Ψυχοφελή μηνύματα...

[aposal]

«Όταν η καρδιά μας δεν έχει το Χριστό, τότε θα βάλουμε μέσα ή χρήματα ή κτήματα ή ανθρώπους».
Αγ. Αμφιλόχιος Μακρής

[toula]

"Χαίρειν μετά χαιρόντων και κλαίειν μετά κλαιόντων" (Ρωμ.12,15)
-----------------------------------------
Σύμφωνα με τον ιερό Χρυσόστομο απαιτείται περισσότερη καλλιεργημένη ψυχή, διά να χαρεί κανείς με τους χαίροντες παρά για να κλαίει με τους κλαίοντες. Το «κλαίειν μετά κλαιόντων» το κατορθώνει αυτή η φυσική μας ιδιοσυστασία. Το άλλο όμως έχει ανάγκη γενναίας ψυχής, ώστε όχι μόνον να μην φθονούμεν τον ευδοκιμούντα, αλλά και να χαίρωμεν μαζί του δια τας επιτυχίας του».
-----------------------------------------
Δηλαδή πιο προσιτό και εύκολο για πολλούς είναι το να κλάψουν με την δυστυχία ενός γνωστού και φίλου.
Πιο δύσκολα όμως θα χαρούν με την ευτυχία κάποιου.
Δεν μας είναι εύκολο να χαρούμε γνήσια με τη χαρά του άλλου. Μα αυτό είναι πιο ιερό και άγιο.
-----------------------------------------
Μπορεί να στεναχωρηθούμε με το κακό που βρήκα κάποιον και ίσως το κάνουμε και επιδερμικά. Ακόμα περισσότερο όμως γίνεται αυτό με τη χαρά του άλλου. Δύσκολα θα χαρούμε γνήσια με την επιτυχία και την προκοπή του άλλου. Αυτός είναι ο μεγάλος μας κομπλεξισμός.
-----------------------------------------
Εάν πάθει κάτι κακό ο άλλος ίσως τον λυπηθούμε.
Εάν όμως του συμβεί κάτι καλό, τον φθονούμε και δεν χαιρόμαστε με το καλό που τον βρήκε.
-----------------------------------------
Είναι μια αλήθεια αυτή που αποκαλύπτει την εμπάθεια και τον εγωισμό μας που δεν θέλει την ευτυχία του άλλου.
Προτιμούμε να πάθει ο άλλος κάποια συμφορά και να θρηνήσουμε μαζί του, παρά να προκόψει ο άλλος πιο πολύ από εμάς (να ευτυχήσει) και να πρέπει να χαρούμε με τη χαρά του. Αυτό το προτιμούμε, διότι ουσιαστικά είμαστε διατεθειμένοι να "θρηνήσουμε" με την δυστυχία κάποιου παρά να χαρούμε με τη χαρά του. Στην πρώτη περίπτωση ο άλλος υποφέρει και εμείς τον λυπόμαστε. Στην δεύτερη περίπτωση ο άλλο ευτυχή, μας έχει ξεπεράσει· και αυτό δεν μπορεί ο εγωισμός μας να το δεχτεί εύκολα.
-----------------------------------------
Πολλές φορές όταν κάποιος ευτυχεί, πολλοί γνωστοί και φίλοι βάζουν το προσωπείο του "χαρούμενου", μέσα τους όμως φθονούν τον φίλο τους, τον γνωστό τους. "Γιατί αυτός και όχι εγώ"; παραμιλούν. "Τι αξίζει περισσότερο αυτός από εμένα"; συνεχίζουν να λένε από μέσα τους.
-----------------------------------------
Ας εξετάσουμε τον εαυτό μας. Χαιρόμαστε με την χαρά των άλλων; με την προκοπή τους; με την αναγνώρισή τους; με την επιτυχία τους; ή μήπως του φθονούμε και βγάζουμε κακία; ή μήπως προσπαθούμε να απαξιώσουμε την επιτυχία τους και την αναγνώρισή τους από τους άλλους;
-----------------------------------------
Ας εξετάσουμε τον εαυτό μας. Λυπόμαστε πραγματικά με την δυστυχία των άλλων; ή μήπως βαθιά μέσα μας χαιρόμαστε με το πάθημά τους; μήπως νιώθουμε μια κρυφή ικανοποίηση που εμείς βρισκόμαστε σε καλύτερη θέση;
-----------------------------------------
Ας έχουμε υπ' όψιν μας αδελφοί μου αυτό που λέγει ο απόστολος Παύλος «είτε πάσχει εν μέλος, συμπάσχει πάντα τα μέλη, είτε δοξάζεται εν μέλος, συγχαίρει πάντα τα μέλη» (Ά Κορ.12,26).

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

[toula]

Νέα ομιλία: "..Αγάπη Γονέων, μια αγάπη με ερωτηματικά....."

https://www.youtube.com/watch?v=D-HTJi5 ... iO7X-xEUJw

π. Χαρ. λίβυος Παπαδόπουλος

[toula]

Άνθρωπος που διδάσκει, αλλά δεν εκτελεί όσα διδάσκει,

είναι όμοιος με βρύση, γιατί ποτίζει και πλένει όλους,

αλλά δεν μπορεί να καθαρίσει τον εαυτό της.

Γεροντικό Αββάς Ποιμήν 25

[aposal]

«Το άροτρο της ειρήνης, δηλαδή το θείο κήρυγμα για το Χριστό, θα τιθασεύσει τις φιλοπόλεμες χώρες».
Αγ. Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης

[toula]

Άγιος Παΐσιος: Όποιος έχει μια αναπηρία πρέπει να χαίρεται

Όταν έχουμε κάποια αναπηρία, αν κάνουμε υπομονή και δεν γκρινιάζουμε, τότε έχουμε μεγαλύτερο μισθό. Γιατί όλοι οι ανάπηροι αποταμιεύουν. Ένας κουφό αυτί, ένας τυφλός από το τυφλό μάτι, ένας κουτσός από το κουτσό πόδι. Είναι μεγάλη υπόθεση!

Αν κάνουν και λίγο αγώνα κατά των ψυχικών παθών, θα έχουν να λάβουν και στεφάνια από τον Θεό.

Βλέπεις, οι ανάπηροι πολέμου παίρνουν σύνταξη, παίρνουν και παράσημα.

Όποιος έχει ομορφιά, λεβεντιά, υγεία, και δεν αγωνίζεται να κόψη τα ελαττώματά του, θα του πη ο Θεός: «Απήλαυσες στην ζωή σου τα αγαθά σου, την λεβεντιά σου! Τι σου χρωστώ τώρα; Τίποτε».

Ενώ όποιος έχει μια αναπηρία –είτε έτσι γεννήθηκε, είτε την κληρονόμησε από τους γονείς του, είτε την απέκτησε αργότερα-, πρέπει να χαίρεται, γιατί έχει να λάβη στην άλλη ζωή.

Όταν μάλιστα δεν έχη φταίξει, θα έχη καθαρό ουράνιο μισθό, χωρίς κρατήσεις. Δεν είναι μικρό πράγμα μια ολόκληρη ζωή να μην μπορή κάποιος λ.χ. να απλώση το πόδι του, να μην μπορή να καθήση, να μην μπορή να κάνη μετάνοιες κ.λπ.

Στην άλλη ζωή ο Θεός θα του πη: «Έλα, παιδί μου, κάθησε πια αιώνια άνετα σ’ αυτήν την πολυθρόνα». Γι’ αυτό λέω, χίλιες φορές να είχα γεννηθή καθυστερημένος διανοητικά, τυφλός, κουφός, γιατί θα είχα να λάβω τότε από τον Θεό.

Οι ανάπηροι, εάν δεν γογγύζουν, αλλά δοξολογούν ταπεινά τον Θεό και ζουν κοντά Του, θα έχουν την καλύτερη θέση στον Παράδεισο.

Ο Θεός θα τους κατατάξη με τους Ομολογητές και τους Μάρτυρες, που έδωσαν για την αγάπη του Χριστού τα χέρια και τα πόδια τους, και τώρα στον Παράδεισο φιλούν με ευλάβεια συνέχεια τα πόδια και τα χέρια του Χριστού.

– Και όταν, Γέροντα, κάποιος είναι λ.χ. κουφός και γκρινιάρης;

– Και τα μικρά παιδιά γκρινιάζουν. Ο Θεός σε πολλά δεν δίνει σημασία. Βλέπετε, οι καλοί γονείς αγαπούν όλα τα παιδιά τους εξίσου, αλλά δείχνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα αδύνατα ή τα ανάπηρα. Το ίδιο κάνει και ο Θεός, ο Καλός μας Πατέρας, για τα παιδιά Του που είναι αδύνατα σωματικά ή πνευματικά, αρκεί αυτά να έχουν αγαθή διάθεση και να Του δίνουν το δικαίωμα να επεμβαίνη στην ζωή τους.

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ – ΛΟΓΟΙ Δ΄ – ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΖΩΗ

http://www.orthodoxia.online

[toula]

Ἡ δύναμη τοῦ καλοῦ παραδείγματος (Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου)

Ὅπως ἀκριβῶς τὸ λυχνάρι, ὅταν αὐτὸ λάμπει, μπορεῖ ν̕ ἀνάψει μύρια λυχνάρια, ἂν ὅμως εἶναι σβησμένο, δὲν θὰ μπορέσει οὔτε στὸν ἑαυτό του νὰ δώσει φῶς οὔτε ν̕ ἀνάψει ἄλλα λυχνάρια, ἔτσι καὶ στὴν περίπτωση τοῦ καθαροῦ βίου, ἂν τὸ φῶς ποὺ εἶναι μέσα μας εἶναι λαμπρό, θὰ ἀναδείξουμε μυρίους καὶ μαθητὲς καὶ διδασκάλους, γινόμενοι πρότυπά τους. Γιατὶ δὲν θὰ μπορέσουν νὰ ὠφελήσουν τόσο τοὺς ἀκροατὲς τὰ λόγια μας, ὅσο ἡ ζωή μας.

Εἰς τὴν Β΄ πρὸς Θεσσαλονικεῖς ἐπιστολὴν ὁμιλία Ε΄, PG 62, 498 ἢ EΠE 23, 106

https://www.osotir.org

[toula]

Κι όταν κάποιος σου λέει
τα προβλήματά του,
δεν είναι ανάγκη εσύ
να μπαίνεις
σε ¨συναγωνισμό δυστυχίας¨,
λέγοντας κάτι ¨χειρότερο¨ δικό σου,
προκειμένου να 'χεις το πάνω χέρι
στη θλίψη και τη μαυρίλα!

Βάλε λίγο φως
στη μίζερη κουβέντα
γύρω σου.

Βέβαια,
με τον τρόπο αυτό,
δεν θα έχεις και πολύ ενδιαφέρον
- χωρίς πρόβλημα και γκρίνια,
(άρα, χωρίς ¨εγώ¨),
είσαι λίγο παράξενος στην παρέα -
μα εσύ θα νιώθεις μέσα σου
τέτοιο Παράδεισο γαλήνης,
που τίποτε
δε θα σε νοιάζει!


π. Ανδρέας Κονάνος

[toula]

Μου έλεγε κάποιος: "Πιστεύω, αλλά πιστεύω λίγο".

Του λέω: "Άκουσε, μου έλεγε ένας γέροντας που γνώρισα στην Αθήνα, ο γερό Ευμένιος ο λεπρός, Να λες γιε μου στην προσευχή σου, Χριστέ μου εγώ θέλω ν’ αλλάξω αλλά δεν αλλάζω γιατί σε θέλω λίγο". Τι ωραία που μιλούσε! "Βοήθα με να σε θέλω πιο πολύ Χριστέ μου" έλεγε ο γέροντας Ευμένιος.

Αυτός είναι ερωτικός διάλογος. Μόνο ένας ερωτευμένος μιλά έτσι. Βοήθα με, σε θέλω λίγο. Βοήθα με να σε θέλω πιο πολύ και ο Κύριος θ’αρχίσει να σου δίνει. Αν έχεις ανάγκη από πίστη θα σου δίνει πίστη. Αν έχεις ανάγκη από πραότητα θα σου δίνει πραότητα. Στον καθένα από εμάς δίνει ό,τι έχουμε ανάγκη. Έτσι κερδίζεται η ζωή. Η ζωή η αιώνιος.

~Μητροπολίτης Μόρφου, κ. Νεόφυτος~

[toula]

Αυθεντικός είναι εκείνος που πέφτει και σηκώνεται. Που αμαρτάνει και μετανοεί. Που δεν παριστάνει, αλλά είναι. Είναι ελεύθερος και όταν είναι ανθρώπινος. Σφάλλει και διορθώνεται. Δεν είναι αλάθητος. Είναι αληθινός. Αυθεντικός δεν είναι αυτός που δεν κάνει λάθη, αλλά αυτός που τα αντιλαμβάνεται, τα ομολογεί και μετανοεί. Ο αυθεντικός άνθρωπος δεν είναι μόνο ανθρώπινος στον τρόπο του. Είναι και γνήσιος στην πίστη του...

~ Απ'το βιβλίο: "Άνθρωπος μεθόριος" του π. Νικολάου, μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής ~