Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

Κανείς άνθρωπος δεν είναι τέλειος, μπορεί όμως να είναι αληθινός. Καμιά σχέση στον κόσμο αυτόν δεν είναι τέλεια μπορεί όμως να είναι αυθεντική. Όταν αληθινά αγαπάς, είσαι διάφανος. Μπορεί ο άλλος να δει την πιο βαθιά σου σκέψη. Εκείνα τα ανείπωτα της καρδιάς. Δεν έχεις να κρύψεις κάτι, γιατί δεν επιδιώκεις να αποδείξεις τίποτε. Αγαπάς. Αυτό φτάνει. Αυτό φαίνεται, δεν αποδεικνύεται, υπάρχει και βιώνεται. Η αγάπη δεν έχει ανάγκη από απολογισμούς και αποδείξεις, γιατί δεν κρύβεται. Μυρίζει ουρανό.

Ο Νυμφίος της ψυχής μας Χριστός, ζητά αυτόν τον πόθο μας, που τις περισσότερες φορές ξεπερνά τις πράξεις μας. Γιατί πάντα, μα πάντα, νιώθουμε πολλά περισσότερα από αυτά που λέμε ή πράττουμε.
Ο Χριστός κένωσε τον εαυτό του από την θεϊκή δόξα, έγινε κουρελής από αγάπη, άδειασε από κάθε μορφής δύναμη και εξουσία. Στάθηκε γυμνός απέναντι μας, έτοιμος να γίνει η τροφή της πιο βαθιάς μας πείνας. Αποδέχθηκε να πεθάνει στην θέση μας, για να ζήσουμε εμείς. Αυτή είναι η αληθινή φύση της αγάπης. Να πεθαίνεις εσύ για να ζήσει ο άλλος. Να παίρνεις την κόλαση του και να δίνεις τον παράδεισο σου.
Γιατί όταν πραγματικά αγαπάς δεν υπάρχει «αξιοπρέπεια». Δεν ντρέπεσαι για τον έρωτα σου να συρθείς στα πατώματα, να τρέξεις, να παρακαλέσεις, να δοθείς, να τραυματιστείς, να λαβωθείς έως θανάτου. Στον έρωτα πας γυμνός, ξαρμάτωτος. Όποιος προσέχει μην πονέσει απλά δεν αγάπησε ακόμη….

π. Χαρ. λίβυος Παπαδόπουλος

[toula]

Παιδιά μου πολύ σας παρακαλώ,

Ντυθείτε με την πανοπλία που δίνει ο θεός

για να μπορέσετε να αντιμετωπίσετε τα τεχνάσματα του διαβόλου.

Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο πονηρός είναι.

Δεν έχουμε να παλέψουμε με ανθρώπους, αλλά με αρχές και εξουσίες

δηλαδή με τα πονηρά πνεύματα.

Προσέξτε!

"Τον διάβολο δεν τον συμφέρει να δεχτεί κανείς την ύπαρξη του

να σκέφτεται και να αισθάνεται ότι είναι κοντά στον άνθρωπο.

Ένας κρυφός και άγνωστος εχθρός είναι πιο επικίνδυνος από έναν ορατό εχθρό.

Ο πόσο μεγάλος και τρομερός είναι ο στρατός των δαιμόνων.

Πόσο αμέτρητο είναι το μαύρο τους πλήθος!

Αμετάβλητα, ακούραστα, μέρα και νύχτα, επιδιώκουν να σπρώξουν όλους εμάς

που πιστεύουμε στο όνομα του Χριστού, να μας παρασύρουν στο δρόμο της απιστίας της κακίας και της ασέβειας.

Αυτοί οι αόρατοι εχθροί του Θεού, έχουν βάλει ως μοναδικό τους σκοπό μέρα και νύχτα να επιδιώκουν την καταστροφή μας.

Όμως μη φοβάστε, πάρτε δύναμη από το όνομα του Ιησού"

Άγιος Λουκάς ο Ιατρός

[Αναστάσιος]

«γεύσασθε καὶ ἴδετε ὅτι χρηστὸς ὁ Κύριος· μακάριος ἀνήρ, ὃς ἐλπίζει ἐπ᾿ αὐτόν».
(Ψαλμός 32,9)

[toula]

Μην κλαις για τον Χριστό. Αυτός είναι Άρχοντας, Αθάνατος, Υπέροχος, Αιώνιος, Ανεξίκακος, Αληθινός, Αγαπών.
Καθώς Τον βλέπεις να ανεβαίνει τον Γολγοθά, καθώς Τον βλέπεις να απλώνει τα Πανάχραντα χέρια Του πάνω στον Σταυρό, καθώς Τον βλέπεις να υψώνεται πάνω στο Ξύλο ως κακούργος...μην Τον κλάψεις.
----------------------------------
Κλάψε για σένα και για μένα που αρνούμαστε να αλλάξουμε, που προδίδουμε την Αγάπη Του, που εμμένουμε στην αμαρτία μας και στον εγωισμό μας.
Μην κλαις για τον Χριστό, διότι ο Χριστός δεν θέλει να Τον λυπηθείς, αλλά θέλει να Τον δεις κατάματα και να μετανοήσεις. Ο Χριστός δεν θέλει την συμπάθειά μας για τα πάθη Του αλλά τα δάκρυα της προσωπικής μας μετάνοιας.
----------------------------------
Όσο κι αν συγκινούμαστε από τον Σταυρό Του εάν δεν μετανοήσουμε, εάν δεν ταπεινωθούμε, εάν δεν μπούμε στην διαδικασία να ζήσουμε πλέον με υπακοή στην Εκκλησία Του τότε μάταια είναι η συγκίνησή μας, στείρο το δάκρυ μας, κούφια η κατάνυξή μας.
----------------------------------
Ο Χριστός δεν θέλει την λύπησή μας. Ανεβαίνει στον Σταυρό όχι επειδή θέλει να τραβήξει τα βλέμματα, αλλά επειδή αγαπά ό,τι κι αν Του στοιχίσει.
Και πεθαίνει ο Θεός. Ο Θεός νεκρός πάνω σε Σταυρό.
Τί φοβερό;
Τόσο είναι η αγάπη Του που παραδίνεται στην κακία μας, στην αποστασία μας, στο μίσος μας. Παραδίνεται στον θάνατο και δίνει πλέον σωτηρία στους νεκρούς, δίνει ζωή στον Άδη, δίνει φως στο σκοτάδι, δίνει ελπίδα στο αδιέξοδο της αμαρτίας.
----------------------------------
Μην κλαις για τον Χριστό.
Κλάψε για σένα και για μένα. Δάκρυσε και συντρίψου που προσεγγίζεις την πίστη σου στον Χριστό επιπόλαια, ρηχά και έκτακτα.
----------------------------------
Μην κλαις για τον Χριστό που ανεβαίνει στον Σταυρό.
Αυτό που κάνει είναι το καμάρι μας. Αυτός, ο Εσταυρωμένος είναι το καύχημά μας, μα και το παράδειγμα ζωής μας.
----------------------------------
Καθώς προσκυνάς τον Εσταυρωμένο δάκρυσε για σένα, δάκρυσε στα πόδια Του και άσε εκεί τα λάθη και τις αμαρτίες σου, ζήτησε έλεος και φωτισμό και βάλε αρχή μετανοίας και μυστηριακής ζωής. Πάρε δύναμη να πας σε κάποιον πνευματικό και εκεί να καταθέσεις το σκοτάδι σου ώστε να γεμίσεις πλέον φως Χριστού.
----------------------------------
Καθώς προσκυνάς τον Εσταυρωμένο φίλα Τον όχι όπως ο Ιούδας αλλά όπως θα Τον φιλούσε ο Άγιος Ληστής, με μετάνοια και συντριβή, με ελπίδα και πίστη, με απλότητα καρδιάς και αγάπη.

Aρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

[toula]

Όπου υπάρχει σκληρότητα και υπερηφάνεια, εκεί υπάρχει παρακοή και τα σφάλματα. Όπου υπακοή και ταπείνωση, εκεί Θεός αναπαύεται.

Όσιος Ιωσήφ Ησυχαστής

[aposal]

«Η σωφροσύνη δεν εξαρτάται από την ηλικία, αλλά από τη διάθεση. Ο Δαυίδ, αν και είχε άσπρα μαλλιά και ώριμη ηλικία, έπεσε σε μοιχεία και έκανε φόνο».
Αγ. Ιω. Χρυσόστομος

[toula]

Ποια ήταν η πιο σημαντική στιγμή του Χριστού; Ούτε τα θαύματα, ούτε οι θεραπείες, ούτε τα μέγιστα σημεία, αλλά η εκείνη την στιγμή που έγινε απόλυτα "ευάλωτος". Η στιγμή της άκρας ταπείνωσης Του; Η ώρα του Σταυρού, του φόβου, της αγωνίας, της αγάπης που γίνεται θυσία. "Ανήμπορος" και "ανυπεράσπιστος". Προδομένος και ξεχασμένος απο όλους, σαν ένας απλός καθημερινός άνθρωπος που μάχεται με την ελπίδα και την απόγνωση. Η δόξα Του είναι ο Σταυρός του, η αγωνία η ολική παράδοση στο θείο θέλημα, στο σχέδιο της Θείας οικονομίας για την σωτηρία μας. Η ανάσταση ήταν κοντά στην θεία φύση του, η κένωση όμως, ο πόνος, ο σταυρός, φανερώνουν την αγάπη και ταπείνωση του.

Η πιο ιερή στιγμή ενός ανθρώπου είναι εκείνη που φανερώνεται ως ευάλωτος μπροστά μας. Ένας άνθρωπος που ξεσκεπάζει τα πάθη του ή φανερώνει την αδύναμη πλευρά της ύπαρξης του, είναι απόλυτα αγαπητός και ιερός. Γι αυτό ίσως και να μην υπάρχει μεγαλύτερη αμαρτία-αστοχία, από το να εκμεταλλευόμαστε τις αδύναμες στιγμές και πλευρές μιας ανθρώπινης ψυχής. Την στιγμή που ο άλλος ξεγυμνώνεται μπροστά μας, μια μονάχη κίνηση υπάρχει, να τον ντύσουμε με την αγάπη.

π. Χαρ. λίβυος Παπαδόπουλος

[Αναστάσιος]

«Εγώ είμαι ο Πατέρας σου, εγώ ο αδερφός σου, εγώ νυμφίος της ψυχής σου, εγώ το σπίτι που μπορείς να καταφύγεις, εγώ η τροφή σου, εγώ το ένδυμά σου, εγώ η ρίζα σου, εγώ το στήριγμα σου, εγώ είμαι κάθε τι που επιθυμείς, κοντά μου δε θα 'χεις ανάγκη τίποτε . Εγώ και θα σε υπηρετήσω, γιατί ήρθα να υπηρετίσω και όχι να με υπηρετήσουν. Εγώ είμαι και φίλος και μέλος του σώματος σου και κεφαλή και αδελφός και αδελφή και μητέρα, όλα εγώ για σένα, αρκεί να έχεις φιλικά αισθήματα απέναντι μου. Εγώ έγινα φτωχός για σένα με την ενανθρώπηση μου, έγινα και ζητιάνος για σένα, για σένα ανέβηκα στο Σταυρό, για σένα κατέβηκα στον τάφο, στον ουρανό παρακαλώ για σένα τον Πατέρα μου, κατέβηκα στη γη για σένα ως αντιπρόσωπος του Πατέρα μου. Εσύ για μένα είσαι τα πάντα-και αδελφός και συγκληρονόμος και φίλος και μέλος του σώματος μου. Τι περισσότερο θέλεις; Γιατί αποστρέφεσαι Αυτόν που σε αγαπάει;
Είναι φανερό λοιπὸν, είναι ξεκάθαρο από κάθε πλευρά, ότι ο Θεός μας αγαπάει περισσότερο από όσο εμείς τον εαυτό μας».
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

[aposal]

«Μη δίνετε σημασία στα όνειρα. Είτε ευχάριστα είναι τα όνειρα είτε δυσάρεστα, δεν πρέπει να τα πιστεύει κανείς, γιατί υπάρχει κίνδυνος πλάνης».
Αγ. Παΐσιος ο Αγιορείτης

[toula]

Μια φοβερή επιθυμία εκκρεμεί μέσα μας. Εραστές του απολύτου και της τελειότητας. Γεννιόμαστε μαζί της, λες και κάποιος μας έπλασε γι αυτήν και μόνο. Την ζητάμε παντού από το πρώτο μας κλάμα. Στους γονείς μας, στην παιδική αθωότητα και παντοδύναμη εφηβεία, στο έρωτα που ως άλλος παράδεισος μας υπόσχεται αιωνιότητα, για να βιώσουμε τελικά σε όλα αυτά την προδοσία και ματαίωση. Η φαντασία μας είναι παράδεισος μα η πραγματικότητα κόλαση. Είμαστε αδύναμοι αλλά και για μεγάλα πλασμένοι ταυτόχρονα. Γι αυτό η επιθυμία μας λυγίζει κάτω από την ευθύνη.
Δεκάδες μικροί θάνατοι η ζωή. Νεκρά όνειρα και επιθυμίες προδομένες. Θρυμματισμένες ψυχές, κομματιασμένες σε χιλιάδες εσωτερικά κενά που ζητούν να γεμίσουν από την παρουσία του Άλλου. Ο θάνατος παντού μας απειλεί και εμείς γεννημένοι για ζωή, αδυνατούμε να πιστέψουμε ότι αυτός είναι ο οριστικός προορισμός μας. Είμαστε αδύναμα όντα που διψάμε με κάθε μας κύτταρο την ανάσταση.

Η ανάσταση είναι αφύπνιση σε έναν άλλο τρόπο ζωής, στην ζωή του πνεύματος. Είναι η ολοκλήρωση της επιθυμίας που κατατρώει την ψυχή μας.
Ίσως η καλύτερη εικόνα για να καταλάβουμε την αφύπνιση και το άνοιγμα στο αλλιώς της ύπαρξης, είναι εκείνη που χρησιμοποιεί η Ντολτό στα γραπτά της, δηλαδή της ενδομήτριας ζωής που γίνεται γέννηση, «η ανάσταση για μένα είναι άφιξη στο κόσμο του πνεύματος. Σας δίνω μια άλλη εικόνα, είναι όπως όταν καταλάβαμε ότι η τωρινή ζωή μας εγκαινιάστηκε με τη γέννηση μας, την άφιξη μας, όταν γεννηθήκαμε, στο κόσμο των επίγειων πλασμάτων, στο δικό τους χώρο και χρόνο, αφού προηγουμένως είχαμε ζήσει στο ενδομήτριο κόσμο».

Ο Θεός μέσα από την Ανάσταση του Χριστού μας κλείνει το μάτι για το αλλιώς, το καινούργιο, το πέραν του τάφου. Υπάρχει μια έκπληξη ακόμη από πλευράς Του. Δεν τελειώνει το έργο με τον θάνατο, ίσως μάλιστα τότε επι της ουσίας ξεκινάει.

π. Χαρ. λίβυος Παπαδόπουλος