Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

Για να βρεις τον Θεό χρειάζεται να βρεις πρώτα τον εαυτό σου.
Για να βρεις τον εαυτό σου χρειάζεται να βρεις πρώτα ειρήνη.
Για να βρεις ειρήνη χρειάζεται να αποκτήσεις ταπείνωση.

Aρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

[toula]

Συγκλονίζει η τελευταία επιθυμία του Αγίου Παϊσίου - Τι είπε λίγο πριν «φύγει»

Τα λόγια αγάπης που άλλαξαν τη ζωή του του γιατρού που χειρούργησε τον λαοφιλέστερο σύγχρονο Άγιο.

«Με κάλεσε λίγες ημέρες πριν κοιμηθεί, λέγοντάς μου κάτι που με συγκλόνισε: «Να προσεύχεσαι πρώτα για τους κεκοιμημένους, δεν μπορούν να προσευχηθούν για τον εαυτό τους». Κατάλαβα ότι γνώριζε τι θα συμβεί… Μόνο την τελευταία εβδομάδα της ζωής του με κάλεσε και μου είπε: «Τώρα θα σε παρακαλέσω να με αφήσετε με τον Θεό. Εκανα τα πάντα, έφαγα ακόμα και κρέας το οποίο μου είπες να φάω». Ηταν η τελευταία του επιθυμία… Θα εκμυστηρευτώ κάτι που δεν το ξέρουν πολλοί. Ο γέροντας αγαπούσε υπερβολικά τον κόσμο, έτσι την ημέρα που έβγαινε από το Θεαγένειο και τον αποχαιρετούσαν όλοι, μου είπε: «Θα ήθελα να ζήσω λίγο ακόμη». Αμέσως κατάλαβα γιατί το είπε, ήθελε να συνεχίσει να δίνει αγάπη στον κόσμο, παρά την ασθένεια και την κόπωσή του». Με αυτά τα λόγια αγάπης περιγράφει ο χειρουργός – ογκολόγος Γεώργιος Μπλάτζας (υπήρξε επί 25 χρόνια διευθυντής του Τμήματος Ογκολογικής του Θεαγένειου Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης και αναπληρωτής καθηγητής του ΑΠΘ) τις τελευταίες στιγμές του Αγίου Παϊσίου.

«Κάθε φορά που τον επισκεπτόμουν, ειδικά όταν ήταν στο ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στη Σουρωτή, γύριζα σπίτι άλλος άνθρωπος. Ενιωθες τη δύναμη της πίστεώς του, τη δύναμη της αγάπης του. Ηταν ένα «κομμάτι» ατόφιο αγάπη… Ακούγοντας τον άγιο συμπαρέσυραν η αγάπη και η απλότητά του. Τον σκέπτομαι συνέχεια. Αναρωτιέμαι, αν ήταν παρών, τι θα γινόταν, τι θα έκανα. Νομίζω ότι δεν υπάρχει άνθρωπος που να έμεινε ανεπηρέαστος, από αυτούς που τον γνώρισαν. Οταν μιλούσε, τον κοιτούσαν όλοι στο στόμα», αναφέρει με νόημα ο κ. Μπλάτζας. «Παρότι υπέφερε πάρα πολύ, μόνο αν ήσουν γιατρός καταλάβαινες έναν μικρό σπασμό στο πρόσωπό του. Δεν εξέφρασε ποτέ κανένα παράπονο. Φυσικά, ήταν γνώστης της κατάστασής του και των σταδίων που θα ακολουθήσουν, έχοντας πλήρη εμπιστοσύνη στον Θεό… Την αγωγή του την έπαιρνε πλήρως. Εκανε τα πάντα. Ο,τι του λέγαμε. Ηταν ο πιο καλός, ο πιο τυπικός, ο πιο ήσυχος ασθενής. Την ώρα που του ανακοινώσαμε ότι έχει νεόπλασμα και ότι πρέπει να κάνουμε ακτινοβολία, εκείνος αστειεύτηκε: «Εντάξει, πρώτα το Πυροβολικό και μετά θα έρθει το Πεζικό να μας κάνει την εγχείρηση!», είπε βαθιά συγκινημένος, ο κ. Μπλάτζας περιγράφοντας στην εφημερίδα «Ορθόδοξη Αλήθεια» την πρώτη συνάντησή του με τον Άγιο.

https://iliaxtida.wordpress.com/

[toula]

To έλεος είναι πατέρας της εύνοιας,

ασφάλεια της αγάπης,

συνδετικός κρίκος κάθε φιλικής διάθεσης.

Άγιος Γρηγόριος Νύσσης

[toula]

Είναι μεγάλη ευλογία και αρετή να έχεις την αίσθηση ότι κάποιος σε νοιάζεται, ότι σε σκέφτεται, ότι σε αγαπά. Είναι μεγάλη ευλογία να μην φανείς αχάριστος για όλα αυτά. Πολλές φορές δεν εκτιμούμε σωστά όλα αυτά που ο άλλος μας δίνει, όλα αυτά που ο άλλος κάνει για εμάς, όλα αυτά τα οποία θυσιάζει ο άλλος για εμάς. Είτε δεν τα καταλαβαίνουμε, είτε τα θεωρούμε δεδομένα. Και οι δύο περιπτώσεις αποδεικνύουν ότι βλέπουμε τον άλλον αφ' υψηλού έχοντας μεγάλο εγωισμό.
-----------------------------------
Εάν μπούμε στην διαδικασία να δούμε τον άλλον, να πάψουμε να τον θεωρούμε δεδομένο τότε θα αρχίσουμε να ανακαλύπτουμε το βάθος της αγάπης του άλλου, όλες αυτές τις θυσίες που έχει κάνει για εμάς και θα απομακρυνόμαστε από την δαιμονική αχαριστία.
-----------------------------------
Γι'αυτό και είναι μεγάλη ευλογία να αποκτήσουμε αυτήν την αίσθηση (δηλαδή να καταλαβαίνουμε) ότι ο άλλος δεν είναι εχθρός μας (για να τον μειώνουμε), ούτε έχει κάποια υποχρέωση απέναντί μας, ούτε ότι εμείς είμαστε το "κελεπούρι" και όμως ο άλλος παραμένει μαζί μας, μας νοιάζεται, ενδιαφέρεται για εμάς, αγωνιά για εμάς, θυσιάζεται για εμάς.
-----------------------------------
Πρωτίστως αυτήν την αίσθηση της αγάπης προς το πρόσωπό μας καλούμαστε να την αποκτήσουμε με τον Θεό, ο οποίος μας νοιάζεται και μας αγαπά όσο κανείς. Τότε θα αρχίσουμε να παλεύουμε γι'αυτήν την σχέση μας με τον Θεό, διότι κάθε σχέση περιέχει μία πάλη. Όχι πάλη με τον άλλον αλλά πάλη με τον εαυτό μας που καλείται να κάνει πίσω για χάρη του άλλου. Μία πάλη με τον εαυτό μας που καλείται να δώσει χώρο στον άλλον, να σιωπήσει για χάρη του άλλου, να συγχωρέσει, να γίνει η ανάπαυση του άλλου.
-----------------------------------
Κάθε σχέση είναι μια πάλη με τον εγωισμό μας, με το σκεπτικό μας, με τα "θέλω" μας, με τις προσδοκίες μας. Εάν μπαίνουμε σε μία σχέση με το σκεπτικό ν' αλλάξουμε τον άλλον ή να κατακτήσουμε τον άλλον τότε έχουμε αποτύχει. Και έχουμε αποτύχει διότι τα σκεπτικά αυτά δηλώνουν την φιλαυτία μας και την εγωπάθειά μας. Το θέμα είναι να αλλάξουμε για χάρη του άλλου (όχι αμαρτωλά αλλά θεάρεστα), αντί να ποθούμε να κατακτήσουμε τον άλλον καλούμαστε να αφεθούμε ώστε ο άλλος να μας κατακτήσει, αντί να κάνουμε τον άλλον δικό μας να τον αφήσουμε να μας κάνει δικούς του. Δηλαδή να προσεγγίζω τον άλλο με πνεύμα ταπείνωση και θυσίας, με φρόνημα σταυρικό και ανεξίκακο, με συμπεριφορά απλή και ανεπιτήδευτη.
-----------------------------------
Η κάθε σχέση πρέπει να είναι ένα άνοιγμα προς τον άλλο, ένα δόσιμο χωρίς υπολογισμούς (και όχι με σκεπτικό: μην ανοιχτώ πολύ μήπως και πληγωθώ). Πληγωνόμαστε στο βαθμό του εγωισμού μας. Αυτή η αίσθηση περί αδικίας (που μας πνίγει) έχει μάνα την μεγάλη ιδέα που έχουμε για εαυτό μας. Ο ταπεινός δεν νιώθει αδικημένος κι ας είναι ο πλέον αδικημένος. Ο εγωιστής νιώθει πάντα αδικημένος κι ας είναι ο πλέον ευνοημένος.
-----------------------------------
Εάν μπούμε στην διαδικασία να δούμε πόσα μας έδωσε ο άλλος και να συγκρίνουμε με τα πόσα του δώσαμε εμείς αυτό σημαίνει ότι σχέση δεν υπάρχει, ότι η αγάπη έχει πεθάνει εδώ και καιρό. Και η αγάπη έχει πεθάνει εδώ καιρό στην δική μας καρδιά διότι αντικαταστήσαμε την αγάπη με το δίκιο μας.
-----------------------------------
Ο μεγαλύτερος εχθρός μας είναι το δίκιο μας. Αυτό το δίκιο μας, μας κάνει να βλέπουμε τον άλλον "αλλιώς" με αποτέλεσμα να πληγώνουμε τον άλλον αλλά και εμείς να υποφέρουμε.
-----------------------------------
Γι' αυτό μην επιτρέπεις τον "δίκιο" σου ή την "αξιοπρέπειά" σου να γίνονται οι δυνάστες των σχέσεών σου. Διότι τελικά θα μείνεις μόνος. Και πίστεψέ με, θα μείνεις μόνος όχι γιατί το επέλεξες εσύ αλλά διότι ο εγωισμός σου δεν ανέχεται κανέναν άλλον στην ζωή σου.

Αρχιμ.Παύλος Παπαδόπουλος

[toula]

Δεν θέλω να κατανοήσω την αγάπη, μα μονάχα να την ζήσω. Γιατί αυτό που αισθανόμαστε δεν εξηγείται μα βιώνεται. Σκοπός του έρωτα και της αγάπης δεν είναι να πείσει το μυαλό αλλά να πλατύνει την καρδιά...

*(απο το νέο βιβλίο που θα κυκλοφορήσει μεσα Οκτωβρίου)

π. Χαράλαμπος Λίβυος Παπαδόπουλος

[toula]

Κι.. αν τα εννέα τάγματα των αγγέλων έπεφταν από τον ουρανό, αν όλοι οι άνθρωποι γινόντουσαν κακοί, και αν τα λοιπά κτίσματα αποστατούσαν και έβγαιναν από τη φυσική τάξη που έθεσε ο Δημιουργός, αν όλα αυτά συνέβαιναν, δεν θα ήταν αρκετά να λυπήσουν τον Θεό, γιατί υπήρχε η Θεοτόκος που Τον αγάπησε τόσο πολύ, υπάκουσε στο θέλημα Του και έγινε χωρητική και δεκτική όλων των χαρισμάτων που διαμοίρασε στην κτίση· ένας κόσμος δεύτερος, ασύγκριτα υπέρτερος από τον αισθητό και νοητό κόσμο.

Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου

[toula]

Κι αν γονάτισες πολλές φορές στην αμαρτία και στα πάθη σου μην απελπίζεσαι. Γονάτισε και στον Σταυρό του Κυρίου και ζήτησε έλεος, γονάτισε μπροστά στον πνευματικό σου και ζήτησε άφεση αμαρτιών.
Γονάτισε με μετάνοια και θα υψωθείς από τον Κύριο.
Διότι ο Χριστός δεν εστιάζει στην αμαρτία σου αλλά στην μετάνοιά σου, δεν μένει στο σκοτάδι σου αλλά αναζητά την διάθεσή σου να βρεις το Φως.

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

[toula]

'Oλα γίνονται ένα στην Θεία Λειτουργία. Όλοι γίνονται Χριστός. Η Ζωή χαρίζεται στους θνητούς.
-------------------------------
Άνθρωποι ζωντανοί και κεκοιμημένοι μαζί με τους Αγίους και τους Αγγέλους ενώνονται Μυστηριακά.
Η Στρατευομένη Εκκλησία συναντά την Θριαμβεύουσα.
Η βίωση της ενότητας μεταξύ των μελών της Εκκλησίας πραγματώνεται δια του του Μυστηρίου. Ο Αχώρητος μας χωρά όλους, μας συγχωρά όλους.
-------------------------------
Ο ιερέας στέκεται μόνος του στην ιερή Προσκομιδή και μνημονεύει ονόματα ανθρώπων που φύγανε, ανθρώπων που αγωνίζονται, ανθρώπων που αδιαφορούν. Όλους τους μνημονεύει. Όλους τους τοποθετεί στο Άγιο Δισκάριο, δίπλα στον Αμνό, δίπλα στον Χριστό που σε λίγο θα σφαγιαστεί. Τους τοποθετεί δίπλα στην Παναγία και στα τάγματα των Αγίων και των Αγγέλων. Και μένουν εκεί μέχρι όλοι να μπούμε μέσα στο Άγιο Ποτήριο, μέχρι όλοι να ενωθούν μέσα στο Αίμα του Θεανθρώπου που ταπεινώνεται για να υψώσει τον άνθρωπο.
-------------------------------
Ανυποψίαστοι πολλές φορές για όλα αυτά που τελεσιουργούνται μένουμε αμέτοχοι της Θείας Λειτουργίας η οποία είναι το μεγαλύτερο θαυμαστό και φιλάνθρωπο γεγονός που γίνεται πάνω στη γη.
-------------------------------
Ακόμα όμως και γι’ αυτούς που αγνοούν την Αλήθεια, ακόμα και γι’ αυτούς που απαξιώνουν το Μυστήριο ο ιερέας θα βγάλει έναν μικρό «μαργαρίτη» και θα τους μνημόνευση. Γιατί κανείς δεν αξίζει να χαθεί αιώνια ακόμα και αυτός που αγωνίζεται να μην σωθεί.
-------------------------------
Ο Κύριος ήρθε για να σώσει τον κόσμο. Τόσο πολύ μας αγαπά που ήρθε αυτός σε εμάς. Τόσο πολύ μας αγαπά που κομματιάζεται και μας προσφέρεται ως τροφή που ξεδιψά και χορταίνει με αιώνια ζωή.
-------------------------------
-------------------------------
Αρχιμ. Παύλος Παπδόπουλος

[toula]

Αν δεν συγχωρούμε από την καρδιά μας αυτό που γίνεται εις βάρος μας,

τότε και η μετάνοιά μας για τα δικά μας αμαρτήματα δεν γίνεται δεκτή από τον Θεό.

Αγ. Γρηγόριος , Ο Διάλογος Παπας Ρωμης

[toula]

– Που οφείλεται, Γέροντα, η ανυπομονησία των ανθρώπων;

– Στην λίγη… εσωτερική τους ειρήνη! Ο Θεός την σωτηρία των ανθρώπων την κρέμασε στην υπομονή. «Ο υπομείνας εις τέλος, σωθήσεται», λέει το Ευαγγέλιο. Γι’ αυτό δίνει δυσκολίες, διάφορες δοκιμασίες, για να ασκηθούν στην υπομονή οι άνθρωποι.
Η υπομονή ξεκινά από την αγάπη. Για να υπομείνεις τον άλλον, πρέπει να τον πονέσεις. Και βλέπω πως με την υπομονή σώζεται η οικογένεια. Είδα θηρία να γίνονται αρνιά. Με την εμπιστοσύνη στον Θεό τα πράγματα εξελίσσονται ομαλά και πνευματικά.

Άγιος Παΐσιος