Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

Μην περιμένεις να στραβώσουν όλα στη ζωή σου για να αποφασίσεις ότι θέλεις να είσαι χαρούμενος κι ας υπάρχουν δυσκολίες.
Δεν χρειάζεται να τα χάσουμε όλα για να καταλάβουμε ότι και εκείνα τα μικρά που είχαμε ήτανε μεγάλες ευλογίες στην ζωή μας.
Αν δεν εκτιμούμε σωστά τα μικρά, τότε θα φανούνε αχάριστοι και στα μεγάλα· και τότε θα είμαστε αναπολόγητοι.
Η χαρά και ευτυχία αποκτούνται εύκολα όταν ο άνθρωπος έχει φρόνημα ευγνωμοσύνης και ευχαριστίας. Διότι όταν έχουμε φρόνημα γκρίνιας, ιδιοτροπίας, αχαριστίας και μιζέριας, τότε και η μεγαλύτερη ευλογία και ευεργεσία να μας προσφερθεί, θα παραμένουμε δυσαρεστημένοι έχοντας και ένα αίσθημα ότι δήθεν αδικούμαστε. Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη δυστυχία απ’ αυτήν. Μια δυστυχία που μόνοι μας δημιουργούμε.
Μην αδικούμε λοιπόν τον εαυτό μας.
Ας εστιάζουμε με αισιοδοξία στα καλά της ζωής μας, που σίγουρα υπάρχουν και μην δίνουμε υπεραξία στις αναποδιές της καθημερινότητας.

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

[toula]

Μετά από τρεις μήνες επιστρέφω δειλά δειλά στα καθήκοντά μου.
Να ευχαριστώ όλους εκείνους που προσευχήθηκαν για εμένα, που δείξανε έμπρακτα την αγάπη τους, που αφιέρωσαν χρόνο, που κοπίασαν, που με συμπόνησαν.
Ευχαριστώ τους καλούς πατέρες και αδελφούς μου, τους γονείς μου, τα κατα σάρκα αδέλφια μου, τους γνωστούς και αγνώστους αδελφούς που ευχήθηκαν για μένα.
Η ανάρρωση ήταν δύσκολη, επίπονη και χρονοβόρα. Δόξα τω Θεώ όλα πήγαν καλά.
Και πάλι ευχαριστώ για όλα.
Ευγνώμων και συγκινημένος για την αγάπη σας που ποικιλόμορφα μου δείξατε.

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

[toula]

Ο Φίλαυτος δεν μπορεί να είναι ελεύθερος. Η φιλαυτία είναι «καρκίνος» της ψυχής.

του Αρχιμ. Ιακώβου Κανάκη

H Φιλαυτία είναι καρκίνος της ψυχής και υπάρχει από τον πρώτο άνθρωπο μέχρι και τις μέρες μας. Να αγαπάς τον εαυτό σου είναι με απλά λόγια η φιλαυτία.
Και θα ρωτούσε κάποιος είναι κακό αυτό; Το ζήτημα είναι ότι αγαπάς τον «παλαιό» εαυτό σου.
Πως θα καταλάβω αν είμαι φίλαυτος;
Και η γαστριμαργία και ο εγωισμός και το πείσμα και η ζήλεια «πρακτορείο», κατά τον Όσιο Παῒσιο, έχουν την φιλαυτία.
Και πιο απλά: «…άλλος από φιλαυτία ζητάει το βόλεμά του, την ανάπαυσή του, και δεν λογαριάζει κανέναν. Άλλος φροντίζει σχολαστικά για το φαγητό του, τον ύπνο του, μην τυχόν και πάθει τίποτα η υγεία του.
Άλλος ζητά να τον υπολογίζουν, να τον εκτιμούν και όταν, έστω και λίγο, αν δεν του δώσουν σημασία πέφτει σε θλίψη, στεναχώρια, αντιδρώντας και διαμαρτυρόμενος.
Πως γίνεται κάποιος φίλαυτος;
Αυτό ξεκινάει από την πολύ μικρή ηλικία. Συνήθειες, εκδηλώσεις, ακόμα και εορτές τρέφουν κατά βάση την φιλαυτία.
Τονίζεται ιδιαίτερα η μέρα πού γεννήθηκε κάποιος και όχι η μέρα που βαπτίστηκε, η οποία είναι όντως σημαντική μέρα.
Σε παιδικές γιορτές «αποθεώνεται» το παιδί και έτσι σιγά σιγά, χωρίς συχνά να το θέλουμε, γίνεται ένα παιδί που τα πάντα τα θέλει για τον εαυτό του, πού αδυνατεί να μοιραστεί χαρές, συναισθήματα και βέβαια υλικά αγαθά και απολαύσεις.
Παλαιότερα στην Ορθόδοξη Παράδοσή μας το κέντρο της χώρας μας, της οικογενείας μας, των φίλων μας ήταν ο Χριστός.
Αυτό έχει σίγουρα αλλάξει, ο Χριστός δεν είναι στο κέντρο, η θέση του έχει μετακινηθεί. Στο κέντρο μπήκε το «εγώ» πάσης φύσεως.
Άλλαξαν οι προτεραιότητες στην προσωπική μας πυραμίδα. Και έτσι χτίζου στη άμμο, τις διαπροσωπικές μας σχέσεις, τις οικογένειές μας, την χώρα μας.
Δεν μπορεί στο κέντρο να βρίσκεται και ο Χριστός και ο εαυτός.
Και επιφέρει συνέπεια αυτή η απόρριψη του Χριστού και η «λατρεία» του εαυτού;
Ναι, ο άνθρωπος δεν είναι χαρούμενος. Έχει ένα κενό παρόλη την προσπάθεια να γεμίσει την ψυχή του με άλλες χαρές.
Δεν θα φθάσει την ευτυχία ποτέ, τρέχοντας πίσω από ηδονές του κόσμου αυτού. Η χαρά είναι σύντομη και την ακολουθεί η οδύνη.
Ενώ τα έχεις όλα, κάτι λείπει. Κάτι που δημιουργεί στην καρδιά ένα κενό. Έχεις τα πάντα και δεν χαίρεσαι τίποτα.
Και πώς θα αποφύγω μια τέτοια κατάσταση; Τι χρειάζεται να κάνω;
Να «πετάξεις» για να «πετάξεις»! Χρειάζεται να πάρεις απόσταση από τον εμπαθή χαρακτήρα σου. Να απομακρυνθούν τα βαρίδια του, ώστε να μπορέσεις να πετάξεις ψηλά.
Αν ο άνθρωπος «πετάξει» τον παλαιό εαυτό του, τότε ο Θεός θα τον «γεμίσει» με τρόπο θαυμαστό. Δεν είναι εύκολο αυτό το «πέταγμα», θέλει κόπο και πνευματική εργασία μεγάλη.
Οι άγιοι λέγουν «δώσε πνεύμα, λάβε πνεύμα» και όντως αποτελεί μεγάλη αλήθεια αυτό. Το ξερίζωμα των παθών και κυρίως αυτό του εγωισμού και της φιλαυτίας είναι από το πιο δύσκολα εγχειρήματα.
Δάκρυα και ιδρώτα θέλει η απαλλαγή από αυτά, γιατί έχουν φωλιάσει στην ανθρώπινη ψυχή, «θρόνιασαν»!
Μέσα μας έχουμε τις κακές ρίζες, πού ονομάζονται πάθη και τους κακούς καρπούς, πού ονομάζονται αμαρτήματα.
Και τα δύο μειώνονται και χάνονται, «θεραπεύονται» τελικά με τα Μυστήρια της Εκκλησίας, ή πιο καλά μεταστρέφονται τα ίδια σε αρετές.
Υπάρχει μια λέξη που οι άνθρωποι την αποφεύγουμε, αλλά είναι η λύση για πολλά ζητήματα και θέματα. Λέγεται ταπείνωση.
Επιτρέπει καθημερινά ο Θεός πολλά πράγματα να συμβαίνουν, όχι τυχαία, για να αποκτηθεί αυτό το πολύτιμο «φάρμακο».
Συχνά όμως δεν τα βλέπουμε ή δεν θέλουμε να τα δούμε και αν τα δούμε, τα προσπερνάμε.
Είναι όλος ο κόσμος «στημένος» διαφορετικά, και η «ταπείνωση» δεν ευδοκιμεί, δεν υφίσταται και μάλιστα θεωρείται άχρηστη, ξεπερασμένη, εν πολλοίς ανόητη.
Το κλειδί όμως το ρίχνει μπροστά μας και εμείς απλώς ή δεν το βλέπουμε ή το πατάμε, ή το πετάμε.
Έλεγε ο μακαριστός γέροντας Παῒσιος: «…για την απέκδυση του παλαιού ανθρώπου δεν χρειάζονται δυνάμεις σωματικές∙ ταπείνωση χρειάζεται».

Πηγή: romfea.gr

[toula]

“Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν”

Είναι όντως συγκλονιστικό αυτό που αναφέρει ο Άγ. Ιω. Χρυσόστομος:

«Μου αναπτέρωσες πολύ το κουράγιο και μ’ έκανες να σκιρτώ από χαρά γιατί, αφού μου ανήγγειλες τα δυσάρεστα, πρόσθεσες τη φράση, που πρέπει να λέμε σε όλα όσα συμβαίνουν: «Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν» (δηλ. Δόξα στον Θεό για όλα)
Αυτή η φράση είναι θανατηφόρο πλήγμα για τον διάβολο!
Είναι πολύ μεγάλη γι’ αυτόν που την λέει σε κάθε κίνδυνο, προϋπόθεση ασφάλειας κι ευχαρίστησης.
Γιατί μόλις την απαγγείλει κανείς, αμέσως διασκορπίζεται το σύννεφο της λύπης.
Μην παύσεις να την λες και να ασκείς και τους άλλους σ’ αυτό.
Έτσι και η φουρτούνα που μας βρήκε, κι αν ακόμη γίνει μεγαλύτερη, θα μεταβληθεί σε γαλήνη.
Έτσι κι όσοι δοκιμάζονται θα πάρουν μεγαλύτερη αμοιβή παράλληλα προς την απαλλαγή τους απ’ τα δεινά.
Αυτή η φράση ανέδειξε τον Ιώβ νικητή, αυτή η φράση έτρεψε σε φυγή τον διάβολο, κι αφού τον γέμισε από ντροπή τον έκανε να αναχωρήσει, αυτή είναι εξάλειψη κάθε ταραχής…»
[Απ’ την 193 Επιστολή του]
Σημειώνεται ότι με την φράση αυτή ο Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος άφησε την τελευταία του αναπνοή!

[toula]

Ο φθόνος μετατρέπει τον άνθρωπο σε Διάβολο.

Ο φθόνος μετατρέπει τον άνθρωπο σε Διάβολο. Τον μετατρέπει σε άγριο δαίμονα. Από φθόνο έγινε ο πρώτος φόνος· έτσι αγνοήθηκε η φύση, έτσι μολύνθηκε η γη. Τίποτα πιο ολέθριο δεν τρυπώνει στις ψυχές των ανθρώπων, από το πάθος του φθόνου, ο οποίος πολύ λίγο λυπεί και κάνει κακό στους άλλους, αφού το μεγαλύτερο κακό το παθαίνει πρώτα αυτός που φθονεί.

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

[toula]

“Μέχρι να πεθάνης , θα προσεύχεσαι και θα λές ''Κύριε Ιησού Χριστέ, δώρησέ μου πραότητα, ταπείνωση και απλότητα''.
Ελέγε ο π.Ευμενιος σε ένα πνευματικό του παιδί:
“Μέχρι να πεθάνης , θα προσεύχεσαι και θα λές ''Κύριε Ιησού Χριστέ, δώρησέ μου πραότητα, ταπείνωση και απλότητα''.
''Μέχρι να πεθανης'', του έλεγε...
''Εγώ είμαι νέος. Εγκράτεια;''
Και του λέει:«Αυτά τα τρία, που είπα θα ζητάς. Τα άλλα είναι πιό εύκολα. Πραότητα, ταπείνωση, απλότητα».
Από το βιβλίο «

π.Ευμενιος ο κρυφός άγιος της εποχής μας» σελ 294
proskynitis

[toula]

Ένα θαύμα της Παναγίας, που έγινε γνωστό στον Αραβικό κόσμο

Ένας μουσουλμάνος Σαουδάραβας βγήκε στα μέσα ενημέρωσης και διηγήθηκε ένα ζωντανό συγκλονιστικό γεγονός που έζησε και που άλλαξε όλη του τη ζωή. Το διηγήθηκε από την τηλεόραση και το ραδιόφωνο και δημοσιεύτηκε σε εφημερίδες και περιοδικά σε όλη τη Σαουδική Αραβία, Παλαιστίνη και προφανώς σε όλες τις γειτονικές χώρες.
Παντρεύτηκε πριν από χρόνια μια κοπέλα, πλούσια μουσουλμάνα αλλά στείρα. Οπότε πέρασαν τα χρόνια και δεν μπορούσαν να αποκτήσουν παιδιά, παρόλο που είχαν πολλά χρήματα και πήγαν σε πολλούς γιατρούς.
Οι γονείς του του έλεγαν να παντρευτεί και δεύτερη γυναίκα και να κρατήσει και την πρώτη αφού ο νόμος τους, επιτρέπει να έχουν μέχρι και τέσσερις γυναίκες. Εκείνος κουρασμένος και αρκετά στεναχωρημένος, πήρε τη σύζυγό του να πάνε ταξίδι αναψυχής στη γειτονική μας από το Ισραήλ Συρία για να ξεκουραστούν και να ξεχάσουν λίγο.
Στη Συρία ενοικίασε λιμουζίνα με οδηγό-ξεναγό για να τους πάει σε όλα τα κοσμικά αξιοθέατα της Συρίας. Ο οδηγός πρόσεξε στο ζευγάρι που ξεναγούσε μια πικρία, πόνο και θλίψη στα πρόσωπά τους. Αφού λοιπόν ξεκουράστηκαν καλά, πήρε το θάρρος και τους ρώτησε γιατί δεν φαινόντουσαν ευχαριστημένοι, μήπως άραγε έφταιγε ο ίδιος και δεν τους άρεσε κάτι στην ξενάγηση και την περιήγηση που τους έκανε.
Εκείνοι του ανοίχθηκαν και του εξήγησαν το πρόβλημα της ατεκνίας τους.
Ο μουσουλμάνος λοιπόν οδηγός, τους είπε ότι εδώ στη Συρία οι Χριστιανοί και μάλιστα οι Ορθόδοξοι έχουν το Μοναστήρι της Παναγίας της Σεϊδανάγιας (Σεϊντανάγια στα αραβικά σημαίνει «Κυρία Δέσποινα») και πολλοί άτεκνοι καταφεύγουν στη Θαυματουργική της εικόνα. Εκεί λοιπόν τους δίνουν από το φιτίλι του καντηλιού της θαυματουργής αυτής εικόνας και το τρώνε, το καταπίνουν και τότε η "Μαρία" των Χριστιανών τους δίνει κατά την προαίρεσή τους και την πίστη τους.
Ενθουσιασμένος λοιπόν ο Σαουδάραβας και η γυναίκα του λένε στον ξεναγό: «Πήγαινέ μας εκεί στη Σεϊδανάγια, "τη Δέσποινα των Χριστιανών" κι αν γίνει το ποθούμενο και εάν αποκτήσουμε παιδί θα σου προσφέρω 20.000$ σε σένα και 80.000$ στο Μοναστήρι». Πήγαν στη Μονή, έκαναν ό,τι έπρεπε και γυρίζοντας πίσω η γυναίκα βρέθηκε έγκυος.
Σε μερικούς μήνες γέννησε ένα χαριτωμένο αγοράκι υγιέστατο και πανέμορφο, Θαύμα της Παναγίας μας.
Μόλις γέννησε η σύζυγός του, ο Σαουδάραβας ήθελε να εκπληρώσει, να πραγματοποιήσει το τάξιμο που είχε κάνει. Τηλεφώνησε λοιπόν στον οδηγό εκείνο για να τον παραλάβει από το αεροδρόμιο της Δαμασκού. Ο οδηγός όμως, πανούργος και κακός, ειδοποίησε άλλους δυο φίλους του για να πάνε μαζί στο αεροδρόμιο, να παραλάβουν τον πλούσιο και κατόπιν δολίως να τον σκοτώσουν και να λάβουν όσα χρήματα θα είχε μαζί του, δική τους μοιρασιά.
Πράγματι έτσι κι έγινε. Τον παρέλαβαν από το αεροδρόμιο. Καθ'οδόν χωρίς ο άμοιρος να γνωρίζει τι θα συνέβαινε, τους είπε ότι από τη χαρά του θα έδινε και στους φίλους του οδηγού από 10.000$.
Αυτοί αντί να τον πάνε στο Μοναστήρι, τον οδήγησαν σε έρημο μέρος, τον έσφαξαν κόβοντάς του πρώτα το κεφάλι, καθώς και τα υπόλοιπα μέρη του σώματός του (χέρια και πόδια) σε κομμάτια. Τους τύφλωσε όμως το πάθος από αυτήν την εγκληματική τους ενέργεια και αντί να τον πετάξουν εκεί, τον έβαλαν στο πορτ μπαγκάζ του αυτοκινήτου, αφού πήραν μαζί τους χρήματα, ρολόϊ και ό,τι είχε και ξεκίνησαν να πάνε σε άλλο ερημικό μέρος για να τον πετάξουν.
Στον εθνικό δρόμο τους χάλασε το αμάξι και στάθηκαν στη μέση του δρόμου, για να δουν τι συνέβαινε και γιατί σταμάτησε η μηχανή και τους άφησε. Ένας περαστικός τους είδε και από μόνος του σταμάτησε με το αυτοκίνητό του να τους βοηθήσει. Εκείνοι όμως φοβούμενοι μήπως γίνουν αντιληπτοί για το φοβερό έγκλημα που είχαν διαπράξει, προσποιήθηκαν ότι δεν θέλουν βοήθεια.
Ο περαστικός οδηγός όμως φεύγοντας παρατήρησε να στάζει αίμα κάτω από το πορτ μπαγκάζ και πιο κάτω ειδοποίησε την αστυνομία να πάνε να εξιχνιάσουν τι συνέβαινε, διότι αυτοί οι τρεις, του φάνηκαν ύποπτοι.
Έφθασε η αστυνομία, είδαν οι αστυνομικοί το αίμα στο οδόστρωμα και δίνουν διαταγή να ανοίξουν το πορτ μπαγκάζ. Μόλις άνοιξαν σηκώνεται και βγαίνει έξω ο Σαουδάραβας υγιής, ολοζώντανος, με αίματα βέβαια αλλά ραμμένος.
"Μόλις τώρα" τους λέει "... η Παναγία τελείωσε και τις τελευταίες ραφές του λαιμού μου εδώ μπροστά", δείχνοντας το καρύδι του λαιμού του, "αφού μου έραψε όλο μου το σώμα πρώτα".
Ο κακοποιός εγκληματίας ταξιτζής και οι συνεργοί του, έχασαν τα λογικά τους, τρελάθηκαν και με χειροπέδες τους οδήγησαν στις ψυχιατρικές φυλακές. Φώναζαν σαν δαιμονισμένοι "...εμείς σε σκοτώσαμε, εμείς σε κομματιάσαμε, σου κόψαμε το κεφάλι, πώς ζεις;"
Ο Σαουδάραβας πήγε για πιστοποίηση του λαμπρού Θαύματος. Τον είδαν ιατροδικαστές, εμπειρογνώμονες, αστυνομικοί και πιστοποίησαν με υπογραφές το Θαύμα.
Τα ράμματα ήσαν και είναι φανερά. Φαινόταν φρεσκοσυναρμολογημένος. Διεκήρυττε δε και ομολογούσε ότι "η Παναγία με έραψε και με ανέστησε με την Δύναμη του Υιού Της."
Κατόπιν ο ιαθείς και αναστηθείς, κάλεσε τηλεφωνικώς όλους τους δικούς του και ήλθαν στη Συρία. Πήγαν στο Μοναστήρι, ευχαρίστησαν την Παναγία Σεϊδανάγια και πρόσφεραν δεήσεις και δοξολογίες. Και αντί του ποσού των 80.000$ που ήταν το τάξιμό του στην Παναγία Σεϊδανάγια, προσφέρει στη Μονή το ποσό των 800.000$, για τη μεγάλη ευεργεσία που του προσέφερε η Παναγία μας.
Ο ίδιος σήμερα αφηγείται συνεχώς το συγκλονιστικό αυτό Θαύμα και αρχίζει πάντοτε λέγοντας: " Όταν ήμουν μουσουλμάνος μου συνέβη αυτό κι αυτό", δηλώνοντας ότι δεν είναι πλέον μουσουλμάνος, ούτε αυτός ούτε η οικογένειά του.
Το Θαύμα αυτό τάραξε τις Αραβικές μουσουλμανικές χώρες και όλη τη Μέση Ανατολή, δημιούργησε σάλο και φοβερή έκπληξη.

[toula]

Τους έκανε αξιωματικούς!
Επειδή έρχονται πολύ δύσκολες μέρες για την ανθρωπότητα, ο Θεός πήρε ορισμένους ανθρώπους και τους έκανε αξιωματικούς! Τα πράγματα θα εξελιχθούν πολύ γρήγορα. Ο διάβολος θα κυριαρχήσει. Όσοι τον πλησιάσουν, θα τους τσακίσει, θα τους συντρίψει. Φίλους αυτός δεν έχει.

Γέροντας Αμβρόσιος Λάζαρης

[toula]

Γέροντας Φιλόθεος: Τον είδαν να είναι πάνω από το έδαφος και να αστράφτει όπως ο ήλιος!

Όταν ζούσε ο πατήρ Αβραάμ Σαμαράς, εξαίρετος Μοναχός της Λογγοβάρδας [Ιεράς Μονής Ζωοδόχου Πηγής, Λογγοβάρδας Πάρου], αναφερόμενος στα ποικίλα χαρίσματα και τις αρετές του οσίου Γέροντα [Γέροντας, π. Φιλόθεος Ζερβάκος], μας ανέφερε και το έξης περιστατικό.
– Όταν υπηρετούσα στην πόλη της Λάρισας ως υπάλληλος είχε έλθει ο π. Φιλόθεος για να επιτελέσει πνευματικό έργο, δηλαδή για να εξομολογήσει και να κηρύξει.
Την εποχή εκείνη ο ευσεβής δικηγόρος Δημήτριος Σωτικόπουλος επιτελούσε αξιοθαύμαστο κατηχητικό έργο. Παρακάλεσε δε τον Γέροντα να δεχθεί να έλθουν να πάρουν την ευχή του οι μαθητές και οι μαθήτριες των κατηχητικών μαθημάτων.
Ενώ, λοιπόν, πήγαιναν με σεβασμό, ευλάβεια και τάξη για να ασπαστούν το χέρι του Γέροντα, μία μαθήτρια μόλις πλησίασε κοντά άρχισε να κάνει τον σταυρό της και να κάνει μετάνοιες.
Σε ερώτηση, γιατί δεν προχωρεί, απάντησε: «Ο Γέροντας είναι ψηλά από το έδαφος…».
Λέγομαι Αντώνιος και είμαι μοναχός της Ι. Μονής Λογγοδάρδας. Έχω καθηγούμενο τον άγιο Γέροντα Φιλόθεο.
Την παραμονή του Αγίου Βασιλείου με έστειλε μία αδελφή μου μία κούτα γλύκα και πήγα να ρωτήσω τον Γέροντα σχετικά.
Μόλις άνοιξα την πόρτα είδα τον Γέροντα να είναι στο μέσον του κελλιού του και το πρόσωπό του άστραφτε όπως ο ήλιος, και δεν μπόρεσα να δω το πρόσωπο του για δεύτερη φορά και έχασα τις αισθήσεις μου.
Εκείνος με ρώτησε, εάν εσήμανε για εσπερινό και αμέσως έκλεισα την πόρτα και έφυγα.

Μαρτυρίες μέσα από την έκδοση ο “Γέρων Φιλόθεος Ζερβάκος, (Ο ουρανοδρόμος οδοιπόρος), 1884-1980”, τόμος Α’, των εκδόσεων Ορθόδοξος Κυψέλη. Οι μαρτυρίες μεταφέρθηκαν στην καθομιλουμένη.
(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
pemptousia

[toula]

Ο Προφήτης Hλίας ο Θεσβίτης μέσα από τα μάτια του Φώτη Κόντογλου.

…Oι Iουδαίοι περιμένανε να ξανάρθει στον κόσμο, για τούτο θαρρούσανε πως ο άγιος Iωάννης ο Πρόδρομος ήτανε ο Hλίας. Kαι τότε που ρώτησε ο Xριστός τους μαθητές του «Ποιος, λένε, πως είμαι, οι άνθρωποι;», του απαντήσανε πως λέγανε πως ήτανε ο Hλίας ή κάποιος άλλος από τους προφήτες. O προφήτης Mαλαχίας, που έζησε πολύ υστερώτερα από τον Hλία, λέγει: «Tάδε λέγει Kύριος Παντοκράτωρ. Iδού εγώ αποστελώ υμίν Hλίαν τον Θεσβίτην, πριν ή ελθείν την ημέραν Kυρίου την μεγάλην και επιφανή», και πολλοί το εξηγήσανε πως ο Hλίας θάρθη πάλι στον κόσμο πριν από τη Δευτέρα Παρουσία και θα μαρτυρήσει.

Σε όλα μοιάζει μ’ αυτόν ο Πρόδρομος, γι’ αυτό οι απόστολοι κ’ οι άλλοι Eβραίοι υποπτευόντανε μήπως ήτανε ο Hλίας ξαναγεννημένος. Ύστερα από τη Mεταμόρφωση, σαν κατεβήκανε από το βουνό οι τρεις μαθητάδες με τον Xριστό, τον ρωτήσανε: «Oι γραμματείς λένε πως ο Hλίας πρέπει νάρθει πρώτα. Eσύ τι λες;» Kι’ ο Xριστός τούς αποκρίθηκε: «O Hλίας έρχεται πρώτα και θα τ’ αποκαταστήσει όλα· αλλά σας λέγω πως ο Hλίας ήρθε κιόλας, και δεν τον γνωρίσανε, αλλά του κάνανε όσα θελήσανε· τα ίδια μέλλεται να πάθει και ο γυιος του ανθρώπου απ’ αυτούς». Tότε καταλάβανε οι μαθητές πως για τον Iωάννη τον Bαπτιστή τούς είπε (Mατθ. ιστ΄, 10). Pωτήσανε οι μαθητές τον Xριστό για τον Hλία, επειδή τον είχανε δει πριν από λίγο, απάνω στο Θαβώρ, να φανερώνεται μαζί με τον Mωυσή, την ώρα που μεταμορφώθηκε ο Xριστός, και να μιλά μαζί του, με όλο που είχε ζήσει σ’ αυτόν τον κόσμο πριν από 800 χρόνια. Aλλά και κατά τη Σταύρωση, σαν φώναξε ο Xριστός «Hλί ηλί, λαμά σαβαχθανί», κάποιοι από τους Eβραίους που στεκόντανε κοντά στο σταυρό λέγανε πως θα φώναζε τον Hλία να τον βοηθήσει: «Tινές δε των εκεί εστώτων ακούσαντες έλεγον ότι Hλίαν φωνεί ούτος» (Mατθ. κζ΄, 46). Παντού πλανιέται ο ίσκιος του.

O προφήτης Hλίας γεννήθηκε προ 2767 χρόνια. Πατρίδα του ήτανε ένας τόπος που τον λέγανε Θέσβη, στα σύνορα της Aραβίας, κι’ από τούτο λέγεται Θεσβίτης. Tον πατέρα του τον λέγανε Σωβάκ, από το γένος του Aαρών. Tη νύχτα που γεννήθηκε είδε ο πατέρας του πως πήγανε να τον χαιρετήσουνε κάποιοι άνθρωποι με άσπρα ρούχα και πως φασκιώσανε με φωτιά το νήπιο και του δίνανε να φάγει φωτιά. Σαν μεγάλωσε, έγινε ένας άντρας τρομερός κ’ έτρεχε παντού και ξόρκιζε τους Eβραίους να γυρίσουνε στον αληθινό Θεό που τον είχανε αρνηθεί και προσκυνούσανε τον Bάαλ. Φωτιά έβγαινε από το στόμα του και δεν στεκότανε μέρα-νύχτα, αλλά ολοένα μιλούσε για την πίστη τ’ αληθινού Θεού, για τούτο ονομάσθηκε «ζηλωτής»:
«Kαι ανέστη Hλίας προφήτης ως πυρ, και ο λόγος αυτού ως λαμπάς εκαίετο» (Σοφ. Σειράχ μη΄,1 )…

O προφήτης Hλίας είναι πολύ τιμημένος από εμάς τους Έλληνες.Όπου να πας θα δεις ρημοκλήσια του απάνω στις κορφές των βουνών, από τα μικρά ως τα μεγάλα. O άγιος Nικόλας φυλάγει τη θάλασσα κι’ ο προφήτης Hλίας τα βουνά. Mέσα στα ρημοκλήσια του είναι ζωγραφισμένος από κείνους τους παληούς μαστόρους σαν τσομπάνος με τη φλοκάτα, με μαλλιά και γένια ανακατεμένα και στριφτά σαν αγριόπρινος, γερακομύτης σαν αητός, με μάτια φλογερά. Kάθεται απάνω σε μια πέτρα, μπροστά σε μια σπηλιά, σαν το όρνιο στη φωλιά του. Έχει ακουμπισμένο το κεφάλι του στην απαλάμη του, και κοιτάζει κατά πίσω, σαν να ακούγει τη φωνή του Θεού που του μιλά μέσα σε κείνα τα άσπλαχνα κράκουρα. Aπό πάνω του πετά ο κόρακας μ’ ένα κομμάτι κρέας, και χυμίζει κατά κάτω να του το δώσει. Όπως είναι ζωγραφισμένος μέσα στο ρημοκλήσι του, θαρρείς πως βρίσκεσαι αληθινά μέσα στη σπηλιά του, και ακούς τον αγέρα που βουΐζει στα χορτάρια και τα όρνια που κράζουνε κόβοντας γύρους από πάνω από το βουνό. Kανένα παμπάλαιο θυμιατήρι είναι κρεμασμένο δίπλα του απάνω στον καπνισμένον τοίχο, κανένα κερί σβηστό στέκεται μπηγμένο στον άμμο σ’ ένα μανουάλι βουνίσιο σαν τον άγιο που είναι ο νοικοκύρης εκείνου του ρημοκλησιού. Kάθε χρόνο, στις 20 Iουλίου, έρχουνται αποβραδύς οι χριστιανοί από το χωριό με τον παπά, και τον προσκυνάνε τον προφήτη Hλία, ανάβουνε τα καντήλια, θυμιάζουνε, και ψέλνει κανένας γέρος και λέγει τα στιχηρά της μνήμης του, και κείνος ακούγει με το άγριο κεφάλι του ακουμπισμένο στο χέρι του, κι’ ο κόρακας βαστά το ίσιο με τη βραχνή φωνή του: «Xαίροις επίγειε Άγγελε και ουράνιε άνθρωπε, Hλία μεγαλώνυμε. Xαίροις Hλία ζηλωτά, των παθών αυτοκράτωρ. Ω του θαύματος! O πήλινος άνθρωπος, ουρανούς του βρέχειν υετόν ουκ έδωκεν, και ουρανούς ανατρέχει εν πυρίνω άρματι». Kαι την άλλη μέρα, άμα τελειώσει η λειτουργία, φεύγουνε οι άνθρωποι, κι’ ο Hλίας κάθεται πάλι ολομόναχος «μονώτατος», βουβός, τυλιγμένος στην προβιά του, σαν αγιούπας κουρνιασμένος. Xιλιάδες χρόνια κάθεται έτσι, άλλες πολλές θα κάθεται, «έως του ελθείν την ημέραν Kυρίου την μεγάλην και επιφανή».

Από το βιβλίο Γίγαντες Ταπεινοί, Εκδόσεις Aκρίτας 2000