Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

Οι μάσκες του εγωισμού μας

Κάνεις προσευχή και ο νους σου ταξιδεύει. Φεύγει και χάνεται σε εικόνες, ήχους, μυρωδιές, παραστάσεις που δεν θα ήθελες εκείνη την ώρα να έχεις στο μυαλό σου. Χάνεις την προσευχή. Πάει πέταξες για αλλού. Σε άλλη γη σε άλλα μέρη. Και τι κάνεις; Νευριάζεις. Ταράζεσαι. Το χειρότερο από όλα, νιώθεις ενοχές «δεν είμαι άξια για προσευχή... Δεν έχω καθαρότητα... Δεν κάνω εγώ για τέτοια... Οι άγιοι έκαναν αυτό, εκείνο, το άλλο...»

Δεν ξέρω εάν το έχεις καταλάβει αλλά μόλις έχασες μια μάχη. Όχι, όχι επειδή έφυγε ο νους, μα γιατί ο λόγος αυτός, έγινε αιτία για ακόμη μια φορά να κατηγορήσεις αδιάκριτα τον εαυτό σου. Δεν είναι αυτό πνευματικότητα. Ξέρεις τι είναι; Εγωισμός που ντύνεται την στολή του «Αγγέλου». Μία μάσκα που κρύβει την αλαζονεία της «αρετής». Θέλουμε όλα να τα κάνουμε, καλά, υπέροχα, τέλεια. Εμ δεν γίνεται. Αλλά δεν το αποδεχόμαστε. Παλεύουμε με τις σκιές των αυτοειδώλων μας, με τα φαντάσματα της αγχώδους «επιτυχίας» μας. Ας ταπεινωθούμε λιγάκι. Ταπείνωση ξέρεις τι σημαίνει; Αναγνωρίζω τα όρια μου.

Όταν λοιπόν φεύγει ο νους από την προσευχή, δεν είναι ανάγκη να ταράζεσαι. Συμβαίνει το πιο απλό και φυσιολογικό πράγμα. Αυτή είναι η φύση του νου. Να χοροπηδάει στα κλαδιά της σκέψης. Με απλότητα, ειρήνη, χωρίς άγχος και ταραχή, επανάφερέ τον πάλι στην ευχή. Φεύγει ξανά; Πάλι επανάφερά τον δίχως υστερίες και νεύρα. Πες, αυτός κάνει την δουλειά του και εγώ την δική μου. Κανένα πρόβλημα.

Εάν οργιστείς, και αποσπαστείς στον θυμό, πάει το έχασες. Κέρδισε ο κρυμμένος σου εαυτός. Εκείνος που αντιμάχεται κάθε καλό και φωτεινό μέσα στην ύπαρξη σου. Θυμάμαι έναν γέροντα που μου έλεγε σε παρόμοια δοκιμασία «όταν είσαι κρυωμένος τρέχει η μύτη σου; Λέω, ναι γέροντα. Σταματάς τις δουλειές που έχεις να κάνεις επειδή έχεις συνάχι; Όχι. Εεε το ίδιο και με τους λογισμούς. Την δουλειά τους, την δουλειά σου». Το πρόβλημα ξεκινάει όταν δεν αποδεχόμαστε την φύση του νου. Όταν μαχόμαστε και χτυπιόμαστε γιατί να είναι έτσι. Πες απλά δεν πειράζει. Δεν χάθηκε ο κόσμος. Δεν χάλασε τίποτα. Όλα καλά. Όλα ευλογημένα. Αποδέξου ότι έτσι είναι. Και θα δεις ότι σε λίγο διάστημα δεν θα είναι πια. Αυτό είναι το θαύμα της αποδοχής και της συμφιλίωσης. Έλα όμως που θέλουμε με του που πήγαμε στο γέροντα, στην εκκλησία, και πιάσαμε ένα κομποσκοίνι το οποίο και περιφέρουμε επιδειχτικά ως το κομπολόι του Αγά, να έχουμε τα βιώματα των στάρετς, των αβάδων και αμάδων της Θηβαΐδος, και όλων των αγίων που έχουμε διαβάσει τους βίους. Α ρε τον εγωισμό μάσκες που φοράει.

π.Χαρ. Λίβυος Παπαδόπουλος

[toula]

να ψάχνεις άνθρωπο για ν'αγαπήσεις και όχι άνθρωπο για να σ'αγαπήσει

Aρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

[toula]

Απο το όμορφο και σημαντικό διαδικτυακό κανάλι της ενορίας Αγίων Αναργύρων Ηλιουπόλεως.

Ο άνθρωπος και η πνευματική ζωή.

https://www.youtube.com/watch?v=ogI_pho8AhQ

π. Χαρ. λίβυος Παπαδόπουλος

[toula]

Ομιλία με θέμα : "Oικογένεια και Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης"

Η ομιλία του π. Θεμιστοκλέους Χριστοδούλου πραγματοποιήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 2017 στον Ιερό Ναό Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης Άνω Λιοσίων, στα πλαίσια της Συνάξεως Νέων.

https://soundcloud.com/user-31305310/cyvtcpg5fs9h

[aposal]

«Οι γονείς πρέπει να ξέρουν ότι, όταν παραμελήσουν τα παιδιά τους, καμία συγνώμη δεν θα βρουν από το Θεό».
Αγ. Ιω. Χρυσόστομος

[toula]

Πιο πολύ ικανοποιείται ο διάβολος όταν απογοητευόμαστε παρά όταν αμαρτάνουμε. Διότι η αμαρτία μας μπορεί να θεραπευτεί με την μετάνοια και την ελπίδα μας στο έλεος του Θεού, όμως η απογοήτευση και η απελπισία, μας καθηλώνει μέσα στο σκοτάδι, γεννά την ακηδία και την θλίψη.
---------------------------
Η απογοήτευση έχει μητέρα πολλές φορές την ντροπή.
Ντρεπόμαστε που αμαρτήσαμε, ντρεπόμαστε για τα λάθη που κάναμε, αλλά συγχρόνως αρχίζουμε και συζητούμε με τον λογισμό μας. "Πώς το έκανα εγώ αυτό; Γιατί να μην μπορώ να νικήσω τον πειρασμό; Γιατί να μην μπορώ να ανταπεξέλθω στην δοκιμασία"; Ασχολούμαστε με την αμαρτία μας τόσο όσο χρειάζεται για να απελπιστούμε. Και αυτό είναι ολέθριο. Σαν να θέλουμε να φτάσουμε σ’αυτό το σημείο της θλίψης, της αίσθησης του αδιεξόδου.
---------------------------
Μην συζητάμε με την αμαρτία μας, με τους λογισμούς μας, διότι ως αρχάριοι θα βυθιστούμε στην απόγνωση. Καλύτερα να βγούμε μια βόλτα παρά να καθίσουμε μόνοι μας παρέα με τους λογισμούς μας. Η πολλή εσωστρέφεια σ'αυτές τις περιπτώσεις κάνει κακό· οδηγεί στην θλίψη ακόμα και στην κατάθλιψη.
---------------------------
Πιο επικίνδυνη είναι η απόγνωση λοιπόν παρά η αμαρτία μας.
Η απόγνωση κρύβει εγωισμό, νιώθουμε χαμένοι γιατί περιμέναμε πολλά από τον εαυτούλη μας.
---------------------------
Η συνειδητοποίηση της αμαρτία μας, της αποτυχίας μας, ας γίνει η αφορμή να αποδεχτούμε την ανεπάρκειά μας και να ταπεινωθούμε (γι'αυτό και την επιτρέπει να έρθει ο Κύριος). Γιατί μόνο τότε θα μπορούμε να αντιμετωπίζουμε την πτώση μας, τον κάθε πειρασμό και δοκιμασία χωρίς να απογοητευόμαστε και να θλιβόμαστε.
---------------------------
Μην κάνεις την χάρη στον διάβολο και είσαι σκυθρωπός και σκυθρωπή. Σου πάει απίστευτα το χαμόγελο. Ειδικά αυτό που γεννιέται από την ελπίδα σου στον Χριστό.

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

[aposal]

«Θυμό να μην κρατάμε. Ο θυμός είναι κακό πράγμα. Όποιος είναι θυμωμένος και αντίδωρο δεν πρέπει να παίρνει».
Οσία Σοφία της Κλεισούρας

[aposal]

«Όποιος κάνει υπομονή, χαρά σε αυτόν. Όποιος κάνει υπομονή, σαν τον ήλιο θα λάμψει. Πολλή υπομονή να κάνετε».
Οσία Σοφία της Κλεισούρας

[toula]

Ιστορική φωτογραφία ενώπιον της λάρνακος των ιερών λειψάνων του Αγίου Δημητρίου. Διακρίνεται ο νυν Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων (τότε προϊστάμενος του Ιερού Ναού Αγίου Δημητρίου Θεσσαλονίκης) με τον προϊστάμενο του Αββαείου don Araldo Angeloni όπου ήταν τα λείψανα του Αγίου Δημητρίου (1978).
-----------------------------
Και μόνο από αυτό το γεγονός μπορεί ένας νοήμων άνθρωπος να καταλάβει ότι όταν υπάρχει διάκριση μπορούνε να επιτευχθούν μεγάλα πράγματα, όπως η επανακομιδή των ιερών λειψάνων του Αγίου Δημητρίου του Μυροβλύτου.
-----------------------------
Ευτυχώς κάποιοι άνθρωποι δεν έχουνε φανατισμό, ούτε ζούνε μέσα στην αδιαλλαξία και την αλαζονεία της πίστης τους· και λέγω ευτυχώς διότι αλλιώς τα λείψανα του Αγίου Δημητρίου θα ήταν ακόμα σε κάποιο πατάρι στην Ιταλία.
-----------------------------
Η Αλήθεια της πίστεως όταν γίνεται τείχος προς τους άλλους δεν εξυπηρετεί τίποτα παρά μόνο την φιλαυτία μας. Αντιθέτως όταν η Αλήθεια ανοίγεται προς τον κόσμο και αφήνουμε την Χάρη του Θεού να ενεργήσει στις καρδιές ακόμα και των αιρετικών, τότε το θαύμα γίνεται.
-----------------------------
Για δύο χρόνια ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων έβαλε στην άκρη τις δογματικές και άλλες διαφορές με τους Ρωμαιοκαθολικούς και με συγκατάβαση, διπλωματία, διάκριση και αίσθημα ευθύνης κατάφερε κάτι το ακατόρθωτο. Διότι εκεί που υπάρχει ταπείνωση και ανιδιοτέλεια, πνευματική αρχοντιά και πραότητα αναπληρώνει τα ελείποντα η Χάρις του Θεού· φωτίζει, καθοδηγεί και οδηγεί τους ανθρώπους σε αποφάσεις που αλλιώς δεν θα έπαιρναν ποτέ τους.
-----------------------------
Ο Άγιος Μεγαλομάρτυς Δημήτριος ήρθε ξανά στην Θεσσαλονίκη το 1980, όχι γιατί κάποιος αναθεμάτιζε τους Ρωμαιοκαθολικούς που είχανε τα λείψανα, ούτε διότι φοβόταν μήπως μιανθεί η ορθόδοξη πίστη του από την επικοινωνία με ετερόδοξους χριστιανούς· αλλά διότι με φόβο Θεού, με αγάπη προς τον Άγιο Δημήτριο άνοιξε την καρδιά του προς τους αιρετικούς οι οποίοι με την χάρη του Μεγαλομάρτυρος συγκινήθηκαν, φωτίστηκαν και αποφάσισαν να δώσουνε πίσω τον πολιούχο της Θεσσαλονίκης. Τί φοβερό; Τι μεγάλο θαύμα; Το θαύμα που γεννήθηκε από την τόλμη κάποιων ορθοδόξων χριστιανών που άφησαν στο περιθώριο τις γνώσεις τους, την εμπειρία τους, και εμπιστεύτηκαν την Θεία Πρόνοια.
-----------------------------
Ας τα έχουμε όλα αυτά υπ' όψιν μας. Διότι τελικά για το καλό της Εκκλησίας μας χρειάζεται ταπείνωση, διαλεκτικότητα, ανοικτό μυαλό χωρίς φόβους (που δηλώνουν την απιστία μας), χωρίς κόμπλεξ. Καθώς προσκυνούμε τα χαριτόβρυτα λείψανα του Αγίου Δημητρίου ας μνημονεύσουμε και εκείνους που κοπίασαν και συνέβαλαν στην επανακομιδή των ευωδιάζων λειψάνων του Αγίου.
-----------------------------
Χρόνια πολλά σε όλους και όλες. Ο Άγιος Δημήτριος, ο Μεγαλομάρτυς, ο Μυροβλύτης και Θαυματουργός να μας φωτίζει στον δρόμο της Αληθείας και της Αγάπης.

σχετικό φωτογραφικό υλικό: https://imverias.blogspot.gr/2013/07/1978-80.html#more

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

[toula]

Δεν ξέρω εαν το έχετε καταλάβει, αλλά θα περάσουμε όλη την ζωή μας, παρέα με τα προβλήματα μας. Οπότε ας κοιτάξουμε τουλάχιστον να περάσουμε ωραία μαζί τους…

π. Χαρ. Λίβυος Παπαδόπουλος