Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

Η ανάμνηση των αμαρτιών κάνει κακό

Ἂς μὴ γυρίζουμε πίσω στὶς ἁμαρτίες ποὺ ἔχουμε ἐξομολογηθεῖ. Ἡ ἀνάμνηση τῶν ἁμαρτιῶν κάνει κακό. Ζητήσαμε συγγνώμη; Τελείωσε. Ὁ Θεὸς ὅλα τὰ συγχωρεῖ μὲ τὴν ἐξομολόγηση. Κι ἐγὼ σκέπτομαι ὅτι ἁμαρτάνω. Δὲν βαδίζω καλά. Ὅ,τι ὅμως μὲ στενοχωρεῖ, τὸ κάνω προσευχή, δὲν τὸ κλείνω μέσα μου, πάω στὸ πνευματικό, τὸ ἐξομολογοῦμαι, τελείωσε! Νὰ μὴ γυρίζομε πίσω καὶ νὰ λέμε τί δὲν κάναμε. Σημασία ἔχει τί θὰ κάνομε τώρα, ἀπ᾽ αὐτὴ τὴ στιγμὴ καὶ ἔπειτα.
Ἡ ἀπελπισία καὶ ἡ ἀπογοήτευση εἶναι τὸ χειρότερο πράγμα. Εἶναι παγίδα τοῦ σατανᾶ, γιὰ νὰ κάνει τὸν ἄνθρωπο νὰ χάσει τὴν προθυμία του στὰ πνευματικὰ καὶ νὰ τὸν φέρει σὲ ἀπελπισία.
Ὅλες σχεδὸν οἱ ἀρρώστιες προέρχονται ἀπὸ ἔλλειψη ἐμπιστοσύνης στὸν Θεὸ καὶ αὐτὸ δημιουργεῖ ἄγχος. Τὸ ἄγχος τὸ δημιουργεῖ ἡ κατάργηση τοῦ θρησκευτικοῦ αἰσθήματος. Ἂν δὲν ἔχετε ἔρωτα γιὰ τὸν Χριστό, ἂν δὲν ἀσχολεῖσθε μὲ ἅγια πράγματα, σίγουρα θὰ γεμίσετε μὲ μελαγχολία καὶ κακό. Ἕνα πράγμα ποὺ μπορεῖ νὰ βοηθήσει τὸν καταθλιπτικὸ εἶναι καὶ ἡ ἐργασία, τὸ ἐνδιαφέρον γιὰ τὴν ζωή. Ὁ κῆπος, τὰ φυτά, τὰ λουλούδια, τὰ δέντρα, ἡ ἐξοχή, ὁ περίπατος στὴν ὕπαιθρο, ἡ πορεία, ὂλ᾽ αὐτὰ βγάζουν τὸν ἄνθρωπο ἀπ᾽ τὴν ἀδράνεια καὶ τοῦ δημιουργοῦν ἄλλα ἐνδιαφέροντα. Ἐπιδροῦν σὰν φάρμακα. Ἡ ἀσχολία μὲ τὴν τέχνη, τὴ μουσικὴ κ.λπ. κάνει πολὺ καλό. Σ᾽ ἐκεῖνο, ὅμως, ποὺ δίδω τὴ μεγαλύτερη σημασία εἶναι τὸ ἐνδιαφέρον γιὰ τὴν Ἐκκλησία, γιὰ τὴ μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς, γιὰ τὶς ἀκολουθίες. Μελετώντας τὰ λόγια τοῦ Θεοῦ, θεραπεύεται κανεὶς χωρὶς νὰ τὸ καταλάβει.

[toula]

Γέροντας Σωφρόνιος_Τι να κάνω για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή;

«Τι να κάνω για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή»;
Και μου δόθηκε η απάντηση:
«Να προσεύχεσαι, όπως ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ο οποίος για χρόνια έκραζε, “Κύριε, φώτισόν μου το σκότος”, και εισακούσθηκε.
»Να προσεύχεσαι με τα λόγια της εκκλησιαστικής Ωδής, “Λαμψάτω, ω Φωτοδότα, και εμοί τω αμαρτωλώ το φως Σου το απρόσιτον”, και να ενδυναμώνεις στην πίστη, ενθυμούμενος ότι η Εκκλησία δεν προσεύχεται για πράγματα που δεν μπορούν να γίνουν».
Στη συνέχεια ο άνδρας εκείνος, σαν να απέκλειε τη δυνατότητα ότι μια τέτοια προσευχή θα παραμείνει χωρίς την άνωθεν απάντηση, κατέκλεισε τον λόγο του ως εξής:
«Όταν η ψυχή σου γνωρίσει αυτό το φως, τότε, όταν συμβεί να το στερείται, θα φλέγεσαι γι’ αυτό και μιμούμενος τον άγιο Συμεών τον Νέο Θεολόγο θα το ζητάς και θα κράζεις προς αυτό:
Ελθέ, το φως το αληθινόν.
Ελθέ, η Ζωή η αιώνιος.
Ελθέ, των πεπτωκότων η έγερσις.
Ελθέ, των κειμένων η ανόρθωσις,
Ελθέ, των νεκρών η ανάστασις.
Ελθέ, Πανάγιε Βασιλεύ.
Ελθέ και σκήνωσον εν ημίν,
και μείνον αδιαστάτως εν ημίν,
και αδιαιρέτως Συ μόνος βασίλευε εν ημίν
εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν».

Γέροντας Σωφρόνιος του Essex, «Λόγος εις την Μεταμόρφωσιν του Κυρίου», Περί του Θαβωρίου Φωτός. (Αρχιμ. Σωφρονίου, Άσκησις και θεωρία, Έσσεξ Αγγλίας )

[toula]

Μα είναι δυνατόν;
Μήπως ο Θεός θέλει κάτι που εσύ δεν το θέλεις;
Γιατί δεν έχουμε αυτή την απλότητα της καρδιάς μας να πούμε
«μα είναι δυνατόν ο Θεός να θέλει κάτι, που θα μας δυσκολέψει;»
Το θέλημα του Θεού φέρνει ειρήνη στον άνθρωπο, φέρνει φως, χαρά.
Όταν δοθεί ο άνθρωπος στον Θεό, πλέον αναπαύεται,
όπως λέμε στην εκκλησιαστική γλώσσα.

Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος

[toula]

Εξέταζε καλά εκείνα που έρχονται στην καρδιά σου για να πεις, πριν να περάσουν στην γλώσσα, και θα βρεις πολλά που είναι καλύτερα να μην βγουν από το στόμα σου..!

~ Όσιος Νικόδημος ο Αγιορείτης

[toula]

Κάθε που ξεκινάει η χρονιά.
Κάθε που ξεκινάει η χρονιά και μπαίνει ο Γενάρης, γεμίζουμε με στόχους οι άνθρωποι. Με θέλω. Με όνειρα.
‘’Να κάνω αυτό, εκείνο, το άλλο το παρ άλλο…’’.
Και αυτό είναι όμορφο. Είναι καλό.
Θέλει όμως και μια προσοχή.
Να μην γίνουμε σκλάβοι των ονείρων.
Να μην αφήσουμε τα θέλω μας να μας καθοδηγούν.
Να μην αφήσουμε τον εαυτό μας να απογοητευτεί αν κάτι στην τελική μείνει από έξω.
Τα όνειρα είναι για να μας υπηρετούν και όχι για να τα υπηρετούμε.
Βάλε τους στόχους σου. Ψάξε να δεις τα θέλω σου.
Πρόσεξε όμως να μην αφεθείς έρμαιο σε αυτά.
Τα όνειρα είναι για να μας υπηρετούν και όχι για να τα υπηρετούμε.

Ελευθεριάδης Ελευθέριος

[toula]

Άμα αγαπήσεις με όλη τη δύναμη της καρδιάς σου τον Χριστό,όλα θα είναι εύκολα!
Και η υπακοή και η ταπείνωση!
Τότε όλους θα τους αγαπάς αβίαστα και αυθόρμητα,
με την ίδια αγάπη του Χριστού!
Διότι δεν θα είσαι εσύ που θα αγαπάς,
αλλά ο Ίδιος ο Χριστός που θα κατέχει την καρδιά σου!»!!

Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης

[toula]

Τα θαυμαστά ευρήματα του ιατροδικαστή που εξέτασε το σκήνωμα του Βησσαρίωνα του Αγαθωνίτη

Η συγκλονιστική συνεργασία του σκηνώματος του οσίου Βησσαρίωνα με ιατροδικαστή! Το κείμενο είναι σημείωμα (αντί προλόγου), του Αρχιμανδρίτη Δαμασκηνού Θ. Ζαχαράκη (†2017), Ηγουμένου Ιεράς Μονής Αγάθωνος, στο βιβλίο του το “Ευαγγέλιο του Γέροντα Βησσαρίωνα”, έκδοση Ιεράς Μονής Αγάθωνος.

Φίλε αναγνώστη την 3ην Μαρτίου του έτους 2006, έγινε ή Ανακομιδή του ιερού Σκηνώματος του Γέροντος Βησσαρίωνος, Ιερομονάχου της Ιεράς Μονής Αγάθωνος. Τότε το σώμα του Γέροντος, το οποίο παρέμεινε για δεκαπέντε ολόκληρα έτη στον τάφο, βρέθηκε άφθαρτο, αδιάλυτο και ευωδιάζον. Από τότε το ιερό σκήνωμα, τοποθετημένο σε λάρνακα, αναλλοίωτο αποτελεί, «σημείο» αναφοράς των πιστών που επισκέπτονται τη Μονή Αγάθωνος, τον τόπο της ασκήσεώς του.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας, τότε, προκειμένου να διασφαλίσει την τιμή του Οσίου Γέροντος αλλά και της μονής μας, εκάλεσε τον συνταξιούχον, πρύτανη των ιατροδικαστών, κ. Πάνον Γιαμαρέλλον.

Ο κ. Γιαμαρέλλος ήλθε στο μοναστήρι μας, για να εξετάσει μακροσκοπικά το σκήνωμα του Γέροντα. Η εξέταση δεν ήταν ακριβώς μακροσκοπική, αφού ο ιατροδικαστής, για να έχει πιο ασφαλή γνώμη, έπιασε τα χέρια και τα πόδια του π. Βησσαρίωνα και τα κούνησε.

Αυτό, όμως, που άφησε όλους εμάς που ήμασταν εκεί και πιο πολύ τον πεπειραμένο ιατροδικαστή, άφωνους, ήταν το εξής θαυμαστό γεγονός. Όταν επιχείρησε να πάρει το μικρό Ευαγγέλιο από τα χέρια του Οσίου Γέροντα, για να ελέγξει αν και πόσο φθάρθηκε από το χρόνο, ο Γέροντας δεν… του το έδινε.

Ο ιατροδικαστής το τράβηξε δυο τρεις φορές επίμονα χωρίς αποτέλεσμα. Και τότε ψιθύρισε:
– Θεέ μου, τι είναι αυτό που ζω; Τέτοιο φαινόμενο δεν έχω ξαναδεί καθ’ όλην τη διάρκεια της υπερπεντηκονταετούς ιατροδικαστικής μου καριέρας!

Άνθρωπος πεθαμένος, πριν από 15 χρόνια, και να κρατάει σφιχτά στα χέρια του το Ευαγγέλιο και να μην μπορώ να του το πάρω! Αυτό είναι πραγματικά για μένα πολύ θαυμαστό γεγονός.

Γεμάτος έκπληξη και θαυμασμό απευθύνθηκε στον Όσο και του είπε:
– Δος το μου, πάτερ, να το δω και θα σου το δώσω πάλε.

Τότε, είδαμε το χέρι του Γέροντα να χαλαρώνει και να αφήνει το Ευαγγέλιο στα χέρια του ιατροδικαστού, ο οποίος συγκλονισμένος έκανε τον σταυρό του. Αφού το ξεφύλλισε, το βρήκε ανέπαφο από τον χρόνο, το έβαλε πάλε στο χέρι του Οσίου Γέροντα, ο οποίος, το έσφιξε πάλι στην παλάμη του και έτσι το κρατάει μέχρι σήμερα!

Αυτά τα θαυμαστά γεγονότα παν ζήσαμε, ο κορυφαίος Ιατροδικαστής και εμείς μαζί του μέσα στο παρεκκλήσιο της Ιεράς μονής μας, το Σάββατο της 11ης Μαρτίου 2006, θέλησα να τα καταγράψω σ’ αυτό το μικρό φυλλάδιο, με τη μορφή ποιήματος.

Μοναδικός σκοπός μου είναι να καταθέσω τη μαρτυρία μου, να πληροφορηθούν οι χριστιανοί τα θαυμάσια του Θεού, να δοξάζουν το Άγιο Όνομά Του. Να τιμούν τον π. Βησσαρίωνα ως Άγιο της Εκκλησίας μας και να τον επικαλούνται στις προσευχές τους.

Π. Δαμασκηνός

Έγραφον εν τη Ιερά Μονή Αγάθωνος την 1ην Σεπτεμβρίου του έτους 2016, ημέρα εορτασμού της Εκκλησιαστικής μας Πρωτοχρονιάς.

Πηγή: pemptousia.gr
https://www.orthodoxianewsagency.gr/

[toula]

Τι είναι το μαρτύριο της συνειδήσεως;

Ο Μέγας Βασίλειος μας λέει ότι μαρτύριο συνειδήσεως περνούν οι: «Μάρτυρες τη βουλήσει άνευ μαστιγών καί διωγμών».
Είναι γνωστό πως στην περίοδο των διωγμών πολλοί χριστιανοί υπέμειναν το «μαρτύριο του αίματος» και θανατώθηκαν.
Αργότερα, στα ειρηνικά χρόνια, οι πιστοί αντιμετωπίζουν το επίσης επώδυνο «μαρτύριο της συνειδήσεως», δηλαδή τον συνεχή αγώνα να πετύχουν την εν Χριστώ τελείωση παλεύοντας με τα καθημερινά προβλήματα και τις δυσκολίες της ζωής.

Η Επίσημη Εκκλησία εξομοίωσε τα δυο αυτά μαρτύρια και τίμησε εξ΄ ίσου τους μάρτυρες με τους οσίους . Οι όσιοι μας λοιπόν είναι όλοι όσοι πέρασαν «μαρτύριο συνειδήσεως». Αυτοί είναι οι Μοναχοί, οι Ασκητές καί οι Αναχωρητές, πού έζησαν ή σε Κοινόβια Μοναστήρια ή σε σπηλιές.
Αποτέλεσμα της αυστηρής και ασκητικής αυτής ζωής είναι ή κάθαρση, ό φωτισμός, καί ή χαρίτωσή τους με τίς δωρεές του Αγίου Πνεύματος.
Για τον Άγιο Θεόδωρο το Στουδίτη μοναχική ζωή δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο αγώνας εναντίον της αμαρτίας και των παθών, η προσπάθεια για έλεγχο των λογισμών και ο πόλεμος εναντίον των δαιμόνων.

Η έννοια της ασκητικής ζωής ενέχει την έννοια του μαρτυρίου της συνειδήσεως, κατά τη γνωστή Παύλεια αλλά και πατερική θέση ότι δεν είναι μόνο το μαρτύριο του αίματος που αγιάζει τον άνθρωπο, αλλά και το μαρτύριο της συνειδήσεως που υφίστανται όσοι θέλουν να ζήσουν την εν Χριστώ ζωή.

Πηγή: Βήμα Ορθοδοξίας

[toula]

Η δύναμη των Αγίων
- Θὰ σοῦ δώσω ἕνα παράδειγμα, γιὰ νὰ καταλάβεις. Φαντάσου μιὰ πόλη μὲ πεντακόσιες χιλιάδες κατοίκους, οἱ ὁποῖοι ἁμαρτάνουν. Σ’ ἕνα Μοναστήρι ἐκεῖ ζεῖ ἕνας μοναχὸς ἀσκητής, ὁ ὁποῖος σηκώνει τὰ καθαρὰ χέρια του στὸν Θεὸ καὶ τὸν παρακαλεῖ νὰ μὴν τιμωρήσει ὅλες αὐτὲς τὶς χιλιάδες ποὺ ἁμαρτάνουν. Σὲ διαβεβαιώνω, λοιπόν, ὅτι γιὰ τὸ χατίρι αὐτοῦ τοῦ ἀσκητῆ ὁ Θεὸς δὲν τιμωρεῖ τὶς πεντακόσιες χιλιάδες.
- Εἶναι ἐκπληκτικὸ αὐτὸ ποὺ μᾶς λέτε.
- Νὰ ξέρεις, ὅτι οἱ Ἅγιοι τοῦ Θεοῦ εἶναι ἱκανοὶ γιὰ τὰ πάντα. Ὁ Ἅγιος μπορεῖ νὰ ζητήσει ἀπὸ τὸν Θεὸ ὅ,τι θέλει καὶ νὰ τοῦ τὸ δώσει ὁ Θεός. Εἶναι πολὺ μεγάλη ἡ δύναμη τῶν Ἁγίων.

Ἀνθολόγιο συμβουλῶν Γέροντος Πορφυρίου/

[toula]

Τι είναι αυτό που λένε κάποιοι ευτυχία μέσα στον γάμο;
Ότι έκανα ένα επιτυχημένο γάμο;
Αν βάλεις αυτή την ευτυχία στο μικροσκόπιο τι θα βρεις ;
Θα βρεις ότι τόσα χρόνια η ευτυχία δεν άνθισε μόνο στα γέλια και στις χαρές αλλά και σε κάποια άλλα πιο σημαντικά πράγματα.
Το ότι μπορέσαμε ο ένας να αποδεχτεί τα λάθη του άλλου.
Να αποδεχτείς τον άλλο όπως είναι, με τις πληγές και τις παραξενιές του.
Να τον αφήσεις να είναι ελεύθερος, να είναι πάντα ο εαυτός του, ακόμα και αν αυτός ο εαυτός έπεσε πολλές φορές σε λάθη.
Ότι τόσα χρόνια ο ένας για τον άλλον ήμασταν σύζυγοι, εραστές, παιδιά, γονείς, φίλοι, κολλητοί, μάνα και πατέρας.
Ότι τις πληγές τις γιατρεύαμε μαζί χωρίς να ρίχνουμε ευθύνες ο ένας στον άλλον.
Το λάθος του ενός, ο άλλος έτρεχε να το καλύψει και όχι να το εκθέσει και να το κατακρίνει.
Όταν ο ένας έπεφτε, ο άλλος δεν του έδινε μια κλωτσιά, αλλά μία χείρα βοηθείας.
Το λάθος του ενός, ήταν το λάθος μας. Η ευθύνη του ενός, ήταν η ευθύνη μας.
Όταν γινόταν κάτι, φταίγαμε και οι δύο και παίρναμε το μερίδιο ευθύνης χωρίς να ρίχνουμε σφαίρες ο ένας στο άλλον.
Ακόμα όταν υπήρξαν τσακωμοί και φωνές όλα τελειώνανε σε μια αγκαλιά και όχι σε μια μοναξιά των προσώπων.
Όταν έτρεχε δάκρυ από τα δικά σου μάτια ήταν σαν να με μαχαιρώνουν, όταν γελούσαμε γινόμασταν παιδιά και η χαρά ήταν κοινή.
Στις δυσκολίες ο ένας έπαιρνε τα βάρη του άλλου αντί να του φορτώνει περισσότερα.
Αγαπούσαμε ο ένας στον άλλον τα πάντα . . .

Όταν στο μυαλό μου ερχόντουσαν λέξεις όπως θησαυρός, διαμάντι, λουλούδι και παράδεισος σχηματιζόταν η εικόνα σου.
Ο έρωτας και η αγάπη κράτησε διότι απλά το βλέπαμε στο κάθε τι εκτός από το κρεβάτι...
Η πορεία της σωτηρίας μας δεν ήταν ατομική υπόθεση του καθενός αλλά όλα τα είχαμε εντάξει στο “σάρκα μία”, ένα σώμα μια ψυχή.
Δεν θα πούμε ποτέ πόσο άντεξε ο ένας τον άλλον αλλά αυτή η αγάπη να μην τελειώσει ποτέ, ακόμα και ο θάνατος να έρθει, θα αγγίξει μόνο τα σώματα και όχι τις ενωμένες ψυχές.
Ο Χριστός δεν ήταν απλά μια εικόνα σε μια άκρη ενός τοίχο στο σπίτι ήταν ο πατέρας μας, ο αρχηγός της ζωής μας και ο δρόμος της σωτηρίας μας.
Δεν κάναμε παιδιά απλά για να γίνουμε γονείς αλλά διότι τα παιδιά μας είναι καρποί της αγάπης και του έρωτα μας και θα γίνουν ο δρόμος της σωτηρίας μας, εμείς για αυτά και αυτά για εμάς.
Μπορεί να γεράσουμε , να αρρωστήσουμε αλλά η αγάπη μας δεν θα εκπέσει ποτέ από εκεί που την είχαμε θρονιασμένη και τον θρόνο τον είχαμε στο σταυρό του Χριστού... Ας ελπίσουμε να φτερουγίσει στον ουρανό σαν λευκό περιστέρι....
Κάποιος άνθρωπος επέλεξε να μας παντρευτεί και να ζήσει το υπόλοιπο της ζωής του μαζί μας....
Πόσο μεγάλη τιμή και ευλογία !!!!!

π.Σπυρίδων Σκουτής - euxh.g