Ορθόδοξη Ζωή (κατά τους Αγίους Πατέρες)

Καθημερινά πνευματικά μηνύματα.

Συντονιστής: Συντονιστές

Απάντηση
angieholi
Συντονιστής
Συντονιστής
Δημοσιεύσεις: 3227
Εγγραφή: Τρί Μάιος 05, 2009 5:25 pm
Τοποθεσία: Αγγελική@Αθήνα

Re: Ορθόδοξη Ζωή (κατά τους Αγίους Πατέρες)

Δημοσίευση από angieholi »

Ένα- Ένα τα σκαλιά...
Τήν συμβουλή αὐτή δίνει ὁ Μ. Βασίλειος σέ ὅσους ἀρχίζουν τόν καλόν ἀγῶνα, λέγοντας:
«Μή τεντώνης τόν ἑαυτόν σου ἀμέσως στήν ἀκρότητα τῆς ἀσκήσεως, οὔτε νά ξεθαρρέψης στόν ἑαυτόν σου, γιά νά μή πέσης ἀπό τήν ἀπειρία σου ἀπό τό ὕψος τῆς ἀσκήσεως. Εἶναι πολύ καλύτερη ἡ προκοπή, πού γίνεται σιγά–σιγά.
Νά ἀφαιρῆς λοιπόν λίγο–λίγο τίς ἡδονές τοῦ βίου ἐξαφανίζοντας ἀπό τόν ἑαυτόν σου κάθε συνήθεια, γιά νά μή φορτωθῆς πλῆθος πειρασμῶν ἀπό τήν ἀπότομη ἀποκοπή καί τόν ἐρεθισμόν ὅλων μαζί τῶν ἡδονῶν. Ὅταν λοιπόν νικήσης τό ἕνα πάθος τῆς ἡδονῆς κατά κράτος, τότε νά ἀντιπαραταχθῆς ἐναντίον ἄλλης ἡδονῆς, καί ἔτσι ὅλες τίς ἡδονές κατάλληλα θά τίς κατανικήσης».
Ἕνα–ἕνα λοιπόν τά σκαλιά.

Φωτιά ο φόβος του Θεού...
Ἀντιγράφω ἀπό τά «Πρακτικά καί θεολογικά κεφάλαια» τοῦ Ἁγ. Συμεών τοῦ Ν. Θεολόγου:
«Ὅποιος φοβᾶται τόν Κύριον δέν φοβᾶται τίς λυσσώδεις ἐπιθέσεις τῶν δαιμόνων, οὔτε καί τῶν ἀνθρώπων τίς φοβερές ἀπειλές, ἀλλά μοιάζει ὁ ἴδιος μέ φωτιά ἤ φλόγα ἀναμμένη, πού περπατᾶ σέ ἀπόκρυφους καί σκοτεινούς τόπους, νά κυνηγᾶ τούς δαίμονες, νύχτα καί μέρα, καί αὐτοί φεύγουν γιά νά μή τούς κατακάψη ἡ φλογερή ἀκτίνα τῆς θεϊκῆς φωτιᾶς, πού ξεπετάγεται ἀπό τόν πιστόν, πού φοβᾶται τόν Κύριον».
Πίστη καί ἀγάπη στόν Θεόν καί ἄπειρος σεβασμός. Αὐτός εἶναι ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ.

Πως γίνεσαι σοφός και αγαθός...
Τήν ἀπάντηση μᾶς τήν δίνει ὁ Ἅγ. Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής (Στά Ἅγια Θεοφάνεια), ὅπου λέγει:
«Ὁ ἀνθρώπινος νοῦς, ἐάν συναφθῆ μέ τόν Θεόν, μέ τήν προσευχή καί τήν ἀγάπη, γίνεται σοφός καί ἀγαθός… Ἄν ὁ νοῦς ἀπομακρυνθῆ ἀπό τόν Θεόν, γίνεται κτηνώδης, λόγῳ τῆς φιληδονίας του, ἤ θηριώδης καί ἀντιμάχεται ὅλους τούς ἀνθρώπους».
Γι᾽ αὐτό ἄς προσέξουμε πολύ ἄν εἴμαστε ἤ ὄχι κοντά στόν Θεό.

Το Θείον πνεύμα της μετανοίας...
Στήν «Β´ Ἑκατοντάδα κεφαλαίων» τοῦ Ἁγ. Νικήτα τοῦ Στηθάτου ἐδιάβασα τήν ἀκόλουθη διδασκαλία:
«Ὅταν τό ἀσυγκράτητον νερόν τῶν ἐμπαθῶν λογισμῶν τοῦ νοῦ συγκρατηθῆ μέ τήν ἐπίσκεψιν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ἡ ἁλμυρή ἄβυσσος τῶν ἀπρεπῶν ἐννοιῶν καί ἐνθυμήσεων χαλινωθῆ μέ τήν ἐγκράτεια καί τήν μελέτη τοῦ θανάτου, τότε φυσᾶ τό θεῖον πνεῦμα τῆς μετανοίας καί κατεβαίνουν τά νερά τῆς κατανύξεως, μέ τά ὁποῖα ὁ Θεός καί Δεσπότης, ἀφοῦ τά βάλη στόν νιπτῆρα τῆς μετανοίας, πλένει τά νοητά πόδια μας καί τά κάνει ἄξια νά πατοῦν τήν αὐλή τῆς βασιλείας του».

Το Ιερόν τρίπτυχον...
Ὁ μέγας Ἅγ. Γρηγόριος ὁ Θεολόγος μᾶς διδάσκει τό ἱερόν τρίπτυχον, πού πρέπει νά τηρῆ κάθε βαπτισμένος Χριστιανός καί αὐτό εἶναι τό θέλημα τοῦ Θεοῦ.
Μᾶς λέγει:
«Αὐτά τά τρία ἀπαιτεῖ ὁ Θεός ἀπό κάθε ἄνθρωπον, πού ἔχει βαπτισθῆ:
Πρῶτον πίστη ὀρθή ἀπό τήν ψυχή του, δεύτερον τήν ἀλήθειαν ἀπό τήν γλῶσσα του καί τρίτον τήν σωφροσύνη ἀπό τό σῶμα του».
Ἀληθινόν ἱερόν τρίπτυχον.


Από την ομότιτλη στήλη του Π. Μ. Σωτήρχου στον Ορθόδοξο Τύπο,
Αριθ. φύλλου 1840, 16 Ιουλίου 2010

http://www.orthodoxostypos.gr/
Φώς στους μοναχούς είναι οι Άγγελοι... και φώς στους κοσμικούς οι Μοναχοί...
angieholi
Συντονιστής
Συντονιστής
Δημοσιεύσεις: 3227
Εγγραφή: Τρί Μάιος 05, 2009 5:25 pm
Τοποθεσία: Αγγελική@Αθήνα

Re: Ορθόδοξη Ζωή (κατά τους Αγίους Πατέρες)

Δημοσίευση από angieholi »

Το πιο φοβερόν από όλα...
Δὲν ὑπάρχει τίποτε πιὸ φοβερὸ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, μᾶς λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ( Ὁμιλία εἰς Ψαλμ. ΜΗ´).
Αὐτὴν πρέπει νὰ φοβόμαστε περισσότερον καὶ ἀπὸ τὸν θάνατον:
«Ἐκεῖνος ποὺ φοβᾶται τὴν ἁμαρτία τίποτε ἄλλο δὲν θὰ φοβηθῆ ποτέ, ἀλλὰ θὰ περιφρονήση τὰ ἀγαθὰ τῆς παρούσης ζωῆς, θὰ παραβλέψη τὰ λυπηρὰ καὶ τὰ δυσάρεστα, καὶ μόνον ἐκεῖνος ὁ φόβος θὰ συνταράξη τὴν σκέψη του. Γιατὶ τίποτε, τίποτε ἀπὸ τὰ ἄλλα δὲν εἶναι φοβερὸν γι᾽ αὐτόν, ποὺ ἔχει αὐτὸν τὸν φόβον τῆς ἁμαρτίας, οὔτε αὐτὸ τὸ ἀποκορύφωμα τῶν φοβερῶν πραγμάτων, ὁ θάνατος, παρὰ μόνον αὐτό, ἡ ἁμαρτία».
Ἂς τὸ σκεφθοῦμε ὅλοι καλά.

Πως μπορείς να σωθής...
Διαβάζω στὸ «Γεροντικὸν» τὴν ἀπάντηση τοῦ Ἀββᾶ Ἱέρακα, ποὺ ἔδωσε σὲ ἄλλον ἀσκητή, ὅταν τὸν ρώτησε πῶς θὰ σωθῆ.
Ὁ μεγάλος Ἀββᾶς τοῦ εἶπε: «Μένε στὸ κελλί σου. Ἂν πεινᾶς, φάγε. Ἂν διψᾶς, πιές. Καὶ μὴ κακολογήσης τὸν πλησίον σου. Ἔτσι σώζεσαι».
Ἂς κάνουμε κι ἐμεῖς, ἀναλογικά, τό ἴδιο.

Ποιός είναι αληθινά δυνατός...

Στὴν «Β´ Ἑκατοντάδα περὶ ἀγάπης» τοῦ Ἁγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ, βρῆκα τὴν ἀκόλουθη διδασκαλία:
«Ἀληθινὰ δυνατὸς εἶναι ἐκεῖνος, ποὺ ἔχει συνδέσει τὴν γνώση μὲ τὴν πράξη. Διότι μὲ τὴν πράξη μαραίνει τὴν ἐπιθυμία καὶ ἡμερώνει τὸν θυμόν, ἐνῶ μὲ τὴν γνώση δίνει φτερὰ στὸν νοῦ καὶ μεταφέρεται πρὸς τὸν Θεόν».
Δὲν θὰ μπορούσαμε κι ἐμεῖς νὰ κάνουμε τὸν ἴδιον συνδυασμὸ καὶ νὰ μεταφερόμαστε μὲ τὴν πνευματικὴ γνώση καὶ ἐμπειρία στόν Θεόν;

Πως νικάς το σώμα σου...
Φυλλομετρῶ τὸ θεοφώτιστο βιβλίο τῆς «Κλίμακος» τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου καὶ σταματῶ στὸν «ΙΕ´ Λόγον του Περὶ ἁγνείας», ὅπου διαβάζω τὰ ἀκόλουθα:
«Ποιὸς ἐνίκησε τὸ σῶμα; Ἐκεῖνος ποὺ συνέτριψε τὴν καρδιά. Καὶ ποιὸς συνέτριψε τὴν καρδιά; Αὐτὸς ποὺ ἀρνήθηκε τὸν ἑαυτόν του. Γιατὶ πῶς νὰ μὴ συντριβῆ ἐκεῖνος ποὺ ἀπέθανε ὡς πρὸς τὸ θέλημα τῆς σαρκός;».
Αὐτὰ τὰ λόγια τοῦ μεγάλου Ἁγίου μποροῦμε ὅλοι νὰ τὰ ἐφαρμόσουμε, ὅσον καὶ ἂν φαίνονται δύσκολα σὲ πρώτη ματιά. Μποροῦμε ὅμως νὰ τὰ δοκιμάσουμε, νὰ κάνουμε μιὰ πρώτη προσπάθεια. Ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ βοηθᾶ πάντοτε ὅσους προσπαθοῦν νὰ πᾶνε πιὸ κοντά του.

Τίποτε δεν είναι τυχαίον...
Μιὰ μεγάλη ἀλήθεια, καὶ ὄχι τὴν μόνην, βρῆκα σὲ μιὰ «Ὁμιλία Εἰς Ψαλμοὺς ΛΒ´», τοῦ Ἁγίου Βασιλείου του Μεγάλου, ὅπου ἀναφέρεται στὴν πανσοφία καὶ τὸ ἄγρυπνον ἐνδιαφέρον τοῦ Δημιουργοῦ γιὰ τὰ δημιουργήματά του.
Λέγει λοιπὸν ὁ ἀληθινὰ Μέγας Βασίλειος:
«Τίποτε δὲν ἔγινε χωρὶς τάξη, τίποτε χωρὶς κάποιον σκοπόν, τίποτε δὲν ἔγινε μάταια, τίποτε δὲν ἦρθε τυχαῖα στὴν ὕπαρξη. Πόσες εἶναι οἱ τρίχες τῆς κεφαλῆς; Καμμιὰ ἀπὸ αὐτὲς δὲν εἶναι λησμονημένη. Βλέπεις ὅτι κανένα ἀπὸ τὰ ἀπειροελάχιστα δὲν διαφεύγει ἀπὸ τὸ βλέμμα τοῦ Θεοῦ;».
Ἂς προσέξουμε αὐτὰ τὰ λόγια τοῦ Μεγάλου Βασιλείου σὲ ὅλο τους τὸ βάθος καὶ ἂς μὴ λησμονοῦμε ὅτι ὁ Θεὸς μᾶς παρακολουθεῖ συνεχῶς καὶ φροντίζει γιὰ μᾶς καὶ νὰ μὴ νομίζουμε ὅτι ὅλα ὅσα γίνονται καὶ ὑπάρχουν εἶναι ἄσκοπα καὶ τυχαῖα…


Από την ομότιτλη στήλη του Π. Μ. Σωτήρχου στον Ορθόδοξο Τύπο,
Αριθ. φύλλου 1841, 23 Ιουλίου 2010

http://www.orthodoxostypos.gr/
Φώς στους μοναχούς είναι οι Άγγελοι... και φώς στους κοσμικούς οι Μοναχοί...
gkou
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 2629
Εγγραφή: Τρί Μαρ 21, 2006 6:00 am
Τοποθεσία: Γεωργία@Κόρινθος

Ορθόδοξη ζωή κατά τους Πατέρες

Δημοσίευση από gkou »

ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ Ο ΧΟΡΟΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΖΩΗ

251. ΠΡΟΣΦΕΡΕ ΚΙ ΕΣΥ ΛΙΓΟΝ ΠΟΝΟΝ. Ο δρόμος του αληθινού Χριστιανού είναι πάντοτε ασκητικός, μας διδάσκουν οι Άγιοι Πατέρες. Ο Μέγας Βαρσανούφιος σε μία ερωταπόκρισίν του (ΡΙΒ΄) αναφέρει τα εξής:
ΕΡΩΤΗΣΙΣ- Κάποιος μοναχός παρεκάλεσε τον Μέγα Γέροντα να προσευχηθή υπέρ αυτού, για να καταξιωθή να επιτύχη στον εαυτόν του την νέκρωσιν του Ιησού.
ΑΠΟΚΡΙΣΙΣ- Με χαρά μου ζητώ από τον Θεόν να σας παράσχη κάθε αίτημα αγαθόν. Και πιστεύω ότι το παρέχει. Δεν ψεύδεται ο λέγων «αιτείτε και δοθήσεται υμίν». Ο Θεός λοιπόν εύχομαι να ικανοποιήση τα αιτήματά σας. Αμήν .Αλλά μην αδιαφορήσης στο να κοπιάσης και συ λίγο. Διότι και εκείνοι που θέλουν αξιώματα εκ μέρους του βασιλέως, και αν έχουν πολλούς προϊσταμένους , υπομένουν και αυτοί θλίψεις και κινδύνους και πόνους μέχρι να επιτύχουν τον σκοπόν τους. Έτσι λοιπόν κι εσύ πρόσφερε λίγο πόνον, για να βρης το μέγα έλεος. «Πολλά γαρ ισχύει δέησις του δικαίου ενεργουμένη». Να πης στον αδελφόν που είναι μαζί σου, τον αγαπητόν εν Κυρίω, που συνεχώς σε παιδεύει και με αυτόν τον τρόπον σου παρέχει μέγα έλεος, να μην κουραστή να σε παιδεύη. «Ον γαρ αγαπά Κύριος παιδεύει». Σας χαιρετώ όλους σας εν Κυρίω και παρακαλώ να προσεύχεσθε υπέρ εμού για την αγάπην».

252.ΑΣΚΗΤΙΚΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ. Το αναφέρει ο Άγιος Διάδοχος Φωτικής στα «Εκατόν πρακτικά κεφάλαια»: « Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, ο Διδάσκαλος της ιερής ασκητικής ζωής, κατά το πάθος Του ποτίστηκε με ξίδι από αυτούς που υπηρετούσαν στις διαβολικές διαταγές ,για να μας αφήση – όπως νομίζω- σαφές παράδειγμα για τους ιερούς ασκητικούς αγώνες. Λέγει δηλαδή ότι δεν πρέπει να μεταχειρίζωνται τα ευχάριστα φαγητά και ποτά όσοι αγωνίζονται κατά της αμαρτίας, αλλά μάλλον να υποφέρουν με καρτερία την πικρότητα της μάχης. Ας προσθέσουμε και το ύσσωπον στο σφουγγάρι της ύβρεως, για να εννοήσουμε τελείως το σχήμα της καθάρσεώς μας. Γιατί η δριμύτητα που έχει το ξίδι χαρακτηρίζει τους πνευματικούς αγώνες , ενώ η καθαρτική ιδιότητα του υσσώπου την τελείωσι».

253.ΠΡΩΤΑ Ο ΚΑΘΑΡΙΣΜΟΣ. Είναι νόμος πνευματικός ότι το Άγιο Πνεύμα δεν πλησιάζει τους ακαθάρτους. Το βεβαιώνει η εμπειρία των Αγίων Πατέρων, που ακολουθούν πιστά τον λόγον του Ευαγγελίου. Ο Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος γράφει: «Όπως ο γεωργός που δίνει όλη την επιμέλειά του στην γη, πρώτα την οργώνει και μαζεύει τα αγκάθια και έπειτα ρίχνει τον σπόρο, έτσι και εκείνος που περιμένει να λάβη από τον Θεόν τον σπόρον της Χάριτος, πρέπει πρώτα να καθαρίζει την γη της καρδιάς του, ώστε όταν πέση ο σπόρος του Πνεύματος να δώση πλήρεις και πολλαπλασίους καρπούς. Αν δεν γίνη πρωτύτερα αυτό και δεν καθαρίση τον εαυτόν του από κάθε μολυσμόν σαρκικόν και πνευματικόν, είναι ακόμη σάρκα και αίμα και βρίσκεται μακρυά από την ζωή».

254.ΠΡΑΞΕΙΣ, ΟΧΙ ΛΟΓΙΑ. Ένας θαυμαστός λόγος του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου αποτελεί το κλειδί για όλους εμάς τους σημερινούς χριστιανούς , που έχουμε απομακρυνθή επικίνδυνα από την εκκλησιαστική ζωή και μεταβάλλουμε την Πίστι σε λόγια και ιδέες ( ιδεολογία) και όχι σε πράξι και σε ζωή. Λέγει ο Άγιος: «Ουδέ εν ρήμασιν ημίν, αλλ’ εν πράγμασιν η ευσέβεια». Δηλαδή για μας τους Ορθοδόξους Χριστιανούς η Πίστις (ευσέβεια) δεν βρίσκεται στα λόγια ,αλλά στα πράγματα , στα έργα ,στη ζωή μας, που την αγκαλιάζει ολόκληρη. Ζωή σύμφωνη με τις εντολές ,σύμφωνη με το θαυμαστό πνεύμα της συντριβής και της μετανοίας, που μας οδηγεί στο Θαβώρ της μεταμορφώσεως.

Από το βιβλίο: «Π.Μ. ΣΩΤΗΡΧΟΥ
“ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΖΩΗ
ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ”
Β’ ΤΟΜΟΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ “AΣΤΕΡΟΣ”
angieholi
Συντονιστής
Συντονιστής
Δημοσιεύσεις: 3227
Εγγραφή: Τρί Μάιος 05, 2009 5:25 pm
Τοποθεσία: Αγγελική@Αθήνα

Re: Ορθόδοξη Ζωή (κατά τους Αγίους Πατέρες)

Δημοσίευση από angieholi »

Να επικαλήσαι τον Χριστόν...
Ὁ Ἅγιος Ἡσύχιος ὁ Πρεσβύτερος μᾶς συμβουλεύει:
«Δὲν μπορεῖ ὁ νοῦς σου νὰ νικήση τὴν φαντασία τῶν δαιμόνων. Ἂς μὴ ἔχει ποτὲ κανεὶς τέτοιο θάρρος. Ἐπειδὴ εἶναι πανοῦργοι, ὑποκρίνονται ὅτι νικοῦνται καὶ ἀνατρέπουν τὸν ἀγωνιστὴ μὲ τὴν κενοδοξία. Ἂν ὅμως ἐπικαλῆσαι τὸν Ἰησοῦ Χριστό, τότε δὲν μποροῦν οὔτε μιὰ στιγμὴ νὰ σταθοῦν καὶ νὰ σὲ δολιευθοῦν».

Το μεγάλο χάρισμα...
Στὸ «Α´ Βιβλίον» του ὁ Ὅσιος Πέτρος ὁ Δαμασκηνὸς γράφει:
« Τὸ καλύτερον ἀπὸ ὅλα εἶναι ἡ ὑπομονὴ στὶς θλίψεις. Ἐκεῖνος, ποὺ ἀξιώθηκε νὰ ἔχει αὐτὸ τὸ μεγάλο χάρισμα, ὀφείλει νὰ εὐχαριστῆ τὸν Θεόν, γιατὶ εὐεργετήθηκε περισσότερον ἀπὸ ὅλους. Ἔγινε μιμητὴς τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων του, τῶν Μαρτύρων καὶ τῶν Ὁσίων, γιατὶ ἔλαβε τὴν μεγάλη δύναμη καὶ γνώση ἀπὸ τὸν Θεὸν νὰ ἀπέχη θεληματικὰ ἀπὸ τὰ εὐχάριστα καὶ νὰ ἐπιθυμῆ μᾶλλον τὰ δύσκολα, μὲ τὴν ἀποκοπὴν τῶν θελημάτων του καὶ τὴν ἄρνηση τῶν νοημάτων, ποὺ δὲν εἶναι σύμφωνα, μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ κάνη καὶ νὰ νοῆ πάντοτε τὰ θεάρεστα».
Ὑπομονὴ λοιπόν.

Ποιοί έχουν το "καθ'ομοίωσιν"...
Τὴν ἐξήγηση μᾶς τὴν δίνει ὁ Ἅγιος Διάδοχος Φωτικῆς στὰ «Ἑκατὸν πρακτικὰ κεφάλαια», λέγοντας:
«Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι εἴμαστε πλασμένοι κατ᾽εἰκόνα τοῦ Θεοῦ. Τὸ “καθ᾽ ὁμοίωσιν” ὅμως τὸ ἔχουν μόνο ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι μὲ πολλὴν ἀγάπη ὑποδούλωσαν τὴν ἐλευθερία τους στὸν Θεόν. Γιατί, ὅταν δὲν ἀνήκουμε στοὺς ἑαυτούς μας, τότε εἴμαστε ὅμοιοι μὲ Ἐκεῖνον, ποὺ μᾶς συμφιλίωσε μὲ τὸν Ἑαυτόν Του μέσῳ τῆς ἀγάπης. Αὐτὸ δὲν μπορεῖ νὰ τὸ ἐπιτύχη, ἂν δὲν πείση τὴν ψυχή του νὰ μὴ δελεάζεται ἀπὸ τὴν εὔκολη δόξα αὐτοῦ τοῦ κόσμου».

"Αυτό είναι το υπερηφανεύεσθαι"...
Μᾶς τὸ ἐξηγεῖ ὁ Μέγας Βασίλειος μὲ τὴν μεγαλύτερη δυνατὴ συντομία καὶ ἂς εἶναι ἡ χειρότερη πνευματικὴ ἀσθένεια, λέγοντας:
«Αὐτὸ εἶναι τὸ ὑπερηφανεύεσθαι, τὸ νὰ ἐπιχειρῆς νὰ φαίνεσαι πάνω ἀπὸ τοὺς ἄλλους, τοὺς πολλούς. Καὶ αὐτός, ποὺ τὸ πράττει αὐτό, ἐξουθενώνει τὸν πλησίον του, ἀλλὰ καὶ τὸν ἑαυτόν του τὸν ἀπομακρύνει ἀπὸ τὴν σεμνότητα».
Ἡ δαιμονικὴ ὑπερηφάνεια μᾶς ἀπομακρύνει ἀπὸ τὸν Θεόν. Γι᾽ αὐτὸ ταπεινοφροσύνη πάντοτε καὶ σὲ ὅλα.

Όπως το χρυσάφι...
Ὁ Ἅγιος Συμεὼν ὁ Ν. Θεολόγος μᾶς μιλᾶ γιὰ τὸν καθαρισμὸν τῆς ψυχῆς μὲ τοὺς πειρασμοὺς καὶ τὶς θλίψεις, ὅταν τὶς ὑπομένουμε χωρὶς γογγυσμοὺς καὶ παράπονα, ἀλλὰ μὲ τὴν κατὰ Θεὸν ὑπομονή.
Ἀκοῦστε τί μᾶς λέγει:
«Ὅπως ὁ χρυσός, ποὺ ἐσκωρίασε πολύ, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ καθαρισθῆ καὶ νὰ ἐπανέλθη εἰς τὴν λαμπρότητά του, εἰ μὴ μόνον ἐὰν ριφθῆ εἰς τὴν κάμινον καὶ χτυπηθῆ πολὺ μὲ τὰ σφυριά, ἔτσι καὶ ἡ ψυχή, ποὺ ἐδέχθη τὴν σκωρίαν τῆς ἁμαρτίας καὶ ἔχασε τὸ κάλλος της, δὲν δύναται κατ᾽ ἄλλον τρόπον νὰ καθαρισθῆ καὶ νὰ λάβη πάλιν τὸ ἀρχαῖον κάλλος της, παρὰ μόνον ἐὰν ὑπομείνη πολλοὺς πειρασμοὺς καὶ εἰσέλθη στὴν κάμινον τῶν θλίψεων».
Γι᾽ αὐτὸ ὑπομονὴ καὶ πάλιν ὑπομονὴ στὰ δυσάρεστα τοῦ κόσμου τούτου.


Από την ομότιτλη στήλη του Π. Μ. Σωτήρχου στον Ορθόδοξο Τύπο,
Αριθ. φύλλου 1842, 30 Ιουλίου 2010

http://www.orthodoxostypos.gr/
Φώς στους μοναχούς είναι οι Άγγελοι... και φώς στους κοσμικούς οι Μοναχοί...
angieholi
Συντονιστής
Συντονιστής
Δημοσιεύσεις: 3227
Εγγραφή: Τρί Μάιος 05, 2009 5:25 pm
Τοποθεσία: Αγγελική@Αθήνα

Re: Ορθόδοξη Ζωή (κατά τους Αγίους Πατέρες)

Δημοσίευση από angieholi »

Πως μας πολεμούν οι δαίμονες...
Τήν ἀποκάλυψιν αὐτήν μᾶς τήν περιγράφει ὁ Ἅγ. Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής στό ἔργον του «Περί ἀγάπης» (Β´ Ἑκατοντάδα), ὅπου μᾶς διδάσκει τά ἑξῆς:
«Οἱ δαίμονες πολεμοῦν τούς ἀνθρώπους ἤ μέ τά αἰσθητά πράγματα ἤ μέ τά ἐμπαθῆ νοήματα, πού δημιουργοῦνται ἀπό τά πράγματα. Καί μέ τά αἰσθητά πράγματα πολεμοῦν ἐκείνους, πού περιβάλλονται ἀπό τά πράγματα αὐτά, ἐνῶ μέ τά νοήματα πολεμοῦν ἐκείνους, πού ζοῦν μακρυά ἀπό τά πράγματα».
Ἄς προσέξουμε καί ἄς θυμόμαστε ὅτι οἱ δαίμονες ἀντιμετωπίζονται μέ τήν ἀληθινή προσευχή, μέ τόν Σταυρόν καί τήν θέλησή μας, ὅταν σκύβουμε ταπεινά μπροστά στόν Θεό.

Αποξένωσις από τον κόσμον...
Μιά πολύ μεγάλη ἀλήθεια βρῆκα στήν «Κλίμακα» τοῦ Ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου (Λόγος ΚΗ´), ὅπου μᾶς λέγει γιά τήν προσευχή:
«Ἀφοῦ ἐγερθῆς ἀπό τήν φιλοκοσμία (δηλ. τήν ἀγάπη τοῦ κόσμου) καί τήν φιληδονία, πέταξε ἀπό πάνω σου τίς μέριμνες, βγάλε ἀπό πάνω σου τίς σκέψεις, ἀπαρνήσου τό σῶμα
(καί τότε κάνε τήν προσευχή σου). Γιατί ἡ προσευχή δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά ἀποξένωσις ἀπό ὅλον τόν κόσμον, ὁρατόν καί ἀόρατον».
Αὐτή ἡ ἀποξένωσις εἶναι τό μεγάλον μυστικόν, πού πρέπει νά βιώνουμε στήν προσευχή. Περισσότερα μπορεῖ νά βρεῖ κανείς στό βιβλίον «“Κλίμακα” γιά ὅλους» (ἐκδόσεις Παναγόπουλος).

Η άσκησις της ταπεινοφροσύνης...
Διαβάζω στό «Γεροντικόν» μιά πολύ σπουδαία διδασκαλία τοῦ Μ. Σισώη, πού τήν εἶπε σέ κάποιον ἀσκητή, ὅταν πῆγε νά τόν συμβουλευθῆ,
λέγοντας ὅτι «παραμένει μέσα του ἡ μνήμη τοῦ Θεοῦ».
Καί ὁ Μ. Σισώης τοῦ ἀπάντησε:
«Δέν εἶναι μεγάλο πρᾶγμα τό νά βρίσκεται ὁ λογισμός σου στόν Θεόν. Μεγάλο πρᾶγμα εἶναι τό νά βλέπεις τόν ἑαυτόν σου κάτω ἀπό ὅλη τήν δημιουργία. Γιατί αὐτό καί ὁ σωματικός κόπος ὁδηγοῦν στήν ἄσκηση τῆς ταπεινοφροσύνης».
Ἐμεῖς τί κάνουμε γιά τήν ἄσκηση τῆς ταπεινοφροσύνης, πού εἶναι προϋπόθεση σωτηρίας;

Όλα μέσα εις τους ψαλμούς...
Στόν ἔργον τοῦ Μ. Βασιλείου «Ἑρμηνεία εἰς τόν Α´ Ψαλμόν», ἐδιάβασα ὅτι οἰ Ψαλμοί τοῦ Δαβίδ παρέχουν ὅλην τήν θεολογία γιά τήν ἐνανθρώπησιν τοῦ Χριστοῦ καί τήν ὀνομάζει μάλιστα «τελείαν θεολογίαν».
Ἰδού τά λόγια τοῦ Μ. Βασιλείου:
«Ἐδῶ, στούς Ψαλμούς, ὑπάρχει ἡ τελεία θεολογία. Ἡ προφητεία τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Χριστοῦ, ἡ ἀπειλή τῆς μελλούσης κρίσεως, ἡ ἐλπίδα τῆς ἀναστάσεως τῶν νεκρῶν, ὁ φόβος τῆς Κολάσεως, οἱ ὑποσχέσεις γιά τήν αἰώνια δόξα, οἱ ἀποκαλύψεις μυστηρίων. Ὅλα εἶναι ἀποθησαυρισμένα μέσα στό βιβλίον τῶν Ψαλμῶν ὡσάν σέ κάποιο μεγάλο καί κοινόν θησαυροφυλάκιον».
Γι᾽ αὐτό ἄς διαβάζουμε προσεκτικά τούς Ψαλμούς τοῦ Δαβίδ, πού εἶναι ἕνα ἀπό τά κύρια βιβλία τῆς Ἐκκλησίας.

Η χειρότερη αμαρτία...
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος μᾶς περιγράφει ποιά εἶναι ἡ χειρότερη ἁμαρτία (Λόγος περί εἱμαρμένης Γ´) λέγοντας τά ἑξῆς:
«Δέν εἶναι τόσον φοβερόν τό νά ἁμαρτάνει κανείς, ὅσον τό νά φέρεται ἀδιάντροπα κανείς μετά τήν ἁμαρτία καί νά συκοφαντεῖ τόν Θεόν, ὑπερασπιζόμενος τίς δικές του κακίες».
Εἶναι ἡ χειρότερη μορφή τῆς βλασφημίας καί τῆς ἀχαριστίας πρός τόν Θεόν.


Από την ομότιτλη στήλη του Π. Μ. Σωτήρχου στον Ορθόδοξο Τύπο,
Αριθ. φύλλου 1843, 6 Αυγούστου 2010

http://www.orthodoxostypos.gr/
Φώς στους μοναχούς είναι οι Άγγελοι... και φώς στους κοσμικούς οι Μοναχοί...
gkou
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 2629
Εγγραφή: Τρί Μαρ 21, 2006 6:00 am
Τοποθεσία: Γεωργία@Κόρινθος

Re: Ορθόδοξη Ζωή (κατά τους Αγίους Πατέρες)

Δημοσίευση από gkou »

301.ΨΥΧΙΚΗ ΚΑΡΠΟΦΟΡΙΑ. Σκέφτομαι πόσοι από μας τους λαϊκούς γνωρίζουμε μόνον με λόγια και με έννοιες την Αλήθεια του Χριστού. Εκεί μένουμε άπρακτοι και θαυμάζουμε. Το είπα αυτό σε κάποιον Γέροντα με πίστι κι εκείνος πήρε από το ράφι το «Γεροντικόν» και μου διάβασε:
«Ένας αδελφός ερώτησε κάποιον Γέροντα:
- Ποια πρέπει να είναι η καλλιέργεια της ψυχής, για να καρποφορήση;
Κι ο Γέροντας απάντησε:
- Η καλλιέργεια της ψυχής είναι η ησυχία του σώματος , πολλή και επίμονη προσευχή σωματική και το να μην προσέχουμε στα πταίσματα των άλλων ανθρώπων, αλλά μόνο στα δικά μας. Εάν ο άνθρωπος επιμένη σ’ αυτά, τότε δεν θα αργήση να καρποφορήση η ψυχή του.»
- Το τελευταίο το καταλαβαίνω, πάτερ μου. Για τα άλλα δύο θα ήθελα κάποιαν εξήγησι. Τι είναι η ησυχία του σώματος και τι ή σωματική προσευχή;
- Η ησυχία του σώματος είναι το αντίθετον της ταραχής του σώματος από τα πάθη και την ανάπαυσι. Γιατί και η ανάπαυσι πάθος είναι. Όσον για την σωματική προσευχή διαφέρει από την νοερά, γιατί λέγεται με το στόμα, με λέξεις, με ψαλμούς, με μετάνοιες σωματικές, με σταυροπροσκύνησιν, με μόχθον αγάπης. Έτσι αγιάζεται το σώμα και πιο πολύ με την Θεία Μετάληψι και υποτάσσεται στην ψυχή και τα καθαρά της έργα. Κάνε μια δοκιμή και ύστερα έλα να μου πης…»

Από το βιβλίο: «Π.Μ. ΣΩΤΗΡΧΟΥ
“ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΖΩΗ
ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ”
Β’ ΤΟΜΟΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ “AΣΤΕΡΟΣ”
angieholi
Συντονιστής
Συντονιστής
Δημοσιεύσεις: 3227
Εγγραφή: Τρί Μάιος 05, 2009 5:25 pm
Τοποθεσία: Αγγελική@Αθήνα

Re: Ορθόδοξη Ζωή (κατά τους Αγίους Πατέρες)

Δημοσίευση από angieholi »

Η σαρκική αμαρτία...
Διαβάζω στὸ «Γεροντικὸν» μιὰ διδασκαλία τοῦ Ἀββᾶ Γεροντίου τῆς Πέτρας, ποὺ λέγει:
«Πολλοὶ ὅπου πειράζονται ἀπὸ σαρκικὲς ἡδονές, χωρὶς νὰ πλησιάζουν ἀνθρώπινο σῶμα, κατὰ νοῦν ἁμάρτησαν σαρκικά. Καὶ ἐνῶ τὰ σώματα φυλάγονται παρθένα, στὴν ψυχὴ ἁμαρτάνουν σαρκικά. Καλὸν εἶναι λοιπόν, ἀγαπητοί, νὰ κάνουμε ὅ,τι εἶναι γραμμένον (στὴν Ἁγία Γραφὴ) καὶ ὁ καθένας μας μὲ μεγάλη προσοχὴ νὰ φυλάγουμε τὴν καρδιά μας».

Που οδηγεί ο θυμός...
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης γράφει στὴν «Κλίμακά» του (Λόγος περὶ ἀοργησίας) τὰ ἑξῆς:
«Μόλις φανῆ τὸ φῶς, ὑποχωρεῖ τὸ σκοτάδι. Ἔτσι καὶ μόλις ἐμφανισθῆ ἡ μυρωδιὰ τῆς ταπεινώσεως, ἐξαφανίζεται κάθε πικρία καὶ θυμός. Μερικοί, ἐνῶ εἶναι εὐμετάβλητοι στὴν συμπεριφορά τους ἐξ αἰτίας τοῦ θυμοῦ, ἐντούτοις ἀμελοῦν νὰ φροντίσουν γιὰ τὴν θεραπεία του. Καὶ δὲν ἀκοῦν οἱ ταλαίπωροι αὐτόν, ποὺ εἶπε: “ἡ ὀργὴ τοῦ θυμοῦ ὁδηγεῖ τὸν ἄνθρωπον στὴν πτώση” (Σ. Σειρὰχ Α´ 22)».
Ἂς συγκρατοῦμε λοιπὸν τὸν θυμό μας, διότι εἶναι ἐπικίνδυνος.

Τι είναι ταπείνωσις...
Ὁ Ἀββᾶς Δωρόθεος γράφει στὸν «Γ´ Λόγον» του «Περὶ ταπεινοφροσύνης» ὅτι:
«Ἡ ταπείνωσις εἶναι ἔργον μέγα καὶ θεϊκόν, ἡ δὲ στράτα τῆς ταπεινώσεως εἶναι οἱ κόποι οἱ σωματικοί, ὅπου γίνονται μὲ γνῶσιν καὶ τὸ νὰ εἶναι κανεὶς παρακάτω ἀπὸ ὅλους καὶ τὸ νὰ δέεται τοῦ Θεοῦ διὰ παντός, αὕτη εἶναι ἡ στράτα τῆς ταπεινώσεως. Αὕτη δὲ ἡ ταπείνωσις εἶναι θεϊκὴ καὶ δὲν καταλαμβάνεται».
Ἂς τὴν μιμηθοῦμε αὐτὴν τὴν στράτα καὶ ὁ Θεὸς θὰ μᾶς βοηθήση στὰ ὑπόλοιπα.

Προσευχή πάνω απο όλα...
Τὴν διδασκαλία αὐτὴν τὴν βρῆκα στὸ βιβλίον τοῦ Ἁγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ «Περὶ ἀγάπης» (Α´ Ἑκατοντάδα), ὅπου λέγει τὰ ἑξῆς θεοφώτιστα γιὰ ὅλους μας:
«Ὅλες οἱ ἀρετὲς βοηθοῦν τὸν νοῦν στὸν ἔρωτα πρὸς τὸν Θεόν, περισσότερον ὅμως ἀπὸ ὅλες τὶς ἀρετὲς βοηθᾶ ἡ καθαρὴ προσευχή. Διότι, πετώντας μὲ αὐτὴν ὁ καθένας πρὸς τὸν Θεόν, μεταφέρεται ἔξω ἀπὸ ὅλα τὰ πράγματα τοῦ κόσμου».
Καὶ αὐτὴ ἡ ἔξοδος ἀπὸ ὅλα τὰ πράγματα τοῦ κόσμου μᾶς βοηθᾶ καὶ νὰ προσευχηθοῦμε καθαρὰ πρὸς τὸν Θεὸν καὶ κυρίως νὰ τὸν ἀγαπήσουμε περισσότερον καὶ εἰλικρινέστερον, διότι ὁ κόσμος αὐτὸς «ἐν τῷ πονηρῷ κεῖται», κατὰ τὴν φράσιν τοῦ Εὐαγγελίου, καὶ ὅσον ἀπομακρυνόμαστε ἀπὸ αὐτὸν καὶ τὰ πάθη του, τόσον πλησιάζουμε στὸν Θεόν.

Τι είναι πνευματική ζωή...
Ἀκούγεται συχνὰ ἡ ἔκφραση «Πνευματικὴ ζωή» καὶ πολλοὶ δὲν ξέρουν ἀκριβῶς τί εἶναι αὐτὴ ἡ πνευματικὴ ζωή.
Ὁ Μέγας Βασίλειος στὸ ἔργον του «Προτρεπτικὸς εἰς τὸ Βάπτισμα» περιγράφει τὸ ζητούμενον μὲ τὰ ἑξῆς:
«Νὰ μάθης, νὰ διδαχθῆς τὴν εὐαγγελικὴ ζωή, τὴν προσοχὴ τῶν ματιῶν, τὴν ἐγκράτεια τῆς γλώσσας, τὴν δουλαγώγηση τοῦ σώματος, τὰ ταπεινὸ φρόνημα, τὴν καθαρότητα τοῦ νοῦ, τὴν ἐξαφάνιση τῆς ὀργῆς. Ὅταν ἀγγαρεύεσαι, νὰ προσθέτης κάτι περισσότερον ἀπὸ ὅσα σοῦ ζητοῦν. Ὅταν σὲ ἀδικοῦν, νὰ μὴ καταφεύγης στὰ δικαστήρια. Ὅταν μισεῖσαι, νὰ ἀγαπᾶς. Ὅταν καταδιώκεσαι, νὰ ὑπομένης. Ὅταν βλασφημεῖσαι, νὰ παρηγορῆς. Νὰ νεκρωθῆς γιὰ τὴν ἁμαρτία, νὰ συσταυρωθῆς μὲ τὸν Χριστόν. Ὁλόκληρη τὴν ἀγάπη σου νὰ τὴν δώσης στὸν Κύριον».
Ὅποιος τὰ πράττει αὐτὰ ζῆ τὴν ἀληθινὴ πνευματική ζωή.


Από την ομότιτλη στήλη του Π. Μ. Σωτήρχου στον Ορθόδοξο Τύπο,
Αριθ. φύλλου 1844, 10 Σεπτεμβρίου 2010

http://www.orthodoxostypos.gr/
Φώς στους μοναχούς είναι οι Άγγελοι... και φώς στους κοσμικούς οι Μοναχοί...
angieholi
Συντονιστής
Συντονιστής
Δημοσιεύσεις: 3227
Εγγραφή: Τρί Μάιος 05, 2009 5:25 pm
Τοποθεσία: Αγγελική@Αθήνα

Re: Ορθόδοξη Ζωή (κατά τους Αγίους Πατέρες)

Δημοσίευση από angieholi »

Σφάλμα η εκδίκηση...
Σὲ μιὰ Ὁμιλία του ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἀναφέρει ὅτι τὸ πιὸ μεγάλο σφάλμα γιὰ τὸν ἄνθρωπο εἶναι ἡ ἐκδίκηση. Ἰδοὺ τὰ λόγια του:
«Τίποτε δὲν εἶναι ἀσφαλέστερο ἀπὸ τὸ νὰ σπλαχνιζόμαστε τοὺς ἐχθρούς μας οὔτε πιὸ μεγάλο σφάλμα ἀπὸ τὸ νὰ θέλουμε νὰ ἐκδικηθοῦμε καὶ νὰ ἀποκρούσουμε πάλι τοὺς ἐχθρούς μας».
Ἂς τὸ προσέξουμε ὅσοι τρέχουν ἀμέσως στοὺς δικηγόρους καὶ στὰ δικαστήρια γιὰ νὰ βροῦν τὸ δίκιο τους…

Είναι άγνωστη η ώρα...
Ἀντιγράφω ἀπὸ τὸν Α´ τόμον τοῦ «Εὐεργετινοῦ» τὰ ἀκόλουθα:
«Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Ἐλεήμων, ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας, θέλοντας νὰ χαράξη βαθειά στὸν νοῦ του τὴν μνήμη τοῦ θανάτου καὶ νὰ τὴν ἔχῃ διαρκῶς μπροστά στὰ μάτια του, ἔκανε τὸ
ἑξῆς: Πρόσταξε νὰ ἑτοιμάσουν τὸν τάφο του, ἀλλὰ νὰ μὴ τὸν ὁλοκληρώσουν καὶ νὰ τὸν ἀφήσουν μισοτελειωμένον. Ἔπειτα πρόσταξε τοὺς τεχνίτες νὰ ἔρχωνται σὲ κάθε γιορτὴ καὶ νὰ τοῦ λένε φανερά, μπροστὰ σὲ ὅλο τὸ πλῆθος: ῾ Δέσποτα, τὸ μνῆμα σου εἶναι ἀκόμα μέχρι σήμερα ἀτέλειωτο. Δῶσε ἐντολὴ νὰ τὸ φτιάξουμε καὶ νὰ τὸ τελειώσουμε, γιατὶ εἶναι ἄγνωστη ἡ ὥρα, ποὺ θὰ ρθῆ ὁ κλέφτης, δηλαδὴ ὁ θάνατος᾽».
Ὅποιος ἔχει μυαλὸ τὸ σκέφτεται τὸ θέμα.

Πότε ο θρήνος γίνεται χαρά...
Μιλώντας γιὰ ἕνα Ψαλμὸ τοῦ Δαβίδ (τὸν ΚΓ) ὁ Μέγας Βασίλειος γράφει μεταξὺ ἄλλων καὶ τὰ ἑξῆς:
«Ἡ χαρὰ τοῦ Θεοῦ δὲν γεννιέται σὲ ὁποιαδήποτε ψυχή, ἀλλά, ἐὰν κάποιος ἔκλαψε πολὺ γιὰ τὴν ἁμαρτία του, μὲ μεγάλους ὀδυρμοὺς καὶ ἀκατάπαυστους θρήνους καὶ ἔκλαψε πολὺ γιὰ τὸν ἑαυτόν του, σὰν νὰ ἦταν νεκρός, αὐτοῦ τοῦ ἀνθρώπου ὁ θρῆνος μεταβάλλεται σὲ χαρά».
Ἂς κλάψουμε λοιπὸν γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας καὶ ὁ Θεὸς θὰ μᾶς ἐλεήση.

Οι λογισμοί της απελπισίας...
Πάλι διάβασα στὸν Α´ τόμον τοῦ «Εὐεργετινοῦ» τὴν ἀκόλουθη διδασκαλία τοῦ Ἁγίου Ἀμφιλοχίου:
«Ἐρώτησε κάποιος ἀδελφὸς ἕναν Γέροντα: Πάτερ, τί ἐννοεῖ ὁ Προφήτης, ὅταν λέγη: “Δὲν ὑπάρχει γι᾽ αὐτὸν σωτηρία ἀπὸ τὸν Θεόν του;”.
Καὶ ὁ Γέροντας εἶπε: “Ἐννοεῖ τοὺς λογισμοὺς τῆς ἀπελπισίας, ποὺ σπέρνονται ἀπὸ τοὺς δαίμονες σὲ αὐτόν, ποὺ ἁμάρτησε, καὶ τοῦ λένε: ῾Δὲν ὑπάρχει πιὰ γιὰ σένα σωτηρία ἀπὸ τὸν Θεόν᾽. Καὶ προσπαθοῦν οἱ δαίμονες νὰ τὸν γκρεμίσουν στὴν ἀπελπισία. Αὐτοὺς τοὺς λογισμοὺς πρέπει κανεὶς νὰ τοὺς πολεμᾶ λέγοντας: ῾Καταφύγιό μου εἶναι ὁ Κύριος, καὶ Αὐτὸς θὰ ἐλευθερώση ἀπὸ τὴν παγίδα τὰ πόδια μου᾽”».
Γι᾽ αὐτὸ ἂς μὴ ἀπελπιζόμαστε ποτέ, ὅσον καὶ ἂν ἁμαρτήσαμε.

Η επιθυμία γεννά την αμαρτία...
Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς γράφει σὲ ἕναν λόγο του καὶ συμβουλεύει νὰ προσέχουμε πολὺ τὶς ἐπιθυμίες μας, διότι ἀπὸ αὐτὲς γεννιέται ἡ ἁμαρτία καὶ ἡ ἁμαρτία κυοφορεῖ τὸν θάνατον. Ἰδοὺ τί μᾶς συμβουλεύει:
«Δὲν θὰ ἐπιθυμήσης τίποτε, ποὺ ἀνήκει στὸν πλησίον σου, οὔτε κτῆμα, οὔτε χρήματα, οὔτε δόξα, οὔτε τίποτε ἄλλο, ἀπὸ ὅσα ἀνήκουν στὸν πλησίον σου. Διότι ἡ ἐπιθυμία, ὅταν συλλάβη, γεννᾶ τὴν ἁμαρτία, καὶ ἡ ἁμαρτία ὅταν ὡριμάση γεννᾶ τὸν θάνατον».
Προσοχὴ λοιπὸν στὶς ἐπιθυμίες τῶν πραγμάτων, ποὺ ἀνήκουν στοὺς ἄλλους.


Από την ομότιτλη στήλη του Π. Μ. Σωτήρχου στον Ορθόδοξο Τύπο,
Αριθ. φύλλου 1845, 17 Σεπτεμβρίου 2010

http://www.orthodoxostypos.gr/
Φώς στους μοναχούς είναι οι Άγγελοι... και φώς στους κοσμικούς οι Μοναχοί...
angieholi
Συντονιστής
Συντονιστής
Δημοσιεύσεις: 3227
Εγγραφή: Τρί Μάιος 05, 2009 5:25 pm
Τοποθεσία: Αγγελική@Αθήνα

Re: Ορθόδοξη Ζωή (κατά τους Αγίους Πατέρες)

Δημοσίευση από angieholi »

Τρείς τρόποι γνώσεως...
Ἀντιγράφω ἀπὸ τὸν «ΞΕ´ Λόγον» τοῦ Ἁγίου Ἰσαὰκ τοῦ Σύρου:
«Αὐτοὶ εἶναι οἱ τρεῖς τρόποι τῆς γνώσεως, στοὺς ὁποίους συγκεντρώνεται ὅλη ἡ πορεία τοῦ ἀνθρωπίνου βίου, κατὰ τὸ σῶμα, κατὰ τὴν ψυχὴ καὶ κατὰ τὸ πνεῦμα, καὶ ἀπὸ αὐτοὺς ἀρχίζει κανεὶς νὰ διακρίνη τὸ καλὸν καὶ τὸ κακόν. Καὶ μέχρι νὰ φύγη ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ αὐτὸν τὸν κόσμον, σ᾽ αὐτοὺς τοὺς τρεῖς τρόπους περιστρέφεται ἡ ψυχὴ καὶ ἐργάζεται μὲ τοὺς τρεῖς τρόπους, ποὺ εἴπαμε… Καὶ αὐτὰ τὰ τρία μέτρα οἱ Ἅγιοι Πατέρες τὰ ὀνομάζουν: κατὰ φύσιν, παρὰ φύσιν καὶ ὑπὲρ φύσιν».

Πως αποκτάς το Άγιον Πνεύμα...
Ὁ Μέγας Βασίλειος στὸ βιβλίον του «Ὅροι κατ᾽ ἐπιτομὴν» ἀναφέρει τὸν τρόπον ἀποκτήσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀπὸ κάθε πιστόν, λέγοντας:
«Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς ἐδίδαξε ὅτι “Ἐὰν μὲ ἀγαπᾶτε, τηρεῖστε τὶς ἐντολές μου καὶ ἐγὼ θὰ παρακαλέσω τὸν Πατέρα μου καὶ θὰ σᾶς δώση ἄλλον ὁδηγὸν καὶ παράκλητον (παρηγορητὴν) γιὰ νὰ μένη αἰώνια μαζί σας, τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, ποὺ εἶναι ἡ ἀπόλυτη ἀλήθεια καὶ τὸ ὁποῖον ὁ ἁμαρτωλὸς καὶ ἀμετανόητος κόσμος δὲν μπορεῖ νὰ λάβη” (Ἰω. ΙΔ´ 15–17). Ὅσον καιρὸν λοιπὸν δὲν τηροῦμε ὅλες τὶς ἐντολὲς τοῦ Κυρίου καὶ δὲν εἴμαστε κατάλληλοι, ὥστε νὰ πάρουμε ἀπὸ αὐτὸ (τὸ Ἅγιο Πνεῦμα) τὴν καλὴ μαρτυρία, ἂς μὴ περιμένουμε νὰ λάβουμε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. “Ἐσεῖς ὅμως δὲν εἶστε ἀπὸ τὸν ἄπιστον καὶ ἀμετανόητον κόσμον” (Ἰω. ΙΕ´ 19)».

"Ας τρέξουμε γρήγορα"...

Στὴν «Κλίμακα» τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου ὑπάρχει ἡ ἀκόλουθη συμβουλὴ πρὸς ὅλους μας καὶ ἰδιαίτερα πρὸς τοὺς νέους:
«Πρόσφερε μὲ προθυμία στὸν Χριστὸν τοὺς κόπους τῆς νεότητός σου καὶ θὰ ἀπολαύσης στὸ γῆρας σου πλοῦτον ἀπαθείας. Αὐτά, ποὺ συναθροίζονται στὴν νεανικὴν ἡλικίαν τρέφουν καὶ παρηγοροῦν κατὰ τὸ γῆρας, ὅσους ἔχουν ἐξασθενήσει. Ἂς κοπιάσουμε μὲ ζῆλον, ὅσον εἴμαστε νέοι, ἂς τρέξουμε γρήγορα, διότι ἡ ὥρα τοῦ θανάτου εἶναι ἄγνωστη».
Ἀλλὰ καὶ ὅσοι δὲν εἶναι πιὰ νέοι, ἂς τρέξουν γρήγορα νὰ κάνουν ὅ,τι μποροῦν, ἂς μετανοήσουμε ὅλοι, ἀφοῦ εἶναι ἄδηλη ἡ μέρα τῆς ἀναχωρήσεώς μας ἀπὸ αὐτὸν τὸν κόσμον τῆς φθορᾶς καὶ τῶν βασάνων.

Η ταπείνωση μας ωφελεί...
Πολλοὶ πικραίνονται, ὅταν τοὺς προσβάλλουν ἢ ὅταν τοὺς περιφρονήσουν οἱ ἄλλοι. Ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητὴς μᾶς λέγει στὶς περιπτώσεις αὐτὲς νὰ χαιρώμαστε, διότι:
«Ὅταν πονέσης ἐξ αἰτίας κάποιας προσβολῆς ἢ περιφρονήσεως, γνώριζε πολὺ καλὰ ὅτι ὠφελήθηκε πάρα πολὺ ὁ ἑαυτός σου, ἀφοῦ κατὰ θείαν παραχώρηση ἀπομακρύνθηκε ἀπὸ σένα ἡ ματαιοδοξία ἐξ αἰτίας τῆς ταπεινώσεως, ποὺ δέχτηκες».
Βλέπεις πόσον τέλεια εἶναι ἡ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ;

Πως θα κληρονομήσης την Βασιλεία του Θεού...

Ξεφύλλιζα τὸ ψυχωφελέστατον «Γεροντικὸν» καὶ ὅταν ἔφθασα στὸ κεφάλαιον, ὅπου ἀναφέρονται ρήσεις τοῦ Ἀββᾶ Ὑπερεχίου, ἐδιάβασα τὴν ἀκόλουθη διδασκαλία, ποὺ εἶναι βαθύτατα ἀποκαλυπτικὴ καὶ πολὺ χρήσιμη γιὰ ὅλους μας. Λέγει λοιπὸν γιὰ τὸν τρόπον μὲ τὸν ὁποῖον μποροῦμε νὰ κληρονομήσουμε τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, μὲ τὰ ἑξῆς:
«Νὰ ἔχης πάντοτε στὸν νοῦ σου τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν καὶ εὔκολα θὰ τὴν κληρονομήσης».
Δὲν εἶναι δύσκολον καὶ αὐτὴ ἡ μνήμη τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ μᾶς τὰ διδάσκει ὅλα.


Από την ομότιτλη στήλη του Π. Μ. Σωτήρχου στον Ορθόδοξο Τύπο,
Αριθ. φύλλου 1847, 1 Οκτωβρίου 2010

http://www.orthodoxostypos.gr/
Φώς στους μοναχούς είναι οι Άγγελοι... και φώς στους κοσμικούς οι Μοναχοί...
angieholi
Συντονιστής
Συντονιστής
Δημοσιεύσεις: 3227
Εγγραφή: Τρί Μάιος 05, 2009 5:25 pm
Τοποθεσία: Αγγελική@Αθήνα

Re: Ορθόδοξη Ζωή (κατά τους Αγίους Πατέρες)

Δημοσίευση από angieholi »

Να ανέχεσαι τα λυπηρά...
Διαβάζω στὸ «Περὶ ἀγάπης» (Δ´ Ἑκατοντάδα) βιβλίον τοῦ Ἁγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ τὴν ἀκόλουθη διδασκαλία:
«“Ὁ μακρόθυμος ἄνθρωπος διακρίνεται γιὰ τὴν μεγάλη σύνεσή του” (Παροιμ. ΙΔ´ 29), διότι σὲ ὅλα ἐκεῖνα, ποὺ τοῦ συμβαίνουν, ἀποβλέπει στὸ τέλος, καὶ περιμένοντας τὸ τέλος, ἀνέχεται τὰ λυπηρά».
«Τὸ τέλος, κατὰ τὸν Ἀπόστολον (Παῦλον) “Εἶναι ἡ αἰώνιος ζωὴ” (Ρωμ. ΣΤ´ 22). “Αὐτὴ εἶναι ἡ αἰώνιος ζωή, τὸ νὰ γνωρίσουν ἐσένα τὸν μόνον ἀληθινὸν Θεόν, καὶ τὸν Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν ὁποῖον ἔστειλες στὸν κόσμον” ( Ἰω. ΙΖ´ 3)».
Ὑπομονὴ λοιπὸν στὰ λυπηρά.

Η κακία τυφλώνει...
Ἀντιγράφω ἀπὸ μιὰ «Ὁμιλία (Ἐπιστολὴ πρὸς Ρωμαίους) τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου:
«Ἐκεῖνος, ποὺ παραδίδει στὴν κακία (πονηρία) τὸν ἑαυτόν του, ὡσὰν νὰ εἶναι ναρκωμένος ἀπὸ κάποια μέθη, δὲν αἰσθάνεται οὔτε αὐτὸ τὸ στοιχειῶδες πράγμα, ὅτι εἶναι ἄρρωστος. Καὶ αὐτὸ εἶναι τὸ χειρότερον χαρακτηριστικὸν τῆς κακίας, τὸ ὅτι δὲν ἀφήνει αὐτούς, ποὺ μπλέχτηκαν στὰ δίχτυα της, νὰ δοῦν τὸ μέγεθος τῆς καταστροφῆς τους, ἀλλά, ἐνῶ βρίσκονται μέσα στὸν βοῦρκο, νομίζουν ὅτι ἀπολαμβάνουν ἀρώματα. Γι᾽ αὐτὸ ἀκριβῶς καὶ δὲν μποροῦν νὰ ἀπαλλαγοῦν ἀπὸ τὶς κακές τους συνήθειες, ἀλλά, ἐνῶ εἶναι γεμάτοι σκουλήκια, καμαρώνουν σὰν νὰ εἶναι στολισμένοι μὲ πολύτιμα πετράδια».
Μακρυὰ ἀπὸ κάθε εἴδους πονηρία.

Αγώνας η προσευχή...
Ὁ Ἅγιος Ἀγάθων, ὅταν ρωτήθηκε ποιὰ εἶναι ἡ ἀρετή, ποὺ ἀπαιτεῖ τὸν μεγαλύτερον κόπο, ἐκεῖνος ἀπάντησε:
«Νὰ μὲ συμπαθῆτε, ἀδελφοί, ἀλλὰ νομίζω ὅτι δὲν ὑπάρχει ἄλλος κόπος, ὡσὰν τὸ νὰ προσεύχεται κάποιος στὸν Θεόν. Γιατὶ πάντοτε, ὅταν ὁ ἄνθρωπος θέλη νὰ προσευχηθῆ, οἱ ἐχθροὶ (δαίμονες) πασχίζουν νὰ τὸν ξεστρατήσουν ἀπὸ αὐτὸ τὸ χρέος. Ἐπειδὴ ξέρουν ὅτι τὸ μεγάλο τους ἐμπόδιο εἶναι ἡ προσευχὴ στὸν Θεόν. Καὶ κάθε τρόπον ζωῆς ἂν μετέλθη ὁ ἄνθρωπος, ἐγκαρτερῶντας μὲ ὑπομονή, ἀποκτᾶ ἀνάπαυση. Ἡ προσευχὴ ὅμως, ἕως τὴν στερνή μας πνοή, χρειάζεται ἀγῶνα».
Γι᾽ αὐτὸ ἂς ἀγωνιζόμαστε ἀρχίζοντας πάντοτε ἀπὸ τὴν προσευχή.

Πως να πολεμάς την αμέλεια...
Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης μᾶς συμβουλεύει πῶς νὰ πολεμοῦμε τὴν ἀμέλεια, μὲ τὰ ἑξῆς, ποὺ γράφει στὸν «Ἀόρατον πόλεμον» :
«Διὰ νὰ μὴ πέσης εἰς τὴν ἀθλίαν κακίαν τῆς ἀμελείας, ἥτις σοῦ ἐμποδίζει τὴν ὁδὸν τῆς τελειότητος καὶ σὲ προδίδει εἰς τὰς χεῖρας τῶν ἐχθρῶν (δαιμόνων), πρέπει νὰ φεύγης κάθε περιέργειαν καὶ κάθε γήϊνον ἢ προσκόλλησιν καὶ κάθε λογῆς ἀσχολίαν, ὅπου δὲν ἁρμόζει εἰς τὴν κατάστασίν σου».
Γι᾽ αὐτὸ ἂς μὴ πολυπραγμονοῦμε.

Μετάνοια σημαίνει επιστροφή...
Στὸν «Β´ Ἀπολογητικὸν Λόγον» του ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, ἀναφερόμενος στὸ μέγα καὶ πρῶτον θέμα τῆς μετανοίας, ἐπισημαίνει μεταξὺ ἄλλων:
«Εἶναι “μεγάλον πρᾶγμα” γιὰ τοὺς ἀνθρώπους, ἔστω καὶ ἂν δὲν τήρησαν τὸ πρῶτον σκέλος τῆς ἐντολῆς, τὸ νὰ μὴ ἁμαρτάνουν δηλαδή,πρέπει νὰ τηρήσουν τοὐλάχιστον τὸ ἄλλο σκέλος, τὸ νὰ ἐπανέλθουν στὴν πρότερη κατάσταση, ἀφοῦ ἁμαρτήσουν».
Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἁμαρτάνουμε, μὲ τὸν ἕνα ἢ τὸν ἄλλον τρόπον. Ἀφοῦ λοιπὸν ἁμαρτάνουμε, εἶναι ἀνάγκη καὶ νὰ μετανοήσουμε. Ὁ Θεὸς εἶναι Πανοικτίρμων.


Από την ομότιτλη στήλη του Π. Μ. Σωτήρχου στον Ορθόδοξο Τύπο,
Αριθ. φύλλου 1848, 8 Οκτωβρίου 2010

http://www.orthodoxostypos.gr/
Φώς στους μοναχούς είναι οι Άγγελοι... και φώς στους κοσμικούς οι Μοναχοί...
Απάντηση

Επιστροφή στο “Πνευματικά Μηνύματα”