Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

Ομιλία του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου για την εορτή της «Υπαπαντής» του Κυρίου μας Ιησού Χριστού…!!!

«Δεν φορεί μόνο σάρκα ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, αλλά και περιτέμνεται σύμφωνα με τον Μωσαϊκό νόμο, για να μην έχει πρόφαση η απιστία των Ιουδαίων· γιατί έρχεται προς τον νόμο για χάρη του ίδιου του νόμου, για να ελευθερώσει τους Μαθητές Του μέσω της Πίστεως που βασιζόταν στον νόμο.
Και παίρνει σάρκα και περιτέμνεται και Αυτός μαζί με τους Ιουδαίους.
Πήρε το ίδιο με αυτούς σώμα, πήρε και την ίδια περιτομή.
Έκανε αναντίρρητη την συγγένειά Του με αυτούς, ώστε να μη Τον αρνηθούν, Αυτόν, ο οποίος ήταν ο Χριστός που έρχεται από τη γενιά του Δαυίδ, και που αυτοί προσδοκούσαν. Έδειξε το γνώρισμα της συγγενείας Του με αυτούς!
Γιατί, αν ακόμη και μετά την περιτομή Του «Άλλοι ἔλεγον· οὗτός ἐστιν ὁ Χριστός· ἄλλοι ἔλεγον· μὴ γὰρ ἐκ τῆς Γαλιλαίας ὁ Χριστὸς ἔρχεται; Οὐχὶ ἡ Γραφὴ εἶπεν ὅτι ἐκ τοῦ σπέρματος Δαυΐδ καὶ ἀπὸ Βηθλεὲμ τῆς κώμης, ὅπου ἦν Δαυΐδ, ὁ Χριστὸς ἔρχεται; Σχίσμα οὖν ἐν τῷ ὄχλῳ ἐγένετο δι᾿ αὐτόν»…!!! (Ιωάν. 7, 41-43)
Δηλαδή…
Άλλοι έλεγαν: “Αυτός είναι ο Μεσσίας Χριστός”· άλλοι έλεγαν: “Δεν είναι δυνατόν να είναι ο Μεσσίας˙ διότι μήπως ο Μεσσίας είναι να έρθει από τη Γαλιλαία; Δεν είπε η Αγία Γραφή ότι ο Μεσσίας Χριστός θα προέρχεται από το γένος του Δαβίδ και από το χωριό της Βηθλεέμ, όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε ο Δαβίδ;”. Προκλήθηκε λοιπόν διαίρεση και διαφωνία μεταξύ του λαού γι’ Aυτόν…!!!
Εάν δεν είχε περιτμηθεί κατά σάρκα, η άρνησή τους θα είχε κάποια εύλογη πρόφαση»…!!!

[toula]

Να ζήσετε βίο ειρηνικό και άγιο, να κρατήσετε τις γραμμές των πατέρων σας, να ζήσετε τον χριστιανικό και ελληνικό βίο.

Άγιος Αμφιλόχιος Μακρής

[toula]

Χωρίς άσκηση δεν υπάρχει πνευματική ζωή ,ούτε αγώνας ,ούτε προκοπή .
Γέροντας Γεώργιος Καψανης

[toula]

Η ταπεινοφροσύνη είναι η πέτρα η στερεά και άρρηκτη επί της οποίας οικοδομείται η πνευματική ζωή.

Όσιος Σάββας ο Πνευματικός

[toula]

Όταν ο άνθρωπος έχει Πίστη δεν παθαίνει τίποτε. Και στην θάλασσα να τον ρίξουν θα βγει.

Ασκήτρια Χαρίκλεια Πουρσανίδου εκ Βέροιας (✞ 01-02-2005)

[toula]

Η υπομονή εστιν αρετή ως καρπός τής πρός τόν Θεόν ελπίδος, η θλίψις υπομονήν κατεργάζεται, η δέ υπομονή δοκιμήν, η δέ δοκιμή ελπίδα, η δέ ελπίς ου καταισχύνει."
Άγιος Νεκτάριος Αιγίνης
(Το Γνώθι σαυτόν σελ. 79)

[toula]

Ἕνα πράγμα μόνο φοβήθηκα, τὴν ἁμαρτία! (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)

Ἕνα πράγμα μόνο φοβήθηκα, τὴν ἁμαρτία. Ἂς μὴ μὲ κατηγορήσει κανεὶς γιὰ ἁμαρτία, καὶ ἂς μὲ πολεμάει ὅλη ἡ οἰκουμένη. Ὁ πόλεμος αὐτὸς μὲ κάνει λαμπρότερο. Ἔτσι θέλω κι ἐσᾶς νὰ σᾶς παιδαγωγήσω. Μὴ φοβηθεῖτε τὴν ἐπιβουλὴ τοῦ τυράννου, ἀλλὰ νὰ φοβηθεῖτε τὴ δύναμη τῆς ἁμαρτίας. Ἄνθρωπος δὲν μπορεῖ νὰ σὲ βλάψει, ἐὰν ἐσὺ δὲν κάνεις ζημιὰ στὸν ἑαυτό σου. Ἐὰν δὲν βαρύνεσαι ἀπὸ ἁμαρτία, ἀκόμη κι ἂν βρίσκον­ται ἀντιμέτωπά σου ἄπειρα ξίφη, ὁ Θεὸς σὲ ἁρπάζει καὶ σὲ σώζει.

Ἂν ὅμως βαρύνεσαι ἀπὸ ἁμαρτία, καὶ στὸν Παράδεισο νὰ βρίσκεσαι, τὸν χάνεις. Στὸν Παράδεισο ἦταν ὁ Ἀδὰμ καὶ ἔπεσε. Στὴν κοπριὰ ἦταν ὁ Ἰὼβ καὶ στεφανώθηκε. Σὲ τί ὠφέλησε τὸν Ἀδὰμ ὁ Παράδεισος; Ἢ σὲ τί ἔβλαψε τὸν Ἰὼβ ἡ κοπριά; Τὸν Ἀδὰμ κανεὶς δὲν τὸν ἐπιβουλεύτηκε καὶ ἔπεσε. Τὸν Ἰὼβ ὁ διάβολος τὸν ἐπιβουλεύτηκε καὶ στεφανώθηκε. Δὲν τοῦ ἔκλεψε τὰ χρήματα; Ἀλλὰ τὴν εὐσέβειά του δὲν μπόρεσε νὰ τὴν πάρει. Δὲν τοῦ ἅρπαξε τὰ παιδιά; Ἀλλὰ τὴν πίστη του στὸ Θεὸ δὲν μπόρεσε νὰ τὴν κλονίσει. Δὲν γέμισε τὸ σῶμα του μὲ πληγές; Ἀλλὰ τὸν ψυχικὸ θησαυρό του δέν μπόρεσε νὰ τὸν βρεῖ. Δὲν ὅπλισε ἐναντίον του τὴ γυναίκα του; Ἀλλὰ τὸν στρατιώτη δὲν μπόρεσε νὰ τὸν νικήσει. Δὲν ἔριξε ἐναντίον του τόξα καὶ βέλη; Ἀλλὰ ὁ Ἰὼβ δὲν τραυματίστηκε. Ἔφερε τεχνάσματα καὶ μηχανήματα, ἀλλὰ τὸν πύργο δὲν μπόρεσε νὰ τὸν σείσει. Προκάλεσε κύματα, ἀλλὰ τὸ πλοῖο δὲν μπόρεσε νὰ τὸ βυθίσει.

Πηγή: Ο Σωτήρ
http://agiosdimitrioskouvaras.blogspot.com/

[toula]

«Για να αλλάξει ο χρόνος, πρέπει να αλλάξουμε ζωή» (Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου)

Λένε μερικοί ότι δεν μπορούμε σε λίγο χρόνο να εκριζώσουμε αμαρτωλές πολύχρονες συνήθειες, που μας έχουν γίνει δευτέρα φύση. Κι όμως για πράγματα που προστάζει ο Θεός είναι δυνατόν. Δώστε μου άνθρωπο, που περισσότερο ορκίζεται μάλλον παρά ομιλεί, δέκα μέρες. Θα τον αλλάξω οπωσδήποτε, εάν συνεργαστεί μαζί μου.

Δεν κομπάζω, απλώς το λέω, επειδή έχω το παράδειγμα της Νινευή.

Βάρβαροι, ανόητοι, χωρίς τη βοήθεια των προφητών οι Νινευΐτες. Κι όμως, μόλις άκουσαν τον Ιωνά να λέγει:
«Έτι τρεις ημέραι, και Νινευή καταστραφήσεται», (Ιωνά 3,4) αμέσως σε τρεις ημέρες άφησαν κάθε πονηρή συνήθεια. Δεν σταμάτησαν ένα πάθος τους, αλλά όλα μαζί. Και είχαν πολλά, ανήκουστα πάθη. Διότι λέγει· «Ανέβη η κραυγή της κακίας αυτής (της Νινευή) προς με». (Ιων. 1,2) Αυτό σημαίνει ότι έφθασε η κακία τους μέχρι των ουρανών.

Το ίδιο συνέβη και στα Σόδομα. «Κραυγή Σοδόμων και Γομόρρας πεπλήθυνται προς με, και αι αμαρτίαι αυτών μεγάλαι σφόδρα. Καταβάς ουν όψομαι, ει κατά την κραυγήν αυτών την ερχομένην προς με αυντελούνται, ει δε μη, ίνα γνω». (Γεν. 18,20-21)

Και όμως αυτοί που είχαν πέσει σε πολλά και ανήκουστα πάθη μέσα σε τρεις ημέρες απέβαλαν όλες τις αμαρτίες τους. «Και είδεν ο Θεός τα έργα αυτών, ότι απέστρεψαν από των οδών αυτών των πονηρών, και μετενόησεν ο Θεός επί τη κακία ή ελάλησε του ποιήσαι αυτοίς, και ουκ εποίησε». (Ιων. 3,10) Απέστρεψαν από των οδών αυτών». Δεν είπε από την πορνεία, την μοιχεία, την κλοπή, αλλά από όλους τους δρόμους τους πονηρούς συλλήβδην.

Οι Νινευΐτες σε τρεις μέρες απέβαλαν όλη την κακία τους. Εμείς χρόνια ολόκληρα ακούμε κηρύγματα και δεν αλλάζουμε. Δεν είναι ντροπή αυτό; Δεν είναι αίσχος; «Ανέβη η κραυγή της κακίας αυτών προς με».

Υπερβολική η κακία τους, αλλά και κεραυνοβόλα η μετάνοια!

Όπου υπάρχει φόβος Θεού, δεν χρειάζεται χρονικό διάστημα…

Κι όπου υπάρχει αφοβία, δεν υπάρχει ωφέλεια του μεγάλου χρόνου. Τα σκεύη που σκούριασαν, εάν τα τρίψεις μόνο με νερό δεν καθαρίζουν. Αν τα βάλεις στο χωνευτήριο, τότε ναι. Εάν η μετάνοια γίνεται για να γίνεται, τότε ωφέλεια μηδέν. Εάν όμως έχει το στοιχείο του φόβου, τότε ναι.

Ας μη αναβάλουμε για αύριο. «Ου γαρ ήδομαι τι τέξεται η επιούσα». (Παρ. 27,1) Ούτε να λέμε θα υπερισχύσουμε της συνήθειας λίγο-λίγο. Σήμερα εάν δεν το κάνουμε, δεν θα το κάνουμε ποτέ. Κι αν μας πνίγουν χίλια πράγματα· κι αν τα πάντα χάσουμε…

Σήμερα οπωσδήποτε πρέπει να νικήσουμε…

«Άνδρες Νινευΐτες θα αναστηθούν κατά την κρίση μαζί με την γενεά την τωρινή και θα την κατακρίνουν. Γιατί αυτοί μετανόησαν, ακούγοντας το κήρυγμα του Ιωνά, ενώ οι σημερινοί Ισραηλίτες δεν μετανόησαν, ακούγοντας τον Χριστό, που είναι ανώτερος του Ιωνά». (Λκ 11,32)

Γιατί εκείνοι μεν μία φορά άκουσαν το κήρυγμα και μετανόησαν. Εμείς δε αν και ακούσαμε αναρίθμητα κηρύγματα, δεν επιστρέψαμε στον δρόμο τον καλό.

Εκείνοι κατόρθωσαν ολόκληρη την αρετή, εμείς ούτε μέρος. Εκείνοι φοβήθηκαν που θα καταστραφεί η πόλη τους μόνο, εμείς δεν φοβόμαστε ούτε την γέεννα…

Εκείνοι διορθώθηκαν χωρίς να έχουν την βοήθεια των διδασκάλων και προφητών της Παλαιάς Διαθήκης, εμείς δε, ενώ απολαμβάνουμε συνεχούς διδασκαλίας και έχουμε την χάρη, παραμένουμε αδιόρθωτοι.

Και δεν σας κατηγορώ μόνο για τα δικά σας αμαρτήματα, αλλά και για τα αμαρτήματα των άλλων. Διότι είμαστε υπεύθυνοι και γιατί δεν μετανοούν οι άλλοι.

Δεν φθάνει για να σωθούμε, να μετανοήσουμε μόνοι εμείς…

Πρέπει να μετανοήσουν και οι άλλοι. Γι΄ αυτό πρέπει να διδάξουμε και τους άλλους. Αν εμείς απαλλαχτήκαμε από την αμαρτία, μη το θεωρήσουμε αρκετό, αλλά ας επιμείνουμε μέχρι ν’ αλλάξουμε και τους άλλους.

Και έκαστος δέκα γνωστούς, αφού διορθώσει, ας τους φέρει κοντά στον Θεό. Θυμηθείτε αυτόν που έκρυψε το τάλαντο χωρίς να φέρει τόκους. «Ο λόγος του Χριστού ενοικείτω εν υμίν πλουσίως». (Κολ. 3,16) Αγοράστε τα βιβλία της αγίας Γραφής. Δώστε χρήματα, για να τα προμηθευτείτε.

Μη περιμένεις άλλο δάσκαλο, έχεις τα λόγια του Θεού. Κανείς δεν θα σε διδάξει όπως εκείνα…

Τον ιεροκήρυκα πολλοί τον φθονούν από κακία κι από ζήλεια. Την Γραφή ποτέ. Μη περιμένετε τα πάντα από εμάς. Είστε πρόβατα αλλα όχι άλογα, αλλά λογικά. Πολλά και σε σας ο Παύλος επιτρέπει. Αυτούς που διδάσκουμε, δεν τους διδάσκουμε για να είναι συνέχεια μαθητές, αλλά για να γίνουν κάποτε διδάσκαλοι.

Αν συνέχεια μόνο μαθαίνεις, δεν θα μάθεις ποτέ. Πρέπει και να διδάξεις κάποτε…

Μέχρι πότε θα σας διδάσκουμε για τον τρόπο της ζωής; Στους αποστόλους τα πράγματα δεν ήταν έτσι, αλλά συνεχώς οι απόστολοι έκαναν άλματα, καθιστώντας εκείνους, που μάθαιναν πρώτα, διδασκάλους σε άλλους μαθητευομένους. Έτσι κατόρθωσαν να γυρίσουν την οικουμένη, με το να μη δένονται σε έναν τόπο.

Ιωάννου Χρυσοστόμου, ομιλία 20η προς Ανδριάντας,
Ε.Π.Ε. 32,654-663, περιληπτική διασκευή.
Για την επιμέλεια· αρχιμ. Μελέτιος
https://simeiakairwn.wordpress.com/

[toula]

Μη φοβάσαι! Δεν είσαι μόνος! (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Μη φοβάσαι! Δεν είσαι μόνος! Μόνος είναι εκείνος που δεν γνωρίζει τον Θεό ακόμα και αν όλοι οι άνθρωποι συναναστρέφονται μαζί του.

Αυτός, και στην πιο πολυάριθμη κοινωνία, θα έλεγε, όπως και τώρα λένε κάποιοι, «βαριέμαι, δεν ξέρω τι θέλω να κάνω με τον εαυτό μου, όλα είναι βαρετά». Αυτές είναι ψυχές άδειες από τον Θεό, φλoύδες χωρίς κουκούτσι, στάχτη χωρίς κάρβουνο. Αλλά εσύ δεν είσαι μόνος αφού είσαι πλάι στον Κύριο και ο Κύριος δίπλα σου.

Άκουσε πως ο μεγάλος Παύλος, ο απόστολος της οικουμένης, ήταν κάποτε εγκαταλελειμμένος απ’ όλους, και πως μιλά: «Ἐν τῇ πρώτῃ μου ἀπολογίᾳ οὐδείς μοι συμπαρεγένετο, ἀλλὰ πάντες με ἐγκατέλιπον· μὴ αὐτοῖς λογισθείη· ὁ δὲ Κύριός μοι παρέστη καὶ ἐνεδυνάμωσέ με, ἵνα δι᾿ ἐμοῦ τὸ κήρυγμα πληροφορηθῇ καὶ ἀκούσῃ πάντα τὰ ἔθνη· καὶ ἐῤῥύσθην ἐκ στόματος λέοντος» (Β΄ Τιμ. 4, 16-17).

Βλέπεις, λοιπόν, πόσο άγια σκέφθηκε και μίλησε ο δούλος του Χριστού Παύλος σ’ εκείνες τις πρώτες μέρες, όταν στον κόσμο δεν υπήρχε ακόμα ούτε ένας χριστιανικός ναός, ούτε ένας χριστιανός άρχοντας! Ενώ σήμερα όλη η γη είναι στολισμένη με χριστιανικούς ναούς και οι χριστιανοί απαριθμούνται σε κάτι εκατοντάδες εκατομμύρια.

Μη λυπάσαι, λοιπόν, επειδή αισθάνεσαι μοναξιά στον δικό σας τόπο. Αν αισθάνεσαι σαν να είσαι στην έρημο, όπως γράφεις, γνώριζε ότι πολλοί στην έρημο σώθηκαν. Αλλά όλοι αυτοί οι ερημίτες του Θεού ανήλθαν στη μεγάλη κοινωνία του Θεού και των αγγέλων του Θεού. Υπήρχαν άνθρωποι που για πενήντα ολόκληρα χρόνια δεν είδαν ανθρώπινο πρόσωπο και όμως δεν έλεγαν «είμαστε μόνοι». Αφού ο Θεός ήταν μαζί τους και αυτοί με τον Θεό.

Μπορείς να ζήσεις χωρίς κανέναν και χωρίς τίποτα∙ χωρίς τον Θεό όμως δεν μπορείς. Αυτή είναι η δική τους μαρτυρία που την παρέδωσαν στην Εκκλησία ως κάποιο κεφάλαιο δικό της.

Δεν είναι γνωστό αν κάποιος άθεος μπόρεσε να επιζήσει επί πενήντα χρόνια σε πλήρη μοναξιά στην έρημο. Αυτό δεν έχει σημειωθεί στην ιστορία του ανθρώπινου γένους. Δεν είναι σε θέση ένας άθεος να πράξει κάτι τέτοιο. Σε κάποιον σαν αυτόν είναι βαρετό να ζει μέσα στην κοινωνία των ανθρώπων και ακόμα πιο μονότονο, ακόμα και αδύνατο, έξω από την κοινωνία. Διότι ο άθεος αναζητά τους ανθρώπους για να τους κεντρίσει την καρδιά με την αθεΐα του και να θρέψει τον εαυτό του με τον πόνο τους. Αλλά στην έρημο ποιον να βρει να φάει παρά μόνον τον ίδιο του τον εαυτό; Και με ποιανού τον πόνο να τραφεί παρά με τον δικό του;

Γι’ αυτό απογείωσε τις σκέψεις σου στα πνευματικά ύψη όπου κατοικεί Εκείνος που μόνος Του είναι η μεγαλύτερη και τρυφερότερη κοινωνία από κάθε ανθρώπινη κοινωνία. Εκείνον να υπηρετείς, μ’ Εκείνον να συναναστρέφεσαι, σ’ Εκείνον να μιλάς, για Εκείνον αγωνίσου, Εκείνον αγάπα με όλη σου την καρδιά, με όλον τον νου σου. Εκείνος θα βρει τρόπους να ανοίξει τα μάτια των γειτόνων σου και την καρδιά τους, ώστε να εμφανίσει σ’ αυτούς τη ζωντανή πίστη σ’ Αυτόν.

Τότε στον τόπο σου θα ψάλλεται η δόξα του Θεού όχι μόνον από έναν σολίστ, όπως τώρα, αλλά από μία χορωδία. Ειρήνη και υγεία από τον Θεό.

ΠΗΓΗ agiosnikolaosalimou
https://filoinikodimou.blogspot.com/

[toula]

Πνευματικές νουθεσίες Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτου

* Καμμιὰ χαρὰ κοσμικὴ δὲν μένει χωρὶς μεταμέλεια. Μόνον ἡ χαρὰ ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὸν Θεὸ εἶναι γνήσια καὶ εἰλικρινής. Δόξες καὶ χρήματα, ὅλα εἶναι ψεύτικα. Ὅλα αὐτὰ ὁ θάνατος τὰ βάζει στὴν ἁρμόζουσα θέσι τους.

* Ὁ οὐράνιος Πατὴρ μᾶς παιδεύει ὄχι γιὰ νὰ ἔλθουμε σὲ ἀπόγνωσι, ἀλλὰ γιὰ νὰ μετανοήσουμε καὶ διορθωθοῦμε.

* Ὁ πόνος ἐξαγνίζει τὴν ψυχή, τὴν κάνει ταπεινή, πονετική, ἀγαθὴ καὶ ἔτσι καταστρώνεται τὸ ἔδαφος γιὰ τὴν θείαν ἐπίσκεψι.

* Ὅλα τὰ λυπηρὰ μᾶς ἀποστέλλονται χωρὶς καμμιὰ ἀμφιβολία γιὰ τὴν θεραπεία τῆς ψυχῆς μας ποὺ νοσεῖ.

* Δωρεὰν σώζει ὁ Χριστὸς τὸν ἄνθρωπον, οἱ κόποι δείχνουν τὴν προαίρεσι τοῦ ἀνθρώπου.

* Μὲ τὴν ὑπομονὴ στὰ παθήματα κάμνουμε τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ὅποιος ὑπομένει πειρασμό, ἐπιθέτει φάρμακο στὴν ψυχή του.

* Ποιὸς μετενόησε καὶ δὲν σώθηκε; ποιὸς εἶπε τὸ ἡμάρτησα καὶ δὲν συγχωρέθηκε; ποιὸς ἔπεσε καὶ ἐζήτησε βοήθεια καὶ δὲν σηκώθηκε; ποιὸς ἔκλαυσε καὶ δὲν παρηγορήθηκε ἀπὸ τὸν Θεόν;

* Ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο ὁ Θεὸς θέλει νὰ ἰδεῖ προαίρεσι ἀγαθὴ καὶ βία (προσπάθεια φιλότιμη) στὰ μέτρα τῶν δυνάμεών του, καὶ ὅταν αὐτὰ τὰ διάθεση μὲ ταπείνωσι, τότε Αὐτὸς ἀναλαμβάνει τὴν τελείωσι τοῦ ἀγαθοῦ ἔργου…

* … Σὲ αὐτὸν τὸν κόσμο δὲν ἔχουμε θέσι κανείς. Ὁ πνευματικὸς κόσμος μᾶς περιμένει ὅλους. Περαστικοὶ εἴμεθα πάνω στὴ γῆ… Πρὶν δὲ μᾶς πάρη ἀπὸ αὐτὸν τὸν φθαρτὸν κόσμον νὰ παρακαλοῦμε νὰ μᾶς τακτοποίηση μαζί Του, ὅσον γίνεται πιὸ τέλεια γιὰ νὰ μὴ δυσκολευθῆ ἡ ψυχή μας στὴν ἄνοδό της ἀπὸ τοὺς κακοὺς φορολόγους δαίμονας…

* Ἔχουμε ἕνα Θεὸ μὲ φιλόστοργα θεϊκὰ σπλάγχνα, ποὺ μᾶς ὑπομένει καὶ συνεχίζει νὰ μᾶς ἀγαπᾶ καὶ νὰ μᾶς φροντίζει, καὶ ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι τὸν ἀρνούμεθα, τὸν ὑβρίζουμε, καὶ δὲν ξέρουμε τί λέμε καὶ τί κάνουμε. Τυπικὰ τὸν πιστεύουμε καὶ ὁμολογοῦμε, ἐνῶ μὲ τὴν ἀπρόσεκτη ζωή μας γινόμαστε ἀπαίσιοι καὶ ἐλεεινοὶ οἱ δυστυχεῖς, ἀπὸ τὰ μυαλά μας, τὶς ἐπιλογές μας, τὸν ἐγωισμό μας, τὴν κοσμικοφροσύνη μας.

* Μὲ τὴν εἰλικρινῆ μας μετάνοια μποροῦμε νὰ πάρουμε καὶ πάλι τὶς εὐλογίες τοῦ Θεοῦ, νὰ καθαρίσουμε τὸ βεβαρυμένο ποινικό μας, ἀρκεῖ νὰ τηροῦμε τοὺς ὅρους τῆς πίστεως, τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, καὶ τότε τὸ πῦρ τῆς χάριτος θὰ μᾶς θερμάνη, δροσίζη, χαροποιῆ καὶ θεοποιῆ κατὰ χάρι καὶ μέθεξι.

* Ἡ μετάνοια ἔχει μεγάλη δύναμι. Παίρνει τὸ κάρβουνο καὶ τὸ κάνει διαμάντι. Παίρνει τὸν λύκο καὶ τὸν κάνει ἀρνί. Παίρνει τὸν ἄγριο καὶ τὸν κάνει ἅγιο. Παίρνει τὸν αἱματοβαμμένο ληστὴ καὶ τὸν κάνει πρῶτο κάτοικο τοῦ Παραδείσου. Ἀκριβῶς, ἐπειδὴ ἔχει τέτοια δύναμι ἡ μετάνοια, γι᾿ αὐτὸ ὁ Διάβολος ἀγωνίζεται ν᾿ ἀποτρέψη τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὴν μετάνοια. Ἔτσι ἐξηγοῦνται οἱ ἀντιρρήσεις πολλῶν ἀνθρώπων ὡς πρὸς τὴν μετάνοια καὶ ἐξομολόγησι.

* Μὲ πόνο θερμῆς προσευχῆς ἂς ποῦμε: Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, δώρησέ μας ἀληθινή, δακρύβρεκτη μετάνοια. Ἐσὺ μᾶς ἔμεινες μοναδικὴ ἐλπίδα σωτηρίας. Εἶσαι ἡ ἀλήθεια μέσα σὲ τόσα ψέμματα. Εἶσαι ἡ χαρά μας μέσα σὲ τόσες θλίψεις. Εἶσαι ἡ λύτρωσίς μας μέσα σὲ τόση ἁμαρτία. Εἶσαι ἡ Εἰρήνη μέσα σ᾿ ἕναν κόσμο τόσο ταραγμένο.

* Εὐλαβικὰ Σὲ προσκυνῶ, δέσποζε ἐπὶ πάντων.

http://inpantanassis.blogspot.com/