Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

Οφείλομεν να ευχαριστούμεν τον Θεό διότι έδωσε την ασθένεια σαν ένα στεφάνι της υπομονής».
Επίσης ισχύει το "Συν Αθηνά και χείρα κίνει"
Άραγε κάνουμε κάτι εμείς να προλάβουμε την ασθένεια μαζί με προσευχή ή θεωρούμε υπεύθυνο τον Θεό για τη δοκιμασία που μας έδωσε;

Γέροντας Γαβριήλ

[toula]

Η τέλεια υπακοή.
Δεν είδα εγώ μεγαλυτέραν ανάπαυσιν ως της τελείας υπακοής…
Εργασθήτε λοιπόν τώρα που είσθε νέοι, να θερίσετε καρπόν απάθειας εις το γήρας. Εάν δεν βιασθήτε και του Μαθουσάλα τα χρόνια να ζήσετε,
δεν θα χαρήτε αυτά τα χαρίσματα…
Και θα ιδήτε τοιαύτην ακινησίαν πα­θων και ειρήνην ψυχής
ως να είσθε μέσα εις τον Παράδεισον.

Γέροντας Ιωσήφ Ησυχαστής

[toula]

Μην λιποψυχείτε, μη θλίβεστε και μην δειλιάζετε…
Βάλσαμο στην ψυχή είναι τα λόγια του Αγίου Νεκταρίου και τόσο επίκαιρα. Μην λιποψυχείτε, μη θλίβεστε και μην δειλιάζετε...

Οι πειρασμοί παραχωρούνται για να φανερωθούν τα κρυμμένα πάθη, να καταπολεμηθούν κι έτσι να θεραπευθεί η ψυχή.
Είναι και αυτοί δείγμα του θείου ελέους. Γι' αυτό εμπιστεύσου στο Θεό και ζήτησε τη βοήθειά Του, ώστε να σε δυναμώσει στον αγώνα σου. Η ελπίδα στο Θεό δεν οδηγεί ποτέ στην απελπισία. Οι πειρασμοί φέρνουν ταπεινοφροσύνη.
Ο Θεός ξέρει την αντοχή του καθενός μας και παραχωρεί τους πειρασμούς κατά το μέτρο των δυνάμεών μας. Να φροντίζουμε όμως κι εμείς να είμαστε άγρυπνοι και προσεκτικοί, για να μη βάλουμε μόνοι μας τον εαυτό μας σε πειρασμό.

Εμπιστευθείτε στο Θεό τον Αγαθό, τον Ισχυρό, τον Ζώντα, και Αυτός θα σας οδηγήσει στην ανάπαυση. Μετά από τις δοκιμασίες ακολουθεί η πνευματική χαρά. Ο Κύριος παρακολουθεί όσους υπομένουν τις δοκιμασίες και τις θλίψεις για τη δική Του αγάπη. Μη λιποψυχείτε λοιπόν και μη δειλιάζετε.
Δεν θέλω να θλίβεστε και να συγχύζεστε για όσα συμβαίνουν αντίθετα με τη θέληση σας: όσο δίκαιη και αν είναι αυτή. Μια τέτοια θλίψη μαρτυρεί την ύπαρξη εγωισμού. Προσέχετε τον εγωισμό που κρύβεται κάτω από τη μορφή του δικαιώματος. Προσέχετε και την άκαιρη λύπη που δημιουργείται μετά από ένα δίκαιο έλεγχο. Η υπερβολική θλίψη για όλα αυτά είναι του πειρασμού.

Μία είναι η αληθινή θλίψη. Αυτή που δημιουργείται, όταν γνωρίσουμε καλά την άθλια κατάσταση που βρίσκεται η ψυχή μας. Όλες οι άλλες θλίψεις δεν έχουν καμιά σχέση με τη χάρη του Θεού.
Φροντίζετε να περιφρουρείτε στην καρδιά σας τη χαρά του Αγίου Πνεύματος και να μην επιτρέπετε στον πονηρό να χύνει την πίκρα του. Προσέχετε! Προσέχετε, μήπως ο Παράδεισος που υπάρχει μέσα σας μετατραπεί σε κόλαση.

ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ
agioritikovima

[toula]

Μερικές πρακτικές οδηγίες για την Προσευχή
Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος

Η συγκέντρωση του νου την ώρα της προσευχής

Τι να κάνουμε, όταν ο νους μας τρέχει εδώ κι εκεί και δεν μπορούμε να τον συμμαζέψουμε στην προσευχή;

Όταν είμαστε μόνοι στο σπίτι, μπορούμε ν’ αναβάλουμε την έναρξη της προσευχής ή, αν έχουμε ήδη αρχίσει, να τη διακόψουμε για λίγο. Αν και ύστερα απ’ αυτό το μικρό διάλειμμα ο νους μας δεν συνεργάζεται με την προαίρεση μας, τότε δεν έχουμε παρά να του επιβάλουμε με τη βία, θέλει δεν θέλει, να συγκεντρωθεί στην προσευχή, σ’ όποιο βαθμό βέβαια είναι δυνατόν.
Μέσα στην εκκλησία, πάλι, μερικές φορές δεν ακούμε ή δεν καταλαβαίνουμε όσα ψάλλονται, διαβάζονται ή εκφωνούνται. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, σταθείτε νοερά ενώπιον του Κυρίου και αφοσιωθείτε στην ευχή του Ιησού.

Πρέπει να ξέρετε, πάντως, ότι στο ναό, κατά την τέλεση οποιασδήποτε ακολουθίας, και κατεξοχήν της θείας Λειτουργίας, κάθε λατρευτική πράξη, κάθε κίνηση έχει τη σημασία της. Όποιος, λοιπόν, γνωρίζει και κατανοεί τη σημασία κάθε πτυχής της τελετουργίας, συμμετέχει με επίγνωση στη σύναξη των πιστών και τρέφει την ψυχή του με το ουράνιο μάννα, που προσφέρεται άφθονα στα πνευματικά συμπόσια της εκκλησιαστικής λατρείας.
Η νύχτα, ιδιαίτερα οι μεταμεσονύκτιες ώρες, είναι το πιo κατάλληλο χρονικό διάστημα για προσευχή.
Πόσες μετάνοιες να κάνει κανείς, λέγοντας την ευχή;
Όσες θέλει, μικρές ή μεγάλες, ανάλογα με τη σωματική δύναμη και την ψυχική διάθεση του. Καλό είναι, πάντως, να καθορίσει έναν ελάχιστο αριθμό μετανοιών για κάθε μέρα και να τις εκτελεί με αυστηρή συνέπεια.

Το Ευαγγέλιο δεν είναι ανάγκη να το διαβάζετε όρθιος. Καθιστός το κατανοείτε καλύτερα, γιατί δεν κουράζεστε, κι έτσι η προσοχή σας συγκεντρώνεται στο ιερό κείμενο, χωρίς να μειώνεται η ευλαβική σας διάθεση. Όσο για τους Ψαλμούς, διαβάζετε όσους μπορείτε και επιθυμείτε. Έναν, δύο, τρεις ή περισσότερους…
Μπορείτε να κοινωνάτε συχνά, φτάνει να είστε κάθε φορά σωστά προετοιμασμένος
Τί σημαίνει να έχουμε καθαρή συνείδηση ως προς τα υλικά πράγματα και αντικείμενα; Σημαίνει να μην κάνουμε κακή χρήση των πραγμάτων, αλλά να τα χρησιμοποιούμε συνετά και να τα συντηρούμε με τη μεγαλύτερη δυνατή επιμέλεια.

Η αδιάλειπτη μνήμη του Θεού

Θέλεις να μην ξεφεύγει ο νους σου την ώρα της προσευχής και της ακολουθίας; Αγωνίσου να θυμάσαι το Θεό κάθε στιγμή της ημέρας, είτε είσαι μόνος είτε μαζί με άλλους, στο σπίτι, στη δουλειά, στο δρόμο, παντού. Έτσι, και την ώρα της προσευχής ή της ακολουθίας στο ναό, ο νους σου θα είναι συγκεντρωμένος σ’ Εκείνον και ευλαβικά θα επικοινωνεί μαζί Του.

Πότε είναι ευάρεστη στο Θεό η προσευχή μας

Θυμηθείτε ότι η προσευχή δεν είναι λόγια και μετάνοιες, αλλά προσήλωση του νου και της καρδιάς στο Θεό. Είναι δυνατό να διαβάσετε όλες τις τακτές ακολουθίες της ημέρας και να εκτελέσετε όλες τις καθορισμένες μετάνοιες, αλλά η επαφή σας με το Θεό να είναι είτε εντελώς ανύπαρκτη είτε ασήμαντη, με το νου σκορπισμένο και την καρδιά κρύα. Έτσι κάνετε τον κανόνα σας, όχι όμως προσευχή. Μια τέτοια «προσευχή» είναι εφάμαρτη. Ο Κύριος να μας φυλάξει!

Με φόβο και τρόμο πρέπει να επιτελούμε τα έργα του Θεού -αυτό να το θυμάστε πάντα. Με κάθε τρόπο και μ’ όλη σας τη δύναμη προσπαθήστε να έχετε το νου σας στα λόγια της προσευχής ή, όπως λέει ο όσιος Ιωάννης ο Σιναΐτης, να κλείνετε το νου σας μέσα στα λόγια της προσευχής. Τη στιγμή που αρχίζετε να προσεύχεστε, πρέπει όλη σας η προσοχή να είναι συγκεντρωμένη στο Θεό και να μην απομακρύνεται απ’ Αυτόν…
Τότε μόνο να θεωρήσετε ότι προσευχηθήκατε καλά, όταν, τελειώνοντας, η ψυχή σας δονείται από συντριβή και αυτομεμψία. Στη διάρκεια της ημέρας προσπαθήστε, με την αδιάλειπτη προσευχή, να βρίσκεστε νοερά ενώπιον του Κυρίου κάθε στιγμή, όπως βρίσκονται οι άγγελοι. Εκείνοι Του προσφέρουν την ακατάπαυστη δοξολογία. Εμείς ας Του προσφέρουμε τη μετάνοιά μας.

Πότε εισακούεται από το Θεό η προσευχή μας

Να πως πρέπει να ζητάς κάτι από το Θεό: “Κύριε, Εσύ βλέπεις ότι χρειάζομαι το τάδε πράγμα ή ότι υποφέρω από τη δείνα συμφορά. Βοήθησε με, όπως ξέρεις και όπως θέλεις! Γενηθήτω το θέλημά Σου…”.
Μ’ αυτή την εσωτερική τοποθέτηση, να προσεύχεσαι πολύ. Όχι μια φορά, έστω και παρατεταμένα, ούτε για μια μέρα μόνο, αλλά για εβδομάδες, μήνες, χρόνια…
Όλο να ικετεύεις, όλο να κραυγάζεις: “Κύριε, βοήθησε με! Κύριε, λύτρωσε με! ‘Ωστόσο, ας μη γίνει ό,τι θέλω εγώ, μα ό,τι θέλεις Εσύ”.
Αυτό ακριβώς έλεγε και ο Χριστός στη Γεθσημανή, όταν προσευχόταν στον Πατέρα Του. Και η χήρα της ευαγγελικής παραβολής βρήκε τελικά το δίκιο της από τον άδικο εκείνο δικαστή, μόνο και μόνο επειδή δεν κουράστηκε να τον παρακαλάει για πολύν καιρό. Κάποιος σοφός είπε το λόγο τούτο: “Πρέπει να γίνεις φορτικός στο Θεό και στους άγιους Του!”.

Η δύναμη της προσευχής

Η δύναμη της προσευχής βρίσκεται όχι στον εξωτερικό τύπο της, αλλά στο περιεχόμενο, στο πνεύμα της.
Προσπαθείτε να βιώσετε την προσευχή. Αυτό ακριβώς είναι που χρειάζεται. Κάποιος από τους πατέρες λέει, πως, όταν προσευχόμαστε, πρέπει να αισθανόμαστε όπως οι υπόδικοι μπροστά στο δικαστή.

Ρώτησε κάποιος έναν ασκητή: “Πώς να στέκομαι στην προσευχή;” Κι εκείνος αποκρίθηκε: “Να στέκεσαι σαν σε κριτήριο, με το βλέμμα σου προσηλωμένο στα χείλη του Κυρίου, που την επόμενη κιόλας στιγμή -έτσι να πιστεύεις- θα προφέρουν την τελευταία απόφαση για σένα:
“Έλα κοντά μου!’ ή ‘Φύγε μακριά μου’. Και να κραυγάζεις: ‘Κύριε, ελέησον!”.
Νομίζω, ακόμα, πως η ευχή του Ιησού είναι η καλύτερη και δυνατότερη προσευχή για κάθε περίσταση, μόνο που πρέπει να τη λέμε όχι μηχανικά, δίχως συναίσθηση, αλλά με συμμετοχή του νου και της καρδιάς.

(Αγ. Θεοφάνους του Εγκλείστου, «Ο δρόμος της ζωής»-επιλογές, Ι.Μ.Παρακλήτου)

[toula]

Για την αγάπη. Για εκείνους που δεν έχουν αγάπη...

Για την αγάπη

Είναι μακάριος ο άνθρωπος εκείνος που έχει αγάπη Θεού, γιατί περιφέρει με την παρουσία του τον Θεό, διότι ο Θεός είναι αγάπη, και αυτός που μένει μέσα στην αγάπη, μένει « ἐν τῶ Θεῶ». Εκείνος που έχει αγάπη υπερέχει, με τη βοήθεια του Θεού, από όλους. Εκείνος που έχει αγάπη δε φοβάται, διότι η αγάπη βγάζει έξω από την ψυχή το φόβο.
Εκείνος που έχει αγάπη δεν αποστρέφεται ποτέ κανέναν, ούτε μικρό, ούτε μεγάλο, ούτε ένδοξο, ούτε άδοξο, ούτε φτωχό, ούτε πλούσιο, αλλά γίνεται ακάθαρτο αποσπόγγισμα όλων. Όλα τα σκεπάζει, όλα τα υπομένει. Εκείνος που έχει αγάπη δεν αλαζονεύεται εναντίον κάποιου, δεν ξιππάζεται, κανέναν δεν κακολογεί, αλλά και αυτούς που κακολογούν τους αποφεύγει.
Εκείνος που έχει αγάπη δε σκέφτεται με πανουργία, δε θέλει να υποσκελίσει, ούτε υποσκελίζει τον αδελφό.
Εκείνος που έχει αγάπη δε ζηλεύει, δε φθονεί, δεν κατατρέχει, δε χαίρεται με την πτώση των άλλων, δεν εξευτελίζει αυτόν που έπεσε σε σφάλμα, αλλά τον συλλυπείται και τον συμπαραστέκεται και τον ανακουφίζει, δεν παραβλέπει τον αδελφό στην ανάγκη του, αλλά τον συμπαραστέκεται, και πεθαίνει μαζί του.

Εκείνος που έχει αγάπη εκτελεί το θέλημα του Θεού, και είναι μαθητής του, διότι ο ίδιος ο καλός μας Δεσπότης είπε «Από αυτό θα ξέρουν όλοι ότι είστε μαθητές μου, αν αγαπάτε ο ένας τον άλλο».
Εκείνος που έχει αγάπη ποτέ δεν αποκτά κάτι για τον εαυτό του, δε θεωρεί τίποτε δικό του, αλλά όλα όσα έχει τα προσφέρει κοινά σε όλους. Εκείνος που έχει αγάπη κανέναν δε θεωρεί ξένο, αλλά όλους τους έχει δικούς του.
Εκείνος που έχει αγάπη δεν παροργίζεται, δεν ξιππάζεται, δε φουντώνει από οργή, δε χαίρεται για την αδικία που γίνεται, δεν εξακολουθεί να ψεύδεται, κανέναν δε θεωρεί εχθρό, παρά μόνο τον Διάβολο. Εκείνος που έχει αγάπη όλα τα υπομένει, είναι ευεργετικός, είναι μακρόθυμος.
Λοιπόν, είναι μακάριος αυτός που έχει αποκτήσει την αγάπη, και με αυτήν ως κτήμα αναχωρεί προς τον Θεό, διότι ο Θεός, αναγνωρίζοντας τον δικό του άνθρωπο, θα τον δεχθεί στους κόλπους του, θα ζει δηλαδή ο εργάτης της αγάπης μαζί με τους Αγγέλους, και θα βασιλεύσει μαζί με τον Χριστό.
Διότι την αγάπη έχοντας ήρθε και ο Θεός Λόγος επάνω στη γη, μ’ αυτήν και ο παράδεισος έχει ανοιχθεί για μας, και η ανάβαση στον ουρανό διακηρύχθηκε για όλους.

Ενώ ήμασταν εχθροί με τον Θεό, με την αγάπη συμφιλιωθήκαμε μ’ αυτόν. Ορθά λοιπόν είπαμε ότι η αγάπη είναι ο Θεός, και αυτός που μένει μέσα στην αγάπη, μένει « ἐν τῶ Θεῶ».
Για εκείνους που δεν έχουν αγάπη
Είναι άθλιος και ταλαίπωρος εκείνος που ζει μακριά από την αγάπη, διότι αυτός περνά τις μέρες της ζωής του ονειροπολώντας. Και ποιος δε θα πενθήσει τον άνθρωπο εκείνο που είναι μακριά από τον Θεό, και στερείται από το φως, και ζει στο σκοτάδι;
Διότι, σας λέω, αδελφοί μου, ότι εκείνος που δεν έχει την αγάπη του Χριστού, είναι εχθρός του. Δεν ψεύδεται ο Απόστολος που είπε, ότι αυτός που μισεί τον αδελφό του είναι φονιάς, και περιπατεί στο σκοτάδι, και εύκολα κυριεύεται από κάθε αμαρτία. Γιατί εκείνος που δεν έχει αγάπη, έντονα θυμώνει, έντονα παροργίζεται, έντονα μισεί.

Εκείνος που δεν έχει αγάπη χαίρεται με την αδικία των άλλων, δε συμπάσχει μ’ αυτόν που έπεσε σε σφάλμα, δεν απλώνει για βοήθεια το χέρι του στον πεσμένο, δε συμβουλεύει αυτόν που παρασύρθηκε, δε στηρίζει αυτόν που κλονίζεται.
Εκείνος που δεν έχει αγάπη είναι ανάπηρος στο νου, είναι φίλος του Διαβόλου, είναι εφευρέτης κάθε πονηρίας, είναι δημιουργός συγκρούσεων, είναι φίλος των υβρεολόγων, είναι σύντροφος αυτών που κακολογούν τους άλλους, σύμβουλος αυτών που αυθαδιάζουν, συντελεστής στη χειροτέρευση αυτών οι οποίοι φθονούν, εργάτης της υπερηφάνειας, σκεύος της αλαζονείας.
Και με ένα λόγο, αυτός που δεν απέκτησε την αγάπη είναι όργανο του Εχθρού, και πλανιέται σε όλα τα μονοπάτια της ζωής του, και δεν ξέρει ότι βαδίζει μέσα στο σκοτάδι.

Του Οσίου Εφραίμ του Σύρου, έργα τόμος Α΄.

[toula]

Τρεις ημέρες με τον Άγιο Εφραίμ τον Κατουνακιώτη..

Δε βαστούσε η καρδιά να μην τρέξουν οι βαλβίδες της, κοντά του. Νύχτα Παρασκευή μαζί. Σάββατο απόγευμα παρέα. Κυριακή πρωί γιορτή με τον Άγιο Εφραίμ τον Κατουνακιώτη στο Σιμωνοπετρίτικο Μετόχι του Βύρωνα. Η είδηση είναι ότι το απότμημα εκ των ιερων λειψανών του, θα παραμείνει εκεί, κοντά εδώ, πάντοτε μαζί μας, και ίσως τώρα στενοκαρδίσουν τρόπον τινά οι ενορίες μας, γιατί θα «κλέβουμε», θα γίνουμε «ερωτευμένοι κλέφτες», θα «κατακλέβουμε» Κυριακές για την αγάπη του Κατουνακιώτη για να εκκλησιαζόμαστε τακτικότερα κοντά του.
Δε θα μπορέσουμε μακριά του. Θα είναι όρεξη. Θα είναι ανάγκη. Θα το ζητάει το φυλλοκάρδι. Θα είναι τριαντάφυλλο που σκόρπισε και το χτίζεις πάλι πίσω και του ράβεις με χρυσή κλωστή τα ροδοπέταλα και τα επιθυμείς διαδοχικά βαλμένα, ξανά αγκαλιασμένα εις την τάξιν τους. Δε θα μπορέσουμε να είμαστε σε γνώση, ότι χρειαζόμαστε μισή ή ένα τέταρτο οδήγηση για να του πούμε από κοντά: «παπα Εφραίμ, βοήθα με!».
Αρκετοί ιερείς – πρεσβύτεροι ως απλοί προσκυνητές στην ουρά

Ο κόσμος ήταν ευλαβής και σε τάξη. Οικογένειες, μικρά παιδιά, νέοι, γέροι, κάθε ηλικίας φίλοι του Αγίου Εφραίμ του Κατουνακιώτου. Εντύπωση προκάλεσε το γεγονός ότι και τις τρεις ημέρες παρατηρήθηκαν στην ουρά ως απλοί προσκυνητές και συμπροσευχόμενοι αρκετοί ιερείς – πρεσβύτεροι, οι οποίοι προσέρχονταν μετά των οικογενειών τους, έπειτα στεκάμενοι όρθιες λαμπάδες και φλόγες πυρός μέσα στην πλατεία του εκκλησιάσματος. Άλλοι τόσοι ιερείς λειτουργούσαν μέσα στο Ιερό και αυτομάτως περνάει από το μυαλό η ιδιαιτέρα σχέση που διαχρονικά ανέπτυσσε ο Άγιος των Κατουνακιών με υποψηφίους ιερείς ή μοναχούς, με ήδη πρεσβυτέρους ή αρχιμανδρίτες οι οποίοι προσέρχονταν ευλαβικά για να πάρουν τη συμβουλή και την ευλογία του
.
Η σεμνότητα και η αρχοντιά του Καθηγουμένου Ελισαίου

Τη νύχτα της 16ης προς 17ης, έλαβε χώρα η ιερά αγρυπνία επί τη ελεύσει του αποτμήματος λειψάνων του Οσίου Εφραίμ, οπού μαζί με το ευσεβές πλήρωμα ευρέθη ο σεβαστός Γέροντας και Καθηγούμενος της Ι. Μονής Σίμωνος Πέτρας Αρχιμ. π. Ελισαίος, ο οποίος μετέφερε το προσκύνημα εξ Αγίου Όρους, προέστη της Θείας Λειτουργίας και ομίλησε από την πολυχρόνια γνωριμία και πνευματική αναστροφή του μετά του Αγίου. Ιδιαιτέρως αναφέρθηκε στη στενή πνευματική σχέση μεταξύ του μακαριστού Γέροντος Αιμιλιανού του Σιμωνοπετρίτου και του παπά Εφραίμ του Κατουνακιώτου, την πρώτη γνωριμία τους, την μακρά μετέπειτα επικοινωνία τους, η οποία σημάδεψε την πορεία αμφοτέρων μέσα στη φιλοπονία του Περιβολιού της Παναγίας μας.
Η σεμνότητα και η αρχοντιά του Καθηγουμένου Ελισαίου γίνεται πάντοτε αντιληπτή. Είτε ομιλεί είτε λειτουργεί, όπως κατά την παρούσα αγρυπνία, αποδεικνύεται ότι φέρει ζωντανή την κληρονομιά και παρακαταθήκη του σπουδαίου Γέροντός του, Αιμιλιανού του Σιμωνοπετρίτου, διότι, άλλωστε, μόνον πνευματική αρχοντιά και απλοχεριά προς τους συναθρώπους μαζί με άκρα ταπείνωση, ακρίβεια και τάξη, εδίδαξε ο μακαριστός και πλουτίζει τα πνευματικοπαίδια του δια της μακαρίας ευχής και πρεσβειών του από τους ουρανούς.

Μέσα στον ναό ένας Άγιος, πίσω από το Καθολικό ένας άλλος
Πίσω από το Καθολικό του Μετοχίου, ο κόσμος προσκυνούσε ευλαβικά τον τάφο του Αγίου Ιερωνύμου του Σιμωνοπετρίτου, δηλ. του επίσης νέου Αγίου της Πίστεως μας, δεδομένου ότι οι Άγιοι Εφραίμ Κατουνακιώτης και Ιερώνυμος Σιμωνοπετρίτης «άκουσαν» την προαναγγελία της αγιοκατάξεώς τους δια στόματος του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, κατά την ίδια ακριβώς ημέρα, την 20η Οκτωβρίου 2019.
Μέσα στον ναό χοροστατούσε ένας Άγιος και πίσω από το Καθολικό ένας ακόμη Άγιος. Και οι δύο ζωντανοί, στοργικοί, με μία γαλήνη και πηχτή θαλπωρή να χειροπιάνεται ακουμπητή. Ετούτες οι τρεις ημέρες ήταν ο ερχομός ενός Αγίου στο περιβολάκι ενός άλλου Αγίου και μία μόνιμη εγκατάσταση του Κατουνακιώτου μέσα στην πρωτεύουσα της Ελλάδας και μέσα στην καθημερινότητα των ευσεβών Αθηναίων πολιτών, ειδικά, σε μία τόσο κρίσιμη περίοδο, όπου ο τόπος βοά, αγωνιά, κράζει: παπά Εφραίμ, βοήθα μας!

Κώστας Παναγόπουλος – Πρακτορείο «ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ»

[toula]

"Μὴν κρατᾶς κακία ἐναντίον κανενὸς ἀνθρώπου, ἔστω καὶ ἂν εἶναι κακός, διότι ἡ προσευχή σου δὲν θὰ εἰσακουσθεῖ ἀπὸ τὸν Θεό.
Νίκησε τὸ κακὸ μὲ τὸ καλό! Μεῖνε πρόβατο καὶ μὲ τὴ δύναμη τοῦ Χριστοῦ θὰ νικήσεις τοὺς (νοητούς) λύκους..."

~ Ὅσιος Αρσένιος Μπόκα, ο θαυματουργός

[toula]

"Μία ψυχή να βοηθήσουμε, είναι η μεγαλυτέρα ελεημοσύνη. Όπως κι εμάς μας βοήθησαν άλλοι άνθρωποι, οφείλουμε κι εμείς να κάνουμε το ίδιο."
~ Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας
(Η Τέχνη της Σωτηρίας Τόμος Ά σελ, 39).

[toula]

"Η ευχή του Ιησού μας, να μη σας λείπη μήτε στιγμή. Δεν υπάρχει άλλο όνομα υπό τον Ουρανόν πού μπορεί να μας σώση από τα αμέτρητα δεινά, την αμαρτία και τους δαίμονες. Η όλη μέριμνα της ψυχής μας, πρέπει να στραφή στο πώς να σωθούμε από την κόλαση. Η μέριμνα, η μελέτη, η νήψι πρέπει να αδολεσχη στα αιώνια, στα αληθινά, σε εκείνα που θα ζήση η ψυχή μας, αφού αποβάλλει το σώμα στο χώμα.
Με φόβο και τρόμο πρέπει να φροντίζουμε στο πώς να σωθούμε. Όχι αδιαφορία και αναισθησία. Δεν είναι παιχνίδι το να παλεύης με δαιμόνια πνευματικά, με σκληρά πάθη και μ' ένα σημερινό κόσμο, τόσον τρομερό και δηλητηριώδη."

~ Γέρων Εφραίμ της Αριζόνας
(Από το βιβλίο: Πνευματικές ἐμπειρικές ὑποθῆκες φιλοστόργου Πατρός - Επιστολή 1η 28/2/2001.

[toula]

Η πορεία της ψυχής μετά τον Θάνατο

Την ψυχή που πεθαίνει, την βγάζει ο αρχάγγελος Μιχαήλ (βγαίνει από το στόμα), με εντολή του Χριστού, ενώ ο φύλακας άγγελος παραμένει τιμής ένεκεν, δίπλα στο νεκρό σώμα μέχρι να ταφεί. Είναι υπερτάτη τιμή για εμάς τους Ορθοδόξους, ο Χριστός να έχει ορίσει, τον αρχηγό των αγγέλων, τον αρχάγγελο Μιχαήλ, να παίρνει την ψυχή μας. Αυτό ισχύει μόνο για τους Ορθοδόξους!
Ο αρχάγγελος Μιχαήλ παραδίδει την ψυχή στα χέρια άλλων αγγέλων, που την παραλαμβάνουν και αναχωρούν για τον τελωνισμό. Τρεις μέρες τελωνίζεται η ψυχή. Δεν τελωνίζονται όλοι. Οι εξομολογημένοι περνούν τα τελώνια σφήνα, με το εξπρές! Τελωνίζονται, όσοι έχουν ανεξομολόγητες αμαρτίες. Αν υπάρχει κάποιο ανεξομολόγητο αμάρτημα, κάτω του θανασίμου αμαρτήματος, ζυγίζεται με τα καλά έργα, υπερνικούν τα καλά και προχωράει στο επόμενο τελώνιο, έως ότου φτάσει στο Χριστό μας. Εάν όμως κάποια ψυχή, σε κάποιο τελώνιο έχει κάποιο θανάσιμο αμάρτημα ανεξομολόγητο, επί τόπου γκρεμίζεται και κολάζεται...

Οι άνθρωποι κολάζονται κυρίως στο τελώνιο: α) της μαγείας - σατανισμού και β) της σαρκικής ανηθικότητας (πορνεία).
Όταν παρέλθει το τριήμερο και η ψυχή περάσει τα τελώνια, οδηγείται από τον άγγελο στην ανθρωπότητα του Χριστού, γιατί η Θεότητά Του δεν φαίνεται. Βλέπει η ψυχή το Χριστό, που έχει τη μορφή, όπως Τον βλέπουμε στις εικόνες μας. Δεν έχει ο Χριστός άλλη μορφή.
Ως γνωστόν, την τρίτη μέρα, η Εκκλησία ως φιλόστοργη Μητέρα, προσκομίζει τα κόλλυβα της τρίτης μέρας. Τα τριήμερα αυτά κόλλυβα παρίστανται ενώπιον του Κυρίου, όταν η ψυχή προσκυνάει το Χριστό. Το κάθε σπυράκι - σιταράκι από τα κόλλυβα, είναι προσευχές αυτών, που δέονται εξ ονόματος της ψυχής αυτής!

Εφόσον η ψυχή προσκυνήσει το Χριστό, ο Χριστός την ευλογεί, χωρίς να πει απολύτως τίποτα. Ο Θεός δεν αποφαίνεται, αλλά η ψυχή διαισθητικά ξέρει, ότι επειδή πέρασε τα τελώνια είναι σεσωσμένη, αλλά περιμένει την επικύρωση της σωτηρίας της!
Στη συνέχεια παίρνει ο φύλακας άγγελος την ψυχή και σε χρόνο μηδέν την πάει πάλι στη γη! Την πάει στα μέρη όπου γεννήθηκε, μεγάλωσε, κάνοντάς την περιήγηση όλη τη ζωή της. Θα θυμηθεί η ψυχή λεπτομέρειες, που τα είχε λησμονήσει παντελώς και τα καλά και τα κακά έργα της και όλες τις αμαρτίες που έκανε (εξομολογημένες και μη). Τότε η ψυχή διαπιστώνει εμπειρικά, ότι ο Χριστός είναι πανταχού παρών και γνωρίζει τα πάντα!

Το δρομολόγιο αυτό της παραμονής της ψυχής επί της γης, διαρκεί από την τρίτη μέρα έως την ενάτη μέρα.
Την ενάτη μέρα παίρνει ο άγγελος την ψυχή και την παρουσιάζει πάλι στο Χριστό για να Τον προσκυνήσει και βάζουμε τώρα τα κόλλυβα της ενάτης μέρας, με τα οποία η Εκκλησία και οι πιστοί δέονται υπέρ ελέους της ψυχής αυτής.
Ο Χριστός ευλογεί την ψυχή, αλλά δεν αποφαίνεται. Από την ενάτη μέρα και μετά αρχίζει το μεγαλύτερο μέρος των εκπλήξεων...
Παίρνει ο φύλακας άγγελος την ψυχή και την οδηγεί στον παράδεισο. Η ψυχή θα δει τον παράδεισο, από την ένατη έως την 24 μέρα. Δεν θα μπορέσει όμως με κανέναν να συνομιλήσει και θα είναι σαν να βλέπουμε κάποια πρόσωπα τα οποία θα χωρίζονται από εμάς, από ένα αδιαπέραστο διαφανές τζάμι. Η ψυχή μόνο θα βλέπει, αλλά δεν θα μπορεί να επικοινωνεί και ούτε να ακούει το τι συμβαίνει στον παράδεισο.
Την 25η μέρα παίρνει ο άγγελος την ψυχή και την πάει στον Άδη και ισχύει το ίδιο και εκεί. Υπάρχει δηλ. ένα αδιαπέραστο διαφανές τζαμί και βλέπει μόνο, χωρίς να επικοινωνεί. Το λυπηρό θα είναι, όταν η ψυχή δει εκεί, κάποια αγαπημένα πρόσωπά της. Εκεί στον Άδη, μόνο την αφάνεια (ο πάτος της κολάσεως) δεν θα μπορεί κανείς να δει.

Και την 40η μέρα, (αρχίζουμε να μετράμε σαν πρώτη μέρα, την ημέρα της κοιμήσεως) βάζει πάλι μετάνοια η ψυχή στο Χριστό και ο Χριστός αποφαίνεται, για το που θα πάει η ψυχή, εις πάντας των αιώνων. Γι΄ αυτό και η Εκκλησία βάζει τα κόλλυβα της σαρακοστής μέρας, τα οποία είναι και τα πιο σημαντικά....
Με αυτόν τον τρόπο, η ψυχή θα έχει την εμπειρία όλου του νοητού κόσμου και θα βεβαιωθεί, ότι όντως όλα υπάρχουν και τίποτα δεν είναι παραμύθι....

Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα