Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

https://www.youtube.com/watch?v=hYxB_pb ... _44_DUGU28


π. Χαρ. λίβυος Παπαδόπουλος

[aposal]

«Πρόσεχε να μη μεταλαμβάνεις από συνήθεια. Να είναι για σένα η κάθε Κοινωνία, όπως την πρώτη φορά που μετέλαβες και σαν να είναι και η τελευταία σου, πριν πεθάνεις».
Αγ. Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης

[toula]

Είναι μεγάλο αγαθό να έχεις έστω έναν άνθρωπο με τον οποίο θα μοιράζεσαι τις αγωνίες σου, τα όνειρά σου.
Να συμπορεύεστε στην καθημερινότητα του βίου, να συσταυρώνεσαι και να συναναστένεσαι μαζί του.
Μεγάλο αγαθό να έχεις άνθρωπο που σε καταλαβαίνει και τον καταλαβαίνεις, που σε ξεκουράζει και δεν σε κουράζει, που σε αναπαύει και δεν σε ταράζει, που ζητά εσένα και όχι κάτι από εσένα.
Μεγάλο αγαθό να έχεις άνθρωπο που σε παρασύρει στα ανώτερα, στα πνευματικά, στα θεία και όχι στα επίγεια, στα μάταια και κοσμικά.
Μεγάλο αγαθό να έχεις άνθρωπο που η ζωή του είναι παράδειγμα για σένα και για τον καθένα.
Μακάριοι αυτοί που είναι τέτοιοι άνθρωποι, άνθρωποι απαλοί, διακριτικοί, πρόσχαροι, ειρηνικοί.
Και ευλογημένοι όσοι τους έχουνε στην ζωή τους.
Μην ψάχνεις απλά έναν οποιονδήποτε άνθρωπο στην ζωή σου που σου προσφέρει πρόσκαιρη χαρά. Να ψάχνεις άνθρωπο που να σε βοηθά να προοδεύεις πνευματικά.

Aρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

[toula]

Αυτός ο κόσμος δεν αντέχει τους ευαίσθητους ανθρώπους ή τους τρελλαίνει ή τους σταυρώνει...

~ π. Λίβυος ~

[Αναστάσιος]

«Ακόμα και κατά την ενδέκατη ώρα, ο ευγενικός Θεός μας μας δέχεται εφ 'όσον συνειδητοποιούμε ότι περιμένει την επιστροφή μας. Αλλά ο πονηρός εχθρός της ψυχής μας δεν παραμένει ανενεργός. τίποτα δεν ξεφεύγει από την ειδοποίησή του. Γιατί αυτός ο νεκρός ξέρει την ανεκτίμητη αξία του χρόνου και επιδιώκει μέσα από μάταιες φροντίδες και χάρες και ανέσεις του κόσμου να καθιερώσει σταθερή άγνοια και ξεχασμό, ώστε να φέρει απόλυτη απελπισία στην τελευταία ώρα του ανθρώπου και να κερδίσει τις αθάνατες ψυχές για τις οποίες πέθανε ο Χριστός ο σταυρός».
Γέρων Εφραίμ Αριζόνας

[toula]

Πάνω στα νεύρα μας λέμε την αλήθεια μας.

Υποστηρίζουμε ότι: «νευρίασα και μου ξέφυγαν αυτά τα λόγια». Μα σου ξεφεύγει ό,τι ήδη υπάρχει μέσα σου.

Ό,τι κρατάς κρυφό στην καρδιά σου τελικά φανερώνεται από το στόμα σου την στιγμή του πειρασμού.

"Εκ γαρ του περισσεύματος της καρδίας το στόμα λαλεί" (Ματθ.12, 35).

Πρόσεχε λοιπόν τι καλλιεργείς μέσα σου.
Πρόσεχε την καρδιά σου, τους κρυφούς λογισμούς σου και θα γλιτώσεις από μύριες πτώσεις.

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

[toula]

Μου έλεγε αυτές τις μέρες ένας φίλος, ότι η κόρη του που είχε χρόνια να του μιλήσει, τελικά τον πλησίασε. Του είπα ότι ο Θεός απάντησε στις προσευχές σου. Μα "πάτερ μου" είπε, "να σου πω την αλήθεια εδώ και καιρό είχα παύσει να προσεύχομαι για αυτό το θέμα….". Ναι του απάντησα, "μπορεί τα χείλη σου να μην ζητούσαν τίποτε πλέον αλλά η καρδιά σου δεν σταμάτησε ποτέ να πονά και ελπίζει. Και ο Θεός δεν κοιτάει μονάχα τι λένε τα χείλη μας, αλλά κυρίως τι ποθεί η καρδιά μας."

Γιατί τα αναφέρω όμως αυτά; Διότι σκέφτομαι ότι ο Χριστός όταν συναντάει την πόρνη γυναίκα, βλέπει αυτό που δεν μπορούσαν να δουν οι υπόλοιποι.Τι έβλεπε ο κόσμος; Μια γυναίκα που έκανες άσχημες πράξεις. Οπότε η ταμπέλα που της έβαλαν έγραφε πόρνη.

Ο Χριστός όμως δεν βλέπει μόνο το λάθος, το σφάλμα, την άστοχη πράξη , αλλά κυρίως την καρδιά μας. Και αυτή η γυναίκα μπορεί να έπεσε στην πορνεία, αλλά δεν έπαυσε ποτέ στο βάθος της ύπαρξης της, να παραμένει αθώα και αγνή.

Ο Θεός δεν βλέπει μονάχα την επιφάνεια μας, που σαφέστατα πολλές φορές έχει τα μαύρα της τα χάλια. Ο Θεός βλέπει, γνωρίζει και συνεργάζεται με τα άδηλα και κρύφια της ύπαρξης μας.
Μπορεί οι πράξεις μας για πολλούς και διαφόρους λόγους να είναι λανθασμένες και άστοχες, μα η καρδιά μας, το βάθος της ύπαρξης μας να διψά Θεό.

Οπότε μην μας εκπλήσσει όταν βλέπουμε ο Θεός να ενεργεί θαύματα, τότε που εμείς έχουμε απολύτως σωπάσει ή τότε που τα έχουμε κάνει θάλασσα.

Επίσης μην μας φαίνεται παράξενο όταν άνθρωποι που φαινομενικά είναι εκτός εκκλησίας λαμβάνουν χάρι και χαρίσματα, ευλογίες και δωρεές στην ζωή τους. Και λες εσύ που πας στην εκκλησία χρόνια και παλεύεις με τον εαυτό σου και τα πάθη σου, «μα πως έγινε αυτό…;».
Έγινε και θα γίνεται, διότι ο Θεός έχει παράδοξους τρόπους που κοινωνεί με τους ανθρώπους. Ξέρει και βλέπει το βάθος των ανεκλάλητων καημών, πόθων και αιτημάτων της ψυχή τους.

Άλλωστε στις ημέρες αυτές, της Μ. Εβδομάδος βλέπουμε με ξεκάθαρο τρόπο αυτή την μεγάλη αλήθεια, ότι δηλαδή στην καρδιά ενός μαθητή μπορεί να κρύβεται ένας προδότης και στην καρδιά μιας πόρνης μια αγνή αγία.

π. Χαρ. λίβυος Παπαδόπουλος

[toula]

Δεν είναι τυχαίο που εκφράζουμε την αγάπη μας με το τριαντάφυλλο.Είναι ένα λουλούδι που μαρτυρεί τον Γολγοθά, τη Σταύρωση και την Ανάσταση.Το κοτσάνι με τα αγκάθια είναι ο δρόμος του Γολγοθά, ένας δρόμος που είναι σταυρικός και πονάει όταν τον περπατάς. Αυτή η σταυρική διαδρομή καταλήγει στο πανέμορφο άνθος που συνήθως έχει το χρώμα του αίματος και της θυσίας, είναι βαθύ κόκκινο.Εκεί η ευωδία της Αναστάσεως και της Αναλήψεως μαρτυρεί ότι αξίζει να πονέσεις και να θυσιαστείς για να λάβεις τα δώρα του παραδείσου.

Έχει ταυτιστεί η έκφραση του έρωτα και της αγάπης με το τριαντάφυλλο.

Δεν είναι τυχαίο. Για να γευτείς την ευωδία της αγάπης είναι απαραίτητος ο πόνος, είναι το καμίνι που θα λαμπυρίσει τον χρυσό. Είναι η δοκιμασία για να αποκαλυφθεί η αλήθεια.

Η αγάπη ταυτίζεται με τον σταυρό και τον πόνο. Αν στο τριαντάφυλλο βγάλουμε τα αγκάθια, θα το θεωρήσουμε άσχημο και γυμνό.

Όπως το νερό έχει συστατικά Η2Ο έτσι και ο πόνος είναι συστατικό της αγάπης , διότι η αγάπη αποκαλύπτεται μέσα από την πράξη της υπέρβασης, μέσα από την υπέρβαση του εαυτού. Αυτήν την τεράστια έξοδο. Και φυσικά αυτό πονάει…

Κάθε υπέρβαση είναι μια κίνηση που θέλω να κάνω , θέλω να παω αλλά δεν έχω πάει και αυτό έχει κίνδυνο και πόνο, αλλά η δίψα για το ποθούμενο τα ξεπερνά όλα.

Δίνεις το τριαντάφυλλο με τα αγκάθια για να δώσεις αυτό το μήνυμα.

Σε αγαπώ και πονάω για σένα, ένας πόνος ως βίωμα γιατί σε νιώθω κομμάτι του εαυτού μου που θέλω να ενωθεί με μένα. Ένας πόνος ως υπέρβαση. Ένας πόνος ως αγωνία που σχοινοβατεί στη ζωή της φθοράς. Πονάω που στο προσφέρω με τα αγκάθια να με πονούν αλλά δεν με νοιάζει γιατί είμαι έτοιμος για όλα.

Ένας πόνος που δεν σταματάει στη σταύρωση γιατί τότε θα ήταν τραγωδία, ακολουθεί ανάσταση και ευωδία του άνθους γιατί όταν ο πόνος έχει αγαπητική θυσία δεν είναι φρικτό ανυπόφορο βίωμα αλλά έχει μια γλυκύτητα αναστάσεως.

Ας γίνουν οι αγάπες μας τριαντάφυλλα όπως η ενσαρκωμένη αγάπη σταυρώθηκε και αναστήθηκε για όλους μας.

π.Σπυρίδων ΣΚουτής

[toula]

Όλα στο Φως της Αλήθειας . . . .

Δεν την άντεξαν την αλήθεια οι άνθρωποι. Την είδαν όπως ήθελαν , γι’ αυτό και τα βάϊα γίνανε καρφιά. Θέλει κότσια η αλήθεια, θέλει καρδιά, θέλει ετοιμότητα, θέλει μάχες μέχρι θανάτου. Δεν θέλει βολέματα και ανέσεις , θέλει άσκηση και πόνο. Δεν την αντέχουμε, όχι γιατί δεν μπορούμε, αλλά γιατί δεν θέλουμε να μας χαλάσει το παραμύθι που έχουμε φτιάξει για τη ζωή.
Όταν λες τελικά αλήθειες, πρέπει να πηγαίνεις μια βόλτα στα κοιμητήρια για να επιλέξεις τη θέση που θα σε βάλουν , διότι πρέπει να είσαι έτοιμος για το μοιραίο. Δεν υπάρχει κάτι άλλο. Εδώ ανεβάσανε στον σταυρό την ενσαρκωμένη αλήθεια (την αλήθεια ως πρόσωπο) δεν θα ρίξουν στον τάφο όποιον την λέει ;
Ο Σταυρός είναι το καύχημα μας, έλεγε ο Παύλος , το καμάρι μας. Ω του θαύματος! Δεν την αγγίζει την αλήθεια ο θάνατος και το σκοτάδι! Αντίθετα το κεντρί της αλήθειας συντρίβει τα πάντα ! Ανάσταση και το σκότος υποχωρεί…

Αυτή είναι η χαρά του Χριστιανού, γι’ αυτό δεν απελπιζόμαστε. Από τη στιγμή που δεν υπάρχει θάνατος αυτό σημαίνει ότι ο πόνος , η θλίψη, η πληγή δεν μπορεί να μας διαλύσει δεν μπορεί να μας αφανίσει ,εκτός βέβαια αν το επιτρέψουμε.

Στον Σταυρό βρίσκουμε όλα τα νοήματα της ζωής να παίρνουν την απάντηση τους. Όλες οι αγωνίες , όλες οι πληγές να κλείνουν και όλα τα προβλήματα να βρίσκουν τη λύση τους. Τα σκοτάδια να συναντούν το φως και να υποχωρούν , το ψέμα να τρέχει διότι δεν αντέχει το φως της αλήθειας. Το τέλος να υποκλίνεται σε μια νέα αρχή. Ο Άδης να συντρίβεται κατά κράτος και οι πύλες του παραδείσου να ανοίγουν με το κλειδί της μετανοίας και της ευθύνης.

Εμείς θα συναντήσουμε τελικά την αλήθεια; Η θα επιλέξουμε να ζούμε στο σκότος του ψεύδους και της πονηριάς;
Να συναντήσουμε, να σχετιστούμε και να μετέχουμε όχι τον Χριστό που έχουμε κεντημένο με το νήμα του εγωϊσμού μας, αλλά τον Νυμφίο της Εκκλησίας όπως εκείνος θέλει να κάτσω στο τραπέζι μαζί του. Μην λερώνουμε την εικόνα Του με δικές μας ιδέες για εκείνον . Ας αφήσουμε να λάμψει η εικόνα Του όπως εκείνος επιθυμεί.
Να ευχηθούμε η αρχή της Μεγάλης εβδομάδας να είναι αρχή μετανοίας και συνάντησης με τον Νυμφίο Χριστό για κάθε ψυχή.

π.Σπυρίδων Σκουτής - euxh.gr

[aposal]

«Ο Θεός που κρατάει τις υποσχέσεις του, δεν θα επιτρέψει σε κανέναν πειρασμό να ξεπεράσει τις δυνάμεις σας· αλλά όταν έρθει ο πειρασμός, θα δώσει μαζί και τη διέξοδο ώστε να μπορέσετε να τον αντέξετε».
Α' Κορ. 10,13