Ψυχοφελή μηνύματα...

[aposal]

«Είναι γνώρισμα της ψυχής που αγαπά τον Θεό να υποτάσσει στα θεία καθετί το ανθρώπινο».
Αγ. Γρηγόριος Θεολόγος

[toula]

Λιώνει σιγά σιγά με τον ρυθμό των ψαλμών, μέχρι να γίνει ένα με την άμμο.
Καεί το αγιοκέρι για όλους τους πονεμένους, τους ασθενείς, τους δοκιμαζομένους, τους εργαζομένους, τους μαθητευομένους, τους προδομένους, τους σταυρωμένους...
Καίει για όλους τους μετανοημένους και τους αμετανόητους, για τους ζώντες και τους κεκοιμημένους.
Το ιλαρό φως του, ντύνει την Ακολουθία.
Μέχρι να σβήσει μόνο του.
Ένα, δυο αγιοκέρια καίνε.
Όχι παραπάνω. Αλλά καίνε.
Καίνε σαν στάλες φωτεινές που ποτίζουν την ατμόσφαιρα, σαν προσευχές που ξεχύνονται στον χώρο, σαν βέλη που δείχνουν τον ουρανό, σαν άνθρωποι που ζούνε και χάνονται μέσ´το χώμα.

Aρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

[toula]

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΥ . . . και όχι μόνο όπου εσύ θέλεις ή όπου νομίζεις….

Κάποτε μια Κυρία πριν από μία μεγάλη εορτή μου είπε ότι δεν θα έρθει να κοινωνήσει στην ενορία αλλά θα πάει αλλού διότι είναι ανεξομολόγητη κι επειδή γνωρίζω ότι δεν θέλει να παει να εξομολογηθεί θα παει σε άλλον ιερέα για να μην με φέρει όπως είπε σε δύσκολη θέση.
Της απάντησα δύο πολύ απλά πράγματα….
Ότι σε όποια ενορία και να πάει πάλι ο Χριστός που τη γνωρίζει θα είναι εκεί. Ο Παπάς μπορεί να μην την ξέρει αλλά ΑΥΤΟΝ που θα μεταλάβει τη γνωρίζει καλά και δεν μπορεί να Τον κοροϊδέψει.
Ο διάλογος έγινε στο κέντρο του Ιερού Ναού υπό το βλέμμα του Παντοκράτορος. .
Στη συνέχεια συμπλήρωσα:
Αγαπητή μου , μπορεί εμένα να με κοροϊδέψετε με μεγάλη άνεση αλλά ΑΥΤΟΝ που βρίσκεται αυτή τη στιγμή από επάνω μας δεν μπορεί να τον κοροϊδέψει κανείς.
Ύψωσε το βλέμμα της στον Παντοκράτορα , χαμήλωσε το κεφάλι και αποχώρησε.
Θεωρούμε ότι μπορούμε να κοροϊδέψουμε τον Ιερέα στα Ιερά Μυστήρια, τον Πνευματικό μας ή σε διάφορες καταστάσεις τους αδερφούς μας αλλά ξεχνάμε ότι από την κρίση του Κυρίου δεν θα ξεφύγει κανείς. Όλες αυτές οι συμπεριφορές είναι παλιμπαιδισμοί στον παρόντα ψεύτικο κόσμο.

π.Σπυρίδων Σκουτής – euxh.gr – Ιερά Μητρόπολη Λήμνου και Αγίου Ευστρατίου

[toula]

H προσωπική σχέση που θεώνει τον άνθρωπο

Η πίστη είναι σχέση και μια μορφή εκδήλωσης της σχέσης αυτής είναι η λατρεία μέσο των μυστηρίων της Εκκλησίας. Αυτή την υπέρτατη σχέση καλούμαστε να επαναπροσδιορίσουμε και να θέσουμε νέα θεμέλια για την ωφέλεια της ψυχής μας μέσο της καρποφορίας του πνευματικού αγώνα. Αλήθεια όμως ποια είναι η σχέση που έχουμε με τον ίδιο το βασιλιά της δόξης και σωτήρα Χριστό;
Κάθε σχέση που αναπτύσσουν οι άνθρωποι έμμεσα η άμεσα παίρνει κάποιον χαρακτήρισμό. Η σχέση δυστυχώς με τον Χριστό αποκτά χαρακτήρα συναλλαγής και φαρισαϊσμού ενώ θα έπρεπε να είναι σχέση προσφοράς και απροϋπόθετης δοτικότητας , αγάπης και λατρείας προς τον ίδιο τον δημιουργό. Η ώρα της προσευχής γίνεται ώρα συναλλαγής : τι θα κάνω για να μου δώσεις , και αν μου πάρεις σε απορρίπτω. Με λίγα λόγια εκείνη την ώρα γινόμαστε ειδωλολάτρες δεν μιλάμε στον Χριστό αλλά σε κάποιον αόρατο δημιούργημα της φαντασίας μας που απλά το πλάθουμε στα δικά μας μέτρα για να μην ταράξουμε τον εγωισμός μας.

Αυτόν τον Θεό απορρίπτουν οι άθεοι και καλά κάνουν διότι τέτοιος Θεός απλά δεν υπάρχει. Έναν Θεός που δεν μου κάνει τα χατίρια του εγωισμού μου παύει να υπάρχει για μένα άρα το γυρνάω στην αθεΐα. Οι άθεοι αγνοούν το Θεό όπως πραγματικά είναι , απορρίπτουν κάποιον Θεό του μυαλού τους. Αν γνώριζαν πραγματικά το Χριστό τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Δεν θέλω τον Χριστό στις μέρες μας μεταφράζεται “δεν τον γνωρίζω”. Ζούμε στην ουσία προ-χριστιανικά χρόνια και η μάθηση κατήχησης είναι περισσότερο αναγκαία απο πότε. Στην επιλογή του αθεϊσμού σαν φίλαυτο αποτέλεσμα αποκαλύπτεται η αποκορύφωση της υπέρτατης προσωπικής πλάνης με εγωιστικά μέσα και σταθμά. Με την ίδια λογική απορρίπτω τον πατέρα που με έφερε στον κόσμο διότι δεν μου κάνει ότι θέλω. Εκεί σπάνε και τα θερμόμετρα της έπαρσης και της φιλαυτίας. Εμείς όμως ελέγχουμε την ζωή μας μόνο στο πλαίσιο της ελευθερίας επιλογών και όχι της βαθύτερης πνευματικής γνώσης προς ωφέλεια. Τι είναι ωφέλιμο για εμάς το γνωρίζει ο Θεός, τώρα αν θα το επιλέξουμε αυτό έγκειται στην ελευθερία επιλογής που μας έχει δώσει ως δώρο. Δηλαδή να πάρω θέση στην απόφαση.

Η αληθινή πραγματική σχέση με τον Χριστό είναι ένα μεγαλείο. Σχέση προσωπική και αναλογική στο δρόμο προς την αλλαγή και την Θέωση όπου σε αυτόν το δρόμο συναποφασίζει ο άνθρωπος με τον Θεό την εξέλιξη της διαδρομή αλλά με αποτέλεσμα τον ίδιο σκοπό. Τον λατρεύεις όχι για την αποκλειστικότητα της σωτηρίας, αλλά γιατί είναι Πατέρας,δημιουργός, φως , αλήθεια και ζωή αυτή που σου δίνει ακόμα και η αναπνοή του περνάει από εκείνον. «Πάσα πνοή αινεσάτω τον Κύριο».

Αν θυμηθούμε τα λόγια του πατρός Παϊσιου όταν προσευχόταν σε μικρή ηλικία και έλεγε “Ακόμα και άνθρωπος να είσαι Χριστέ μου αξίζει να σε αγαπήσω και να αφιερώσω την ζωή μου για σένα”, η πρόταση αυτή ξεχειλίζει με αγάπη και ρευστοποίηση του εαυτού να δοθεί σε κάτι απόλυτα χωρίς συμφωνίες και προκαταλήψεις. Είναι εκείνος που σε έφερε στον κόσμο ως καρπό αγάπης και δημιουργίας. Ο Χριστός δεν σώζει για αυτά που κάνει αλλά για αυτό που είναι. Η σχέση λοιπόν μαζί του και ο δίαυλος επικοινωνίας περνάει πρώτα από την ταπείνωση και την μετάνοια ώστε να αρχίσει η ακτινοβολίας της σχέσης αυτής. Το πρώτο βήμα είναι να αφεθούμε στην σχέση ώστε να μπορέσουμε να αντικρίσουμε τις αποκαλύψεις Του στην ζωή μας και να τις χρησιμοποιήσουμε για ωφέλεια. Η σχέση με τον Χριστό είναι προσωπική και το άνοιγμα σε εκείνον γίνεται μαζί Του: “ Κύριε εαν θέλεις δυνασαι με καθαρίσαι , γενηθήτω το θέλημα σου εν εμοί”. Το δεύτερο σκέλος μπορεί να έχει και δυσάρεστες συνέπειες αλλά αυτές είναι στο πλαίσιο της σωτηρίας και της ωφέλεια μας να προσπελάσουμε το στάδιο της κάθαρσης και φώτισης ώστε βιώσουμε την θέωση ως ευχαριστιακή και οντολογική κατάσταση και όχι ως κατάκτηση και κέρδος.

Ο δρόμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα αλλά το σίγουρο είναι οτι τα ροδοπέταλα και οι δόξες είναι στο τέλος της διαδρομής όταν προσπεράσεις σαν πραγματικός αγωνιστής τις δυσκολίες και τότε ο Κύριος θα σε στεφανώσει με την δόξα του. Η πορεία του ανθρώπου προς την θέωση δεν μπορεί να παρακάμψει τον Σταυρό. Για αυτό και ο Χριστός κάνει σταυρική υποδοχή στον άνθρωπο. Χωρίς σταυρό ανάσταση δεν υπάρχει .
Ανοίγουμε την καρδιά μας να μπεί ο Χριστός μέσα μας και εμείς σε εκείνον τότε η σχέση δομείται και έχει ωφέλιμα χαρακτηριστικά αυτό συμβαίνει στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας πέρνουμε Χριστό μέσα μας ώστε να μας φωτίσει και να αγιάσει τον αγώνα μας. Η Θεία κοινωνία είναι αυτή που καλούμαστε να μετέχουμε και να γίνουμε κοινωνοί της θείας χάριτος. Μπαίνω σε μια σχέση σημαίνει αφήνω κάτι πίσω μου , αυτό που θα αφήσουμε θα είναι θα είναι ο παλιός μας εαυτός και τα πάθη που μολύνουν την ύπαρξης μας και της κόβουν το δρόμο. Εδω έρχεται και το μυστήριο της εξομολόγησης αφήνουμε και πετάμε τον παλιό μας εαυτό ώστε η σχέση μας με το Χριστό να γίνεται όλο ένα περισσότερο αποκαλυπτική. Ας αφεθούμε λοιπόν σε αυτή την υπέρτατη προσωπική σχέση μεταμόρφωσης και σωτηρίας. Ο θάνατος μπορεί να είναι κοντά και εαν είναι και αιφνίδιος αλίμονο μας , διότι περιθώρια για μετάνοια δεν θα μπορέσουν να υπάρξουν. Όταν κάποτε ένας μοναχός είδε μετά απο μεταθανάτια εμπειρία τι θα περάσει η ψυχή του ανθρώπου μετά τον θάνατο κλείστηκε στο κελί του 12 χρόνια κλαίγοντας. Μήπως ήρθε η ώρα να ανοίξουμε την ψυχή μας στην υπέρτατη αυτή σχέση ; Η ευθύνη της πρόσκλησης αυτής όπως και η σχέση είναι προσωπική. Καλό αγώνα !

π.Σπυρίδων Σκουτής - euxh.gr - Ιερά Μητρόπολη Λήμνου

[toula]

Με ιδιαίτερη χαρά σας ανακοινώνω ότι σε λίγες μέρες κυκλοφορεί το νέο μου βιβλίο, με τίτλο, ««Ότι λάμπει δεν είναι Χριστός»» από τις εκδόσεις «Αρχονταρίκι».
Πρόκειται για όλες τις συνεντεύξεις και ομιλίες που έδωσα στην Ενορία Ευαγγελίστριας Πειραιά, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του «Ενορία εν δράσει..».
Σαφέστατα τα κείμενα έχουν διαμορφωθεί εκ νέου από εμένα ώστε να περάσουν από το προφορικό στο γραπτό λόγο και να γίνουν βιβλίο, χωρίς όμως να χάσουν την ζωντάνια του προφορικού λόγου. Σε αυτό βοήθησε τα μέγιστα ο Γιώργος Μπάρλας που είχε την τελική επιμέλεια των κειμένων.
Ελπίζω να αγκαλιάσετε με αγάπη και ενδιαφέρον κι αυτό το βιβλίο μου όπως και τα προηγούμενα, ευχόμενος ο Θεός να μιλήσει στις καρδιές σας μέσα από την ανάγνωση του.
Ένα βιβλίο είναι ωφέλιμο τόσο όταν μας προβληματίσει όσο και όταν μας αναπαύει πνευματικά.
Καλή και ωφέλιμη ανάγνωση σε όλους σας.

π. Χαρ. λίβυος Παπαδόπουλος

[toula]

Ο Θεός είπε στον Προφήτη Ιωνά (η μνήμη του τιμάται 21 Σεπτεμβρίου εκάστου έτους) να πάει και να πει στους κατοίκους της πόλεως Νινευής, ότι εξαιτίας των αμαρτιών τους, ο Θεός θα καταστρέψει την πόλη σε 3 μέρες.

Ο Ιωνάς όμως σκέφτηκε και είπε μέσα του: ''αφού ο Θεός θα καταστρέψει την πόλη, γιατί εγώ να πάω να τους το πω; Και εάν μετανοήσουν, ο Θεός δεν θα καταστρέψει την πόλη, οπότε θα βγω ψευδοπροφήτης και θα χάσω το κύρος μου''.
Και έτσι αποφάσισε να μην πάει στην πόλη της Νινευί και παίρνει το καράβι, με προορισμό την Ισπανία. Ήθελε να χαθεί από προσώπου γης, νομίζοντας ότι εκεί, δεν θα τον έβρισκε ο Θεός (το ίδιο κάνουν πολλοί και αμαρτάνουν στα κρυφά, νομίζοντας ότι ο Θεός δεν τους βλέπει).
Το καράβι όμως, άρχισε να κλυδωνίζεται και σηκώθηκαν τεράστια κύματα και κινδύνευαν οι επιβάτες να πνιγούν. Άρχισαν τότε οι επιβάτες να ρίχνουν τσουβάλια και άλλα προσωπικά αντικείμενα, μέσα στη θάλασσα, για να αποφύγουν το ναύαγιο. Η αιτία όμως της τρικυμίας, ήταν ο Ιωνάς, που ενσάρκωνε την αμαρτία, δια της παρακοής που έκανε στον Θεό. Έτσι κάνουμε και εμείς στην τρικυμία της ζωής μας: πετάμε τσουβάλια στη θάλασσα. Τα τσουβάλια συμβολίζουν τα καλά έργα. Πάμε λοιπόν και κάνουμε ελεημοσύνη, δίνουμε χρήματα στους φτωχούς, κάνουμε πολυελαίους, αλλά τον ''Ιωνά'', την αμαρτία, δεν την αποχωριζόμαστε και δεν μετανοούμε.

Βλέποντας οι επιβάτες, ότι η θάλασσα δεν καταλάγιαζε με τίποτα, σκέφτηκαν να βάλουν κλήρο, για να δούνε ποιός είναι ο ''κατσικοπόδαρος''. Και ο κλήρος έπεσε στον Ιωνά!!! Και άρχισαν να τον ανακρίνουν.
Ο Ιωνάς, τους είπε τα καθέκαστα και ζήτησε να τον πάρουν και να τον ρίξουν στη θάλασσα. Γιατί ο Ιωνάς, δεν έπεσε μόνος του στη θάλασσα; Γιατί ο Ιωνάς δηλ. η αμαρτία δεν φεύγει από μόνη της, αλλά θα πρέπει ο ίδιος ο άνθρωπος να την πάρει και να την πετάξει στη θάλασσα. Και θάλασσα είναι το έλεος του Θεού. Θα πρέπει λοιπόν ο ίδιος ο άνθρωπος να πάει να εξομολογηθεί, να ριχτεί δηλ. στο έλεος του Θεού, για να εξαλειφτούν οι αμαρτίες του.

Οι επιβάτες του πλοίου, πήραν τον Ιωνά και τον πέταξαν στη θάλασσα και η θάλασσα αμέσως ηρέμησε! Στη θάλασσα, ένα μεγάλο κήτος κατάπιε τον Ιωνά. Έμεινε μέσα στο κήτος 3 μέρες και 3 νύχτες και έκανε μια εγκάρδια και ένθερμη προσευχή στο Θεό. Ο άνθρωπος τις πιο ένθερμες προσευχές, τις κάνει πάνω στην ανάγκη του. Ο Ιωνάς ζήτησε συγγνώμη από το Θεό και έτσι το κήτος, την τρίτη μέρα τον εξέβαλλε στην ξηρά...
Πολλοί σκανδαλίζονται και λένε πως ο Ιωνάς έζησε μέσα στην κοιλιά του κήτους; Εμείς μένουμε 9 μήνες στα νερά της κοιλιάς της μάνας μας και δεν σκάμε. Γιατί;

Ο Θεός ξαναεμφανίζεται στον Ιωνά και του λέει, να πάει στην Νινευί. Ο Θεός δεν έλεγξε τον Ιωνά για την ανυπακοή του. Έχει αξιοπρέπεια ο Θεός! Πήγε ο Ιωνάς στην Νινευί και κήρυττε, ότι σε 3 μέρες θα καταστραφεί η πόλη τους.
Το πίστεψαν οι κάτοικοι και άρχισαν όλοι τους να νηστεύουν, μικροί και μεγάλοι για 3 μέρες. Έβγαλε ο βασιλιάς διάταγμα νηστείας από φαγητό και νερό. Νήστεψαν και γλύτωσαν την καταστροφή οι Νινευίτες και έχεις τον άλλον να σου λέει σήμερα: Δεν είναι τίποτα η νηστεία, άλλα είναι τα σημαντικά. Δεν ξέρουν οι άνθρωποι... Καταστράφηκε η Νινευί; Όχι. Αυτή είναι η δύναμη της νηστείας!
Βλέποντας ο Ιωνάς, ότι δεν καταστράφηκε η Νινευί, λυπήθηκε, διότι βγήκε ψευδοπροφήτης και δεν χάρηκε που γλύτωσαν οι άνθρωποι. Έτσι είμαστε και εμείς, που ενδιαφερόμαστε το τι θα πει ο κόσμος και ας κάνουμε ανυπακοή στον Θεό...

Δημήτριος Παναγόπουλος ο Ιεροκήρυκας (1916 - 1982)

[toula]

Αν όλοι οι άνθρωποι μετανοούσαν και τηρούσαν τις Εντολές του Θεού, ο Παράδεισος θα ήταν στη γη, γιατί ''Ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντός ἡμῶν ἐστιν''. Η Βασιλεία του Θεού είναι το Άγιο Πνεύμα και το Άγιο Πνεύμα είναι το Ίδιο στον Ουρανό και στη γη.

Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης (✞ 24 Σεπτεμβρίου 1938)

[aposal]

«Όταν πέσετε, αδελφοί μου, σε ποικίλους πειρασμούς να το θεωρείτε ως μεγάλη χαρά».
Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής

[toula]

Ο προφήτης Ιωνάς και η μετάνοια των Νινευϊτών (21 Σεπτεμβρίου)

Ταράχθηκε η θάλασσα με τη φυγή του Ιωνά, και τρόμαξε η ξηρά με το κήρυγμά του· ησύχασε η θάλασσα με την προσευχή του, και θαύμασε η ξηρά με την πολλή ευσπλαχνία του Θεού. Προσεύχονταν ο Ιωνάς μέσα στην κοιλιά του μεγάλου κήτους· το ίδιο προσεύχονταν και οι Νινευΐτες μέσα στη μεγάλη πόλη. Η προσευχή έσωσε τον Ιωνά από το κήτος, και η δέηση σώζει τη Νινευή από την καταστροφή.

Ο Ιωνάς έφυγε κρυφά από την παρουσία του Θεού, το ίδιο και οι Νινευΐτες από τη χαρά, και γι’ αυτό η δικαιοκρισία του Θεού έκλεισε και τους δυο σαν μέσα σε φυλακή, όπως κλείνουν σε φυλακή κάποιους χρεώστες· και πρόσφεραν στη δικαιοκρισία του Θεού οι δυο τους μετάνοια, για να γλυτώσουν και οι δυο πλευρές από την ουρανόδικη καταδίκη και τιμωρία για τα σφάλματά τους.

Συνταράχθηκε η πόλη, όπως η θάλασσα, με τη φωνή του Ιωνά (*) που ανέβηκε από το βυθό· άνοιξε ο δίκαιος Ιωνάς το στόμα του, και η Νινευή ακούγοντάς τον αμέσως ανησύχησε.

Μόλις κήρυξε ο Ιουδαίος, κατατρόμαξε την πόλη, επειδή μοίρασε θάνατο στους ακροατές του. Στάθηκε ο γιατρός κήρυκας ανάμεσα στους γίγαντες, και από το φόβο, που τους προξένησε, κατατρόμαξαν σαν μικρά παιδιά. Η φωνή του κομμάτιασε τις καρδιές των βασιλιάδων, διότι θα κατέστρεφε την πόλη τους κατά τον καιρό της βασιλείας τους. Αφού έκοψε με μια φωνή κάθε τους ελπίδα, ποτίζει την πόλη τους με ποτήρι γεμάτο από οργή και θυμό.

Άκουσαν οι βασιλιάδες και ταράχθηκαν, ή καλύτερα, και ταπεινώθηκαν, και αφού πέταξαν τα στέμματά τους, πόθησαν τη μετάνοια· άκουσαν οι άρχοντες και ανησύχησαν, και αντί για τη λαμπρή στολή τους φόρεσαν σάκκους· άκουσαν οι γεροντότεροι, που ήταν άξιοι για πολλή τιμή, και κάλυψαν τα κεφάλια τους με στάχτη· άκουσαν οι πλούσιοι, και αμέσως άνοιξαν τους θησαυρούς τους μπροστά στους φτωχούς· άκουσαν οι δανειστές, και αμέσως ξέσχισαν τις χρεωστικές αποδείξεις που είχαν· άκουσαν οι χρεώστες, και σκέφθηκαν αυτό, ότι δηλαδή είναι δίκαιο να επιστρέψουν τις οφειλές που χρεωστούσαν· ο καθένας δηλαδή βιάζονταν να φροντίσει για τη σωτηρία του και να παρακαλέσει τον Θεό. Δεν υπήρχε εκεί άνθρωπος που να θέλει να αποκτήσει κέρδος με πονηρία, επειδή όλοι είχαν δοθεί σε ένα δίκαιο σκοπό, πώς δηλαδή να κερδίσει κανείς την ψυχή του.

Μόλις άκουσαν οι κλέφτες τη φωνή του Ιωνά, επέστρεψαν με βιασύνη τα κλεμμένα στους ιδιοκτήτες, και κάνοντας τον ανόητο αυτοί που είχαν υποστεί τη λεηλασία, δεν πήραν τίποτε, αλλά απεναντίας τα άφησαν σ’ εκείνους· διότι εξετάζοντας ο καθένας τον εαυτό του δίκαια, έδειχνε φιλανθρωπία στον πλησίον του. Μόλις άκουσαν οι φονιάδες, ομολόγησαν τα εγκλήματά τους και καταφρόνησαν το φόβο των δικαστών. Άκουσαν οι δικαστές και έδειξαν συγχωρητικότητα, διότι κατά τη φοβερή εκείνη οργή δεν υπήρχε κανείς κριτής· ο καθένας δηλαδή βιάζονταν να σπείρει φιλανθρωπία, για να θερίσει και ο ίδιος συγχώρηση από αυτή. Άκουσαν οι αμαρτωλοί τη φωνή του Ιωνά και ομολόγησαν τις πράξεις τους. Άκουσαν οι δούλοι και αύξησαν το σεβασμό στους κυρίους τους. Από τη φωνή του Ιωνά, οι πλούσιοι και οι υπερήφανοι χαμήλωσαν την υψηλοφροσύνη τους.

Η μετάνοιά μας, συγκρινόμενη με τη μετάνοια των Νινευϊτών, είναι σαν όνειρο και σαν σκιά του δειλινού. Οι Νινευΐτες έδωσαν πολλές ελεημοσύνες· εμείς δε θα μπορούσαμε να σταματήσουμε τις πλεονεξίες; Οι Νινευΐτες ελευθέρωσαν τους δούλους προσφέροντάς τους τιμητικά δώρα· εμείς ας μην κάνουμε άδικα δούλους τους ελεύθερους.

(*) «Τρεις μέρες ακόμη, και η Νινευή θα καταστραφεί» (Ιωνάς 3:4).

Από το βιβλίο: Οσίου Εφραίμ του Σύρου Έργα, τ. Ζ’, “Λόγος στον προφήτη Ιωνά, και για τη μετάνοια των Νινευϊτών”. Εκδόσεις «Το Περιβόλι της Παναγίας», Θεσσαλονίκη 1998, σελ. 302 (αποσπάσματα)

https://simeiakairwn.wordpress.com/

[toula]

Ο Ιησούς ας είναι το γλυκό μελέτημα της καρδιάς σου· ο Ιησούς ας είναι το εντρύφημα της γλώσσας σου· ο Ιησούς ας είναι η αναπνοή σου και ποτέ να μην χορταίνεις επικαλούμενος τον Ιησού. Διότι από αυτή τη συνεχή και γλυκύτατη μνήμη του Ιησού θα φυτευτούν, θα αυξηθούν και θα γίνουν μεγάλα δένδρα στη καρδιά σου οι 3 μεγάλες εκείνες αρετές: η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη.

Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης