Ψυχοφελή μηνύματα...

Καθημερινά πνευματικά μηνύματα.

Συντονιστής: Συντονιστές

toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 36277
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Αυτό μπορεί να με κάνει άγιο..! (Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης)

Μα, μπορεί να πεί κάποιος, άν ο αδελφός μου έχει άδικο; είναι σωστό να με κάνει ό,τι θέλει;
Βεβαίως. Σωστό και φυσιολογικό είναι, διότι ο άνθρωπος ενεργεί σύμφωνα με τον χαρακτήρα του.
Όπως η λάμπα φωτίζει, όπως το δάπεδο στηρίζει, όπως ο τοίχος προστατεύει από τον ήλιο ή τον αέρα, έτσι ακριβώς και ο κάθε άνθρωπος ενεργεί ανάλογα με το τι είναι.
Ο νευρικός θα νευριάσει, ο πράος θα σου φερθεί με πραότητα, ο ευγενής θα σου μιλήσει με λεπτότητα, και ο αγενής είναι φυσικό να σου μιλήσει άσχημα.

Όπως στον ευγενή δεν μπορείς να βρείς αγένεια, έτσι και από τον αγενή δεν μπορείς να περιμένεις ευγένεια.
Ο καθένας εκφράζει με την συμπεριφορά του το περίσσευμα της καρδιάς του. Δεν μπορεί να σου δώσει κάτι άλλο, δεν γίνεται να σου δώσει αυτό που θέλεις εσύ.
Άν κάποιος ξέρει να μιλά μόνον άγρια, σημαίνει πως έτσι είναι ο ψυχικός του κόσμος. Όταν εγώ θέλω να μου συμπεριφέρεσαι ορθά, είναι σα να λέγω στο φώς, σταμάτησέ μου τον αέρα, ή στο τραπέζι, βγάλε μου φωνή.

Ο άνθρωπος εκφράζεται όπως ο πατέρας του, η μάνα του, ανάλογα με το κληρονομικό του, με την ζωή που έχει ζήσει μέχρι τώρα. Όλα αυτά πέφτουν επάνω μου. Αυτό που μπορώ εγώ να κάνω, είναι να δέχωμαι τον καθένα όπως είναι, και ιδιαίτερα όταν αντιδρά απέναντί μου, όταν έρχεται εναντίον μου, διότι αυτό μπορεί να με κάνει άγιο.

https://www.askitikon.eu/
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 36277
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Να εισέρχεσαι στα βαθύτερα του άλλου. Να βλέπεις πίσω από τα λόγια του τις σκέψεις του, πίσω από τις πράξεις του την πάλη με τα πάθη του.

Οι περισσότεροι πίσω από μια απρεπή συμπεριφορά θα δούνε έναν αλήτη, έναν άξεστο, έναν αγενή άνθρωπο. Και αυτό είναι λάθος. Πίσω από την συμπεριφορά θα πρέπει να δω τον πόνο του, την αγωνία του, την αδυναμία του, το πρόβλημά του, την απουσία της ειρήνης του. Εάν μείνω στην συμπεριφορά του γίνομαι χειρότερος απ’ αυτόν.

Για να καταλάβουμε τον άλλον θα πρέπει να αποκτήσουμε άλλα μάτια, άλλο νου, άλλη καρδιά, άλλη αίσθηση των γεγονότων. Πίσω από την απρεπή συμπεριφορά καλούμαι να δω το πάθος του ανθρώπου που εκείνη την στιγμή τον κυριεύει, να δω τον αγώνα των δαιμόνων που θέλουν την ρήξη. Εάν δεν τα δω αυτά, τότε και εγώ γίνομαι μαριονέτα της εμπάθειας και της μικρότητας.

Για να δω τον άλλον στο βάθος του χρειάζεται ταπείνωση. Για να αντιλαμβάνομαι και να κατανοώ τον άλλον χρειάζεται οφθαλμός πνευματικός, καρδιά που έχει ησυχία, νους φωτισμένος. Τότε εισέρχομαι στα βαθύτερα του άλλου και μπορώ να τον βοηθήσω γιατί πλέον τον αγαπώ. Τον αγαπώ, γι’ αυτό και τον κατανοώ. Αποδέχομαι ακόμα και το χαστούκι που θα μου δώσει, γιατί βλέπω πίσω από το χαστούκι τον πόθο του να βρει μια αγκαλιά και την αποδοχή.

Είναι όντως δύσκολο να κατορθωθεί αυτό. Εύκολα θα πούμε "ναι μεν αλλά...". Κι όλα αυτά διότι παραμένουμε στον εγωισμό μας, που βαπτίζουμε αξιοπρέπεια και τιμή.
Δυσκολευόμαστε στον βαθμό που είμαστε γατζωμένοι με το δίκιο μας, με την άποψή μας, με το συμφέρον μας.

Η ταπείνωση γεννά την αγάπη μέσα στην καρδιά μας. Και η αγάπη μας παρουσιάζει την αλήθεια για τον άλλον.

Πολλές φορές μένουμε στην επιφάνεια των πράξεων και κρίνουμε επιπόλαια διότι κρίνουμε τους άλλους απ’ αυτά που βλέπουμε να κάνουνε και να λένε. Η απάτη αυτή καταστρέφει τις σχέσεις μας, αποδημεί κάθε προσπάθεια για ειρήνη. Ήμουν μάρτυρας αρκετές φορές σε περιστατικά όπου τα νεύρα ενός ανθρώπου, οι βρισιές του, η σκληρότητά του, μαρτυρούσαν άνθρωπο που έψαχνε έναν φίλο, κάποιον να τον καταλάβει, κάποιον να του δώσει σημασία· κι όταν έγινε αυτό, ο άνθρωπος ησύχασε.Έβριζε τους πάντες και τα πάντα μα ουσιαστικά έλεγε «δεν υπάρχει κανείς που να μ’αγαπά, χρειάζομαι κάποιον ν’αγαπήσω».

Πίσω από νεύρα και παράξενες συμπεριφορές κρύβεται πολλές φορές η συσσωρευμένη αγάπη που έχουνε πολλοί άνθρωποι και η οποία δεν έχει βρει διέξοδο να εκφραστεί.

Είναι παράδοξο κι όμως αληθινό: Αυτοί που έχουνε μέσα τους αξόδευτη αγάπη να καταντούν να συμπεριφέρονται απρεπή, απότομα, λάθος, σκληρά, αγενή, παράξενα. Αγαπούν, μα δεν βρήκανε τον τρόπο για να «ξεθυμάνει» η αγάπη τους. Γι’ αυτό και πολλές φορές η ορμή των συναισθημάτων τους εκδηλώνεται βίαια πληγώνοντας τους άλλους. Άλλο θέλουνε να πούνε μα άλλο λένε, άλλο θέλουνε να κάνουνε και άλλο κάνουνε.

Κάθε άνθρωπος μια αγκαλιά αποδοχής ψάχνει. Κάποιοι την διεκδικούν με λάθος τρόπο. Μην μείνεις στον τρόπο τους, δες αυτό που ψάχνουν και δώσ' το χωρίς να μετράς εάν έκανες καλά ή όχι. Μην βυθομετρείς την αγκαλιά σου, μην βάζεις όρια, γιατί οι πραγματικές αγκαλιές δεν έχουν μέτρο.

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 36277
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Δεν είναι ένα μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς. Δεν είναι ένα αρχιτεκτονικό στολίδι ανεκτίμητης αξίας. Δεν είναι ένα αιώνιο σύμβολο ειρηνικής συνύπαρξης λαών και θρησκειών.

Είναι ο Ιερός Καθεδρικός Ναός της απανταχού Ορθόδοξης Χριστιανοσύνης. Είναι η Μητρόπολη της Ρωμιοσύνης. Και είναι υπό κατοχή. Όλα τα υπόλοιπα είναι ευχολόγια που μας έφεραν εδώ. Ανεχθήκαμε για δεκαετίες να μπαινοβγαίνουμε ως τουρίστες σε μουσείο αντί να επιδιώξουμε να αποδοθεί ως χώρος λατρείας στους Ορθοδόξους. Μας αρκούσε να δίνουμε χρηματικό αντίτιμο για την επίσκεψη μας και να λέμε πως κάναμε το καθήκον μας απέναντι στην Ιστορία και τους προγόνους μας. Απέναντι στους Αγίους της που στέκουν αθυμιάτιστοι κι αλειτούργητοι αιώνες τώρα. Κοιτούμε την Πλατυτέρα και δακρύζουμε και της λέμε σώπα. Όχι ακόμα. Μα πότε λοιπόν;

Θα ρθεις σαν αστραπή. Κι όπως χάθηκες στην πύλη του Αγίου Ρωμανού, έτσι θα φανείς ξανά.

Βασιλεύ Βασιλέων Βασιλεί Βοήθει. Εάλω η Πόλις.

Θεολόγος Παπαδόπουλος
Μοριακός Βιολόγος, αδελφός του Αρχιμ. Παύλου Παπαδόπουλου
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 36277
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Σήμερα τιμούμε ένα σύγχρονο Άγιο ο οποίος είχε το φρόνημα των παλαιών μεγάλων ασκητών.
Ο Άγιος Παΐσιος είναι ένα σύγχρονο παράδειγμα ασκητικού βίου, ταπείνωση, προσευχής, εκκλησιαστικού ήθους, μετανοίας, απλότητας.

Μην μένουμε απλά σε αυτά που είπε.
Ας δούμε πως έζησε.
Μην μένουνε στο προορατικό του χάρισμα αλλά ας δούμε πως χαριτώθηκε από τον Θεό.
Ας δούμε τους αγώνες του κι ας παραδειγματιστούμε.

Δεν έχει νόημα αδελφοί μου να ασχολούμαστε με έναν Άγιο χρησιμοποιώντας (και ερμηνεύοντας) τους λόγους του μόνο και μόνο για να ικανοποιήσουμε την εμπάθεια μας (κυρίως μέσω των διαφόρων προφητειών που του προσδίδονται).

Σκέψου απλά το εξής...
Εσύ που τόσο πολύ προβάλεις τις προφητείες του Αγίου Παϊσίου και τόσο πολύ θυμώνεις γαι τα τελευταία γεγονότα με την Αγιά Σοφιά μας...
Άραγε σήμερα εκκλησιάστηκες;
Άραγε νηστεύεις σύμφωνα με τους κανόνες της Εκκλησίες μας;
Άραγε ζεις με προσευχή και καθαρή ζωή;
Άραγε μελετάς τον Θείο Λόγο καθημερινά;
Πότε εξομολογήθηκες τελευταία φορά;

Δεν σου λέω ότι δεν πρέπει να αγωνιείς για όλα αυτά που συμβαίνουν. Αυτό που σου υπενθυμίζω είναι ότι δεν έχει νόημα να αγωνιείς για όλα αυτά ενώ από την άλλη δεν ζεις εν Χριστώ.

Και την Αγιά Σοφιά να πάρουμε και να λειτουργούμε καθημερινά μέσα εκεί, εάν δεν αλλάξουμε εσωτερικά το μόνο που θα γίνει είναι να χαρούμε κοσμικά. Από εκεί και πέρα όμως θα ωφεληθούμε πνευματικά;
Η σωτηρία μας δεν εξαρτάται από τίποτα άλλο παρά μόνο από την προσωπική μας μετάνοια και πνευματική προσπάθεια που γίνεται ελεύθερα, υπεύθυνα, καθημερινά και ασταμάτητα.

Αυτό μας διδάσκει και μας θυμίζει σήμερα ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης.
Ας πρεσβεύει στον Πανάγαθο Θεό ώστε να ανάψει μέσα μας ο Θείος ζήλος για να αξιωθούμε να εισέλθουμε στην Βασιλεία των Ουρανών.

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 36277
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

"Ο Καλός Θεός όλα θα τα οικονομήσει με τον καλύτερο τρόπο, αλλά χρειάζεται πολλή υπομονή και προσοχή, γιατί πολλές φορές, με το να βιάζονται οι άνθρωποι να ξεμπλέξουν τα κουβάρια, τα μπλέκουν περισσότερο. Ο Θεός με υπομονή τα ξεμπλέκει. Δεν θα πάει πολύ αυτή η κατάσταση".

Aγιος Παϊσιος
aposal
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 25002
Εγγραφή: Παρ Απρ 13, 2007 5:00 am
Τοποθεσία: Απόστολος @ Άγιος Δημήτριος (Μπραχάμι)

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από aposal »

«Μακάριος είναι ο άνδρας που δεν πορεύθηκε στη βουλή των ασεβών και δεν εστάθηκε στην οδό των αμαρτωλών».
(Ψαλμ. α' 1)
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανόμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 36277
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

– Εγώ συνιστώ στους άνδρες, μετά την δουλειά τους, αν βρίσκουν καμιά εκκλησία ανοιχτή, να μπαίνουν να ανάβουν ένα κερί, να μένουν μέσα δέκα-δεκαπέντε λεπτά ή να κάθονται σε κάποιο πάρκο να διαβάζουν ένα κομματάκι από το Ευαγγέλιο, για να γαληνεύουν λίγο, και ύστερα να πηγαίνουν στα σπίτια τους ήρεμοι και χαμογελαστοί.

Άγιος Παϊσιος
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 36277
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Γέροντα, συχνά μου πονάει το στομάχι και δυσκολεύομαι να ανταποκριθώ στα πνευματικά μου καθήκοντα.

-Εσύ κάθεσαι και συζητάς με τους λογισμούς σου, τα βλέπεις όλα μαύρα και βασανίζεσαι χωρίς λόγο έτσι τσακίζεσαι ψυχικά και σωματικά.

Έπειτα από ένα τέτοιο τσάκισμα πονάει και το στομάχι, και πού να βρεθή μετά κουράγιο για πνευματικά; Μπορεί να πάρης κάτι και να σου περάση το στομάχι, αλλά, αν δεν λείψη η στενοχώρια, πάλι θα πονέση.
Μη δέχεσαι τους λογισμούς που σε απογοητεύουν, για να μην αχρηστέψης τα δώρα που σου έχει δώση ο Θεός. Όσο θα τοποθετήσαι σωστά, τόσο θα γαληνεύης και θα ηρεμής, και τόσο η υγεία σου θα καλυτερεύη και δε θα έχης ανάγκη από φάρμακα.
Η στενοχώρια αφοπλίζει τον άνθρωπο. Του ρουφάει όλο το μεδούλι των ψυχικών και σωματικών του δυνάμεων και δεν τον αφήνει να κάνη τίποτε. Δηλητηριάζει την ψυχή και φέρνει ανωμαλίες και στο σώμα. Χτυπάει στα πιο ευαίσθητα μέρη του σώματος και εξασθενεί τον άνθρωπο με το άγχος που δημιουργεί.
Το δηλητηρίασμα από την πίκρα μπορεί να καταβάλη τελείως όχι μόνον έναν ευαίσθητο οργανισμό αλλά και γερούς οργανισμούς. Μια αδελφή εδώ ξέρετε τί δυνατότητες έχει; Μπορεί να κάνη πολύ καλή πνευματική εργασία, και στις δουλειές είναι σπίρτο!
Όλο το μοναστήρι μπορεί να το φέρη βόλτα, αλλά, επειδή την πιάνει αυτό το τσάκισμα από την στενοχώρια, δεν μπορεί να κάνη τίποτε χαραμίζεται. Κι έτσι αχρηστεύεται μια γερή μηχανή.

Από το βιβλίο: «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Ε΄ ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΑΡΕΤΕΣ»
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 36277
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης..

Οσιολ. Μοναχού Ακακίου Καυσοκαλυβίτου, υποτακτικού του Αγίου Πορφυρίου

Θα ήθελα από εκείνη την εποχή να σας διηγηθώ ένα χαριτωμένο περιστατικό.

Πήγα για Σαββατοκύριακο στον Όσιο Δαυίδ και μετά τον Εσπερινό του Σαββάτου,
ο Γέροντας στάθηκε έξω από το ναό και περίλυπος μας είπε ότι ήθελαν να επισκευάσουν το καμπαναριό της Μονής,
αλλά δεν είχαν τα χρήματα.

Έταξα μέσα μου να δώσω πριν φύγω ένα σεβαστό ποσό για να μπορέσει να πραγματοποιηθεί το έργο.
Να συμβάλω και εγώ με την σειρά μου, όσο μπορούσα.

Αλλά την άλλη μέρα ξεκίνησα έφυγα από το Μοναστήρι, ξεχνώντας να εκπληρώσω το τάμα μου.
Μπήκα στο αυτοκίνητο, απομακρύνθηκα διακόσια - τριακόσια μέτρα από το Μοναστήρι και ξαφνικά σβήνει η μηχανή.
Μάταια προσπαθούσα να ξεκινήσω το αυτοκίνητο δεν έπαιρνε μπρος.
Τότε ένιωσα από πίσω μου να με αγκαλιάζει κάποιος μέσα σε μία ζεστή, σφιχτή αλλά και επιτιμητική αγκαλιά.
Εκείνη τη στιγμή αμέσως θυμήθηκα.
Ώ! ξέχασα να δώσω τα χρήματα που έταξα στον Άγιο.
Τότε χαλάρωσε το σφίξιμο και αμέσως η μηχανή πήρε μπροστά.
Γύρισα πίσω και ο Γέροντας Ιάκωβος με περίμενε στην είσοδο του ναού χαμογελώντας.
Λοιπόν, Γέροντα του λέω, αλλά πριν προλάβω να πω το γιατί γύρισα πίσω και τι συνέβη, μου λέει, <<πήγαινε παιδί μου να δώσεις στον Άγιο αυτά που του έταξες>>.
Λοιπόν ήξερε.

Τώρα δεν μπόρεσα εγώ να ξεκαθαρίσω μέσα μου ποιος με αγκάλιασε σφιχτά
Ο Όσιος Δαυίδ η ο Άγιος Ιάκωβος.
Αλλά ότι και να είναι αυτοί ήταν μαζί.
Λοιπόν πήγα εγώ έριξα τα χρήματα στο κουτί, που ήταν μπροστά στην εικόνα του Αγίου, γύρισα πίσω και ακόμα ο Γέροντας περίμενε στην είσοδο, μου έδωσε την ευχή του και με κατευόδωσε.

Από το νέο βιβλίο της Ιεράς Μονής Οσίου Δαυίδ: «Ένας σύγχρονος Άγιος Ο Όσιος Ιάκωβος (Τσαλίκης)

Σελ. 387,388

Έκδοση των Πατέρων της Ιεράς Μονής Οσίου Δαβίδ του Γέροντος Λίμνη Ευβοίας 2018
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 36277
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Ο Γέροντας Ιάκωβος έβλεπε άνθρωπο στην Αμερική...

Στην Αθήνα – διηγείται ο π. Ιωάννης Ν. – ζούσε μία οικογένεια Ελληνοαμερικανών, του κ. Κωνσταντίνου Β. και της κ. Δέσποινας με τέσσερα χαριτωμένα παιδιά (δύο αγόρια και δύο κορίτσια), τα οποία εξομολογούντο τακτικά με την μητέρα τους, η οποία ήταν αγία. Ο πατέρας ευρίσκετο στην Αμερική, γιατί εκεί ήταν η δουλειά του. Όταν τα παιδιά τελείωσαν εδώ τις πρώτες σπουδές τους, μετεκόμισαν στην Αμερική για να συνεχίσουν τις σπουδές τους.

Τελειώνοντας το Λύκειο η κόρη μου Νεκταρία, μας παρεκάλεσαν η αγία αυτή η οικογένεια να την στείλωμε στην Αμερική, για να κάνη σπουδές που δεν μπορούσε να κάνη εδώ. Η Νεκταρία το ήθελε αυτό κι εγώ λόγω εγωισμού ενθουσιάσθηκα, η πρεσβυτέρα όμως ήταν απόλυτα αρνητική. Δεν πήγαμε να πάρη την ευχή του αγίου Γέροντος και η Νεκταρία έφυγε για την Αμερική (στο Πογκαιλάντ, προάστιο της Νέας Υόρκης)· ενεγράφη σ’ ένα από τα μεγαλύτερα Πανεπιστήμια των Η.Π.Α, με αντικείμενο σπουδών “Κλινική Ψυχολογία”.

Επικοινωνούσαμε με το τηλέφωνο τακτικά και η Νεκταρία χωρίς πολύ ενθουσιασμό, μας ανάπαυε τον λογισμό μας ότι όλα θα πάνε καλά.

Όταν είχαν περάσει επτά μήνες, πήγα στον Γέροντα (όλους αυτούς τους μήνες δεν είχα πάει), με δέχθηκε όπως πάντοτε με μεγάλη χαρά και άρχισε να με ανακρίνη λεπτομερώς. «Τι κάνει η Νεκταρία, πάτερ Ιωάννη, τι κάνει η πρεσβυτέρα» και ρωτούσε ονομαστικά για το κάθε παιδί. Και ενώ κάθε φορά με ρωτούσε για τον Μιχάλη που περνούσε έντονα την εφηβεία, εκείνη την στιγμή με ξαναρώτησε λίγο έντονα, «η Νεκταρία τι κάνει, πάτερ Ιωάννη;». Του απαντώ:

– Γέροντα, η Νεκταρία βρίσκεται στην Αμερική.

Για πρώτη φορά μετά από τόσα χρόνια τον είδα λίγο θυμωμένο, λέγοντάς μου:

– Τι κάνει στην Αμερική;

– Γέροντα, την πήρε εκεί μία πνευματική οικογένεια για να σπουδάση.

– Δεν μου λες, πάτερ Ιωάννη: Την Νεκταρία την έστειλες μόνη της στην Ομόνοια ποτέ;

– Όχι, Γέροντα.

– Να πας αμέσως να την πάρης, γιατί η Νεκταρία θα τρελλαθή. Ακούς τι σου λέγω;

Έφυγα, κάνοντας έναν απαίσιο λογισμό: «Σήμερα ο Γέροντας δεν ήταν πνευματοφόρος».

Έρχομαι στην Αθήνα, πρώτη ερώτηση της πρεσβυτέρας, «τι σου είπε ο Γέροντας για την Νεκταρία;». Εγώ όπως πάντοτε “εξυπνάκιας”, απάντησα με απρεπή τρόπο.

– Ο Γέροντας σήμερα δεν είχε φόρμα.

– Θα δούμε, λέει η πρεσβυτέρα, ποιος θα δικαιωθή τελικά. Ο Γέροντας, απ’ ό,τι μου είπες, είναι ήδη αντίθετος.

Μετά από ένα μήνα κτυπάει το τηλέφωνο στις 12 η ώρα τα μεσάνυχτα. Ακούω την Νεκταρία που έκλαιγε γοερώς χωρίς διακοπή, να μου λέγη: «Μπαμπά, είμαι η Νεκταρία, σε παρακαλώ να έλθης να με πάρης, γιατί θα τρελλαθώ». Ήταν ακριβώς τα ίδια λόγια που μου είπε ο άγιος Γέροντας.

Η πρεσβυτέρα ξύπνησε πανικόβλητη, διότι κάτι κατάλαβε, με ρώτησε τι ακριβώς συμβαίνει, της είπα όλη την αλήθεια και με πολλά δάκρυα μου είπε: «Αύριο το πρωί να φύγης στην Αμερική να φέρης το κορίτσι, και δεν μου χρειάζονται σπουδές».

Πήγα, έφερα το κορίτσι σχεδόν πεθαμένο, και έκανε δύο χρόνια να συνέλθη. Ο παππούλης προσευχόταν συνέχεια, και με την ευλογία του αγίου Νεκταρίου, έγινε καλά και άρχισε να κοινωνικοποιήται εν Χριστώ. Επιθυμούσε να δημιουργήση οικογένεια και να αποκτήση παιδιά, τα οποία υπεραγαπούσε.

Παντρεύτηκε με έναν καλόν άνθρωπο, καθηγητή Θεολογίας, αλλά και άριστο αγιογράφο.

Η Νεκταρία μετά τον γάμο της καθυστέρησε να τεκνοποιήση, ο Γέροντας είχε πλέον κοιμηθή, και η Νεκταρία άρχισε να αγχώνεται. Της είπα λοιπόν, να πάη στον τάφο του παππούλη, να τον παρακαλέση καρδιακά κι εκείνος θα ενεργήση τα δέοντα, τώρα μάλιστα που βλέπει από κοντά τον Χριστό.

Έτσι και έγινε· πήγε στον τάφο του παππούλη και τον επόμενο μήνα έμεινε έγκυος. Έχει τώρα έξι παιδιά, του Θεού, τρία αγόρια και τρία κορίτσια πολύ χαριτωμένα.

Από το βιβλίο: “Ο Γέρων Ιάκωβος (Διηγήσεις – Νουθεσίες – Μαρτυρίες)”. Γ’. Μαρτυρίες, σελ. 167. Έκδοση «Ενωμένη Ρωμηοσύνη» 2016.
Απάντηση

Επιστροφή στο “Πνευματικά Μηνύματα”