Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

Διάβασα κάτι πολύ έξυπνο και ουσιαστικό, που έλεγε ότι «η ζωή είναι πολύ σύντομη για να είμαστε φυσιολογικοί, παραμείνετε παράξενοι..». Ίσως κάποιοι αναρωτηθούν καλά τι μας προτείνετε να μην αλλάξουμε; Όχι δεν προτείνω αυτό. Αλλά σίγουρα δεν μπορεί η αλλαγή να γίνει εμμονή.

Εμένα προσωπικά με βοήθησαν οι εξής στάσεις ζωής να ξεμπλοκάρω την καθημερινότητα μου ώστε να ζω με όσο το δυνατό περισσότερη χαρά:

1. Δεν προλαβαίνεις σε αυτή την σύντομη ζωή να λύσεις όλα τα προβλήματα σου. Εδώ που τα λέμε δεν είναι και απαραίτητο. Μπορώ να είμαι χαρούμενος και δίχως την λύση τους. Δεν σκάω πλέον. Ότι πρέπει να λυθεί θα λυθεί, ότι παραμένει μας χρειάζεται για το ταξίδι μας.

2. Δέκα ζωές να ζήσω δεν θα μάθω ποιος είμαι. Είμαστε πλασμένοι ως ακατανόητο ως μέγα μυστήριο. Με γνωρίζω αλλά ποτέ απόλυτα.

3. Μπορώ να γελάω και να κλαίω. Τέλος στο φασισμό των συναισθημάτων. Δεν μπορώ να γελάω όλη μέρα λες και διαφημίζω οδοντόκρεμα.

4. Δεν θα θεραπευτούν όλα τα τραύματα και οι πληγές μου. Δεν το περιμένω, οπότε μαθαίνω να ζω με αυτό που είμαι. Διαχειρίζομαι το υλικό μου και δεν ζητάω ματαίως να τα αλλάξω όλα, αλλά μονάχα εκείνα που αλλάζουν. Τα άλλα τα αποδέχομαι και συμφιλιώνομαι μαζί τους.

5. Τέλος, ευτυχώς που ο Θεός έχει ελάχιστη ή καμία σχέση με αυτά που πιστεύουν οι άνθρωποι, γιατί έτσι μεγαλώνει η ελπίδα μου.

π. Χαρ. λίβυος Παπαδόπουλος

[toula]

Θα το γράψω όσο πιο απλά γίνεται, μιας και θα γράψω τα αυτονόητα που δυστυχώς αυτές τις ημέρες αμφισβητούνται.

Μέχρι στιγμής η Εκκλησία έκανε την υπακοή της στους νόμους του κράτους, προσπαθώντας να δώσει το καλό παράδειγμα προς όλους, για το κοινό καλό.
Έκλεισαν οι Ναοί, αποδέχτηκε τώρα να τελούνται τα Μυστήρια με συγκεκριμένο αριθμό πιστών μέσα στους Ναούς.
Κατανόησε πλήρως την ανάγκη για μέτρα προστασίας, όπως οι αποστάσεις, οι μάσκες, ο εξαερισμός κτλ. μέσα στους Ναούς.

Αν και οι κρατικοί λειτουργοί εξάντλησαν την αυστηρότητά τους σε ότι αφορά την λατρευτική ζωή της Εκκλησίας, η Εκκλησία υποχώρησε προσπαθώντας να μην δημιουργήσει προβλήματα στην ήδη προβληματική καθημερινότητα λόγο του Covid-19.

Διαβάζω όμως ότι τώρα, σε χώρα της Ευρώπης, βγήκε απόφαση που απαγορεύει την Θεία Μετάληψη. Προσέξτε, δεν απαγορεύει την συνάθροιση αλλά απαγορεύει την Θεία Κοινωνία. Η απόφαση λέει ότι μπορεί κάποιος πιστός να προσέλθει στην Θεία Λειτουργία αλλά δεν μπορεί να κοινωνήσει από το Άγιο Ποτήριο με την χρήση της Αγίας Λαβίδος! Αυτή η πράξη είναι μία ξεκάθαρη επίθεση κατά της Πίστεως.

Και επειδή ως Έλληνες εύκολα μιμούμαστε ότι γίνεται στο εξωτερικό, πολύ φοβούμαι ότι μια τέτοια πρόταση, κάποια τέτοια «νομοθετικά διατάγματα» θα ξεπροβάλλουν και στην χώρα μας.

Το φοβερό είναι ότι η αντίστοιχη Ορθόδοξη Εκκλησία του εξωτερικού τα αποδέχτηκε πλήρως.
Μέτα λύπης μου διάβασα στην σχετική ανακοίνωσή τους ότι «ναι μεν, αλλά...».
«Ναι πιστεύουμε, αλλά υιοθετούμε πλήρως αυτό το αντίχριστο νομοθετικό διάταγμα». Δεν το γράφουν αυτό όμως αυτό λέει ουσιαστικά.

Προσέξτε, είναι μεγάλη αστοχία να λες σε επίσημη ανακοίνωσή σου, ότι αφού το κράτος έβγαλε κάποιους νόμους που απαγορεύει την συμμετοχή των πιστών από το Άγιο Ποτήριο με την χρήση της Αγίας Λαβίδος, σας ανακοινώνουμε (μετά λύπης μας) ότι κανείς πιστός δεν μπορεί να κοινωνήσει μέχρι νεοτέρας, πάρα μόνο οι λειτουργοί ιερείς. Τουλάχιστον μην το γράφεις αυτό, αλλά άσε το περιθώριο ο κάθε ιερέας να το κανονίσει ανεπίσημα με τους ενορίτες τους. Γράψε «Με την ποιμαντική μας να δοκιμάζετε, θα προσπαθήσουμε να βρούμε άλλους τρόπους ώστε οι πιστοί να μετέχουν στο Σώμα και το Αίμα του Κυρίου» ή κάτι παρόμοιο. Άσε ένα παραθυράκι να υπάρχει...

Δεν κρίνω τους ανθρώπους, ποιος είμαι εγώ που θα τους κρίνω; Αλίμονο, μη γένοιτο κάτι τέτοιο. Να μου επιτραπεί όμως από την στιγμή που ο Θεός μας χάρισε κρίση (ώστε να διακρίνουμε το καλό από το κακό) να κρίνω αυτά τα κείμενα και τις αποφάσεις.

Είναι θλιβερό από επίσημα εκκλησιαστικά χείλη να γίνεται αποδεκτή μία τέτοια κρατική απόφαση. Το να γράψεις ότι «θλίβομαι, με βαθύ πόνο σας το ανακοινώνω» δεν αλλάζει την πραγματικότητα που είναι μία άνευ όρων άρνηση της Πίστεως στο βωμό της λογικής.

Χρειάζεται να καταλάβουμε ότι τέτοιες κρατικές αποφάσεις είναι τελείως αντίχριστες και προσβάλουν την Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη.
Εύχομαι πραγματικά να μην γίνει αυτό στη χώρα μας.

Εάν με νόμο του κράτους, απαγορευτεί η Θεία Κοινωνία, πλέον θα είμαστε σε διωγμό. Μπορεί κάποιοι να πούνε ότι ο διωγμός της Εκκλησίας δεν σταμάτησε ποτέ και ίσως δεν έχουνε άδικο. Όμως εάν γίνει κάτι τέτοιο, πλέον ο διωγμός θα ντυθεί τα επίσημά του!

Μας είπανε να μην πάμε στους Ναούς, μετά θα μας πούνε να μην κοινωνούμε, μετά θα μας πούνε να μη πιστεύουμε. Ο διάβολος ξέρει τι κάνει. Σιγά σιγά θα μας φέρει την άρνηση του Χριστού.

Μέχρι στιγμής η Εκκλησία έκανε πολλές υποχωρήσεις ώστε να μην υπάρχει συνωστισμός στους Ναούς. Δηλαδή ό,τι ανθρώπινο μέτρο μπορούσε να πάρει για την καταπολέμηση της εξάπλωσης του Covid-19, το έκανε. Το έκανε με σύνεση και υπευθυνότητα κι ας ταπεινώθηκε, ακόμα και με τον κίνδυνο του διχασμού και του σκανδαλισμού των πιστών Της.

Άλλο όμως αυτό (όλες αυτές οι υποχωρήσεις με τα υγειονομικά μέτρα) και άλλο η Θεία Κοινωνία. Μία απόφαση που απαγορεύει (και με κρατικό νόμο) την προσέλευση των πιστών στο Άγιο Ποτήριο είναι ξεκάθαρα μία κίνηση κατά της Ορθοδόξου Χριστιανικής Πίστεως, κατά της Ορθοδόξου Χριστιανικής Εκκλησίας.
Διότι με προκλητικό τρόπο το κράτος επίσημα απαξιώνει το Μυστήριο, προσβάλει του πιστούς ορθόδοξους χριστιανούς, διώκει την Εκκλησία.
Το ξαναγράφω, εύχομαι πραγματικά να μην γίνει αυτό και να μην παρθεί τέτοια απόφαση, να μην βγει τέτοιος νόμος.
Εάν γίνει όμως καλούμαστε όλοι μας να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων.

Από την στιγμή που κάποιος κρατικός φορέας μου απαγορεύει ρητώς την Θεία Κοινωνία, καλούμε πλέον να αποφασίσω που θα κάνω υπακοή, καλούμε να ιεραρχήσω τις ιδιότητές μου: Έλληνας πολίτης ή Χριστιανός Ορθόδοξος;
Διότι πλέον το κράτος εισβάλει με προκρούστειο τρόπο στην Μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας, στα προσωπικά μου πιστεύω και πλέον δεν ζητά απλά να πάρουμε τα ανθρώπινα μέτρα προφύλαξης, αλλά έρχεται και απαξιώνει το Μυστήριο, γίνεται εμπόδιο για την ένωσή μου με τον Σωτήρα μου Χριστό.

Κανείς δεν μπορεί να μου απαγορεύσει την Θεία Κοινωνία. Κανένας κρατικός φορέας δεν μπορεί να μου επιβάλει ούτε τον τρόπο που θα μεταλάβω το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου.
Μάλλον για να το γράψω καλύτερα. Το κράτος μπορεί να πάρει κάποιον τέτοιο νόμο, όμως με το νόμο αυτό πλέον αρχίζει και με τη «βούλα» ο διωγμός της Εκκλησίας. Διότι πλέον όποιος παραβαίνει τον νόμο του κράτους, θα συλλαμβάνεται και θα πληρώνει το τίμημα της πίστης του και της αγάπης του στον Χριστό.

Εάν τα θεσμικά όργανα της Εκκλησίας μας δεχτούν την οποιαδήποτε παρέμβαση του κράτους στο θέμα της Θεία Μεταλήψεως, είναι σα να αποδέχονται τις προσβλητικές απόψεις των άθεων και των αντίχριστων περί του θέματος.

Στο Άγιο Ποτήριο βρίσκεται ο Χριστός. Ως εκ τούτου οι πιστοί μετέχουν στο φάρμακο που προσφέρεται "Εις άφεσιν αμαρτιών και εις Ζωήν Αιώνιον". Είναι το θαύμα των θαυμάτων που μπροστά του φρίττουν οι επουράνιες αγγελικές δυνάμεις. Και αυτό δεν χωρά καμία συζήτηση, καμία υποχώρηση, καμία άλλη προσέγγιση ή ερμηνεία. Ό,τι προσβάλει αυτήν την πραγματικότητα του Μυστηρίου, προσβάλει την Πίστη, πολεμά τον Χριστό, νοθεύει την Αλήθεια, διώκει την Εκκλησία.

Θα βρισκόμαστε σε έναν διωγμό που θα προσπαθεί με πονηρία και λογικά επιχειρήματα να μας πείσει να αρνηθούμε τη Χάρη του Θεού που ενεργεί στην Εκκλησία, που προσπαθεί να μας πείσει ότι το θαύμα δεν υπάρχει στο Μυστήριο, που προσπαθεί να περάσει στην συνείδησή μας ότι η Θεία Κοινωνία δεν είναι ο ίδιος ο Χριστός αλλά ένα απλό έθιμο που γίνεται έτσι για το καλό.

Τότε λοιπόν θα φανεί πόσο έτοιμοι είμαστε να ξεβολευτούμε για την αγάπη του Χριστού και να έρθουμε τελικά σε σύγκρουση όχι με ανθρώπους αλλά με νοοτροπίες αντίχριστες. Τότε θα φανεί πόσο διατεθειμένοι είμαστε να μας στοιχίσει η ιδιότητα που φέρουμε, του ορθόδοξου χριστιανού.

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

[aposal]

+1

[aposal]

«Ἡ μολυσμένη ἀτμόσφαιρα καὶ ἡ κακία ἔχουν ἔνα κοινὸ σημεῖο: ἡ μία μολύνει τὸ σῶμα καὶ ἡ ἄλλη τὴν ψυχή».
Μέγας Βασίλειος

[toula]

Θυμάμαι όταν ήμουν μικρός και έπαιζα το καλοκαίρι στη θάλασσα, μου έκαναν εντύπωση οι κόκκοι της άμμου.

Μάλιστα, όταν έφτιαχνα κάστρα στην αμμουδιά, αναρωτιόμουν αν υπάρχει άνθρωπος που θα μπορούσε να μετρήσει όλους τους κόκκους και πόσο χρόνο θα χρειαζότανε. Τι όμορφοι παιδικοί λογισμοί…

Μεγαλώνοντας κατάλαβα ότι αυτοί οι κόκκοι και το κάστρο έκρυβαν μέσα τους μια απίστευτη θεολογία. Χρειάζονται μικρά – μικρά βήματα για να χτίσεις το κάστρο των αρετών και ενώ αυτές οι μικρές στιγμές μπορεί να φαίνονται ασήμαντες αρχικά, γίνονται τελικά θεμέλια για κάτι μεγαλύτερο. Μέσα σε αυτές τις μικρές στιγμές κρύβεται ο Κύριος διότι οι στιγμές αυτές είναι εκφράσεις του «είναι» που βγαίνουν ελεύθερες και έχουν τεράστια σημασία στην πνευματική μας ζωή και στις σχέσεις μας με τους ανθρώπους. Με αυτούς τους μικρούς κόκκους όταν τους ένωνες σιγά σιγά έφτιαχνες αριστουργήματα και από την άλλη με μια μικρή κίνηση γινόντουσαν όλα σκόνη!!!

Πάντα στη ζωή μας, μας κάνουν εντύπωση, θετική ή αρνητική, τα μικρά πράγματα. Είδες πως μου μίλησε; Μια χειραψία εγκάρδια, ένα χαμόγελο, μια βοήθεια, ένα «Τι κάνεις πως είσαι ;», «Χρειάζεσαι βοήθεια ; Θέλεις να κάνω κάτι για σένα;», «Σε καταλαβαίνω, μην ανησυχείς», «Είμαι εδώ για σένα μην φοβάσαι», «Έτσι σε πήρα να δω τι κάνεις». Φράσεις που φαίνονται ασήμαντες αλλά είναι οι μικροί κόκκοι που θα γίνουν θεμέλια για να φτιαχτεί ένα κάστρο σχέσης και πνευματικής ζωής. Πίσω από αυτούς τους «κόκκους» έκφρασης βρίσκεται ένα πρόσωπο, μια καρδιά που κάτι νιώθει, κάτι βιώνει, μια προσωπικότητα με μια ποιότητα που ακτινοβολεί στον ουρανό.

Τα παραδείγματα των Αγίων μας διδάσκουν. Οι Άγιοι Πορφύριος, Παϊσιος, Ιάκωβος Τσαλίκης αλλά και πολλοί χαρισματικοί γέροντες σου λένε μια κουβέντα που έχει απλότητα , αγάπη και χάρη Θεού και τελικά όλα θεραπεύονται εκεί που δεν το καταλαβαίνεις.

Αυτά τα μικρά είναι τα φοβερά και αξιοθαύμαστα, ίσως και τα ξαφνικά σε μια εποχή που ακόμα και το «σ’αγαπώ» για να το πούμε το έχουμε γράψει στο google calendar σαν υποχρέωση και «πρέπει».

Ας δώσουμε στις στιγμές δύναμη, χάρη Θεού, θυσία και αφοσίωση. Μπορούμε ακόμα και το τυπικό να το κάνουμε ουσιαστικό, έχουμε τον καμβά και τα χρώματα, οπότε σχεδιάζουμε ό,τι τοπίο θέλουμε.

Η χάρη του Θεού στον Χριστιανό δεν ρέει μόνο στα τυπικά και στα προγραμματισμένα αλλά κυρίως στα ξαφνικά και στα απρόβλεπτα. Εκεί φαίνεται τι «πνευματική προπόνηση» έχει κάνει ο άνθρωπος.

Χάνουμε τη ζωή διότι είμαστε παρόντες εν σώματι αλλά απουσιάζουμε εν πνεύματι και τα βιώματα πάνε περίπατο.

Δώσε δυνατές χειραψίες και χαμόγελα, συγγνώμες εκεί που φταις, αγκαλιές χωρίς να υπάρχει λόγος, σ’αγαπώ όσα θες και όποτε θες χωρίς προγραμματισμούς και ημερολόγια. Μπορεί να ξέρουμε πως θα σταθούμε μέσα στο Ναό πότε θα κάνουμε το σταυρό μας, πότε θα σηκωθούμε κλπ αλλά να μην μπορούμε να σταθούμε σε μια παρέα, σχέση σε μια συζήτηση ακόμα και σε ένα "Καλημέρα" και να βγάζουμε τοξικότητα. Γι'αυτο ο Ορθόδοξος Χριστιανός που παλεύει τις μάχες τις δίνει σε όλα τα πεδία και όχι όπου και όποτε τον συμφέρει για να δείξει ένα ψεύτικο προσωπείο.

Ένα δύσκολο θέμα ιδιαίτερα στις ημέρες μας είναι ο γάμος. Για παράδειγμα πως διατηρείται η ζέση μέσα στην γαμήλια σχέση. Ας πάρουμε μια γλάστρα με ένα όμορφο λουλούδι όποιο θέλουμε, και να γράψουμε σε ένα μικρό ταμπελάκι «ο γάμος μας». Μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε ότι το λουλούδι θέλει χάιδεμα, συντροφιά, ομιλία, νερό, φροντίδα κλπ αλλιώς δεν θα μπορέσει να αντέξει για πολύ. Τότε καταλαβαίνουμε πρακτικά ότι δεν αρκεί το τυπικό της υπόθεσης αλλά το ουσιαστικό το οποίο θέλει αγώνα και κόπο για να διατηρηθεί.

Ας βάζουμε λοιπόν κάθε κόκκο και εμείς με ουσία, και χάρη Θεού στη ζωή και στις σχέσεις μας. Ας είμαστε παρόντες με όλο μας το είναι. Να ζούμε την κάθε στιγμή σαν να είναι η πρώτη και η τελευταία χωρίς φόβο αλλά με πάθος. Να ξέρουμε ότι ο Κύριος είναι πανταχού παρών και πάντα πληρών όχι μόνο στον Ναό αλλά παντού και πάντα. Ιδιαίτερα εκεί που νομίζουμε ότι απουσιάζει, εκεί λάμπει περισσότερο με την παρουσία Του.

π. Σπ. Σκουτής

[toula]

Συλλογίσου ότι ο δίκαιος Λωτ κατοικούσε στα Σόδομα,

αλλά δεν παρασύρθηκε από την φιληδονία και την ασέλγειά τους.

Γι αυτό και σώθηκε, όπως λέει η Γραφή:

"Κατοικώντας ανάμεσά τους ο δίκαιος,

καθημερινά υπέφερε ψυχικά βλέποντας και

ακούγοντας τα παράνομα έργα τους".

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος

[toula]

Τι πιο ανδρείο απ΄ το να παραιτηθείς από την "αξιότητά" σου;

Να κάτσεις στην γωνιά σου χωρίς αξιώσεις,
χωρίς διεκδικήσεις,
χωρίς μεγαλοστομίες...

Να κάτσεις και να ειρηνεύσεις.
Να πάψεις να παλεύεις με τους άλλους.
Να αρχίσεις να παλεύεις με τα πάθη σου, με το "εγώ" σου...
Τι πιο όμορφο απ΄ το να λευτερωθείς από την μανία σου να σώσεις τον κόσμο...

Μεγάλο βάσανο η εμμονή μας να αναδειχθούμε σωτήρες...

Θυμήσου αυτό που λέγει και ο ποιητής:
"Έτρεχα λοιπόν να σώσω την ανθρωπότητα και ποδοπατούσα τους διπλανούς μου…"
- Λειβαδίτης-

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

[toula]

Αν το σκεφτείς καλά, η καλύτερη απάντηση σε κάποιους ανθρώπους, είναι η αδιαφορία και η σιωπή.

Αρχιμ. Σεραφείμ Λεβέντης

[toula]

όλα γίνονται
για ένα "σ'αγαπώ"
για μια αγκαλιά αποδοχής
για μια συγχώρεση

απλά μερικές φορές γίνονται
με λάθος τρόπο
και τότε είναι που επιμένουμε πιο πολύ
και κάνουμε τις καταστάσεις πιο δύσκολες

όπως λέγει και ο τραγουδοποιός:
"Τα πιο ωραία πράγματα έρχονται εκεί που δεν τα περιμένεις
και γίνονται τα θαύματα όταν πάψεις να επιμένεις.
Τα πράγματα τα όμορφα, όσο τα θέλεις χάνονται τυχαία,
κι ας ψάχνεις σε πολυόροφα, στα υπόγεια είναι η θέα".

μέσα σ' αυτό το υπόγειο της καρδιάς σου
βρίσκεται η ομορφιά σου,
όχι στις πολυώροφες οικοδομές σου
όχι στα πολύτιμα ρούχα σου
όχι στο καλλίγραμμο κορμί σου
ούτε στο καλό σου αυτοκίνητο
ούτε τα περίτεχνα κοσμήματά σου
ούτε στον μεγάλο τραπεζικό λογαριασμό σου

εκεί στην καρδούλα σου βρίσκεται ο θησαυρός σου
εκεί στα αθέατα εσώψυχά σου βρίσκεται η πιο όμορφη θέα

είσαι πλασμένος/η για ν' αγαπηθείς και για ν' αγαπήσεις

άσε την καρδούλα σου λεύτερη
μη την ζορίζεις,
μην την ψυχαναγκάζεις,
μην την σφίγγεις,
μην την καταδυναστεύεις
μην την κρατάς φοβισμένη

άσε την να αγαπήσει
αφού έχει πολλή αγάπη μέσα της

μην προσποιείσαι ότι δεν έχεις όμορφη καρδιά

μην τιμωρείς την καρδιά σου
αρκετά την τιμώρησες

ήρθε η ώρα

εάν όχι τώρα, πότε;

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

[aposal]

«Ἡ ψυχὴ μας ἐξομοιώνεται μὲ ὅσα σπουδάζει καὶ πράττει καὶ μὲ ὅσα αἰσθάνεται, σύμφωνα μὲ τὴν κατεύθυνση πού τῆς δώσαμε».
Μέγας Βασίλειος