Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

Φοβόμαστε τόσο πολύ το άγγιγμα του άλλου. Τόσο το ψυχικό όσο και το σωματικό. Κι όμως Χριστός ποτέ δεν φοβήθηκε να αγγίξει ή να τον αγγίξουν. Γιατί ήξερε ότι ο άνθρωπος είναι μια κραυγή μες στην νύχτα που ζητά την ζεστασιά της αγκαλιάς του Άλλου. Ζητά τους κόλπους του Πατρός. Ξενιτεμένος είναι που ζητά την επιστροφή.

Ρώτησαν την Γερόντισσα Γαβριηλία, τι ήταν εκείνο, σε όλες τις χώρες που πήγε, που ζητάγανε περισσότερο οι άνθρωποι, για να απαντήσει, «αυτό που ζητούν περισσότερο οι άνθρωποι είναι ένα χαμόγελο, ένα άγγιγμα του χεριού, ένα δάκρυ. Τίποτε άλλο…»

Το θέμα όμως δεν είναι απλά να κρατάς το χέρι του άλλου, αλλά να του το κρατάς ζεστά…

π. Χαρ. λίβυος Παπαδόπουλος

[toula]

Οταν σε πετάνε οι άνθρωποι σε μαζεύει ο Θεός. Ο Χριστός ειναι φως, έρωτας, πάθος, ζωή, είναι χαρά που δεν αντέχεται...

π. Χαρ. λιβυος Παπαδόπουλος

[toula]

《Ο άγιος Συμεών o Νέος Θεολόγος, χρησιμοποιεί και ένα τύπο προσευχής με την οποία πρέπει να προσευχόμαστε για την εύρεση του καταλλήλου πνευματικού οδηγού, που θα μας προσφέρη την ίαση την πνευματική.
«Κύριε, ο μη θέλων τον θάνατον του αμαρτωλού ως το επιστρέψαι και ζην αυτόν, ο κατελθών δια τούτο επί της γης, ίνα τους κειμένους και τεθανατωμένους υπό της αμαρτίας εξαναστήσης και σε κατιδείν αυτούς, το φως το αληθινόν, ως ιδείν ανθρώπω δυνατόν, καταξιώσης, πέμψον μοι άνθρωπον γινώσκοντά σε, ίνα ως σοι δουλεύσας αυτώ και πάση δυνάμει μου υποταγείς και το σον εν τω εκείνου θελήματι ποιήσας θέλημα, ευαρεστήσω σοι τω μόνω Θεώ και καταξιωθώ σου καγώ της βασιλείας σου ο αμαρτωλός».

Αν κατ’ αυτόν τον τρόπο προσεύχεται ο Χριστιανός, τότε ο Θεός θα φανερώση τον κατάλληλο γι’ αυτόν πνευματικό πατέρα για να επιμεληθή τις ασθένειες και τα τραύματα της ψυχής του.

Βέβαια πρέπει να μη παραβλέψη κανείς ότι τέτοιοι θεραπευτές, όπως στην εποχή του αγίου Συμεών έτσι και σήμερα, είναι σπάνιοι. «Σπάνιοι γαρ ως αληθώς και μάλιστα άρτι οι καλώς ποιμαίνειν και ιατρεύειν ψυχάς λογικάς επιστάμενοι».

''Ορθόδοξη ψυχοθεραπεία'' ~ Μητρ. Ναυπάκτου και Αγ. Βλασίου, Ιεροθέου Βλάχου.》

[toula]

Διάκρισις [Διδαχή του Γέροντος Βαρλαάμ στον Ιωάσαφ]

Σε κάποια πόλη οι πολίτες είχαν έθιμο να επιλέγουν για βασιλιά τους έναν άγνωστο που δεν ήξερε τους νόμους και τα έθιμά τους. Αφού τον έστεφαν βασιλιά, τον έντυναν με πανέμορφα ρούχα, τον έτρεφαν αφειδώς και τον περιέβαλαν με κάθε πολυτέλεια. Ωστόσο μόλις περνούσε ένας χρόνος από τη στέψη του , τον εκθρόνιζαν, του έπαιρναν πίσω τα ρούχα και όλες τις ανέσεις που του έδωσαν και τον οδηγούσαν τελείως γυμνό σε κάποιο απομακρυσμένο νησί, όπου μπορούσε να πεθάνει από τις κακουχίες και τη δυστυχία. Ύστερα, οι πολίτες αυτής της πόλεως διάλεγαν άλλον ξένο για βασιλιά τους, μόνο για ένα χρόνο πάλι, κατόπιν διάλεγαν έναν τρίτο ξένο, ύστερα έναν τέταρτο, πέμπτο, έκτο κ.ο.κ.

Κάποτε συνέβη να επιλέξουν έναν πολύ σοφό και προσεκτικό άνθρωπο για βασιλιά τους. Αυτός πληροφορήθηκε από τους υπηρέτες του το τι είχε συμβεί στους προηγούμενους βασιλείς , μετά την ετήσια θητεία τους. Έτσι, λοιπόν, στη διάρκεια της δικής του θητείας συγκέντρωνε επιμελώς προμήθειες τροφίμων και αγαθών και τα έστελνε καθημερινά σ’ εκείνο το νησί. Όταν συμπληρώθηκε ο χρόνος του και ήρθαν και του πήραν όλα όσα είχε, αγαθά και ρούχα, οδηγώντας τον ύστερα στο νησί της εξορίας, εκείνος βρέθηκε με τεράστια αποθέματα φαγητών, πολύτιμων λίθων, ασημιού και χρυσού, κι έτσι συνέχισε να ζει εκεί ακόμη καλύτερα απ’ ό,τι είχε ζήσει στην πόλη!

Η ερμηνεία αυτής της ιστορίας; Η πόλη αντιπροσωπεύει τον κόσμο, οι πολίτες τα πονηρά πνεύματα και οι βασιλείς είναι οι άνθρωποι, άφρονες ή σοφοί. Οι άφρονες σκέπτονται μόνο τις απολαύσεις της παρούσας ζωής, σαν να ήταν αιώνιες˙ στο τέλος έρχεται ο θάνατος κα τους στερεί όλες τις απολαύσεις και τότε, απογυμνωμένοι από κάθε αγαθό, πηγαίνουν στην κόλαση. Απεναντίας , οι σοφοί επιτελούν πολλά καλά έργα και στέλνουν τα καλά έργα τους να προπορεύονται στον άλλο κόσμο. Στην κοίμησή τους, οι σοφοί βασιλείς – οι αγαθοί άνθρωποι- αναχωρούν για εκείνο τον κόσμο, όπου τους περιμένουν συσσωρευμένοι θησαυροί και όπου βασιλεύουν με ακόμη μεγαλύτερη δόξα και ομορφιά απ’ ό,τι βασίλευαν εδώ στη γη!

Από το βιβλίο: «Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Πνευματικό ημερολόγιο
Ο Πρόλογος της Αχρίδος
Βίοι Αγίων, Ύμνοι, Στοχασμοί και Ομιλίες για κάθε ημέρα του χρόνου.
Νοέμβριος»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ

[toula]

Πολλοί λένε «Θέλουμε αποδείξεις περί Θεού εδώ και τώρα!».Τα πάντα βρίσκονται στην απλότητα, το ίδιο και οι απαντήσεις ακόμα και για τα μεγαλύτερα υπαρξιακά ερωτήματα…
Δεν μπορώ να σου αποδείξω τον Θεό , γιατί ο Θεός είναι μια σχέση προσωπική, ερωτική και βιωματική, οπότε δεν μπορώ να σου αποδείξω τον έρωτα που νιώθω για Εκείνον. Δεν υπάρχει απόδειξη περί έρωτος, αγάπης ή ελευθερίας, πουθενά δεν θα βρούμε μαθηματικές συναρτήσεις ή χημικές αναλύσεις περί αυτών. Όπως δεν μπορώ να σου αποδείξω το βίωμα του γάμου ώς ενότητα αν δεν το βιώσεις.

Ο Έρωτας για τον Χριστό είναι αυτός που αποδεικνύει την ύπαρξη Του, γιατί δεν μπορεί να είσαι ερωτευμένος και να σχετίζεσαι με κάτι ανύπαρκτο…και αυτός μας δείχνει τον δρόμο του βιώματος και την αποκάλυψη του προσώπου.

Σε όλους αυτούς που αμφισβητούν την ύπαρξή Του μπορούμε να δώσουμε απλά μια πρόσκληση «Έρχου και ίδε»…
Έλα να Τον γνωρίσεις και να νιώσεις με την προϋπόθεση ότι πρέπει να ανοίξεις την καρδιά σου , όπως οφείλεις να ανοίξεις τα παράθυρα για να μπει ο ήλιος.

Τότε δεν θα χρειαστείς αποδείξεις , θα χτυπήσει η καρδιά σου για το πρόσωπο και αυτό είναι η μεγαλύτερη βιωματική απόδειξη στην οποία υποκλίνονται όλες οι επιστήμες.

Αλίμονο, αν μπορούσαμε να απόδειξουμε τον Θεό σε χημικά μπουκαλάκια. Τι Θεός θα ήταν αυτός που υποτίθεται έφτιαξε την υλικότητα και είναι υπεράνω αυτής, αλλά μπαίνει σε υλικές αποδείξεις;;;

ΤΙ είναι αυτό όμως που αποδεικνύει τον Θεό; Η απάντηση είναι μία: Η σχέση μαζί Του. Ο τρόπος υπάρξεως του δημιουργήματος σε σχέση με τον δημιουργό. Όταν για παράδειγμα ένας πόρνος ή εγκληματίας γίνεται Άγιος αυτό μόνο ένας Θεός μπορεί να το κάνει. Αυτή η μεταμόρφωση με καθιστά πρόσωπο σε σχέση. Εγώ ο άθλιος ο οποίος έχω πρόσκληση να γίνω “Κοινωνός Θείας Φύσεως” με έναν Θεό ο οποίος είναι πρόσωπο και σχέση, Τριάς εν μονάδι.

Σε σχέση όμως με ποιόν ; Με αυτόν που είναι το Α και το Ω όλης της δημιουργίας. Με αυτόν που είναι η αρχή και το τέλος. Με αυτόν που δεν έχει αγάπη για να την χάσει, αλλά ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΠΗ. Αυτή η ερωτική τριαδική σχέση , αυτή η κοινωνία των προσώπων.

Κάποιος με ρώτησε πώς θα γνωρίσω τον Θεό, αν τελικά υπάρχει...

Συντονίσου άνθρωπε στη γλώσσα της ταπείνωσης, ακολούθησε τον δρόμο της αγιότητας και η αποκάλυψη είναι κοντά. Δεν χρειάζεται να τον δεις ως όραμα, δεν είναι απαραίτητο. Δεν μπορώ να δω τον ήλιο γιατί με τυφλώνει η λάμψη του, η θερμότητά του όμως αρκεί για τη βεβαίωση της υπάρξεώς του. Όπως, ακόμα και αν δεν είχαμε τη δυνατότητα να αποδείξουμε τον ήλιο, θα μπορούσαμε να ρωτήσουμε τα λουλούδια να μας πουν για εκείνον.

Πολλοί που πέφτουν στην αθεϊα αρχίζουν και λένε : Γιατί ο Θεός, δεν κάνει εκείνο, δεν κάνει το άλλο κλπ κλπ. Δεν είναι μηχάνημα ο Θεός. Η σιωπή του, η βουλή του, οι ενέργειες του δεν ερμηνεύονται με ανθρώπινες λογικές αλλιώς δεν θα μιλούσαμε για Θεό, αλλά για ένα είδωλο που πατάμε κουμπιά και κάνει πράγματα.

Πολλοί άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν το ανθρώπινο του Θεού που είναι ο Χριστός, το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος. Ο Υιός και Λόγος του Θεού. Έχουμε δυστυχώς άλλα στο μυαλό μας για τον Θεό. Τον θέλουμε είδωλο και όχι πρόσωπο. Τον θέλουμε συναλλαγή και όχι σχέση. Η σχέση έχει ευθύνη και αυτό δεν μας αρέσει.

Όταν κάποιος πιστεύει στον Θεό πολλοί των ρωτούν ! Που τον είδες;;;;;!!! Αγαπητοί μου !! Είμαστε ανόητοι! Δεν πιστεύουμε στον Θεό που ενσαρκώθηκε αλλά δεν κάνουμε το ίδιο ερώτημα όταν κάποιος λέει ό,τι πιστεύει στον έρωτα, την αγάπη και την ελευθερία...Που δεν τα είδε κανένας ποτέ, αλλά τα ένιωσε, τα βίωσε... Αυτό το βίωμα είναι ενσάρκωση, ύπαρξη και ζωή και απόδειξη...

Η φράση του Κυρίου : “Αιτείτε, και δοθήσεται υμίν· ζητείτε, και ευρήσετε· κρούετε, και ανοιγήσεται υμίν” δεν αναφέρεται μόνο σε πράγματα αλλά και στο ίδιο το πρόσωπό ΤΟΥ.

π. Σπ. Σκουτής

[Αναστάσιος]

«Ο ταπεινός άνθρωπος θεωρεί τον κάθε άνθρωπο ανώτερό του. Και όχι μόνο τον κάθε άνθρωπο, αλλά και το κάθε πλάσμα του Θεού. Στον αληθινά ταπεινό άνθρωπο, κάθε πλάσμα είναι άγιο».
Γέρων Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα

[aposal]

«Όσο λιγότερο συνδέεται ο άνθρωπος με τη ζωή, τόσο λιγότερο φοβάται το θάνατο».
Γερ. Ιωήλ Γιαννακόπουλος

[Αναστάσιος]

«Αρχή της καταστροφής της ψυχής είναι το ότι δεν φυλάγει κανείς κλειστό το στόμα του».
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

[toula]

Και παντού χωράς και πουθενά δεν περισσεύεις.
Αρκεί βεβαίως να μην θεωρείς
τίποτα ασήμαντο,
κανέναν δεδομένο,
τον εαυτό σου αυθεντία.

Ο ταπεινός άνθρωπος
παντού χωρά
όλους τους αποδέχεται,
εύκολα βολεύεται,
εύκολα χαμογελά,
εύκολα συγχωρεί,
εύκολα αγαπά.

Εάν κάποιου η καρδιά
είναι τόσο στενή που δεν χωράς.
Εάν κάποιος σου λέει ότι περισσεύεις
από την ζωή του,
μάθε ότι είναι το τίμημα
της μεγάλης σου καρδιάς,
της αρχοντικής αγάπης σου.

Δεν μπορούν όλοι να βαστάξουν
το μέγεθος μιας ταπεινής
και ζωντανής κατακόκκινης καρδιάς...

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

[toula]

«Ο διάβολος μας βοηθά να κάνουμε ελεημοσύνη, να νηστεύουμε, να παρθενεύουμε, να χτίζουμε Εκκλησίες γιατί ξέρει, ότι μπορεί να μας ρίξει στην υπερηφάνεια.
Μόνο δύο πράγματα δεν θα σε αφήσει να κάνεις ο διάβολος: α) να πεις "Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με" και β) να πας να εξομολογηθείς.»

Γέροντας Νίκων ο Νεοσκητιώτης
https://proskynitis.blogspot.com/