Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

O Θεός επιτρέπει, σύμφωνα με το σχέδιο Του, να δοκιμαστεί ο καθένας με διάφορες θλίψεις, για να φανερωθούν εκείνοι του Τον αγαπούν.

Άγιος Εφραίμ ο Σύρος

[aposal]

«Ο άνθρωπος διαθέτει δύο φτερούγες για να φτάσει στον ουρανό, την ελευθερία και τη χάρη».
Αγ. Μάξιμος ο Ομολογητής

[toula]

Χρειάζεται να ακολουθείς την προσευχή παντοτινά και καρτερικά!

Διότι η ταπεινή καρτερία νικά τον ανίκητο Θεό και τον τραβά σε έλεος!

Ιερός Χρυσόστομος

[toula]

Όταν υπάρχη η φλόγα της αγάπης, ό,τι κακό πλησιάζει, το κατακαίει.

Γέροντας Αμφιλόχιος Μακρής

[toula]

Το χαμογελαστό παιδί
------------------
Πάντα πρόσχαρο, πάντα πρόθυμο να διακονήσει, πάντα ήρεμο και ειρηνικό. Έτσι φαινόταν. Έτσι καταλάβαινα.
Ήρθε άλλη μια μέρα στο ναό, να ανάψει το κεράκι του, να καθίσει λίγο στον άδειο ναό με το κομποσχοινάκι στο χέρι του.
Κάθε φορά που με έβλεπε σηκωνόταν έπαιρνε την ευχή μου με ένα χαμόγελο στο πρόσωπό του.
------------------
Αυτή τη φορά όμως το είδα στο πρόσωπό του. Άλλο χαμόγελο. Χαμόγελο που έκρυβε έναν χαμό, μια στεναχώρια.
"Πάτερ, μπορώ να σας μιλήσω"; είπε με την γλυκιά φωνή του.
Καθίσαμε στην άκρη του ναού, στα στασίδια. Πλάι, πλάι. Ελαφρώς γυρισμένος προς τα μένα πήγε να αρθρώσει τις πρώτες του λέξεις.
Δεν μπόρεσε. Άρχισε να κλαίει. Να κλαίει χωρίς σταματημό. Η ανάσα του γινόταν βαριά. Και γω εκεί, δίπλα του. Σιωπηλός να ακούω τους λυγμούς του μη μπορώντας να πω ή να κάνω κάτι.
Λίγο κόπασε το ξέσπασμά του. Τότε άρχισε να μου μιλά. Να μου λέγει για όλα αυτά τα χρόνια της ζωής του. Για τον μεγάλο του σταυρό. Πραγματικά μεγάλο σταυρό. Σταυρός μεγάλος που έχουνε λίγοι, ελάχιστοι άνθρωποι. Σταυρός που σήμερα τον λύγισε. Έχει πνευματικό πατέρα, όμως δεν μπόρεσε να τον βρει, να του μιλήσει, να ξελαφρώσει. Έτσι όταν με είδε το τόλμησε και μου μίλησε, μήπως και ειρηνεύσει λίγο, μήπως ελαφρώσει λίγο η καρδιά του, μήπως λίγο αναστηθεί η ψυχή του.
------------------
Το χαμογελαστό παιδί, ήταν και είναι ένα σταυρωμένο παιδί. Ένα παιδί που έχει την ανδρεία των αγίων. Είχα δίπλα μου ένα παιδί, παιδί του Χριστού.
------------------
Μου μίλησε. Έκλαιγε και έλεγε. Ο ναός ήταν άδειος από κόσμο. Ήταν νωρίς το απόγευμα. Ακουγόταν μοναχά η φωνή του. Ένας ύμνος για τον κάθε πονεμένο, για τον κάθε σταυρωμένο, για τον παράδεισο που στέκει πίσω από την κόλαση, για την ζωή που ως θυμίαμα εύοσμο καίγεται πάνω στον πόνο, στις δοκιμασίες, στους πειρασμούς.
------------------
Καθώς τελείωσε, σιωπή. Γύρισα λίγο προς την μεριά του. Τα μάτια του κατακόκκινα. Τα δάκρυα, σμαράγδια στόλιζαν το πρόσωπό του. Έκανα να ανοίξω το στόμα μου, να πω κάτι. Μα τότε χαμογέλασε. Χαμογέλασε και πάλι. Πήρε μια βαθιά ανάσα, σα να πήρε μέσα του ολάκερο τον κόσμο. Χαμογέλασα κι εγώ.
Του μίλησα λίγο αν και... τί να πεις σ' έναν γίγαντα, εσύ ο μικρός; τί παρηγοριά να δώσεις σ' έναν σταυρωμένο, εσύ ο βολεμένος; τί συμβουλή να ξεστομίσεις κακόμοιρε σ' έναν φωτισμένο, εσύ ο χοϊκός;
------------------
Σηκωθήκαμε. "Ευχαριστώ πάτερ, που με ακούσατε", μου είπε το χαμογελαστό παιδί.
Χαμογέλασα κι εγώ. Έφυγε. Έγώ, μπήκα στο ιερό βήμα. Άκουσα τα τελευταία βήματα του παιδιού που έβγαινε από το ναό. Ήμουνα τώρα ολομόναχος. Μόνος μέσα στο ιλαρό φως του απογεύματος. Εκεί στο ιερό.
------------------
"Πόσοι άνθρωποι κρύβουν μέσα τους αυτό το μεγαλείο; Πόσοι άνθρωποι άραγε σηκώνουν τον σταυρό τους καθημερινά...και εγώ βλέπω μόνο το χαμόγελό τους, ανυποψίαστος για τον αγώνα τους"; καθόμουν και λογιζόμουν.
------------------
Τα μάτια μου καρφώθηκαν στον Εσταυρωμένο πίσω από την Αγία Τράπεζα. Ψηλά. Ψηλά από την γη. Καρφωμένος στο Ξύλο. Εκεί, μόνιμα να μας θυμίζει τον Σταυρό, να μου θυμίζει το χαμογελαστό παιδί...


Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

[toula]

Αν δεν μπορείς να με νιώσεις, τουλάχιστον μη με κατακρίνεις, είναι κι΄ αυτό μια φιλανθρωπία...

π. Χαρ. Λίβυος Παπαδόπουλος

[aposal]

«Να παρέχεις σε αυτούς που εξουσιάζεις αμερόληπτη κρίση, πιο αμερόληπτη από κάθε ζυγαριά ».
Μέγας Βασίλειος

[toula]

Μίλα απλά, χαμηλά, γλυκά.
Μ'ένα χαμόγελο ουράνιο όλα τακτοποιούνται.
Αθόρυβα και αναίμακτα καταστρέφεται ο παλαιός άνθρωπος μέσα μας, αρκεί να είμαστε έτοιμοι να αφήσουμε τον εγωισμό μας που συνεχώς μας καλεί να ελέγχουμε τους άλλους αμνηστεύοντας τα δικά μας πάθη και λάθη.
Είναι κουταμάρα ο εγωισμός που μας ζαλίζει, μας ρίχνει μια στην κατάκριση, μια στην θλίψη, μια στον εκνευρισμό, μια στην αδιαλλαξία.
------------------------
Όλοι μας έχουμε μια πορεία στην ζωή μας. Άλλοι φτάνουν μέχρι το τέλος της επιτυχώς, άλλοι μένουνε κάπου στη μέση, για διάφορους λόγους, άλλοι πάλι από την αρχή κουράζονται και τα παρατούνε. Υπάρχουν και αυτοί που αγωνίζονται, αφήνονται λίγο μα συνεχίζουν, δεν τα παρατούν. Κάτι πετυχαίνουν. Κάπου φτάνουν...
------------------------
Όλοι μας έχουμε μια πορεία στην ζωή μας. Όμως τελικά η επιτυχία ή η αποτυχία μας η πνευματική έγκειται στο κατα πόσο είμαστε έτοιμοι να τα θυσιάσουμε όλα, ειδικά το όνομά μας, την γνώμη μας. Το να αγωνιζόμαστε πνευματικά και συνάμα να πασχίζουμε να κτίσουμε ένα καλό όνομα ή να πάρουμε μια περίοπτη θέση μέσα στην Εκκλησία είναι ότι πιο αντιφατικό αλλά και ολέθριο που μπορούμε να κάνουμε.
------------------------
Αυτοί οι χριστιανοί που χαίρονται και επιδιώκουν τον έλεγχο των άλλων νιώθοντας μια εσωτερική ηδονή είναι πολύ χειρότεροι από τον κάθε άσωτο, αδιάφορο, αμαρτωλό άνθρωπο. Οι χριστιανοί αυτοί δεν έχουνε καταλάβει ακόμη ότι αντί να νεκρώσουν τον παλαιό άνθρωπο μέσα τους τον τρέφουν με τον εγωισμό τους.
------------------------
Ο άνθρωπος του Θεού βάζοντας καλά θεμέλια στην πνευματική του πορεία καταδικάζει όλα τα είδωλα της σοφίας, της σεμνοτύφιας, της "αγιοτήτας", της φαρισαϊκής κουλτούρας. Εάν δεν γίνει αυτό, τότε ενώ θα αγωνίζεται δεν θα κατορθώνει τίποτα· θα παραμένει ακοινώνητος της Χάριτος γιατί θα του λείπει το χαμόγελο προς τους άλλους. Ναι, το χαμόγελο σε εκείνους που χθες,Τσικνοπέμπτη, ψήνανε ενώ δεν θα νηστέψουν, σε εκείνους που σε κοιτούνε στραβά όταν κάνεις τον σταυρό σου, σε εκείνους που επέλεξαν να ζούνε πολεμώντας την Εκκλησία δηλαδή τον Χριστό. Σ'αυτούς χρειάζεται πιο πολύ από κάθε τι άλλο το χαμόγελό σου, η συγκατάβασή σου, η προσευχή σου.
------------------------
Θέλεις να νιώσεις σπουδαίος ελέγχοντας τους άλλους, γι'αυτό παραμονεύεις να δεις τα λάθη τους, την κοσμικότητά τους, την αμαρτία τους...όμως όλο αυτό είναι μια κουταμάρα.
Δεν είσαι σπουδαίος επειδή είδες και φανέρωσες την αμαρτία των άλλων. Εάν θέλεις να γίνεις σπουδαίος πραγματκά άφησε την αμαρτία των άλλων και δες την δική σου. Η μεγαλύτερη ύβρις προς τον Χριστό είναι όταν στο όνομά Του βλέπουμε τον αδελφό μας ως εχθρό, όποιος κι αν είναι, ότι κι αν έχει κάνει.
------------------------
Μην ξεχνάμε, ότι ο Τέλειος μας ανέχεται...ποιοι είμαστε εμείς που ενώ ζούμε μέσα στην ατέλεια της ανθρωπινότητός μας, που ενώ ζούμε μέσα στην εμπάθεια και στην αμαρτία δεν μπορούμε να ανεχθούμε τα λάθη και τις αμαρτίες των άλλων;

Aρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

[toula]

Όταν αγαπάμε, δεν προσκυνάμε ουσιαστικά τους αδελφούς μας
αλλά τον Θεό.
Άλλωστε έχει λεχθεί:
είδες τον αδελφό σου, είδες Κύριο τον Θεό σου.

Αββάς Απολλώ

[toula]

Η επιμέλεια και η αμέλεια είναι δύο δυνατά μέσα.

Το ένα μας ενώνει με τον Θεό και το άλλο μας χωρίζει.

Αγιος Άνθιμος Χίου.