Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

"δωρεάν βενζίνη από τον Ουρανό - αληθινό περιστατικό"

–Θα σταματήσω να βάλουμε καύσιμα γέροντα.
– Προχώρα, προχώρα ευλογημένε…
Μετά από λίγη ώρα στο ταμπλό άναψε το προειδοποιητικό φωτάκι των καυσίμων και ο οδηγός ζήτησε πάλι να σταματήσουνε σε κάποιο βενζινάδικο, αλλά ο Άγιος αρνήθηκε.
Μόλις πλησιάζανε στο βουνό, ο οδηγός είδε μπροστά του το τελευταίο πρατήριο καυσίμων και ανήσυχος διέκοψε τον Άγιο που χαρούμενος τους μιλούσε για τον Χριστό:
– Γέροντα, βενζινάδικο! Η βενζίνη τελειώνει, εάν δεν βάλουμε καύσιμα τώρα, θα μείνουμε στο βουνό. Άλλο βενζινάδικο δεν υπάρχει!
– Προχώρα, προχώρα…
Και συνέχισε να μιλάει για τον Χριστό, ενώ ο οδηγός στεναχωρέθηκε και δεν μπορούσε πλέον να παρακολουθήσει όσα έλεγε ο Άγιος. Στην Πάρνηθα υπάρχει ένα ατελείωτο, δαιδαλώδες δασικό δίκτυο και σε λίγο τα καύσιμα θα εξαντλούνταν. Αφού προχώρησαν αρκετά μέσα στο βουνό, η μηχανή έσβησε και το αυτοκίνητο ακινητοποιήθηκε.
Ο οδηγός αγανακτισμένος του είπε:
– Τώρα; Γέροντα, εγώ σας τα λεγα! Τώρα τι θα γίνει;
– Προχώρα, ευλογημένε…
Ο οδηγός πήγε να δείξει στον Άγιο τον δείκτη των καυσίμων και έκθαμβος βλέπει τον δείκτη από τέρμα αριστερά να πηγαίνει τέρμα δεξιά και η μηχανή άρχισε να δουλεύει!
Για λίγο όλοι τα είχανε χαμένα και πρώτος ο καθηγητής άνοιξε την πόρτα και βγήκε έξω εμφανώς ξαφνιασμένος. Όλοι μαζί, έλεγξαν ξανά και ξανά το ρεζερβουάρ που είχε υπερχειλίσει και μετά πήγανε στον Άγιο που ήρεμος καθότανε στη θέση του συνοδηγού.
Ο καθηγητής που ήταν σπουδαγμένος του Πολυτεχνείου του είπε:
– Καλόγερε, ξέρω όλα τα μαθηματικά που υπάρχουν, ξέρω όλη τη φυσική και τη χημεία, αλλά αυτό δεν το ξέρω… τι έγινε εδώ; Πες μου πώς έγινε τώρα αυτό;
– Βρε ευλογημένοι, πώς κάνετε έτσι; Μας έβαλε ο Κύριος λίγη βενζίνη που την είχαμε ανάγκη και κάνετε έτσι;
Απόσπασμα από το βιβλίο: «Όσιος Πορφύριος ο Προφήτης, Μαρτυρίες», τόμος β’
(Από Αλέξη Αλεξάνδρου.)

ΠΗΓΗ https://www.facebook.com/permalink.php?
Λένα Ρίζου Τσιάμη
https://konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com

[toula]

”Μπορεί κανείς να είναι πάντα σιωπηλός, να μην μιλάει, να μην κηρύττει.

Μπορεί να μην έχει την ικανότητα του λόγου και ταυτόχρονα να αγγίζει την καρδιά των ανθρώπων, να μπαίνει βαθιά μέσα της. Και χωρίς να έχουμε την ικανότητα του λόγου, μέσα στη σιωπή, αν οι πράξεις μας φανερώνουν την καλοσύνη μας, την ταπείνωση της καρδιάς, την δύναμη της πίστης και την αγάπη, τότε εκπέμπουμε τέτοια ευωδία σαν το τριαντάφυλλο. Το τριαντάφυλλο δε μιλάει, αλλά μοσχοβολάει δυνατά‘‘

Άγιος Λουκάς ο ιατρός και επίσκοπος Κριμαίας

[toula]

-Γέροντα, οι πνευματικοί νόμοι λειτουργούν πάντοτε αμέσως;

-Γέροντα, οι πνευματικοί νόμοι λειτουργούν πάντοτε αμέσως;
-Αναλόγως. Πολλές φορές απορεί κανείς! Ενώ λίγο υπερηφανεύθηκε, αμέσως έσπασε τα μούτρα του• λειτούργησαν οι πνευματικοί νόμοι αστραπιαίως. Π.χ. καθαρίζει μία αδελφή τα τζάμια και της έρχεται ένας υπερήφανος λογισμός ότι τα καθαρίζει καλύτερα από την άλλη, οπότε κάτι συμβαίνει καί, τσάκ,
σπάζει το τζάμι. Άλλες φορές λειτουργούν αργότερα.
-Όταν, Γέροντα, οι πνευματικοί νόμοι λειτουργούν αμέσως, αυτό τί σημαίνει;
-Αυτό είναι καλό. Τότε πρέπει να καταλάβη ο άνθρωπος ότι η αγάπη του Θεού τον προστατεύει, γιατί ξοφλάει και δεν θα τα πληρώση όλα μαζεμένα. Όταν όμως δεν λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι σε έναν άνθρωπο, είναι επικίνδυνο, γιατί δείχνει ότι είναι απομακρυσμένο παιδί του Θεού• δεν είναι στο σπίτι Του. Υπάρχουν μερικοί που ενεργούν συνέχεια με υπερηφάνεια και δεν παθαίνουν τίποτε. Αυτό σημαίνει ότι η υπερηφάνειά τους ξεπέρασε την ανθρώπινη και έφθασε στον ανώτατο βαθμό της, στην δαιμονική υπερηφάνεια, στην έπαρση.

Η πτώση τότε γίνεται από την άλλη μεριά της κορυφής, οπότε πέφτει κατ’ ευθείαν στην κόλαση.
Είναι εωσφορική πτώση και δεν την βλέπουν όσοι βρίσκονται από την άλλη μεριά της κορυφής.
Αυτούς δηλαδή δεν τους πιάνει ο πνευματικός νόμος σε τούτη την ζωή, αλλά ισχύει γι’ αυτούς
το Αποστολικό: «Πονηροί άνθρωποι και γόητες προκόψουσιν επί το χείρον, πλανώντες καιπλανώμενοι».
-Μπορεί, Γέροντα, να θαυμάση κανείς ένα έργο που έκανε και να γίνη κάποια ζημιά;
-Ναί, γιατί λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι. Παίρνει την Χάρη Του ο Θεός από κάποιον
και κάνει την ζημιά, για να συνετισθή ο άλλος που υπερηφανεύτηκε για το έργο του.
-Δηλαδή, Γέροντα, όταν γίνεται ζημιά, σημαίνει ότι έχουν λειτουργήσει οι πνευματικοί νόμοι;
-Φυσικά.
-Αποκλείεται να είναι κανείς αδέξιος και να κάνη ζημιές;
-Σπάνιες είναι αυτές οι περιπτώσεις. Γι’ αυτό, όσο μπορείτε, να ζήτε ταπεινά. Να σκέφτεσθε ότι δεν έχουμε τίποτε δικό μας. Όλα ο Θεός μας τα έχει δώσει. Όλα όσα έχουμε είναι του Θεού. Μόνον οι αμαρτίες είναι δικές μας. Αν δεν ταπεινωνώμαστε, θα λειτουργούν σ’ εμάς συνεχώς οι πνευματικοί νόμοι, μέχρις ότου καμφθή ο εγωισμός μας.
Ο Θεός να δώση να γίνη αυτό, πριν μας βρη ο θάνατος.
-Μπορεί, Γέροντα, ο άνθρωπος να μην καταλάβη ότι έχουν λειτουργήσει οι πνευματικοί νόμοι;
-Αν δεν παρακολουθή κανείς τον εαυτό του, τίποτε δεν καταλαβαίνει και από τίποτε δεν βοηθιέται, ούτε ωφελείται.
-Δηλαδή, Γέροντα, οι πνευματικοί νόμοι παύουν να λειτουργούν, μόνον όταν ταπεινωθή ο άνθρωπος;
-Ναί, κυρίως με την ταπείνωση ή, όταν έχη κανείς το ακαταλόγιστο. Να σού πω ένα παράδειγμα:
Μια γυναίκα έδερνε συνέχεια τον άνδρα της και αυτός δεν μιλούσε, για να μη χάση την αξιοπρέπειά του, γιατί ήταν και δάσκαλος. Λειτουργούσαν όμως σ’ αυτόν οι πνευματικοί νόμοι.
Είχε ορφανέψει μικρός από πατέρα και η χήρα μάνα του με μια σύνταξη προσπαθούσε να τον σπουδάση, να τον κάνη δάσκαλο, και αυτός την έδερνε! Τί είχε τραβήξει η φουκαριάρα η μάνα του!

Οπότε επέτρεψε ο Θεός να τον δέρνη η γυναίκα του, για να εξοφλήση. Ύστερα τί γίνεται; Πεθαίνει αυτός, και ο γιός του έδερνε την μάνα του. Ξόφλησε έτσι και αυτή. Παντρεύεται ο γιός και παίρνει μια ελαφρούτσικη, που τον έδερνε και έψελνε το «Χριστός Ανέστη»!
Πώς οικονόμησε ο Θεός, για να εξοφλήση και αυτός! Εδώ όμως σταμάτησαν να λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι, γιατί αυτή είχε το ακαταλόγιστο.
-Όταν, Γέροντα, κάποιος έχη μια πτώση και λυπάται, έτσι ξεπληρώνει;
-Αισθάνεται ότι χρωστάει ή λυπάται εγωιστικά; Αν αισθάνεται ότι χρωστάει, δεν θα πληρώση.
Όταν όμως δεν αισθάνεται το χρέος του, επιτρέπει ο Θεός να πληρώση. Ο Χριστιανός λ.χ. πρέπει να κάνη ελεημοσύνες.
Αν κάποιος είναι σκληρός και δεν δίνη, αλλά μαζεύη τα χρήματα, θα πάνε οι κλέφτες, θα τον δείρουν,
θα του πάρουν και τα χρήματα, και έτσι θα ξοφλήση. Όταν έχουμε χρέη και δεν ξοφλούμε σ’ αυτήν την ζωή, αυτό είναι πολύ κακό σημάδι, είναι εγκατάλειψη από τον Θεό.
Όταν πάλι κάποιος δεν τρώη σκαμπίλια και δέχεται ευλογίες, τότε φαίνεται ότι έκανε κάτι καλό και ανταμείβεται εδώ γι’ αυτό από τον Χριστό διπλά και τριπλά. Δεν ξοφλάει όμως για τα σφάλματά του. Και αυτό πάλι είναι κακό. Ας πούμε ότι έκανα δέκα τοις εκατό καλωσύνες και ο Χριστός με ανταμείβει για είκοσι τοις εκατό και δεν έχω ούτε θλίψεις ούτε στενοχώρια• τότε όμως δεν ξοφλώ αμαρτίες.Η ταλαιπωρία σ’ αυτήν την ζωή τρώει την κόλαση, λέει ο Αββάς Ισαάκ. Δηλαδή, όταν λειτουργούν σε κάποιον οι πνευματικοί νόμοι, αφαιρείται ένα μέρος από τα βάσανα της κολάσεως.

Από το βιβλίο: Λόγοι Παϊσίου, τόμος Δ΄, Οικογενειακή Ζωή, Εκδ. Ιερού Ησυχαστηρίου “Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος”, σελ. 234-236 simeiakairwn.wordpress.com

[toula]

Γέροντας Εφραίμ Αριζόνας: Να μην θυμώνεις

Να είσαι πράος και να μην θυμώνεις, επειδή ο θυμός είναι καρπός της φιλαρέσκειας και της ισχυρογνωμοσύνης, ενώ η πραότητα είναι ο καρπός της ταπεινής καρδιάς και της άρνησης της δικής μας βούλησης.
Όταν θυμώνει ένας άνθρωπος, το μυαλό του χάνει τη λογική και, ως συνέπεια, παρασύρεται από ανάρμοστες σκέψεις και εικόνες.

[toula]

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης: Ο Θεός είναι Αγάπη

Ο Θεός είναι Αγάπη. Η αγάπη είναι ο ύμνος του Παραδείσου! Η αγάπη, όπως την δίδαξε ο Κύριος, όχι παραποιημένη από τους ανθρώπους, είναι έκφραση της θυσίας. Είναι της καρδιάς καρπός και της προαιρέσεως προσφορά…
Ο Θεός είναι Αγάπη. «Ο μένων εν τη αγάπη, εν τω Θεώ μένει και ο Θεός εν αυτώ», βροντοφωνεί ο απόστολος της αγάπης, Ιωάννης ο Ευαγγελιστής.
Αγάπη: Το κλειδί που ανοίγει όλες τις πόρτες της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Το φάρμακο που γιατρεύει όλες τις αρρώστιες της ψυχής και του σώματος.
Ένας άγιος έλεγε: «Κύριε, κάνε με να βοηθήσω κι όχι να με βοηθήσουν. Κάνε με να αγαπήσω, κι όχι να με αγαπήσουν. Κάνε με να κατανοήσω κι όχι να με κατανοήσουν».
Η αγάπη, όπως την δίδαξε ο Κύριος, όχι παραποιημένη από τους ανθρώπους, είναι έκφραση της θυσίας. Είναι της καρδιάς καρπός και της προαιρέσεως προσφορά.
Η αγάπη δεν φαίνεται από το τι δίνεις αλλά από το πώς το δίνεις. Αγάπη δεν είναι το άπλωμα του χεριού, αλλά το δόσιμο της καρδιάς

[toula]

Είπε γέρων:
Ταπείνωση είναι το κάτω σκαλοπάτι των αρετών. Αγάπη είναι το επάνω σκαλοπάτι.
Γιατί δεν αγιάζουμε σήμερα;
Γιατί δεν έχουμε ταπείνωση.

[toula]

Άγ.Παΐσιος: “Όχι όλο να ζητάμε από την Παναγία, αλλά να Την ευχαριστούμε κιόλας”

[toula]

Γέροντα, μήπως από καιρό σε καιρό επιτρέπει ο καλός Θεός να γίνεται κάποιος διωγμός, ὠστε να δοκιμάζεται η γνησιότητα της πίστεώς μας;

— Το κάνει από καιρό σε καιρό. Παίρνει το κόσκινο και κοσκινίζει. Μας δοκιμάζει και συγχρόνως μας παιδαγωγεί. “Εν θλίψει εμνήσθημέν σου, Κύριε”, λέγει ο προφήτης Ησαΐας. Μέσα στις θλίψεις και στους πειρασμούς σε θυμηθήκαμε, Κύριε. Κατά την Κατοχή, αλλά και μετά, είχαμε πλησιάσει περισσότερο τον Θεό. Θυμάμαι στην πατρίδα μου, την Μεσσηνία, κάπου στο 1947 είχαν γίνει πάλι σεισμοί. Και οι Εκκλησίες γέμισαν. Πάνω στο ταρακούνημα τρέχουμε όλοι. Μετά από λίγο δυστυχώς ξεχνάμε τον Θεό.Όταν έγινε ο σεισμός του 1981 στην Αθήνα, μου έλεγε φίλος ιατρός ότι άκριβώς εκείνη την στιγμή κάποιος γνωστός του μάλωνε με την γυναίκα του και βλασφημούσε. Η γυναίκα του του έλεγε: “Μη βλαστημάς, μωρέ, μη βλαστημάς, γιατί θα ρίξει φωτιά ο Θεός από τον ουρανό”. Αυτός συνέχισε. Εκείνη την ώρα αρχίζει το ταρακούνημα, οπότε αρχίζει να λέει: “Κύριε ελέησον. Κύριε ελέησον. Κύριε ελέησον. Κύριε ελέησον”!

Πολλές φορές, λοιπόν, όταν έχουμε όλα τα αγαθά, ξεχνάμε τον Θεό. Όπως λέγει η Γραφή για τον Ισραήλ: «ἐνεπλήσθη καὶ ἀπελάκτισεν ὁ ἠγαπημένος. Ἐλιπάνθη, ἐπαχύνθη, ἐπλατύνθη καὶ ἐγκατέλιπεν τὸν Θεὸν τὸν ποιήσαντα αὐτόν» (Δευτ. 32,15). Τον εκαλόθρεψα, λέγει, τον Ισραήλ, τον επάχυνα, του έδωσα λαούς γύρω να κατακτήσει, του έδωσα γη, όλα αυτά, και εκείνος με απελάκτισε, έφυγε. Και πολλές φορές επέτρεψε ο Θεός να υποδουλωθεί για να ξαναγυρίσει σ’ Αυτόν.
Επομένως ο Θεός σέβεται την ελευθερία μας και μας αφήνει να κάνουμε αυτό που θέλουμε, διότι η ελευθερία είναι δώρο Του, και ο Θεός δεν αναιρεί τον Εαυτό Του, δεν παίρνει πίσω το δώρο που μας έδωσε. Συγχρόνως, όμως, ο Θεός μας αγαπά διότι είμεθα παιδιά Του. Όταν λοιπόν κάνουμε κακή χρήση της ελευθερίας, μας δίνει ένα κατακέφαλο για να συνέλθουμε. Και αν συνέλθουμε, συνήλθαμε. Αν δεν συνέλθουμε, «ἄξια ὧν ἐπράξαμεν θὰ ἀπολάβωμεν» (βλ. Λουκ. 23,41).

π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος
(από το βιβλίο «Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθόμεθα», Ἱ. Ἠσυχαστήριον Κεχαριτωμένης Θεοτόκου, 2003)
Εκκωφαντική Σιωπή

[toula]

Το αθάνατο νερό
Του π. Δημητρίου Μπόκου

Μπρος στο νεκρό μοναχοπαίδι της χήρας της Ναΐν ο Χριστός φανερώνει την άβυσσο της ευσπλαχνίας του. Κύριος της ζωής και του θανάτου, προστάζει τη ζωή να επιστρέψει και τον θάνατο να φύγει. Όπερ και εγένετο. Ο νεκρός ανέζησε «και έδωκεν αυτόν τη μητρί αυτού».
Πού είναι όμως ο Κύριος, όταν αμέτρητα παιδιά πεθαίνουν καθημερινά, μητέρες (χήρες και μη) χύνουν διά βίου πικρά δάκρυα και ο κόσμος βυθίζεται σε βαθύτατο πόνο; Άλλοτε ευσπλαχνίζεται ο Κύριος και άλλοτε όχι; Δεν συμβαίνει φυσικά κάτι τέτοιο.
Είναι αλήθεια ότι ο Κύριος δεν απάλειψε συνολικά τον ανθρώπινο πόνο από τη γη. Στο σύντομο διάστημα της επί γης ζωής του θεράπευσε ασθενείς, χόρτασε πεινασμένους, ανάστησε νεκρούς, αλλά μόνο περιστασιακά. Φρόντισε μάλιστα να ξεκαθαρίσει με σαφήνεια, χωρίς περιθώρια παρερμηνειών, ότι δεν είχε έλθει γι’ αυτό τον σκοπό. Οι άνθρωποι βλέποντας τα θαύματά του ενθουσιάζονταν εύλογα. Αυτός μας χρειάζεται, έλεγαν. Αυτόν θέλουμε για βασιλιά μας. Έχει τη δύναμη να μας λύσει όλα τα προβλήματα.

Μα ο Χριστός τους έκοβε τη φόρα ορθά-κοφτά. Δεν είχε σκοπό να μεταμορφώσει μαγικά τη γη σε παράδεισο. Αυτό είναι δουλειά και ευθύνη των ανθρώπων. Εκείνος ήρθε να λύσει τα έργα του διαβόλου. Τα θαύματά του απέβλεπαν στο να τον πιστέψουν ως Θεό, Σωτήρα και Λυτρωτή, όχι όμως από τα βιοτικά τους προβλήματα, αλλά από εκείνα που κανείς άλλος δεν μπορούσε να τους απαλλάξει. Από την αμαρτία και τον θάνατο. Τον αιώνιο, τον πνευματικό θάνατο. Όχι τον βιολογικό. Αυτός (ως έσχατος εχθρός) θα καταργηθεί, από τον Χριστό πάλι, στον καιρό του. Δεν ήρθε να τους ξεδιψάσει προσωρινά, αλλά να τους δώσει «ύδωρ ζων», το «αθάνατο νερό», που θα γινόταν μέσα τους «πηγή ύδατος αλλομένου εις ζωήν αιώνιον».
Γι’ αυτό και δεν υποθάλπει το λανθασμένο τους φρόνημα. Με αναζητείτε, λέει, επειδή φάγατε από τα χέρια μου και χορτάσατε. Αλλά δεν είμαι εδώ για να καλύπτω αυτές τις ανάγκες σας. Αν αναστήσω τους νεκρούς σας, θα πεθάνουν ξανά. Αν σας χορτάσω με ψωμιά, θα πεινάσετε πάλι. Αν σας θεραπεύσω, θα αρρωστήσετε ξανά. Δεν είναι αυτά ακριβώς που χρειάζεστε. Τα θαύματά μου είναι για να με πιστέψετε σωστά, ως νικητή του θανάτου. Γι’ αυτό και είναι δειγματοληπτικά, επιλεκτικά και υπό προϋποθέσεις πάντα. Πολλές χήρες ήταν στο Ισραήλ στον καιρό του προφήτη Ηλία. Όμως ο Θεός τον έστειλε να αναστήσει το παιδί μόνο μίας, και μάλιστα ειδωλολάτρισσας, στα Σάρεπτα της Σιδωνίας. Πολλοί λεπροί υπήρχαν στον καιρό του Ελισσαίου, και όμως μόνο ο Νεεμάν ο Σύρος, ένας ειδωλολάτρης, θεραπεύτηκε.
Ο Χριστός δεν ήρθε να μας παρατείνει για λίγο μια ζωή, που θα τη διαδεχθεί ξανά ο θάνατος. Όντας «η Ζωή και η Ανάστασις», μας καλεί σε κάτι θεϊκό, αιώνιο και ακατάλυτο.

[toula]

Ὁ πόλεμος, πού γίνεται μέσα μας, δέν γίνεται κατά τόν ἴδιο τρόπο μέ τούς ἐξωτερικούς καί τούς ἔνοπλους πολέμους, ἀλλά εἶναι πολύ πιό τρομερός ἀπό ἐκεῖνο τόν πόλεμο.
Ἔχουμε ἐχθρούς ἄσαρκους, πού στέκονται διαρκῶς μπροστά μας, ἄν καί ἐμεῖς δέν τούς βλέπουμε, καί πού κοιτάζουν προσεκτικά, μήπως μπορέσουν νά βροῦν κάπου κάποιο ἀπό τά μέλη μας ἀφύλαχτο, γιά νά καρφώσουν ἐκεῖ τά βέλη τους καί μᾶς θανατώσουν.

~ Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος
(Λόγος Γ΄ σελ, 62)