καμιά φορά κανένας άθεος ή κανένας που δεν ξέρει την πίστη μας: «και που Αναστήθηκε ο Χριστός τί μας επρόσφερε; Αναστήθηκε Εκείνος, εμείς πεθαίνουμε πάλι». Η απάντηση είναι: «από την ώρα που Αναστήθηκε ο Χριστός, ο θάνατος ενικήθηκε κι έγινε ύπνος. Φτάνει να πιστέψουμε εμείς ότι η Ζωή και η Ανάσταση είναι ο Χριστός, ο τέλειος Θεός, ο τέλειος Άνθρωπος. Φτάνει να μετανοούμε και από καιρού εις καιρόν να κοινωνούμε το Σώμα Του και το Αίμα Του που νίκησε το θάνατο, το διάβολο και την αμαρτία μας. Γι’ αυτό δεν έχουμε νεκροταφεία οι Ορθόδοξοι, έχουμε κοιμητήρια.

Πηγή: YouTube: Μόρφου Νεόφυτος: Σαρανταλείτουργο και Ψαλτήρι… (29.10.2023)
ΟΜΙΛΙΕΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΟΡΦΟΥ

[toula]

https://www.orthmad.gr/sygxorate-me-olh-thn-psychi-sas/

Απόσπασμα από ομιλία του Γέροντα Εφραίμ Φιλοθεΐτη (Αριζόνας) για την συγχώρεση.