Re: Ορθόδοξη Ζωή (κατά τους Αγίους Πατέρες)
Δημοσιεύτηκε: Παρ Οκτ 08, 2010 9:09 am
Ένα- Ένα τα σκαλιά...
Τήν συμβουλή αὐτή δίνει ὁ Μ. Βασίλειος σέ ὅσους ἀρχίζουν τόν καλόν ἀγῶνα, λέγοντας:
«Μή τεντώνης τόν ἑαυτόν σου ἀμέσως στήν ἀκρότητα τῆς ἀσκήσεως, οὔτε νά ξεθαρρέψης στόν ἑαυτόν σου, γιά νά μή πέσης ἀπό τήν ἀπειρία σου ἀπό τό ὕψος τῆς ἀσκήσεως. Εἶναι πολύ καλύτερη ἡ προκοπή, πού γίνεται σιγά–σιγά.
Νά ἀφαιρῆς λοιπόν λίγο–λίγο τίς ἡδονές τοῦ βίου ἐξαφανίζοντας ἀπό τόν ἑαυτόν σου κάθε συνήθεια, γιά νά μή φορτωθῆς πλῆθος πειρασμῶν ἀπό τήν ἀπότομη ἀποκοπή καί τόν ἐρεθισμόν ὅλων μαζί τῶν ἡδονῶν. Ὅταν λοιπόν νικήσης τό ἕνα πάθος τῆς ἡδονῆς κατά κράτος, τότε νά ἀντιπαραταχθῆς ἐναντίον ἄλλης ἡδονῆς, καί ἔτσι ὅλες τίς ἡδονές κατάλληλα θά τίς κατανικήσης».
Ἕνα–ἕνα λοιπόν τά σκαλιά.
Φωτιά ο φόβος του Θεού...
Ἀντιγράφω ἀπό τά «Πρακτικά καί θεολογικά κεφάλαια» τοῦ Ἁγ. Συμεών τοῦ Ν. Θεολόγου:
«Ὅποιος φοβᾶται τόν Κύριον δέν φοβᾶται τίς λυσσώδεις ἐπιθέσεις τῶν δαιμόνων, οὔτε καί τῶν ἀνθρώπων τίς φοβερές ἀπειλές, ἀλλά μοιάζει ὁ ἴδιος μέ φωτιά ἤ φλόγα ἀναμμένη, πού περπατᾶ σέ ἀπόκρυφους καί σκοτεινούς τόπους, νά κυνηγᾶ τούς δαίμονες, νύχτα καί μέρα, καί αὐτοί φεύγουν γιά νά μή τούς κατακάψη ἡ φλογερή ἀκτίνα τῆς θεϊκῆς φωτιᾶς, πού ξεπετάγεται ἀπό τόν πιστόν, πού φοβᾶται τόν Κύριον».
Πίστη καί ἀγάπη στόν Θεόν καί ἄπειρος σεβασμός. Αὐτός εἶναι ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ.
Πως γίνεσαι σοφός και αγαθός...
Τήν ἀπάντηση μᾶς τήν δίνει ὁ Ἅγ. Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής (Στά Ἅγια Θεοφάνεια), ὅπου λέγει:
«Ὁ ἀνθρώπινος νοῦς, ἐάν συναφθῆ μέ τόν Θεόν, μέ τήν προσευχή καί τήν ἀγάπη, γίνεται σοφός καί ἀγαθός… Ἄν ὁ νοῦς ἀπομακρυνθῆ ἀπό τόν Θεόν, γίνεται κτηνώδης, λόγῳ τῆς φιληδονίας του, ἤ θηριώδης καί ἀντιμάχεται ὅλους τούς ἀνθρώπους».
Γι᾽ αὐτό ἄς προσέξουμε πολύ ἄν εἴμαστε ἤ ὄχι κοντά στόν Θεό.
Το Θείον πνεύμα της μετανοίας...
Στήν «Β´ Ἑκατοντάδα κεφαλαίων» τοῦ Ἁγ. Νικήτα τοῦ Στηθάτου ἐδιάβασα τήν ἀκόλουθη διδασκαλία:
«Ὅταν τό ἀσυγκράτητον νερόν τῶν ἐμπαθῶν λογισμῶν τοῦ νοῦ συγκρατηθῆ μέ τήν ἐπίσκεψιν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ἡ ἁλμυρή ἄβυσσος τῶν ἀπρεπῶν ἐννοιῶν καί ἐνθυμήσεων χαλινωθῆ μέ τήν ἐγκράτεια καί τήν μελέτη τοῦ θανάτου, τότε φυσᾶ τό θεῖον πνεῦμα τῆς μετανοίας καί κατεβαίνουν τά νερά τῆς κατανύξεως, μέ τά ὁποῖα ὁ Θεός καί Δεσπότης, ἀφοῦ τά βάλη στόν νιπτῆρα τῆς μετανοίας, πλένει τά νοητά πόδια μας καί τά κάνει ἄξια νά πατοῦν τήν αὐλή τῆς βασιλείας του».
Το Ιερόν τρίπτυχον...
Ὁ μέγας Ἅγ. Γρηγόριος ὁ Θεολόγος μᾶς διδάσκει τό ἱερόν τρίπτυχον, πού πρέπει νά τηρῆ κάθε βαπτισμένος Χριστιανός καί αὐτό εἶναι τό θέλημα τοῦ Θεοῦ.
Μᾶς λέγει:
«Αὐτά τά τρία ἀπαιτεῖ ὁ Θεός ἀπό κάθε ἄνθρωπον, πού ἔχει βαπτισθῆ:
Πρῶτον πίστη ὀρθή ἀπό τήν ψυχή του, δεύτερον τήν ἀλήθειαν ἀπό τήν γλῶσσα του καί τρίτον τήν σωφροσύνη ἀπό τό σῶμα του».
Ἀληθινόν ἱερόν τρίπτυχον.
Από την ομότιτλη στήλη του Π. Μ. Σωτήρχου στον Ορθόδοξο Τύπο,
Αριθ. φύλλου 1840, 16 Ιουλίου 2010
http://www.orthodoxostypos.gr/
Τήν συμβουλή αὐτή δίνει ὁ Μ. Βασίλειος σέ ὅσους ἀρχίζουν τόν καλόν ἀγῶνα, λέγοντας:
«Μή τεντώνης τόν ἑαυτόν σου ἀμέσως στήν ἀκρότητα τῆς ἀσκήσεως, οὔτε νά ξεθαρρέψης στόν ἑαυτόν σου, γιά νά μή πέσης ἀπό τήν ἀπειρία σου ἀπό τό ὕψος τῆς ἀσκήσεως. Εἶναι πολύ καλύτερη ἡ προκοπή, πού γίνεται σιγά–σιγά.
Νά ἀφαιρῆς λοιπόν λίγο–λίγο τίς ἡδονές τοῦ βίου ἐξαφανίζοντας ἀπό τόν ἑαυτόν σου κάθε συνήθεια, γιά νά μή φορτωθῆς πλῆθος πειρασμῶν ἀπό τήν ἀπότομη ἀποκοπή καί τόν ἐρεθισμόν ὅλων μαζί τῶν ἡδονῶν. Ὅταν λοιπόν νικήσης τό ἕνα πάθος τῆς ἡδονῆς κατά κράτος, τότε νά ἀντιπαραταχθῆς ἐναντίον ἄλλης ἡδονῆς, καί ἔτσι ὅλες τίς ἡδονές κατάλληλα θά τίς κατανικήσης».
Ἕνα–ἕνα λοιπόν τά σκαλιά.
Φωτιά ο φόβος του Θεού...
Ἀντιγράφω ἀπό τά «Πρακτικά καί θεολογικά κεφάλαια» τοῦ Ἁγ. Συμεών τοῦ Ν. Θεολόγου:
«Ὅποιος φοβᾶται τόν Κύριον δέν φοβᾶται τίς λυσσώδεις ἐπιθέσεις τῶν δαιμόνων, οὔτε καί τῶν ἀνθρώπων τίς φοβερές ἀπειλές, ἀλλά μοιάζει ὁ ἴδιος μέ φωτιά ἤ φλόγα ἀναμμένη, πού περπατᾶ σέ ἀπόκρυφους καί σκοτεινούς τόπους, νά κυνηγᾶ τούς δαίμονες, νύχτα καί μέρα, καί αὐτοί φεύγουν γιά νά μή τούς κατακάψη ἡ φλογερή ἀκτίνα τῆς θεϊκῆς φωτιᾶς, πού ξεπετάγεται ἀπό τόν πιστόν, πού φοβᾶται τόν Κύριον».
Πίστη καί ἀγάπη στόν Θεόν καί ἄπειρος σεβασμός. Αὐτός εἶναι ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ.
Πως γίνεσαι σοφός και αγαθός...
Τήν ἀπάντηση μᾶς τήν δίνει ὁ Ἅγ. Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής (Στά Ἅγια Θεοφάνεια), ὅπου λέγει:
«Ὁ ἀνθρώπινος νοῦς, ἐάν συναφθῆ μέ τόν Θεόν, μέ τήν προσευχή καί τήν ἀγάπη, γίνεται σοφός καί ἀγαθός… Ἄν ὁ νοῦς ἀπομακρυνθῆ ἀπό τόν Θεόν, γίνεται κτηνώδης, λόγῳ τῆς φιληδονίας του, ἤ θηριώδης καί ἀντιμάχεται ὅλους τούς ἀνθρώπους».
Γι᾽ αὐτό ἄς προσέξουμε πολύ ἄν εἴμαστε ἤ ὄχι κοντά στόν Θεό.
Το Θείον πνεύμα της μετανοίας...
Στήν «Β´ Ἑκατοντάδα κεφαλαίων» τοῦ Ἁγ. Νικήτα τοῦ Στηθάτου ἐδιάβασα τήν ἀκόλουθη διδασκαλία:
«Ὅταν τό ἀσυγκράτητον νερόν τῶν ἐμπαθῶν λογισμῶν τοῦ νοῦ συγκρατηθῆ μέ τήν ἐπίσκεψιν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ἡ ἁλμυρή ἄβυσσος τῶν ἀπρεπῶν ἐννοιῶν καί ἐνθυμήσεων χαλινωθῆ μέ τήν ἐγκράτεια καί τήν μελέτη τοῦ θανάτου, τότε φυσᾶ τό θεῖον πνεῦμα τῆς μετανοίας καί κατεβαίνουν τά νερά τῆς κατανύξεως, μέ τά ὁποῖα ὁ Θεός καί Δεσπότης, ἀφοῦ τά βάλη στόν νιπτῆρα τῆς μετανοίας, πλένει τά νοητά πόδια μας καί τά κάνει ἄξια νά πατοῦν τήν αὐλή τῆς βασιλείας του».
Το Ιερόν τρίπτυχον...
Ὁ μέγας Ἅγ. Γρηγόριος ὁ Θεολόγος μᾶς διδάσκει τό ἱερόν τρίπτυχον, πού πρέπει νά τηρῆ κάθε βαπτισμένος Χριστιανός καί αὐτό εἶναι τό θέλημα τοῦ Θεοῦ.
Μᾶς λέγει:
«Αὐτά τά τρία ἀπαιτεῖ ὁ Θεός ἀπό κάθε ἄνθρωπον, πού ἔχει βαπτισθῆ:
Πρῶτον πίστη ὀρθή ἀπό τήν ψυχή του, δεύτερον τήν ἀλήθειαν ἀπό τήν γλῶσσα του καί τρίτον τήν σωφροσύνη ἀπό τό σῶμα του».
Ἀληθινόν ἱερόν τρίπτυχον.
Από την ομότιτλη στήλη του Π. Μ. Σωτήρχου στον Ορθόδοξο Τύπο,
Αριθ. φύλλου 1840, 16 Ιουλίου 2010
http://www.orthodoxostypos.gr/