Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

Γέροντα, έχω μια απορία απ’ τη ζωή μου. Γιατί δεν παντρεύτηκα;

– Παιδί μου, για να παντρευτείς πρέπει να πιστεύεις σε τρία πράγματα:
Πρέπει να πιστεύεις στον άνθρωπο που θα παντρευτείς, πρέπει να πιστεύεις στον γάμο με αυτόν τον άνθρωπο και πρέπει να πιστεύεις στον Θεό.

Και πρέπει να πιστεύεις και στα τρία, γιατί, άμα δεν πιστεύεις στον άνθρωπο και στον γάμο, ή δεν θα παντρευτείς ή δεν θα παντρευτείς αυτόν τον άνθρωπο.

Αλλά, αν δεν πιστεύεις στον Θεό, όταν κλονιστεί ο γάμος ή όταν κλονιστεί ο άλλος άνθρωπος για οποιονδήποτε λόγο, δεν θα έχεις ποιος να σε κρατήσει και ποιος να στερεώσει αυτόν τον γάμο.



Από το βιβλίο της Ιεράς Μονής Παναγία η Γαυριώτισσα, «Γέρων Αμβρόσιος Λάζαρης, Ο πνευματικός της Μονής Δαδίου, Ο επιστήθιος φίλος του αγίου Πορφυρίου». Κείμενα Μιχάλης Λεβέντης, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άθως.

[toula]

Αγίου Ιωάννου της Κροστάνδης ~ Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

… “Εγώ τοίνυν ούτω τρέχω , ως ουκ αδήλως, ούτω πυκτεύω, ως ουκ αέρα δέρων.”(Α΄Κορ. 9,26).

Όσοι προσπαθούν να ζουν πνευματικήν ζωήν οφείλουν να διεξάγουν πόλεμον με τας σκέψεις των κάθε στιγμήν της ζωής των, πόλεμον πνευματικόν.Είναι ανάγκη ολόκληρος η ψυχή μας να έχη ανά πάσαν στιγμήν καθαρόν οφθαλμόν , ικανόν να επαγρυπνή και να ελέγχη τας σκέψεις, αι οποίαι εισέρχονται από τον πονηρόν εις την καρδίαν μας και να τας αποκρούη.Αι καρδίαι των τοιούτων ανθρώπων πρέπει πάντοτε να φλέγωνται από την πίστην, την ταπείνωσιν και την αγάπην.Άλλως η πανουργία του Διαβόλου ευκόλως πλησιάζει και παρακολουθείται από ελάττωσιν της πίστεως και με κάθε δυνατόν κακόν, το οποίον θα είναι δύσκολον να το αποπλύνη κανείς και με δάκρυα ακόμη.Μη επιτρέπης, λοιπόν, να είναι η καρδία σου ψυχρά,ιδιαιτέρως κατά την προσευχήν και απόφευγε με κάθε τρόπον την ψυχράν αδιαφορίαν.

Συχνά συμβαίνει ώστε η προσευχή είναι εις τα χείλη, εις δε την καρδίαν πονηρία και απιστία.Και ενώ με τα χείλη ο άνθρωπος είναι πλησίον του Θεού, εν τη καρδία του ευρίσκεται μακράν Αυτού.Κατά τας προσευχάς μας, ο πονηρός χρησιμοποιεί κάθε μέσον δια να ψυχράνη τας καρδίας μας και να τας πληρώση με δόλον , κατά τρόπον εις εμάς ακατανόητον.

Δια να μην είσαι καθ’ ημέραν δούλος των παθών και του Διαβόλου, οφείλης να θέτης ενώπιόν σου ένα σκοπόν προς τον οποίον να κατατείνης. Έχε ενώπιόν σου πάντοτε τον σκοπόν αυτόν, και προσπάθει να τον επιτύχης καταβάλλων όλα τα εμπόδια δια του ονόματος του Κυρίου.Ποίος δε πρέπει να είναι ο σκοπός αυτός;Η Βασιλεία του Θεού, το θείον Παλάτιον της δόξης ,το ητοιμασμένον δια τους πιστεύοντας από καταβολής κόσμου.Επειδή όμως ο σκοπός αυτός δύναται να επιτευχθή με ωρισμένα μέσα, είναι επίσης αναγκαίον να έχη τις εις την διάθεσίν του τοιαύτα μέσα. Ποία δε είναι τα μέσα αυτά; Πϊστις, ελπίς και αγάπη-ιδιαιτέρως δε η τελευταία.

Πίστευε ότι η ελπίς και η αγάπη, και μάλιστα η αγάπη , περιφρονεί όλα τα εμπόδια.Αγάπα τον Θεόν υπέρ πάντα και τον πλησίον σου ως σεαυτόν.Αν δεν έχης αρκετήν δύναμιν δια να διατηρής εν τη καρδία σου τον ανεκτίμητον τούτον πλούτον, πίπτε συχνά εις τους πόδας του Θεού και της αγάπης.”Αιτείτε και δοθήσεται υμίν.Ζητείτε και ευρίσετε.Κρούετε και ανοιγήσεται υμίν”.(Ματθ.7,7-8 )-διότι αληθής είναι ο υποσχεθείς αυτό .Όταν εργάζεσαι, κάθησαι,κείσαι κάτω, συνομιλής,πάντοτε προσεύχου με όλην την καρδία σου δια να σοι δοθή η πίστις και αγάπη.Δεν τα εζήτησες ακόμα όπως θα έπρεπε να τα ζητήσης-με θέρμην και με επιμονήν, με τη στερράν πρόθεσιν να τα λάβης.Ειπέ τώρα:”Θα αρχίσω από τούδε να το κάμω”…

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ « Η ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΖΩΗ»
ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ
ΠΡΩΘΙΕΡΕΩΣ ΤΗΣ ΚΡΟΣΤΑΝΔΗΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ « ΤΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ»

[toula]

Αγίου Ιωάννου της Κροστάνδης ~ Η πνευματική γλώσσα του υλικού κόσμου

…. Η σκέψις μου φαεινή ή σκοτεινή . Η συνείδησίς μου αθώα ή ένοχος. Η καρδία μου ήσυχος ή χαρωπή , ή λυπημένη και πιεζόμενη. Ο οργανισμός του σώματός μου , ο οργανισμός των κόσμων και της γης, εις την οποίαν κατοικούμεν με όλα τα επ ʼ αυτά και τα περί αυτήν, ακαταπαύστως μαρτυρούν την διαρκή παρουσίαν εντός μου, παντού, του Δημιουργού μου. Ας φύγη παντός μακράν μου η σκοτεινή και μωρά σκέψις ότι ο Θεός μου μ ʼ εγκατέλειψε και ότι δεν είναι μετ ʼ εμού !

Όταν περπατής εις εν δάσος, κήπον, λειμώνα, και βλέπεις τους νεαρούς βλαστούς των φυτών, ,τους καρπούς των δένδρων και την ποικιλίαν των ανθέων του αγρού, λάβε μάθημα από αυτά: το μάθημα δε είναι ότι κάθε δένδρον κατά την άνοιξιν βγάζει τουλάχιστον ένα βλαστόν σημαντικού μεγέθους και αφεύκτως αυξάνει εις ύψος και διαστάσεις. Κάθε δένδρον προσπαθεί ,τρόπον τινά, να προχωρή με την δύναμιν την οποίαν ο Θεός έδωκεν εις αυτό. Λέγε λοιπόν εις τον εαυτόν σου : « Και εγώ έχω καθήκον κάθε ημέραν να γίνωμαι περισσότερο τέλειος. Να προχωρώ εις τον δρόμον που οδηγεί εις την Βασιλείαν του Θεού, ή τον επουράνιον Πατέρα, με την δύναμιν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και του Πνεύματός Του, το οποίον μένει και ενεργεί εντός μου. Καθώς ο αγρός είναι στολισμένος με πλήθος ανθέων, τοιουτοτρόπως και ο αγρός της ψυχής μου πρέπει να είναι στολισμένος με τα άνθη των αρετών. Και καθώς τα δένδρα ανθούν και καρποφορούν ,τοιουτοτρόπως και η ψυχή μου πρέπει να δίδη καρπούς πίστεως και καλών έργων » .

Είμεθα τόσο συνηθισμένοι με τα έργα του Θεού, ώστε πολύ ολίγον τα εκτιμώμεν. Δεν εκτιμώμεν λ.χ. όσο θα έπρεπε ούτε αυτόν τον άνθρωπον- το μέγιστο τούτο έργον και θαύμα της παντοδυναμίας και χάριτος του Θεού. Θεώρει έκαστον άνθρωπον ,είτε ούτος είναι γνωστός και συγγενής σου είτε ξένος, ως το μεγαλύτερον θαύμα της παντοδυναμίας και χάριτος του Θεού και μη περιφρονής αυτόν διότι καθʼ ημέραν τον βλέπεις και είσαι εξοικειωμένος με αυτόν. Εκτίμα και αγάπα τον άνθρωπον σταθερώς και αμεταβλήτως καθώς τον εαυτόν σου. ..

Από το βιβλίο « Η ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΖΩΗ »
ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ
ΠΡΟΘΙΕΡΕΩΣ ΤΗΣ ΚΡΟΣΤΑΝΔΗΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ
ΤΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

[toula]

Αγίου Ιωάννου της Κροστάνδης ~ Ευχαριστία και πνευματική χαρά

… Σημείον και απόδειξις της ευσπλαχνίας του Κυρίου ή της Παναχράντου Αυτού Μητρός προς ημάς είναι η ειρήνη της ψυχής μετά την προσευχήν ή και κατ ʼ αυτήν, ιδιαιτέρως μετά την τρικυμίαν πάθους , ιδιότης του οποίου είναι απουσία της ψυχικής ειρήνης. Απ ʼ αυτήν την ψυχικήν ειρήνην και την ανακούφισην της καρδίας ημπορούμεν επίσης ευκόλως να εννοήσωμεν ότι η προσευχή μας εισακούσθη και ότι η χάρις την οποίαν εζητήσαμεν κατʼ αυτήν, μας εδόθη. Η επιτυχία της προσευχής αναγνωρίζεται ωσαύτως από την πνευματικήν δύναμιν ,την οποίαν αισθανόμεθα εντός μας μετά την εκπλήρωσιν των καθηκόντων μας και της αποστολής μας και από το εσωτερικόν φως το οποίον πλημμυρίζει την ψυχήν μας.

Η προσευχή δροσίζει και ζωογονεί την ψυχήν ,όπως ο εξωτερικός αήρ δροσίζει και ζωογονεί το σώμα. Όταν προσευχώμεθα αισθανόμεθα τους εαυτούς μας γενναιότερους και λαμπρότερους, ακριβώς όπως αισθανόμεθα τους εαυτούς μας φυσικώς και διανοητικώς υγιέστερους και νηφαλιώτερους όταν αναπνέωμεν τον καθαρόν ατμοσφαιρικόν αέραν…

… Μεγάλως ευεργετούνται όλοι όσοι προσεύχονται. Η προσευχή δίδει ανάπαυσιν εις την ψυχήν και το σώμα. Και αναπαύει όχι μόνον το σώμα και την ψυχήν εκείνου ο οποίος προσεύχεται – « καγώ αναπαύσω υμάς » ( Ματθ. 11, 28 ) -, αλλά και τας ψυχάς των προαπελθόντων προπατόρων, πατέρων και αδελφών μας. Βλέπεις πόσο σπουδαία είναι η προσευχή!

… Όταν, προσευχόμενοι με ζέσιν ιστάμενοι, καθήμενοι, εξηπλωμένοι ή περιπατούντες ,αίφνης μας επισκέπτεται το πνεύμα του Θεού και ακούοντες την Φωνήν Του αισθανόμεθα ότι εισέρχεται εις την ψυχήν μας όχι δια του στόματος ,ούτε δια της ρινός μας, ούτε δια των ώτων – μολονότι ο Σωτήρ μετέδωκε το Πνεύμα δια του λόγου και της πνοής και μολονότι « η πίστις έρχεται δι ʼ ακοής » ( Ρωμ. 10, 17 ) – αλλ ʼ απ ʼ ευθείας δια του σώματος εις την καρδίαν , όπως ακριβώς ο Κύριος επέρασε δια των τοίχων της οικίας όταν επεσκέφθη τους Αποστόλους μετά την Ανάστασιν ,και ενεργεί ταχέως όπως ο ηλεκτρισμός και μάλιστα ταχύτερον από κάθε ηλεκτρικόν ρεύμα. Τότε αισθανόμεθα την ύπαρξίν μας ελαφράν, διότι αιφνιδίως ελευθερωνόμεθα από το βάρος των αμαρτιών μας ,το αίσθημα της συντριβής δια της αμαρτίας , το πνεύμα της ευλαβείας , της ειρήνης και της χαράς μας επισκέπτεται…

Από το βιβλίο “ Η εν Χριστώ ζωή”
Αγίου Ιωάννου της Κροστάνδης
Εκδόσεις: Το περιβόλι της Παναγίας

[toula]

Αγίου Ιωάννου της Κροστάνδης ~ Η πίστις εν τη προσευχή


… Το πρώτον γνώρισμα το οποίον πρέπει να έχη η προσευχή μας είναι η ζωντανή πίστις εις τον Κύριον∙ υπόθεσε Αυτόν ενώπιόν σου και εντός σου και τότε ζήτησε από τον Ιησούν Χριστόν εν Πνεύματι Αγίω, ο,τιδήποτε επιθυμείς και θα το λάβης .Ζήτησε αυτό με απλότητα ,χωρίς την παραμικράν αμφιβολίαν, και τότε ο Θεός σου θα γίνη δια σε το παν και αμέσως θα πραγματοποιήση μεγάλα και θαυμάσια καθώς το σημείον του σταυρού πραγματοποιεί μεγάλα. Ζήτησε ευλογίας πνευματικάς και υλικάς και όχι μόνον δια τον εαυτόν σου, αλλά διʼ όλους τους πιστούς ,διʼ όλον το σώμα της Εκκλησίας, χωρίς να αποχωρίζης τον εαυτόν σου από τους άλλους πιστούς αλλʼ ως μέλος του ενός μεγάλου σώματος της Εκκλησίας του Χριστού, ηνωμένος πνευματικώς με τα άλλα μέλη και αγαπών όλους ως αδελφούς ή τέκνα σου εν Χριστώ. Ο Ουράνιος Πατήρ θα σε πληρώση με ειρήνην και δύναμιν. ..

… Όταν προσευχώμεθα πρέπει να πιστεύωμεν εις την δύναμιν των λόγων της προσευχής κατά τοιούτον τρόπον, ώστε να μη χωρίζωμεν τους λόγους από τα έργα τα οποία υποσημαίνουν…

… Όταν προσεύχωμαι πιστεύω απολύτως
1) ότι μόνος ο Θεός υπάρχει και πληροί τα πάντα και ευρίσκεται πλησίον μου, έτοιμος να με βοηθήση∙
2) ότι είμαι εικών Του∙
3) ότι ο Θεός είναι άβυσσος ευσπλαχνίας, η πηγή αυτής και Αυτός με έκαμε ικανόν και μου έδωκε το δικαίωμα και το προνόμιον να προσεύχωμαι.



Όταν προσεύχεσαι είτε μόνον κατά διάνοιαν, είτε με λέξεις και κατά διάνοιαν, έσο απολύτως βέβαιος ότι ο Κύριος ευρίσκεται πλησίον σου, εντός σου και ακούει κάθε λέξιν και αν ακόμη την ακούης μόνον συ και αν ακόμη κατά διάνοιαν την λέγεις.
Ομίλει ,λοιπόν, με όλη την καρδίαν σου, ειλικρινώς , κρίνε τον εαυτόν σου επίσης ειλικρινώς, και μη προσπαθής καθόλου να δικαιολογήσης τον εαυτόν σου∙ πίστευε ότι ο Κύριος θα σε ευσπλαχνισθή και δεν θα μείνης ασυγχώρητος. Τούτο είναι αληθές ∙ και από την πείραν μαρτυρείται.

Πίστευε και έχε την πεποίθησιν ότι όπως είναι εύκολον δια σε να αναπνέης τον αέρα και με αυτόν να ζης, ή να τρώγης και να πίνης, τοιουτοτρόπως είναι εύκολον και μάλιστα ακόμη ευκολώτερον δια την πίστιν σου να λαμβάνη όλα τα πνευματικά δώρα παρά του Κυρίου. Η προσευχή είναι η πνευματική σας βρώσις και πόσις…

Από το βιβλίο “ Η εν Χριστώ ζωή”
Αγίου Ιωάννου της Κροστάνδης
Εκδόσεις: Το περιβόλι της Παναγίας

[toula]

Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης: Για τους παντρεμένους κομποσχοίνια και μετάνοιες είναι τα παιδιά σας

Ήταν κάποιο ανδρόγυνο ευλαβές και είχαν εννιά παιδιά. Ο σύζυγος ήταν πάρα πολύ ευλαβής και ολίγον τι ζηλωτής στα πνευματικά.

Κατά γράμμα ήθελε να τα κάνει όλα σαν καλόγερος. Η γυναίκα παραπονιόταν στο Γέροντα ότι κουράζεται και θέλει βοήθεια.

Όταν ερχόταν στη Μονή το βράδυ μόνη της η σύζυγος με τα παιδιά κλαίγανε, φώναζαν αυτά, έκλαιγε και αυτή γιατί κουραζόταν…

Αυτός πήγαινε σ’ ενα παρεκκλήσι των Αγίων Aναργύρων έκανε μετάνοιες, κομποσχοίνι και αγρυπνούσε.

Η σύζυγος παραπονιόταν και έκλαιγε στον Γέροντα και είχε δίκιο.

Την άλλη μέρα ο Γέροντας μόλις τους είδε στην αυλή μαζί κατάλαβε ότι κάτι συμβαίνει και ότι είχαν έλθει σε καυγά μεταξύ τους.

Ο Γέροντας μιλάει με γλυκά λόγια και διάκριση για να παρηγορήσει την πονεμένη μητέρα και κουρασμένη και διακριτικά με το χαμόγελο λέει στον πατέρα:

«Σε χάρηκα, απόψε. Έψαλλες όλη τη νύκτα και προσευχόσουν. Καλά έκανες! Αλλά θα είχε μεγαλύτερη ευλογία και μισθό, αν καθόσουν μισή ώρα και όχι τρεις ώρες και ήσουν κοντά στη γυναίκα και τη βοηθούσες για τα παιδιά να φάνε και να κοιμηθούν.

Γιατί για σας τους παντρεμένους κομποσχοίνια και μετάνοιες είναι τα παιδιά σας. Όταν μεγαλώσουν θάχετε καιρό να κάνετε… «αδελφός υπό αδελφού βοηθούμενος». Να γίνεται πάντα κάτι εν κοινή συναινέσει.

[toula]

Ένα μονάχα φοβάμαι… την αμαρτία μου ~ Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Mα αφού εκείνοι έγιναν φόρτωμα στους φτωχούς! Εγώ έγινα ενοχλητικός όχι σε όλους τους πλουσίους, αλλά σε όσους αποκτούν και χρησιμοποιούν τα χρήματα με τρόπο κακό. Ακατάπαυστα διαλαλώ, ότι δεν τα βάζω με τον πλούσιο, αλλά με τον πλεονέκτη και τον άρπαγα. Και οι εύποροι παιδιά μου, και οι άποροι παιδιά μου και τους πρώτους και τους δεύτερους μήτρα μ’ ωδίνες τούς γέννησε. Θέλεις να με λιθοβολήσεις; Είμαι έτοιμος να χύσω το αίμα μου, μόνο και μόνο για να παρεμποδίσω την αμαρτία σου.

Δεν φοβάμαι επιβουλή. Ένα μονάχα φοβάμαι: την αμαρτία. Κανείς να μη με πιάσει ν’ αμαρτάνω, κι ας με αντιμάχονται τα πέρατα της γης. Θέλω να εκπαιδεύσω κι εσάς, για να σκέφτεστε όμοια. Μη φοβηθείτε δυσμένεια άρχοντα. Να φοβάστε όμως τη δύναμη της αμαρτίας. Αν δεν έχεις αμαρτία, ο Κύριος σε αρπάζει και σε σώζει μέσα από μύρια εχθρικά όπλα! Αν όμως έχεις αμαρτία, και μέσα στον παράδεισο να είσαι, πέφτεις. Στον παράδεισο ήταν ο Αδάμ κι έπεσε – στην κοπριά ο Ιώβ και στεφανώθηκε. Τι ωφέλησε τον πρώτο ο παράδεισος; Ή τι έβλαψε τον δεύτερο η κοπριά;

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

http://agiosdimitrioskouvaras.blogspot.com

[toula]

Κατά τον άγιο Ιωάννη το Δαμασκηνό τέσσερις είναι οι γενικές (ψυχικές όπως χαρακτηριστικά αναφέρει) αρετές :

Η ΑΝΔΡΕΙΑ, Η ΦΡΟΝΗΣΗ, Η ΣΩΦΡΟΣΥΝΗ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ.

Ανδρεία είναι η δύναμη και η καρτερία στους κατά Θεό αγώνες και πειρασμούς

Φρόνηση είναι η γνώση εκείνων που πρέπει και εκείνων που δεν πρέπει να κάνουμε

Σωφροσύνη είναι να κρατούμε τον εαυτό μας μακριά από κάθε έργο και λογισμό που δεν αρέσει στο Θεό

Δικαιοσύνη είναι όχι απλώς ότι θα πρέπει να είμαστε δίκαιοι, αλλά ένας όρος που χρησιμοποιείται συχνά από τους Πατέρες για να δηλώσει το σύνολο των αρετών

Από αυτές τις τέσσερις γεννιούνται οι ακόλουθες αρετές:

Πίστη, ελπίδα, αγάπη, προσευχή, ταπείνωση, πραότητα, μακροθυμία, ανεξικακία, χρηστότητα, αοργησία, κατάνυξη, σεμνότητα, ευλάβεια, πόθος της βασιλείας του Θεού.

Β)Πως γίνεται η καλλιέργεια των αρετών;

Η καλλιέργεια των αρετών επιτυγχάνεται με την άσκηση. Ολόκληρη η χριστιανική διδασκαλία είναι ένα στάδιο ασκήσεως. Ένας αδιάκοπος ασκητισμός όχι μόνο της ερήμου αλλά και των πόλεων. Η άσκηση είναι μία επίμονη και ατέλειωτη πορεία, μέσα στην οποία ο άνθρωπος μεταμορφώνει τον εαυτό του. Είναι το μέτρο και το μέγεθος της μετοχής του ανθρώπου στην χριστιανική ζωή.

Η άσκηση δεν είναι μόνο έργο των μοναχών, αλλά και κάθε χριστιανού που επιθυμεί να σωθεί και να θεωθεί. Είναι μια πορεία σωτηρίας για κάθε άνθρωπο, πλούσιο ή φτωχό, μορφωμένο ή μη, άνδρα ή γυναίκα, γέροντα ή νέο.

Ποια είναι τα εργαλεία της ασκήσεως;

O Η νηστεία

O Η εγκράτεια

O Η αγρυπνία

O Η γονυκλισία

O Η σιωπή

O Η κακοπάθεια

O Οι στερήσεις

Όλα αυτά έχουν σκοπό να οδηγήσουν τον άνθρωπο στη συντριβή της καρδιάς, την κατάνυξη. Δεν αποτελούν όμως τα ίδια σκοπό, γι’ αυτό και τα ονομάσαμε εργαλεία. Δεν είναι ο σκοπός μας, αλλά το μέσο για την απόκτηση των αρετών. Η άσκηση είναι η δύναμη που καταστέλλει τις επαναστάσεις του σώματος και μαραίνει το θυμό και τις επιθυμίες.

Ένα άλλο τελευταίο μέσο για την επίτευξη των αρετών είναι

η προσευχή, και μάλιστα η αδιάλειπτη προσευχή, όπως τη συνιστά ο απ.Παύλος.

Ο προσευχόμενος αδιάλειπτα και με καθαρότητα ελκύει τη χάρη του Αγίου Πνεύματος και στολίζεται με τους καρπούς του, δηλαδή την αγάπη, τη χαρά, την ειρήνη, τη μακροθυμία, τη χρηστότητα, την αγαθοσύνη, την πίστη, την πραότητα, την εγκράτεια.

Αυτό βέβαια δεν γίνεται από τη μια στιγμή στην άλλη. Χρειάζεται πολύς κόπος, αδιάκοπος αγώνας και μεγάλη υπομονή στην προσευχή.

[toula]

Διδαχές Αγίου Νεκταρίου / Δοξολογία

Ὁ χριστιανὸς ὀφείλει νὰ δοξάζει τὸ Θεὸ καὶ μὲ τὸ σῶμα του καὶ μὲ τὸ πνεῦμα του. Ἄλλωστε, καὶ τὰ δυὸ ἀνήκουν στὸ Θεὸ καί, ἑπομένως, δὲν ἔχει ἐξουσία νὰ τὰ ἀτιμάζει ἢ νὰ τὰ διαφθείρει, ἀλλὰ ὡς ἅγια καὶ ἱερὰ πρέπει νὰ τὰ χρησιμοποιεῖ μὲ πολλὴ εὐχαριστία.

Ὅποιος θυμᾶται ὅτι τὸ σῶμα του καὶ τὸ πνεῦμα του ἀνήκουν στὸ Θεό, ἔχει μία εὐλάβεια κι ἕνα μυστικὸ φόβο γὶ αὐτά, καὶ τοῦτο συντελεῖ στὸ νὰ τὰ διατηρεῖ ἁγνὰ καὶ καθαρὰ ἀπὸ κάθε ρύπο, σὲ ἀδιάλειπτη ἐπικοινωνία μ’ Ἐκεῖνον, ἀπὸ τὸν ὁποῖο ἁγιάζονται καὶ ἐνισχύονται.

Ὁ ἄνθρωπος δοξάζει τὸ Θεὸ μὲ τὸ σῶμα του καὶ μὲ τὸ πνεῦμα του, πρῶτα, ὅταν θυμᾶται ὅτι ἁγιάστηκε ἀπὸ τὸ Θεὸ καὶ ἑνώθηκε μαζί του, καὶ ὕστερα, ὅταν ἑνώνει τὴ θέλησή του μὲ τὴ θέληση τοῦ Θεοῦ, ὥστε νὰ ἐκτελεῖ πάντοτε τὸ ἀγαθὸ καὶ εὐάρεστο καὶ τέλειο θέλημά Του.

Ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος δὲν ζεῖ γιὰ τὸν ἑαυτό του, ἀλλὰ γιὰ τὸ Θεό. Ἐργάζεται γιὰ τὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ στὴ γῆ. Δοξάζει σὲ ὅλα τὸ Θεό, μὲ λόγια καὶ μὲ ἔργα. Οἱ πράξεις του, ποὺ γίνονται γιὰ τὸ καλὸ τῶν συνανθρώπων του, δίνουν ἀφορμὴ δοξολογίας τοῦ θείου ὀνόματος. Ἡ ζωή του, καταυγαζόμενη ἀπὸ τὸ θεῖο φῶς, λάμπει σὰν φῶς δυνατό. Ἔτσι ἡ πολιτεία του γίνεται ὁδηγὸς πρὸς τὸ Θεὸ γιὰ ὅσους ἀκόμα δὲν Τὸν γνώρισαν.

Ἀπὸ τὴ σειρὰ τῶν φυλλαδίων «Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ» τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου Ὠρωποῦ Ἀττικῆς.

Πηγή: https://orthodoxfathers.com

[toula]

Διδαχές Αγίου Νεκταρίου / Χριστιανική ευγένεια


Οἱ χριστιανοὶ ἔχουν χρέος, σύμφωνα μὲ τὴν ἐντολὴ τοῦ Κυρίου, νὰ γίνουν ἅγιοι καὶ τέλειοι. Ἡ τελειότητα καὶ ἡ ἁγιότητα χαράσσονται πρῶτα βαθιὰ στὴν ψυχὴ τοῦ χριστιανοῦ, καὶ ἀπὸ ἐκεῖ τυπώνονται καὶ στὶς σκέψεις του, στὶς ἐπιθυμίες του, στὰ λόγια του, στὶς πράξεις του. Ἔτσι, ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ, ποὺ ὑπάρχει στὴν ψυχή, ξεχύνεται καὶ σ’ ὅλο τὸν ἐξωτερικὸ χαρακτήρα.

Ὁ χριστιανὸς ὀφείλει νὰ εἶναι εὐγενικὸς μὲ ὅλους. Τὰ λόγια καὶ τὰ ἔργα του νὰ ἀποπνέουν τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ποὺ κατοικεῖ στὴν ψυχή του, ὥστε νὰ μαρτυρεῖται ἡ χριστιανική του πολιτεία καὶ νὰ δοξάζεται τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ.

Ὅποιος εἶναι μετρημένος στὰ λόγια, εἶναι μετρημένος καὶ στὰ ἔργα. Ὅποιος ἐξετάζει τὰ λόγια ποὺ πρόκειται νὰ πεῖ, ἐξετάζει καὶ τὶς πράξεις ποὺ πρόκειται νὰ ἐκτελέσει, καὶ ποτέ του δὲν θὰ ὑπερβεῖ τὰ ὅρια τῆς καλῆς καὶ ἐνάρετης συμπεριφορᾶς.

Τὰ χαριτωμένα λόγια τοῦ χριστιανοῦ χαρακτηρίζονται ἀπὸ λεπτότητα καὶ εὐγένεια. Αὐτὰ εἶναι ποὺ γεννοῦν τὴν ἀγάπη, φέρνουν τὴν εἰρήνη καὶ τὴ χαρά. Ἀντίθετα, ἡ ἀργολογία γεννάει μίση, ἔχθρες, θλίψεις, φιλονικίες, ταραχὲς καὶ πολέμους.

Aς εἴμαστε λοιπὸν πάντοτε εὐγενικοί. Ποτὲ ἀπὸ τὰ χείλη μας νὰ μὴ βγεῖ λόγος κακός, λόγος ποὺ δὲν εἶναι ἁλατισμένος μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ πάντοτε λόγοι χαριτωμένοι, λόγοι ἀγαθοί, λόγοι ποὺ μαρτυροῦν τὴν κατὰ Χριστὸν εὐγένεια καὶ τὴν ψυχική μας καλλιέργεια.

Ἀπὸ τὴ σειρὰ τῶν φυλλαδίων «Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ» τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου Ὠρωποῦ Ἀττικῆς.

Πηγή: https://orthodoxfathers.com