Ό Παπα - Κύριλλος,

[kostas8888]

[b]Ό Παπα - Κύριλλος,

ό 'Ασκητής της Σκήτης της 'Ιεράς Μονής Κουτλουμουσίου καί αργότερα Ηγούμενος τής αυτής Μονής

O Παπα - Κύριλλος πατρίδα είχε τό 'Αγρίνιο. Μικρός ξενιτεύθηκε στην Αίγυπτο καί από έκεΐ πήγε στον "Αγιο Σάββα, άφοϋ προσκύνησε τους Αγίους Τόπους. Σέ ηλικία δέκα έξι χρόνων είχε ρασοφορεθή, αλλά δεν αναπαυόταν έκεΐ λόγω των πολλών προσκυνητών καί ήρθε στό Περιβόλι τής Παναγίας. Παρόλο πού ή ηλικία του ήταν μικρή, καί στον κόσμο τά παιδιά τής ηλικίας του έπαιζαν, αυτός όμως αγωνιζόταν σάν μεγάλος 'Αθλητής τοΰ Χριστού.


Στην Σκήτη Κουτλουμουσίου του 'Αγίου Παντελεήμονος πολύ αναπαύθηκε κοντά στον Πνευματικό Παπα -Παντελεήμονα, πού έμενε στην Καλύβη «Είσόδια τής Θεοτόκου». Ό Γέροντας του εκτός από τά άλλα χαρίσματα πού έλαβε από τόν Θεό, είχε καί τό διορατικό χάρισμα, γιατί είχε γίνει άνθρωπος τοϋ Θεού μέ τους υπερφυσικούς φιλότιμους αγώνες του.

Προέβλεπε καί αυτούς πού θά γίνουν Μοναχοί, ακόμη καί τό καλογερικό όνομα πού θά τους έδιναν. Μόνο στην Μονή Έσφιγμένου θυμάμαι δυό τέτοιες περιπτώσεις Μοναχών' έναν από λαϊκό τόν φώναξε από μακριά, πρίν τόν ιδή, ενώ χτυπούσε τήν πόρτα του:
-Καλώς τόν Πατέρα - Νικηφόρο!
Καί έναν άλλο επίσης:
-Καλώς τόν Πατέρα Φίλιππο!

Άπό έναν, λοιπόν, "Αγιο Γέροντα, Παπα - Παντελεήμονα, επόμενο ήταν νά δεχθή πλούσια τήν Χάρη ό ευλαβέστατος νεαρός Πατήρ Κύριλλος, όπως ό Έλισαΐος άπό τόν Προφήτη 'Ηλία, καί νά μείνη διάδοχος του.

Μετά τόν θάνατο τοΰ Γέροντα του ό Πατήρ Κύριλλος δχι μόνο δεν αμέλησε τά πνευματικά, αλλά αντιθέτως αγωνιζόταν περισσότερο καί έτσι έδινε μεγαλύτερη χαρά στην ψυχή τοϋ Γέροντα του. Έκτος δέ από τίς τρομερές νηστείες, έκαμε καί πολλές αγρυπνίες, άπό πολύ παιδικό ζήλο, καί έπαθε φυματίωση.

Μου έλεγε:

-"Εβγαζα κάτι αίματερά σάν κόμπους, μέ πολλή δυσκολία, αλλά παρακάλεσα τόν "Αγιο Παντελεήμονα, καί μέ έκανε καλά δίχως φάρμακα.
Πώς ήταν δυνατό νά τόν άφηνε ό "Αγιος Παντελεήμων νά ύποφέρη, ενώ είναι ό Προστάτης της Σκήτης;

Μόλις έγινε καλά ό Πατήρ Κύριλλος μέ τήν Χάρη του 'Αγίου, άρχισε πάλι τόν φιλότιμο αγώνα του.

Είχα τήν ευλογία αυτή νά παραμείνω λίγο διάστημα κοντά του καί νά ωφεληθώ πολύ. Θά έμενα, φυσικά, γιά πάντα μαζί του, αλλά δυστυχώς δέν μ' άφησαν. Τότε εκείνος μοΰ είπε ποϋ νά πάω καί μέ συμβούλευε στην συνέχεια, τό διάστημα πού έμενα στην Μονή Φιλόθεου.

"Οταν πήγαινα στην Σκήτη, γιά νά τόν συμβουλευτώ, πρίν τοϋ αναφέρω τό θέμα πού μέ απασχολούσε, μοΰ απαντούσε εκείνος στό θέμα μου. Λάμβανε δέ πληροφορία άπό τόν Θεό δτι θά πήγαινα, καί τί θέμα μέ απασχολούσε, καί μέ περίμενε. Πολλές φορές δέν μιλούσε καθόλου, αλλά είχε ένα σημάδι στό βιβλίο καί μοϋ έδινε τήν απάντηση άπό τό βιβλίο, καί εγώ τοϋ έβαζα μετάνοια καί έφευγα ωφελημένος.
'
Εκτός άπό τό διορατικό χάρισμα, πού είχε λάβει άπό τόν Θεό, είχε καί τό χάρισμα νά βγάζη τά δαιμόνια άπό τά πλάσματα τοϋ Θεοΰ. Δέν μπορώ νά ξεχάσω μιά περίπτωση, πού είδα μέ τά μάτια μου, μέ έναν άνθρωπο πού είχε φοβερό δαιμόνιο. Τόν είχαν φέρει στον Γέροντα δεμένο μέ αλυσίδες καί τόν άφησαν στό Ναό της Καλύβης του, γιά νά τόν κάνη καλά.

Τήν νύχτα πού σηκώθηκε ό Γέροντας, γιά ν' άνάψη τά καντήλια καί νά άρχίση τήνπροσευχή, τό δαιμόνιο λύσσαξε» γιατί στριμωχνόταν από τήν παρουσία τοϋ Παπα - Κυρίλλου, καί έκοψε τίς αλυσίδες καί σήκωσε τά χέρια του δαιμονισμένου άνθρωπου ψηλά, γιά νά χτυπήση τόν άγιο Γέροντα στό κεφάλι μέ τίς κομματιασμένες αλυσίδες.
Ό Πατήρ γονάτισε αμέσως καί ύψωσε καί αυτός τά χέρια του στον Θεό καί φώναξε:

- Χριστέ μου, Παναγία μου, διώξε τόν δαίμονα άπό τό πλάσμα σου!

Μέ τήν φωνή, έτρεξα αμέσως στό Ναό καί είδα τόν μέν Γέροντα γονατιστό, τόν δέ βασανισμένο άνθρωπο χαρούμενο νά κάθεται μέ ευλάβεια σκυφτός στά πόδια τοϋ Παπα - Κυρίλλου, ελευθερωμένος πιά άπό τό δαιμόνιο.
Είχε παρρησία ό Γέροντας, γιατί ήταν ταπεινός καί πολύ ευλαβής μέ αγάπη.

"Οταν διάβαζε τό Ευαγγέλιο, δέν μπορούσε νά συγκρατηθη άπό τους λυγμούς καί τά δάκρυα, γι' αυτό κάλυπτε τό πρόσωπο του μέ τό Ευαγγέλιο καί μπαίνοντας στό 'Ιερό σκούπιζε μέ τρόπο τό πρόσωπο του. Τό ίδιο πάθαινε καί όταν διάβαζε τό Θεοτοκάρι.

Τίς 'Ακολουθίες τίς έκανε μέ τό κομποσχοίνι καί καλλιεργούσε τήν αδιάλειπτη καρδιακή προσευχή.

Δυστυχώς όμως τελευταία, παρά τήν θέληση του, τόν ανάγκασαν νά γίνη 'Ηγούμενος της 'Ιεράς Μονής Κουτλουμουσίου, στην οποία υπαγόταν, γιατί ήταν μεγάλη ανάγκη. Ή ανάμειξη του όμως στά διοικητικά καί τόν ταλαιπώρησε καί τόν έκανε νά χάση όλη εκείνη τήν πνευματική κατάσταση πού είχε.

'Επειδή είχε γίνει 'Ηγούμενος παρά τήν θέληση του, όπως ανέφερα, καί ταλαιπωρήθηκε στην συνέχεια πολύ, πιστεύω πώς ό Θεός θά τοϋ δώση διπλό στεφάνι, έκτος άπό τό Όσιακό καί τοϋ Μάρτυρος, γιατί στά τελευταία του ύπέμεινε καί μαρτυρικούς πόνους.

Ό μισόκαλος τόν είχε φθονήσει καί έβαλε ένα άγριο ζώο νά τόν κλωτσήση πολύ άσχημα, τόσο πού τόν σακάτεψε καί έμενε πιά στόκρεβάτι, υπομένοντας τους πόνους με χαρά καί δοξολογία. Τό ζώο μετά από τό χτύπημα, πού του έκανε, έπεσε στή γη καί τεντώθηκε νεκρό.

Θαύμασαν οί Πατέρες καί κατάλαβαν από αυτό τό γεγονός τήν αγιότητα τοΰ Γέροντα.
"Ετσι μέ πόνους καί μέ υπομονή, δοξολογώντας τόν Θεό, τελείωσε τόν καλόν αγώνα 6 Παπα - Κύριλλος καί άνεπαύθη εν Κυρίφ τό 1968. Τήν ευχή του νά έχουμε. 'Αμήν.[/b]