Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

Πριν απ’ όλα
Εκείνος που θέλει να ευαρεστήσει στον Θεό και με την πίστη να γίνει κληρονόμος Του, για να ονομασθεί και αυτός παιδί του Θεού, γεννημένο από το Άγιο Πνεύμα, πρέπει να αποκτήσει, πριν απ’ όλα, μακροθυμία και υπομονή.
Πρέπει να υπομένει με γενναιότητα τις θλίψεις, τις ταλαιπωρίες και όλες τις ανάγκες που τον βρίσκουν, δηλαδή να υπομείνει τις σωματικές αρρώστιες, τα διάφορα παθήματα, τους εξευτελισμούς και τις προσβολές που του γίνονται.

Άγιος Εφραίμ ο Σύρος

[toula]

Προσευχήσου με το "Θεοτόκε, Παρθένε..." και η Μητέρα του Κυρίου μας δεν θα σε εγκαταλείψει ποτέ...

Ποτέ δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι έχουμε δίπλα μας, εκτός από ανθρώπους που μπορούν να μας βοηθήσουν πνευματικά, και τον ίδιο τον Χριστό που μας βοηθάει, την Παναγία, τα Χερουβείμ, τα Σεραφείμ και τους Αγίους Πάντες. Θάρρος λοιπόν!
Ο Χριστός είναι πολύ δυνατός, είναι παντοδύναμος, και θα δώση την θεϊκή Του δύναμη, να συντρίψουμε τα κέρατα του πονηρού. Μας παρακολουθεί συνέχεια αοράτως και θα μας ενισχύη, όταν εμείς έχουμε την αγαθή προαίρεση και κάνουμε τον μικρό κατά δύναμιν αγώνα μας.
Να ζητάς πίστη από τον Χριστό- «πρόσθες ημίν πίστιν»- και να καλλιεργής την ταπείνωση. Γιατί, ακόμα και όταν πιστεύη κανείς, αν έχω υπερηφάνεια, πάλι δεν ενεργεί η πίστη.

Με την προσευχή δυναμώνει η πίστη. Ένας άνθρωπος που δεν καλλιέργησε την πίστη του από μικρός, αλλά έχει διάθεση, μπορεί να την καλλιεργήση με την προσευχή, ζητώντας από τον Χριστό να του προσθέση πίστη. Να παρακαλούμε τον Χριστό να μας προσθέση πίστη και να μας την αυξήση. Στον Χριστό τί είπαν οι Απόστολοι; «Πρόσθες ημίν πίστιν» δεν είπαν;
Όταν λές «πρόσθες», σημαίνει ότι εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου στον Θεό. Γιατί, αν δεν εμπιστεύεται κανείς τον εαυτό του στον Θεό, τί να του προσθέση ο Θεός; Ζητάμε από τον Θεό να μας προσθέση πίστη, όχι για να κάνουμε θαύματα, αλλά για να Τον αγαπήσουμε περισσότερο.
Μεγάλο πράγμα η πίστη! Βλέπετε, και ο Απόστολος Πέτρος με την πίστη βάδισε πάνω στα κύματα. Μόλις όμως μπήκε η λογική, άρχισε να βουλιάζη … Μεγάλη υπόθεση να αφήνεται κανείς στα χέρια του Θεού! Οι άνθρωποι βάζουν στόχους και προσπαθούν να τους επιτύχουν, χωρίς να αφουγκράζωνται ποιό είναι το θέλημα του Θεού και χωρίς να συμμορφώνωνται προς αυτό.
Πρέπει να αφεθούμε με εμπιστοσύνη στον Θεό να κατευθύνη τα πράγματα και εμείς να κάνουμε το χρέος μας με φιλότιμο. Αν ο άνθρωπος δεν εμπιστευθή στον Θεό, ώστε να εγκαταλείψη τελείως τον εαυτό του στα χέρια Του, θα βασανίζεται.
“Κύριε, πρόσθες ημίν πίστιν” (Λουκ. ιζ΄ 5).

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης
inpantanassis.blogspot.com

[toula]

Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος για την αγία Μαρία Μαγδαληνή
Κωνσταντίνος Ι. Αντωνόπουλος, θεολόγος

Στο παλαιοδιαθητικό ποίημα του βιβλίου των Παροιμιών με τίτλο “Η ἀνδρεία γυναίκα” (Πρμ 29,10-31) και στο ερώτημα “Γυναίκα ανδρεία ποιός θ᾿ ανακαλύψει; Αυτή είναι πολυτιμότερη κι απ᾿ τά πολύτιμα πετράδια” είναι σαν να δίνει απάντηση ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος όταν χαρακτηρίζει την αγία Μαρία τη Μαγδαληνή «σπουδαιοτάτη», «τέτραθλος καὶ ἀνδρεία γυνή» (Ι. Χρυσοστόμου λόγος 40).
Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσό­στομος ερμηνεύοντας τα Ευαγγέλια, ξεκαθαρίζει ποιες και πόσες ήταν οι γυναίκες που ά­λειψαν με μύρα την κεφαλή και τα πόδια του Κυρίου και ότι δεν έχουν καμία σχέση με την αγία Μαρία Μαγδαληνή. Ο άγιος μάλιστα έχει γράψει και Λόγους με θέμα την πόρνη γυναίκα που μετανόησε και η οποία είναι ένα πρόσωπο άγνωστο και ανώνυμο. ( Ι. Χρυσοστόμου Ερμηνεία στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον, Ομιλία Π' και Ερμηνεία στο Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον Ομιλία Ξβ'- «Εις την πόρνην και εις τον Φαρισαίον, τη αγία και μεγάλη Τετάρτη». Ρ.G. τόμ. 59, 531. ).
Στην ερμηνεία του στο Κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο αναφέρεται στην αγία Μαρία Μαγδαληνή που μόνη της μέσα στη νύχτα ξεκινά να πάει πρώτη στον Τάφο και γράφει «πάνυ γαρ περί τον Διδάσκαλον φιλοστόργως έχουσα...» (Ομιλία ΠΕ'). Καθώς φτάνει, βρίσκει τον Τάφο αδειανό, τον λίθο αποκεκυλισμένο. Και τότε σκέφτεται ότι κάποιοι έκλεψαν το Άγιο Σώμα του Ιησού (Ιω. κ', 1). «Το ασθενέστερον γένος ανδρειότερον εφάνη τότε», γράφει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος.

Στην 86η Ομιλία του ερμηνεύει την αγγελοφάνεια και την πρώτη εμφάνιση του αναστάντος ως προνόμιο της πονεμένης γυναίκας, της οποίας η ανάγκη για παρηγοριά ήταν μεγάλη. Για τον θρήνο μάλιστα της Μαρίας της Μαγδαληνής έξω από τον Τάφο γράφει: «Το γυναικείο φύλο διακρίνεται κατά κάποιον τρόπο για την λεπτότητα των αισθημάτων του και έχει μεγαλύτερη τάση προς οίκτο. Αυτό το λέγω, για να μην απορήσεις, γιατί τέλος πάντων, η Μαρία θρηνούσε πικρά στον τάφο, ενώ ο Πέτρος δεν έκανε κάτι παρόμοιο... Οι μαθητές, λοιπόν, έφυγαν για να επιστρέψουν στα Ιεροσόλυμα, ενώ εκείνη στάθηκε κοντά στον τάφο. Ήταν μεγάλη παρηγοριά να βλέπει το μνήμα. Να, την κοιτάζεις, που σκύβει και θέλει να δει τον τόπο όπου βρισκόταν το σώμα, προκειμένου να παρηγορηθεί; Γι' αυτό και έλαβε μεγάλο μισθό, γι' αυτήν την μεγάλη φροντίδα της. Γιατί εκείνο που δεν είδαν οι Μαθητές, το είδε πρώτη η γυναίκα. Είδε δηλ. δύο Αγγέλους, να κάθονται ο ένας προς το μέρος των ποδιών και ο άλ­λος προς το μέρος της κεφαλής, με λευκή ενδυμασία και το πρόσωπο γεμάτο από πολλή φαιδρότητα και χαρά» ( Ι. Χρυσοστόμου Ερμηνεία στο Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, Ομιλία Πστ')

Την περικοπή του Κατά Ιωάννη 20 την παρουσιάζει ο Χρυσόστομος σαν μια εισαγωγή της Μαγδαληνής στο μυστικό της πίστης: ούτε ο κενός τάφος ούτε τα μόνα οθόνια, ακόμη και αυτή η εμφάνιση του αγγέλου ή του Κυρίου δεν επιτρέπουν στη Μαρία Μαγδαληνή να κατανοήσει τα πράγματα. Μόλις ο αναστημένος Κύριος την καλεί με το όνομά της, τότε μόνο μπορεί να πιστέψει ότι εκείνος ζει. Την ορθή ερμηνεία του «μη μου άπτου» δίνει ο ιερός Χρυσόστομος λέγοντας ότι ο Κύριος, θέλει να την διδάξει ότι είναι πλέον στη δόξα του, ότι αυτός είναι ο Θεός και ανήκει τόσο σ ‘ αυτήν όσο και σ‘ ολόκληρο τον κόσμο, ότι πρέπει να πλησιάζει μ’ ένα άλλο φρόνημα. Υψώνει το νου της στα υψηλότερα, έμμεσα και σιγά-σιγά, λέγοντας ότι «δεν ανέβηκε ακόμη στον Πατέρα του». Έτσι, επισημαίνει ο ιερός Χρυσόστομος, δείχνει ότι εκεί, στον Πατέρα, σκοπεύει και σπεύδει να πάει. «Τον δε εκεί μέλλοντα απιέναι και μηκέτι μετά ανθρώπων στρέφεσθαι, ουκ έδει μετά της αυτής οράν διανοίας, ης και προ τούτου» (Εις Ιωάννην, Ομιλία 86,2• ΕΠΕ 14,704).

Στο τέλος της ομιλίας του, ο Ιωάννης Χρυσόστομος εξάγει το συμπέρασμα ότι η Μαρία Μαγδαληνή έλαβε προσωπικά από τον Κύριο την εντολή να αποβεί η παραμυθία των μαθητών με τον ευαγγελισμό της εμφάνισής Του και των λεγομένων Του: «απήγγειλε δε και την όψιν και τα ρήματα, άπερ ικανά ην αυτούς παραμυθήσασθαι».
Αξιώθηκε έτσι η αγία Μαρία να συναντηθεί πρώτη με τον αναστημένο Χριστό και στη συνέχεια τιμήθηκε από τον Κύριο με το να γίνει απόστολος στους αποστόλους Του, κήρυκας στους μαθητές Του, ευαγγελίστρια στους Ευαγγελιστές. Γνωστοποίησε πρώτη δηλαδή στον κύκλο των μαθητών Του την έγερσή Του από τον τάφο (Ι. Χρυσοστόμου, Ερμηνεία στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο, Ομιλία Πστ').

[toula]

Να αφήσουμε τα «μωρά» του κόσμου να μας μιλήσουν τώρα για την αλήθεια

ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΦΙΛΗ ΜΕΣΑ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΛΙΜΑ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ μας έστειλε το παρακάτω και για αυτό την ευχαριστούμε για τον κόπο της.
Πριν λίγες ημέρες, μου τηλεφώνησε μια γνωστή μου υπερήλικη κυρία, που πλησιάζει τα ενενήντα. Ζει σ’ ένα μικρό χωριουδάκι, είναι ευλαβέστατη, και παρά την ηλικία της, είναι δραστήρια και προσφέρει τις υπηρεσίες της με ζήλο στον ιερό ναό του χωριού της. Αν και σχεδόν αγράμματη- ίσα που να διαβάζει λίγο μπορεί- το ίδιο δραστήριο και διαυγές είναι και το μυαλό της.
Μου είπε: «Δες τον ψαλμό 82 και πες μου τι εννοεί. Εγώ τον διαβάζω, αλλά δεν μπορώ να τον καταλάβω. Όμως αισθάνομαι με σιγουριά, το νιώθω, ότι έχει κάποια σχέση μ’ αυτά που μας συμβαίνουν και μ’ αυτά που σύντομα θα μας συμβούν».
Προσωπικά, δεν θυμάμαι να είχα διαβάσει ποτέ αυτόν τον ψαλμό. Όταν, λοιπόν, τον διάβασα, έπεσα από τα σύννεφα. Κυριολεκτικά, είναι σαν να μας στέλνει ένα μήνυμα ηχηρό- εφόσον τα νοήματα των ψαλμών είναι διαχρονικά- για ό,τι μας συμβαίνει τώρα και για ό,τι πρόκειται να μας συμβεί, σύμφωνα με τη θεία νομοτέλεια..

Στον ψαλμό αυτό, που ξεκινά με τη μεγαλειώδη φράση: «Ο Θεός, τις ομοιωθήσεταί σοι;» ο ψαλμωδός βρίσκεται σε μεγάλη ταραχή και επικαλείται την άμεση βοήθεια του Θεού, γιατί η χώρα του διατρέχει τον έσχατο κίνδυνο, τον οποίο ποτέ ξανά στο παρελθόν δεν είχε δοκιμάσει.
Γιατί ξαφνικά, όλα τα έθνη της γης, τα εχθρικά προς τον Θεό, ξεσηκώθηκαν εναντίον του λαού Του, και με πολύ μίσος και σχέδια γεμάτα πανουργίες, αποφάσισαν να εξολοθρεύσουν αυτόν τον λαό, ώστε να μην υπάρχει πλέον ως έθνος και να εξαφανισθεί από προσώπου γης εντελώς, ενώ αυτοί να κληρονομήσουν τον πλούσιο τόπο του.
Προσφεύγει, λοιπόν, ο ψαλμωδός με πίστη θερμή τον Κύριο, και τον παρακαλεί να μη μείνει πλέον σιωπηλός και να μη συγκρατήσει άλλο την οργή Του ενώπιον αυτής της αδικίας.
Αλλά να καταδιώξει τους εχθρούς αυτούς και ο θυμός Του να ξεσπάσει ξαφνικά σαν καταιγίδα και όλους να τους συνταράξει.
Να τους μεταβάλει σε τροχό και ανεμοστρόβιλο, ώστε να μη στέκονται πουθενά, αλλά μέσα από συνεχείς και άπαυστες συμφορές να περιστρέφονται εδώ κι εκεί σαν ξηρό άχυρο που το φυσά ο άνεμος και το διασκορπίζει, να τους κατακαύσει δε ως πυρ.
Ώστε στο τέλος, εν μέσω τόσων συμφορών, να ντροπιαστούν, να καταληφθούν από φόβο και ταραχή και να αναγκαστούν να εκζητήσουν το όνομα του Κυρίου.

Και όσοι διαφύγουν τον όλεθρο, να γνωρίσουν ότι όχι τα ονόματα των ψευδοθεών τους, αλλά το όνομα του Κυρίου είναι το ύψιστο σ’ όλη τη γη και βεβαίως, η παιδαγωγική αυτή οργή του Κυρίου να οδηγήσει σε σωφρονισμό, μετάνοια και επιστροφή προς Αυτόν.
Με εξέπληξε η φωτισμένη πληροφορία της γιαγιάς αυτής και κυρίως το πώς, χωρίς να καταλαβαίνει σχεδόν τίποτε από όσα διάβαζε, συσχέτισε μέσα στην καρδιά και τη διάνοιά της το περιεχόμενο του ψαλμού με την κατάσταση που βιώνουμε σήμερα ως χώρα, και ποιο θα είναι το προδιαγραμμένο τέλος της πορείας αυτής.
Σκέφθηκα, πόσο οι απλοί, ταπεινοί και αγράμματοι άνθρωποι, που κανένας δεν τους υπολογίζει, μπορούν να γίνονται δοχεία της σοφίας του Θεού.
Αμέσως μετά, και ενώ έκανα τέτοιες σκέψεις, άνοιξα τον υπολογιστή, και εντελώς συμπτωματικά( βρέθηκα μπροστά σ’ ένα άρθρο που μου έδινε καίριες τις απαντήσεις:
Πολλά και μεγάλα τα συμφέροντα …
Δεν πιστεύω πλέον κανέναν , πολιτικό , δημοσιογράφο , επιστήμονα, είναι πολλά τα λεφτά και η δόξα…
Ποιόν να πιστέψω…
…Βλέποντας την εκκλησία, τους μητροπολίτες, τη ΔΙΣ σε τρικυμία, ας δούμε τα πράγματα λίγο απλά και ας θυμηθούμε ότι στα δύσκολα ο Θεός στα «νήπια» αποκαλύπτει την αλήθεια και αποκαλύπτεται …
Το πιθανότερο είναι ο επαίτης στον ηλεκτρικό, ο πωλητής στη λαϊκή, ο λαχειοπώλης, ο εργάτης που μοχθεί νύκτα μέρα ταπεινωμένος, αν τον ρωτήσεις, να σου πει την αλήθεια, παρά ο επίσκοπος…
«ὅτι ἀπέκρυψας ταῦτα ἀπὸ σοφῶν καὶ συνετῶν καὶ ἀπεκάλυψας αὐτὰ νηπίοις».
Και όπως λέει και ο Άγιος Παύλος:
«…Τα μωρά του κόσμου εξελέξατο ο θεός ίνα τους σοφούς καταισχύνη, και τα ασθενή του κόσμου εξελέξατο ο θεός ίνα καταισχύνη τα ισχυρά, και τα αγενή του κόσμου και τα εξουθενημένα εξελέξατο ο Θεός, και τα μη όντα, ίνα τα όντα καταργήση, όπως μη καυχήσηται πάσα σαρξ ενώπιον του Θεού»… (Προς Κορινθίους Α΄1,27-30)

Ταπεινώνονται από τον Θεό για την υπερηφάνειά τους οι ισχυροί, οι έχοντες και κατέχοντες την κοσμική εξουσία και γνώση, ώστε να θολώνει η κρίση τους, να μωραίνονται και να μη βλέπουν την αλήθεια, ενώ δίνει τη χάρη Του στους ταπεινούς, ώστε να τη βλέπουν.
«…γέγραπται γαρ· απολώ την σοφίαν των σοφών και την σύνεσιν των συνετών αθετήσω. Πού σοφός; Πού γραμματεύς; Πού συζητητής του αιώνος τούτου; Ουχί εμώρανεν ο Θεός την σοφίαν του κόσμου τούτου;» (Προς Κορινθίους Α΄, 1,19-21).
Έτσι, σε καιρούς που το χέρι του Θεού αποκαλύπτει και ξεσκεπάζει ο,τιδήποτε το ψεύτικο, παρακμιακό και διεφθαρμένο, για να αναστήσει ένα νέο, αληθινό και πιο υγιή κόσμο, κάμπτεται η θρασεία καύχηση των ισχυρών και των έως τότε δήθεν σοφών, με αποτέλεσμα να φανερώνονται και να αποδεικνύονται μέσα σ’ όλο το μεγαλείο της πνευματικής φτώχειας τους ως τραγικά «κύμβαλα αλαλάζοντα».
Ενώ η φτωχή και αγράμματη γιαγιά μπορεί ν’ ανιχνεύει πολύ απλά μέσα από τον λόγο του Θεού την αλήθεια για τα επερχόμενα…
ΣΤΩΜΕΝ καλώς

https://konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com

[toula]

Αλήθειες για την Αλήθεια
π. Γ.Θ.

- Η Αλήθεια στην Εκκλησία δεν είναι κάποια έννοια, θεωρητική διατύπωση ή ιδέες, αλλά το ίδιο το πρόσωπο του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού.
-Η Αλήθεια του Χριστού δεν διδάσκεται στα πανεπιστήμια. Δωρίζεται στην Εκκλησία με τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος.
-Η Αλήθεια δεν είναι προϊόν γνώσης, φαντασίας, συλλογισμού, υπολογισμών, φόβου ή ελπίδας. Χαρίζεται στους πιστούς με την πίστη, με την υπομονή στις καθημερινές θλίψεις, στον αγώνα για ταπείνωση και μετάνοια, στη σταύρωση και το θάνατο των παθών και του εγωισμού.
- Η Αλήθεια δεν εκφράζεται με την αριθμητική υπεροχή, αλλά με την εν Αγίω Πνεύματι αποκάλυψη του Θεού στη ζωή του ανθρώπου.
-Η Αλήθεια δεν αποτελεί προνόμιο κάποιας Συνόδου ή κάποιου Ιερατείου. Είναι καρπός και δώρο του Θεού στην πορεία των πιστών από την κάθαρση προς το φωτισμό και τη Θεώση.
- Η Αλήθεια στην Εκκλησία είναι πάντοτε άρρηκτα συνδεδεμένη με την Αγάπη και την Ελευθερία. Σε κάθε άλλη περίπτωση εκπίπτει σε ιδεολογία, φανατισμό ή εξαναγκασμό.
- Όποιος αγωνίζεται να συνδέει το πρόσωπό του με το Χριστό και τις εντολές Του, αυτός εκφράζει την Αλήθεια και βρίσκεται σε ενότητα με τη Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία (Άγ. Γρηγόριος Παλαμάς). Σε αντίθετη περίπτωση, βρίσκεται εκτός Αληθείας και Εκκλησίας.
π. Γ.Θ.

[toula]

«Ένα δόξα σοι ο Θεός είναι ανώτερο από χιλιάδες Κύριε ελέησον…»

Τόσα χρόνια κληρικός έχω μιλήσει κι ακούσει εκατοντάδες ανθρώπους που βιώνουν τον πόνο μέσα από σκληρές και πολλές φορές οριακές καταστάσεις. Όπως εκείνη την γυναίκα που είχε πλησιάσει τον Άγιο Παίσιο και του έλεγε, «γέροντα δεν ζητώ από τον Θεό να μην πονώ, ποια είμαι άλλωστε εγώ να εξαιρεθώ από την κοινή μοίρα των ανθρώπων, αλλά να, να μην είναι η μια δοκιμασία πάνω στην άλλη ώστε να προλαβαίνω να παίρνω μια ανάσα….».
Πλάσματα όμορφα κι ευλογημένα με χαραγμένα τα πρόσωπα αλλά φωτεινές τις ψυχές τους. Πλατεμένες, ανοιξιάτικες. Όταν πονάς ανοίγει σαν το στρείδι και βγάζεις μαργαριτάρια. Μπορείς να χωρέσεις μέσα σου τον Θεό, έχει φύγει ο εγωισμός, η έπαρση και αλαζονεία, ο λογισμός και το θέλημα σου. Το αλέτρι του πόνου έχει κατέβει βαθιά στην γη της καρδιάς σου, και έχει οργώσει την ύπαρξη σου, αφαιρώντας τα ζιζάνια των παθών που πνίγουν την θέα του Θεού εντός σου.

Όταν έλθει η Χάρις, τα πάντα ανθίζουν μέσα σου. Βιώνεις την Χάρι, την γλυκύτητα της Παρουσίας του Θεού, την παρηγοριά και ενίσχυση Του. Μπορείς να υποφέρεις αλλά δεν νιώθεις μόνος, μια αγκαλιά σε κρατά σφιχτά και κυρίως σε γλυκαίνει και ηρεμεί. Τίποτε εξωτερικά δεν έχει λυθεί κι όμως εσύ αισθάνεσαι ότι τα πάντα είναι ωραία, όμορφα και ευλογημένα. Σε περνάνε για χαζό και παλαβό, ότι τα έχασες και σου σάλεψε από τον πόνο κι όμως είσαι όσο ποτέ καλά. Η Χάρις του Αγίου Πνεύματος σε ανακαινίζει, σε κάνει καινούργιο άνθρωπο, με νέες αισθήσεις και αντιλήψεις, με νέο περιεχόμενο, κάθε τι παλιό έχει πεθάνει μέσα σου, και όλα πλέον μοιάζουν αλλιώς. Γι αυτό ας μην ξεχνάμε το σημαντικό δεν είναι να ζητάμε μια ζωή δίχως προβλήματα αλλά μια ζωή γεμάτη Χριστό. Τα προβλήματα δεν μπορούν να εξαφανιστούν από την ζωή αυτή, μπορούν όμως να μεταμορφωθούν, εδώ είναι το μυστικό της ευτυχίας.

Θα μου πείτε μα όσοι πονάνε και δοκιμάζονται όλοι αγιάζονται; Όχι. Δεν έχει ο πόνος καμία μαγική ή μεταφυσική δύναμη. Δεν αγιάζει ο πόνος τον άνθρωπο, αλλά ο πονεμένος. Η δική μας στάση διαμορφώνει την πνευματική μας κατάσταση. Δηλαδή αυτός που υποφέρει επάνω στον σταυρό, ή αυτοδικαιώνεται ή φωνάζει μέσα από ρημαγμένα σωθικά του «Κύριε… Μνήσθητι μου εν τη Βασιλεία Σου…». Εάν τον πόνο σου τον μεταπλάσεις σε κατά Θεό υπομονή και προσευχή, σχέση και κοινωνία με τον Χριστό, τότε όλος γίνεσαι φως κι ευωδιάζει η ύπαρξη σου.
Υπάρχει όμως κι εάν μυστικό εδώ. Ένα μυστικό των αγίων που είναι το πιο σημαντικό τις ώρες που υποφέρουμε και αγωνιούμε. Να μπορέσουμε εάν όχι αμέσως αλλά σιγά σιγά, να βάλουμε στα χείλη και έπειτα στην καρδιά μας, την δοξολογία στον Θεό. Να μάθουμε να λέμε επάνω από τον Σταυρό, «Δόξα σοι ο Θεός… Δόξα σοι Κύριε….». Τότε μας κατακλύζει η Χάρις και έρχεται η χαρά, η παρηγοριά, το κουράγιο και η ενίσχυση στην καρδιά μας. Τότε όλα αλλάζουν, γιατί η δοξολογία στον Θεό και στην ζωή, διώχνει την γκρίνια και την μιζέρια, την θλίψη και αυτολύπηση που είναι η κατάρα και αιτία όλων των κακών στην ζωή μας. Ακούστε την φωνή του Αγίου Παισίου που μας λέει, «Η δοξολογία αγιάζει τα πάντα. Με την δοξολογία διαλύεται ο άνθρωπος από ευγνωμοσύνη, παλαβώνει με την καλή έννοια, πανηγυρίζει τα πάντα. Και όταν ο άνθρωπος ευχαριστεί τον Θεό ακόμη και για τα λίγα, έρχεται μετά τόσο πλούσια η ευλογία του Θεού, που δεν μπορεί να την αντέξει και τότε ο διάβολος δεν μπορεί πια να σταθεί και φεύγει. Το «δόξα σοι ο Θεός» να μη λείπη ποτέ από τα χείλη σας. Εγώ, όταν πονάω, το «δόξα σοι ο Θεός» έχω για χάπι του πόνου∙ τίποτε άλλο δεν με πιάνει. Το «δόξα σοι ο Θεός» είναι ανώτερο και από το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Έλεγε ο Παπα- Τύχων: «Το “ Κύριε ελέησον” έχει εκατό δραχμές, το “δόξα σοι ο Θεός” έχει χίλιες δραχμές∙ είναι δηλαδή πολύ πιο ακριβό».

π. Χαρ. λίβυος Παπαδόπουλος

[toula]

«Δεν είμαστε μόνοι μας. Έχουμε τη μεγαλύτερη δύναμη με το μέρος μας, Τον Δημιουργό μας! Ας αφήσουμε στην άκρη όλα τα άλλα, γιατί μπορεί οι "κάποιοι" να έχουν τα σχέδιά τους, αλλά και ο Θεός έχει τα δικά Του... Με μια ματιά στον ουρανό, αλλάζουν όλα. Τι μας έμεινε; Τι είναι αυτό που περιμένει ο καλός Θεός από εμάς μόνο; Ένα και μοναδικό. Τη μετάνοιά μας. Να Του απλώσουμε, δηλαδή, το χέρι μας, να Του ζητήσουμε την Πατρική Του Αγάπη και Βοήθεια. Να στρέψουμε το βλέμμα μας προς τον ουρανό. Και τότε θα αλλάξουν όλα! Θα γίνουν πιο ανώδυνα και θα έρθει η λύτρωση και για την ψυχή μας και για το Έθνος μας!...».

~Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης~

[toula]

Τίποτα δεν είναι πιο ευχάριστο στους ανθρώπους
όσο το να κατακρίνουν τις πράξεις των άλλων.

Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος

[toula]

Γέροντα, αὐτὸ τὸ διάστημα ποὺ τὰ πράγματα εἶναι δύσκολα γιὰ τὴν Ἑλλάδα, κάνω πολὺ κομποσχοίνι, ἀλλὰ σκέφτομαι καὶ ὅτι ἡ σωτηρία τῆς Ἑλλάδας δὲν κρέμεται ἀπὸ τὸ κομποσχοίνι μου
-Δὲν εἶναι ὅτι ἡ σωτηρία τῆς Ἑλλάδας κρεμάστηκε ἀπὸ τὸ κομποσχοίνι σου, ἀλλὰ τὸ νὰ σκέφτεσαι συνέχεια τὴν δυσκολία ποὺ περνάει ἡ Ἑλλάδα σημαίνει ὅτι πονᾶς τὴν πατρίδα καὶ ζητᾶς τὴν ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος εἶναι ὁ μόνος ποὺ μπορεῖ νὰ βοηθήσει.
Νὰ προσεύχεσθε νὰ ἀναδείξη ὁ Θεὸς πνευματικοὺς ἀνθρώπους, Μακκαβαίους, γιατί ὑπάρχει μεγάλη ἀνάγκη. Ἦρθε ὁ καιρὸς νὰ πολεμήση τὸ καλὸ μὲ τὸ κακό, γιατί τὴν παρανομία τὴν ἔχουν κάνει νόμο καὶ τὴν ἁμαρτία μόδα

*Αγίου Παΐσιου Αγιορείτου*
Λόγια Πατέρων, Αγίων και Γερόντων

[toula]

Πατέρων λόγοι και διδαχή.

Αυτό που λέγαν οι παλιοί ότι:
«Ό,τι περιγελάσεις θα το πάθεις» και
«Ό,τι κοροϊδεύεις θα το λουστείς»
έτσι είναι, πραγματικά.
Ό,τι ο άνθρωπος κρίνει και κατακρίνει
θα επιτρέψει ο Θεός να το πάθει.
Θα το πάθει για να μάθει άλλη φορά
να μην κατακρίνει τους αδερφούς του!
Διότι μόνο ο θεός ξέρει την καρδιά του ανθρώπου.
Η Χριστιανική ζωή σημαίνει
Χριστού μίμησης, Χριστού ομοίωσης.
Να γίνεις όμοιος με το Θεό Πατέρα σου.
Να γίνεις όμοιος με το Χριστό.
Να έχεις Ευαγγελική ζωή, να είναι η ζωή σου γεμάτη αγάπη, καλοσύνη, ευγένεια, συμπάθεια. Να είσαι ταπεινός ανθρωπος.
Να μην κρίνεις τους άλλους ανθρώπους.
Να μην είσαι εύκολος στο να κρίνεις και να κατακρίνεις τον αδερφό σου..

π.Αθανάσιος Μητρ.Λεμεσού