Ζητείται Θαύμα...

Καθημερινά πνευματικά μηνύματα.

Συντονιστής: Συντονιστές

Απάντηση
Άβαταρ μέλους
Μ.Δ.Κ.
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 1312
Εγγραφή: Τετ Ιουν 16, 2010 8:55 am

Ζητείται Θαύμα...

Δημοσίευση από Μ.Δ.Κ. »

Επειδή το θαύμα πιστεύουμε ότι θα γίνει, και θα είναι παγκοσμίου εμβέλειας, και όχι φυσικά επειδή είναι δική μας γνώμη ή συμπέρασμα, ημών των τυφλών, μογιλάλων και ουτιδανών, και ας είναι αυτές οι λίγες και αβέβαιες για τον αναγνώστη λέξεις η ελάχιστη δική μας συμβολή, και επειδή διαβάσαμε το ακόλουθο άρθρο και το κρίναμε ωφέλιμο, θεωρήσαμε ότι είναι χρήσιμο να σας το παραθέσουμε.

...................................................................................................................................................................................................................................................................................................




Ζητείται Θαύμα...


Άρθρο του Νεκταρίου Δαπέργολα, Δρ. Ιστορίας, από το περιοδικό ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ, τεύχος 104

Μέρα με τη μέρα ο τόπος μας βουλιάζει ολοένα και πιο βαθιά μέσα στην απόγνωση. Κυβερνήσεις ανεβοκατεβαίνουν, φέρνοντας όλες τους ανεξαιρέτως όλο και πιο κοντά την εκποίηση της χώρας, τον όλεθρο των μικρομεσαίων τάξεων, την δημογραφική ερήμωση, την εκχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας σε ξένα αφεντικά. Και συνεχίζοντας βέβαια μεθοδικά το πάλαι ποτέ βασικό έργο τους, που δεν είναι άλλο από την πνευματική διάλυση και ποδηγέτηση αυτού του λαού, μέσα από το επί δεκαετίες συστηματικό ξεχαρβάλωμα των αξιών του, της πίστης του, της γλώσσας και της παιδείας του. Ενός λαού που περνά τραγικές στιγμές, όχι μόνο λόγω της οικονομικής κρίσης, αλλά πρωτίστως επειδή χωρίς πλέον ιστορική μνήμη, εθνικά απονευρωμένος και θρησκευτικά αποχρωματισμένος, έχει χάσει πια σε μεγάλο βαθμό τα πνευματικά του αντισώματα, αυτά που του επέτρεπαν να επιβιώνει και να αναγεννιέται και σε οικονομικά ή πολιτικά πολύ χειρότερους από τον σημερινό καιρούς. Κι έχει απομείνει χαμένος μέσα στις αυταπάτες των «εκσυγχρονιστικών» του ειδώλων και της ευδαιμονιστικής του πλάνης, αποστερημένος από τα πιο ζωτικά στοιχεία της ίδιας του της ταυτότητας, σε πλήρη αποστασία από τον Θεό, παραζαλισμένος κι αλλοπρόσαλλος, εθισμένος πλέον στο να καταπίνει αμάσητα τόσα και τόσα νεοταξίτικα «προοδευτικά» σκουπίδια, συνηθισμένος και στο να προδίδεται κατ’ επανάληψη από τούς κυβερνώντες του (καθώς διαπράττει συνεχώς το ίδιο τραγικό λάθος, πεποιθώς επ’ άρχοντας, επί υιούς ανθρώπων, οις ουκ έστι σωτηρία), βουλιάζοντας καθημερινά στην ανοησία, την ασυναρτησία και τη χυδαιότητα.

Υπό τις συνθήκες αυτές, είναι φανερό πως η κατάσταση ανθρωπίνως δεν είναι αναστρέψιμη πια. Βρισκόμαστε πραγματικά στο μακράν χειρότερο σημείο της μακραίωνης ιστορίας μας, στο έσχατο σημείο της πνευματικής παρακμής μας. Και αυτό είναι ξεκάθαρο πως δεν μπορεί να αλλάξει, παρά μόνο με κάποιο μεγάλο θαύμα. Κάποια μεγάλη άνωθεν παρέμβαση, που θα ανακόψει την ελεύθερη πτώση μας στην άβυσσο, που θα σταματήσει αυτή την τραγική πορεία του λαού μας προς το ιστορικό του Τέλος. Ζητείται επειγόντως ένα θαύμα λοιπόν...

Αυτό το θαύμα όμως δεν είναι τόσο απλό να γίνει. Όχι ασφαλώς γιατί δεν μπορεί να γίνει, ούτε επειδή δεν το θέλει ο Θεός. Άλλος είναι ο λόγος -και αυτόν τον φανερώνει πάνω απ’ όλα εκείνο το περιστατικό από το Ευαγγέλιο, όπου εμφανίζεται ο Χριστός να επισκέπτεται τη Ναζαρέτ για να κηρύξει. Οι συντοπίτες του δεν τον αποδέχτηκαν, τον αντιμετώπισαν με εχθρική δυσπιστία και γι’ αυτό, όπως τονίζει ο ευαγγελιστής Μάρκος (6.5-6), δεν μπόρεσε εκεί να κάνει κανένα μεγάλο θαύμα, εκτός από τη θεραπεία ελάχιστων αρρώστων και έφυγε στενοχωρημένος: «και ουκ ηδύνατο εκεί ουδεμίαν δύναμιν ποιήσαι, ει μη ολίγοις αρρώστοις επιθείς τας χείρας εθεράπευσε. Και εθαύμαζε δια την απιστίαν αυτών».

Και αυτό το εύγλωττο συμβάν δεν σημαίνει βέβαια πως ο Χριστός δεν είχε πραγματικά τη δύναμη να θαυματουργήσει (γιατί φυσικά ως Θεός μπορούσε - και μπορεί – να κάνει τα πάντα). Αποδεικνύει όμως με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι το θαύμα, για να συντελεστεί, απαιτεί όχι μόνο τη θεία ενέργεια, αλλά και την ανθρώπινη συναίνεση, δηλαδή την πίστη και την επιθυμία του ανθρώπου. Γιατί, αν ο Θεός θαυματουργούσε χωρίς αυτά, θα παραβίαζε πολύ απλά την ελευθερία του -κι έτσι, ενώ τον έπλασε για να έχει το αυτεξούσιον και εθελότρεπτον, τότε ουσιαστικά θα τον κατέστρεφε.

Σε αυτό λοιπόν το σημείο βρισκόμαστε σήμερα. Το θαύμα, που θα σώσει τον λαό μας, μπορεί να πραγματοποιηθεί, αλλά μόνο με τη δική του συνέργεια. Δεν θα μας σώσουν από μόνες τους ούτε οι προφητείες των αγίων (άδηλο και κρύφιο το πότε και το πως ακριβώς θα εκπληρωθούν), ούτε η αγιασμένη γη μας (μια γη γεμάτη κόκαλα αγίων και ποτισμένη με το αίμα χιλιάδων μαρτύρων και ηρώων, που όμως πλέον από πνευματικής πλευράς τη βρωμίζουμε και την προδίδουμε καθημερινά), ούτε και το ότι υπήρξαμε περιούσιος λαός επί αιώνες (γιατί οι βουλές του Θεού μπορούν να αλλάζουν και, πέραν της αγάπης Του, υπάρχει και το ενδεχόμενο της οργής Του -είναι άλλωστε ήδη άξιον απορίας ποια απερινόητη μεγαλοθυμία Του μας κρατάει ακόμα και δεν μας έχει ήδη καταποντίσει οριστικά μες στ’ αποκαΐδια της αθλιότητάς μας). Το πιο βασικό απ’ όλα είναι να αναρωτηθούμε αν μας αξίζει να σωθούμε, σε αυτές τις εσχατιές της πνευματικής παρακμής που έχουμε καταντήσει, και φυσικά αν θέλουμε να σωθούμε. Η απάντηση και στα δύο αυτά ερωτήματα είναι μία και μόνη. Και λέγεται μετάνοια. Μετάνοια ειλικρινής, ολοκληρωτική και έμπρακτη. Αυτή θα είναι η δική μας συνέργεια και συμμετοχή.

Και φυσικά να ξεκαθαρίσουμε ότι μετάνοια δεν σημαίνει ούτε παθητικότητα, ούτε αδράνεια όσον αφορά τις εν τω κόσμω δραστηριότητές μας. Ο Θεός δεν μας θέλει παθητικούς, να τα περιμένουμε όλα άνωθεν -και αυτό που έλεγαν οι αρχαίοι (για το «συν Αθηνά και χείρα κίνει») ισχύει απολύτως και για μας. Θα πολεμήσουμε λοιπόν και μέσα στον κόσμο, συμμετέχοντας σε όποιες κοινωνικές, πολιτικές ή άλλες δράσεις μπορούμε, γιατί απλούστατα είναι τέτοια η λαίλαπα που έρχεται (και ειλικρινά η οικονομική κατάρρευση είναι το τελευταίο που εννοώ), που κανείς δεν έχει πλέον το δικαίωμα να παραμένει αδρανής. Όλες όμως οι πράξεις μας, για να έχουν αποτέλεσμα, μπορεί να γίνουν μόνο συν Θεώ. Μόνο με το αυτεπίγνωτον της αθλιότητάς μας, μόνο με την οριστική ταφή του ελεεινού πτώματός μας μέσα μας, μόνο με το αυθεντικό κλάμα της ειλικρινούς επιστροφής μας, μόνο με την επίκληση του ελέους Του. Μόνο έτσι μπορούμε να προχωρήσουμε πια. Σε κάθε άλλη περίπτωση, οι καιροί μας τελειώνουν πλέον κάπου εδώ. Και ό,τι επί αιώνες χτίσαμε, χάνεται σε λίγο οριστικά μαζί μας μες στα συντρίμμια.

Ελλάδα 2015 2016. Τα μαύρα σύννεφα πυκνώνουν συνεχώς πάνω από την καταρρέουσα χώρα, κάνοντας ολοένα και πιο ορατά τα σημεία των καιρών. Μέρες ζοφερές και ταραγμένες ανοίγονται μπροστά μας, με μια και μόνη ελπίδα να αχνοφέγγει μες στον ορυμαγδό. Ο έχων νουν ψηφισάτω...
Αληθές είναι το πραγματικό, και Αλήθεια ο ίδιος ο Κύριος, μόνο Αυτός μπορεί να μας ελευθερώσει.
Άβαταρ μέλους
dionysisgr
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 4278
Εγγραφή: Τρί Φεβ 12, 2008 6:00 am
Τοποθεσία: Νικαια

Re: Ζητείται Θαύμα...

Δημοσίευση από dionysisgr »

1. "...ούτε και το ότι υπήρξαμε περιούσιος λαός επί αιώνες "

2. "..Σε κάθε άλλη περίπτωση, οι καιροί μας τελειώνουν πλέον κάπου εδώ. Και ό,τι επί αιώνες χτίσαμε, χάνεται σε λίγο οριστικά μαζί μας μες στα συντρίμμια."


Καλη χρονια και ευλογημενη σε ολους/ες. Ο Κύριος μεθ'ημων!

Σε οτι αφορα το 1, αυτη, η ατακα κλισε, και αθεολογητη ειναι, και προκλητικη. Κατα την αποψη μου παντοτε.
Και καλο ειναι να σταματησει καποια στιγμη να "φοριεται" και απο κληρικους και απο λαϊκους. Επειδη κουραζει και δεν πουλαει πια.

Δεν ειμαστε επ'ουδενι "περιουσιος λαος", ουδεποτε, και σε καθε περιπτωση επειδη δεχτηκαμε -ας πουμε απο τους πρωτους-, το μυνημα του Ευαγγελιου, καποια στιγμη μεσα στην ιστορια, δεν σημαινει οτι μας εχει καμμια.. υποχρεωση ο Θεος, η μας "ξεχωριζει" απο τους αλλους τους "δευτερους".

Με τετοια "μυαλουδακια", τετοιες ιδεοληψιες και φαντασιωσεις, ο λαος του Ισραηλ εφαγε το κεφαλακι του καποτε..

Λαος του Θεου, εισαι ΜΟΝΟΝ οταν τηρεις το θελημα Του, Τον αγαπας, και τον κυρηττεις με την ζωη σου. Αλλιως εισαι λαος του διαβολου!

Τοσο απλα ειναι τα πραγματακια. Κληρωσεις και "διαλεχτε να παρετε", δεν κανει ο Θεος, ουτε εχει παιδια και "αποπαιδια". (απαγε της βλασφημιας).

Σε οτι αφορα το 2, καλο ειναι να μην πεταμε στα συννεφα, αλλα ουτε και να καταστροφολογουμε οτι "καπου εδω τελειωσαμε" και αλλα φαιδρα.

Κανεις δεν τελειωνει και κανεις δεν αρχιζει. Ουτε ηρθαμε εδω, να κανουμε πολιτισμο, αυτοκρατοριες, και αλλα ενδοξα τινα. Ολα τα "ενδοξα" τα τρωει νομοτελειακα το χωματακι, και οι συμπαθητικοι του σερνομενοι και μακροστενοι κατοικοι..

"Ανθρωπων Βασίλεια, παιδων αθυρματα"
λεει ο Ηρακλειτος.

Εαν εισαι του Θεου, δεν τελειωνεις ποτε.
Πεθαινεις, και ζεις αληθινα. Γιατι εχεις την Ζωη μαζι σου.

Εαν δεν εισαι του Θεου, εχεις τελειωσει και χαμπαρι δεν εχεις παρει,
ας παει να κυβερνας τον κοσμο ολοκληρο. (η ετσι νομιζεις τουλαχιστον)

Και οπως πολυ βαθια, σχεδον ακατανοητα για πολλους, αλλα αληθως και ουσιωδως για λιγους,
λεει και ο σοφος γερων π.Βασιλειος Γοντικακης ο Ιβηριτης: "Εμεις νικαμε, νικωντων των αλλων!" , κατα τα βηματα του Χριστου.

Ο νοων, μετα-νοειτω!!!

Στην αγαπη σας.
"ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. ᾿Αμήν."
Άβαταρ μέλους
Μ.Δ.Κ.
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 1312
Εγγραφή: Τετ Ιουν 16, 2010 8:55 am

Re: Ζητείται Θαύμα...

Δημοσίευση από Μ.Δ.Κ. »

Ου θέλω δὲ ὑμᾶς ἀγνοεῖν, ἀδελφοί, ὅτι οἱ πατέρες ἡμῶν πάντες ὑπὸ τὴν νεφέλην ἦσαν, καὶ πάντες διὰ τῆς θαλάσσης διῆλθον,

2 καὶ πάντες εἰς τὸν Μωϋσῆν ἐβαπτίσαντο ἐν τῇ νεφέλῃ καὶ ἐν τῇ θαλάσσῃ,

3 καὶ πάντες τὸ αὐτὸ βρῶμα πνευματικὸν ἔφαγον, 4 καὶ πάντες τὸ αὐτὸ πόμα πνευματικὸν ἔπιον· ἔπινον γὰρ ἐκ πνευματικῆς ἀκολουθούσης πέτρας, ἡ δὲ πέτρα ἦν ὁ Χριστός.

5 ἀλλ᾿ οὐκ ἐν τοῖς πλείοσιν αὐτῶν εὐδόκησεν ὁ Θεός· κατεστρώθησαν γὰρ ἐν τῇ ἐρήμῳ.

6 Ταῦτα δὲ τύποι ἡμῶν ἐγενήθησαν, εἰς τὸ μὴ εἶναι ἡμᾶς ἐπιθυμητὰς κακῶν, καθὼς κἀκεῖνοι ἐπεθύμησαν.

7 μηδὲ εἰδωλολάτραι γίνεσθε, καθώς τινες αὐτῶν, ὡς γέγραπται· ἐκάθισεν ὁ λαὸς φαγεῖν καὶ πιεῖν, καὶ ἀνέστησαν παίζειν.

8 μηδὲ πορνεύωμεν, καθώς τινες αὐτῶν ἐπόρνευσαν καὶ ἔπεσον ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ εἰκοσιτρεῖς χιλιάδες.

9 μηδὲ ἐκπειράζωμεν τὸν Χριστόν, καθὼς καί τινες αὐτῶν ἐπείρασαν καὶ ὑπὸ τῶν ὄφεων ἀπώλοντο.

10 μηδὲ γογγύζετε, καθὼς καί τινες αὐτῶν ἐγόγγυσαν καὶ ἀπώλοντο ὑπὸ τοῦ ὀλοθρευτοῦ.

11 ταῦτα δὲ πάντα τύποι συνέβαινον ἐκείνοις, ἐγράφη δὲ πρὸς νουθεσίαν ἡμῶν, εἰς οὓς τὰ τέλη τῶν αἰώνων κατήντησεν.

12 ῞Ωστε ὁ δοκῶν ἑστάναι βλεπέτω μὴ πέσῃ.
(Α ΚΟΡΙΝΘ. Ι 1-12)



Αυτή θα πρέπει να είναι η πυξίδα του κάθε ενός αν θέλει να αγωνιστεί πνευματικά, και επομένως, ναι Διονύση αδελφέ έχεις δίκιο, ο Θεός τον και τότε λαό αυτού ουκ εφύσσατο, και δεν ήταν ούτε η πρώτη ούτε η μόνη φορά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν ήταν λαός Του, φύσει καλλιέλαιον τον αποκαλεί ο Μέγας απόστολος.

Δεν είναι όμως της ίδιας υποστάσεως το Ελληνικό έθνος με έθνος ανθρωποφάγων στην Ινδονησία.
Η χάρις καθώς όρισε και ευδόκησε ο Κύριος μετανάστευσε εις « έθνει ποιούντι τους καρπούς αυτής» ( Ματθ. κα, 43) και όχι εις έθνη……….
Κατ’ άνθρωπον λέει κάτι όποιος πράγματι κάτι λέει, και μην νομίζουμε ότι η χάρις εγκαταστάθηκε μονίμως με έδρα την Ελλάδα, διότι ακούσαμε ότι ενδέχεται και να μεταναστεύσει….Το Πνεύμα όπου θέλει πνεί….
Αληθές είναι το πραγματικό, και Αλήθεια ο ίδιος ο Κύριος, μόνο Αυτός μπορεί να μας ελευθερώσει.
Άβαταρ μέλους
dionysisgr
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 4278
Εγγραφή: Τρί Φεβ 12, 2008 6:00 am
Τοποθεσία: Νικαια

Re: Ζητείται Θαύμα...

Δημοσίευση από dionysisgr »

Για το ποιος ειναι πραγματι "Ανθρωποφαγος", χρειαζεται μεγαλη συζητηση, Κυριακο.

Αυτος που το κανει ανεπιγνωστα λογω του πρωτογονικου κοσμοειδωλου το οποιο εχει αναρτησει καταγωγικα ως πρωτοθεολογια του,
και συμφωνα παντα με την τοπικη "μεταφυσικη" του, η οποια αποδιδει στην βρωση ομοουσιου με αυτον ανθρωπινου δηλαδη σαρκας και αιματος "θεϊκες" ιδιοτητες και χειραγωγισιμες "δυναμεις", και αριθμει μαλλον καποιες χιλιαδες θυματα μεσα σε ιστορια χιλιαδων ετων;
η..
τον τιτλο τον κερδιζουν επαξια οι Δυτικοι-Σοβιετικοι για να μην πιασω και Ασιατες, με ποσοτικα κριτηρια, και οχι με καταγωγικα-φυλετικα χαρακτηριστικα,
στην "πολιτισμενη" Ευρωπη , οι οποιοι εφαγαν 250.000.000 ανθρωπους μεσα σε 5 μολις δεκαετιες τον 20ο αιωνα;
η επισης..
πολλοι μετανεωτερικοι γραβατωμενοι Lifestyle τυποι, τεχνοκρατες-τραπεζιτες-αεριτζηδες-χρηματιστες με κοστουμια Armani, και hugo boss,
ακριβοθωρητοι σε πολυτελη γραφεια και supercars, ανα τον κοσμο, oι οποιοι και αυτοι με την σειρα τους τρωνε εκατομμυρια ανθρωπους,
με τα ηλεκτρονικα-χρηματοπιστωτικα τους παιχνιδακια;

Mαλλον η συγκριση ειναι θλιβερη και συντριπτικα εις βαρος του δυτικου "πολιτισμου" μας..
Ειναι ο πλεον ανθρωποφαγικος στην ιστορια, και επεται και συνεχεια εντυπωσιακη μαλιστα.

Σε οτι αφορα την υποσταση που λες αυτη ειναι ιδια, εφοσον προκειται για ανθρωπινα οντα.
Προφανως εννοεις ιστορικη-πολιτισμικη υποσταση-βαρος, αξονικα συμφωνα με την προσφορα στην ανθρωποτητα.

Ο πλεον αγιος και πνευματοφορος ανθρωπος, με τον πλεον αρχεγονο και κανιβαλλο, υποστατικα-ουσιωδως ειναι κατα παντα ομοουσιοι.

Η μονη διαφορα ειναι στην γνωση-φωτισμο του Θεου, αρα και στην μετοχη, και τελικα στην Χαρη που ανακαινιζει-αναμορφωνει-καταξιωνει τον ανθρωπο,
ως προσωπο εν Χριστω, και δεν τον αφηνει απλα να υπαρχει σε βιολογικη - ζωϊκη κατασταση με οτι συνεπαγεται αυτο.
Φυσικα μην αμελουμε οτι ολα αυτα απαιτουν το εισαγωγικο μυστηριο του βαπτισματος. Αλλα επισης οτι το Πνευμα το Αγιον οπου θελει πνει..

Αυτο λοιπον μπορει καποιος να το κατορθωσει μεσα στην πιο απροσιτη ζουγκλα
και μπορει να το χασει οντας μεσα στο Αγιον Ορος και δη αφιερωμενος.

Δεν ειναι ο τοπος, αλλα ο τροπος λοιπον.
Δεν ειναι η φυλη, αλλα η προαιρεση.
Δεν ειναι η ιστορικη συνθηκη αλλα η βουληση.

Τελος σε οτι αφορα τον εκαστοτε "λαο" που φιλοδοξει να ειναι Του Κυριου, μεσα στην ανθρωπινη ιστορια,
αυτο ισχυει μονο, αλλα και, για οσο ο λαος αυτος, θα ειναι σε εμπρακτη τηρηση συμφωνιας-διαθηκης-σχεσης δραματικης-ιστορικης με τον Θεο,
με καθε κοστος.

Μην ξεχνας οτι ο Ισραηλ δεν διαλεχθηκε απο τον Θεο.
Δημιουργηθηκε απο τον Θεο, εκ του μη οντος. Δεν υπηρχε κανεις λαος Ισραηλ.

Ενας ανθρωπος και δη Χαλδαιος, ο Αβραμ, που εγινε δοκιμος εν Θεω, και ονομαστηκε Αβρα-αμ, αφου εδωσε τα παντα στο θελημα του Θεου,
πηρε την υποσχεση και την εκπληρωση της, και απο το σπερμα του, που εγινε ως πληθος μεγα, εξηλθε ο λαος αυτος, να υπηρετησει το σχεδιο της Οικονομιας του Θεου για τον ανθρωπο.

Συνεπως η εκλογη του λαου, η, του ενος εκαστοτε ανθρωπινου, σκευους-εκλογης εκ Θεου για να διακονησει το σχεδιο Του, μεσα στην ιστορια,
ειναι δυναμικη, και κτιζεται καθε στιγμη, εν οσω διατηρειται αμοιβαια, η, εν προσωπω σχεση-δραση-υπακοη, με Αυτον, σε μια οντολογικη συνεχη καινοφανεια και επιφανεια Θεου και ανθρωπου.

Για οσο διατηρω-ακολουθω-αγαπω το θελημα του Θεου, που ειναι απειρως ανωτερο και πληρες απο το πλεον ακρον εφετο δικο μου,
ειμαι ατομικα-ανθρωπος και συλλογικα-λαος του Θεου.

Οταν η σχεση διακοπτεται, με υπαιτιοτητα παντα του ανθρωπου, γιατι ο Θεος θελει αμεταβλητα,
τοτε παυει η συμπορευση, αλλα οχι η Πατρικη Αγαπη και η Προνοια του Θεου για τον ανθρωπο.

Τοτε ο ανθρωπος καλειται νομοτελειακα, να πληρωσει τις συνεπειες των επιλογων του,
μονος μεσα στην ανυδρη ερημο της απομακρυνσης απο το Προσωπο του Κυριου.

Εκει ειμαστε τωρα, και βλεπω ακομα για πολυ καιρο..
"ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. ᾿Αμήν."
Άβαταρ μέλους
Μ.Δ.Κ.
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 1312
Εγγραφή: Τετ Ιουν 16, 2010 8:55 am

Re: Ζητείται Θαύμα...

Δημοσίευση από Μ.Δ.Κ. »

Δεν υπάρχει κάτι που το αντιλαμβάνομαι διαφορετικά σε σχέση με αυτά που έγραψες Διονύση, το μόνο που θέλω να τονίσω - όπως είδα και εσύ εξήγησες αναλυτικά - δεν είχα καμιά διάθεση υποτίμησης της ανθρώπινης υποστάσεως ορισμένων των εν Ινδονησία η αλλού κατοικούντων, αλλά αναφερόμουν ακριβώς στην ιστορική και πολιτισμική και πνευματική αν θέλεις διαφορά των λαών, που είτε το θέλουμε είτε όχι υπάρχει, όπως υπάρχει απο άνθρωπο σε άνθρωπο.
Αληθές είναι το πραγματικό, και Αλήθεια ο ίδιος ο Κύριος, μόνο Αυτός μπορεί να μας ελευθερώσει.
Άβαταρ μέλους
ntinos
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 510
Εγγραφή: Παρ Αύγ 31, 2007 5:00 am
Τοποθεσία: Αθήνα

Re: Ζητείται Θαύμα...

Δημοσίευση από ntinos »

dionysisgr έγραψε:....
Για οσο διατηρω-ακολουθω-αγαπω το θελημα του Θεου, που ειναι απειρως ανωτερο και πληρες απο το πλεον ακρον εφετο δικο μου,
ειμαι ατομικα-ανθρωπος και συλλογικα-λαος του Θεου....
Διαβάζοντας αυτό, θυμήθηκα μια ιστορία που εξιστορούσε ο π. Αθανάσιος Λεμεσού, όπου κάποιος είχε πάει με 'σφίξιμο' στον Αγ. Παίσιο να τον ρωτήσει 'ποιο είναι το θέλημα του Θεού', όσον αφορά κάποιες επαγγελματικές αναζητήσεις του. Τον ρωτούσε, τον ξαναρωτούσε, ε κάποια στιγμή του λέγει ο Άγιος: 'Ρε άσε το θέλημα του Θεού, ποιος είσαι? ο Μωυσής, και θες να ξέρεις το θέλημα του Θεού?...εσύ θα ψάξεις τι σου ταιριάζει..π.χ ταξιτζής?, ε, θα προσπαθήσεις να γίνεις ένας Άγιος ταξιτζής....δάσκαλος ? ε, να γίνεις Άγιος δάσκαλος!"
[/quote]
dionysisgr έγραψε:....
Οταν η σχεση διακοπτεται, με υπαιτιοτητα παντα του ανθρωπου, γιατι ο Θεος θελει αμεταβλητα,
τοτε παυει η συμπορευση, αλλα οχι η Πατρικη Αγαπη και η Προνοια του Θεου για τον ανθρωπο.
Αχ αυτή η σχέση!!!...αυτή η πρόταση κρύβει μια αλήθεια πολύ μεγάλη, που ξεχνάμε συχνά, πολλοί την αγνοούν τελείως!
dionysisgr έγραψε:....
Τοτε ο ανθρωπος καλειται νομοτελειακα, να πληρωσει τις συνεπειες των επιλογων του,
μονος μεσα στην ανυδρη ερημο της απομακρυνσης απο το Προσωπο του Κυριου.
Να συμπληρώσω εδώ, ότι 'να πληρωσει τις συνέπειες των επιλογών μας' δεν έχει να κάνει με 'τιμωρία' που πιστεύουν κάποιοι, αλλά καθαρά με την απομάκρυνσή μας απο το Φως...σαν να είσαι κάπου που έχει φως και επιλέγεις να πας κάπου που έχει σκοτάδι.
Επίσης, κάτι που διάβασα τελευταία (στα Αγγλικά): ‘freedom would not be real if consequences were not real (although forgiveness is real)’....

Παράδειγμα, είμαι κάπου που έχει φως...για κάποιο λόγο φεύγω, περιπλανώμαι και καταλήγω κάπου που έχει σκοτάδι...αυτό μου προκαλεί φόβο, ταραχή, άγχος κλπ...μετανοώ, φεύγω τρέχοντας και προσπαθώ με λαχτάρα να βρω το φως...το μέρος αυτό βρίσκεται εκεί που το άφησα (δεν έχει 'τσαντιστεί' που έφυγα), και με καλωσορίζει πάλι....εγώ χαίρομαι που βρήκα πάλι αυτό το μέρος και ησυχάζω...ΩΣΤΟΣΟ η εμπειρία του φόβου, κλπ, που ένιωσα από την απομάκρυνσή μου, παραμένει εντός μου....
Είναι αυτό που λέει ο ψαλμός του Δαυίδ: '...η αμαρτία μου ενώπιών μου εστί διά πάντως...'

Επεκτείνω λίγο την παραπάνω ιστορία....
Αν, ενώ έχω επιστρέψει στο φως, κάθομαι και σκέφτομαι συνέχεια εκείνη την ταραχή που μου προκάλεσε το σκότος, και λέω: 'αχ τι έπαθα, και πως εγώ αποφάσισα να κάνω τέτοια κίνηση και να φύγω από το φως, κλπ, κλπ', αυτό είναι ΔΑΙΜΟΝΙΚΟ και δεν δείχνει ότι πραγματικά μετάνιωσα...στενοχωριέμαι όχι τόσο για την απομάκρυνσή μου, αλλά για το πως εγώ, το καλό παιδί, αποφάσισα να φύγω από το φως (κοινώς, χάλασε η εικόνα που ΦΑΝΤΑΣΙΟΝΟΜΟΥΝ ότι ήμουν). Όλη η εμπιστοσύνη ήταν επικεντρωμένη στις δυνάμεις μου, και όχι στη δύναμη που μου δίνει το φως.
Η πραγματική λύτρωση έρχεται λέγοντας: ' τέτοιος φιλοπερίεργος που είμαι, τι άλλο να περίμενα? όλο να δοκιμάζω θέλω, έ να τα αποτελέσματα'...και τελειώνεις εκεί. ΤΕΛΕΊΑ. Ελπίζοντας να σε φωτίζει το φως στο οποίο βρίσκεσαι (που σε φωτίζει δηλαδή), και μην ξαναβρεθείς σε σκοτεινά μονοπάτια...ΟΧΙ για να μην έχεις ενοχές μετά, ΑΛΛΑ γιατί η σχέση σου με το φως είναι τόσο γεμάτη, τόσο αγαπητική, που δεν αντέχεις μακριά του...

υ.γ. η παραπάνω ιστορία δεν είναι φασον, αλλά γράφτηκε αυθόρμητα ορμώμενος από το κείμενο του Διονύση
Απάντηση

Επιστροφή στο “Πνευματικά Μηνύματα”