kostas8888 έγραψε:Είχε εκκλησιαστική συνείδηση και σεβόταν πολύ τον επίσκοπο
O Γέρων Πορφύριος είχε πολύ ανεπτυγμένη τήν εκκλησιαστική συνείδηση. Σεβόταν τα εκκλησιαστικά πρόσωπα και τήν εκκλησιαστική ιεραρχία. Έλεγε: «"Αν τα χαλάσω με τον επίσκοπο, άν ό επίσκοπος είναι θυμωμένος μαζί μου, ή προσευχή μου δεν ανεβαίνει στον ουρανό». [Ί 183]
* * *
"Αν μπορώ να πω ένα δεύτερο: Ήταν ό Γέροντας έκκλησιοκεντρικός. Ή 'Εκκλησία ήταν ή βάση της όλης ζωής και δραστηριότητος του. Μάλιστα τόν είχα δεϊ πολλές φορές, όταν μιλούσε για τήν Εκκλησία, να αναλύεται είς δάκρυα. Έτρεφε απόλυτο σεβασμό στην επίσημη Εκκλησία. Ό επίσκοπος ήταν είς τόπον και είς τύπον Χριστού. Τόν στενοχωρούσε αφάνταστα όταν έβλεπε να κατηγορούν επισκόπους. Να γράφουν εναντίον των επισκόπων. Ό,τι και να είναι ό επίσκοπος, είναι ή κεφαλή. Είναι είς τόπον και είς τύπον Χριστού. Αυτό ήταν Ιερή υπόθεση για το Γέροντα.[Ί 205]
Μηνύματα Αγιορειτών Γερόντων
Συντονιστής: Συντονιστές
kostas8888 έγραψε:Να αγαπάς τους πειρασμούς
Μόνο ένα να προσέξεις, με συμβούλεψε ό Παππούλης. Να ξεκαθαρίζεις τις σκέψεις σου, πού άπό τήν πολλή σου ευαισθησία πιέζεσαι και θλίβεσαι. Να τις διώχνεις, νά μην παραμένουν. Νά αγαπάς τους πειρασμούς πού έρχονται και δε θα ταράζεσαι, ούτε θά θλίβεσαι. Νά αγαπάς πολύ όλους τους αδελφούς το ϊδιο. Νά αγαπάς πολύ το Γέροντα. Ένας Γέροντας, ένας Χριστός.
- Πώς θά αγαπήσω τους πειρασμούς και τις δυ
σκολίες;
- Είναι μεγάλη ιστορία αυτή. Έχει τους τρόπους της.
"Αμα μπει ό Χριστός στην καρδιά, τή γεμίζει μέ τήν
αγάπη Του. Τότε δέν υπάρχει μή τούτο, μή εκείνο, μή, μή... Μόνο αγάπη... Πάνω άπ' όλα ή 'Αγάπη.
Τα μή ήσαν προ Χριστού. Τα κατήργησε ό Χριστός. "Εφερε τήν 'Αγάπη. Παράδεισος είναι ή ζωή τον Χριστού, ή υπακοή, ή ταπείνωση. Γέροντας Πορφύριος ["Α 37-40]
kostas8888 έγραψε:Ti θα σοϋ κάνουν τά φίδια;
Παππούλη, δε με ενδιαφέρει ή κούραση, με ενδιαφέρετε εσείς. Και αρχίζω νά ανησυχώ για τή ζωή σας...
- Γιατί ανησυχείς για τή ζωή μου;
- Μά! έδώ μέσα πού ήλθατε καί εγκατασταθήκατε εσείς, θα σάς φάνε τά φίδια.
- Πού τά είδες έσύ τά φίδια; Τόση ώρα πού μέ γύρευες, πόσα φίδια συνάντησες στό δρόμο;
- Κανένα!
- Τότε; Ποια φίδια θά μέ φάνε; Αυτά πού δέν υπάρχουν;
- Μά Παππούλη μου, ή περιοχή αυτή έχει πολλά φίδια.
- Είχε, θέλεις νά πεις. Γιά ρώτησε τις γυναίκες καί όλους όσους δουλεύουν έδώ, νά σοΰ πουν.
- Γιατί; τί έγιναν τόσα φίδια πού είχε ή περιοχή αυτή;
- Τί έγιναν; Μόλις ήλθα έδώ έγώ, έφυγαν τά φίδια!
- "Α! βρε Ανάργυρε! "Αμα έχεις το Θεό, τί θά σού κάνουν τά φίδια; Καί αυτά πλάσματα του Θεού δέν είναι; Συνεπώς, μπορεί ποτέ το δημιούργημα νά είναι πιο ίσχυρό άπό το Δημιουργό του;
- 'Ασφαλώς όχι, Παππούλη μου! 'Αλλά τότε σέ είχαμε κοντά μας καί μάς τά έλεγες. Τώρα πού μας έφυγες, τί κάνουμε; [Κ 192]
kostas8888 έγραψε:Ή χαρά της Ανάστασης νικά τη θλίψη
Eίναι επίκαιρα τά λόγια τοϋ μακαριστού Γέροντα Πορφύριου πού έλεγε: «Ό Χριστός μέ την 'Ανάσταση του δέν μας πέρασε άπό το ποτάμι, άπό μιά διώρυγα, άπό μία λίμνη. Μάς πέρασε απέναντι άπό ένα χάος, πού ήταν αδύνατο νά το περάσει ό άνθρωπος μόνος. Μάς πέρασε άπό το θάνατο στη ζωή. Τώρα όλα είναι χαρά χάρη στην Ανάσταση τοϋ Χριστού μας. Έχεις δεϊ τά κατσικάκια τώρα τήν 'Ανοιξη νά χοροπηδούν πάνω στό γρασίδι, νά τρώνε λίγο άπό τή μάνα τους και νά χοροπηδούν ξανά; Έτσι έπρεπε κι έμεϊς νά χοροπηδούμε, άπό χαρά ανείπωτη γιά τήν Ανάσταση τού Κυρίου και τή δική μας.
Μπορώ νά σοϋ δώσω μιά συμβουλή; συνέχισε. Σέ κάθε θλίψη σου, σέ κάθε αποτυχία σου νά συγκεντρώνεσαι στον εαυτό σου και νά λες αργά αργά το τροπάριο: Θανάτου έορτάζομεν νέκρωσιν... Θά βλέπεις ότι το μεγαλύτερο πράγμα στή ζωή σου και στή ζωή τού κόσμου όλου έγινε. Ή Ανάσταση τοϋ Χριστού, ή σωτηρία μας. Και θά συνειδητοποιείς ότι ή αναποδιά πού σοϋ συμβαίνει είναι πολύ μικρή γιά νά χαλάσει ή διάθεση σου.
«Χριστός Ανέστη, αδελφοί!» [Κερκυραϊκή, άρ. φ. 133 (2001)]
kostas8888 έγραψε:Ό ευσεβής ψάλτης εκπέμπει χάρη Θεοϋ
Eλέγε ό Γέροντας:
«Ή βυζαντινή εκκλησιαστική μουσική είναι διδασκαλία., μαλακώνει τήν ψυχή τού ανθρώπου και σιγά σιγά τή μεταρσιώνει σε άλλους κόσμους πνευματικούς, με τους φθόγγους αυτούς πού σπέρνει ηδονή καί τέρψη και ευχαρίστηση, ταξιδεύοντας σε άλλο κόσμο πνευματικό... Πράγματι έτσι είναι παιδιά, μήν κοιτάζετε πού τους ακούς νά κάνουνε... Όταν κανείς σιγά σιγά μπει σέ μιά τέτοια φόρμα πνευματική, έτσι αισθάνεται κι έτσι πρέπει νά κάνει.
Μπορεί νά γίνεις κι ένας εγωιστής ψάλτης και νά κουνιέσαι και νά αύτώνεσαι και νά είσαι κούφιος· μπορεί νά έχεις τή φωνή, νά συγκινείς με τή φωνή σου, άλλα αυτός ό όντως άγιος πού ψάλλει, αυτός έχει και κάτι άλλο, δέν έχει μόνο τή φωνή· μαζί μέ τή φωνή πού έκ-πέμπεται μέ τά ηχητικά κύματα, εκπέμπεται και κάποια χάρη μέ άλλα κύματα, μυστικά, πού αγγίζουν τίς ψυχές των ανθρώπων καί τίς συγκινούν βαθύτατα.
Ό κούφιος, άς πούμε, μουσικός, ό εγωιστής, έχει αυτό. Κι ευχαριστεί έτσι. Ό άγιος μουσικός στέλνει καί κύματα κύματα μαζί μέ τή φωνή του. Γίνεται ένα πολύ μεγάλο μυστήριο. Γι* αυτό, έάν θά πάτε στο "Αγιο "Ορος καί ακούστε τους μοναχούς πού ψάλλουν, καί παγωμένη καί πέτρινη καρδιά νά έχεις, άμα ακούσεις... Νά! τό παράδειγμα: Αυτός ό μουσικός μπορεί νά συγκινεί...» ['Από τό φυλλάδιο μέ κασέτα, Εύλογητός ό Θεός, σελ. 6-7, 11].
kostas8888 έγραψε:O' Γέροντας έβλεπε μέσα στην ψυχή τών ανθρώπων ό,τι τού αποκάλυπτε ό Θεός. Γιά ένα γνωστό μου, μοϋ είπε: «Βλέπω μέσα στην ψυχή του, όχι πολύ καθαρά, ένα κακό πράγμα. Είναι τραύμα, είναι παλιό, είναι δαιμονικό. Δέν ξέρω τί ακριβώς είναι αυτό. Μπορεί ό Θεός νά μού το φανερώσει αργότερα». Καί μετά άπό μερικές εβδομάδες: «Αυτό το κακό πράγμα, πού είδα στην ψυχή του, μπορεί νά φύγει, αλλά μόνο αν εκείνος άγιασθεϊ. Μέ τήν αγιότητα αλλάζει ό άνθρωπος. Όσο αμαρτωλός κι αν είναι, φεύγουν τά ψυχικά τραύματα. Σήμερα οί γιατροί τά λένε ψυχασθένειες, ένώ στην πραγματικότητα είναι δαιμονική επίδραση καί οφείλεται στις αμαρτίες». [Γ 122π.]
kostas8888 έγραψε:Τον τελευταίο καιρό, επειδή δεν μπορούσε πια ό π. Πορφύριος να πηγαίνει στην 'Εκκλησία, μοϋ ζητούσε να τοΰ πηγαίνω τή Θεία Κοινωνία μετά τή Θεία Λειτουργία. Τήν ώρα πού ετοιμαζόταν να δεχθεί τή Θεία Κοινωνία, υπήρχε μια ουράνια κατάσταση· τόση ήταν ή λαχτάρα του και ή αγάπη του για τα "Αχραντα Μυστήρια! Και κάποια φορά μοΰ μίλησε γιά τό άρωμα της Θείας Κοινωνίας. Κατάλαβα ότι αισθανόταν καί μιά εύωδία άπό τή Θεία Κοινωνία.
Πάντοτε ζητούσε άπό τους χριστιανούς νά συμμετέχουν ενεργώς στα Μυστήρια τής Εκκλησίας. [Ί 94]
kostas8888 έγραψε:OΓέροντας συνέστησε σε μια μητέρα, πού είχαν κλονισθεί τα νεΰρα της εξ αίτιας σοβαρών δοκιμασιών της, νά αγωνισθεί να έξαγιασθεί. Της έδωσε παράλληλα καί πρακτικές συμβουλές, για νά πετύχει την έξοδο της άπό τη μελαγχολία της: Νά φροντίζει νά διώχνει δυσάρεστες αναμνήσεις καί φοβίες, νά θυμάται ευχάριστα γεγονότα, νά καλλιεργεί πάντοτε αισιόδοξες σκέψεις γιά το μέλλον, νά ακούει την καλή μουσική, πού τής αρέσει, νά βγαίνει περιπάτους στην έξοχη, νά πηγαίνει μέ χριστιανές φίλες της, έκτος άπό τή Θεία Λειτουργία τής Κυριακής, καί σέ Εσπερινούς καί αγρυπνίες, καί νά προσεύχεται μέ εμπιστοσύνη στο Χριστό. [Γ 294π.]
kostas8888 έγραψε:O' Γέροντας έβλεπε μέσα στην ψυχή τών ανθρώπων ό,τι τού αποκάλυπτε ό Θεός. Γιά ένα γνωστό μου, μοϋ είπε: «Βλέπω μέσα στην ψυχή του, όχι πολύ καθαρά, ένα κακό πράγμα. Είναι τραύμα, είναι παλιό, είναι δαιμονικό. Δέν ξέρω τί ακριβώς είναι αυτό. Μπορεί ό Θεός νά μού το φανερώσει αργότερα». Καί μετά άπό μερικές εβδομάδες: «Αυτό το κακό πράγμα, πού είδα στην ψυχή του, μπορεί νά φύγει, αλλά μόνο αν εκείνος άγιασθεϊ. Μέ τήν αγιότητα αλλάζει ό άνθρωπος. Όσο αμαρτωλός κι αν είναι, φεύγουν τά ψυχικά τραύματα. Σήμερα οί γιατροί τά λένε ψυχασθένειες, ένώ στην πραγματικότητα είναι δαιμονική επίδραση καί οφείλεται στις αμαρτίες». [Γ 122π.]
kostas8888 έγραψε:Τον τελευταίο καιρό, επειδή δεν μπορούσε πια ό π. Πορφύριος να πηγαίνει στην 'Εκκλησία, μοϋ ζητούσε να τοΰ πηγαίνω τή Θεία Κοινωνία μετά τή Θεία Λειτουργία. Τήν ώρα πού ετοιμαζόταν να δεχθεί τή Θεία Κοινωνία, υπήρχε μια ουράνια κατάσταση· τόση ήταν ή λαχτάρα του και ή αγάπη του για τα "Αχραντα Μυστήρια! Και κάποια φορά μοΰ μίλησε γιά τό άρωμα της Θείας Κοινωνίας. Κατάλαβα ότι αισθανόταν καί μιά εύωδία άπό τή Θεία Κοινωνία.
Πάντοτε ζητούσε άπό τους χριστιανούς νά συμμετέχουν ενεργώς στα Μυστήρια τής Εκκλησίας. [Ί 94]