Ψυχοφελή μηνύματα...

Καθημερινά πνευματικά μηνύματα.

Συντονιστής: Συντονιστές

toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Δεν είναι τυχαίο που εκφράζουμε την αγάπη μας με το τριαντάφυλλο.Είναι ένα λουλούδι που μαρτυρεί τον Γολγοθά, τη Σταύρωση και την Ανάσταση.Το κοτσάνι με τα αγκάθια είναι ο δρόμος του Γολγοθά, ένας δρόμος που είναι σταυρικός και πονάει όταν τον περπατάς. Αυτή η σταυρική διαδρομή καταλήγει στο πανέμορφο άνθος που συνήθως έχει το χρώμα του αίματος και της θυσίας, είναι βαθύ κόκκινο.Εκεί η ευωδία της Αναστάσεως και της Αναλήψεως μαρτυρεί ότι αξίζει να πονέσεις και να θυσιαστείς για να λάβεις τα δώρα του παραδείσου.

Έχει ταυτιστεί η έκφραση του έρωτα και της αγάπης με το τριαντάφυλλο.

Δεν είναι τυχαίο. Για να γευτείς την ευωδία της αγάπης είναι απαραίτητος ο πόνος, είναι το καμίνι που θα λαμπυρίσει τον χρυσό. Είναι η δοκιμασία για να αποκαλυφθεί η αλήθεια.

Η αγάπη ταυτίζεται με τον σταυρό και τον πόνο. Αν στο τριαντάφυλλο βγάλουμε τα αγκάθια, θα το θεωρήσουμε άσχημο και γυμνό.

Όπως το νερό έχει συστατικά Η2Ο έτσι και ο πόνος είναι συστατικό της αγάπης , διότι η αγάπη αποκαλύπτεται μέσα από την πράξη της υπέρβασης, μέσα από την υπέρβαση του εαυτού. Αυτήν την τεράστια έξοδο. Και φυσικά αυτό πονάει…

Κάθε υπέρβαση είναι μια κίνηση που θέλω να κάνω , θέλω να παω αλλά δεν έχω πάει και αυτό έχει κίνδυνο και πόνο, αλλά η δίψα για το ποθούμενο τα ξεπερνά όλα.

Δίνεις το τριαντάφυλλο με τα αγκάθια για να δώσεις αυτό το μήνυμα.

Σε αγαπώ και πονάω για σένα, ένας πόνος ως βίωμα γιατί σε νιώθω κομμάτι του εαυτού μου που θέλω να ενωθεί με μένα. Ένας πόνος ως υπέρβαση. Ένας πόνος ως αγωνία που σχοινοβατεί στη ζωή της φθοράς. Πονάω που στο προσφέρω με τα αγκάθια να με πονούν αλλά δεν με νοιάζει γιατί είμαι έτοιμος για όλα.

Ένας πόνος που δεν σταματάει στη σταύρωση γιατί τότε θα ήταν τραγωδία, ακολουθεί ανάσταση και ευωδία του άνθους γιατί όταν ο πόνος έχει αγαπητική θυσία δεν είναι φρικτό ανυπόφορο βίωμα αλλά έχει μια γλυκύτητα αναστάσεως.

Ας γίνουν οι αγάπες μας τριαντάφυλλα όπως η ενσαρκωμένη αγάπη σταυρώθηκε και αναστήθηκε για όλους μας.π.Σπυρίδων Σκουτής - euxh.gr

Δεν είναι τυχαίο που εκφράζουμε την αγάπη μας με το τριαντάφυλλο.

π. Σπ. Σκουτής
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Είναι ο μήνας των ευχών. Λέμε συνέχεια “Και του χρόνου! Να έχουμε υγεία!”Χρόνια πολλά να ζήσεις με υγεία! Σε ποιον ευχόμαστε “Εύχομαι να γνωρίσεις τον Χριστό ώστε να ζήσεις πραγματικά” ; “Χρόνια πολλά και καλή μετάνοια!”;, “Χρόνια πολλά και εύχομαι αυτήν τη χρονιά να βαδίσεις στον δρόμο της σωτηρίας” ; “Χρόνια πολλά ! Σου εύχομαι να σώσεις την ψυχή σου !”; Λέμε για υγεία! Και δυστυχώς ευχόμαστε κάτι το οποίο αργά ή γρήγορα θα το χάσουμε , άρα τι ευχή είναι αυτή;Υγεία μεν αλλά με μετάνοια. Μπορεί να εύχόμαστε "και του Χρόνου", και τον επόμενο χρόνο να έχουμε χάσει και υγεία και Παράδεισο. Διότι υγεία χωρίς μετάνοια, δεν έχει νόημα. Καλό είναι να μην ευχόμαστε μόνο για την “έξω” αρρώστια αλλά και για τη “μέσα” αρρώστια. Η υγεία του σώματος δεν θα κρατήσει για πολύ ούτως ή άλλως ενώ η υγεία της ψυχής εξαρτάται από την επιθυμία της θέλησης για να θεραπευτούμε. Ψυχή χωρίς έρωτα Χριστού είναι άρρωστη και καταδικασμένη σε απώλεια. Ας κοιτάμε όλον τον άνθρωπο και όχι μόνο ένα μέρος αυτού. Να έχω τα μέλη του σώματος αλλά να είμαι ακρωτηριασμένος από μέλος του σώματος του Κυρίου ; Μη γένοιτο! Στώμεν καλώς αδερφοί μου !

π.Σπυρίδων Σκουτής – euxh.gr
Άβαταρ μέλους
Αναστάσιος
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 1909
Εγγραφή: Δευ Δεκ 24, 2018 4:18 pm
Τοποθεσία: Νέα Μάκρη, Ηλιούπολη (για όσο θα σπουδάζω)

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από Αναστάσιος »

«Εγκρατής είναι αυτός που ζει μέσα στους πειρασμούς και τις παγίδες και τους θορύβους του κόσμου, και αγωνίζεται με όλη του τη δύνα­μη να μιμηθεί την ζωή εκείνων που είναι απαλ­λαγμένοι από τους θορύβους του κόσμου».
Άγιος Ιωάννης ο Σιναΐτης
«Εγώ ειμί το φως του κόσμου ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήση εν τη σκοτία αλλ΄ έξει το φως της ζωής...»
aposal
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 24979
Εγγραφή: Παρ Απρ 13, 2007 5:00 am
Τοποθεσία: Απόστολος @ Άγιος Δημήτριος (Μπραχάμι)

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από aposal »

«Εάν πρέπει να θυμόμαστε αμαρτήματα, πρέπει να θυμόμαστε μόνον τα δικά μας. Εάν λοιπόν φέρνουμε στη μνήμη μας τα δικά μας αμαρτήματα, ποτέ δεν θα σκεφθούμε τα ξένα».
Αγ. Ιω. Χρυσόστομος
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανόμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Ο πιο καλός και ο πιο επιτυχημένος τρόπος για να αγαπήσουμε την Παναγία μας, είναι με την προσευχή στο όνομά της: "Υπεράγια Θεοτόκε σώσε με".

Πολύ υπολογίζεται, στη σωτηρία μας οι προσευχές που κάναμε στο όνομα της Παναγίας μας. Διότι αυτές οι προσευχές γράφονται με πύρινα χρυσά γράμματα και έχουν μεγάλη δύναμη και ειδικό βάρος, εν ημέρα Κρίσεως.

Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Η ψυχρότητα στην προσευχή οφείλεται είτε σε ψυχική κόπωση είτε σε πνευματικό κορεσμό είτε σε σωματικές απολαύσεις και αναπαύσεις είτε σε πάθη, που κυριεύουν την ψυχή, προπαντός στην έπαρση. Όλα αυτά είναι ενάντια στην πνευματική ζωή, μέσα στην οποία κεντρική θέση κατέχει η προσευχή. Έτσι, πρώτα και κύρια προκαλούν το στέρεμα της πηγής της προσευχής μέσα μας. Αυτό, όμως, μπορεί να oφείλεται και σε απομάκρυνση της χάριτος, που συμβαίνει με θεία παραχώρηση. Και να γιατί: Όταν η ψυχή μας φλέγεται από τον πόθο του Θεού και από την καρδιά μας ξεχύνεται ολόθερμη προσευχή, δεν έχουμε παρά ελεητική επίσκεψη της χάριτος. Εμείς όμως, όταν η ευλογημένη αυτή κατάσταση παρατείνεται για πολύ, νομίζουμε ότι κατορθώσαμε κάτι σπουδαίο με το δικό μας αγώνα και κυριευόμαστε από την κενοδοξία. Για λόγους παιδαγωγικούς, λοιπόν, απομακρύνεται η χάρη και μένει η ψυχή μας μόνη της, γυμνή και αδύναμη, ανίκανη να ζήσει πνευματικά, ψυχρή και απρόθυμη να προσευχηθεί…

Τί θα κάνουμε, λοιπόν, για να ξεφύγουμε απ’ αυτή την κατάσταση; Πρώτα-πρώτα θα φροντίσουμε να εξουδετερώσουμε τις αιτίες της. Και ύστερα, παρ’ όλη την ψυχρότητα της ψυχής μας, θα κάνουμε με επιμονή και υπομονή τον καθημερινό προσευχητικό κανόνα μας, προσπαθώντας αφ’ ενός να συγκεντρώνουμε το νου μας στα λόγια των ευχών και αφετέρου να ξεσηκώνουμε μέσα στην καρδιά μας αισθήματα φιλόθεα. Με τον καιρό ο Θεός, βλέποντας την ταπείνωση και την καρτερία μας, θα μας ξαναστείλει τη χάρη Του, που θα διώξει το πνεύμα της ψυχρότητος, όπως ο άνεμος διώχνει την ομίχλη.

† Όσιος Μακάριος ο Αιγύπτιος (19/1)
https://alopsis.gr/
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Ομιλία του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, περί Ευχαριστίας

Ο μιμητής του Ιώβ, ο θείος Χρυσόστομος, εσυνήθιζε πάντοτε να λέγη το αξιομνημόνευτον αυτό απόφθεγμα, σε κάθε περίσταση. «Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν. Δεν θα παύσω να το επαναλαμβάνω πάντοτε, για όλα όσα μου συμβαίνουν». Το ίδιο εσυνήθιζε να λέγη και ο μέγας της Θεσσαλονίκης Γρηγόριος ο Παλαμάς σε κάθε υπόθεση, μιμούμενος τον θείον Χρυσόστομον, ο οποίος με την εύλαλον γλώσσα του προσθέτει: Ας ευχαριστούμε λοιπόν για όλα, για ό,τι και αν συμβή, αυτό είναι ευχαριστία. Διότι το να το κάνης αυτό όταν όλα πηγαίνουν ομαλά, δεν είναι σπουδαίον, επειδή σε αυτό ωθεί η ιδία η φύσις των πραγμάτων. Εάν όμως ευχαριστούμε ενώ ευρισκόμεθα στο βάθος των κακών, αυτό είναι θαυμαστόν. Πράγματι, όταν εμείς ευχαριστούμε για εκείνα τα οποία άλλοι βλασφημούν και αποθαρρύνονται, κοίτα πόση η φιλοσοφία! Πρώτον, εύφρανες τον Θεόν. Δεύτερον, εντρόπιασες τον διάβολο. Τρίτον, αυτό που συνέβη το απέδειξες μηδαμινό. Δηλαδή συγχρόνως και εσύ ευχαριστείς, και ο Θεός απομακρύνει την λύπη, και ο διάβολος υποχωρεί.

Τίποτε αγιώτερον δεν υπάρχει από την γλώσσα, που μέσα στα κακά ευχαριστεί τον Θεόν. Όντως δεν υστερεί σε τίποτε από την γλώσσα του μάρτυρος. Στεφανώνεται και αυτή ομοίως με εκείνον. Διότι και αυτή έναν δήμιον έχει ενώπιόν της, ο οποίος την αναγκάζει να αρνηθή τον Θεόν δια της βλασφημίας. Τον διάβολον έχει, ο οποίος με δημίους λογισμούς την σχίζει σε λωρίδες, και την σκοτίζει με την λύπη. Αν λοιπόν κάποιος υπομείνη τα βάσανα και ευχαριστήση, έλαβε στέφανον μαρτυρίου. Λέγει και ο μέγας Βασίλειος: είναι αισχρόν όταν μεν τα πράγματα έρχονται ευνοϊκά να ευλογούμε τον Θεόν, στα δε στενόχωρα και επίπονα να σιωπούμε. Αλλά τότε πρέπει και περισσότερο να τον ευχαριστούμε, γνωρίζοντας ότι «oν αγαπά Κύριος παιδεύει, μαστιγοί δε πάντα υιόν oν παραδέχεται…».

Τι λέγω; Όχι μόνο πρέπει κανείς να ευχαριστή τον Θεό για τις θλίψεις και τους πειρασμούς της παρούσης ζωής, αλλά πρέπει να τον ευχαριστή ακόμη και για την μέλλουσαν κόλασιν. Επειδή και η κόλασις είναι συμφέρον και ωφέλιμο για τους κολαζομένους. Γιατί; Επειδή η κόλασις είναι εμπόδιον της αμαρτίας και του κακού, γι’ αυτό ονομάζεται και κόλασις, επειδή κολάζει, και εμποδίζει το κακόν. Αν δεν υπήρχε κόλασις, η αμαρτία και το κακό, θα επεκτείνετο σε άπειρον διάστημα και ποτέ δεν θα ελάμβανε τέλος. Γι’ αυτό και ο σοφώτατος Μάρκος ο Εφέσου είπε τούτον τον παράδοξον μεν στην ακοήν, όμως αληθινόν λόγον και βέβαιον, ότι δηλαδή συμφέρει στους κολαζομένους να κολάζωνται. Όθεν και ο όσιος Θεόκτιστος ο Στουδίτης, σε ένα τροπάριο εις τον Κύριον ημών Ιησού Χριστόν λέγει επί λέξει: «Και εν τη κολάσει ευχαριστώ», διότι η κόλασις δεν είναι κακόν καθ’ εαυτό, ή μάλλον είναι και καλόν. Αφ’ ενός μεν διότι εμποδίζει και συστέλλει την αμαρτίαν και δεν την αφήνει να ενεργή επ’ άπειρον, όπως είπαμε, αφ’ ετέρου δε διότι η κόλασις είναι ποινή και παίδευσις του κακού, και με αυτήν εκπληρώνεται η δικαιοσύνη του Θεού. Όθεν, αν και η κόλασις δεν είναι προηγούμενον θέλημα του Θεού, είναι όμως επόμενον θέλημά του, σύμφωνα με τους ιερούς θεολόγους. Μόνη δε η αμαρτία είναι αυτή καθ’ εαυτήν κακό, και ούτε κατά προηγούμενον θέλημα του Θεού γίνεται, ούτε κατά επόμενον, αλλά κατά μοχθηράν γνώμην του ανθρώπου.

Γι’ αυτό και ο θείος Χρυσόστομος παραγγέλλει στους χριστιανούς τα ακόλουθα: «Αυτό να είναι το έργο σας, να ευχαριστήτε στις προσευχές και για τις φανερές και για τις αφανείς ευεργεσίες, και για όσες ήταν σύμφωνες με το θέλημά σας και για όσες όχι. Και για την βασιλεία των ουρανών και για την γέεννα του πυρός, και στην θλίψη και στην άνεση. Έτσι συνηθίζουν να προσεύχωνται οι Άγιοι, και για τις κοινές ευεργεσίες να ευχαριστούν. Γνωρίζω εγώ κάποιον άγιον άνδρα ο οποίος προσεύχεται με αυτόν τον τρόπο. Δεν έλεγε τίποτε πριν από αυτά τα λόγια, αλλά ότι: ευχαριστούμε Κύριε για όλες τις ευεργεσίες που έδειξες σε μας τους αναξίους από την πρώτην ημέρα μέχρι σήμερα. Γι’ αυτές που γνωρίζουμε και γι’ αυτές που δεν γνωρίζουμε, για τις φανερές, για τις αφανείς, για όσες έγιναν με έργο, για όσες με λόγο, για όσες έγιναν με την θέλησή μας και για όσες όχι, για όλες όσες έχουν γίνει σ’ εμάς τους αναξίους. Για τις θλίψεις, για τις ανέσεις, για την γέενα του πυρός, για την κόλαση, για την Βασιλείαν των Ουρανών».

Ο δε άγιος Ισαάκ είπεν ότι όποιος ευχαριστεί, παρακινεί τον ευεργέτην του να του δίδη περισσότερες ευεργεσίες: «η ευχαριστία του λαμβάνοντος ερεθίζει τον δίδοντα να δώση δωρήματα μεγαλύτερα από τα προηγούμενα». Και πάλιν ο ίδιος ο θείος Ισαάκ λέγει: «όποιος δεν ευχαριστεί για τα μικρότερα, και στα μεγαλύτερα είναι ψεύστης και άδικος». Και επίσης: «αυτό που οδηγεί τα χαρίσματα του Θεού προς τον άνθρωπον είναι η καρδία η κινουμένη προς ευχαριστίαν αδιάλειπτον».

Γίνε λοιπόν, άνθρωπε, ευχάριστος στον Θεόν για το κάθε τι, «ευλόγει αυτόν εν παντί καιρώ, η αίνεσις αυτού ας είναι δια παντός εν τω στόματί σου». Εάν υγιαίνης, δώρον του Θεού είναι η υγεία. Εάν ασθενής, η ασθένεια του σώματος είναι σωτηρία της ψυχής. Μη λείπη λοιπόν ποτέ από το στόμα σας η δοξολογία του Θεού. Εν παντί ευχαριστείτε τον Θεόν, ω η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

18ος – 19ος αι., Ερμηνεία εις τας ΙΔ’ επιστολάς του Απ. Παύλου (Κολασ. δ΄ 15, σελ. 412). Από το βιβλίο "Πατερικόν Κυριακοδρόμιον", σελίς 417 και εξής. Επιμέλεια κειμένου: Δημήτρης Δημουλάς

Πηγή ηλ. κειμένου: orp.gr
https://www.agiospatrokosmas.gr/
aposal
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 24979
Εγγραφή: Παρ Απρ 13, 2007 5:00 am
Τοποθεσία: Απόστολος @ Άγιος Δημήτριος (Μπραχάμι)

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από aposal »

«Ο Θεός δεν προσέχει την αξία των δώρων, αλλά την διάθεση αυτών που τα προσφέρουν».
Αγ. Ιω. Χρυσόστομος
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανόμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Η ευγενική συμπεριφορά στον πλησίον, ο παρήγορος λόγος μας στον θλιμμένο, η υπεράσπιση του αδικουμένου, η αντίδρασή μας στους κακούς λογισμούς, ο αγώνας μας στην προσευχή, η υπομονή, η ευσπλαγχνία, η δικαιοσύνη και κάθε άλλη αρετή. Αυτά είναι που αναπαύουν το Θεό και προσελκύουν στην ψυχή μας τις δική Του χάρη, η οποία μας κάνει ικανούς να ξεπερνάμε και τις πλέον ανυπέρβλητες δυσκολίες της ζωής.

Συμβουλές Γέροντος Ι.Μ. ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

"Εκείνος που έχει την αγάπη, δε φθονεί από ζήλια, δεν περιαυτολογεί σαν ένας επηρμένος και αυθάδης, δεν αλαζονεύεται απέναντι σε κανένα, δεν ασχημονεί κάνοντας απρέπειες κατά του πλησίον. Δε ζητεί μόνο το δικό του συμφέρον, αλλά και του πλησίον. Δεν εξάπτεται εναντίον εκείνων που τον λυπούν, και αν πάθει κανένα κακό από άλλον, δεν το λογαριάζει. Δεν χαίρεται όταν, αυτοί που αγαπά, βρίσκονται στο άδικο, ενώ χαίρεται μαζί τους όταν βρίσκονται στην αλήθεια και τη δικαιοσύνη. Ανέχεται όλα τα λυπηρά που του έρχονται. τα πιστεύει όλα, από απλότητα και ακακία. Ελπίζει ότι θα αποκτήσει όλα όσα μας έχει υποσχεθεί ο Θεός. Υπομένει κάθε πειρασμό, χωρίς να ανταποδίδει κακό στο κακό. Γενικά, ποτέ δε χάνει την αγάπη προς τον πλησίον ο εργάτης της αγάπης(Α΄ Κορ. 13, 4-8)".
Όσιος Νικήτας Στηθάτος

Αυτά τα λόγια χρειάζεται να μας προβληματίσουν, να δούμε την ζωή μας, την συμπεριφορά μας, τον τρόπο σκέψης μας.
Η αγάπη για την οποία μιλά ο Όσιος, είναι μια αγάπη που μπορεί να γεννηθεί μέσα στην καρδιά μας μόνο με τον άγγιγμα του Θεού. Διότι η αγάπη που μπορεί από μόνος του ο άνθρωπος να αποκτήσει είναι περιορισμένη και ιδιοτελής.
Μόνο η αγάπη που έχει πηγή το Άγιο Πνεύμα και την δική μας προαίρεση μπορεί να αναπτυχθεί και να μοιάσει σε αυτήν την Χριστομίμητη αγάπη που περιγράφει ο Όσιος Νικήτας.

Η αγάπη αυτή προϋποθέτει ταπείνωση. Χωρίς ταπείνωση πάντα θα φλυαρούμε για την αγάπη, χωρίς να αγαπούμε.
Η ταπείνωση θα ελκύσει την Χάρη του Θεού η οποία θα μας διδάξει την πραγματική και θεϊκή αγάπη.
Η ταπείνωση όμως για να έρθει, χρειάζεται αυτομεμψία. Χρειάζεται να εμβαθύνουμε στον εαυτό μας, στην ζωή μας. Να δούμε κατάματα τις ελλείψεις μας και τα λάθη μας και να μετανοήσουμε ειλικρινά, χωρίς να ασχολούμαστε με τις ζωές των άλλων.
Χρειάζεται να πάψουμε να προσπαθούμε να "σώσουμε" τους άλλους (που συνήθως γίνεται αδιάκριτα και άτσαλα) και δήθεν από ενδιαφέρον τελικά να τους πληγώνουμε και να τους δημιουργούμε προβλήματα. Ας θεραπευτούμε πρώτα εμείς, ας βγάλουμε πρώτα εμείς το δοκάρι από το μάτι μας κι ας μην κουτσομπολεύουμε ή το παίζουμε ιατροί με την ακίδα που ίσως υπάρχει στο μάτι του αδελφού μας.
Χωρίς αυτοκριτική, μετάνοια και ταπείνωση, η αγάπη θα μένει ξένη στην καρδιά μας. Νομίζουμε ότι αγαπούμε αλλά τελικά το μόνο που κάνουμε είναι να ιδιοτροπούμε, να εισβάλουμε στις ζωές των άλλων και με σημαία την "αλήθεια" να αδικούμε, να συκοφαντούμε, να κακολογούμε, να μισούμε.
Για ποια αγάπη μιλούμε όταν η καρδιά μας αντί να υπομένει, αντιδρά με το παραμικρό; Για ποια αγάπη μιλούμε όταν χαιρόμαστε με το πάθημα του αδελφού μας και λυπόμαστε με την χαρά του; Για ποια αγάπη μιλούμε όταν ποθούμε εκδίκηση στο κακό που μας έγινε;

Βεβαίως δεν είναι σκοπός μας να αγαπούμε. Σκοπός μας είναι να συνδεθούμε με τον Χριστό. Ο σύνδεσμος όμως με τον Χριστό δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς μετάνοια και ταπείνωση. Άρα καθώς η μετάνοια και η ταπείνωση σταθεροποιούνται στην ζωή μας και με την πνευματική καθοδήγηση από τον πνευματικό μας πατέρα και την Μυστηριακή ζωή συνδεόμαστε με τον Χριστό μας, συγχρόνως η καρδιά μας αλλοιώνεται από την παρουσία Του κι έτσι παύει να κινείται στους χώρους του φθόνου και της εμπάθειας, της κακίας και του μίσους, της φιλαυτίας και της έπαρσης και πλέον λιτανεύεται μέσα στην αγαθότητα και την καλοσύνη, την πραότητα και την συγχώρεση, δηλαδή μέσα στην εν Χριστώ αγάπη.

Είναι αδύνατον να υποστηρίζουμε ότι είμαστε του Χριστού αλλά να μην αγαπούμε. Είναι παράλογο να λέμε ότι έχουμε αγάπη και να ζούμε χωρίς Χριστό.

Aρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
Απάντηση

Επιστροφή στο “Πνευματικά Μηνύματα”