Η αλήθεια για τις εκτρώσεις

[constantinosa.gr]

Απο τα δυνατότερα κείμενα που έχω διαβάσει για τις εκτρώσεις

"Η έκτρωση του Χριστού δεν θα ήταν καθόλου λιγότερο μια πράξη θεοκτονίας απ’ ότι η σταύρωση Του.

Από το 1973, τότε που η έκτρωση ύστερα από αίτηση στην Αμερική νομιμοποιήθηκε, κάθε αμερόληπτος παρατηρητής της κοινωνίας μας γνωρίζει ότι μόνο οι άνθρωποι που αληθινά «απελευθερώθηκαν» με το εμπόριο των εκτρώσεων, υπήρξαν οι ανεύθυνοι άντρες, αυτοί που αρνούνται να αναλάβουν την ευθύνη για την σεξουαλική τους δραστηριότητα. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός οι πρώτοι, που υποστηρίζουν την έκτρωση υστερ’ υπό αίτηση στην Αμερική, είναι οι εκδότες και οι ιδιοκτήτες των μεγαλύτερων πορνογραφικών περιοδικών.

Παρά τα πολιτικά φεμινιστικά συνθήματα, η αισθητική, πνευματική και φυσική πραγματικότητα της διάπραξης μιας έκτρωσης είναι εξευτελιστική. Πλησιάζει τη μορφή του δολοφονικού ιατρικού βιασμού. Είναι «απελευθερωτική» για τις γυναίκες και τα βρέφη κατά τον ίδιο τρόπο, που ήταν «απελευθερωτικό» το Άουσβιτς για τους Εβραίους. Οδηγεί στα ίδια αποτελέσματα με την σκληρή πορνογραφία: Εκμεταλλεύεται, δυσφημεί και υποβιβάζει τις γυναίκες από το ένα μέρος στο επίπεδο των σεξουαλικών δουλοπαροικιών, κι από το άλλο σε απλούς «παραγωγικούς πολίτες», για να μην αποτύχουν στη σταδιοδρομία τους. Μετατρέπει τη μήτρα, που δίνει ζωή σε θάλαμο θανατικής εκτέλεσης, μέσα στον οποίο ένα παιδί κραυγάζει σιωπηλά, παλεύοντας, κλωτσώντας, και υποφέροντας για τη ζωή του, καθώς ο εγκέφαλος του απορροφάται από τον γυναικολόγο... "



Απόσπασμα απο το μεταφρασμένο βιβλίο "Χορεύοντας μόνος"

[Katerinar]

Το παιδί που σκοτώνεται, δεν ξαναγίνεται το ίδιο ποτέ!



Mιά Μάνα με τρία παιδιά, εμεινε έγκυος στο τέταρτο. Θεώρησε πολλά τα τέσσερα παιδιά και πήγε στο γιατρό να τον συμβουλευτεί για την αμβλωση. Ο γιατρός τίμιος ανθρωπος, της είπε ως επιστήμονας, τους κινδύνους που συνεπάγεται για την γυναίκα η αμβλωση. Η γυναικα που και η ίδια φοβότανε την επέμβαση, στεναχωρέθηκε και ηταν αναποφάσιστη: Δεν ήθελε να κρατήσει το παιδί, αλλα φοβόταν και την αμβλωση!

Τότε ο Γιατρός της λέει: -Μην στεναχωριέστε.Υπάρχει τρόπος να αποφύγουμε την αμβλωση!
Ελαμψε το πρόσωπο της γυναίκας:-Αλήθεια γιατρέ; Πώς;
-Ειναι απλό: Θα αφήσουμε να γεννηθεί το τέταρτο και θα φέρεις να σκοτώσουμε το τρίτο! Ετσι και την αμβλωση θα αποφύγουμε και τα παιδιά θα παραμείνουν τρία!

Τότε ξύπνησε η ΜΑΝΑ μέσα της και κατάλαβε το λάθος της.

Ειθε το ξύπνημα αυτό ο Θεός να το φέρει στην καρδιά της κάθε μητέρας και το στόμα του Αδη, που καταπίνει τις χιλιάδες των αμβλώσεων, να κλείση για πάντα!....

[stathisekp]

Εκπληκτικό το επιχείρημα του γιατρού!!!

[Domna]

φόνος των εμβρύων είναι «η εσχάτη ανομία»



Οι υπολογιζόμενες αμβλώσεις στην χώρα μας που ανέρχονται σε 400 χιλιάδες το χρόνο προκαλούν ίλιγγο, φρίκη και εγκληματικότητα. Κάθε χρόνο κατα-στρέφεται μια πολυάνθρωπη πόλη με εκτελεστές, εγκληματίες και δολοφόνους, γονείς, γιατρούς και πολιτεία, η οποία νομιμοποίησε τις εκτρώσεις και τις επιχορηγεί, δυστυχώς!! Νόμος 1609 του 1986.
Ο φόνος των εμβρύων που αναχωρούν αβάπτιστα είναι βαρύτερο αμάρτημα από τον φόνο βαπτισμένου ανθρώπου.



Από το βιβλίο «ΥΠΟΘΗΚΕΣ ΖΩΗΣ» του αρχιμ. Επιφανίου Θεοδωροπούλου

«Ένα πιστό ανδρόγυνο πήγε κάποτε στον Γέροντα ζητώντας τη συμβουλή του (δεν είχαν αυτόν Πνευματικό). Το πρόβλημα τους ήταν ότι η γυναίκα έπαιρνε δυνατά φάρμακα για κάποια ασθένειά της και κατά τη διάρκεια της θεραπείας έμεινε έγκυος. Ο για¬τρός την προέτρεπε να κάνη άμβλωσι, διότι το παιδί θα γεννιόταν ανάπηρο. Ο Γέροντας τους είπε:
-Και τι ήλθατε σε μένα; Να σας δώσω άδεια να το σκοτώσετε;
-Έχετε άλλα παιδιά; -Ναι, απάντησαν. Έχουμε ένα αγοράκι. -Είναι υγιές; ρώτησε ο Γέροντας. -Μάλιστα, απαντούν αυτοί.
—Εάν, Θεός φυλάξοι, πάθη μια ημιπληγία το παιδί σας αυτό ή το κτυπήσει κάποιο αυτοκίνητο και το καταστήση φυτό θα το πετάξετε ή θα το σκοτώσετε;
-Ασφαλώς όχι!
-Τότε γιατί θέλετε να σκοτώσετε το κυοφορούμενο; Επειδή δεν το είδατε ακόμη ή επειδή δεν το αγαπήσατε; Δεν έχει καμμιά σημασία αυτό. Είναι κι αυτό παιδί σας! Ακούστε: Η επιστήμη δεν είναι αλάθητη. Οι γιατροί πέφτουν πολλές φορές έξω. Και πάνω από τους γιατρούς υπάρχει ο Δημιουργός Θεός. Σ' αυτόν να έχετε εμπιστοσύνη. Εγώ πιστεύω ότι δεν θα γεννηθή ανάπηρο, όπως λένε οι γιατροί. Αλλά κι αν συμβή κάτι τέτοιο, να δοξάσετε τον Θεό και να θεωρήσετε ότι αυτό είναι ο σταυρός σας, τον οποίο πρέπει να φέρετε αγογγύστως και Εκείνος θα πίστωση το λογα-ριασμό σας στον Ουρανό. Και όταν θα πάτε εκεί, θα Του πήτε: «Κύριε, διά τους λόγους των χειλέων Σου, ημείς εφυλάξαμεν οδούς σκληράς» (Ψαλμ. ις' 4). Μην θελήσετε να αποφύγετε τον σταυρό αυτό, διότι θα σας περιμένη κάποιος άλλος πιο βαρύς. Έχετε θάρρος. Προσευχηθήτε στον Κύριό μας. Θα προσευχηθώ κι εγώ και πιστεύω ότι θα γεννηθή υγιές το παιδάκι σας. Πηγαίνετε στην ευχή του Κυρίου.
Πράγματι, μετά από μερικούς μήνες γεννήθηκε ένα χαριτωμένο και υγιέστατο κοριτσάκι. Με δάκρυα, οι γονείς το ανακοίνωσαν στον Γέροντα λέγοντας:
—Σας ευχαριστούμε για τη συμπαράστασι και τις προσευχές σας. Ζη Κύριος ο Θεός!»

Αξιοπρόσεκτες
Θέσεις και Μαρτυρές
για τις Αμβλώσεις
Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη"

http://hristospanagia3.blogspot.com/201 ... .html#more

[xristianos.net]

Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτου

Το τελειωτικό κτύπημα

Αγαπητά μου παιδιά,

Σήμερα η γη μας ποτίζεται συνεχώς από πολύ αίμα, από τους πολέμους και τόσα άλλα που συμβαίνουν. Ποτίζεται όμως και με αθωότερο αίμα από το του Άβελ, και το αίμα αυτό είναι της βρεφοκτονίας. Είναι το αίμα των αθώων βρεφών, των απροστάτευτων υπάρξεων, το οποίον χύνεται από τις ίδιες τις μητέρες των.

Όλα τα ιατρεία κι όλα τα μαιευτήρια έχουν γίνει σφαγεία του Ηρώδου. Εκατομμύρια, εκατομμύρια βρέφη σ' όλον τον κόσμο έχουν πεταχθή στους ντενεκέδες των σκουπιδιών και στους υπονόμους. Μήτε τα γατάκια δεν πετούν έτσι. Όπως γνωρίζουμε αυτός ο φονιάς, ο γιατρός, ο μαιευτήρ με το νυστέρι του σκοτώνει το βρέφος μέσα στην μήτρα -όπως έχουμε δη σε ταινία- και μετά με το εργαλείο του σπάζει, θραύει το κεφαλάκι του παιδιού και το βγάζει. Και η μητέρα δεν βλέπει τίποτε και πολύ ήσυχη αναχωρεί για το σπίτι της....

...Βλέπετε πόσο τραγική είναι η έκτρωσις, πόσο μεγάλο έγκλημα είναι! Θα πρέπει λοιπόν να σταματήση. Οι αθώες αυτές υπάρξεις δεν πρέπει να σκοτώνωνται τόσο τραγικά και χωρίς έλεγχο συνειδήσεως, Έτσι με τον απλό λογισμό, ότι δεν μπορείς να θρέψης άλλο παιδί. Κανονίζουμε δηλαδή εμείς, πώς θα μας φερθή ο Θεός; Κανονίζουμε εμείς, αν θα μπορέσουμε ή όχι να φέρουμε εις πέρας όσα παιδιά μας δώση ο Θεός μέσα στην οικογένεια; Εμείς οι ίδιοι κανοναρχούμε τον Θεό πώς θα μας φερθή;

Το έγκλημα αυτό παίρνει ολοένα και μεγαλύτερες διαστάσεις, επικίνδυνες και πρέπει επιτέλους να συνειδητοποιήσουν οι γυναίκες πόσο φοβερό είναι και να κάνουν έναν αγώνα να το σταματήσουν ή να εμποδίσουν άλλες γυναίκες που πρόκειται κατά διαβολική ενέργεια να το διαπράξουν. Γιατί συνήθως φθάνουν στο έγκλημα αυτό είτε από άγνοια είτε από πίεσι είτε από πάλη εσωτερική. Κυρίως συμβάλλει η συνεργεία του διαβόλου με αιτίες και αστήρικτες δικαιολογίες και προφάσεις και αδυναμίες, όπως π.χ. δεν φθάνουν τα οικονομικά, με πιέζει ο άντρας μου, μου ήλθε η ασθένεια κλπ. Από την άλλη πλευρά είναι και η άγνοια και όλα αυτά τα εκμεταλλεύεται ο διάβολος και κατορθώνει να παρασύρη τις μητέρες σ' αυτό το τραγικό αμάρτημα.

Δεν ξέρω, αν γνωρίζετε ότι αυτά τα παιδάκια, αυτά τα έμβρυα, αυτές οι υπάρξεις δεν καταλήγουν στην ανυπαρξία με την έκτρωσι, αλλά το κάθε έμβρυο είναι κι ένας τέλειος άνθρωπος, και μάλιστα στην ψυχή. Αυτά τα παιδάκια ζουν στον άλλο κόσμο, κι όπως καταλαβαίνετε τόσα εκατομμύρια παιδιά έχουν αποτελέσει έναν ολόκληρο στρατό στον ουρανό. Όλα αυτά διαμαρτύρονται· το αθώο αίμα τους βοά προς τον Θεό ότι αδικοσκοτώθηκαν και ότι δεν έλαβαν το Άγιον Βάπτισμα, ότι δεν είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι. Και η ευθύνη σε ποιους πηγαίνει; Τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται· δίπλα στο αίμα αυτό που χύνεται, στο «κομπιούτερ» του Θεού, γράφεται «έγκλημα». Και αυτό το αίμα πώς θα ξεπλυθή; Όταν λερώνεται κάποιος με τι καθαρίζεται; Με το ύδωρ, με το νεράκι το καθαρό. Κι εδώ χρειάζεται ύδωρ να βγαίνη συνεχώς από δύο βρύσες, που είναι τα δύο μάτια. Η μετάνοια η εσωτερική να εξωτερικεύεται με μία ακένωτη πηγή δακρύων εφ' όρου ζωής!

Βέβαια το αμάρτημα συγχωρείται, αφ' ης στιγμής κατατεθή στην Ιερά, στην παντοδύναμη Εξομολόγησι, όπου δεν μένει τίποτε ασυγχώρητο. Ο Θεός είναι αγάπη και «ο μένων εν τη αγάπη εν τω Θεώ μένει και ο Θεός εν αυτώ» (Α' Ίωαν. 4, 17). Είναι όμως και δικαιοσύνη. Γι' αυτό οι γυναίκες που έχουν κάνει αυτό το αμάρτημα, ας μην επαναπαύωνται ότι εξομολογήθηκαν τις εκτρώσεις, που έχουν ήδη κάνει. Θα πρέπει σε όλη τους την ζωή να χύνουν δάκρυα μετανοίας. Πολλές απ' αυτές νοιώθουν ανικανοποίητες καίτοι εξομολογήθηκαν. Γιατί; Διότι ακόμη δεν μετενόησαν εσωτερικά, δεν έχυσαν το αναλογούν δάκρυον, το οποίον θα ξεπλύνη το αίμα της εκτρώσεως ή των εκτρώσεων. Η μετάνοια είναι πολύ μεγάλη, απέραντη. Απόδειξις της αγάπης και της ευσπλαχνίας του Θεού είναι αυτό το «ζην», το ότι ζει ο άνθρωπος και μετά το έγκλημα. Ζει και αυτό σημαίνει ότι τον περιμένει ο Θεός, κι αφού τον περιμένει δεν πρέπει να χάση την ευκαιρία, πρέπει να την εκμεταλλευθή.

Και ο κανόνας του πνευματικού συγκριτικά με το πολύ σοβαρό αυτό αμάρτημα και ειδικό έγκλημα, χρήζει ιδιαιτέρας προσοχής. Ο κανόνας βοηθάει στην θεραπεία της ψυχής, αλλά, όπως είπαμε, θα πρέπει να ανοίξουν και οι βρύσες των δακρύων, που θα ξεπλύνουν τα αίματα της εκτρώσεως, για να μπορέση κατόπιν ο άνθρωπος να αισθανθή κοινωνία με τον Θεό. Δεν φθάνει, λοιπόν, μόνον η εξομολόγησις. Αυτό που μετρά, αυτό που θα αλλάξη, που θα αλλοιώση την καρδιά του Θεού, την πικραμένη και φαρμακωμένη, που θα την επαναφέρη, όπως ήταν πριν αμαρτήση ο άνθρωπος, είναι οι δύο βρύσες των ματιών του, που θα ρέουν δάκρυα μετανοίας. Θα πρέπει, πριν φύγουμε απ' αυτήν την ζωή, να έχουμε αλλάξει την καρδιά του Θεού.
Θα σας αναφέρω ένα απλό παράδειγμα: Ας υποθέσουμε ότι ένα παιδί λύπησε την μητέρα του με μια παρακοή, μια ασέβεια. Όταν επιστρέψη αυτό το παιδί, και της πη: «Συγγνώμη, μητέρα, γι’ αυτό που έκανα· δεν θα το ξανακάνω», η μητέρα θα απαντήση: «Συγχωρεμένο να είσαι και μην το ξανακάνης». Την συγχώρεσι την πήρε. Αν όμως πέση στην αγκαλιά της κι αρχίση να κλαίη, να οδύρεται, να την παρακαλή και να την ικετεύη να του δώση από καρδιάς την συγγνώμη, τότε δεν θα μείνη η ελάχιστη λύπη και πικρία μέσα της για το σφάλμα του παιδιού. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με τον άνθρωπο, που μετανοεί και επιστρέφει στον Θεό μετά από οποιοδήποτε αμάρτημα...

Όσον περισσότερον μετανοεί ο άνθρωπος, κι όσον περισσότερον χύνει δάκρυα μετανοίας, τόσον περισσότερον η καρδιά του Θεού αλλοιώνεται. Εις βάθος γίνεται η καταλλαγή του Θεού μετά του αμαρτωλού ανθρώπου, και ιδιαίτερα στην περίπτωσι αυτού του εγκλήματος της εκτρώσεως, όπου επιβάλλεται η ροή των δακρύων να μη σταματήση το δάκρυ μέχρι τελευταίας αναπνοής....

Γι' αυτό κι εμείς δεχόμεθα τους πάντες σ' αυτό το σωτήριο λουτρό, σ' αυτό το λιμάνι που λέγεται εξομολόγησις. Κι εκεί αράζει το κάθε τσακισμένο καράβι από τις φουρτούνες του ωκεανού. Είτε το έχουν δείρει άνεμοι ή φουρτούνες ή ληστές, ο,τιδήποτε κι αν είναι αυτό, έρχεται και γωνιάζει σιγά - σιγά. Του έχουν φύγει τα κατάρτια, τα πανιά και το μόνο που περισώζεται είναι το σκάφος, ο σκελετός. Και μπαίνει μέσα στα συνεργεία τα διορθωτικά, διορθώνονται όλα αυτά τα πράγματα και γίνεται πάλι καινούριο το καράβι αυτό.

Έτσι μία ήμερα ήλθε ένα τέτοιο καραβοτσακισμένο πλάσμα· ήλθε μία γυναίκα στο μυστήριο -εγώ βέβαια τη λυπήθηκα τρομερά- και μου παρουσιάζει η καημένη πενήντα εκτρώσεις! Βάλε τώρα το γεγονός αυτό να τίθεται στην κρίσι του πνευματικού· πενήντα φόνοι παιδιών! Φυσικά εφ' όσον ο Θεός την έχει στην ζωή ακόμη, είναι εγγύησις του Θεού ότι την ανέχεται και την περιμένει, οπότε ποιος πνευματικός είναι εκείνος, ο οποίος θα της φερθή κατ' άλλον τρόπον; Την πήρα βέβαια με πολλή στοργή, με πολλή αγάπη, προσπάθησα να την βολέψω και της έδωσα εκείνο το φάρμακο που της χρειαζότανε.

Σκεφθήτε πόσα χρόνια περάσανε· την βασάνιζε το αμάρτημα αυτό και δεν είχε την τόλμη να το πη! Και γύρισε πίσω με την ελπίδα της σωτηρίας. Πόσο τρομερή είναι η αγάπη του Θεού! Αλλά και η χαρά των Αγγέλων! «Επί ενί αμαρτωλώ μετανοούντι μεγάλη χαρά γίνεται εν τω ουρανώ» (Λουκ. 15, 7). Δεν είναι μόνον το ότι μετανοεί ο άνθρωπος και κλαίει και οδύρεται την κατάντια του και ο Θεός τον σώζει, αλλά και ότι παραχρήμα γίνεται και στον ουρανό χαρά. Ολόκληρος ο ουρανός πανηγυρίζει και οι Άγγελοι υμνούν και αινούν τον Θεό για την σωτηρία μιας αθανάτου ψυχής!

«Μακάριοι ων αφέθησαν αι ανομίαι και ων επεκαλύφθησαν αι αμαρτίαι» (Ψαλμ. 31, 32) · δηλαδή είναι ευτυχής ο άνθρωπος, ο οποίος αξιώθηκε να συγχωρηθούν οι αμαρτίες του. Τι ευχαριστία να αποδώση κανείς στον Θεό! Σκέψου· εγώ να έχω ζήσει χίλια χρόνια, να έχω κάνει όλα τα εγκλήματα του μεγαλύτερου εγκληματία και τελικά να με φωτίση το έλεος του Θεού, να επιστρέψω, για μια στιγμή να τα καταθέσω όλα και μέσα σε δύο λεπτά, σε λίγη ώρα να βρεθώ δίκαιος, να βρεθώ λουσμένος, να βρεθώ στους ουρανούς! Μα εκείνα τα χίλια χρόνια τι γίνονται; Πάνε εκείνα· μην τα λογαριάζεις, δεν υπάρχουν τώρα, έχουν σβήσει, δεν ζητούνται αυτά πλέον, βγήκαν από τα κατάστιχα των δαιμόνων αμέσως, πάραυτα! Είναι διαταγή του Θεού! Με το κάθε αμάρτημα που καταθέτεις, πατάει το κουμπάκι του «κομπιούτερ», τακ, άφεσις! Τακ, άφεσις! Άφεσις! Με άθροισμα από κάτω «μηδέν». Λευκό μητρώο! Ύστερα, είναι να μην προσκυνής αυτόν τον Θεό, να μην πέσης κάτω και να κλαις από αγάπη και έρωτα και πόθον Θεού;...

Εύχομαι η Χάρις του Αγίου Πνεύματος να μας επισκιάζη όλους και να μας διατηρή εν Χριστώ. Αμήν.

(Από το βιβλίο Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ, εκδ. Ιεράς Μ. Φιλόθεου, Άγιον Όρος).

http://www.impantokratoros.gr/geron-efr ... is.el.aspx

[agiooros]

Μια συγκλονιστική μαρτυρία...

http://www.impantokratoros.gr/gianna-je ... ia.el.aspx

[vasilisalt]

«ΕΚΑΝΑ ΕΩΣ 62.000 ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ!» Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΕΝΟΣ ΓΥΝΑΙΚΟΛΟΓΟΥ..

Σάββατο, 15 Σεπτέμβριος 2012 13:23 vatopaidi.wordpress.com

Ο ιατρός Στόϊαν Αδάσεβιτς είναι μοναδικός γυναικολόγος στην Σερβία, ο οποίος δημοσίως ωμολόγησε ότι η έκτρωση είναι φόνος, διά τον οποίον ευθύνονται τόσον ο ιατρός, όσον και η μητέρα. Εκυκλοφόρησε δε και βιβλίο με τίτλο «Η αγιότης της ζωής», με συλλογή των άρθρων του περί της ενδομητρίου παιδοκτονίας.

Η συνέντευξη του δημοσιευθείσα εις την «Ορθοδοξίαν» (περιοδικόν της Σερβικής Εκκλησίας), συγκλονίζει τόσο με την ειλικρίνεια της, όσο και με το περιεχόμενο της. Το πλέον αρμόζον όνομα αυτής της συνεντεύξεως θα ήτο – μία δημοσία εξομολόγησις και η μετάνοια! Παραθέτομε ένα μέρος αυτής της πολυτίμου μαρτυρίας:
ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Ποια ήταν η στιγμή, που καταλάβατε ότι εκτελών την έκτρωση, φονεύετε το ανθρώπινον ον;
ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ: Είμαι ιατρός, γνωρίζω τις πράξεις μου, είμαι ένοχος δι’ όλες τις φρικαλεότητες που έκανα εργαζόμενος ως γυναικολόγος και είμαι υποχρεωμένος να μαρτυρήσω, να αφυπνίσω, να προειδοποιήσω ότι η διακοπή της εγκυμοσύνης ουσιαστικώς είναι φόνος του αγεννήτου ανυπεράσπιστου παιδιού. Εις τις οριζόμενες υποχρεώσεις της εργασίας μου ήσαν και οι νόμιμες αμβλώσεις. Τότε δεν εγνώριζα ότι πράττω φόνο, τώρα, όμως, υποστηρίζω και γνωρίζω ότι η αμαρτία μου ενώπιον του Θεού είναι μεγάλη. Εις το Πανεπιστήμιον εδιδάχθηκα ότι το παιδί είναι ζωντανόν, μόλις γεννηθή με το πρώτον του κλάμα. Προ του κλάματος υπάρχει μόνον ως ένα των οργάνων της μητέρας του: ως ένα δόντι, ως ένα νεφρό, ως η σκωληκοειδής απόφυσις.

Έκανα από 48.000 έως 62.000 εκτρώσεις! Αυτό είναι ως να έχω εξαφανίσει μία ολόκληρη πόλη. Το Βελιγράδι έχει τόσα νοσοκομεία και αρκετές ιδιωτικές κλινικές, ένθα γίνονται οι εκτρώσεις! Εις τα τέλη της δεκαετίας του ’80 ενεφανίσθη το υπερηχογράφημα με την διαγνωστική του δυνατότητα και μου έφερε πολλές εκπλήξεις. Είδα το έμβρυο, τους κτύπους της καρδιάς του, τις κινήσεις, το άνοιγμα του στόματος του˙ εις τα μεγαλύτερα έμβρυα παρετήρησα το «πιπίλισμα» του αντίχειρος˙ το έμβρυο εσκέπτετο και ησθάνετο, διότι αντέδρα στους βαθείς διαπεραστικούς ήχους επιταχύνων τις κινήσεις του. Και ύστερα από 4-5 λεπτά, όσον διαρκεί η άμβλωση, το έμβρυο αυτό, αυτό το ίδιο, ανθρώπινο ον, κείται τεμαχισμένο μεταξύ των εργαλείων στο τραπέζι.

ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Πότε επαύσατε να κάνετε εκτρώσεις;

ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ: Αυτό που θα σας διηγηθώ τώρα, είναι οχληρό και πάρα πολύ επίπονο, αλλά δεν είναι δυνατό να ωραιοποιούμε κάτι, το οποίον αφ’ εαυτού είναι φρικτόν. Προς θλίψη και δυστυχία μου το 1988 έκανα την άβλωση εις μία προχωρημένη εγκυμοσύνη των 4,5 μηνών. Κατά την διάρκεια αυτής της εγχειρήσεως, της οποίας τις λεπτομέρειες δεν ημπορώ να περιγράψω άνευ ταραχής, φρικιών ανεκάλυψα τον φονέα εντός μου. Μία εγχείρηση, η οποία έπρεπε να είναι μία πράξη ρουτίνας, μετετράπη εις ένα πραγματικό εφιάλτη. Με την πρώτη κίνηση του θλάστου έβγαλα το χεράκι και το έρριξα επάνω στο τραπέζι των εργαλείων. Ιδού – το νεύρον του χεριου έπεσεν στην άκρη της κομπρέσσας βρεγμένης με το ιώδιο. Το ιώδιο ερέθισε το νεύρο και το μικρούλικο χεράκι άρχισε να συσπάται. Με την επόμενη κίνηση έβγαλα το πόδι. Και συνέβη το ίδιο – τώρα έτρεμε και εσυσπάτο το πόδι. Κάτι όμοιον δεν μου είχε συμβή ποτέ πριν˙ ύστερα προσεπάθησα με τον θλάστη να συλλάβω και την καρδιά, η οποία ακόμη εκτύπα και υπό τον θλάστη έκανε σπασμούς ολοέν και αργότερον… και αργότερον και επί τέλους έπαυσε.

Τότε εσυνειδητοποίησα ότι έπραξα φόνο, ότι εθανάτωσα τον άνθρωπο. Η γυναίκα αιμορραγεί πολύ, η ζωή της εκινδύνευε. Προσηυχήθηκα: «Κύριε, βοήθησε με να σώσω αυτήν την γυναίκα και τιμώρησε εμένα!». Έκτοτε ποτέ μου δεν επανέλαβα όμοια πράξη. Έτυχε η νέα μου γνώση να συμπίπτη με την άποψη της Εκκλησίας – ότι το έμβρυο είναι ζωντανόν ήδη από την σύλληψη του, δηλαδή από την στιγμή της γονιμοποιήσεως του ωαρίου.

Η ενδομήτρια παιδοκτονία είναι πολύ μεγαλύτερη και βαρύτερη αμαρτία από τον απλούν φόνον, επειδή το έμβρυο εντός της μήτρας είναι αδύναμο να αμυνθή, ενώ δεν πταίει για τίποτε˙ μόνον εκείνο είναι άνευ του προσωπικού πταίσματος εις όλον το ανθρώπινο γένος, διότι δεν εγεννήθη καν.

ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Διά το πως θα χρησιμοποιηθούν τα έμβρυα, τα εκτρωθέντα κατά την διακοπή της εγκυμοσύνης —τόσο την φυσική όσον και την τεχνητώς προκαλούμενη— δεν χρειάζεται η άδεια της μητέρας του εμβρύου; Ποια είναι η τύχη αυτών των τεμαχισμένων μικροσκοπικών σωμάτων;

ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ: Σπανίως διερωτάται κανείς, τι συμβαίνει με αυτά τα έμβρυα εις τα νοσοκομεία μας. Εις την χώρα μας κανείς δεν ανακοινώνει και δεν δημοσιεύει πληροφορίες αυτού του είδους. Δεν υπάρχουν οι κατάλληλες βάσεις για την επιστημονικο-ερευνητική εργασία και για την χρήση αυτών των εμβρύων στην φαρμακευτική βιομηχανία, διότι αυτό είναι εξαιρετικώς δαπανηρό. Και προς το παρόν, όσον γνωρίζω, δεν υπάρχουν καν οι συνθήκες για την εμπορευματοποίηση. Εις ημάς αυτά τα έμβρυα αντιμετωπίζονται ως ιατρικό απόβλητο. Εναποτίθενται εις τους μαύρους σάκκους, μαζί με τα λοιπά όργανα τα απομείναντα από διαφόρους εγχειρήσεις στους ενήλικες ασθενείς και καίγονται όλα ως απόβλητα.

Ως κοινωνία είμεθα υποχρεωμένοι να προστατεύουμε το παιδί ιατρικώς, ηθικώς, δικαστικώς και νομικώς, διότι πρέπει να έχη όλα τα δικαιώματα, τα οποία έχει ένας ενήλικας. Αυτό είναι το καθήκον μας προς όλα τα μέλη της κοινωνίας μας.

ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Υπάρχει η ακριβής στατιστική πληροφορία περί του αριθμού των διαπραττομένων εκτρώσεων εις την Σερβία;

ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ: Είναι αδύνατον να υπάρχη ένα τέτοιο είδος της στατιστικής και όλες οι σχετικές πληροφορίες είναι ψευδείς. Η μία στατιστική μας ενημερώνει ότι έχομε 120.000 αμβλώσεις τον χρόνο, η άλλη στατιστική μας ενημερώνει ότι αυτός ο αριθμός είναι πολλαπλάσιος – 420.000 αμβλώσεις τον χρόνο. Εγώ θεωρώ ότι εις ένα γεννημένο παιδί αντιστοιχούν 25 αμβλώσεις.

ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Τι άποψη έχετε για το ζήτημα της αντισυλλήψεως;

ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ: Η αντισύλληψη σημαίνει το πράττειν εναντίον της συλλήψεως. Την ταξινομώ σε τρία είδη: Το πρώτο είδος είναι η εγκράτεια και είναι επιτετραμμένο˙ το δεύτερο είδος είναι η ικανοποίηση της ορμής άνευ εκσπερματώσεως και δεν είναι επιτετραμμένο˙ το τρίτον είδος είναι σατανικό και δίδει την δυνατότητα της εφαρμογής μιας ολοκλήρου σειράς στην ουσία αμβλωτικών μέσων….

Υπάρχουν πολλές απληροφόρητες γυναίκες, οι οποίες αφελώς υιοθετούν την κοινή ανεύθυνη στάση απέναντι στο ζήτημα αυτό. Είδατε τα μέσα ενημερώσεως, τα γυναικεία περιοδικά, τις εκπομπές – και ακούσατε κάπου η ποτέ κανένα λόγο εναντίον των εκτρώσεων, των αντισυλληπτικών μέσων και της εξωσωματικής γονιμοποιήσεως;

ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Τι είναι η εξωσωματική γονιμοποίηση;

ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ: Το έχω κάνει και αυτό. Υποστηρίζω ότι η εξωσωματική γονιμοποίηση είναι κακό. Γονιμοποιούνται περισσότερα ωάρια, ενίοτε 10, 20 και παραπάνω, γίνεται διαφοροποίηση και θανατώνεται πάν περισσευούμενο έμβρυο, για να διευκολυνθή η επιβίωση το πολύ τριών εμβρύων. Εάν ληφθούν περισσότερα από τα τρία, τότε είναι ανάγκη να μειώσουμε τον αριθμό των, διότι η μήτρα δεν θα αντείχε την κυοφορία.

(Μετάφραση από τα σερβικά: Μίλιτσα Βέσκωφ).

Πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 7/1/2005

http://www.agioritikovima.gr/%CE%94%CE% ... a-e%CE%BFs

[stathis73]

Πριν μερικά χρόνια ενας φίλος μου πήγε στον Παπά-Γιάννη στην Αγία Άννα για να του δώσει ευχή για να κάνουν με την γυναίκα του παιδάκι γιατί και ο φίλος μου και η γυναίκα του εχουν το στίγμα της μεσογειακής αναιμίας και λέει στον παππού "Γέροντα θέλω την ευχη σου να κάνουμε ενα γερο παιδάκι" ......του απαντά ο Παπα-Γιάννης "θα κάνετε και θα ειναι γερό",.....φυσικά ετσι έγιναν τα πράγματα, μετα απο καιρό πήγε να τον ευχαριστήσει ο φίλος μου και του λεει του παππού " Γέροντα ηρθα να σας πώ ενα ευχαριστώ για την ευχή σας, ολα πήγαν καλα"...........του απαντά ο παππούς" να πάς στο καλό και να ξέρεις θα κάνεις και αλλο παιδί και θα είναι και αυτό γερό και αγόρι"...........ήρθε σήμερα και μου λέει" Στάθη ολα γίνονται οπως μου τα ειπε ο Παπα-Γιάννης, η κυρα εχει αγόρι και ειναι γερό το παιδάκι", και άρχισε να μου λέει για μια Ιστορία που του ειπε ο παππούς.
Ήταν μια κυρία που τον πήρε τηλ απο ενα Ιατρείο και του λέει"Γεροντα ο γιατρός λέει οτι αμα δεν κανω έκτρωση θα βγάλω προβληματικό παιδί, λέει ο παππούς............."Να του πείς του γιατρού οτι θα ειναι μια χαρα το παιδί σου"..........το λέει στο γιατρό και της λέει "Σε ποιόν μιλάς; ......δώσ μου το τηλ".........και λέει ο γιατρός σχεδόν βρίζοντας "ποιος είσαι εσυ ρε .κ.τ.λ"......του απαντά ο Παπα-Γιάννης "ενας ελεεινός και χωματένιος είμαι, αλλα μην πειράξεις την γυναίκα γιατί το παιδί θα ειναι μια χαρά".....................τελικά η γυναίκα έκανε υπακοή στον παππού και φυσικά γέννησε ενα γερό παιδί.

Ο Γιατρός ομως μετά απο εκείνη την κουβέντα που εκανε με τον παππού το παιδι του γιατρού έμεινε παράλυτο στο σπίτι και ο Γιατρός σαν τρελός πήγε στο Αγιο Οορος (αφου ρώτησε την γυναίκα με ποιον μιλούσε) και αφου έφτασε στον παππού του ειπε τι έγινε και του λέει ο Παπα-Γιαννης...." αμαρτίες γονέων παιδεύουν τα τέκνα άνθρωπε μου" και τον έδιωξε.

[ntinoula]

Μια γυναίκα με το μικρό της παιδί αγκαλιά. Πηγαίνει στον γυναικολόγο της και τον παρακαλάει:
-Γιατρέ, σας παρακαλώ βοηθήστε με στο πρόβλημά μου: Το παιδί μου δεν είναι ούτε ενός έτους και εγώ είμαι ξανά έγκυος. Δεν θέλω να αποκτήσω τόσο σύντομα ένα δεύτερο παιδί. Θα ήθελα να υπάρχει κάποιο χρονικό διάστημα ανάμεσα στα δύο παιδιά.

Ο γιατρός ρωτάει:
-Ωραία, τι θέλετε λοιπόν να κάνω για σας;

Η γυναίκα απαντάει:
-Θέλω να διακόψω την εγκυμοσύνη μου και χρειάζομαι τη βοήθειά σας.

Ο γιατρός σκέφτεται για λίγο και… της λέει:
-Νομίζω ότι έχω μια καλύτερη λύση στο πρόβλημά σας και είναι μάλιστα πιο ακίνδυνη για εσάς.

Η γυναίκα αρχίζει να χαμογελάει πιστεύοντας ότι ο γιατρός μπορεί να την βοηθήσει.

Ο γιατρός συνεχίζει:
-Λοιπόν, για να μην έχετε σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα ένα δεύτερο παιδί θα σκοτώσουμε το παιδί πού κρατάτε στην αγκαλιά σας. Με αυτό τον τρόπο θα έχετε κάποιο χρονικό διάστημα χαλάρωσης ώσπου να γεννηθεί το επόμενο παιδί. Εκτός αυτού είναι ευκολότερο να θυσιάσετε το παιδί που κρατάτε στην αγκαλιά σας επειδή αυτό σημαίνει και λιγότερο ρίσκο για τη δική σας υγεία.

Η γυναίκα εμφανώς σοκαρισμένη:
-Όχι, κύριε γιατρέ! Τι απάνθρωπο! Το να σκοτώσεις ένα παιδί θα ήταν έγκλημα!

-Αυτό πιστεύω και εγώ αγαπητή μου, απαντάει ο γιατρός. Όμως φαινόσασταν τόσο αποφασισμένη που πίστεψα προς στιγμήν ότι έπρεπε να σας βοηθήσω.

Μετά από μια στιγμή σιγής φαίνεται ότι το δίδαγμά του είχε αποτέλεσμα. Έδωσε στη μητέρα να καταλάβει ότι δεν υπάρχει καμία απολύτως διαφορά
Στο αν θα σκοτώσεις μια γεννημένη ή μια αγέννητη ζωή! Το έγκλημα είναι το ίδιο!

[agiooros]

to elava sto email.

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΑΣ! ΕΙΜΑΙ ΜΑΘΗΤΗΣ ΤΗΣ Γ ΛΥΚΕΙΟΥ Κ ΕΓΡΑΨΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΤΡΩΣΗ.ΧΑΡΑ ΜΑΣ ΝΑ Τ ΑΚΟΥΣΕΤΕ!