Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

Τι είναι η «ακηδία»;

Η ακηδία είναι η αθυμία και η ανορεξία που κυριεύει τον άνθρωπο, κάνοντας τον απρόθυμο, αμελή ή αδιάφορο για κάθε πνευματικό έργο. Είναι κι αυτή μία από τις θανάσιμες αμαρτίες, σαν πρόξενος πολλών και φοβερών κακών.
Η ακηδία προξενεί παραλυσία στο νου και την ψυχή, οκνηρία στην εκπλήρωση των εντολών του Θεού, και προπαντός μίσος για την προσευχή και την ψαλμωδία
Απ’ αυτή την παράνομη μάνα γεννιούνται δύο ασεβέστατες θυγατέρες. Πρώτη είναι η μικροψυχία, όταν ο άνθρωπος βρίσκει δύσκολο τον πνευματικό αγώνα και ακατόρθωτες τις αρετές, οπότε πέφτει στην αμέλεια και δεύτερη είναι η απόγνωση, όταν, λόγω της αμέλειάς του, χάσει κάθε ελπίδα σωτηρίας.

Η απόγνωση είναι η χειρότερη απ’ όλες τις ανομίες. Με κανέναν άλλο τρόπο δεν μπορείς να λυπήσεις τόσο πολύ τον φιλεύσπλαχνο Θεό, όσο με το να πεις ότι δεν πρόκειται ποτέ ν’ αξιωθείς άφεση αμαρτιών και να βρεις σωτηρία ψυχής. Γιατί έτσι αρνείσαι τον ίδιο τον Κύριο, την πρόνοιά Του, τη φιλανθρωπία Του, τη λυτρωτική Του θυσία για σένα στο Σταυρό, που σου άνοιξε την πύλη της ουράνιας βασιλείας.
Πολέμησε, λοιπόν, την ακηδία, για να μην πέσεις στην αρνησίθεη απόγνωση. Μη μεριμνάς για πρόσκαιρα πράγματα περισσότερο απ’ όσο χρειάζεται. Συγκέντρωσε τη φροντίδα και το ζήλο σου στα πνευματικά έργα και στην καλλιέργεια των αρετών. Πόθησε ολόψυχα το Θεό και την άνω Ιερουσαλήμ. Και όταν, την ώρα της προσευχής ή άλλης καλής εργασίας, νιώθεις ακηδία, να ξέρεις πως είναι ο πονηρός, που έρχεται για να σε πειράξει και να σ’ εμποδίσει από το αγαθό. Εσύ τότε όχι μόνο να μη διακόψεις, αλλά να συνεχίσεις με μεγαλύτερη βία, ώσπου να διώξεις το δαίμονα.
Στον αγώνα σου εναντίον της ακηδίας θα σε βοηθήσουν και τούτα:

Να μην ξεχνάς τη φρικτή απολογία που έχεις να δώσεις την ημέρα της Κρίσεως για το χρόνο της ζωής σου, το χρόνο που σου χάρισε ο Θεός για να τον δαπανήσεις σε έργα αγαθά και σωτήρια. Αν, όπως βεβαίωσε ο Κύριος, θα λογοδοτήσουμε ακόμα και για κάθε λόγο ανώφελο που θα πούμε (Ματθ. 2:36), πόσο μάλλον για τον ανεκτίμητο χρόνο που σπαταλάμε άσκοπα και άκαρπα;
Να σκέφτεσαι, επίσης, σε πόσους κόπους και κινδύνους και περισπασμούς υποβάλλονται οι πραματευτές για ν’ αποκτήσουν φθαρτά πλούτη. Και να ντρέπεσαι, που αυτοί κυνηγούν μάταια πράγματα, και όμως δείχνουν σ’ αυτά περισσότερη επιμέλεια από σένα, που στοχεύεις στα αληθινά και αιώνια. Μα και οι υπάλληλοι και οι εργάτες βάζουν τα δυνατά τους στη δουλειά και κάνουν ο, τι μπορούν για να ικανοποιήσουν τους προϊστάμενους και τ’ αφεντικά τους. Τι κάνεις εσύ για να ευαρεστήσεις τον Πλάστη σου, τον αθάνατο Βασιλιά του σύμπαντος, όταν εκείνοι κάνουν τόσα για ν’ αρέσουν σε θνητούς ανθρώπους; Λένε για τον αββά Παμβώ, πως είδε κάποτε στην Αλεξάνδρεια μια θεατρίνα στολισμένη, και δάκρυσε.
«Γιατί κλαις, αββά;» τον ρώτησαν. «Για δύο λόγους», αποκρίθηκε ο γέροντας. «Αφενός για τη δική της απώλεια, και αφετέρου γιατί εγώ δεν φροντίζω ν’ αρέσω στον άγιο Θεό τόσο, όσο εκείνη σε αισχρούς ανθρώπους».

Για να παρακινείς τον εαυτό σου, ώστε να κοπιάζει στα αγαθά και πνευματικά έργα, φέρνε στο νου σου κάθε τόσο τους ένδοξους κι αθάνατους καρπούς που θα θερίσεις και θ’ απολαύσεις στους ουρανούς χάρη στον μικρό κόπο και την περαστική βία της εδώ ζωής. Αν ο γεωργός σκάβει και καλλιεργεί τη γη με τόσα ανεμοβρόχια και χιόνια και παγωνιές, υπομένοντας καρτερικά όλη αυτή την κακοπάθεια με την ελπίδα της σοδειάς, μολονότι συχνά χάνει και το σπόρο και όλους τους κόπους του, δεν είναι πιο ωφέλιμο να κοπιάσεις εσύ σε τούτη τη σύντομη ζωή, ελπίζοντας στα ουράνια αγαθά, «εκείνα που μάτι δεν είδε και αυτί δεν άκουσε και ο ανθρώπινος νους δεν έχει φανταστεί εκείνο που ετοίμασε ο Θεός γι’ αυτούς που τον αγαπούν» (Α΄ Κορ. 2:9); Αν ο στρατιώτης αψηφά τους κινδύνους και την κακοπάθεια της εκστρατείας, αν αφήνει γυναίκα και παιδιά και συγγενείς και φίλους για δόξα πρόσκαιρη και μισθό υλικό και λάφυρα φθαρτά, δεν είναι πιο εύλογο ν’ αγωνιστείς εσύ για δόξα αιώνια και μισθό ουράνιο και στεφάνι αμάραντο; Αν ο εργάτης ή ο τεχνίτης δεν λογαριάζει τον κόπο και τον ιδρώτα της ημέρας για το πενιχρό μεροκάματο που θα πάρει το βράδυ, δεν είναι πιο μεγάλο να δουλέψεις εσύ με χαρά κι ενθουσιασμό για να πάρεις αμοιβή ανεκτίμητη;

Τέτοιες σκέψεις να κάνεις και άλλες παρόμοιες, που θα βρεις μόνος σου, για να πολεμάς την ακηδία όταν πάει να σε κυριέψει. Και μαζί μ’ αυτές, που θα σου θυμίζουν τα αγαθά του παραδείσου, να κάνεις και αντίθετες, που θα σε φέρνουν νοερά στην κόλαση και στη φοβερή οδύνη εκείνων που αμέλησαν να φυλάξουν τις εντολές του Κυρίου. Γιατί, όταν ένας αδελφός ρώτησε τον αββά Αχιλλά, «Ποια είναι η αιτία, πάτερ, που, όταν κάθομαι στο κελλί μου, κυριεύομαι από ακηδία και αμέλεια;», ο γέροντας του εξήγησε: «Επειδή δεν συλλογίζεσαι την αιώνια μακαριότητα, στην οποία ελπίζουμε, και την ατελεύτητη κόλαση, που περιμένει τους οκνηρούς και ράθυμους. Αν ο νους σου μελετούσε αυτά τα δύο, δεν θα σε νικούσε ποτέ η ακηδία, ακόμα κι αν το κελλί σου ήταν γεμάτο φίδια και σκορπιούς».

Να αναλογίζεσαι, επίσης, πόσο μεγάλο είναι το χρέος και η ευθύνη σου απέναντι στον Κύριο και Σωτήρα μας Χριστό, που ενανθρώπησε και υπέμεινε συκοφαντίες, διωγμούς, θλίψεις, εξευτελισμούς και σταυρικό θάνατο για να σε λυτρώσει από τα δεσμά του θανάτου και του Άδη. Αν Εκείνος, ο αθώος και αναμάρτητος, έπαθε τόσα από αγάπη για σένα, τον ένοχο και αμαρτωλό, δεν θα είσαι αχάριστος αν δεν βιάσεις κι εσύ τον εαυτό σου στον αγώνα της αρετής για τη δική Του αγάπη, αλλά και για το συμφέρον σου, για τη σωτηρία σου;
Το τελευταίο σου όπλο και το δραστικότερο φάρμακο κατά της ακηδίας ας είναι τούτο: Να πιστεύεις ότι η σημερινή μέρα είναι η στερνή σου πάνω στη γη, ότι σήμερα μόνο ζεις και αύριο πεθαίνεις οπωσδήποτε, πράγμα που χωρίς αμφιβολία μπορεί να συμβεί. Το έχουν πάθει, άλλωστε, πριν από σένα τόσοι και τόσοι, που τη μια μέρα γλέντησαν και χάρηκαν, και την άλλη δεν ξημερώθηκαν. Πίστεψε, λοιπόν, πως από τον σημερινό σου μονάχα κόπο και αγώνα εξαρτάται η σωτηρία σου ή ο κολασμός σου, και βάλε βία πολλή στην εκτέλεση κάθε θεάρεστου έργου, ώστε, σαν πεθάνεις, ν’ αξιωθείς την αιώνια ζωή.

«ΠΩΣ ΘΑ ΣΩΘΟΥΜΕ»
Εκδ. Ι. Μ. ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ

[toula]

Που φαίνεται η πίστις μας;
Στα έργα μας, στα λόγια μας,
στους λογισμούς μας να φαίνεται η πίστη μας.

Γέροντας Γερμανός Σταυροβουνιώτης

[aposal]

«Να χαίρεστε με κείνους που χαίρονται και να κλαίτε με κείνους που κλαίνε».
(Ρωμ. ιβ' 15)

[toula]

Η δασκάλα που έβαλε τα παιδιά να γράψουν 10 φορές την φράση: «Δεν υπάρχει Θεός»…

Κάτοικοι από ένα μεγάλο χωριό της βόρειας Πελοποννήσου, διηγήθηκαν το εξής περιστατικό, που συνέβη στο χωριό τους. Ήταν όλοι εντυπωσιασμένοι και προβληματισμένοι.
Στο χωριό τους είχε πάει μια νεαρή δασκάλα, που κόντεψε να κάνει κακό στα παιδιά και να τα δηλητηριάσει με την απιστία της. Δεν φοβόταν και δεν πίστευε στον Θεό και δυστυχώς ήθελε να μεταδώσει τις ιδέες της στα παιδιά. Μια μέρα τόλμησε και τους έβαλε να γράψουν στην Ορθογραφία την φράση: “Δεν υπάρχει Θεός”! Να την γράψουν δέκα φορές!
Ευτυχώς, το πήραν είδηση οι γονείς και αγανακτισμένοι είπαν στα παιδιά, αντί γι’ αυτό που τους είπε αυτή, να γράψουν την φράση “Υπάρχει ο Θεός” δέκα φορές.
Τα παιδάκια άκουσαν τους γονείς τους, οι οποίοι δίδαξαν ο καθένας το παιδί του να πιστεύει και να αγαπά τον Θεό, που είναι ο Δημιουργός και ο Προστάτης όλου του κόσμου και ιδιαίτερα του ανθρώπου.
Όταν πήγαν όμως τα παιδιά στο σχολείο και η άπιστη αυτή είδε τι είχαν γράψει, άρχισε και τα έβριζε έξαλλη και τους έβαλε τιμωρία να γράψουν εκατό φορές αυτό που τους είπε εκείνη!
Φοβισμένα τα παιδάκια όταν πήγαν σπίτι τους τα είπαν όλα στους γονείς τους. Εκείνοι εντυπωσιασμένοι από το αντίθεο πείσμα της προέτρεψαν και πάλι τα παιδάκια να γράψουν εκατό φορές το “Υπάρχει ο Θεός”. Τα παιδιά το έκαναν, αλλά ήσαν φοβισμένα γιατί φοβόντουσαν τον θυμό της.
Την Δευτέρα πήγαν στο σχολείο διστακτικά. Την περίμεναν να έρθει, την περίμεναν… και τελικά τα είδε ο Διευθυντής και πήρε τηλέφωνο σπίτι της. Καμία απάντηση. Τηλεφώνησε στην οικογένειά της (γιατί ήταν από άλλο μέρος), ούτε οι γονείς της γνώριζαν τίποτε.
Τελικά απευθύνθηκε στην αστυνομία και στον κ. Εισαγγελέα. Παραβίασαν το σπίτι της και την βρήκαν μέσα νεκρή. Εντυπωσιάστηκαν όταν το έμαθαν αλλά και όσοι το άκουσαν.
Τι σήμαινε αυτός ο αιφνίδιος θάνατος; Ο Θεός γνωρίζει. Όμως το γεγονός δημιουργεί δέος. Μήπως θέλησε να την προλάβει από του να βαρύνει ανεπανόρθωτα την ψυχή της; Μήπως θέλησε να προστατέψει τις παιδικές ψυχές από το δηλητήριο της αθεΐας;
Ο Κύριος ας ελεήση την ψυχή της κι εμείς ” Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου “, κατά την προτροπή του Αρχάγγελου Μιχαήλ. Ας προσέχουμε δε, τι λέμε και τι διδάσκουμε τα αθώα παιδιά μας.
______________
Από το βιβλίο, «ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Ουράνια μηνύματα Θαυμαστά γεγονότα»
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΒΑΡΝΑΚΟΒΑΣ
ΕΚΔΟΣΙΣ ΙΕΡΑΣ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑΣ
ΜΟΝΑΣΤΙΚΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ.

[toula]

Συγγενείς που βλάπτουν την ψυχή μας, είναι καλύτερα να αποκόψουμε τις σχέσεις μαζί τους. Καλύτερα να πικραθείς με τους συγγενείς σου και να διακόψεις τις σχέσεις σου με όλους τους ανθρώπους, παρά να χαλάσεις την σχέση σου με τον Θεό, επειδή το θέλουν εκείνοι.
Όταν βλάπτεται η ψυχή σου, είναι προτιμότερο να έχεις με κάποιον καλή διχόνοια, παρά κακή ομόνοια. Ο Θεός βλέποντας ότι κινείσαι έτσι, θα σε ευλογήσει. Εάν όμως κατορθώσει ο Σατανάς να σε ''κρατήσει'' στο θέμα της φιλοσυγγενείας, θα σε κάνει μεγάλη ζημιά και μπορεί να χάσεις ακόμη και την ψυχή σου...
Όταν έγινε ο μεγάλος - καταστροφικός σεισμός της Κεφαλληνίας το 1953, 3 Αγιορείτες μοναχοί ζήτησαν και πήραν ευλογία από τον πνευματικό τους να πάνε στην πατρίδα τους την Κεφαλλονιά για να δουν, αν επέζησε κανένας από τους δικούς τους συγγενείς. Ο ένας όταν πήγε στο σπίτι του, τον είπε ο πατέρα του το εξής:
- Τί δουλειά έχει εσύ εδώ; Ποιός σε κάλεσε να αφήσεις το σπίτι σου και να έρθεις εδώ;
- Πατέρα έμαθα...
- Αύριο το πρωΐ να φύγεις αμέσως! Να πας εκεί στο Άγιο Όρος και να προσεύχεσαι για εμάς... Δεν έχεις καμμία δουλειά εδώ πέρα.
Αυτά του είπε ο πατέρας. Ο σωστός πατέρας! Ο πραγματικός πατέρας που κάνει τη διάκριση και δεν ξεγελιέται από το συναίσθημα. Δεν ήταν παιδί του; Δεν αγωνίστηκε γι' αυτό να το μεγαλώσει; Και εντούτοις: «Εκεί ανήκεις», του λέει. Και τα μάζεψε ο μοναχός και την άλλη μέρα έφυγε για το Όρος.
Οι άλλοι δύο μοναχοί παντρεύτηκαν και δεν επέστρεψαν στο Άγιον Όρος. Ο ένας μάλιστα ήταν παρθένος και τον μέθυσε η νύφη του και τον έβαλε στην αμαρτία με μια φιλενάδα της για να χάσει την παρθενία του.

Λέει ο Μέγας Βασίλειος: Άμα σε βγάλει ο Σατανάς από τον τόπο σου, θα σε βγάλει και από τον τρόπο σου. Είναι δεξιός λογισμός η φιλοσυγγένεια. Και παρότι θα πρέπει κάποιος να θυσιάζεται για τον συγγενή του, είναι όμως ειδικές περιπτώσεις που θα πρέπει να προσέχει, να ''θυσιάζει'' ακόμα τον πατέρα και την μητέρα του, προκειμένου να κάνει το θέλημα του Θεού.

Δημήτριος Παναγόπουλος ο Ιεροκήρυκας (1916 - 1982)

[toula]

"Φοβάμαι μήπως αυτή η αναβολή που μας δίνει ο Θεός είναι η τελευταία!
*Οι φωνές των Αγίων και των Πατέρων της Ορθοδόξου Εκκλησίας, μας προειδοποιούν εδώ και χρόνια, ότι βρισκόμαστε σε αποκαλυπτικούς καιρούς και χτυπούν τα καμπανάκια που μας καλούν σε μετάνοια…
~ Αν ἔμεινε μέσα σας μιά σπίθα πίστεως, γονατίστε, προσευχηθῆτε καὶ δια­βάστε τὰ τρομερὰ ἐκεῖνα ποὺ προφητεύει η Αποκαλυψη.
Ἦρθε ὁ καιρὸς νὰ πληρώσῃ ἡ ἁμαρτωλὴ ἀν­θρωπότης ὅλα τὰ ἁμαρτήματά της. Πρέπει νὰ εὐ­χαριστήσουμε τὸν Θεό γιὰ τὴ μακροθυμία του.
Εἶμαι κ᾽ ἐγώ, ἀδελφοί μου, ἁμαρτωλὸς σὰν κ᾽ ἐσᾶς καὶ τρέμω. Μᾶς ἔχει δώσει ὁ Θεὸς πολ­λὲς φορὲς παράτασι καὶ νέες προθεσμίες. Αὐ­τὸ δὲν ζητᾶμε κάθε φορὰ στὴ Δοξολογία; Κύριε, «παράτεινον τὸ ἔλεός σου τοῖς γινώσκουσί σε» (Ψαλμ. 35,11)· δῶσε μας παράτασι, μιὰ ἀναβολή, μέρες καὶ ὧρες νὰ μετανοήσουμε.
Φοβᾶμαι μήπως ἡ ἀναβολὴ αὐτὴ εἶνε ἡ τελευταία.
Δὲν θὰ μείνῃ αὐτὸς ὁ κόσμος ἀτιμώρητος. Δὲν μπορεῖς, ἀγαπητέ μου, τὴν ὥρα ποὺ χτυπᾷ ἡ καμπάνα ἐσὺ νὰ βλαστημᾷς τὸ Θεό· δὲν μπο­ρεῖς νὰ διώχνῃς τὴ γυναῖκα του κι αὐτὴ νὰ τρέ­χῃ σὰν τρελλή· δὲν μπορεῖς νὰ ἀδικῇς καὶ νὰ κλέβῃς. Εἶνε γραμμένα ὅλα αὐ­τὰ στὰ τεφτέρια τοῦ οὐρανοῦ. Ὑπάρχει ἕν­α μάτι ποὺ τὰ βλέ­πει ὅλα, ἕνα αὐτὶ ποὺ τ᾿ ἀ­κούει ὅλα, κ᾽ ἕνα χέρι ποὺ τὰ γράφει ὅλα. Θά ᾿ρθῃ ὥ­ρα – ἔρχεται, ποὺ θὰ πληρώσουμε μὲ τόκο καὶ ἐπιτόκιο ὅλα τὰ ἁ­μαρτήματα· τὶς μοιχεῖες, τὰ διαζύγια, τὶς βλα­στήμιες, τὶς ἀσέβειες, τὶς ψευδορκίες, ὅλη τὴν ἀ­σέβειά μας. Εἶνε τελευταία προθεσμία.
Φοβᾶμαι γιὰ τὸ ἔθνος μας, γιὰ τὸ λαό μας, μήπως φτάσαμε στὸ δώδεκα παρὰ πέντε. Μικρὸ διάστημα μένει. Ἐὰν ἀφήσουμε νὰ περάσῃ καὶ ἡ προθεσμία αὐτὴ καὶ δὲν γονατίσουμε, δὲν κλάψουμε, δὲν δείξουμε τὴ μετάνοιά μας εἰ­λι­κρινά, φοβᾶμαι. Τί φοβᾶμαι; Ἐμένα ρω­τᾶ­τε; Ἀντέστε στὰ σπίτια σας. Ἂν εἶστε Χριστι­α­νοί, ἂν πιστεύετε, ἂν ἔχετε καρδιά, ἂν σᾶς ἔ­μεινε μέσα μιὰ σπίθα, μὴ ρωτᾶτε ἐμένα. Γονα­τίστε, προσευχηθῆτε, ἀνοῖξτε τὴν Ἀποκάλυψι καὶ δια­βάστε τὰ τρομερὰ ἐκεῖνα ποὺ προφητεύει. Ἦρθε ὁ καιρὸς νὰ πληρώσῃ ἡ ἁμαρτωλὴ ἀν­θρωπότης ὅλα τὰ ἁμαρτήματά της.
Ὦ Χριστέ! Ὦ Παναγία, πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν ἐλεηθῆναι καὶ σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν· ἀμήν.

Τελευταῖο ἀπόσπασμα από το κήρυγμα της Κυριακῆς
(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης"

[toula]

"ΡΗΜΑΤΑ ΖΩΗΣ ΑΙΩΝΙΟΥ!

Πνευματικό του παιδί ρώτησε κάποτε τον μακαριστό άγιο Γέροντά μας Κύριλλο,(Ηγούμενο της Μονής Οσίου Δαβίδ και άξιο διάδοχο του Οσίου Ιακώβου),τότε που ήταν εδώ κοντά μας, στη γη :
《- Γέροντα ,τί να κάνω για να μην έχω ταλαιπωρία στον ύπνο από τον πονηρό;
Με την πατρική του γλυκύτητα και με απλότητα της αγιότητας του, απάντησε:
- Μόλις πέσεις στο κρεβάτι θα λες το "Θεοτόκε Παρθένε", αρέσει πολύ στην Παναγία μας,
θα σταυρώνεις τρεις φορές τον αέρα λέγοντας "αναστήτω ο Θεός και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί αυτού ",
θα κάνεις τον σταυρό σου
και θα κλείνεις τα μάτια παραθέτοντας,πλέον, ολόκληρη την ύπαρξή σου στα χέρια του Θεού》.
Ας έχουμε όλοι μας την αγία ευχή του!"

[toula]

Πολυτιμότερο πράγμα από την Ορθοδοξία δεν υπάρχει στον κόσμο!

Η Ορθοδοξία είναι η πηγή απ’ όπου τρέχουνε να ξεδιψάσουνε άνθρωποι που δεν ευρήκανε την αλήθεια ούτε στον Καθολικισμό, ούτε στον Προτεσταντισμό, ούτε σε καμμιά άλλη από τις μυριάδες αιρέσεις που υπάρχουνε σήμερα.
Ο άνθρωπος θα νοιώσει να τον σκεπάζει η θεϊκή ευσπλαχνία εάν απελπιστεί από κάθε άλλη βοήθεια και ταπεινωθεί και δεν λογαριάζει για τίποτα τον εαυτό του και δέσει σφιχτά την ελπίδα του στον Θεό μοναχά…
τότε αυτή η θεϊκή ευσπλαχνία θα του δίνει κάποια δύναμη ώστε να μην υπάρχει τίποτα πια για να τον φοβερίζει, κι’ ούτε καμιά ανάγκη για να τον κάνει να τη συλλογιστεί.

Όλα του φαίνονται σαν να μην υπάρχουνε, κι’ αυτός ελαφρός σαν πνοή γεμάτη δύναμη, χαρά, ελπίδα και αγάπη (γιατί η αληθινή αγάπη βγαίνει από την πίστη κι’ από την ελπίδα), πετά υψηλά, γλυτωμένος από το βάρος της σαρκός κι’ από τις μάταιες φροντίδες τις σαρκικής διάνοιας, ήγουν τη φιλοδοξία, τον μωρό ζήλο να ερευνήσει το μυστήριο του κόσμου, κι’ όλες τις άλλες μικρολογίες με τις οποίες είναι δεμένη η ζωή μας.
Αυτή είναι μια κατάσταση αλλόκοτη κι’ απίστευτη, είναι η είσοδος εις την βασιλείαν του Θεού, που λέγει ο Κύριος, και που δεν λέγεται με λόγια, γιατί, δεν είναι ένας σαρκικός ενθουσιασμός της διάνοιας, αλλά μια λύτρωση που γίνεται με τη χάρη του αγίου Πνεύματος, γι’ αυτό και δεν υπάρχουνε και λόγια σε τούτον τον κόσμο με τα οποία να ειπωθεί. Γι’ αυτό ο Κύριος, λέγοντας «βασιλεία του Θεού» ή «βασιλεία των ουρανών», δεν εξήγησε ποτέ τί είναι αυτή η «βασιλεία», αλλά μας δίδαξε μοναχά με τί τρόπο θα την αξιωθούμε.

Για να γεννηθεί ο άνθρωπος ο πνευματικός και για να βγει στο φως από το σκοτάδι, είναι ανάγκη να βασανισθεί, όπως γίνεται με τη γέννα του σαρκικού ανθρώπου. Γι’ αυτό λέγει ο Χριστός: «Στενή και τεθλιμμένη η οδός η απάγουσα εις την ζωήν». Και στις Πράξεις των Αποστόλων διαβάζει κανένας πως ο Παύλος και ο Βαρνάβας επήγαν στο Ικόνιον και στην Αντιόχεια «επιστηρίζοντες τας ψυχάς των μαθητών, παρακαλούντες εμμένειν τη πίστει και ότι δια πολλών θλίψεων δει ημάς εισελθείν εις την βασιλείαν του Θεού».

Το πνευματικό νήπιο πρέπει να κλάψει σαν το σαρκικό, για να βρει γάλα για να θραφεί. Ο άνθρωπος που δεν ελπίζει σε καμμιά βοήθεια εκτός από τον Θεό, και σε καμμιά ζωή εκτός από αυτόν, και σε καμμιά άλλη χαρά εκτός από αυτόν, και σε καμμιά δικαιοσύνη εκτός από αυτόν, και κρεμιέται με δάκρυα μονάχα σ’ Εκείνον, έχοντας «μονογενή ελπίδα», αυτός βρίσκει έλεος και αναπαύεται από «τα της ματαιότητος και πολυμόχθου σαρκός». Γι’ αυτόν «η αγάπη η εν Χριστώ ισχυροτέρα εστί της ενταύθα ζωής», κατά τον άγιο Ισαάκ. Και δεν θέλει να χωρισθεί από τον Θεό, και προτιμά τον θάνατο από τούτον τον χωρισμό, γιατί νοιώθει καλά πως σωστά λέγει ο άγιος Κύριλλος ότι «θάνατος αληθής είναι ο χωρισμός της ψυχής από τον Θεόν και όχι ο χωρισμός της ψυχής από το σώμα».

Σ’ αυτή τη μακάρια κατάσταση βρίσκονται οι άγιοι, όχι λίγες ώρες της ζωής τους, αλλά παντοτεινά. Και για τούτο νοιώθουνε πως από τούτον τον κόσμο απογευθήκανε σαν ένα αρραβώνα τη μακαριότητα της αιωνίου ζωής. Και αγαπούνε κάθε άνθρωπο και κάθε πλάσμα, επειδή η τέλεια αγάπη προέρχεται από τη χαρά της πίστεως κι’ από τη βεβαιότητα κι’ από τη στερεή ελπίδα που έχουνε μέσα στην ψυχή τους.
Οι άλλοι άνθρωποι, οι αμαρτωλοί, μπορεί να ελεηθούνε και να αξιωθούνε για λίγο αυτή την απελευθέρωση από τη δουλεία της φθοράς, ν’ απογευθούνε λίγο από τον ουράνιον άρτον. Μα ύστερα πάλι, σαν αδύνατοι άνθρωποι που είναι, από αμέλεια ξαναπέφτουνε στις μέριμνες του βίου, και χάνουνε εκείνη την ευωδία του μυστικού κόσμου στον οποίον ζήσανε εκείνον τον σύντομον καιρό.
Και ποθούνε θερμά να ξαναμπούνε πάλι στην ουράνια εκείνη πολιτεία, και την αναθυμιούνται με δάκρυα, κι’ ολοένα ελπίζουνε να την ξαναδούνε. Κι’ απορούνε πώς την χάσανε και πώς καταντήσανε πάλι δούλοι της σαρκός, και θρηνούνε σαν τους πρωτόπλαστους που καθήσανε έξω από τον Παράδεισο, μη μπορώντας να ξαναμπούνε μέσα.

Ξέρω πως πολλοί, διαβάζοντας αυτά που γράφω, θα πούνε πως η ζωή μας σήμερα δεν σηκώνει τέτοια καλογερίστικα πράγματα. Μα δεν έχουνε δίκιο. Οι σημερινοί άνθρωποι, όπως έγραψα κι’ άλλη φορά, δεν είναι όλοι ευχαριστημένοι από τη ζωή που ζούνε, ας έχουνε κάθε λογής υλικές αναπαύσεις και ασχολίες. Ίσια-ίσια σήμερα η ανθρώπινη ψυχή βρίσκεται σε παραζάλη και σε αγωνία, γιατί είδε καλά πως, ενώ ήλπιζε να πιάσει την ευτυχία με την επιστήμη και με την υλική και διανοητική δραστηριότητα, δεν επέτυχε αυτό που ήλπιζε.
Υπάρχουνε λοιπόν πολλοί άνθρωποι που διψάνε για αληθινή τροφή της ψυχής, και γι’ αυτούς γράφω. Κ’ εκτός από την Ελλάδα, μια τέτοια δίψα κατατρώγει εκατομμύρια κόσμο, κατά τα λόγια του Προφήτη που λέγει: «Να, έρχονται ημέρες, λέγει Κύριος, και θα στείλω επάνω στη γη όχι πείνα για ψωμί, ούτε δίψα για νερό, αλλά πείνα του ν’ ακούσετε λόγον Κυρίου»…

Η Ορθοδοξία είναι η πηγή απ’ όπου τρέχουνε να ξεδιψάσουνε άνθρωποι που δεν ευρήκανε την αλήθεια ούτε στον Καθολικισμό, ούτε στον Προτεσταντισμό, ούτε σε καμμιά άλλη από τις μυριάδες αιρέσεις που υπάρχουνε σήμερα.
Έτσι αποδείχνεται πως η Ορθοδοξία είναι η πρώτη κι’ ανάλλακτη Εκκλησία, που δεν παραμορφώθηκε από κοσμικούς νεωτερισμούς, η κιβωτός που κλείνει μέσα της την αληθινή αποκάλυψη της χριστιανικής αλήθειας. Κ’ η αυστηρή παράδοσή της είναι το μέσον που διατηρήθηκε αυτή η αλήθεια, όχι σαν αφηρημένη έννοια, αλλά σαν ζωντανή πραγματικότητα. Στον πρόλογο της «Φιλοκαλίας», που τυπώθηκε στα Εγγλέζικα ο Ρώσσος Νίκων γράφει ανάμεσα στα άλλα: «Οι βάσεις της Ορθοδοξίας είναι η Αγία Γραφή και οι Παραδόσεις, άλλες προφορικές κι’ άλλες γραμμένες στα έργα των Πατέρων».

Αλλού γράφει: «Επειδή στις ημέρες μας δεν έχουμε πνευματικούς οδηγούς, γίνεται απαραίτητη η συνεχής μελέτη των ιερών αυτών έργων, ώστε ν’ ακολουθήσει κανένας ακίνδυνα αυτόν τον θαυμάσιον δρόμο που ανοίγει η τέχνη των τεχνών, η επιστήμη των επιστημών της πνευματικής τελειοποιήσεως. Για να επιτύχουμε σε τούτο, είναι ανάγκη να έχουμε γνήσια ταπείνωση, ειλικρίνεια, εγκαρτέρηση και αγνότητα».
Και όμως, εμείς οι Έλληνες, που έχουμε αυτόν τον θησαυρό της Ορθοδοξίας, θέλουμε να θραφούμε θρησκευτικά με λογής-λογής ξένα άχερα. Ο πατήρ Νίκων, σε κάποιον δικό μας που πήγε στ’ Άγιον Όρος, είπε:«Πρέπει να θεωρείς τον εαυτό σου πολύ ευτυχισμένον που είσαι ορθόδοξος. Γιατί πολυτιμότερο πράγμα από την Ορθοδοξία δεν υπάρχει στον κόσμο».

Φώτης Κόντογλου
Πηγή: Βήμα Ορθοδοξίας

[toula]

Προσευχή για ευλογία στην οικογένεια Αγίου Αρσενίου του Καππαδόκου.

Για να επικρατήσει η ειρήνη και η ευλογία του Θεού στην οικογένεια. Λέγεται το Τρισάγιο πριν την προσευχή για ευλογία στην οικογένεια
Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν.
Δόξα σοί ο Θεός ημών, δόξα σοί.
Βασιλεύ ουράνιε, παράκλητε, το Πνεύμα της αληθείας, ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, ο θησαυρός των αγαθών και ζωής χορηγός, ελθέ και σκήνωσον εν ημίν, και καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος, και σώσον, Αγαθέ, τας ψυχάς ημών.
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος ελέησον ημάς. (τρεις φορές)
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι. Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς. Κύριε ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών. Δέσποτα, συγχώρισον τας ανομίας ημίν. Άγιε, επισκεψε και ίασαι τας ασθενείας ημών, ένεκεν του ονόματός σου.
Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι. Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Πάτερ ημών, ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά Σου, ελθέτω η βασιλεία Σου, γεννηθήτω το θέλημά Σου ως εν ουρανό και επί της γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον, και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών, και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.

(Ψαλμός 99)
Αλαλάξατε τώ Κυρίω, πάσα η γή, 2 δουλεύσατε τώ Κυρίω εν ευφροσύνη, εισέλθετε ενώπιον αυτού εν αγαλλιάσει. 3 γνώτε ότι Κύριος, αυτός εστιν ο Θεός ημών, αυτός εποίησεν ημάς καί ουχ ημείς· ημείς δέ λαός αυτού καί πρόβατα τής νομής αυτού. 4 εισέλθετε εις τάς πύλας αυτού εν εξομολογήσει, εις τάς αυλάς αυτού εν ύμνοις. εξομολογείσθε αυτώ, αινείτε τό όνομα αυτού, 5 ότι χρηστός Κύριος, εις τόν αιώνα τό έλεος αυτού, καί έως γενεάς καί γενεάς η αλήθεια αυτού.

(Ψαλμός 127)
Προσευχή για ευλογία στην οικογένεια
Μακάριοι πάντες οι φοβούμενοι τόν Κύριον, οι πορευόμενοι εν ταίς οδοίς αυτού. 2 τούς πόνους τών καρπών σου φάγεσαι· μακάριος εί, καί καλώς σοι έσται. 3 η γυνή σου ως άμπελος ευθηνούσα εν τοίς κλίτεσι τής οικίας σου· οι υιοί σου ως νεόφυτα ελαιών κύκλω τής τραπέζης σου. 4 ιδού ούτως ευλογηθήσεται άνθρωπος ο φοβούμενος τόν Κύριον. 5 ευλογήσαι σε Κύριος εκ Σιών, καί ίδοις τά αγαθά Ιερουσαλήμ πάσας τάς ημέρας τής ζωής σου· 6 καί ίδοις υιούς τών υιών σου. ειρήνη επί τόν Ισραήλ.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι. Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Αλληλούϊα, Αλληλούϊα, Αλληλούϊα, δόξα Σοι ο Θεός. (τρίς)
Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι. Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Άξιον εστιν ως αληθώς, μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον, και Μητέρα του Θεού ημών.
Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ, και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον, σε μεγαλύνομεν.
Θεοτοκίον
Υπό την σην ευσπλαχνίαν καταφεύγομεν, Θεοτόκε, τας ημών ικεσίας, μη παρίδης εν περιστάσει, αλλ εκ κινδύνων λύτρωσαι ημάς, μόνη Αγνή, μόνη ευλογημένη.

Απολυτίκιον Ήχος γ. Θείας πίστεως. Αγίου Αρσενίου του Καππαδόκου
Βίον ένθεον, καλώς ανύσας, σκεύος τίμιον του Παρακλήτου, Ανεδείχθης θεοφόρε Αρσένιε, και των θαυμάτων την χάριν δεξάμενος, πάσι παρέχεις ταχείαν βοήθειαν, Πάτερ Οσιε Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
Δί ευχών των αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός ημών, ελέησον ημάς. Αμήν.

Πηγή: Βήμα Ορθοδοξίας

[toula]

Η λύπη φεύγει μόνο αν θέλεις!
Η λύπη φεύγει μόνο αν θέλεις! Επιστολή στην Διακόνισσα Ολυμπιάδα του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου.
Σκοπός μας δεν είναι να σας αλλάξουμε μόνο από την λύπη, αλλά και να σας γεμίσουμε την ψυχή με μόνιμο και διαρκή χαρά, πράγμα που δεν είναι αδύνατον, εάν θέλετε και σεις.
Διότι για να αισθάνεται κανείς χαρά, δεν εξαρτάται από τους φυσικούς νόμους, τους οποίους κανείς δεν μπορεί να καταργήσει ή μεταβάλει, αλλά από την ελεύθερη θέληση του ανθρώπου, η οποία εύκολα μεταβάλλεται…
Η χαρά και η ευχαρίστηση, επαναλαμβάνω, δεν είναι φυσικό αποτέλεσμα της ουσίας των πραγμάτων, αλλά θελήσεως του ανθρώπου… Δια τούτο ας μη σας καταβάλει, αδελφή μου, η λύπη, αλλά, σηκωθείτε επάνω, βοηθήσετε τους λόγους μας, δώσετε μας την πολύτιμη συμμαχία σας, δια να σας ελευθερώσουμε τελείως από την αιχμαλωσία των πικρών σκέψεων της μελαγχολίας που σας κατέχει.
Εάν δεν θελήσετε να ενεργήσετε σ’ αυτό το ζήτημα με προθυμία και ζήλο, όπως εμείς, η προσπάθειά μας να σας θεραπεύσουμε δεν θα φέρει αποτέλεσμα.

Πηγή: Βήμα Ορθοδοξίας