Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΗΣ ΚΡΟΝΣΤΑΝΔΗΣ: ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΧΡΩΣΤΑΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ

Μη λησμονείς ποτέ ότι κάθε στιγμή και για αναρίθμητα πράγματα είσαι χρεώστης στον Θεό:
για κάθε αναπνοή,
για κάθε ακτίνα ηλίου που σε θερμαίνει,
για κάθε μπουκιά ψωμιού,
για κάθε καλή σκέψη,
για κάθε άγιο αίσθημα,
για κάθε αγαθό έργο,
τέλος για κάθε δωρεά της χάριτος που γαληνεύει και χαροποιεί την καρδιά σου.
Εκείνος σε ενισχύει στον αγώνα σου,
κατασιγάζει τα πάθη σου,
σε φέρνει σ’ επικοινωνία με τον ουρανό.
Πιο πολύ όμως πρέπει να ευγνωμονείς τον Κύριο επειδή πρώτα σου χάρισε τη ζωή, τη βιολογική ύπαρξη, και έπειτα σε αναγέννησε με το άγιο βάπτισμα, σε ένωσε με το σώμα της Εκκλησίας, σε έκαμε παιδί Του, έτσι
«ώστε ουκέτι ει δούλος, αλλ’; υιός ει δε υιός, και κληρονόμος Θεού δια Χριστού» (Γαλ. 4, 7).

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΡΟΣΤΑΝΔΗΣ – Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΣΤΗ ΓΗ.

[toula]

Ο δρόμος που οδηγεί στην ουράνια ζωή είναι ομολογουμένως στενός και γεμάτος θλίψεις(Ματθ. 7, 14), και είναι λίγοι εκείνοι που τον βαδίζουν, γι’ αυτό πρέπει για χάρη της ελπίδας του ουρανού να υπομένομε σταθερά κάθε δοκιμασία του πονηρού. Γιατί όσες θλίψεις και αν υποφέρομε, τι μπορούμε να προσφέρομε αντάξιο του μέλλοντος που μας υποσχέθηκε ο Θεός, ή της παρηγορίας που δίνει από εδώ στις ψυχές μας το αγαθό πνεύμα, ή της λυτρώσεώς μας από το σκοτάδι των παθών της κακίας, ή για το χρέος του πλήθους των αμαρτιών μας; Τα παθήματα του καιρού τούτου δεν ισοσταθμίζουν τη δόξα που μέλλει να μας δοθεί(Ρωμ. 8, 18).

Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος. ὁμιλία 117. Περί ελευθερίας του νου

[toula]

Αυτό είναι σίγουρα για μένα γραμμένο : Ὅταν τὸ σῶμα δοκιμάζεται, τότε ἡ ψυχή ἁγιάζεται. Μὲ τὴν ἀρρώστια πονάει τὸ σῶμα μας, τὸ χωματόκτιστο αὐτὸ σπίτι μας, ἀλλὰ ἔτσι θὰ ἀγάλλεται αἰώνια ὁ νοικοκύρης του, ἡ ψυχή μας, στὸ οὐράνιο παλατάκι ποὺ μᾶς ἑτοιμάζει ὁ Χριστός. Μὲ αὐτὴν τὴν πνευματικὴ λογική, ποὺ εἶναι παράλογη γιὰ τοὺς κοσμικούς, χαίρομαι καὶ ἐγὼ καὶ καμαρώνω γιὰ τὶς σωματικὲς βλάβες ποὺ ἔχω. Τὸ μόνο ποὺ δὲν σκέφτομαι εἶναι ὅτι θὰ ἔχω οὐράνια ἀνταμοιβή. Καταλαβαίνω ὅτι ἐξοφλῶ τὴν ἀχαριστία μου στὸν Θεό, ἀφοῦ δὲν ἔχω ἀνταποκριθῆ στὶς μεγάλες Του δωρεὲς καὶ εὐεργεσίες.

Ἅγιος Παΐσιος Ἁγιορείτης

[toula]

ΜΗΝ ΞΕΘΑΡΕΥΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΛΟΓΙΣΜΟΥΣ-ΛΕΓΕ ΣΥΝΕΧΩΣ ΤΗΝ ΕΥΧΗ
ΑΓΙΟΣ ΙΩΣΗΦ Ο ΗΣΥΧΑΣΤΗΣ

Λοιπόν βιάσου. Λέγε διαρκώς την ευχή. Να μη σταματά καθόλου το στόμα. Έτσι θα την συνηθίσεις μέσα σου και κατόπιν θα την παραλάβει ο νους. Μη ξεθαρρεύεις στους λογισμούς, διότι γίνεσαι μαλθακός και μολύνεσαι. «Ευχή, βία φύσεως διηνεκής», και θα δεις πόση Χάρη θα λάβεις. Η ζωή του ανθρώπου, παιδί μου, είναι θλίψη, διότι είναι στην εξορία. Μη ζητείς τελεία ανάπαυση. Ο Χριστός μας σήκωσε το σταυρό, και μείς θα σηκώσουμε. Όλες τις θλίψεις εάν τις απομένουμε, βρίσκομε Χάρη παρά Κυρίου. Γι’ αυτό μας αφήνει ο Κύριος να πειραζόμαστε, για να δοκιμάζει το ζήλο και την αγάπη που έχουμε προς αυτόν. Γι’ αυτό χρειάζεται υπομονή. Χωρίς υπομονή δεν γίνεται ο άνθρωπος πρακτικός, δεν μαθαίνει τα πνευματικά, δεν φθάνει σε μέτρα αρετής και τελειώσεως.Αγάπα τον Ιησού και λέγε αδιάλειπτα την ευχή και αυτή θα σε φωτίζει στο δρόμο του.Πρόσεχε να μην κατακρίνεις. Διότι από αυτό παραχωρεί ο Θεός και φεύγει η Χάρη και σε αφήνει ο Κύριος να πέφτεις, να ταπεινώνεσαι, να βλέπεις τα δικά σου σφάλματα. Αλλ’ όταν υποχωρεί η Χάρη για να δοκιμαστεί ο άνθρωπος, τότε γίνονται όλα σαρκικά και πέφτει η ψυχή. Συ όμως τότε μη χάνεις την προθυμία σου, άλλα φώναζε διαρκώς την ευχή με βία,με το ζόρι, με πόνο πολύ. «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Και πάλι και πολλές φορές, το ίδιο συνεχώς. Και σαν να ατενίζεις νοερά τον Χριστό να του λέγεις• «…Δόξα σοι, δόξα σοι, ο Θεός μου». Και υπομένοντας, πάλι θα έλθει η Χάρη, πάλι η χαρά. Όμως και πάλι ο πειρασμός και η λύπη, η ταραχή και τα νεύρα. Αλλά και πάλιν αγώνας, νίκη, ευχαριστία. Και αυτό γίνεται μέχρις ότου σιγά-σιγά καθαρίζεσαι από τα πάθη και γίνεσαι πνευματικός…Η άσκηση, παιδί μου, θέλει στερήσεις. Θέλει αγώνα και κόπο πολύ. Θέλει να φωνάζεις μέρα και νύκτα στον Χριστό. Θέλει υπομονή σε όλους τους πειρασμούς και τις θλίψεις. Θέλει να πνίξεις θυμό και επιθυμία.Θα κουρασθείς πολύ, μέχρι να καταλάβεις ότι προσευχή χωρίς προσοχή και νήψη είναι χάσιμο χρόνου· κόπος χωρίς πληρωμή. Πρέπει σε όλες τις αισθήσεις μέσα έξω να βάλεις άγρυπνο φύλακα την προσοχή διότι χωρίς αυτήν ο νους και οι δυνάμεις της ψυχής διαχέονται στα μάταια και συνήθη, σαν το άχρηστο νερό που τρέχει στους δρόμους. Ποτέ κανένας δεν βρήκε προσευχή χωρίς προσοχή και νήψη. Κανένας ποτέ δεν αξιώθηκε να ανεβεί προς τα άνω χωρίς πρώτα να καταφρονήσει τα κάτω.

agiotopia.gr

[toula]

Μην υποδεικνύεις, διότι διδασκαλία δίχως θέληση του άλλου, έχθρα είναι και γίνεται αμαρτία και σε εκείνων που ακούει και δεν κάνει και εσύ στεναχωρείσαι και ταράζεσαι. Στον άλλο να λέγεις τόσα, όσα νομίζεις ότι θα σηκώσει, όχι περισσότερα.

(Γέροντας Ιερώνυμος της Αιγίνης)

[toula]

Άγιος Συμεών o Νέος Θεολόγος ~ Ο επαναστάτης Του Χριστού

''Διότι αν ενωθείς με το φως εκείνο ολα θα στα διδάξει..''

Ο Άγιος Συμεών o Νέος Θεολόγος (949-1042 μ.Χ.) υψώνεται με εξουσία και υπεροχή στη θεολογία πάνω από τους περισσότερους άλλους Πατέρες της Εκκλησίας. Αρκεί να θυμηθούμε πως στέκεται τρίτος στη σειρά, μαζί με τον Απόστολο Ιωάννη και τον Άγιο Γρηγόριο Ναζιανζινό, ως οι μόνοι τρεις “θεολόγοι” της Εκκλησίας· μια διάκριση που από μόνη της αναμφισβήτητα επιδεικνύει την απαράμιλλη εξουσία του στο δόγμα της Θεότητας.
Ο Άγιος Συμεών, όπως και ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, ανακεφαλαιώνει τη θεολογία των Πατέρων των προηγούμενων γενεών. Όχι μόνο αναπτύσσει τις διδασκαλίες της Εκκλησίας της 1ης χιλιετηρίδας, αλλά τις επανατοποθετεί εκ νέου δυναμικά με το Άγιο Πνεύμα. Επαναβεβαιώνει την προσήλωση και την Πνευματική προσέγγιση στη θεολογία· κάτι που ήταν σχεδόν χαμένο και λησμονημένο από τον 8ο αιώνα, κάτω από την Αριστοτέλεια επιρροή. Η εκτενής ανάγνωση των προφητικών γραπτών της θεολογίας του είναι αναμφισβήτητα διορθωτική, για έναν τουλάχιστο λόγο· γιατί ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκες των πιστών και της ίδιας της Ορθοδόξου Εκκλησίας, η οποία σήμερα είναι παράλυτη εξαιτίας της πνευματικής της επιφανειακότητας και της στείρας τυπολατρίας.

Το κήρυγμα του Αγίου Συμεών είναι ότι η τελειότης μπορεί να αποκτηθεί σε κάθε εποχή, και ότι η αγιότης είναι προνόμιο όλων των εποχών και όλων των ανθρώπων· διότι ποιός είναι εκείνος που θα πει πως το Άγιο Πνεύμα σταμάτησε να ενεργεί; Είναι επιτακτική λοιπόν η ανάγκη να ακούσουμε εκ νέου τι ο Άγιος Συμεών λέει στην Εκκλησία, ή μάλλον τι ο Χριστός λέει στην Εκκλησία Του...
Επιλεγμένες περικοπές και αποφθέγματα:
''Ἂν δεῖς κάποιον νὰ ἐνοχλεῖται ἀπὸ τὰ πάθη, μὴ μισήσεις τὸν ἀδελφό, μὰ τὰ πάθη ποὺ τὸν πολεμοῦν, κι ἂν τὸν δεῖς νὰ τυραννιέται ἀπὸ κακὲς ἐπιθυμίες, πιὸ πολὺ νὰ τὸν σπαχνισθεῖς, μὴ τυχὸν καὶ σὺ πειρασθεῖς...''
_____________________________
«Γίνωσκε, τέκνον, ὅτι οὔτε νηστείᾳ, οὔτε ἀγρυπνίᾳ, οὔτε κόπῳ σωματικῷ, οὔτε τινί ἑτέρῳ τῶν δεξιῶν πράξεων χαίρει ὁ Θεός καί ἐμφανίζεται, εἰ μή ταπεινῇ τε καί μόνῃ ἀπεριέργῳ καί ἀγαθῇ ψυχῇ καί καρδίᾳ...».
Οσίου Συμεὼν του Νέου Θεολόγου, Λόγος ΙΣΤ΄
_______________________________________
«Μάθετε καλά, αδελφοί, το αληθές εκτύπωμα της σφραγίδας του Χριστού. Αναγνωρίστε, οι πιστοί, τις ιδιότητες του χαρακτήρα της. Μία πραγματική σφραγίδα υπάρχει, η έλλαμψη του Πνεύματος, αν και πολλές είναι οι όψεις των ενεργειών της και πολλά τα γνωρίσματα των αρετών της…
Και όπου υπάρχει απαύγασμα φωτός, εκεί υπάρχει χορηγία όλων των καλών και η σφραγίδα του Αγίου Πνεύματος φυτεμένη στην καρδιά…
Αν όμως δεν λάβαμε ακόμη τον Χριστό ή τη σφραγίδα Του και δεν διακρίνουμε τα προαναφερθέντα σημεία μέσα μας, αλλά αντίθετα μάλλον ζει μέσα μας ο δόλιος κόσμος και εμείς ζούμε δυστυχώς σ’ αυτόν…
είμαστε πραγματικά ελεεινοί και πανάθλιοι και ξένοι προς την αιώνια ζωή και τη Βασιλεία των ουρανών, μη έχοντας αποκτήσει μέσα μας τον Χριστό, αλλά έχοντας μέσα μας τον κόσμο ζωντανό, αφού μέσα σ’ αυτόν ζούμε και τα γήινα σκεπτόμαστε.»
(Κατηχητικός Λόγος 2:13)
______________________
«Δεν ήρθα για να κρίνω τον κόσμο, αλλά για να σωθεί ο κόσμος μέσω Εμένα… έστειλε ο Θεός τον Υιό Του τον κόσμο, ώστε καθένας που πιστεύει σ’ Αυτόν να μην χαθεί, αλλά να έχει ζωή αιώνια» (Ιωάννης 3:16). Επομένως, όποιος πιστεύει αυτά με όλη την καρδιά του, και είναι βέβαιος ότι ο Χριστός δεν ήρθε για να κρίνει αλλά για να σώσει, και όχι από τα έργα, ή τους κόπους και τους ιδρώτες, αλλά με μόνη την πίστη σ’ Αυτόν, πες μου, πώς άραγε δεν θα Τον αγαπήσει με όλη την ψυχή του και με όλη τη διάνοιά του;
Γι’ αυτό όλοι οι τελειοποιημένοι στην αγιοσύνη και στην αρετή δωρεάν σώθηκαν και όχι από έργα δικαιοσύνης· και όχι μόνο αυτοί, αλλά και οι μετέπειτα τελειοποιημένοι έτσι θα σωθούν. Επειδή όμως «όχι από τα έργα του νόμου, για να μην καυχηθεί κανείς» (Εφεσίους 2:9), σύμφωνα με τον θείο Απόστολο Παύλο, γίνεται η σωτηρία στους πιστούς, δεν πρέπει να στηριζόμαστε καθόλου στα έργα· στις νηστείες, λέω, και στις αγρυπνίες, ή στο να κοιμάται κανείς στο πάτωμα και στην πείνα και τη δίψα, στο να καθηλώσουμε με σίδερα το σώμα, το να ταλαιπωρούμαστε με τρίχινα ενδύματα.
Αυτά δεν έχουν καθόλου ισχύ, αφού πολλοί και από τους κακούργους και φτωχούς, ενώ υπέστηκαν αυτά, έμειναν οι ίδιοι, αφού δεν άφησαν την κακία τους ούτε έγιναν ανώτεροι από την κακία τους. Βέβαια σε μερικούς συμβάλλουν και αυτά και σύρουν το σώμα στην ταπείνωση, ή μάλλον στην αδυναμία και ασθένεια.
Όμως, δεν ζητά αυτό μόνο ο Θεός, αλλά πνεύμα συντετριμμένο και καρδιά συντετριμμένη και ταπεινωμένη ποθεί· και επιθυμεί την καρδιά μας να λέει σ’ Αυτόν με καταβεβλημένο φρόνημα:
«Ποιος είμαι εγώ, Κύριέ μου, Δεσπότη και Θεέ, που κατήλθες και ενσαρκώθηκες και πέθανες για μένα, να με απαλλάξεις από το θάνατο και τη φθορά και να με καταστήσεις κοινωνό και μέτοχο της δόξας και Θεότητάς Σου;»
Όταν πράγματι φτάσεις σε τέτοια κατάσταση, κατά τις αφανείς κινήσεις της καρδιάς σου, ευθύς αμέσως θα βρεις Αυτόν να σε αγκαλιάζει μυστικά, να σε καταφιλά, και να σου χαρίζει Πνεύμα ευθύ στα έγκατά σου, Πνεύμα ελευθερίας και άφεσης των αμαρτημάτων σου· και όχι μόνο αυτό, αλλά και να σε καταστεφανώνει με τα χαρίσματά Του και να σε καθιστά ένδοξο, αποτελειώνοντάς σε με τη σοφία και τη γνώση.»
(Ηθικός Λόγος 8:1,7-8)
___________________
''Ὅτι ὁ πόθος καί ἡ πρός Θεόν ἀγάπη ὑπερβαίνει πᾶσαν ἀγάπην καί πάντα πόθον ἀνθρώπινον˙ βαφείς δέ ὁ νοῦς τῶν καθαιρομένων ἐν τῷ φωτί τοῦ Θεοῦ ὅλος θεοῦται καί νοῦς ἐκεῖθεν χρηματίζει Χριστοῦ.''
( Οσίου Συμεὼν του Νέου Θεολόγου Λόγος ΛΘ’)
________________________________________
''Να ικετεύεις το Θεό με προσευχές και δάκρυα, να σου στείλει οδηγό απαθή και Άγιο... Αλλά και συ ο ίδιος να μελετάς τις θείες γραφές, και μάλιστα τα πρακτικά συγγράμματα των Αγίων Πατέρων...
για να αντιπαραβάλεις σε αυτά τη διδασκαλία, και τις πράξεις του Διδασκάλου, και γέροντα σου, βλέποντάς τες όπως σε καθρέπτη και εξετάζοντάς τες...
Και όσα είναι σύμφωνα με τις γραφές, να τα εγκολπώνεσαι και να τα κρατάς στο νου σου, τα νόθα όμως και ξένα, να τα διακρίνεις, και να τα απορρίπτεις για να μην πλανηθείς... Γιατί νά ξέρεις, πολλοί πλάνοι καί ψευδοδιδάσκαλοι υπάρχουν σήμερα.''
∽ Ὅσιος Συμεών Νέος Θεολόγος (Πρακτικά καί θεολογικά κεφάλαια)
____________________________________________
«Διὰ τοῦτο ἀνάγκη εἶναι νὰ ἰατρευθῆ ἡ ἀσθένειά μας ἀπὸ τὸν Χριστόν, ὅπου ἦλθεν εἰς τὴν γῆν μόνος ἰατρὸς ἀληθινός, διὰ νὰ ἰατρεύση τὰς ἀσθενείας μας, διὰ τὰς ὁποίας ἁμαρτάνομεν. »
(ΑΓΙΟΥ ΣΥΜΕΩΝ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ ΤΑ ΕΥΡΙΣΚΟΜΕΝΑ)
________________________________________________________
''Εἶσαι ἥλιος κρυμμένος γιά ὅλη τήν ἀνθρωπινη φύση κι ἀνατέλλεις στούς δικούς σου, κι αὐτοί σέ βλέπουν κι ἀνατέλλουν σ΄ ἐσένα, ὅσοι ἦταν πρῶτα στό σκοτάδι, πόρνοι, μοιχοί καί ἄσωτοι, ἁμαρτωλοί, τελώνες. Ὅταν μετανοιώσουν γίνονται γιοί τοῦ Θείου σου φωτός...''
~ Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος Ὕμνος Ε΄
_____________________________________
«Πολλοί ἐννοοῦν τήν πτώση σήμερα ὡς ἠθική πτώση, ἐνῶ ὅταν μιλάη ὁ Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος γιά πτώση δέν ἐννοεῖ ἠθική πτώση, διότι δέν ἔχει ἠθική ὁ Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος.
Ὁ Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος εἶναι ἀσκητής. Διδάσκει ἀσκητική κι ὄχι ἠθική καί σκέφτεται ἀσκητικά καί ὄχι ἠθικά. Ἐννοεῖ ὅτι ἔχουν γίνει τώρα Ἐπίσκοποι ἄνθρωποι πού δέν ἔχουν νοερά προσευχή. Αὐτό ἐννοεῖ.
Γι’ αὐτό εἶναι σάν τούς παλαιοτέρους λαϊκούς, πού δέν εἶχαν ἀκόμα νοερά προσευχή, πού ἦσαν νεοφώτιστοι, ἀλλά ὄχι φωτισμένοι ἀκόμα».
Ὁ ἅγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος ὁμιλεῖ γιά θέωση καί ὄχι γιά μιά ἠθική.
«Ὁ Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος, λέει, γιά νά γίνη κανείς Δεσπότης, ἔπρεπε τήν θεολογία νά τήν κάνη βίωμα. Τώρα τό διαβάζουμε αὐτό καί νομίζουμε ὅτι θέλει νά πῆ ὅτι κάνοντας βίωμα τήν θεολογία, σημαίνει ὅτι γινόμαστε καλά παιδιά. Ὅσοι τά βλέπουν σήμερα αὐτά ταυτίζουν τό βίωμα τῆς θεολογίας μέ τήν ἠθική. Ναί, ἀλλά τό βίωμα δέν εἶναι ἠθική. Τό βίωμα τῆς θεολογίας εἶναι ἡ νοερά προσευχή καί ἡ θέωση, ὄχι ἡ ἠθική».
«Ἐπίσης, ὅταν κάνη λόγο ὁ ἅγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος γιά τό ὅτι οἱ Κληρικοί ἔχουν ἐκπέσει, δέν ἐννοεῖ ἁπλῶς τά ἠθικά παραπτώματα, ἀλλά ὅτι ἔχασαν αἰσθητῶς τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ. Δέν ἐννοεῖ ὁ Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος ὅτι οἱ παπάδες καί οἱ δεσποτάδες ἔχουν γίνει ἀνήθικοι, παλιάνθρωποι μουντζουρωμένοι κ.ο.κ.»
Ἡ ἠθική ~ ''Εμπειρική δογματική'' - π. Ιωάννου Ρωμανίδη
__________________________________________________
''Ένα βράδυ λοιπόν, πού ήταν όρθιος κι έλεγε το « Ο Θεός ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ» με το νου μάλλον παρά με το στόμα, έξαφνα φανερώθηκε πλούσια από ψηλά μια έλλαμψη θεϊκή και γέμισε από φως όλο τον τόπο και ο νέος αγνόησε και λησμόνησε...
αν βρισκόταν μέσα σε σπίτι η αν ήταν κάτω από στέγη, γιατί παντού έβλεπε μόνο φως και δεν ήξερε μήτε αν πατούσε στη γη.
Ούτε φόβο είχε μήπως πέσει, ούτε καμία φροντίδα του κόσμου, ούτε τίποτε άλλο από όσα ταιριάζουν σε ανθρώπους πού έχουν σώμα περνούσε από το λογισμό του. Αλλά μένοντας τελείως μέσα στο άϋλο φως, του φαινόταν πώς έγινε και αυτός φως και λησμόνησε όλο τον κόσμο κι ήταν όλος γεμάτος από δάκρυα κι από ανέκφραστη χαρά και αγαλλίαση.
Και ύστερα από τούτο ανέβηκε ο νους του στον ουρανό κι εκεί είδε άλλο φως λαμπρότερο από το γύρω του· και κοντά σ΄ εκείνο το φως του φάνηκε να στέκεται ο άγιος και ισάγγελος εκείνος γέροντας πού του έδωσε, όπως είπαμε, την εντολή και το βιβλίο.
Αυτά έγιναν όπως ο Θεός γνωρίζει, ο οποίος και τα πραγματοποίησε για λόγους πού μόνο Εκείνος ξέρει, ενώ ο νέος δεν έκανε τίποτε περισσότερο από όσα ακούσατε, πλην είχε ορθή πίστη και αδίστακτη ελπίδα...''
''Λόγος περί πίστεως'' ~ Άγιος Συμεών ο νέος θεολόγος
______________________________________
«Ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος μιλώντας σε μοναχούς παρουσιάζει εναργώς αυτήν την αλήθεια. Τα Μοναστήρια, όπως γνωρίζουμε από την Ορθόδοξη Παράδοση, είναι κυρίως Νοσοκομεία. Θα μπορούσα καλύτερα να ισχυρισθώ ότι είναι ιατρικές σχολές. Ως ασθενείς θεραπευόμαστε και εν συνεχεία μαθαίνουμε τον τρόπο και την μέθοδο της θεραπείας. Γι’ αυτό παλαιά η Εκκλησία ελάμβανε από τα Μοναστήρια, που είναι ιατρικές σχολές, τους ιερείς για να τους τοποθετήση στην σκοπιά του επισκόπου.

Ο Καθηγητής π. Ιωάννης Ρωμανίδης που ενδιέτριψε στο θέμα αυτό γράφει για την απώλεια της Ορθοδόξου αυτής Παραδόσεως:
«Με την πάροδον του χρόνου, όμως, δεν ευρίσκοντο πάντοτε και παντού θεούμενοι ή και φωτισμένοι δι’ εκλογήν και χειροτονίαν εις επισκόπους και πρεσβυτέρους. Και αν υπήρχον, δεν τους ήθελον πάντοτε οι εκλέκτορες. Πολλάς φοράς επροτιμώντο οι απλώς ηθικοί και καλοί, αλλά χωρίς να είναι κάτοχοι της παραδοσιακής θεραπευτικής αγωγής του φωτισμού και της θεώσεως.
Εμφανίζονται δηλαδή επίσκοποι, που εις προτέραν εποχήν θα ήσαν απλώς λαϊκοί, αφού δεν είχον το Άγιον Πνεύμα προσευχόμενον μέσα εις την καρδίαν των αδιαλείπτως. Έτσι εξηγεί τα πράγματα ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος.
Ο Άγιος Συμεών προεκάλεσεν επανάστασιν κατά της καταστάσεως που περιέγραψε, με αποτέλεσμα να επανέλθη εις το κέντρον της Ορθοδοξίας η θεραπευτική αποστολή της Εκκλησίας και να καταλάβη πάλιν την Ιεραρχίαν ο Πατερικός ησυχασμός, όπως προβλέπει ο Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης...»

Ο Ορθόδοξος θεραπευτής, ''Ορθόδοξη ψυχοθεραπεία'' ~ Μητρ. Ναυπάκτου, Ιερόθεος
____________________________________________________
Επεξεργασία κειμένου: Δημήτρης Ρόδης

[toula]

Τον απλό άνθρωπο χαρακτηρίζουν και η τιμιότητα και η ειλικρίνεια.
Απλότητα σημαίνει καθαρότητα ψυχής, ακεραιότητα, ειλικρίνεια, απονήρευτη γνώμη, καθαρότητα του νου και αθωότητα, στην οποία δεν υπάρχει τίποτα σκοτεινό και ύπουλο.

Όλα είναι ανυπόκριτα, ασυγκάλυπτα. Όσοι έχουν αυτήν την χριστιανική απλότητα, πολιτεύονται με ευθύτητα καρδιάς μπροστά στο Θεό και δεν έχουν μέσα τους ίχνος πανουργίας. Τα μάτια τους, το βλέμμα τους, είναι απλά, καθαρά, διαυγή.
Το πρόσωπό τους λάμπει και η καρδιά τους είναι γεμάτη ευφροσύνη. Το μυαλό τους είναι καθαρό σαν αίθριος ουρανός. Οι σκέψεις τους αγνές σαν καθαρό χρυσάφι. Ο λόγος τους αληθινός και η ψυχή τους καθαρή από κάθε ρύπο.
Τον απλό άνθρωπο χαρακτηρίζουν και η τιμιότητα και η ειλικρίνεια. Τον στολίζουν η ακεραιότητα και η σεμνοπρέπεια, ενώ τον τιμά η σταθερότητα του χαρακτήρα του. Αγαπάει με απλότητα καρδιάς και αποσπά την εύνοια όλων.
Αυτός που έχει την αρετή της χριστιανικής απλότητας αγαπάει τον Θεό και ο Θεός αγαπάει αυτόν εισακούοντας την προσευχή του.
Αντίθετη στην αρετή της απλότητας είναι η κακία του πολύπλοκου και του γελοίου.

Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως
Πηγή: Βήμα Ορθοδοξίας

[toula]

Η ψυχή μας είναι κατά κάποιο τρόπο αντανάκλαση της εικόνας του Θεού.
Όσο πιο φωτεινή είναι η εικόνα αυτή,
τόσο πιο καθαρή και γαλήνια είναι η ψυχή.
Όσο λιγότερο φωτεινή είναι η εικόνα, τόσο
πιο σκοτεινή και ταραγμένη είναι η ψυχή.

Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης

[toula]

Συγκλονιστικὰ “φωτογραφικὴ” τῆς ἐποχῆς μας ἡ πρόβλεψη τοῦ ὁσίου Ἀνατολίου
Συγκλονιστικὰ “φωτογραφικὴ” τῆς ἐποχῆς μας ἡ πρόβλεψη τοῦ ὁσίου Ἀνατολίου. Εἶναι αὐτὸ τὸ «λίγο -λίγο», τὸ ἀνεπαίσθητο ροκάνισμα τῆς Πίστεως, τῆς Διδασκαλίας, τῶν Κανόνων, τῆς Τάξεως τῶν Θεσμῶν: Ὁ διάβολος «δὲν θὰ ἀρχίσει κατ᾽ εὐθείαν νὰ ἀπορρίπτη τὰ δόγματα, ἀλλὰ θὰ ἀρχίση ἀνεπαισθήτως νὰ διαστρέφη τὶς διδασκαλίες καὶ τοὺς θεσμοὺς τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὸ πραγματικὸ νόημά τους, ὅπως μᾶς παρεδόθησαν ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Πατέρες ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι.…μὲ τὴν παραβίασιν τῆς πατερικῆς παραδόσεως καὶ τῆς Θείας Τάξεως εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, τῆς Τάξεως ποὺ ἐγκαθιδρύθη ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Θεό».

Προφητικὴ Ἐπιστολὴ
τοῦ ΑΓΙΟΥ ΑΝΑΤΟΛΙΟΥ τοῦ ΝΕΩΤΕΡΟΥ τῆς Ὄπτινα
( + 1927)
. «…Ἀπὸ αὐτὸ θὰ ἐξαπλωθοῦν παντοῦ αἱρέσεις καὶ θὰ πλανήσουν πολλοὺς ἀνθρώπους. Ὁ ἐχθρὸς τοῦ ἀνθρωπίνου γένους θὰ ἐνεργεῖ μὲ πονηρία, μὲ σκοπὸ νὰ ἑλκύση ἐντὸς τῆς αἱρέσεως ἐὰν ἦτο δυνατὸν ἀκόμη καὶ τοὺς ἐκλεκτούς. Δὲν θὰ ἀρχίσει κατ᾽ εὐθείαν νὰ ἀπορρίπτη τὰ δόγματα τῆς Ἁγίας Τριάδος, τὴν θεότητα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν ἀρετὴ τῆς Θεοτόκου, ἀλλὰ θὰ ἀρχίση ἀνεπαισθήτως νὰ διαστρέφη τὶς διδασκαλίες καὶ τοὺς θεσμοὺς τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὸ πραγματικὸ νόημά τους, ὅπως μᾶς παρεδόθησαν ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Πατέρες ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι. Ὀλίγοι θὰ ἀντιληφθοῦν αὐτὲς τὶς πανουργίες τοῦ ἐχθροῦ, ἐκεῖνοι μόνον οἱ πλέον πεπειραμένοι εἰς τὴν πνευματικὴν ζωήν. Οἱ αἱρετικοὶ θὰ πάρουν τὴν ἐξουσίαν ἐπὶ τῆς Ἐκκλησίας καὶ θὰ τοποθετήσουν ἰδικούς των ὑπηρέτας παντοῦ, οἱ δὲ πιστοὶ θὰ καταφρονῶνται.

. Ὁ Κύριος εἶπεν: «ἀπὸ τῶν καρπῶν αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτοὺς»’ καὶ ἔτσι ἀπὸ τοὺς καρπο´θυς των, ὅπως ἐπίσης καὶ ἀπὸ τὶς ἐνέργειες τῶν αἱρετικῶν ἀγωνίσου νὰ διακρίνης αὐτοὺς ἀπὸ τοὺς ἀληθινοὺς ποιμένας. Αὐτοὶ εἶναι πνευματικοὶ ληστές, λεηλατοῦντες τὸ πνευματικὸν ποίμνιον καὶ θὰ εἰσχωροῦν εἰς τὴν αὐλὴν τῶν προβάτων (τὴν Ἐκκλησίαν) ἀναβαίνοντες ἀλλαχόθεν (καὶ ὄχι ἀπὸ τὴν πύλην), ὅπως ἀκριβῶς προεῖπεν ὁ Κύριος. Θὰ εἰσχωροῦν παρανόμως, μεταχειριζόμενοι βίαν καὶ καταπατοῦντες τοὺς θείους θεσμούς. Ὁ Κύριος τοὺς ἀποκαλεῖ κλέπτας (Ἰω. ι’, 1). Πράγματι, τὸ πρῶτο ἔργο ποὺ θὰ κάνουν θὰ εἶναι ὁ διωγμὸς τῶν ἀληθινῶν ποιμένων, ἡ φυλάκισις καὶ ἡ ἐξορία τους, διότι χωρὶς αὐτὸ θὰ εἶναι ἀδύνατον σ’ αὐτοὺς νὰ λεηλατήσουν τὰ πρόβατα. Γι᾽ αὐτὸ παιδί μου, ὅταν ἴδης τὴν παραβίασιν τῆς πατερικῆς παραδόσεως καὶ τῆς Θείας Τάξεως εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, τῆς Τάξεως ποὺ ἐγκαθιδρύθη ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Θεό, γνώριζε ὅτι οἱ αἱρετικοὶ ἔχουν ἤδη ἐμφανισθεῖ, ἂν καὶ πρὸς τὸ παρὸν μπορεῖ νὰ ἀποκρύπτουν τὴν ἀσέβειά τους. Ἀκόμη θὰ διαστρέφουν τὴν Ἁγίαν Πίστιν (Ὀρθοδοξίαν) ἀνεπαισθήτως μὲ σκοπὸ νὰ ἐπιτύχουν, καλύτερα νὰ παραπλανήσουν καὶ δελεάσουν τοὺς ἀπείρους στὰ δίκτυά τους. Ὁ διωγμὸς δὲν θὰ στρέφεται μόνον ἐναντίον τῶν ποιμένων, ἀλλὰ ἐναντίον ὅλων τῶν ὑπηρετῶν τοῦ Θεοῦ, διότι ὅλοι ἐκεῖνοι ποὺ θὰ κυβερνῶνται ἀπὸ τὴν αἵρεσιν δὲν θὰ ἀνέχονται τὴν εὐσέβειαν. Νὰ ἀναγνωρίζης αὐτοὺς τοὺς λύκους μὲ ἔνδυμα προβάτων, ἀπὸ τὶς ὑπερήφανες διαθέσεις τους καὶ τὴν ἀγάπη τους γιὰ τὴν ἐξουσία. Θὰ εἶναι συκοφάντες, προδότες, ἐνσπείροντες πανταχοῦ ἔχθραν καὶ κακίαν. Οἱ ἀληθινοὶ ὑπηρέται τοῦ Θεοῦ εἶναι ταπεινοί, ἀγαποῦν τὸν πλησίον καὶ εἶναι ὑπήκοοι εἰς τὴν Ἐκκλησίαν.
. Οἱ Μονάζοντες θὰ καταπιέζονται μεγάλως ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ ὁ μοναχικὸς βίος θὰ περιφρονεῖται. Τὰ Μοναστήρια θὰ λιγοστεύσουν, ὁ ἀριθμὸς τῶν μοναχῶν θὰ μειωθεῖ καὶ αὐτοὶ ποὺ θὰ μένουν θὰ ὑποφέρουν ποικίλους ἐκβιασμούς. Αὐτοὶ οἱ ἐχθροὶ τοῦ μοναχικοῦ βίου τέλος πάντων ἔχοντες ἐμφάνισιν μόνον εὐσεβείας, θὰ προσπαθοῦν νὰ ἑλκύουν τοὺς μοναχοὺς μὲ τὸ μέρος τῶν, ὑποσχόμενοι σ’ αὐτοὺς προστασία καὶ γήινα ἀγαθά, κακοποιοῦντες τοὺς ἀντιτιθεμένους σ’ αὐτοὺς μὲ διώξεις. Αὐτὲς οἱ κακοποιήσεις θὰ προξενοῦν μεγάλη ἀπόγνωση στοὺς ὀλιγοψύχους, ἀλλὰ ἐσὺ παιδί μου νὰ χαίρεσαι, διότι ἔχεις ζήσει μέχρι τοῦτον τὸν καιρόν, ἐπειδὴ σύμφωνα μὲ τὸν λόγον τοῦ Κυρίου (Ματθ. ι´ 32), πιστοὶ τότε, ποὺ δὲν ἔχουν δείξει τίποτα ἄλλες ἀρετές, θὰ λάβουν στεφάνους μόνον καὶ μόνον ἐπειδὴ ἐστάθησαν στερεοὶ εἰς τὴν πίστιν. Νὰ φοβῆσαι τὸν Κύριον, παιδί μου. Νὰ φοβῆσαι μήπως ἀπολέσης τὸν στέφανον ποὺ ἑτοιμάσθηκε γιὰ σένα. Νὰ φοβῆσαι μὴν ἀποβληθῆς παρὰ τοῦ Κυρίου εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον καὶ τὴν αἰώνιον κόλασιν. Στέκε ἀνδρείως εἰς τὴν πίστιν καὶ ἐὰν εἶναι ἀναγκαῖον ὑπόμενε διωγμοὺς καὶ ἄλλες θλίψεις, διότι ὁ Κύριος θὰ εἶναι μαζί σου καὶ οἱ ἅγιοι Μάρτυρες καὶ Ὁμολογηταὶ θὰ βλέπουν μὲ χαρὰ τοὺς ἀγῶνας σου.

. Ὅμως ἀλλοίμονον στοὺς μοναχοὺς σ᾽ αὐτὲς τὶς ἡμέρες ποὺ θὰ εἶναι δεμένοι μὲ ὑπάρχοντα καὶ πλούτη, οἱ ὁποῖοι ἕνεκα τῆς ἀγάπης, τῆς «εἰρήνης» θὰ εἶναι ἕτοιμοι νὰ ὑποταχθοῦν εἰς τοὺς αἱρετικούς. Αὐτοὶ θὰ ἀποκοιμίζουν τὴν συνείδησή τους μὲ τὸ νὰ λένε «ἐμεῖς συντηροῦμε καὶ σώζομε τὸ μοναστήρι, καὶ ὁ Κύριος θὰ μᾶς συγχωρήση». Οἱ ταλαίπωροι καὶ τυφλοὶ δὲν ἀντιλαμβάνονονται ὅτι διὰ μέσου τῆς αἱρέσεως οἱ δαίμονες θὰ εἰσέρχονται στὸ μοναστήρι, τὸ ὁποῖον δὲν θὰ εἶναι πλέον τότε ἕνα ἅγιο μοναστήρι, ἀλλὰ γυμνοὶ τοῖχοι ἀπὸ ὅπου ἡ χάρις θὰ ἀποχωρεῖ.
. Ὁ Θεὸς ὁπωσδήποτε εἶναι ἰσχυρότερος ἀπὸ τοὺς ἐχθροὺς καὶ ποτὲ δὲν θὰ ἐγκαταλείψη τοὺς ὑπηρέτας του. Ἀληθινοὶ Χριστιανοὶ θὰ εὑρίσκονται ἕως τέλους τοῦ αἰῶνος τούτου, μόνον ποὺ θὰ προτιμοῦν νὰ ζοῦν σὲ ἀπομακρυσμένους καὶ ἐρημικοὺς τόπους. Νὰ μὴν φοβῆσαι τὶς θλίψεις, ἀλλὰ μᾶλλον νὰ φοβῆσαι τὴν ὀλέθριον αἵρεσιν, διότι αὐτὸ εἶναι ποὺ μᾶς γυμνώνη ἀπὸ τὴν θεία χάρη καὶ μᾶς χωρίζει ἀπὸ τὸν Χριστόν. Αὐτὸς εἶναι καὶ ὁ λόγος διὰ τὸν ὁποῖον ὁ Κύριος μᾶς ἔδωσε τὴν ἐντολὴ νὰ θεωροῦμε τοὺς αἱρετικοὺς σὰν Χριστοκαπήλους καὶ εἰδωλολάτρας. Καὶ ἔτσι παιδί μου ἐνδυναμοῦ μὲ τὴν χάριν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Βιάσου νὰ ὁμολογήσεις ὑπὲρ τῆς πίστεως καὶ νὰ ὑπομένεις θλίψεις σὰν καλὸς στρατιώτης τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ (Β Τιμ. β´ 1-3), ὁ ὁποῖος εἶπε «γίνου πιστὸς ἄχρι θανάτου, καὶ δώσω σοι τὸν στέφανον τῆς ζωῆς» (Ἀποκ. β´ 10). Εἰς Αὐτὸν σὺν τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι ἂς εἶναι Δόξα, Τιμὴ καὶ Κράτος εἰς αἰῶνα αἰώνων. Ἀμήν.

Πηγή: romioitispolis.gr

[toula]

«Εκείνοι που ομιλούν πληθωρικά περί αγάπης νοθεύουν το περιεχόμενό της, για να περιπτυχθούν όλους τους αιρετικούς όλων των αποχρώσεων. Είναι τόσο, ψεύτικη αυτή η αγάπη όσο και τα ψεύτικα λουλούδια.»

+ Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης