Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

Γερόντισσα, έχει ο Θεός…

Όταν γύρισα το 1920 από τη Μικρασιατική οπισθοχώρηση, έμαθα πως λίγες ημέρες πριν, μια φτωχιά γυναίκα πήγε ξυπόλητη στο μοναστήρι. Μόλις την είδε ο Άγιος, έβγαλε τις παντόφλες του και τις έδωσε. Ύστερ΄ από λίγο, πήγε μα άλλη φτωχιά που πείναγε. Λέει τότε ο Άγιος στις Γερόντισσες:
- Δώστε της να φάει.
- Δεν έχουμε τίποτα, Σεβασμιώτατε, εκτός από λιγοστό ψωμάκι.
- Να το δώσετε αμέσως τους είπε… κι έχει ο Θεός!…

Το πρωί, να΄ σου ένας πλούσιος με δύο γαϊδουράκια, φορτωμένα ρύζι, ζάχαρη, μακαρόνια, αλεύρι. Δωρεά στη μονή. Το ξέρω, γιατί βοήθησα στο ξεφόρτωμα. Θυμάμαι, γύρισε ο Άγιος εκείνη τη στιγμή και λέει με σημασία στην ηγουμένη:
- Γερόντισσα, έχει ο Θεός…
Κι έκανε το σταυρό του.

Από το βιβλίο "Μίλησα με τον Άγιο Νεκτάριο"

[toula]

"Και αν ακόμα προσθέσεις μύριες κολάσεις, δεν μπορείς να περιγράψεις επάξια το τί σημαίνει να εκπέσουμε μια για πάντα από τη μακάρια εκείνη δόξα, το να ακούσουμε από το στόμα του Χριστού, «δεν σας ξέρω», το να κατηγορηθούμε ότι Τον είδαμε πεινασμένο και δεν Τον ταΐσαμε. Φυσικά και θα ήταν προτιμότερο να δεχτούμε μύριους κεραυνούς, παρά να δούμε το ήρεμο εκείνο Πρόσωπο και το γαλήνιο εκείνο βλέμμα να μας αποστρέφεται, να μην ανέχεται να μας βλέπει."
~ Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
(ΕΠΕ 10,104)
(Χρυσοστομικό Λεξικό, αρχ. Δανιήλ Αεράκη, τόμος Β, σελ.26)

[toula]

Η κόλαση δεν μπορεί να γίνει ελκυστική, οπότε ο διάβολος κάνει ένα ελκυστικό δρόμο προς τα εκεί".
~ Άγιος Βασίλειος ο Μεγας

[toula]

<<Άν λέγαμε κι εμείς,<<Ιδού ο δούλος Κυρίου' γένοιτό μοι κατά το ρήμα Σου>>,τότε τα ευαγγελικά λόγια του Κυρίου Θα ζούσαν στις ψυχές μας,η αγάπη του Θεού θα βασίλευε σ΄όλον τον κόσμο και η ζωή θα ήταν απερίγραπτα ωραία.Αλλά μολονότι τα λόγια του Κυρίου ακούγονται τόσους αιώνες σ΄όλη την οικουμένη,οι άνθρωποι δεν τα καταλαβαίνουν και δεν θέλουν να τα παραδεθχούν.όποιος όμως ζει σύμφωνα με το Θέλημα του Θεόυ ,αυτός θα δοξασθεί και στον ουρανό και στη γη.>>
ΟΣΙΟΣ ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ ΑΘΩΝΙΤΗΣ

[toula]

Ευλογημένοι όσοι αγαπούν τον Χριστό και επικαλούνται το όνομα Του!!
ΕΥΛΟΓΙΑ ΘΕΟΥ: Ευλογημένοι είναι εκείνοι που σ’αυτή την ζωή αγάπησαν τον Χριστό και έμαθαν να επικαλούνται το όνομα Του μέρα και νύχτα, μαζί με την ανάσα και τον χτύπο της καρδιάς τους.
Πάνω από την άβυσσο θα γνωρίσουν ποιον πρέπει να καλέσουν για βοήθεια. Θα ξέρουν ποιο όνομα να επικαλεστούν.
Θα ξέρουν από ποιο άκρο ιματίου να πιαστούν.
Εκείνοι θα βρίσκονται πραγματικά εκτός κινδύνου, θα καλύπτονται κάτω από τις φτερούγες του αγαπημένου τους Κυρίου.

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς.

[toula]

Κάποτε μια βασίλισσα κάλεσε τον Απόστολο Πέτρο στο παλάτι της. Ήθελε να τον γνωρίσει, γιατί άκουγε, ότι ένας αγράμματος ψαράς, μιλάει τόσο σοφά και φωτισμένα.
Ο Απόστολος Πέτρος δέχτηκε και συναντάει μια βασίλισσα, που ήταν τυφλή, φορούσε αστραφτερά ρούχα και ήταν τόσο πολύ βαμμένη και μουντζουρωμένη στο πρόσωπό της, που αηδίαζες που την έβλεπες.
Του είπε η βασίλισσα αυτά που ήθελε να του πει και στο τέλος, ο Απόστολος Πέτρος την ρώτησε:
- Βασίλισσά μου, ένας πολύ μεγάλος ζωγράφος, έκανε έναν ωραιότατο πίνακα. Ήταν ένα αριστούργημα. Και κάποιος, πήγε στον πίνακα και με ένα μολύβι τον διόρθωσε. Και αντί να τον διορθώσει, τον χάλασε τον πίνακα. Ποιά είναι η γνώμη σου Βασίλισσα μου, γι' αυτό το περιστατικό;
Η βασίλισσα χτύπησε με μανία το πόδι της στο έδαφος και λέει:
- Έγινε τέτοιο πράγμα; Αν είναι δυνατόν! Αν ήταν στο χέρι μου, θα έβγαζα διάταγμα να τον στήσουν στην μάντρα αυτόν, γιατί τόλμησε να διορθώσει τον ζωγραφικό πίνακα, αυτού του μεγάλου καλλιτέχνη.
- Βασίλισσά μου, εσύ είσαι αυτή που διόρθωσες τον πίνακα! της λέει ο Απόστολος Πέτρος. Ο Θεός, αυτός ο μεγάλος ζωγράφος, σε έφτιαξε αριστουργηματικά και εσύ βάφτηκες, μουντζουρώθηκες, περιφέρεις το ψέμα στο κεφάλι σου, στο πρόσωπο σου, στο δέρμα σου.
Η βασίλισσα άλλαξε πολλά χρώματα, έσκυψε το κεφάλι της και σιώπησε. Παρέμεινε όμως άγνωστο, αν άλλαξε και τρόπο ζωής...

Ιεροκήρυκας Δημήτριος Παναγόπουλος (1916 - 1982)

[toula]

"Να βάλω το λαδάκι στα νηστικά παιδιά μου ή στο εικονοστάσι''; Μια συγκινητική ιστορία...
Ήταν παραμονή του Ευαγγελισμού, 24 Μαρτίου του 1942, και ήμασταν στη Δράμα, στην ιδιαιτέρα μου πατρίδα, Ή ξένη κατοχή ήταν Βουλγάρικη. Οι στερήσεις, οι αρρώστιες και ή πείνα είχαν πάρει τρο­μακτικές διαστάσεις και ο Θάνατος θέριζε κάθε μέρα μικρούς και με­γάλους και ιδιαιτέρως τα παιδιά.

Μεταξύ των συγγενών μου είχα και μια μακρινή θεία, χήρα με πέντε παιδιά. Τον άνδρα της τον είχαν σκοτώσει οι κατακτητές πριν από έξι μήνες στις σφαγές της 29 ης Σεπτεμβρίου του 1941. Από τρόφιμα της είχαν απομείνει ένα δάκτυλο ελαιόλαδο και μια “χούφτα” κα­λαμποκάλευρο.
Εκείνο λοιπόν το απόγευμα, σκέφθηκε ότι αύριο, του Ευαγγελισμού, είχε έστω και κάτι λίγο για τροφή στα παιδιά: εκατό δράμια αλευράκι κι ένα δάκτυλο λαδάκι,

Ξαφνικά τα μάτια της έπεσαν πάνω στο σβησμένο κανδήλι, πού ήταν κρεμασμένο μπροστά στο εικονοστάσι. και τότε μπήκε στο δί­λημμα: Το λαδάκι στα νηστικά παιδιά της ή στο εικονοστάσι με την εικόνα του Ευαγγελισμού;
Αποφασιστικά όμως έκαμε τον Σταυρό της και είπε στην Παναγία: “Παναγία μου! ''Εγώ θα Σου ανάψω το καντήλι, γιατί ή μέρα πού ξημε­ρώνει είναι πολύ μεγάλη για την πίστη μας, αλλά και Συ όμως ανάλαβε να μου θρέψης τα παιδιά''.
Πήρε το λιγοστό λαδάκι και μ’ αυτό άναψε το καντήλι της Πανα­γίας. Το ιλαρό του φως φώτισε το φτωχικό σπίτι και ή καρδιά της γέμι­σε από γαλήνη. Αυτό τους συνόδευσε στη βραδινή τους προσευχή και στον ύπνο τους όλο εκείνο το αξέχαστο βράδυ.
Την άλλη μέρα, μετά τη Θεία Λειτουργία, ή θεία μου άνοιξε το ντου­λάπι, για να πάρει το λιγοστό αλεύρι, και έμεινε άφωνη. Τι βλέπει; Το ''λαδερό'' γεμάτο λάδι μέχρι πάνω, και δυο σακούλες γεμάτες αλεύρι και μακαρόνια!…
Σταυροκοπήθηκε ή γυναίκα πολλές φορές, δοξάζοντας και ευχαρι­στώντας τον Θεό και την Παναγία για το μεγάλο θαύμα, αλλά δεν είπε σε κανένα τίποτα. Για δυο χρόνια ούτε το λάδι άδειαζε από το μπουκάλι, ούτε και το αλεύρι ''σώθηκε'' ποτέ, παρά την καθημερινή τους χρήση για έξι στό­ματα, για ανταλλαγή με άλλα τρόφιμα και για κρυφή ελεημοσύνη. Άλλα και το κανδήλι παρέμεινε από τότε μέρα – νύχτα αναμμένο, μαρτυ­ρώντας με το άσβεστο φως του τη ζωντανή πίστη αυτής της ευλο­γημένης γυναίκας...

[aposal]

«Η μεταβολή, δεν εξαρτάται απ' Αυτόν που έσπειρε, αλλ' απ' αυτούς που δε θέλησαν ν' αλλάξουν».
Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος

[toula]

ΑΓΙΟΣ ΠΑΪ́ΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ

Πολύς δαιμονισμός υπάρχει σήμερα στον κόσμο.
Ο διάβολος αλωνίζει, γιατί οι σημερινοί άνθρωποι του έχουν δώσει πολλά δικαιώματα και δέχονται δαιμονικές επιδράσεις φοβερές.
Έλεγε ένας πολύ σωστά: “Ο διάβολος παλιά ασχολείτο με τους ανθρώπους, τώρα δεν ασχολείται!
Τους έβαλε στον δρόμο και τους λέει: “Ώρα καλή!” και τραβάνε οι άνθρωποι!”
Είναι φοβερό! Βλέπετε, τα δαιμόνια στην χώρα των Γαδαρηνών (1), για να πάνε στα γουρούνια, ζήτησαν άδεια από τον Χριστό, γιατί τα γουρούνια δεν είχαν δώσει δικαίωμα στον διάβολο και αυτός δεν είχε δικαίωμα να μπη σ' αυτά.
Ο Χριστός επέτρεψε να μπη, για να τιμωρηθούν οι Ισραηλίτες, επειδή απαγορευόταν να τρώνε χοιρινό κρέας. - Γέροντα, είναι μερικοί που λένε ότι δεν υπάρχει διάβολος.

- Ναι, κι εμένα μου είπε κάποιος:
Αν πήγαιναν εκείνους τους δαιμονισμένους του Ευαγγελίου στους ψυχιάτρους, θα τους τάραζαν στα ηλεκτροσόκ!
Ο Χριστός έχει αφαιρέσει από τον διάβολο το δικαίωμα να κάνη κακό.
Μόνον αν του δώση ο άνθρωπος δικαιώματα, μπορεί να κάνη κακό.
Όταν δεν συμμετέχη κανείς στα Μυστήρια της Εκκλησίας, δίνει δικαιώματα στον πειρασμό και δέχεται μια επίδραση δαιμονική.
- Γέροντα, πώς αλλιώς δίνει κανείς δικαιώματα;
Η λογική (2), η αντιλογία, το πείσμα, το θέλημα, η ανυπακοή, η αναίδεια είναι ιδιότητες του διαβόλου.
Ανάλογα με τον βαθμό που τα έχει ο άνθρωπος, δέχεται μια εξωτερική επίδραση.Όταν όμως η ψυχή εξαγνισθή, κατοικεί στον άνθρωπο το Άγιο Πνεύμα και χαριτώνεται ο άνθρωπος.Ενώ, όταν μολυνθή με θανάσιμα αμαρτήματα, κατοικεί το ακάθαρτο πνεύμα.Όταν πάλι δεν είναι θανάσιμα μολυσμένη, τότε βρίσκεται υπό την επίδραση του πονηρού πνεύματος.

Στην εποχή μας, δυστυχώς, δεν θέλουν οι άνθρωποι να κόψουν τα πάθη τους, το θέλημά τους, δεν δέχονται συμβουλές.Από εκεί και πέρα, μιλούν με αναίδεια και διώχνουν την Χάρη του Θεού.Όπου να σταθή μετά ο άνθρωπος, δεν μπορεί να κάνη προκοπή, γιατί δέχεται επιδράσεις δαιμονικές.
Είναι εκτός εαυτού πια, γιατί τον κάνει κουμάντο απ' έξω ο διάβολος.
Δεν είναι μέσα -Θεός φυλάξοι!- αλλά και απ' έξω ακόμη μπορεί και τον κάνει κουμάντο.Ο άνθρωπος, όταν εγκαταλείπεται από την Χάρη, γίνεται χειρότερος από τον διάβολο.Γιατί μερικά πράγματα ο διάβολος δεν τα κάνει, αλλά βάζει ανθρώπους να τα κάνουν.Δεν κάνει λ.χ. Εγκλήματα, αλλά βάζει τον άνθρωπο να κάνη εγκλήματα.Έτσι δαιμονίζονται μετά οι άνθρωποι.

[toula]

Ο σύγχρονος Γέροντας και ιδρυτής της Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου στο Έσσεξ Αγγλίας, Αρχιμανδρίτης Σωφρόνιος Σαχάρωφ...
Ρωσικής καταγωγής, είπε σε ένα κληρικό πνευματικό του παιδί καθώς κοίταζαν ένα ναό, που είχε αρχίσει να κτίζεται στους χώρους της Μονής:
«Είναι δύσκολο να κτίζεις ναό σήμερα. Θα ξεσηκωθούν όλα τα δαιμόνια», και συνέχισε με ένα ανέκδοτο που είχε ακούσει στη Ρωσία:
«Κάποιος πήγε στην κόλαση, αλλά όμως ήθελε να υπάρχει εκεί ναός για να προσεύχεται.
Παρά την αμαρτωλότητά του αγαπούσε τον Θεό και ήθελε να προσεύχεται. Άρχισε να μετρά τον χώρο για να κάνει θεμέλια.
Ένας διάβολος τον ρώτησε τι κάνει;
Εκείνος απάντησε: «Θέλω να κτίσω ιερό ναό για να προσεύχομαι».
Ανησύχησε ο διάβολος γιατί δεν ήταν δυνατόν να κτιστεί ναός στην κόλαση και προσπάθησε να τον εμποδίσει. Δεν το κατόρθωσε και φώναξε και άλλους δαίμονες.
Ούτε αυτοί μπόρεσαν.

Το ανέφεραν στον αρχηγό τους. Και τότε συγκεντρώθηκαν πολλοί δαίμονες και τον έβγαλαν έξω από την κόλαση για να μην κτίσει ναό».
Και συνέχισε ο Γέροντας: «Έτσι και εμείς κτίζουμε ναούς για να μετατρέψουμε την κόλαση σε παράδεισο και εάν δεν το κατορθώσουμε αυτό τότε [τουλάχιστον] θα επιτύχουμε να μην μας δεχτεί ο διάβολος στην κόλαση»...

ΑΓΙΟΣ ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ ΕΣΣΕΞ, ΣΑΧΑΡΩΦ