Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

Για να υπάρχει Νυμφίος πρέπει να υπάρξει νύμφη. Δηλαδή η πιο βαθιά καθάρια γωνιά της ψυχής μας. Αυτή είναι η νύμφη. Όμως για να πραγματοποιηθεί συνάντηση αυτή χρειάζεται έρωτας. Στο γεροντικό
λέει, «εάν έχεις καρδιά μπορείς να σωθείς..». Δηλαδή εάν μπορείς να αγαπήσεις και να δοθείς δίχως κρατούμενα και υπολογισμούς, τότε μπορείς να βρεις τον Θεό, τον άλλον.

Πόσες φορές στο χώρο της θρησκείας, άνθρωποι του νόμου και όχι της Χάριτος, δεν μας είπαν ότι ο έρωτας, η αγάπη, ο πόθος και η έλξη, η δίψα για τον άλλον, είναι αμαρτία; Πόσες φορές δεν ενοχοποίησαν εκείνο που μας κάνει ανθρώπους, την επιθυμία, την δίψα, την ελευθερία και θέληση να κινηθώ προς τον άλλον.

Μπορεί όμως ένας ανέραστος άνθρωπος να γνωρίσει τον Χριστό; Κάποιος που φοβάται να δοθεί, να αφεθεί, να τσαλακωθεί, να πέσει στα πατώματα, να κλάψει και να πενθήσει, μπορεί να αισθανθεί την παρουσία του Νυμφίου;

Μονάχα η αγάπη ξέρει να δίνει χωρίς να ζητάει, να ζει χωρίς να υπολογίζει, να αφήνεται χωρίς να κρατιέται, να πεθαίνει για τον αγαπημένο της.

Η εκκλησία του Χριστού, του Αγίου Πορφυρίου και Ισαάκ του Σύρου, μας λέει ότι για σωθείς, πρέπει να προσέξεις κάτι πολύ σημαντικό, να μην χάσεις την καρδιά και την ανθρωπιά σου.
Πολλές φορές στην προσπάθεια μας να γίνουμε «πνευματικοί άνθρωποι» χάσαμε την ανθρωπιά μας.
«Αναζητώντας» τον Θεό, χάσαμε τον άνθρωπο. Εάν δεν μάθεις να ερωτεύεσαι, να αγαπάς, να συνδέεσαι, να σχετίζεσαι, να μοιράζεσαι, να δίνεσαι και να ταπεινώνεσαι, δεν θα αναγνωρίσεις ποτέ στο πρόσωπο του Νυμφίου της Μεγάλης Εβδομάδος τον Χριστό.

Θα βλέπεις τα κατορθώματα και τις πνευματικές αρετές σου. Τους νόμους και κανόνες που αρέσκεσαι να επιδίδεσαι ικανοποιώντας το "εγω" σου, μα δεν θα μάθεις ποτέ οτι "σε κάθε έρωτα ξαναζεί η εμπειρία της γεύσης του παραδείσου και της απώλειας του...."

π. Χαρ. λίβυος Παπαδόπουλος

[toula]

Μετά τον ορισμό από τον εισαγγελέα δικάσιμης τακτικής ημερομηνίας για τον Σεβ. Μητροπολίτη Κερκύρας κ. Νεκτάριο και τις εν γένει εξελίξεις γίνεται σαφές και πέρα πάσης αμφιβολία ότι αυτό που ενοχλεί είναι η θεία κοινωνία. Η προσπάθεια να απαγορευθεί εντελώς η θεία λειτουργία αντικαταστάθηκε με την άδεια για την τέλεση της κολοβωμένη χωρίς τη συμμετοχή πιστών. Η ίδια όμως η ουσία της ορθόδοξης Λατρείας προϋποθέτει την κοινωνία των προσώπων χωρίς τα οποία δε μπορεί να τελεστεί η Λατρεία. Οι μάσκες έπεσαν. Η θεία κοινωνία, το κέντρο της θείας Λατρείας έχει πλέον ποινικοποιηθεί. Θεωρείται εξ ορισμού μολυσματικός παράγων ο οποίος όχι μόνο διασπείρει τον ιό αλλά και τον ....παράγει κι όλας!!! Η Εκκλησία είναι αυτή ταύτη η θεία Λατρεία. Και η Εκκλησία είναι η Σύναξη των πιστών. Δε μπορεί να υπάρξει διαχωρισμός σ' αυτά. Η Εκκλησία δε μπορεί να αυτοκαταργηθεί. Γιατί δε ζει για τον εαυτό της αλλά για να προσφέρει Χριστό και Ζωή στον καθένα που τα έχει ανάγκη. Λυπάμαι που δε μπορώ να υπακούσω στην πρωτοφανή απόφαση της Ιεράς Συνόδου η οποία επιχειρεί να φιμώσει την έκφραση άποψης και λογου. Η υπακοή δε μπορεί να βασίζεται στην καταπίεση της συνείδησης. Δεν υπάρχει τέτοιου είδους υπακοή στην Ορθόδοξη ασκητική. Ο καθένας λοιπόν να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και στη ποιμαντική του ευθύνη. Ο κόμπος έφτασε στο χτένι και δε πάει άλλο. Θα ήταν καλό όλοι μας να αναρωτηθούμε τι είμαστε και πως τοποθετούμαστε. Είμαστε Χριστιανοί; Τι σημαίνει αυτό και πως επιβεβαιώνεται. Γιατί τα λόγια και οι λέξεις έχουν χάσει το νοημά τους. Και τώρα είναι η ώρα να δούμε εάν θα αποδεχθούμε το διωγμό της πίστεώς μας η θα συνταχθούμε με τους διώκτες. Δε ξέρω τι γνώμη έχει ο καθένας για τον Μητροπολίτη. Και παράπονα και διαφορετικές εκτιμήσεις και λάθη ενδεχομένως υπάρχουν. Όλα ανθρώπινα. Εδώ όμως ο Μητροπολίτης διώκεται γιατί λειτούργησε και έκανε αυτό που πρέπει να κάνει ως Επίσκοπος. Δε διώκεται για κάτι άλλο. Και στο πρόσωπο του διώκεται η Εκκλησία ο κλήρος και ο πιστός λαός. Εάν ο κ Εισαγγελέας θέλει να είναι συνεπής απέναντι στο νόμο θα πρέπει να διώξει μαζί με τον Μητροπολίτη και τους 180 Ιερεις της Ιεράς Μητροπόλεως Κερκύρας αλλά και όλα τα στελέχη, επιτρόπους, ψάλτες και ενορίτες όλων των ενοριών της Ιεράς Μητροπόλεως. Γιατί όλοι στη λατρεία είμαστε ένα με τον επίσκοπό μας, και δε μπορεί να υπάρξουμε χώρια. Ακόμη κι αν ο Επίσκοπος δε λειτουργήσει εμείς λειτουργούμε εξ ονόματος του και κάνουμε αυτό που μας ανέθεσε και που εκείνος για διάφορους λόγους δε μπορεί να κάνει. Στην ιστορία της Εκκλησίας ένα έχει αποδειχθεί. Οι διώξεις δε μας τρομάζουν. Μας πεισμώνουν. Μας κάνουν πιο δυνατούς πιο συνειδητοποιημένους. Μας βοηθούν να κάνουμε αυτό που ο καιρός της ομαλότητας πολλές φορές δε μας επιτρέπει. Κι αν μπορούν να μας απειλήσουν, να εκμεταλλευθούν αδυναμίες η και λάθη ας το κάνουν. Η αλήθεια, η πίστη, η Εκκλησία και η Λατρεία της είναι πάνω από αυτά γιατί δεν απευθύνονται σε τέλειους αλλά σε αγωνιζόμενους ανθρώπους με λάθη και αδυναμίες. Και η σωστική χάρη του Θεού όλα τα θεραπεύει με τον αγώνα και την θεραπευτική αγωγή της πνευματικής ζωής και τη φαρμακευτική αγωγή της Λατρείας. Να θυμούνται όσοι πρέπει, ότι την πίστη μας δε θα την παραδώσουμε. Θα αγωνιστούμε όσο μπορούμε. Όχι για πρόσωπα, αλλά για την δυνατότητα να ζούμε να υπάρχουμε να κοινωνούμε και να λατρεύουμε το Θεό. Πόλεμος λοιπόν. Στα χαρακώματα. Και ο Θεός βοηθός.

Αρχιμ. Σπυρίδων Σκορδίλης.

[aposal]

«Με την πίστη στο Θεό, η ζωή μας αποκτάει νόημα, σκοπό, στήριγμα. Η ψυχή είναι γεμάτη από έναν ανεκτίμητο θησυαρό».
Άγ. Λουκάς Κριμαίας

[toula]

Ὦ δυστυχισμένοι! Κι ἂν τὰ στόματα τῶν νηπίων πάψουν νὰ δοξολογοῦν, κι αὐτὰ τὰ ἄψυχα θὰ φωνάξουν καὶ θὰ ποῦν: Χαῖρε Χριστέ!
Χαῖρε, θὰ πῇ ὁ ἥλιος, γιατὶ Αὐτὸς τοῦ δίνει τὸ φῶς!
Χαῖρε, θὰ πῇ ἡ σελήνη, γιατὶ κι αὐτὴ δικό Του κτίσμα εἶνε!
Χαῖρε, θὰ τοῦ ποῦν τὰ ἄνθη, τὰ πουλιά, ἡ φύσις· ὅλα ὑμνοῦν ἀσιγήτως τὸ μεγαλεῖο Του!

Μάταια λοιπὸν κοπιάζετε, φαρισαῖοι, παλαιοὶ καὶ νέοι... Ὁ Ἰησοῦς θὰ ὑμνῆται αἰωνίως!
Βασιλιᾶδες θὰ πέφτουν, κράτη θ᾽ ἀφανίζωνται, δόξες θὰ σβήνουν, ὅλα θὰ μαραίνωνται· ἡ δόξα ὅμως τοῦ Ἰησοῦ θὰ θάλλῃ καὶ ἀπὸ πλῆθος στόματα θ᾽ ἀκούγεται ὁ ὕμνος Του!

Τί νομίζουμε κ᾽ ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί, ἀδελφοί μου;
Άν ἐμεῖς δὲν τρέξουμε στὶς ἐκκλησίες νὰ τὸν ὑμνήσουμε καὶ δὲν βγοῦμε νὰ τὸν ὑποδεχθοῦμε μετὰ βαΐων, λέτε νὰ μειώνεται τὸ μεγαλεῖο Του;
Δὲν ζημιώνεται καθόλου· ὁ Χριστὸς δὲν χάνει τίποτε ἀπὸ τὴ δόξα Του!
Δὲν ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ μᾶς καὶ τοὺς ὕμνους μας· ὁ δικός μας ὕμνος εἶνε ἕνας κόκκος ἄμμου, δὲν πρόκειται νὰ Τοῦ προσθέσῃ τίποτε σημαντικό.
Ἐμεῖς ἔχουμε ἀνάγκη ἀπὸ Ἐκεῖνον, καὶ γι᾽ αὐτὸ πρέπει νὰ τρέξουμε στὴν ὑποδοχή Του!

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

[toula]

Μεγάλη Τρίτη (Μεγάλη Δευτέρα βράδυ):

Την Μεγάλη Τρίτη θυμόμαστε και ζούμε δύο παραβολές:

α) Των δέκα παρθένων (Ματθ. 25,1-13) που μας διδάσκει να είμαστε έτοιμοι και γεμάτοι από πίστη και φιλανθρωπία.

β) Των Ταλάντων (Ματθ. 25,14-30), που μας διδάσκει να είμαστε εργατικοί και πρέπει να καλλιεργούμε και να αυξήσουμε τα πνευματικά μας χαρίσματα

[toula]

Στο μόνο που “έφταιξες” ήταν ότι αγάπησες πολύ.
Κάποιοι δεν μπόρεσαν να αντέξουν την αγάπη Σου.
Αυτοί σε ανέβασαν τελικά στον Σταυρό. Αυτοί σε σταυρώνουν και σήμερα...

Aρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

[toula]

Η αγάπη δεν είναι αυταπάτη.
Ο εγωισμός που μολύνει την αγάπη την κάνει αυταπάτη.

Υποφέρουμε όχι γιατί αγαπούμε,
αλλά γιατί προσδοκούμε εγωιστικά.

Aρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

[Αναστάσιος]

«Οι άνθρωποι έχουν πολλά ελαττώματα και ιδιοτροπίες. Να τους διορθώσουμε όλους, είναι αδύνατον. Δεν μένει λοιπόν άλλη λύση, από το να μάθουμε να υπομένουμε και να τους ανεχόμαστε όλους. Αρκετοί άνθρωποι είναι αγνώμονες. Αν περιμένουμε ανταπόδοση, θα στεναχωρηθούμε. Αν όμως δεν περιμένουμε, τότε θα είμαστε ήρεμοι. Από τους ανθρώπους, να δεχόμαστε ό,τι μας δίνουν. Σε κάποιον προσφέρεις ένα πέλαγος αγάπης. Και αυτός ανταποκρίνεται με τον εξής τρόπο: παίρνει ένα σταγονόμετρο και σου λέει: ''Άνοιξε τα χέρια σου!… Μια…, δύο…, τρεις…'' και σου δίνει δύο – τρεις σταγόνες αγάπης! Τί, να κάνουμε;! Δεκτό και αυτό! Όταν σας αδικούν οι άνθρωποι, να ξέρετε ότι αποκτάτε μετοχές στον Ουρανό. Όταν μας αδικούν οι άνθρωποι, μας δικαιώνει ο Θεός. Γενικά, τους ανθρώπους να τους δεχόμαστε όπως είναι και όχι όπως θα θέλαμε εμείς να είναι».
Αρχιμ. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος

[toula]

Από αυτή την αίσθηση ξεκίνησε το ταξίδι της μετάνοιας και της θεραπείας (Απο το τροπάριο της Κασσιανής).

Νύχτα χωρίς φεγγάρι αλλά οι ακτίνες του ήλιου της δικαιοσύνης φώτισαν την πληγωμένη της καρδιά που βρήκε θεραπεία από τον πλάστη της. Αυτή την αίσθηση παλεύουμε να βιώνουμε μέσα στην Εκκλησία. Η πόρνη δεν είπε στον Χριστό : "Αυτή είμαι και άμα αρέσω, έτσι είμαι ! τελεία και παύλα" , αλλά "Αυτά είναι τα χάλια μου Κύριε γιατρεψέ τα διότι μόνο εσύ μπορείς, πάρε την αμαρτία μου διοτι είναι το μόνο που μπορώ να σου προσφέρω". Έλυσε τα μαλλιά της. Με την λυμένη αμαρτία μέσα από την μετάνοια που μεταμορφώνεται σε αρετή σκουπίζει τα πόδια του Κυρίου ως πράξης ευγνωμοσύνης που η αρρώστια της αμαρτίας είναι πλέον παρελθόν.Η κραυγή της πόρνης ελκύει το φάρμακο της Θείας χάριτος που έχει ως πηγή το πρόσωπο του Χριστού. «οἱ τελῶναι καί αἱ πόρναι προάγουσι ὑμᾶς εἰς τήν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν». Τέτοια βιώματα θέλουν ανοιχτή καρδιά..

π.Σπυρίδων Σκουτής

[toula]

Η μετάνοια της πόρνης διαλύει τους σύγχρονους νεωτερισμούς περί σαρκικών αμαρτημάτων.Η πόρνη γυναίκα είναι άγνωστη.Δεν γνωρίζουμε το όνομα της. Το Ευαγγέλιο δεν διαπομπεύει τον άνθρωπο αλλά τον θεραπεύει.Δεν είναι η Μαρία η Μαγδαληνή. Κάποιοι ερμηνευτές αναφέρουν ότι είναι η γυναίκα που ο Χριστός την προστάτεψε όταν είπε στους παρευρισκομένους "ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω" και στην συνέχεια της λέει "πορεύου καὶ ἀπὸ τοῦ νῦν μηκέτι ἁμάρτανε". Δεν της λέει πήγαινε και γλέντα και δεν τρέχει και τίποτα. Την συγχωρεί αλλά της λέει να σταματήσει αυτό που κάνει διότι οδηγεί την ύπαρξη της στον θάνατο.

Ο "Οίκος" της ακολουθίας μας λέει κάτι το συγκλονιστικό: “Η γυναίκα, που ήταν πριν άσωτη, ξαφνικά παρουσιάσθηκε φρόνιμη και συνετή, αφού μίσησε τα αισχρά έργα της αμαρτίας και τις οδυνηρές ηδονές του σώματος, έχοντας στο νου της τη μεγάλη ντροπή και την κατάκριση , που θα υποστούν οι πόρνοι και οι άσωτοι. Συγκεκριμένα λέει ο "Οίκος" : “Την κρίσιν της κολάσεως”. Λέξεις και βιώματα που μας ανατριχιάζουν. Λέμε στους πνευματικούς να αμνηστεύσουν τα σαρκικά αμαρτήματα λέγοντας οτι δεν τρέχει και τίποτα , δεν πειράζει, δεν βαριέσαι. Αυτό όμως αγαπητοί μου δεν είναι μετάνοια. Μετάνοια με υγεία και αρρώστια μαζί δεν υπάρχει, ούτε ο Χριστός πάει μαζί με τον διάβολο. Η πόρνη μισεί τις ηδονές της σάρκας, σκέφτεται την κόλαση και τα εγκαταλείπει όλα μπροστά στο Χριστό. Η σωτηρία θέλει γενναίες αποφάσεις. Για να πάμε στον Παράδεισο αγαπητοί μου πρέπει να αφήσουμε την αμαρτία, να την παλέψουμε, να την θεραπεύσουμε. Αιχμαλωσία και ελευθερία δεν γίνεται να είναι μαζί.
Στην πορνεία η Εκκλησία έχει την θεραπεία : Εγκατάλειψη και εγκράτεια μέσα από την άσκηση ή το Ιερό Μυστήριο του Γάμου. Άλλες πρακτικές δεν υπάρχουν.
Να μας φωτίσει ο Κύριος να αποκτήσουμε την καρδιά αυτής την πόρνης....η οποία τι έκανε; Απλά, πήρε αποφάσεις ....Εμείς θα πάρουμε ;

π.Σπυρίδων Σκουτής