Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

Διαφορά μεταξύ πνευματικού και ψυχολόγου

Ο πνευματικός πατέρας που πρέπει να εξασκεί το έργο με βάση την Ορθόδοξη Παράδοση διαφέρει σαφώς από τον ψυχολόγο, που εργάζεται βάσει μιας ανθρωποκεντρικής θεωρήσεως του ανθρώπου και της ζωής του.
Ο ψυχολόγος θέλει να ισορροπήσει ψυχολογικά τον άνθρωπο. Ο πνευματικός πατέρας αποβλέπει στην θέωση του ανθρώπου.

Ο ψυχολόγος χρησιμοποιεί τις απόψεις της Σχολής που εκπροσωπεί. Ο πνευματικός πατέρας χρησιμοποιεί τον αιώνιο λόγο του Θεού που φανερώθηκε στους Προφήτας, στους Αποστόλους και τους αγίους.

Ο ψυχολόγος νομίζει ότι η ασθένεια οφείλεται μόνον σε τραυματικές εμπειρίες του παρελθόντος ή στα λεγόμενα απωθημένα βιώματα.
Ο πνευματικός γνωρίζει καλά ότι δεν πρόκειται απλώς για μνήμες του παρελθόντος και απωθημένα βιώματα που εναποθηκεύονται στο υποσυνείδητο, αλλά ότι ασθενεί μια συγκεκριμένη ενέργεια της ψυχής, που είναι ο νους, και, μάλιστα, αυτός είναι ο οφθαλμός της ψυχής.

Ο ψυχολόγος χρησιμοποιεί τη μέθοδο της ερωτήσεως και της ακροάσεως και προσπαθεί να βοηθήσει τον άνθρωπο στο να συνειδητοποιήσει το πρόβλημα του, και τον βοηθά να ωριμάσει ψυχολογικά.
Ο πνευματικός, φωτιζόμενος από την Χάρη του Θεού, εντοπίζει το πρόβλημα, που είναι ο σκοτασμός του νοός, οι φαντασίες, και με την ορθόδοξη μέθοδο, που είναι η κάθαρση και ο φωτισμός, προσπαθεί να τον οδηγήσει στην θεωρία του Θεού.

Ο ψυχολόγος κινείται ανθρώπινα με σκέψεις και ιδέες. Ο πνευματικός κινείται Θεανθρώπινα. Χρησιμοποιεί την θεραπευτική μέθοδο, αλλά και δια των Μυστηρίων στέλλει τη Χάρη του Θεού στη καρδιά του ασθενούς.

Ο ψυχολόγος νομίζει ότι όλα κινούνται σε ανθρώπινο επίπεδο. Δεν γνωρίζει την ύπαρξη του διαβόλου και την ενέργεια της ακτίστου Χάριτος του Θεού.
Ο πνευματικός γνωρίζει την διαφορά μεταξύ Χάριτος του Θεού, ενεργείας του διαβόλου και ασθενείας πνευματικής και σωματικής.

Ο ψυχολόγος φθάνει στο να συνειδητοποιήσει ο ασθενής το πρόβλημα του και να το αντιμετωπίσει.
Ο πνευματικός οδηγεί τον άνθρωπο στην μετάνοια που συνίσταται στην ολοκληρωτική μεταμόρφωση του.
Δεν τον οδηγεί στην αποβολή μερικών καταστάσεων, αλλά στην μεταμόρφωση των παθών.

Νομίζω μπορεί κανείς να βρει και άλλα σημεία που δείχνουν την τεράστια διαφορά μεταξύ ψυχολόγου και πνευματικού.
Και είναι κρίμα να έχουμε στην Εκκλησία μας τέτοια ολοκληρωμένη διδασκαλία περί της καθάρσεως και θεραπείας του ανθρώπου, και όμως να καταλήγουμε στην παραδοχή και χρησιμοποίηση ψυχολογικών θεωριών, που είναι δυτικών ανθρώπων και αποβλέπουν στην θεραπεία των δυτικών, οι οποίοι, φυσικά, έφθασαν εκεί γιατί αγνοούσαν την νηπτική παράδοση.

Από το βιβλίο «Ψυχική ασθένεια και υγεία του Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιεροθέου

http://www.romfea.gr

[toula]

Ανάπηρη κοπέλα, ζήτησε την ευλογία του Γέροντα και τις συμβουλές του, για τα προβλήματα που αντιμετώπιζε, ζώντας πάνω σε αναπηρικό καροτσάκι. Ο Γέροντας την ευλόγησε και της είπε μεταξύ άλλων: « Προ πάντων να φυλαχθείς από το άγχος. Το άγχος είναι ασθένεια της ψυχής και δεν εξαρτάται από υλικές ελλείψεις. Μπορεί ένας υγιής άνθρωπος να έχει πολλά εκατομμύρια στην Τράπεζα και να ζεί μέσα στο άγχος. Το άγχος καταπολεμείται με την εμπιστοσύνη στην Πρόνοια του Θεού και τον καλόν αγώνα»


Άγιος Πορφύριος

[toula]

"Η άσκηση χρειάζεται υπομονή και μακροθυμία· γιατί η φιλοπονία που διαρκεί πολύ καιρό, εξορίζει τη φιληδονία.
Εύκολα γυμνάζεσαι στους κόπους της ασκήσεως, αν σ' όλα εφαρμόζεις μέτρο και κανόνα.
Φύλαγε ίσο το μέτρο της ασκήσεως και μην παραβείς τον κανόνα χωρίς κάποια ανάγκη.
Όπως η αγάπη και η εγκράτεια καθαρίζουν τους λογισμούς, έτσι και η θεωρία και η προσευχή καθαρίζουν κάθε έπαρση.
Την καθαρή συνείδηση την κάνουν οι κόποι της ασκήσεως. Π.χ. νηστεία, αγρυπνία, υπομονή και μακροθυμία.
Εκείνος που υπομένει τους αθέλητους πειρασμούς που του έρχονται, αποκτά ταπεινό φρόνημα, καλές ελπίδες και γίνεται δόκιμος.
Υπομονή είναι η φιλοπονία της ψυχής. Αποτελείται από θεληματικούς κόπους και αθέλητους πειρασμούς.
Η καρτερία στα δεινά λιώνει την κακία, και την εξαφανίζει τελείως η μέχρι τέλους υπομονή.
Οι κόποι κάνουν την αίσθηση να υποφέρει. και την ηδονή, την αφανίζει η επιφορά της λύπης.
Η λύπη περιορίζει την ηδονή, και την επιθυμία μαραίνει ο φόβος της κολάσεως.
Ο φρόνιμος στο νου γυμνάζει την ψυχή του, και συνηθίζει το σώμα του σε κάθε άσκηση.
Όταν θελήσει κανείς, απαλλάσσεται εύκολα από τα πράγματα· για ν' απαλλαγεί όμως από τα νοήματά τους, χρειάζεται όχι λίγος κόπος.
Αν κυριαρχείς στην επιθυμία, θα νικήσεις και το θυμό· γιατί η επιθυμία είναι η αφορμή του θυμού.
Οι εμπαθείς μνήμες αδυνατίζουν με την προσευχή, την ανάγνωση ιερών βιβλίων, την εγκράτεια και την αγάπη.
Απόκλεισε πρώτα τις αισθήσεις με την ησυχία, και τότε με τα όπλα των αρετών πολέμησε τις εμπαθείς μνήμες.
Η κακία που ενεργείται στο νου είναι η σφαλερή χρήση των νοημάτων. Η έμπρακτη αμαρτία είναι η σφαλερή χρήση των πραγμάτων.
Σφαλερή χρήση των νοημάτων και πραγμάτων είναι το να μη μεταχειρίζεται κανείς αυτά με ευσέβεια και δικαιοσύνη.
Η αγαθή ψυχή ευεργετεί τον πλησίον και αν αυτός δείξει αχαριστία, μακροθυμεί· και όταν πάσχει από αυτόν, κάνει υπομονή.
Εκείνος που ακούει το Χριστό, φωτίζει τον εαυτό του. Και εκείνος που τον μιμείται, διορθώνει τον εαυτό του.
Εκείνος που αγαπά τον Ιησού, ασκείται σε κόπους. Η καρτερία στους κόπους διώχνει την ακηδία.
Δυναμώνει η ψυχή με τους κόπους της ασκήσεως· όταν κάνει τα πάντα με μέτρο, διώχνει την ακηδία.
Εκείνος που είναι κύριος της κοιλιάς του, μαραίνει την επιθυμία και ο νους του δε δουλώνεται σε λογισμούς πορνείας.
Ο νους του εγκρατούς είναι ναός του Αγίου Πνεύματος. Ο νους του γαστριμάργου είναι κατοικία κοράκων.
Ο κορεσμός με ποικίλα φαγητά προξενεί επιθυμία. Η λιτότητα κάνει γλυκό και το σκέτο ψωμί.
Ελευθερώνεται από το φθόνο εκείνος που συγχαίρει κρυφά με τον φθονούμενο. Και ελευθερώνει από φθόνο όποιος κρύβει εκείνον που φθονείται.
Απομάκρυνε τον εαυτό σου από εκείνον που ζει με αμέλεια, ακόμη και αν εκείνος έχει μεγάλη φήμη.
Κάνε φίλο τον φιλόπονο άνθρωπο, και θα βρεις σ' αυτόν προστασία"
.
Όσιος Θαλάσσιος ο Λίβυος- Φιλοκαλία

Αυτά και άλλο πολλά μπορεί να διαβάσει κανείς στους λόγους των Οσίων Θεοφόρων Πατέρων μας.
Το σημαντικό νομίζω είναι ότι πρέπει να καταλάβουμε ότι η πνευματική προκοπή μας δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς κόπους, χωρίς προσεκτική ζωή, χωρίς προσευχή και μυστηριακή ζωή, χωρίς πρόγραμμα και υπακοή. Αυτό τονίζουν παντού και πάντοτε οι Άγιοί μας.
Μας δημιουργείται η ψευδαίσθηση ότι επειδή διαβάζουμε κάποια πνευματικά βιβλία ή γνωρίζουμε και συναναστρεφόμαστε κάποιους πατέρες ή μοναχούς ή μοναχές ότι είμαστε "καλά" πνευματικά.
Χρειάζεται αδελφοί μου βία πνευματική. Χωρίς βία, δηλαδή χωρίς αυταπάρνηση και ξεβόλεμα, χωρίς να ζοριστούμε δεν θα μπορέσουμε να θεραπευτούμε από τα πάθη μας.
Χρειάζεται αγώνα εσωτερικός κατά των παθών, κατά του εγωισμού μας. Κι αυτός ο αγώνας θεμέλια έχει την ταπείνωση και την υπακοή, την ευλάβεια και την πίστη. Ο φόβος του Θεού γεννά όλα τα παραπάνω, μα συγχρόνως και τα ενισχύει.
Μόνο έτσι θα μπορέσει να γεννηθεί μέσα μας η αγάπη.
Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να γευτούμε από αυτήν την ζωή την παρουσία του Χριστού μας.
Με όμορφα λογάκια και συνταγές ευτυχίας και επιτυχίας που βασίζονται απλά σε τρόπους καλής συμπεριφοράς δεν επιτυγχάνεται ούτε η κάθαρση των παθών, ούτε ο φωτισμός μας.
Η πνευματική ζωή θέλει κόπους και δάκρυα, θέλει ανδρεία και εγκράτεια, θέλει άσκηση και υπομονή, θέλει υπακοή και ταπείνωση, θέλει προσοχή και προσευχή, θέλει μελέτη των Θείων Νόμων και πράξη τους.
Δεν αρκεί αδελφοί μου ο ρηχός και επιπόλαιος χριστιανισμός που βιώνουμε.
Εάν θέλεις πραγματικά να σωθείς πάψε να ζεις επιπόλαια και μετριοπαθώς, πάψε να παραμυθιάζεσαι ότι αυτό που κάνεις αρκεί. Εάν θέλεις να είσαι γνήσιος μαθητής του Χριστού να τηρείς όλες τις εντολές Του, χωρίς εκπτώσεις.
Κι αν έπεσες σήκω με την μετάνοια. Κλάψε για την αμαρτία σου μέχρι τα δάκρυά σου να ποτίσουν το πετραχήλι του πνευματικού σου.
Κι αν οι δαίμονες σε πολεμούν, πολέμα τους με την προσευχή και τη νηστεία.
Κι αν οι λογισμοί σου σε ταλαιπωρούν, σύντριψέ τους με την καθαρή εξομολόγηση και την υπακοή στον πνευματικό σου.
Με τη νωθρότητα και την μαλθακότητα κανείς δεν προόδευσε εν Χριστώ.
Απεκδύσου την κοσμικότητα και ενδύσου την σωφροσύνη και την σύνεση αλλιώς η ζωή σου θα περνά, όμως τα πάθη σου δεν θα περνούν και θα παραμένουν τύραννοι και δικοί σου αλλά και των άλλων.
Βάλε στη ζωή σου την άσκηση που θα είναι καρπός της υπακοής και της διάθεσής σου να ευαρεστήσεις τον Κύριο κάνοντας το θέλημά Του.
Τόλμα αδελφέ μου και πάνε κόντρα στο σκοτάδι των ηδονών και της "εύκολης" ζωής διότι μόνο οδύνη τελικά θα γευτείς και πληγές θα γεμίσεις το σώμα και την ψυχή σου.
Ο Κύριος σου δείχνει τον Ουρανό, μην επιτρέπεις στον εαυτό σου να αλληθωρίζει σε δρόμους λάσπης και ακαθαρσιών.

Aρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

[toula]

Η ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ

Ο διάβολος, στην προσπάθειά του να σε αποτρέψει από την προσπάθεια και τον αγώνα, χρησιμοποιεί τεχνάσματα, για να σε πείσει να παραιτηθείς. Σου σπέρνει διάφορους λογισμούς, σου ζαλίζει το μυαλό και την σκέψη, σου δυσκολεύει την ζωή.

Ένας λογισμός που σπέρνει συχνά, αλλά είναι πνευματικά θανάσιμος, αν υποκύψεις και τον δεχθείς, είναι εναντίον του πνευματικού σου. Προσπαθεί να σου μολύνει αυτήν την σχέση, με ύπουλο τρόπο, για να μείνεις απροστάτευτος και εύκολη λεία στις ορέξεις του.

Έρχεται συχνά ο λογισμός, για παράδειγμα, «κάνει λάθη ο πνευματικός»; Ένας λογισμός που με την πρώτη ματιά δείχνει αθώος, απλός και λογικός. Ο πνευματικός, σαν άνθρωπος, ασφαλώς και κάνει λάθη, είναι ανθρώπινο. Στην πνευματική καθοδήγηση, όμως, αυτές οι ερωτήσεις κρύβουν παγίδες, με τις οποίες αρχίζεις σιγά-σιγά και με ύπουλο τρόπο να λογοκρίνεις και να φθάνεις στην αμφισβήτηση του λόγου, που σου είπε ο πνευματικός, με απρόβλεπτα αποτελέσματα.

Η πνευματική σχέση πρέπει να είναι υγιής για να γίνεται καθαρή εξομολόγηση. Όπως στον γιατρό θα πας πρώτα, γιατί τον εμπιστεύεσαι, κατόπιν θα του εκθέσεις ακριβώς το πρόβλημά σου για να σου δώσει την κατάλληλη θεραπεία, έτσι και στον πνευματικό θα πας, αφού πρώτα τον εμπιστευθείς, για να του ανοίξεις ελεύθερα την καρδιά σου, ώστε με την φώτιση του Αγίου Πνεύματος να δώσει την κατάλληλη συμβουλή για να αναπαύσει την καρδιά σου.

Δεν χωρούν σκέψεις και λογισμοί στο μυστήριο. Όταν υπάρχουν τέτοιου είδους σκέψεις, τότε δεν έχεις πιστέψει στην δύναμη του μυστηρίου, δίδοντας την ευκαιρία στον διάβολο να σπείρει σκέψεις και λογισμούς, που υποβαθμίζουν αυτήν την πνευματική σχέση σε ανθρώπινη μόνο, γεμάτη από πάθη και λάθη ανθρώπινα.

Συνεπώς, χτίζεις την πνευματική σχέση με τον πνευματικό σου με εμπιστοσύνη, αφού έχει προηγηθεί η επιλογή του με μόνο κριτήριο την ανάπαυση της καρδιάς. Μην περάσεις στο επόμενο στάδιο της πνευματικής καθοδήγησης, αν δεν έχεις οριστικοποιήσει το πρώτο, που είναι η επιλογή και η εμπιστοσύνη.

Χωρίς την εμπιστοσύνη θα ταλαιπωρείσαι με λογισμούς και αναπάντητα ερωτήματα, που μόνο ταραχή θα προκαλούν. Εμπιστεύσου τον πνευματικό σου, αφήνοντάς τον να σε κατευθύνει αυτός στα πνευματικά μονοπάτια. Μην επιτρέπεις στον διάβολο να σου λερώνει με λογισμούς αυτήν την σχέση. Αυτός δεν αντέχει γιατί καίγεται και προσπαθεί με κάθε τρόπο να την χαλάσει.

Η εμπιστοσύνη στον πνευματικό είναι θεμέλιο στην ζωή σου. Λένε οι πατέρες «καλύτερα να τα χαλάσεις με τον Θεό, παρά με τον πνευματικό σου». Την σχέση με τον Θεό θα σ’ την φτιάξει ο πνευματικός, ενώ χωρίς τον πνευματικό πώς θα τα φτιάξεις με τον Θεό;

Με την εξομολόγηση σού δίνεται η ευκαιρία να ζήσεις τον ουρανό εδώ στην γη, με την καρδιά σου καθαρή και αναπαυμένη. Είναι απόλυτα δική σου η επιλογή.

+αρχ. Βαρθολομαίος
Καθηγούμενος Ιεράς Μονής Εσφιγμένου

https://www.esphigmenou.gr/2019/05/empistosini.html

[toula]

Όταν έχουμε ένα διαζύγιο, άσχετα από τις αιτίες του διαζυγίου, έχουμε μια σαρωτική νίκη του σατανά.

Λέει ο διάβολος:

– Βλέπεις Ναζωραίε, τους στεφάνωσες, όμως εγώ τους κέρδισα, εγώ τους χώρισα!

Αυτό πρέπει να εγκολπωθεί καλά στο μυαλό κάθε ανθρώπου πριν παντρευτεί, ότι δεν πρέπει να χωρίσουν ποτέ!

Όταν 2 άνθρωποι παντρεύονται εν Χριστώ και μετά χωρίζουν, είναι σαν να βάζουν το διάβολο στη μέση.

Το Ευαγγέλιο λέει, ότι η μοναδική αιτία χωρισμού είναι η μοιχεία.

Δεν διατάζει ο Χριστός να χωρίσει ρητώς το αντρόγυνο, αλλά τους επιτρέπει να χωρίσουν, για να μην γίνει αργότερα κανένα άλλο μεγαλύτερο αμάρτημα π.χ. δολοφονία του συζύγου.

Μακάριος όμως είναι ο/η σύζυγος, που για την αγάπη του Χριστού μας, υπομένει το σταυρό αυτόν και δεν ζητά να χωρίσει.

Εκείνοι όμως που δεν συγχωρούν τον σύζυγό τους, για κάτι που έχει κάνει και ζητούν χωρισμό, αύριο που θα πάνε στον εξομολόγο, πως θα ζητήσουν από το Θεό να τους συγχωρέσει τις αμαρτίες τους;

Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα

[aposal]

«Μέχρι την τελευταία σου αναπνοή να αγωνίζεσαι για την αλήθεια και ο Κύριος ο Θεός θα πολεμήσεις μετά σου και υπέρ σου».
Σ. Σειράχ δ' 28

[Αναστάσιος]

«Ὅσοι ἀπομείναμε πιστοὶ στὴν παράδοση, ὅσοι δὲν ἀρνηθήκαμε τὸ γάλα ποὺ βυζάξαμε, ἀγωνιζόμαστε, ἄλλος ἐδῶ, ἄλλος ἐκεῖ, καταπάνω στὴν ψευτιά. Καταπάνω σ᾿ αὐτοὺς ποὺ θέλουνε την Ἑλλάδα ἕνα κουφάρι χωρὶς ψυχή, ἕνα λουλούδι χωρὶς μυρουδιά. Κουράγιο, ὁ καιρὸς θὰ δείξει ποιὸς ἔχει δίκιο, ἂν καὶ δὲ χρειάζεται ὁλότελα αὐτὴ ἡ ἀπόδειξη».
Φώτης Κόντογλου

[toula]

το αγαπώ από το ποθώ διαφέρει όπως το κομποσχοίνι από το κομπολόι

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

[toula]

Το σημάδι...

Καθένας αφήνει το σημάδι του σε αυτή τη ζωή. Όλες μας οι πράξεις, όλα μας τα έργα, ο κάθε μας λόγος, είναι ένα αποτύπωμα, ένα σημάδι. Κάτι που θα μείνει ακόμη και όταν εμείς θα λείπουμε κάποτε.
Σκοπός είναι αυτό να είναι κάτι θετικό, κάτι ευγενικό, κάτι που θα κάνει τους επόμενους να μας θυμούνται με νοσταλγία. Να μην είναι το πέρασμά μας καταστροφή, ερείπια και πόνος.
Ας δώσουμε σε αυτή τη ζωή περισσότερο προσοχή στην ουσία και όχι στο φαίνεσθαι. Ας σταματήσουμε να κάνουμε θόρυβο χωρίς νόημα και σκοπό και ας περνάμε τη ζωή μας "ήσυχα" και αποτελεσματικά. Η δόξα, η ηδονή και το συμφέρον είναι πάντοτε κακοί σύμβουλοι προς αυτή μας την κατεύθυνση. Η αγάπη προς τον Θεό θα δώσει αυτό που επιζητούμε.

Αρχιμ. Σεραφείμ Λεβέντης

[toula]

Όταν αρνούμαστε να αντιμετωπίσουμε τα μικρά ζητήματα, τους επιτρέπουμε να μεγαλώσουν και να καταπιούν την τακτοποιημένη ζωή μας. Έτσι καταλήγουμε σε ταλαιπωρίες και σύγχυση. Ο Θεός μας δίνει τον χρόνο και τα σημάδια που χρειαζόμαστε ώστε να κάνουμε εκείνες τις αλλαγές που θα φέρουν την ποιότητα και την χαρά στην ζωή μας. Μας φωνάζει με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους σε όλους τους τόνους. Παρά ταύτα εμείς αναβάλουμε τις αλλαγές και την μετάνοια στην ζωή μας, με πολύ δυνατές και όμορφες δικαιολογίες.

Στην πραγματικότητα δίνουμε δικαίωμα στο θάνατο να καταπίνει την ζωή μας. Γνωρίζουμε ότι καταστρεφόμαστε, κι όμως, δεν κάνουμε βήμα πίσω από την άβυσσο που μας λιγουρεύεται. Μη με ρωτήσετε «γιατί», και να ξέρω δεν θα σας πω. Αξία έχει να το ανακαλύψετε μόνοι σας, γιατί τότε μονάχα θα είστε και έτοιμοι να κάνετε τις αλλαγές που χρειάζονται.

π. Χαρ. λίβυος Παπαδόπουλος