Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

«Όταν σου έρθει πειρασμός χωρίς να το περιμένεις… αναζήτησε το γιατί, και όταν το βρεις, διορθώσου».
Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής

Τὰ λυπηρὰ ποὺ μᾶς συμβαίνουν γίνονται ἢ γιὰ παιδαγώγησή μας, ἢ γιὰ τὴν ἐξάλειψη παλιῶν ἁμαρτιῶν, ἢ γιὰ διόρθωση τῆς τωρινῆς ἀμέλειάς μας, ἢ γιὰ ἀποτροπὴ μελλοντικῶν ἁμαρτιῶν.
Ἐκεῖνος λοιπὸν ποὺ συλλογίζεται ὅτι ὁ πειρασμὸς τοῦ συνέβη γιὰ κάποιον ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς λόγους, δὲν ἀγανακτεῖ, ὅταν τὸν χτυποῦν ἢ τὸν ἀδικοῦν ἢ τοῦ κάνουν κάποιο ἄλλο κακό. Καθὼς μάλιστα συναισθάνεται τὶς ἁμαρτίες του, οὔτε κατηγορεῖ ἐκεῖνον ποὺ τοῦ προξενεῖ τὸν πειρασμό, ἀφοῦ, εἴτε μέσω αὐτοῦ εἴτε μέσω ἄλλου, ὄφειλε νὰ πιεῖ τὸ ποτήρι τῆς θείας δικαιοσύνης.
Ἀντίθετα, στὸν Θεὸ ἀποβλέπει καὶ τὸν εὐχαριστεῖ γιὰ ὅ,τι ἐπέτρεψε, καὶ τὸν ἑαυτὸ του κατηγορεῖ καὶ δέχεται πρόθυμα τὴν παιδαγωγικὴ δοκιμασία, ὅπως ἔκανε ὁ Δαβὶδ μὲ τὸν Σεμεΐ (Β’ Βασ. 16:5-13).
Ὁ ἀσύνετος ἄνθρωπος, ἀπὸ τὴν ἄλλη, ζητᾶ συχνὰ ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ ἐλεηθεῖ καὶ νὰ ἐλευθερωθεῖ ἀπὸ τὰ δεινά, ὅταν ὅμως ἔρχεται τὸ ἔλεος, δὲν τὸ δέχεται, ἐπειδὴ αὐτὸ δὲν εἶναι ὅπως ἐκεῖνος ἤθελε, ἀλλὰ ὅπως τὸ ἔκρινε συμφέρον ὁ Γιατρὸς τῶν ψυχῶν. Γι’ αὐτὸν τὸν λόγο ἀδημονεῖ καὶ ἀναστατώνεται, καὶ ἄλλοτε τὰ βάζει ὀργισμένος μὲ τοὺς ἀνθρώπους, ἐνῶ ἄλλοτε βλασφημεῖ τὸν Θεό. Ἔτσι ὅμως καὶ ἀγνωμοσύνη δείχνει, καὶ ἐνίσχυση στὸν πειρασμό του δὲν παίρνει.

Οἱ δαίμονες μᾶς προξενοῦν πειρασμοὺς εἴτε αὐτοὶ οἱ ἴδιοι εἴτε ξεσηκώνοντας ἐναντίον μας ἐκείνους ποὺ δὲν φοβοῦνται τὸν Θεό. Μᾶς πειράζουν αὐτοὶ οἱ ἴδιοι, ὅταν χωριστοῦμε ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, ὅπως ἔκαναν στὸν Κύριο στὴν ἔρημο (Ματθ. 4:1-10)• καὶ μέσω ἀνθρώπων, ὅταν ζοῦμε ἀνάμεσα σὲ αὐτούς, ὅπως τὸν Κύριο μέσω τῶν Φαρισαίων (Ματθ. 16:1• 19:3). Ἐμεῖς ὅμως, ἔχοντας τὸ βλέμμα στραμμένο στὸ πρότυπό μας, τὸν Κύριο, ἂς τοὺς ἀποκρούσουμε καὶ στὶς δύο περιπτώσεις.
Κάθε σχεδὸν ἁμαρτία γίνεται μέσω ἡδονῆς, καὶ κάθε ἐξάλειψη ἁμαρτίας γίνεται μέσω κακοπάθειας καὶ λύπης, εἴτε θεληματικῆς, μὲ τὴ μετάνοια, εἴτε σταλμένης ἀπὸ τὴν οἰκονομία τοῦ Θεοῦ, μὲ πειρασμὸ ποὺ ἐπιτρέπει ἡ πρόνοιά του. Γιατί, ὅπως λέει ὁ ἀπόστολος, ἂν ἀνακρίναμε ἐμεῖς τὸν ἑαυτό μας, δὲν θὰ ἐπισύραμε τὴν τιμωρία τοῦ Θεοῦ· ὅταν ὅμως ὁ Κύριος μᾶς τιμωρεῖ, μᾶς διαπαιδαγωγεῖ, ἔτσι ὥστε νὰ μὴν καταδικαστοῦμε μαζὶ μὲ τὸν κόσμο (Α’ Κορ. 11:31-32).

Ἀπὸ τοὺς πειρασμοὺς ἄλλοι φέρνουν στοὺς ἀνθρώπους ἡδονές, ἄλλοι λύπες καὶ ἄλλοι σωματικοὺς πόνους. Γιατί ἀνάλογα μὲ τὴν αἰτία τῶν παθῶν ποὺ βρίσκεται στὴν ψυχὴ βάζει σὲ αὐτὴν καὶ τὸ φάρμακο ὁ Γιατρὸς τῶν ψυχῶν μὲ τὶς δίκαιες κρίσεις του.
Ὅταν σοῦ ἔρθει πειρασμὸς χωρὶς νὰ τὸ περιμένεις, μὴν κατηγορεῖς ἐκεῖνον πού σοῦ τὸν προξένησε, ἀλλὰ ἀναζήτησε τὸ γιατί, καὶ ὅταν τὸ βρεῖς, διορθώσου.
Ὁ συνετὸς ἄνθρωπος, καθὼς ἀναλογίζεται τὸ θεραπευτικὸ ἀποτέλεσμα τῶν κρίσεων τοῦ Θεοῦ, ὑπομένει μὲ εὐχαριστία τοὺς πειρασμοὺς ποὺ αὐτὲς ἐπιτρέπουν νὰ τοῦ συμβοῦν, θεωρώντας αἰτία τους τὶς ἁμαρτίες του καὶ κανέναν ἄλλον. Ὁ ἀσύνετος, ἀντίθετα, ἐπειδὴ ἀγνοεῖ τὴν πάνσοφη πρόνοια τοῦ Θεοῦ, ὅταν ἁμαρτάνει καὶ παιδαγωγεῖται μὲ πειρασμούς, θεωρεῖ αἴτιους αὐτῶν ἢ τὸν Θεὸ ἢ τοὺς ἀνθρώπους.
Ἐκεῖνος πραγματικὰ θέλει νὰ σωθεῖ, ὁ ὁποῖος δὲν ἀντιστέκεται στὰ θεραπευτικὰ φάρμακα. Καὶ αὐτὰ εἶναι οἱ ὀδύνες καὶ οἱ λύπες ποὺ ἔρχονται μὲ τοὺς ποικίλους πειρασμούς. Ὅποιος ὅμως ἀντιστέκεται, δὲν γνωρίζει οὔτε τί ἐμπορεύεται στὸν ἐδῶ κόσμο, οὔτε τί πρέπει νὰ ἀγοράσει μὲ αὐτὲς προτοῦ φύγει ἀπὸ τὸν κόσμο.

[toula]

«Ειρήνευσον εν σεαυτώ, και ειρηνεύσει σοι ο ουρανός και η γη»
Αββας Ισαάκ ο Σύρος

[toula]

Κανένας άλλος παράγοντας δεν είναι τόσον αποτελεσματικός,
όσον οι διάφορες θλίψεις, είτε εκούσιες είτε ακούσιες,
οι οποίες οδηγούν το νου στο ταπεινό φρόνημα.
Η αδυναμία της απολυτρώσεώς του, τον διδάσκει
πρακτικά πόσον ασήμαντος και ευτελής είναι.
Τότε το «χωρίς εμένα δεν μπορείτε τίποτε να κάνετε»(Ιω. 15, 5) του Κυρίου
γίνεται απολύτως καταφανές, και έτσι μεταφέρεται ο νους
με τη βοήθεια της χάριτος στον πραγματικό κόσμο της άνω βασιλείας.

Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός

[toula]

"Προσέξτε τὴν ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν σας.."

«Σᾶς διαβεβαιώνω πὼς ὅποιος ἄφησε, γιὰ μένα καὶ γιὰ τὸ εὐαγγέλιο, σπίτι ἢ ἀδελφοὺς ἢ ἀδελφὲς ἢ μητέρα ἢ πατέρα ἢ γυναίκα ἢ παιδιὰ ἢ χωράφια, θὰ πάρει ἑκατὸ φορὲς περισσότερα στὰ χρόνια ποὺ ζοῦμε τώρα καὶ σπίτια καὶ ἀδελφοὺς καὶ ἀδελφὲς καὶ πατέρα καὶ μητέρα καὶ παιδιὰ καὶ χωράφια- καὶ μάλιστα μέσα σὲ διωγμούς· ἀλλὰ καὶ στὸ μελλοντικὸ κόσμο θὰ ἔχει τὴν αἰώνια ζωὴ» (Μάρκ. 10, 29-30).
Εἶναι ἀψευδὴς αὐτὸς ὁ λόγος τοῦ Κυρίου.
Σᾶς βεβαιώνω ὅτι, ὅταν ἄφησα τὰ παιδιά μου καὶ τὰ ἐμπιστεύτηκα στὸν Θεό, Ἐκεῖνος τὰ φρόντισε. Τὰ παιδιὰ μεγάλωσαν σωστὰ καὶ νομίζω ὅτι ἐγὼ δὲν θὰ μποροῦσα νὰ τὰ φροντίσω τόσο καλά. Καὶ ὁ Κύριoς μοῦ ἔδωσε ἑκατὸ φορὲς περισσότερα παιδιά. Μοῦ ἔδωσε ὅλους ἐσᾶς. Μοῦ ἔδωσε τὶς καρδιὲς σας διότι γνωρίζω πόσο μὲ ἀγαπᾶτε καὶ ἐγὼ ἀνταποκρίνομαι στὴν ἀγάπη σας μὲ τὴ δική μου θερμὴ ἀγάπη. Τόσο πολλὰ παιδιά μοῦ ἔδωσε ὁ Θεός!…
Καὶ τὰ δικά σας παιδιὰ πρέπει νὰ εἶναι μορφωμένα. Μόνο νὰ μὴν περιορίζεται ἡ μόρφωση καὶ ἡ ἀγωγή τους στὴν ἔξωθεν σοφία, στὴν σοφία αὐτοῦ τοῦ κόσμου.
Νὰ μαθαίνουν ταυτόχρονα τὴν ἄνωθεν σοφία καὶ τὴν ἀνώτατη ἀλήθεια. Νὰ μαθαίνουν τὸ νόμο τοῦ Θεοῦ καὶ τὶς ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ, νὰ μαθαίνουν τὴν εὐλάβεια, πὼς νὰ ἔχουν πάντα τὴν μνήμη τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν σωστὴ χριστιανικὴ ὁδὸ. Μόνο τότε δὲν θὰ χαθοῦν τὰ παιδιά σας στὶς ὁδοὺς τῆς ἀνθρώπινης σοφίας, μόνο τότε πάνω ἀπ’ ὅλα θὰ ἔχουν πάντα τὴν χριστιανικὴ σοφία, τὴν γνώση τοῦ Θεοῦ. Μ’ αὐτὸ τὸν τρόπο λοιπὸν πρέπει νὰ..
διαπαιδαγωγοῦμε τὰ παιδιά μας.
Θὰ δώσετε λόγο ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ γιὰ τὰ κακὰ παραδείγματα ποὺ δίνετε στὰ παιδιά σας, γιὰ τοὺς καυγάδες ποὺ γίνονται μπροστὰ στὰ μάτια τους, γιὰ τὶς φλυαρίες ποὺ ἀκοῦνε νὰ λέτε. Ἂν ἐσεῖς οἱ ἴδιοι τὸ κάνετε αὐτὸ τότε τὰ παιδιὰ σᾶς τί μποροῦν νὰ μάθουν ἀπό σας;
Ἐξ ἁπαλῶν ὀνύχων, δηλ. ὅταν ἀκόμα εἶναι μικρά, πρέπει νὰ ἀρχίζουμε τὴν ἀγωγή, διότι μόνο σὲ πολὺ μικρὴ ἡλικία τὰ παιδιὰ ἀποδέχονται μὲ εὐκολία νουθεσίες καὶ προτροπές.
Ἡ ψυχὴ τους εἶναι σὰν τὸ κερὶ μαλακὴ ὅπου κάθε δικός σας λόγος ἢ πράξη μένουν, καὶ τὰ καλὰ καὶ τὰ ἄσχημα παραδείγματα, λόγος ἀγαθὸς ἢ αἰσχρός.
«Μικρὸς βλαστός, ὅπου τὸν γέρνεις τέτοια κλίση θὰ πάρει, ἕνα καινούριο δοχεῖο ἂν θὰ ἐκπέμπει μυρωδιὰ ἢ κακοσμία ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸ μὲ τί θὰ τὸ γεμίσετε, βάζοντας μέσα εἴτε ἀρώματα εἴτε ἀκαθαρσίες» (Ἁγ. Τύχων τοῦ Ζαντόνσκ).
Μητέρα, τὸ πιὸ ἀγαπημένο πρόσωπο γιὰ τὸ παιδί, πηγὴ στοργῆς καὶ τρυφερότητας, στέκεται προσευχόμενη μπροστὰ στὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ. Τὸ παιδὶ κοιτάζει πότε αὐτὴν καὶ πότε τὴν εἰκόνα καὶ δὲν ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ πολλὲς ἐξηγήσεις γιὰ τὸ τί σημαίνει αὐτό.
Νά, αὐτὸ εἶναι τὸ πρῶτο σιωπηλὸ μάθημα τῆς θεογνωσίας. Αὐτὸ εἶναι τὸ πρῶτο καὶ τὸ πιὸ σημαντικὸ μάθημα τῆς εὐλάβειας. Τέτοια μαθήματα μπορεῖτε καὶ πρέπει πάντα νὰ δίνετε στὰ παιδιά σας.
Δὲν ὑπάρχει γιὰ τὴν μητέρα καθῆκον μεγαλύτερο καὶ ἔργο ἱερότερο, γιὰ τὸ ὁποῖο αὐτὴ φέρει εὐθύνη ἐνώπιόν του Θεοῦ, ἀπ’ αὐτὸ τῆς ἀνατροφῆς τῶν παιδιῶν. Στὸν Θεὸ θὰ δώσετε λόγο ἂν ἀμελήσετε αὐτὸ τὸ ἔργο. Καὶ ἀπὸ τώρα θ’ ἀρχίσουν τὰ βάσανά σας καὶ θὰ ρίχνετε πικρὰ δάκρυα καὶ θὰ ἀναστενάζετε βλέποντας τὰ παιδιά σας.
Λοιπόν, «προσέξτε μὴν περιφρονήσετε κανέναν ἀπ’ αὐτοὺς τοὺς μικρούς». (Ματ. 18, 10) Νὰ φροντίζετε τὰ παιδιά σας, νὰ εἶστε γι’ αὐτὰ παράδειγμα τῆς γνήσιας χριστιανικῆς ζωῆς καὶ ἡ εὐλογία τοῦ Κυρίου στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων θὰ εἶναι σ’ ὅλους ἐσᾶς καὶ στὰ παιδιά σας.

Άγιος Λουκάς Κριμαίας ο ιατρός

[toula]

"Δεν θέλω να χαλάσω τον χαρακτήρα μου.."
(Λεμεσού Αθανάσιος για Ιωσήφ Βατοπαιδινό)

Ο γέροντας μας ο Ιωσήφ ο Βατοπαιδινός ήταν πολύ έξυπνος άνθρωπος, πανέξυπνος. Ήταν δηλαδή ανώτερα έξυπνος από το συνήθη άνθρωπο. Παρά ταύτα όμως ήταν πολύ απλούς. Όταν εμείς πηγαίναμε να του πούμε: γέροντα, καλά δεν καταλαβαίνετε ότι αυτός σας εκμεταλλεύεται! Αυτός σας κατηγορεί! Αυτός σας χρησιμοποιεί για πονηρούς λόγους, δικούς του! Μας έδινε να καταλάβουμε ότι εμείς σκεφτόμαστε λάθος και ότι ο ίδιος δεν ήθελε να σκεφτεί έτσι. Και μας το έλεγε: "Δεν θέλω να χαλάσω το χαρακτήρα μου. Δεν θέλω να σκέφτομαι όπως σκέφτεσαι εσύ!". Και με μια ματιά του έβλεπε τον άλλο άνθρωπο όπως είναι. Σαν το βλέμμα του να είχε ηλεκτρόδια, σε διαπερνούσε από τη μια άκρη μέχρι την άλλη! Ήξερε πολύ καλά. Αφού όταν καμιά φορά πηγαίναμε να του δικαιολογηθούμε, έλεγε: "Μην κουράζεσαι παιδί μου. Εγώ σε βλέπω και απ' έξω και από μέσα."
Ήξερε τα πάντα. Δεν μπορούσαμε να κρυφτούμε από αυτόν. Αλλά παρά ταύτα έβλεπε τον άνθρωπο με μία αθωότητα. Και αυτό, ξέρετε, ότι χρειάστηκα πολλά χρόνια για να το καταλάβει το μυαλό μου, πώς γινόταν αυτό το πράγμα. Δεν μπορούσα να καταλάβω πώς ο γέροντας, τόσο έξυπνος, εν τούτοις άφηνε τους άλλους ανθρώπους να τον εκμεταλλεύονται και να τον χρησιμοποιούν. Και όταν ερμήνευα στους αδερφούς εδώ (στις ομιλίες του) τον ύμνο της αγάπης που λέει:
«ἡ ἀγάπη οὐ λογίζεται τὸ κακόν»
τότε κατάλαβα και τον γέροντα. Ότι δεν ήθελε να λογίζεται το κακό γιατί είχε πολλή αγάπη. Αγαπούσε τους αδερφούς του ως εικόνες Θεού και δεν ήθελε να βάλει κακό λογισμό για τους άλλους παρόλο που η λογική του, του το έλεγε. Το έβλεπε. Η καρδιά του όμως είχε άλλη λογική.
Για μας ήταν σκάνδαλο ο γέροντας! Λέγαμε, καλά δεν το βλέπει; δεν το καταλαβαίνει;
Πώς το ανέχεται; Θυμάμαι μια φορά ήταν ένας Θεολόγος εκεί στο γέροντά μας και του λέει: "Καλά, γέροντα, πώς τον ανέχεστε αυτόν;" Και ο γέροντας κούνησε το κεφάλι του και λέει: "Πώς ανέχεται ο Θεός εμένα!"
Αυτόν τον λογισμό είχε. Δεν σκεφτόταν πως ανέχομαι εγώ τον αδερφό μου. Σκεφτόταν πως ανέχεται ο Θεός εμένα. Και με αυτόν τον λογισμό δεν έβλεπε τον αδερφό ως βάρος.

π. Αθανάσιος Μητρ. Λεμεσού

[toula]

"Είναι πολύ δύσκολο να διαγνώσεις μέσα σου την υπερηφάνεια. Να όμως μερικά συμπτώματα.."
- Να θυμάσαι και να φοβάσαι δυο λογισμούς: Ο ένας λέει: είσαι άγιος, κι ο άλλος: δεν θα σωθείς.
Κι οι δυο λογισμοί προέρχονται από τον εχθρό (δηλ. τον διάβολο) και δεν έχουν αλήθεια μέσα τους. Εσύ όμως να σκέφτεσαι: Εγώ είμαι μεγάλος αμαρτωλός, αλλά ο σπλαχνικός Κύριος αγαπά πολύ τους ανθρώπους και θα συγχωρήσει σ’ εμέ τις αμαρτίες μου.
- Πονηροί λογισμοί καταπονούν τη υπερήφανη ψυχή, κι αν δεν ταπεινωθεί, δεν θα βρει ανάπαυση απ’ αυτούς.
- Στην πλάνη πέφτει κανείς είτε από απειρία είτε από υπερηφάνεια.
- Αν δεις κανένα όραμα ή εικόνα ή όνειρο, μην το εμπιστεύεσαι.
- Είναι πολύ δύσκολο να διαγνώσεις μέσα σου την υπερηφάνεια. Να όμως μερικά συμπτώματα: Αν σε προσβάλλουν οι εχθροί (οι δαίμονες) ή σε βασανίζουν κακοί λογισμοί, αυτό σημαίνει πως δεν έχεις ταπείνωση. Γι’ αυτό, έστω κι αν δεν αντιλήφθηκες την υπερηφάνειά σου, ταπεινώσου. Αν είσαι οξύθυμος ή, όπως λένε, νευρικός, αυτό είναι αληθινή συμφορά. Κι αν κάποιος πάσχει από παροξυσμούς και φοβίες, οι αρρώστιες αυτές γιατρεύονται με τη μετάνοια, με το ταπεινό φρόνημα και με την αγάπη για τον αδελφό σου, ακόμα και για τους εχθρούς.
- Πως είναι δυνατό να ξέρωμε αν μας αγαπά ο Κύριος ή όχι; Να τα γνωρίσματα: Αν παλεύεις με ζήλο την αμαρτία, τότε σε αγαπά ο Κύριος. Αν αγαπάς τους εχθρούς, είσαι ακόμα πιο αγαπητός στο Θεό. Κι αν διαθέτεις την ψυχή σου για τους ανθρώπους, τότε είσαι πολύ αγαπητός στον Κύριο που κι αυτός έδωσε την ψυχή του για μας.
- Κι εγώ όταν ήμουν στον κόσμο, σκεφτόμουν πώς να η ευτυχία επί της γης: Είμαι υγιής, κομψός, πλούσιος, ο κόσμος μ’ αγαπά-κι είχα αυτή την κενοδοξία. Όταν όμως εγνώρισα με το Άγιο Πνεύμα τον Κύριο, άρχισα πια να θεωρώ όλη τη δόξα του κόσμου σαν καπνό που τον διασκορπίζει ο άνεμος.
- Ο Κύριος δίνει τον παράδεισο και την Βασιλεία Του σ’ όποιον μετανοεί. Με το πλούσιο έλεός Του δεν θυμάται τις αμαρτίες μας, όπως δεν θυμήθηκε τις αμαρτίες του ληστή στον σταυρό.
- Αν σκέφτεσαι κακό για τους ανθρώπους, αυτό σημαίνει πως μέσα σου ζει πονηρό πνεύμα και αυτό σου υποβάλλει πονηρές σκέψεις εναντίον των αδελφών. Κι αν κάποιος πεθάνει αμετανόητος, χωρίς να συγχωρήσει τον αδελφό, τότε η ψυχή του θα πάει εκεί που μένει πονηρό πνεύμα, το οποίο είχε κυριεύσει την ψυχή του.
- Τέτοιος είναι ο νόμος: Αν συγχωρείς, σημαίνει πως σε συγχώρεσε και σένα ο Κύριος. Αν όμως δεν συγχωρείς τον αδελφό, σημαίνει πως η αμαρτία σου μένει μαζί σου.

Άγιος Σιλουανός Αθωνίτης

[toula]

"Ο άνθρωπος που δέχεται το πνεύμα το Άγιο.."

..Όταν μέσα μας, αρχίζει να κατασκηνώνει το Πνεύμα το Άγιο, το πρώτο που μας διδάσκει και μας κατηχεί, είναι να γνωρίσομε τη δική μας ασθένεια, να γνωρίζομε τα δικά μας λάθη, να γνωρίζομε με κάθε ακρίβεια, τις απροσεξίες που κάναμε και που κάνομε, και να προσπαθούμε να είμαστε αυστηροί στον εαυτό μας και επιεικείς στους άλλους.. Πραγματικά, ο άνθρωπος που δέχεται το Πνεύμα το Άγιο, δέχεται αυτή τη χάρη τόσο έντονα, που αγαπά τους ανθρώπους όπως είναι, και όχι όπως θέλει αυτός να είναι.

Γέροντας Εφραίμ Βατοπαιδινός

[toula]

"- Όχι σε μένα τον αμαρτωλό. Στον Χριστό, στον Χριστό!"

Με πήγαν κάτι πνευματικοπαίδια μου στην Κρήτη και πήγα κι εγώ την Κυριακή στην εκκλησία.
Κάθισα σε μία γωνιά, έτσι μαζεμένος.
Μετά από λίγο ήρθε μία γυναίκα να εκκλησιαστεί και άρχισε να φωνάζει:
-Τι τον θέλετε αυτόν τον παπά εδώ, διώξτε τον καλόγερο, δεν μπορώ.
Ο κόσμος δεν με είχε δει. Λίγοι με είδαν.
Εγώ άρχισα να προσεύχομαι. Μα όσο εγώ προσευχόμουν, τόσο περισσότερο φώναζε αυτή.
Την έβγαλαν έξω, αλλά έλεγε πως τάχα θέλει να μπει μέσα για τη Λειτουργία και την άφησαν. Μόλις μπήκε, άρχισε πάλι να φωνάζει. Την κρατούσαν τέσσερις άντρες δυνατοί και πάλι δεν μπορούσαν να την κάνουν καλά.
Άρχισε να λέει διάφορες βρισιές για μένα και τους είπα να τη φέρουν εκεί μπροστά μου. Όταν την έφεραν, εκεί να δεις πως έκανε...
Τη σταύρωσα και ησύχασε. Ήταν πολύ ταλαιπωρημένη. Δαιμόνιο είχε. Κατάλαβες;
Ξέρεις, δαιμόνιο ήταν και έφυγε.
Τελείωσε η Λειτουργία κι άρχισε ο κόσμος να έρχεται να μου φιλάει το χέρι.
Έπεσαν πάνω μου άλλος να με ακουμπήσει, άλλος πέταγε τη ζακέτα του πάνω μου, άλλος το μαντήλι του, άλλος έβαζε το χέρι του να με αγγίξει.
-Όχι σε μένα τον αμαρτωλό. Στον Χριστό, στον Χριστό!
Τους έλεγα κι έτρεχα γρήγορα να κρυφτώ, μα που να τους ξεφύγω... Να πάρει η ευχή, με νόμισαν για Άγιο. Βρε εμένα τον αμαρτωλό. Να πάρει η ευχή τι πάθαμε.
Ξέρεις τους αγαπώ τους Κρητικούς, είναι καλοί οι καημένοι. Και πολύ εργατικοί. Και λένε ωραίες μαντινάδες.
Ακούεις, βρε τους ευλογημένους, να με νομίζουν για Άγιο. Τι πάθαμε να πάρει η ευχή;

Άγιος Πορφύριος ό Καυσοκαλυβίτης

[toula]

Όσιος Ιάκωβος Τσαλίκης (22Νοεμ)
Χρόνια πολλά!

"Τι με νοιάζει εμένα τι κάνει ο άλλος;
Εγώ τι κάνω..!!
Κι αν κάνει κάτι εγώ θα το σκεπάσω..
Μην καταλαλείτε...
Να μην κατακρίνουμε κανέναν, γιατί φεύγει η ταπείνωση."
"Για κάθε τι πειρασμικό που σε αναστατώνει ψυχολογικά, ρίχτα πίσω. (Και έκανε και την ανάλογη κίνηση–χειρονομία.)
Να κυλούν οι μέρες μας με ηρεμία και πραότητα
Εσύ μην στενοχωριέσαι, μην τα βάζης μέσα σου και στενοχωριέσαι. Οι στενοχώριες τρώνε τον άνθρωπο.
Εμένα οι στενοχώριες με φάγανε, αρρώστησα από την καρδιά και τα άλλα.
Εσύ θα δέσης την ψυχή σου στον βράχο της πίστεως.
Όσα κύματα κι αν έρχονται, θα σπάνε εκεί πάνω στον βράχο της πίστεως και θα κατανικώνται όλα τα εμπόδια."
Αγώνας, προσευχή, πίστη.
Να έχουμε ταπείνωση,

[toula]

Τη αυτή ημέρα (22 Νοέμβρη) μνήμη του οσίου πατρός ημών Ιακώβου Τσαλίκη.
Την ευχή του να έχουμε.
"Παιδί μου, δεν είναι σωστό αυτό που έκανες,είναι αμαρτία.."
Ο μακαριστός άγιος γέροντας π. Ιάκωβος Τσαλίκης ήταν στην εξομολόγηση πολύ επιεικής χωρίς όμως και να παραβαίνη τους Κανόνες. Έλεγε: «Αν σε μια κοπέλλα που έκανε, ας πούμε, έκτρωση και μόλις εξομολογηθεί την αμαρτία της εγώ ως πνευματικός της πω ότι είναι φόνισσα, ότι δολοφόνησε το παιδί της και ότι εφτά χρόνια δε θα κοινωνήση και κατόπιν τη βγάλω από το εξομολογητήριο, τι συνέπειες θα έχουν όλα αυτά για την ψυχή της;
Ενώ αν της μιλήσω με αγάπη και στοργή, λέγοντάς της «Παιδί μου, δεν είναι σωστό αυτό που έκανες, είναι αμαρτία» και δεν της βάλω αμέσως κανόνα, αλλά τη συμβουλέψω και την ξαναδώ σε δεκαπέντε ημέρες η ένα μήνα σιγά – σιγά θα τακτοποιηθή η ψυχή της. Ο άνθρωπος δεν πρέπει να φεύγη από την Εκκλησία πληγωμένος, αλλά θεραπευμένος!
Εγώ, πάτερ μου, δε μισώ τον άνθρωπο αλλά την αμαρτία».

Όσιος Ιάκωβος Τσαλίκης