Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

Μια ασθενής γιαγιά, πήγαινε στην Παναγία στην Τήνο κάθε χρόνο. Πολλοί που την έβλεπαν στην Τήνο, μια μέρα την πλησίασαν και την ρώτησαν:
– Γιαγιά σε βλέπουμε τόσα χρόνια να είσαι ασθενής και να έρχεσαι εδώ στην Παναγία. Εδώ όλοι της ζητούν, να τους κάνει καλά. Μπορείς να μας πεις, τι της λες, της Παναγίας;

Και η γιαγιά τους είπε:
– Δεν της ζητάω τίποτα! Απλά την ευχαριστώ που είμαι ασθενής. Την ευχαριστώ, που δεν έχω γογγύσει για την ασθένειά μου. Την ευχαριστώ, που δεν έχω χάσει το μυαλό μου από την ασθένειά μου. Την προσκυνώ και φεύγω…

Μεγάλο πράγμα αυτό!!!

Να έχεις ανάγκη και να μην ζητάς απολύτως τίποτα! Σημαίνει πως είσαι υπεράνω όλων αυτών των πραγμάτων και το μόνο που ζητάς είναι, να γίνει το θέλημα του Κυρίου…

Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα

πηγή: http://miteriko.blogspot.com

[toula]

Ρωτήθηκε ένας ενάρετος γέροντας:
– Τι αναπαύει περισσότερο την Παναγία μας;

Και ο σοφός εκείνος γέροντας απάντησε:
α) να αγαπήσουμε και να μνημονεύουμε το όνομα του Υιού Της, με την ευχή του Χριστού.

β) να αγαπήσουμε και να μιμηθούμε τη ζωή του Υιού Της και τη δική Της, μια ζωή γεμάτη αγάπη, ταπείνωση και αγνότητα, κατεξοχήν αυτές τις αρετές και

γ) να αγαπήσουμε και να κάνουμε τους Χαιρετισμούς της Παναγίας. Οι Χαιρετισμοί της Παναγίας, περιέχουν πάρα πολύ Χάρη!

Αγιοπνευματικές Αλήθειες

Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα
https://simeiakairwn.wordpress.com/

[toula]

ΠΑΤΉΡ ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΟΝΑΝΟΣ. Είναι αμάρτημα η μοναξιά στον γάμο

Συχνά η σωματική ενότητα δεν υφίσταται για λόγους δήθεν θεϊκούς. Ας πούμε, για λόγους νηστείας. Δήθεν. Αυτό το «δήθεν» είναι πολύ σημαντικό. Κρύβει πίσω του μεγάλα προβλήματα. Αν ένας ειδικός γιατρός, όχι άθεος -μιλάω για ψυχολόγο ή ψυχίατρο-, ανέλυε τον ψυχισμό μας, ώστε να δει τι κρύβεται πίσω από όλ’ αυτά, τι κρύβεται δηλαδή πίσω από τις ωραίες λέξεις που λέμε και πίσω από τα πνευματικά επιχειρήματα, θα έβλεπε καθαρά την παθογένεια που κρύβουμε, τα προβλήματα που κουβαλάμε, τις ενοχές που μας έχουν σπείρει. Είμαι σίγουρος ότι θα είχε πολλή δουλειά να κάνει ο άνθρωπος.
Η διάγνωση σίγουρα θα ήταν: «Εχεις σοβαρό πρόβλημα, δεν πας καλά» «Μα εγώ, ξέρετε, γιατρέ μου, νηστεύω, εγκρατεύομαι, κάνω το θείο θέλημα, το λέει ο Θεός, το διάβασα στους Βίους των Αγίων, το διάβασα εδώ, το διάβασα εκεί…» Τα χάπια μου…

Ναι, διαβάζεις πολλούς βίους κι άλλα ωραία πράγματα. Αλλά είναι και κάτι σημαντικό που αποφεύγεις να διαβάζεις: τα μάτια του ανθρώπου σου. Γιατί, αν τα διάβαζες, θα έβλεπες να σου λένε: «Πεινάω». Ακούς τα μάτια του που σου λένε «πεινάω» και υπεκφεύγεις πάλι, απαντώντας: «Βάλε να φας. Εχει φαΐ. Βάλε φαγητό. Εχει στην κουζίνα, στο ψυγείο, η κατσαρόλα, γεμάτη». «Οχι, δεν εννοώ αυτό. Σου λέω “πεινάω”». Πεινάω! Γιατί δεν το ακούς αυτό; Πώς ακούς τόσα άλλα πνευματικά λόγια; Πώς ακούς τόσα ωραία κηρύγματα; Τόσες ωραίες διδασκαλίες! Πώς αυτά σου αρέσουν, ενώ αυτή την αγωνιώδη λέξη που λέει ο άνθρωπός σου δεν την ακούς; Πεινάω για την αγάπη σου. Πεινάω τη ζεστασιά σου. Πεινάω την αγκαλιά σου. Κι αν αυτά τα θεωρείς αισχρά, πρόστυχα, ανήθικα και βρόμικα ή, ακόμα χειρότερα, σατανικά και δαιμονικά, τότε πραγματικά ζεις μια τεράστια θεολογική πλάνη. Το αμάρτημά σου είναι όντως μεγάλο. Μα είναι άλλο! Η αμαρτία σου δεν είναι η σχέση που σε φοβίζει. Μα η ανέραστη εγκράτειά σου που βαφτίζεις «πνευματικότητα».

Αυτό είναι το πραγματικό αμάρτημά σου. Κάποια στιγμή είναι αναγκαίο να διευκρινιστούν όλα αυτά στους ανθρώπους που είναι δίπλα μας. Φίλε μου, ξέρεις κάτι; Αμαρτίες στην εποχή μας την τόσο σκληρή είναι αυτή η ψυχρότητα και η σωματική απόσταση. Η ερωτική μοναξιά. Που αφήνεις τον άνθρωπό σου να ζει σαν πλάσμα μοναχικό κι έρημο, και δεν τον προσεγγίζεις, ώστε να τον νιώσεις, να τον καταλάβεις και να ενωθείς μαζί του. Σε όλα τα επίπεδα. Σε όλα τα επίπεδα, ναι. Ωστε να είσαι και να νιώθεις άνθρωπος ολοκληρωμένος. Είσαι ψυχή και σώμα. Δεν μπορεί να μιλάς μόνο για πνευματικά. Δεν μπορεί να μιλάς μόνο για ουράνια πράγματα. Εφόσον είσαι και άνθρωπος με ύλη, με σώμα, με ανάγκες, με ορμές, με επιθυμίες, με ένστικτα. Γι’ αυτό, άλλωστε, παντρεύτηκες. Για να ζήσεις και αυτό το κομμάτι σου. Αυτό λένε εκατοντάδες καταπιεσμένοι άνθρωποι ξεσπώντας. «Τότε, πάτερ, γιατί παντρεύτηκα;» Και γυναίκες το έχουν πει για τους άντρες τους όταν τις καταπιέζουν. Και άντρες το λένε για τις γυναίκες τους, όταν αυτές είναι απόμακρες.

Από το βιβλίο του π. Ανδρέα Κονάνου «Ολα του γάμου δύσκολα…», των εκδόσεων Αθως
https://iliaxtida.wordpress.com

[toula]

Ούτε η μακροβιότητα, ούτε τα αγαθά, ούτε η υγεία, ούτε η δόξα

μπορούν να δώσουν στον άνθρωπο τη χαρά και την ηρεμία

της συνείδησης.

Παναγιώτης Τρεμπέλας

[Αναστάσιος]

«Επειδή είναι ανθρωπίνως αδύνατο να διορθωθεί η κατάσταση, θα επέμβει ο Θεός. Θα γίνει φανερή η επέμβασή Του. Μετά ο κόσμος θα ζητά να μάθει για τον Θεό. Θα έλθουν καλές ημέρες. Εκεί θα δείτε ισότητα και δημοκρατία».
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

[toula]

Ποτέ δεν προσπάθησα να προσεγγίσω την Παναγία μέσα από θεολογικές διατυπώσεις και συλλογισμούς. Έχει τα δίκια του ο Ζουμπουλάκης, όταν λέει ότι πολλές φορές οι θεολογικές σχολαστικές συζητήσεις έχουν τόσο ενδιαφέρον όσο και οι ταξινομήσεις της εντομολογίας. Μοιάζει αντιφατικό, από την μια πλευρά να μιλάμε για το μυστήριο και το άφατο του Θεού και από την άλλη να βάζουμε ότι πιο ορθολογικό εργαλείο υπάρχει ώστε να αποδείξουμε ή να τεκμηριώσουμε την ύπαρξη του. Ο Θεός θα παραμένει πάντα αποκαλυπτόμενο μυστήριο γι αυτούς που τον ποθούν.

Έτσι και το πρόσωπο της Παναγίας προσεγγίζεται δια της πίστεως ως πράξης ελευθερίας από τον καταναγκασμό και την ψευδαίσθηση του νου και των αισθήσεων. Δηλαδή μπαίνεις στο ναό, την κοιτάς σε κοιτάει και εκεί τελειώνουν όλα. Δίχως βιβλία και παραπομπές. Σε κατακλύζει η παρουσία της. Εκεί τι σκέψεις να κάνεις και τι λόγια να πεις; Όχι μόνο είναι περιττά αλλά δεν τα χρειάζεσαι, δεν σου βγαίνουν καν. Μονάχα η σιωπή περιγράφει την εμπειρία της έντονης παρουσίας της Παναγίας. Άλλωστε κατά τους πατέρες της εκκλησίας, τον Θεό τον γνωρίζει η ανθρώπινη καρδιά, αυτό το βαθύ εσωτερικό κομμάτι της ύπαρξης, που μένει ανέγγιχτο, αθώο και αγαθό, το πιο ειλικρινές και παρθένο σημείο μας, όπου οι άνεμοι του κακού δεν το χτυπάνε. Με αυτό γευόμαστε τον Θεό, την Παναγία, τους Αγίους, εκείνο που δεν φαίνεται μα είναι αενάως παρόν. Ας θυμηθούμε τα λόγια της Αλεπούς, στο Μικρό Πρίγκηπα, «Και τώρα να το μυστικό μου. Είναι απλό. Μόνο με την καρδιά μπορείς να δεις καθαρά. Το ουσιώδες είναι αόρατο στο μάτι.»…..

π. Χαρ. λίβυος Παπαδόπουλος

[aposal]

«Όπου υπάρχει αγάπη, εκεί όλα είναι ήσυχα, όλα είναι ήμερα και δεν φαίνεται ούτε ένα ίχνος σύγκρουσης και φιλονικίας, όλα είναι γεμάτα από ειρήνη, διότι η αγάπη είναι εκπλήρωση όλου του νόμου».
Αγ. Ιω. Χρυσόστομος

[toula]

Εάν δεν πεθάνει ο έξω άνθρωπος απ’ όλα τα πράγματα του κόσμου και από την αμαρτία και από τις κακές ενθυμήσεις και τους πονηρούς λογισμούς, δεν θα κινηθεί στον άνθρωπο η γλυκύτητα του Αγίου Πνεύματος. Μακάριος όποιος ησυχάζει και ασχολείται μόνο με την προσευχή και δεν ασχολείται με τίποτε άλλο.

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος.

[toula]

Δεν είναι μόνο αυτά που θέλω να πω και δεν λέω που με στοιχειώνουν. Κυρίως είναι αυτά που είπα και πλήγωσα, αυτά που είπα και σταύρωσα μα δεν μπορώ να πάρω πίσω.
Γιατί ούτε η συγνώμη είναι αρκετή για να θεραπεύσει την πληγή που προκάλεσα στον άλλον με λόγια αδιάκριτα και φθονερά, άδικα και σκληρά.
Γι' αυτό ας είναι πάντα ο λόγος μας ποτισμένος με έλεος και συγκατάβαση, με πραότητα και αγάπη. Ας είναι ο λόγος μας βάλσαμο για τον άλλον κι όχι σταυρός, ας είναι χάδι και όχι χαστούκι.
Θεέ μου, δωσ' μου φώτιση να βρω τον τρόπο πως θα μιλώ στον άλλον χωρίς να τον πληγώνω, χωρίς να τον σταυρώνω, χωρίς να προσπαθώ να τον νικήσω. Γιατί προτιμότερο είναι να χάνω παρά να χαθώ αιώνια...

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

[toula]

«Φοβόμαστε να παραδεχτούμε τα τρομερά συναισθήματα που τρέφουμε στην ψυχή μας, γι αυτό σπρώχνουμε πράγματα κάτω από το χαλί. Με τον καιρό όμως, κάθε συζήτηση που δεν έγινε, συσσωρεύεται και παράγει δυσαρέσκεια και πικρία..»(Jordan Peterson)

Γι αυτό ο άγιος Πορφύριος επέμενε τόσο πολύ να μην κρατάμε μέσα μας τοξικά συναισθήματα υπογραμμίζοντας «μην αφήνεται κενά μέσα σας, γιατί τα κενά εκδικούνται». Κι αυτή είναι μια μεγάλη αλήθεια. Δεν φτάνει να βγάλεις ένα πάθος από την ζωή σου, σημασία έχει να γεμίσει και το κενό που δημιουργείτε, διαφορετικά η οδύνη θα επιστρέψει πίσω με χειρότερη μορφή. Εάν δεν διηγηθούμε την ιστορία της ψυχής μας, το σώμα μας θα αναλάβει το ρόλο του αφηγητή. Και συνήθως οι αφηγήσεις του σώματος γίνονται με τα συμπτώματα μιας ασθένειας. Πολλές φορές μια ασθένεια φανερώνει τον τρόπο που ζήσαμε, και κυρίως που χειριστήκαμε τα συναισθήματα μας.

π. Χαρ. λιβυος Παπαδόπουλος