Ψυχοφελή μηνύματα...

Καθημερινά πνευματικά μηνύματα.

Συντονιστής: Συντονιστές

toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Aπό το Γεροντικό

Κάποτε ένας άγιος γέροντας προσευχόταν στο Θεό να του αποκαλύψει το μυστήριο, γιατί άνθρωποι δίκαιοι και ευσεβείς είναι φτωχοί και δυστυχούν και
αδικούνται, ενώ πολλοί άδικοι και αμαρτωλοί είναι πλούσιοι και αναπαύονται, και πως ερμηνεύονται οι κρίσεις του Θεού.
Ο Θεός θέλοντας να τον πληροφορήσει, του έβαλε στην καρδιά λογισμό να κατεβεί στον κόσμο.
Περπατώντας λοιπόν ο Γέροντας, βρέθηκε σ’ ένα δρόμο πλατύ, όπου περνούσαν πολλοί.
Εκεί υπήρχε ένα λιβάδι και μια βρύση με καθαρό νερό.
Ο αββάς, κρύφτηκε στην κουφάλα ενός δένδρου και σε λίγο, να που περνά ένας άνθρωπος πλούσιος, που ξεπέζεψε και κάθισε να φάει.
Εκεί που αναπαυόταν, βγάζει ένα πουγκί με εκατό φλουριά, για να τα μετρήσει..
Αφού τα μέτρησε, νόμισε πως τα έβαλε πάλι μέσα στο ρούχο του, εκείνα όμως έπεσαν κάτω στη γη.
Σηκώθηκε λοιπόν και καβαλίκεψε το άλογο του, αφήνοντας εκεί τα φλουριά.
Έπειτα πέρασε από εκεί άλλος οδοιπόρος, για να πιεί νερό. Βρίσκει τα φλουριά, τα παίρνει και φεύγει γρήγορα.
Κατόπιν ήλθε άλλος φτωχός πεζοδρόμος, φορτωμένος και κουρασμένος, και κάθισε κι αυτός να αναπαυτεί.
Ενώ έβγαζε ένα παξιμάδι για να φάει, έρχεται και ο πλούσιος και πέφτει πάνω στο φτωχό κα του λέει με θυμό:
« Γρήγορα, δος μου τα φλουριά που βρήκες».
Ο φτωχός με όρκους μεγάλους έλεγε πως δεν είδε τέτοιο πράγμα.
Τότε ο πλούσιος άρχισε να τον δέρνει με τη βίτσα του λουριού του αλόγου του και με ένα χτύπημα τον σκότωσε.
Και άρχισε να ψάχνει όλα τα ρούχα και τα πράγματα του φτωχού, και επειδή δε βρήκε τίποτε έφυγε πολύ λυπημένος.
Ο αββάς βλέποντας όλα αυτά έκλαιγε και σπαρασσόταν η καρδιά του για τον άδικο φόνο και παρακαλώντας τον Κύριο έλεγε:
«Κύριε, ποια είναι η βουλή Σου και πως υπομένει αυτά η αγαθότητα Σου;
Τότε παρουσιάσθηκε Άγγελος και του είπε: μη λυπάσαι, Γέροντα, διότι όλα με το θολή του Θεού γίνονται, αλλά κατά παραχώρηση, άλλα για παίδευση και άλλα για οικονομία. Μάθε, λοιπόν, ότι αυτός που έχασε τα φλουριά είναι γείτονας εκείνου που τα βρήκε.
Ο δεύτερος είχε περιβόλι αξίας εκατό φλουριών, αυτό δε ο πλούσιος ως πλεονέκτης που ήταν, το πήρε δικαστικώς μόνο για πενήντα φλουριά.
Κι επειδή παρακαλούσε ο φτωχός περιβολάρης το Θεό να κάνει εκδίκηση, οικονόμησε ο Θεός έτσι και τα έδωσε διπλά αντί πενήντα φλουριά, εκατό.
Εκείνος δε ο άνθρωπος που φονεύτηκε άδικα, είχε κάνει φόνο, επειδή, όμως, είχε έργα χριστιανικά και θεάρεστα, θέλοντας ο Θεός να τον σώσει και να τον καθαρίσει από την αμαρτία του φόνου, οικονόμησε να σκοτωθεί άδικα, για να σωθεί η ψυχή του.
Αυτός δε, ο πλεονέκτης, που έκανε το φόνο, έμελλε να κολασθεί από την πλεονεξία του, γι αυτό τον άφησε ο Θεός να πέσει στο αμάρτημα του φόνου, για να πονέσει η ψυχή του και να ζητήσει μετάνοια.
Και να τώρα, αφήνει τον κόσμο και πάει να γίνει μοναχός.
Λοιπόν πήγαινε τώρα στο κελί σου και μην πολυεξετάζεις τις κρίσεις του Θεού, διότι είναι ανεξερεύνητες, και ανεξιχνίαστη η προνοητική των πάντων του Θεού διακυβέρνηση, και δεν φθάνει ο νους και η δύναμη της γνώσεως του ανθρώπου να κατανοήσει τα θεία μυστήρια.
Γι αυτό κάθε άνθρωπος πρέπει να λέει:
«δίκαιος ει, Κύριε, και ευθείαι αι κρίσεις Σου» και από την απόλυτη πίστη του θα σωθεί, καθώς λέγει η Γραφή:
«ο δίκαιος εκ πίστεως ζήσεται».
Αφού άκουσε αυτά από τον άγγελο ο Αββάς, δόξαζε το Θεό.
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Ένας νεαρός κύριος συναντά έναν ηλικιωμένο.
-Με θυμάστε;
-Όχι.
-Υπήρξα μαθητής σας.
-Τι κάνεις; Με τι ασχολείσαι;
-Έγινα κι εγώ καθηγητής.
-Κρίνεις ότι είσαι καλός στη δουλειά σου;
-Η αλήθεια είναι πως ναι. Εσείς με εμπνεύσατε και ήθελα να σας μοιάσω.
Περίεργος ο ηλικιωμένος κύριος, ρωτά να μάθει τι του έμεινε στο μυαλό και τον ενέπνευσε σε τέτοιο βαθμό ώστε να θέλει να γίνει κι ο ίδιος καθηγητής. Και ο νεαρός του διηγείται την ακόλουθη ιστορία.
-Κάποια μέρα ένας συμμαθητής μου – που ήταν και φίλος μου – ήλθε στην τάξη και μου έδειξε ένα πανέμορφο καινούργιο ρολόι που είχε στην τσέπη του. Δεν άντεξα στον πειρασμό και κάποια στιγμή του το έκλεψα. Σε λίγο, αντιλήφθηκε ότι το ρολόι έλειπε από την τσέπη του και αμέσως ενημέρωσε τον καθηγητή που μας δίδασκε εκείνη την στιγμή στην τάξη, που ήσασταν εσείς. Εσείς, λοιπόν, απευθυνθήκατε στην τάξη και είπατε:
– Το ρολόι κάποιου συμμαθητή σας εκλάπη κατά την διάρκεια του τρέχοντος μαθήματος. Όποιος το έκλεψε, παρακαλώ να το επιστρέψει αμέσως.
–Ντράπηκα τόσο πολύ την ταπείνωση μπροστά στους συμμαθητές μου, που δεν τόλμησα να αποκαλυφθώ. Έπειτα εσείς κλείσατε την πόρτα, μας είπατε όλους να σταθούμε όρθιοι και ότι θα ψάχνατε τις τσέπες όλων μας μέχρι να το βρείτε. Αλλά θέσατε και μια προϋπόθεση. Ότι έπρεπε να έχουμε όλοι μας τα μάτια μας κλειστά για να μην δούμε τον ένοχο. Έτσι και συνέβη. Όταν φτάσατε σε μένα, το βρήκατε στην τσέπη μου και το πήρατε. Όμως συνεχίσατε το ψάξιμο στις τσέπες όλων και όταν τελειώσατε, μας είπατε «Και τώρα, μπορείτε να ανοίξετε τα μάτια σας όλοι. Το ρολόι βρέθηκε!» Δεν αναφέρατε ποτέ το όνομά μου στην τάξη και ούτε μου σχολιάσατε ποτέ το περιστατικό σε προσωπικό επίπεδο. Περίμενα να με επιπλήξετε και να μου κάνετε κατήχηση, αλλά τίποτε από αυτά δεν συνέβη. Εκείνη την ημέρα σώσατε την αξιοπρέπειά μου για πάντα. Εκείνη ήταν η πιο ντροπιαστική μέρα της ζωής μου όλης και μου δώσατε με τον τρόπο σας ένα ηχηρό μάθημα. Θυμηθήκατε τώρα το περιστατικό κ. Καθηγητά;
-Ναι, ακούγοντάς σε, τα θυμήθηκα όλα. Αλλά υπάρχει κάτι που δεν θυμάμαι και αυτό είσαι εσύ, γιατί κι εγώ είχα τα μάτια μου κλειστά όταν σας έψαχνα όλους!!!
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Διανύουμε μια υπέροχη περίοδο όπου θα ακούσουμε απίστευτα πράγματα.Την περίοδο του Τριωδίου αρχίζει ο αγώνας για άσκηση πολλές φορές όμως οδηγούμαστε στην άρνηση της ασκήσεως με αποτέλεσμα να ανθίζουν τα αγκάθια της αιρέσεως και της πνευματικής διαστρέβλωσης. Θα ακούσουμε πολλά πράγματα στο πλαίσιο του συγκρητισμού όπως: « Δεν χρειάζονται οι νηστείες αρκεί να έχεις αγάπη στην καρδιά σου, δεν χρειάζεται η νηστεία αρκεί να μην τρως τον διπλανό σου, τα εξερχόμενα πειράζουν και όχι τα εισερχόμενα κλπ.

Δεν πειράζει να ντυθείς καρναβάλι αρκεί να βγάλει την μάσκα του εγωισμού και λίγο μασκάρεμα για να περάσουμε καλά δεν πειράζει δεν τα βλέπει αυτά ο Χριστός. Τι να την κάνεις την νηστεία αν τσακώνεσαι με τον άντρα σου;. Το κακό είναι ότι κάποια αυτά τα ακούμε πολλές φορές και από στόματα θρησκευόμενων ανθρώπων. «Θου, Κύριε, φυλακήν τω στόματί μου και θύραν περιοχής περί τα χείλη μου.» (Ψαλμός ρμ' 140).

Βλέπουμε αγαπητοί μου ότι οι δαίμονες προβάλλουν ωραίες δικαιολογίες για να μας αναπαύσουν αλλά δυστυχώς αυτή η ανάπαυση είναι σαν να έχεις ξαπλώσει επάνω σε κάρβουνα που σύντομα θα σε κάψουν.
Πάμε να δούμε μια πολύ γνωστή διαστρέβλωση των λόγων του Κυρίου μας : «Οὐ τὸ εἰσερχόμενον εἰς τὸ στόμα κοινοὶ τὸν ἄνθρωπον ἀλλὰ τὸ ἐκπορευόμενον ἐκ τοῦ στόματος» (Μθ. 15, 11). Ποια είναι η έννοια του χωρίου; Ο άνθρωπος δεν μολύνεται δια μέσου των τροφών που λαμβάνει «ανίπτοις χερσί», δηλαδή χωρίς προηγουμένως να πλύνει τα χέρια του, όπως πίστευα οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι ακολουθώντας «την παράδοσιν των πρεσβυτέρων» (Ματθ. 15,2). Αντίθετα, αυτό που το μιαίνει είναι ό,τι βγαίνει από την καρδιά του , πονηροί λογισμοί, ακάθαρτοι λόγοι, αμαρτωλά έργα (Ματθ. 15, 17-20). Συνήθως από την Θεολογίνα θεία της γειτονιάς αυτό μεταφράζεται ως εξής «Δεν έχει σημασία τι τρώμε, αντίθετα να μην τρώμε τον διπλανό μας. Οπότε δεν χρειάζονται νηστείες».
Η παγίδα της ζυγαριάς και του συγκρητισμού είναι ότι χειρότερο. Αν ακούσουμε ανθρώπους να θέτουν τα πνευματικά σε τέτοιες θεολογικές θέσεις μάλλον έχουν μεσάνυχτα από πνευματική ζωή. Μπορεί οι πατέρες να έχουν κατηγοριοποιήσει τα πάθη και τις αμαρτίες σχετικά με την πληγή που προκαλούν αλλά και κατηγορίες όπως θανάσιμες και μη θανάσιμες αμαρτίες αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι πληγές και δεν χρειάζονται θεραπεία. Το θέμα έγκειται στον τρόπο της θεραπείας και όχι αν θα πρέπει να θεραπεύσω κάτι ή να το αφήσω στο έλεος των δαιμόνων.

Είναι σαν να πάμε στο γιατρό να μας δώσει θεραπεία για κάτι μικρό που έχουμε αλλά πρέπει να το θεραπεύσουμε και εμείς να του πούμε ότι δεν βαριέσαι υπάρχουν και χειρότερα θα το αφήσω έτσι και ότι γίνει. Παίζουμε δηλαδή με την φωτιά. Τα μικρά θα αρχίζουν να μαζεύονται μέχρι να γίνουν μεγάλα και τότε θα ξεκινήσουν οι μεταστάσεις με καταστροφικά αποτελέσματα.
Δεν υπάρχει άνθρωπος που να νηστεύει πραγματικά και να κατακρίνει τον διπλανό του διότι τότε σημαίνει ότι δεν κάνει σωστά την άσκηση της νηστείας, διότι η νηστεία αφορά όλες τις αισθήσεις. Από την άλλη δεν γίνεται κάποιος να μην κατακρίνει και να είναι κοιλιόδουλος διότι πολύ απλά οι εσωτερικές δυνάμεις του ανθρώπου είναι συνδεδεμένες μεταξύ τους σαν συγκοινωνούντα δοχεία οπότε δεν απομονώνονται.
Τέλος, όταν λέμε σωτηρία του ανθρώπου εννοούμε θεραπεία όλης της πνευματικής κατάστασης σε οντολογικό επίπεδο. Η θεραπεία δεν αφορά ένα μέρος του ανθρώπου αλλά όλο τον άνθρωπο. Βλέπουμε κάποιους να συγκρίνουν και να λένε ότι βλέπουμε ανθρώπους της εκκλησίας στην ζωή τους να έχουν προβλήματα ή να μην είναι σωστοί άνθρωποι. Ποιος μας είπε ότι οι άνθρωποι της Εκκλησίας είναι τέλειοι; Πάμε στην Εκκλησία διότι είμαστε άρρωστοι , πάμε στην Εκκλησία να θεραπευτούμε ώστε να επιστρέψουμε στην καθαρότητα του βαπτίσματος και όχι να πάρουμε βραβείο ηθικής επειδή απλά πάμε και καθόμαστε δύο ώρες με τα καλά μας ρούχα σε ένα στασίδι.

Ας αφήσουμε λοιπόν αγαπητοί μου τις αμπελοφιλοσοφίες επάνω στην θεραπευτική παράδοση της Εκκλησίας μας και μέρες που είναι ας εισέλθουμε στον στίβο της ασκήσεως με πλήρη υπακοή και όχι όπως μας βολεύει. Η τακτική του συγκρητισμού ή του κόψε-ράψε δεν θα μας πάει ούτε καν μέχρι τα σκαλιά του παραδείσου αλλά στο γκρεμό της απώλειας.

Καλό αγώνα, με επίγνωση και υπακοή.
π.Σπυρίδων Σκουτής - euxh.gr - Ιερά Μητρόπολη Λήμνου
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

"Αν ήξεραν το σκοτάδι μου, θα θαύμαζαν το Φως Σου…"

Πόσες φορές στην ζωή μας κάναμε λάθη κι όμως Εκείνος μας σκέπασε. Πόσες φορές πέσαμε σε μεγάλες αμαρτίες κι όμως Αυτός μας σήκωσε. Κι πόσες φορές θα έπρεπε να είχαμε καταστραφεί κι όμως Εκείνος συνέχιζε να μας δίνει νέες ευκαιρίες. Είναι Θεός ελέους και οικτιρμών, μακρόθυμος και πολυέλεος, μια αγκαλιά που δεν γνωρίζει από δικαιοσύνη αλλά από αγάπη άνευ προϋποθέσεων. Διότι η αγάπη του Θεού δεν έχει καμία προϋπόθεση κι ας λένε το αντίθετο όλοι εκείνοι που επιχειρούν αιώνες τώρα να κλέψουν την χαρά από την ζωή των ανθρώπων.

Γιατί πως μπορείς να ξέρεις ότι ο Θεός σε αγαπά όπως είσαι, και όχι γι αυτό που θα έπρεπε να είσαι, και να μην χαίρεσαι; Η ελπίδα στην εκκλησία δεν στηρίζεται στα ατομικά μας κατορθώματα, μα στο έλεος και την αγάπη του Θεού. Δεν σώζομαι επειδή είμαι κάποιος αλλά επειδή με αγαπάει κάποιος.
Είναι στιγμές που η αγάπη Του και η δύναμη της Παρουσίας Του, σε οδηγούν σε ξεσπάσματα δοξολογίας και ευχαριστίας, όταν διαπιστώνεις ότι κόντρα στην λογική και τους ηθικούς υπολογισμούς σου, Εκείνος όχι μόνο σε συγχωρεί, όχι απλά σου δίνει νέες ευκαιρίες, αλλά σε γεμίζει Χάρις και Φως.

Εκεί καταρρέει κάθε αντίληψη ανθρώπινης δικαιοσύνης και λογικής, αφού ο Θεός είναι παντελώς ελεύθερος από κάθε ανθρώπινο μέτρημα και υπολογισμό. Ο Θεός δεν δεσμεύεται από κανέναν νόμο ή κανόνα, αρχή ή ορισμό, λογική, ηθική και δικαιοσύνη του κόσμου τούτου. Είναι ελεύθερος ακόμη και από τον ίδιο του τον εαυτό. Ο Ντοστογιέφσκι αναφέρει ότι εάν 2 + 2 κάνουν 4 τότε δεν υπάρχει ελευθερία. Ο Θεός δεν εμποδίζεται από τίποτε ώστε να μην μας αγαπά. Είναι ελεύθερος από δεσμεύσεις, γιατί υπάρχει εν αγάπη και ελευθερία.

Η ανθρώπινη αδυναμία δεν μπορεί να νικήσει την αγάπη του Θεού. Το κακό δεν μπορεί να υπερισχύσει. Ο Θεός μας αγαπάει μοναδικά και απόλυτα σε πείσμα των ανθρώπινων αδυναμιών μας.
Αναφέρει ο Μητροπολίτης Περγάμου: «Ο Χριστός αποκαλύπτει μίαν Αγάπη του Θεού ελεύθερη σε τέτοιο σημείο που δεν δεσμεύεται από την αμαρτωλότητα του ανθρώπου. Εάν βγάλετε από το Ευαγγέλιο την αγάπη προς τον αμαρτωλό, πέφτει ολόκληρη η ελευθερία της αγάπης του Θεού. Γιατί το ν’ αγαπάς τον δίκαιο και τον καλό είναι σχεδόν αναπόφευκτο. Το ν’ αγαπάς όμως τον αμαρτωλό και να πεθαίνεις για τον αμαρτωλό, όπως κάνει ο Χριστός, αυτό είναι πια τρέλα, ανοησία, ελευθερία όμως.»

Αυτή η αγάπη του Θεού που κοινωνείται στον άνθρωπο και στην κτίση δια του Αγίου Πνεύματος, μεταφέρει μέσα μας μια βαθιά αίσθηση πίστης και ελπίδας. Και ενώ πονάς αντέχεις, κι ενώ φοβάσαι ελπίζεις, κι ενώ στην ζωή σου δεν βλέπεις κανένα λόγο να χαίρεσαι έρχεται ο Παράκλητος το Πνεύμα της Αληθείας, και κατακλύζει την ύπαρξη σου μέχρι οστών μετά χαράς και φωτός. Μια βαθιά αίσθηση αποδοχής διαχέεται σε ολάκερη την ύπαρξη σου. Αισθάνεσαι ότι ενώ είσαι στην κόλαση κάποιος σε κρατάει αγκαλιά οδηγώντας σε στον παράδεισο. Και τότε θες να φωνάξεις και να μαρτυρήσεις προς όλους, "εάν ήξεραν Κύριε τον σκοτάδι μου, θα θαύμαζαν το Φως Σου".

π. Χαρ. λίβυος Παπαδόπουλος
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Αυτό που αγαπάω είναι αυτό που έχω μέσα μου, αυτό που εκτιμώ και αναγνωρίζω και το παραλληλίζω· αυτό προβάλω ως αγάπη.
Επομένως, στο βάθος η αγάπη μου σε εκείνο το πρόσωπο είναι αγάπη του εαυτού μου. Γι’αυτό, αν υποθέσωμε ότι παντρευτώ εκείνον τον άνθρωπο και αυτός είναι αύριο σκληρός, κακός, άρρωστος, η αγάπη μου θα εξαφανισθή, διότι ανακάλυψα ότι αυτός δεν είναι εκείνος που νόμιζα εγώ· δεν είναι αυτό που είχα μέσα μου, αυτό που αγαπούσα, ο εαυτός μου δηλαδή, δεν ήταν προβολή του είναι μου, αλλά κάτι διαφορετικό. Αυτή η αγάπη είναι ατομισμός, ενώ η αγάπη του Θεού είναι η αναισθησία του νου· ο νους είναι κενός, άδειος από οτιδήποτε άλλο.

Η θεολογική λοιπόν αγάπη απορρέει από την γνώσι, από την τελείωσι, από την ένωσι με τον Θεόν, η οποία αρχίζει ως νοερά ένωσις και εν συνεχεία γίνεται ένωσις όλου του ανθρώπου. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με την αγάπη προς τον Πνευματικό.
Εφ’ όσον βλέπομε τον πνευματικό Πατέρα ως τύπον του Χριστού, θα λέγαμε ότι είναι θεολογική η αγάπη, αλλά δεν είναι πάντοτε έτσι. Απόδειξις; Οι δυσκολίες που προκύπτουν εξ αιτίας αυτής της αγάπης, τα ανθρώπινα υπεισερχόμενα στοιχεία, οι εγωισμοί μας, οι αντιδράσεις μας, οι αμφιβολίες μας, οι αφιταλαντεύσεις στην ζωή μας, οι απομακρύνσεις μας, το πείσμα μας. Άρα το να με αγαπάς εμένα σαν Πατέρα πνευματικό σημαίνει ότι μελέτησες την διδασκαλία μου, ήλεγξες την ζωή μου, το “πιστεύω” μου, με έθεσες ενώπιον του κατόπτρου του Θεού, των Πατέρων της Εκκλησίας, της Αγίας Γραφής. Ανταποκρίνομαι εγώ σε αυτά; Τότε εγώ και ο Θεός γινόμαστε ένα, οπότε με αγαπάς, μου παρέχεις την αίσθησι του νου σου.

Αντιθέτως, εάν με κάνης Πατέρα πνευματικό και εγώ λέγω κάτι και από μέσα σου αμέσως εκπηγάζη μια αντίδρασι ή άρνησι, αυτό σημαίνει ότι η αγάπη σου δεν είναι πνευματική. Ή, εάν εγώ είμαι Πατέρας σου και αύριο πέσω στην αμαρτία, και εσύ με εγκαταλείψης και αρχίσης να γυρίζης στους δρόμους, να με μισής και να με κατηγορής, αυτό σημαίνει ότι η αγάπη σου δεν ήταν αληθινή, ήταν αγάπη του εαυτού σου. Η αγάπη σου δεν ξεκινούσε από τον Θεόν, αλλά ξεπηδούσε από το συγκεκριμένο πρόσωπο, που το έβαλες εσύ μέσα στην καρδιά σου όπως το νόμιζες· ξεπηδούσε από κάποια ανθρώπινα κριτήρια, και συνήθως από κάποια ανθρώπινα αισθητήρια, ένστικτα και αισθήματα.

Ώστε, εάν δεν σου ανταποκρίνωμαι ως Πνευματικός και με απορρίψης, εγώ μεν μένω άτρωτος –εκτός της ευθύνης μου για τα τυχόν κακά, τα οποία έχω κάνει και τα οποία είναι υπόθεσις εμού και του Θεού, όχι εμού και σου, διότι εις τον Θεόν αναφέρεται η αμαρτία, όπως λέγει και ο Ψαλμωδός, “σοι μόνω ήμαρτον”- εσύ όμως παραμένεις στην πτώσι σου, στην ανθρώπινη ζωή σου.
Ας παρακαλούμε τον Θεόν η αγάπη μας να πηγάζη από Εκείνον και εν συνεχεία να κατευθύνεται προς τους ανθρώπους. Αυτή η αγάπη είναι αληθινή, διότι είναι εν τω Θεώ, μέσα στους κόλπους και στο φως του Θεού.

Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης
από το βιβλίο "Περί προσευχής"
Ερμηνεία στον Όσιο Νείλο τον Ασκητή
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Πολλές φορές με συμβουλεύεις να κάνω υπομονή αλλά δυστυχώς βλέπεις τη ζωή μου με τα δικά σου μάτια και όχι με τα δικά μου. Μου λες ότι δεν είναι και τίποτα οι δυσκολίες και οι στενοχώριες στον δρόμο που βαδίζω αλλά δυστυχώς δεν φοράς τα δικά μου παπούτσια, ούτε περπατάς τα δικά μου βήματα.

O Θεός θα μας “ρωτήσει” να Tου δείξουμε τις εικόνες που ζωγραφίσαμε στη ζωή με τα βήματά μας! Ω ναι! Πίνακες ζωγραφικής με βήματα γεμάτα εμπειρίες από τη ζωή, τα οποία μέσα τους κρύβουν πληγές, δάκρυα και χαμόγελα! Τι ομορφιά!
Είμαι χαρούμενος για τα λερωμένα μου παπούτσια διότι έχουν κάνει χιλιόμετρα ζωής και έχουν εμπειρία, εσύ όμως μου κάνεις τον δάσκαλο έχοντας τα παπούτσια σου ακόμα στη βιτρίνα της ζωής σου γυαλισμένα, με σόλες που δεν βάδισαν στους δρόμους της ζωής.

Να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τον άλλον και όχι να τον δασκαλέψουμε. Οι φιλοσοφίες από τον καναπέ με τον φραπέ στο χέρι είναι εύκολες, το κουβάλημα όμως του Σταυρού θέλει δυνάμεις εσωτερικές και όχι θεωρίες.
Δεν θέλω δασκάλους αλλά συνοδοιπόρους. Δεν θέλω να μου πεις τί θα κάνω, όχι γιατί δεν σέβομαι την άποψή σου, αλλά διότι στην ουσία το ξέρω αλλά δεν μπορώ. Η ψυχή και η καρδιά μου δεν έχουν ανάγκη προσταγής αλλά αγκαλιάς. Μου αρκεί να μου πεις : ”σε νιώθω”, “σε καταλαβαίνω” ακόμα και αν δεν νιώθεις και αν δεν καταλαβαίνεις τίποτα. Μόνο που με ακούς είναι ελεημοσύνη, αγάπη και προσευχή μαζί.

Μπορείς να πεις στον άλλον ότι : “Μη μασάς, δέκα κιλά είναι το βάρος, μπορείς να το σηκώσεις” ίσως όμως έχω σηκώσει πολλά τέτοια βάρη στη ζωή μου και αν σηκώσω και αυτό θα με διαλύσει. Καλύτερα να ζω με τις συνειδητοποιημένες αδυναμίες μου παρά με τις ανύπαρκτες και φαντασιόπληκτες δυνάμεις μου.
Μου κάνεις τον δάσκαλο και μου λες οτι δεν σε καταλαβαίνω αλλά εσύ δεν έχεις ακόμα καταλάβει τον εαυτό σου..... Διαπιστώνεις λάθη στους άλλους αλλά μέσα σου δεν βρίσκεις λάθος πολύ απλά γιατί δεν τα βλέπεις. Γιατί μέσα σου δεν υπάρχει τίποτα και στο τίποτα δεν μπορείς να βρεις κάτι.

Όταν πονάω, μη μου λες “μη πονάς”. Δεν βοηθάς. Απλά αγκάλιασέ με και προσευχήσου. Όταν σου λέω “δεν μπορώ” μη μου λες “δεν τρέχει και τίποτα” απλά σιώπησε και αν δεν μπορείς να πάρεις ένα γραμμάριο της δυσκολίας μου, τουλάχιστον ας με βλέπεις που θα την αφήνω.
Η υπομονή, η δύναμη, ο πόνος, δεν είναι απλά λέξεις, είναι βιώματα χρειάζονται αντοχές. Άλλος μπορεί και άλλος όχι. Άλλος δεν μπορεί τώρα αλλά μπορεί μετά. Άλλο μπόρεσε κάποτε άλλο μπορεί τώρα.
Στην ανθρώπινη δύναμη ή αδυναμία δεν υπάρχουν κουτάκια, και αριθμοί...

Όταν ο άλλος βιώνει μία κόλαση μη του λές ότι δεν τρέχει και τίποτα , δεν βοηθάς, απλά πήγαινε και φύτεψε ένα λουλούδι, τουλάχιστον μέσα στη δυσκολία του να βλέπει ένα κομμάτι του παραδείσου που το έδωσες με την καρδιά σου.
Σε μία άμαξα με δύο άλογα όταν το ένα τρέχει παρασέρνει και το άλλο και τρέχουν και τα δύο μαζί για να σύρουν την άμαξα.
Θέλω να τρέξεις δίπλα μου και θα βρω τη δύναμη να τρέξω μαζί σου ...
Όσο για τα χαλινάρια, τα κρατάει ο Χριστός οπότε μη φοβάσαι.
Έχουμε έναν Θεό που του λες “δεν μπορώ” και αντί να σε μαλώσει, σε αγκαλιάζει...

Καλύτερα να είσαι σιωπηλός μαθητής στην τελευταία θέση ακούγοντας τον δάσκαλο παρά να θες να δασκαλέψεις τους άλλους...
Γεμίσαμε δασκάλους, δικαστές και Φαρισαίους και αναζητάς ταπεινούς χωρίς αποτέλεσμα.
Στον πληγωμένο, δεν του γιατρεύεις με λόγια τις πληγές αλλά με πράξεις αγάπης.
Nα σου λέει ο άλλος το πρόβλημα του και εσύ να του απαντάς...
“Θέλεις να περπατήσουμε μαζί; ”......Τι ωραία.....!!!!!

Αδερφέ μου...
Να αναζητάς ανθρώπους στη ζωή σου που είναι δίπλα σου και όχι μπροστά σου ή πίσω σου. Μην αναζητάς ανθρώπους που σου κάνουν τον δάσκαλο ή περιμένουν να σε ρίξουν στον γκρεμό...
Οι καλύτεροι φίλοι είναι οι συμμαθητές της προσωπικής σου ζωής...Οι υπόλοιποι απλά θα ξεχαστούν στο χρονοντούλαπο της προσωπικής μας ιστορίας.
Ζήτα λοιπόν διαμάντια ακόμα και αν χρειαστεί να κολυμπήσεις στα σκουπίδια..
Πίστεψέ με αξίζει.

π.Σπυρίδων Σκουτής - euxh.gr - Ιερά Μητρόπολη Λήμνου
Θέλεις να περπατήσουμε μαζί ; - ΕΥΧΗ.gr
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Η εξουσία, η αναγνωρισιμότητα, ο πλούτος και η δόξα φθείρουν τον άνθρωπο (που μπορεί να τον κάνουν να συμπεριφέρεται πιο πολυ σαν θηρίο παρά σαν λογικός άνθρωπος), αλλά και η απουσία τους μπορεί να δημιουργήσει κόμπλεξ και ανασφάλειες που εκδηλώνονται ως κακιά και εμπάθεια.
Για να υπάρξει ισορροπία χρειάζεται ο άνθρωπος να ειρηνεύσει στον εαυτό του έχοντας αίσθημα ευθύνης για την όποια εξουσία του έχει δοθεί αλλά και να έχει ευχαριστιακό πνεύμα ακόμα και για τα λίγα στην ζωή του.
Θα κριθούμε για το πως διαχειριστήκαμε αυτά που μας δόθηκαν αλλά και πως κινήθηκε η καρδιά μας όταν τα στερηθήκαμε.
Ας μην ξεχνούμε ποτέ ότι κάποτε οι ημέρες εδώ στη γη θα πάψουν και τότε θα σταθούμε μπροστά στον Κύριο. Αυτός θα έχει τον τελευταίο λόγο για τα πάντα. Και ο Θεός είναι Ελεήμων αλλά και Δίκαιος.
Γι’αυτό ας έχουμε σύνεση για τις αποφάσεις και τις πράξεις μας. Ειδικά για εκείνες που επηρεάζουν τις ζωές των άλλων. Αλλά ας προσέχουμε και τους λογισμούς μας προς τους άλλους, διότι όλα αρχίζουν από έναν μικρό λογισμό...

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

«Όποιος θέλει να σώσει την ψυχή του θα πρέπει να την χάσει»

Πόσο τραγικό είναι να μην μπορείς να χαρείς και ν' αγαπήσεις; Να νιώθεις στεγνωμένος εσωτερικά, αδύναμος να κοινωνήσεις και να μοιραστείς ότι συμβαίνει μέσα σου. Να είσαι απών, σχεδόν νεκρός και ξένος ως προς την χαρά και τον έρωτα. Να μην μπορείς να γνωρίσεις και αγαπήσεις κανένα πρόσωπο, κυρίως όμως τον ίδιο σου τον εαυτό. Ένα τέτοιο τραγικό πρόσωπο είναι ο μεγάλος αδελφός και υιός, την παραβολής του Ασώτου. Αδυνατεί να μετέχει στην χαρά του Πατέρα του, στην εύρεση του χαμένου αδελφού του. Γιατί άραγε;

• Γιατί η "δικαιοσύνη" του τον έχει κάνει άδικο. Ξέρετε πολλές φορές στην προσπάθεια μας να τα κάνουμε όλα σωστά και δίκαια, γινόμαστε άδικοι. Γιατί ξεχνάμε ότι δεν υπάρχει ένα μέτρο για όλους τους ανθρώπους. Οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί και δεν αμαρτάνουν ούτε κάνουν λάθη για τον ίδιο λόγο και σκοπό.
• Γιατί δεν μπορεί να αγαπήσει και συνδεθεί έξω από κανόνες και νόμους. Τον φοβίζει η ελευθερία. Θέλει όλα να τα ελέγχει και ορίζει με το νου, η καρδιά του τον τρομάζει. Οι περισσότεροι άνθρωποι φοβούνται τον έρωτα γιατί φοβούνται την ελευθερία.
• Γιατί ζώντας δίπλα στο πατέρα από υιική υποχρέωση και ηθική, δεν μπόρεσε ποτέ να γνωριστεί μαζί του. Το «πρέπει» τσάκισε τα «θέλω» της καρδιάς του. Ο μεγάλος υιός της παραβολής δεν φεύγει ποτέ από τον οίκο του πατρός, είναι πάντα εκεί, κάνει ότι θέλει ο πατέρας του, τηρεί το νόμο και τους κανόνες, αλλά εξωτερικά, αναγκαστικά και υποχρεωτικά, αφήνοντας έξω την καρδιά του, το είναι του.

Όταν στην αγάπη δεν υπάρχει ελευθερία είναι εύκολο να γίνει τυραννία. Τυραννία των άλλων και κυρίως του εαυτού μας. Ο Φαρισαίος και ο σημερινός μεγάλος αδελφός της παραβολής του Ασώτου, είναι ο ίδιος άνθρωπος, τόσο «σωστός» αλλά τόσο στεγνός από αγάπη και αλήθεια. Τα κάνει όλα σωστά αλλά δίχως να αγαπά.

Είναι λοιπόν τραγικό στην ζωή να μην μπορείς να χαρείς με την χαρά του άλλου και μάλιστα εκείνου που λες ότι αγαπάς. Πόσο εύκολο είναι όταν ο άλλος είναι πεσμένος σε λάθη και αμαρτίες να τον λυπάσαι ως τον κακόμοιρο της ιστορίας, και πόσο δύσκολο όταν είναι καλά και χαρούμενος, γεμάτος επιτυχίες, χαρές και χαρίσματα να χαίρεσαι μαζί του. Τους φίλους δεν τους μετράμε μονάχα στις θλίψεις αλλά κα στις χαρές μας. Διότι είναι εύκολο να μας λυπούνται αλλά δύσκολο να μας θαυμάζουν.

Ο σημερινός μεγάλος υιός και αδελφός της παραβολής του Ασώτου δε μπορεί να χαρεί με την χαρά του πατέρα του και την εύρεση του χαμένου αδελφού του, γιατί ποτέ δεν επίτρεψε στον εαυτό του να ζήσει ως χαμένος. Πρόσεχε τόσο πολύ την ζωή του, που στο τέλος έχασε την ψυχή του «Όποιος θέλει να σώσει την ψυχή του θα πρέπει να την χάσει»(Μαρκ. η΄34-θ΄1)

π. Χαρ. λίβυος Παπαδόπουλος
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Όλοι θέλουμε την σοφία που έρχεται από την εμπειρία.
Κανείς μας όμως δεν θέλει τα λάθη που γεννούν την εμπειρία μέσα στον πόνο.
Μακάρι εάν πάθουμε, να μάθουμε.
Καλύτερο όμως είναι από τα παθήματα των άλλων να διδαχθούμε κι έτσι να μην χρειαστεί να πάθουμε (να πληγωθούμε) για να αποκτήσουμε εμπειρία και σοφία.

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Πότε μου κάνει ο άλλος κακό;
Όταν με αδικεί;
Όταν με χτυπά;
Όταν με βρίζει;
Όχι!
Κακό μου κάνει ο άλλος όταν με κάποιον τρόπο με ρίχνει στην αμαρτία. Τότε, όντως με κάνει κακό. Εάν μου κάνει το οτιδήποτε αλλά εγώ δεν πέφτω στην αμαρτία, τότε ευεργετούμε.
Άρα το θέμα δεν είναι η πράξη του άλλου, αλλά η δική μου συμπεριφορά, οι δικοί μου λογισμοί, ο δικός μου τρόπος.
Το κακό ή καλό κρίνεται σύμφωνα με το εάν τελικά εγώ εκμεταλλεύτηκα ή όχι τον πειρασμό και την δοκιμασία ώστε να προαχθώ ή όχι πνευματικά.
Αντί να αναλύουμε την πράξη του άλλου, χρειάζεται να βλέπουμε την δική μας στάση και αντίδραση προς τον άλλον.
Μία πράξη μπορεί από την λογική μας να χαρακτηρίζεται ως καλή ή κακή.
Όμως εκτός από την τετράγωνη λογική χρειάζεται να έχουμε στην ζωή μας και την πνευματική ματιά που ανοίγεται στο υπέρλογο.
Ξέρω καλά, ότι αυτά είναι ψιλά γράμματα και δυσνόητα. Είναι κρίμα όμως να μένουμε πάντα σε μια εκλογικευμένη και εκκοσμικευμένη προσέγγιση της εν Χριστώ ζωής που αρκείται σε μία τήρηση εντολών και νόμων ως στόχο μια "ηθική πρόοδο".
Είναι κρίμα να μένουμε απλά στον χαρακτηρισμό της πράξης ή του λόγου ή της στάσης του άλλου και να μην μπαίνουμε ποτέ στην διαδικασία να "χαλιναγωγήσουμε" και να ερμηνεύσουμε την δική μας αντίπραξη, τον δικό μας αντίλογο, την δική μας αντίσταση ώστε να δούμε που εμείς βρισκόμαστε πνευματικά.
Διότι το κακό τελικά είναι μόνο η αμαρτία.
Έχουμε υποστεί κακό όταν έχουμε αμαρτήσει!
Κανείς όμως δεν μας ζορίζει για να αμαρτήσουμε, μόνοι μας πέφτουμε, ελεύθερα το κάνουμε, με την δική μας συγκατάθεση γίνεται. Μπορεί και ο άλλος να μας "πειράζει", αλλά υπεύθυνος για την αμαρτία μου είμαι τελικά μόνο εγώ.
Άρα, το πραγματικό κακό στον εαυτό μου, μόνο εγώ μπορώ να το πράξω.
Ο άλλος κάτι μου είπε, κάτι μου έκανε, και εγώ αντέδρασα και του επιτέθηκα. Τότε η πράξη του άλλου έγινε αιτία για κακό σε εμένα, μιας και αμάρτησα με την οργή και τον θυμό. Εγώ ευθύνομαι για το κακό που έχω υποστεί, δηλαδή για την αμαρτία μου (διότι αυτό είναι το πραγματικό κακό και όχι η οποιαδήποτε πράξη του άλλου).
Εάν ο άλλος με αδίκησε αλλά εγώ ταπεινώθηκα, σιώπησα, τον συγχώρεσα, η πράξη του άλλου έγινε αιτία για κάτι καλό σε εμένα. Όχι μόνο δεν αμάρτησα αλλά καλλιέργησα και διάφορες αρετές, όπως την ταπείνωση, την υπομονή, την ανεξικακία...
Υ.Γ. Και πάλι κάποιος θα πει: "μα μου έκανε κακό, με έβρισε, με αδίκησε...".
Άστο άνθρωπε...περαστικά σου...

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
Απάντηση

Επιστροφή στο “Πνευματικά Μηνύματα”