Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

«Αν...»: Το υπέροχο ποίημα του Kipling

Αν μπορείς στην πλάση τούτη να περιφρονείς τα πλούτη κι αν οι έπαινοι των γύρω δεν σου παίρνουν το μυαλό,
αν μπορείς στην τρικυμία να κρατήσεις ψυχραιμία, κι αν μπορείς και στους εχθρούς σου να σκορπίσεις το καλό, αν μπορείς με μιας να παίξεις κάθε τι που ’χεις κερδίσει, στην καταστροφή ν’ αντέξεις και να δώσεις κάποια λύση,

αν μπορείς να υποτάξεις πνεύμα, σώμα και καρδιά, αν μπορείς όταν σε βρίζουν να μην βγάζεις τσιμουδιά, αν μπορείς στην καταιγίδα να μη χάνεις την ελπίδα, κι αν μπορείς να συγχωρήσεις όταν σ’ έχουν αδικήσει,

αν μπορέσεις τ’ όνειρό σου να μη γίνει ο όλεθρός σου, κι αν μπορέσεις ν’ αγαπήσεις όσους σ’ έχουνε μισήσει, αν μπορείς να είσαι ο ίδιος στην χαρά και στην οδύνη, αν η πίστη στην ψυχή σου μπρος σε τίποτα δεν σβήνει,

αν μιλώντας με τα πλήθη τη συνείδηση δεν χάνεις, αν μπορέσεις να χωνέψεις πως μια μέρα θα πεθάνεις, αν ποτέ δεν σε μεθύσει του θριάμβου το κρασί, αν στα ψέματα των άλλων δεν λες ψέματα κι εσύ, αν μπορείς να μη θυμώνεις, αλλά μήτε και να κλαις όταν άδικα σου λένε πως εσύ μονάχα φταις.

Αν μπορείς με ηρεμία δίχως νεύρα ή δυσφορία και τα ίδια σου τα λόγια να τ’ ακούς παραλλαγμένα, αν μπορείς κάθε λεπτό σου να ’ναι μια δημιουργία και ποτέ σου να μην μένεις με τα χέρια σταυρωμένα.

Αν οι φίλοι σου κι οι εχθροί σου δεν μπορούν να σε πληγώσουναν οι σχέσεις με μεγάλους τα μυαλά δεν σου σηκώνουναν τους πάντες λογαριάζεις μα… κανένα χωριστά, αν μπορέσεις να φυλάξεις και τα ξένα μυστικά…

Έ! Παιδί μου τότε…
Θα μπορέσεις ν’ απολαύσεις όπως πρέπει τη ζωή σου…
Θα ’σαι άνθρωπος σπουδαίος κι όλη η γη θα ’ναι δική σου!

https://www.dinfo.gr/

[toula]

Χάρισε την καρδιά σου στον Κύριο

» …θυμήσου, θυμήσου αγαπημένο μου παιδί όλα τα συμβάντα της ζωής μας είναι μέρος της παντελώς άγνωστης οικονομίας του Θεού. Τώρα δεν καταλαβαίνουμε τη σημασία τους, αλλά πιο αργά θα τα καταλάβουμε.

Τώρα αισθανόμαστε ότι είμαστε αδικημένοι και λοιδορούμενοι. Αργότερα θα καταλάβουμε ότι από τα πάντα θα μπορούσαμε να έχουμε ένα τεράστιο όφελος: τον ταπεινό λογισμό.

Εσύ τώρα να προσπαθήσεις να πλησιάσεις το Θεό όσο πιο πολύ μπορείς με την προσευχή και την άσκηση. Τήρησε τον κανόνα που σου έχει δώσει ο πνευματικός σου και προσπάθησε να αισθανθείς τον Θεό.

Κάνε οτιδήποτε για να Τον ζήσεις, να Τον βάλεις στην καρδιά σου. Να μαλακώσει η καρδούλα σου, παιδί μου, από το άγγιγμα της Χάρης, κάθε στιγμή όταν σκέφτεσαι πόσο πολύ σε αγαπάει ο Θεός και πόσο σε προστάτεψε από τον ψυχικό θάνατο, προστατεύοντάς σε από τις βρομιές που φέρνουν οι δαίμονες στο μυαλό των ανθρώπων…

Ο γλυκύτατος Ιησούς να είναι πάντα στις σκέψεις σου, να είναι ένα λιμάνι στο οποίο θα επανέρχεσαι ξανά και ξανά…
Επίσης μη διστάσεις να καλείς την Παναγία σε βοήθεια όποτε έχεις ανάγκη και όχι μόνο.

Να συνεχίσεις τον δρόμο σου με θάρρος, με πολύ θάρρος. Χάρισε την καρδιά σου στον Κύριο και Εκείνος θα της δώσει όλες τις βιταμίνες και όλη την ενέργεια που χρειάζεται για να μην καταρρεύσει. Τίποτε να μην σου φαίνεται δύσκολο.

Κάποιος Άλλος αδερφέ κυβερνάει το σύμπαν και όχι οι μεγάλοι του κόσμου τούτου…

Θάρρος, θάρρος, το βλέμμα ψηλά και θα δεις τον Κύριο, όταν θα κλάψεις, όταν θα ψάξεις με λαχτάρα, όταν θα ματώσεις, ίσως θα Τον δεις πως σου απλώνει το στέφανο με το Αγαπητικό και Παρηγορητικό χέρι Του.

Μη θλίβεσαι, μη λυπάσαι πιο πολύ από όσο πρέπει, γιατί έτσι δίνεις δικαιώματα στο πονηρό να σε χτυπάει με δύναμη…

Κάνε την καρδιά σου μοναστήρι. Χτύπα εκεί το σήμαντρο, κάλεσε εκεί για αγρυπνία, θυμίασε και ψιθύρισε ακατάπαυστα προσευχές. Ο Θεός είναι δίπλα σου…»

Απόσπασμα από ανέκδοτες επιστολές του Αγίου Λουκά Κριμαίας προς πνευματικό του παιδί - Εκδόσεις Συναξάρι
https://www.vimaorthodoxias.gr/

[toula]

Κι αν στα μάτια σου πέσω, θυμήσου ότι ποτέ μου δεν διεκδίκησα τον τίτλο του αλάθητου καριερίστα. Αντιθέτως, προτιμώ να με χαρακτηρίσεις ερασιτέχνη άνθρωπο. Γι' αυτό κι αν σε πλήγωσα, σε απογοήτευσα, σε σταύρωσα -στο ξαναλέγω- καλύτερα αγκάλιασέ με για να μ' αντέξω, αγκαλιασέ με κι άλλαξέ με, αγκάλιασέ με κι ανέστησέ με...

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

[toula]

Δυστυχώς αδελφοί μου η καθημερινότητα της ζωής μας κάνει να ξεχνούμε ότι έχουμε Πατέρα Ουράνιο, ακόμα ακόμα ότι υπάρχει Θεός. Πολλές φορές με τα λόγια και τις πράξεις μας δείχνουμε ότι όχι μόνο ολιγοπιστούμε όπως ο Πέτρος αλλά και Τον αρνούμαστε, αρνούμαστε την Αγάπη Του, την προστασία Του, ακόμα και την ύπαρξή Του. Μην δικαιολογούμε τον εαυτό μας λέγοντας ότι εμείς ζούμε στον κόσμο και δικαιολογημένα τον ξεχνούμε, δικαιολογημένα δεν εφαρμόζουμε τις εντολές του, δικαιολογημένα δεν βρισκόμαστε σε καλή πνευματική κατάσταση.

Εάν υστερούμε, τουλάχιστον να έχουμε την τόλμη και την ειλικρίνεια όχι να δικαιολογούμε τον εαυτούλη μας αλλά να ομολογούμε την αδυναμία μας, την ασθένειά μας, τις ελλείψεις μας.
Μπορούμε να μείνουμε με τον Χριστό κι ας μην τηρούμε κατ'ακρίβεια το Νόμο Του· τουλάχιστον όμως μην δικαιολογούμε την απιστία μας, μην δικαιολογούμε την ραθυμία μας, την νωθρότητά μας, την αμαρτία μας.

Τεταπεινωμένη και συντετριμμένη καρδιά ο Κύριος θα την δεχθεί, δεν θα την εξουθενώσει. Θα την δεχθεί διότι μπορεί να "απέτυχε" να ζήσει θεάρεστα όμως τουλάχιστον έζησε χωρίς οίηση, έπαρση, υπερηφάνεια, κατάκριση, αλαζονεία· είχε ελλείψεις αλλά αναπλήρωνε τις ελλείψεις αυτές με την συναίσθηση της αμαρτωλότητάς της. Δεν δικαιολογούσε, ούτε αμνήστευε τα λάθη που έκανε, αντιθέτως ζητούσε νυχθημερόν το έλεός Του και αγωνιζόταν φιλότιμα και ταπεινά (γι'αυτό και πολλοί άγιοι της Εκκλησίας μας τόνιζαν ότι στην άλλη ζωή θα έχουμε πολλές εκπλήξεις!).

Την πίστη μας, την εμπιστοσύνη μας στον Θεό εύκολα την ομολογούμε όταν όλα μας πάνε καλά. Το ζητούμενο όμως είναι όταν κάτι θα στραβώσει στην ζωή μας, τότε να μην λιγοψυχήσουμε, να μην αφήσουμε την λύπη της δοκιμασίας να θανατώσει την ελπίδα, να μην αφήσουμε την λογική να απαξιώσει την αγάπη του Θεού· διότι εάν γίνει αυτό σημαίνει ότι η πίστη μας τελικά ήταν επιφανειακή...ότι τελικά δεν είχαμε σχέση με τον Θεό αλλά θέλαμε να χρησιμοποιούμε τον Θεό προς ίδιον όφελος, δηλαδή: για να μας πάνε καλά οι δουλειές, για να έχουμε την υγεία μας, για πετυχαίνουμε τους στόχους μας, για να νικούμε τους εχθρούς μας.
Πιστεύω στον Θεό σημαίνει εμπιστεύομαι τον Θεό.

Η πίστη στον Θεό όμως δεν είναι το τέλειο.
Θα πρέπει κάποτε να περάσουμε από την πίστη στην αγάπη προς τον Θεό. Αυτό σημαίνει ότι όχι μόνο εμπιστεύομαι τον Θεό αλλά Του δίνομαι ολοκληρωτικά, παραδίδομαι σ'Αυτόν, έχω σχέση μαζί Του. Σημαίνει ότι σκοπός μου δεν είναι να Του γίνω καλός δούλος, υπάλληλος για να με ανταμείψει αλλά θέλω να έχω σχέση μαζί Του, θέλω να επικοινωνώ μαζί Του παντού και πάντοτε, Τον ποθώ και δεν μπορώ να διανοηθώ την ζωή μου χωρίς Αυτόν.
Μακάρι η Πίστη μας στον Θεό να γίνει Αγάπη προς τον Θεό. Τότε όλα αλλάζουν. Τότε ο Θεός δεν αντιμετωπίζεται σαν δικαστής και τιμωρός, σαν αφεντικό και "μπαμπούλας" αλλά ως ο Πατέρας και Φίλος και Εραστής που πάντα μας προσμένει, πάντα μας καλεί, πάντα μας συγχωρεί, πάντα μας αγκαλιάζει...

Μας αγαπά ο Θεός, άραγε το έχουμε καταλάβει;
Μας αγαπά ο Θεός, τίποτα λιγότερο.
Γι'αυτό κι εμείς καλούμαστε να Τον αγαπήσουμε.
Να Τον αγαπήσουμε, τίποτα λιγότερο...

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

[toula]

Να μη σκέπτεστε μόνο τι θα φάτε, τι θα φορέσετε, τι μεγάλο σπίτι θα χτίσετε. Να κτυπάτε τις πόρτες των φτωχών, των αρρώστων, των ορφανών. Περισσότερο να προτιμάτε τα σπίτια των θλιμμένων παρά των χαρούμενων. Εάν κάνετε καλά έργα, θα έχετε μεγάλο μισθό από τον Θεό. Θ’ αξιωθείτε να δείτε θαύματα, και στην άλλη ζωή θα έχετε απέραντη αγαλλίαση. Η Παναγία δεν θέλει μεγάλες λαμπάδες, ελεημοσύνη στους φτωχούς θέλει.

Άγιος Γεώργιος Καρσλίδης

[toula]

"Αργά βαδίζει ο Χριστός''

Θα έρθει εποχή, κατά την οποία ο φίλος για τον φίλο, θα είναι ιερέας και εξομολόγος, και όχι ''συνεργάτης'' στην συγκέντρωση πλούτου, και την απόλαυση αυτού του κόσμου...

Θα έρθει εποχή, κατά την οποία ο φίλος θα είναι για τον φίλο παρηγορητής και γιατρός, και όχι αποπλανητής και εξολοθρευτής της ψυχής...

Όταν έρθει αυτή η εποχή, τότε θα αρχίσει η αγάπη ανάμεσα στους ανθρώπους. Μα όσο μακριά και αν είναι αυτή η εποχή, βρίσκεται καθ΄οδόν και θα έρθει.

Η ''αγάπη''με την οποία σήμερα οι άνθρωποι αγαπιούνται οδηγεί και στήν αυτοκτονία.

Αλλά όταν έρθει εκείνη η εποχή, θα φέρει μαζί της και την Αγάπη

η οποία θα καθοδηγεί προς τη Ζωή...

"Αργά βαδίζει ο Χριστός'' ~ Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

[toula]

Μεταξύ σας (με τον σύζυγο) να υπάρχει κλίμα απόλυτης εμπιστοσύνης και ειλικρίνειας. Μην αφήνεις κάτι μέσα σου, γιατί αυτό μετά θα σε πνίξει. Μην αφήνεις τους λογισμούς να εμφωλεύουν μέσα σου, είναι φίδια. Η αγάπη όλα τα σκεπάζει. Με προσοχή, διάκριση, λεπτότητα και απέναντι στον κόσμο και μεταξύ σας. Αν έχετε κάτι μεταξύ σας, μην το λέτε σε τρίτους. Η προσοχή και η προσευχή όλα τα διορθώνουν, όλα τα κάνουν καλά. Να ζούμε με σωφροσύνη, νηστείες, αποχή σαρκικών επιθυμιών.

Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης

[toula]

Η σεξουαλική εγκράτεια αυξάνει την ικανότητά σου ν’ αγαπάς

«Θέλεις ν’ αποδείξης, πως δεν είσαι ανθρωπάκι, δηλαδή μονάχα ένα σωματικά ανεπτυγμένο αρσενικό ζώο; Μάθε, όπως οι οδηγοί, να κρατάς γερά τα φρένα και το τιμόνι. Όσο για το γκάζι, είναι εύκολο να το χρησιμοποιήσης. Όχι ν’ αφεθής να παρασύρεσαι, μα να αυτοκυριαρχήσαι, αυτό είναι δείγμα ανδρισμού. Ακόμη και στο γάμο θα σου χρειασθή η εγκράτεια, όταν ένας απ’ τους δύο σας είναι βαρύθυμος ή άρρωστος, ή σαν χρειασθή να χωρισθήτε για ένα ωρισμένο χρονικό διάστημα.

Όσο περισσότερο συνηθίζεις τη σεξουαλική εγκράτεια, τόσο αυξάνει η ικανότητά σου ν’ αγαπάς με την καρδιά σου και να προσέχης αυτό που αποκαλύπτει την ψυχή μιας κοπέλλας· ένα χαμόγελο, ένα βλέμμα, μια κίνησι του χεριού, μιαν απόχρωσι στον τόνο της φωνής. Είν’ απαλή μουσική όλ’ αυτά και χρειάζεται άσκησι, για να μπορής να τ’ ακούσης. Θα τα νοιώθης όμως ευκολώτερα, αν χαμηλώνης περισσότερο τα τύμπανα.

Όσο περισσότερο σηκώνεις το φιτίλι μιας λάμπας πετρελαίου, τόσο γίνεται πιο μαύρο το γυαλί της, κι η λάμπα δεν φωτίζει. Πρέπει να ελέγχης το φιτίλι, μπορείς να το σηκώσης σ’ ωρισμένο μόνο ύψος, αλλιώς η λάμπα δεν εκπληρώνει το σκοπό της.» (Walter Trobisch, Αγάπησα ένα κορίτσι, εκδ. Έλαφος, Αθήνα 1980, 23)

Και κάποιος ασκητής του Αγ. Όρους συμβουλεύει μια ομάδα νέων ότι ο γάμος και όχι οι προγαμιαίες σχέσεις ωφελεί πραγματικά: «Έπειτα μας ρώτησε: ‘’Κοπέλες έχετε; (γνεύσαμε καταφατικά). Να τις παντρευτήτε! Κάντε μου αυτήν τη χάρι· τώρα που θα πάτε πίσω στον κόσμο, να τις ζητήσετε σε γάμο. Να μην τ’ αφήνετε τα κορίτσια μόνα τους, ούτε να τα παρατάτε, γιατί η γυναίκα είναι σαν το τριαντάφυλλο· αν το μυρίσης μια φορά και το χαϊδέψης και τ’ αφήσης, μαδάει και μαραίνεται. Πρέπει να το φυτέψης στον κήπο σου και να το περιποιήσαι. Και τότε κι αυτό σου δίνει το πιο καλό του άρωμα και χρώμα!»

Για το ίδιο θέμα προσφέρει ωραία παραδείγματα κι ο Walter Trobisch: «Υπάρχει στη Βίβλο μια παράξενη παρομοίωσι της αγάπης με το θάνατο. Στο Άσμα Ασμάτων κεφ. 8 στίχ. 6 λέγεται: “κραταιά ως θάνατος αγάπη”. Έχουν και τα δυο το κοινό χαρακτηριστικό πως δεν μπορεί κανείς να τα δοκιμάση μονάχα. Αυτή είναι η δύναμί τους, η σοβαρότητά τους. Ή νομίζεις πως θα μπορούσες να δοκιμάσης το θάνατο με το να κοιμηθής βαθειά μια φορά; Έτσι δεν μπορείς να δοκιμάσης και την αγάπη με μια σεξουαλική εμπειρία. Είναι άλλες, ανώτερες οι προϋποθέσεις, για να αποκτήσης την εμπειρία της αγάπης.

Δεν μπορείς να δοκιμάσης ένα αλεξίπτωτο πηδώντας από μια στέγη, μια γέφυρα ή ένα ψηλό δέντρο. Δεν ανοίγει σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα και σε τόσο ελάχιστο ύψος, και το πήδημα σου θα ‘ναι θανατηφόρο. Πρέπει να πηδήσης από αεροπλάνο για ν’ ανοίξη και να σε βαστάξη.

Έτσι είναι και με την αγάπη. Πρέπει να πετάξης στα ύψη του γάμου, για να ανοίξη σ’ όλο της το πλάτος. Η προσπάθεια να δοκιμάσης τη γενετήσια ορμή σου έξω από το γάμο και χωρίς το στήριγμα της αγάπης, μοιάζει με το θανάσιμο πήδημα από μικρό ύψος.

Όταν είναι κανείς παντρεμένος, η σωματική ένωσι γίνεται κάτω από εντελώς άλλες συνθήκες. Δεν υπάρχει φόβος μην τον ανακαλύψουν, τον προδώσουν ή τον εγκαταλείψουν, ούτ’ ο φόβος μην προκληθή εγκυμοσύνη. Πάνω απ’ όλα υπάρχει ο απαραίτητος χρόνος ν’ ανοιχθούν οι σύζυγοι ο ένας στον άλλο και γεμάτοι αγάπη να ξεπεράσουν τις δυσκολίες κι αδεξιότητες που παρουσιάζονται πάντα στην αρχή. Η ωλοκληρωμένη αγάπη, που αγκαλιάζει όλους τους τομείς της ζωής, αναπτύσσεται και κλείνει μέσα της και τη γενετήσια ορμή.

Είναι καλό να προετοιμάζεσαι για το γάμο. Αλλά ακριβώς γι’ αυτό δεν έχει πρωταρχική σημασία η σωματική-αισθησιακή λειτουργία των γενετησίων οργάνων. Πιο σπουδαία από την ένωσι των σωμάτων είναι η συνάντησι των καρδιών.

Σπάνια σ’ ένα γάμο έχουν σωματικά αίτια οι σεξουαλικές δυσκολίες. Αν ήταν έτσι, θα μπορούσαν να διαπιστωθούν πριν από το γάμο με μια ιατρική εξέτασι. Τα αίτια της κρίσεως του γάμου είναι πολύ πιο συχνά η έλλειψι ψυχικής επαφής, η ανυπαρξία εσωτερικής αρμονίας.

Άκουσες ποτέ πως σε μια ορχήστρα κουρντίζουν τα όργανα πριν από το παίξιμο; Αρχίζουν με τα σιγανά όργανα, τα βιολιά και τα φλάουτα. Δεν θα ακούγονταν αυτά, αν άρχιζαν με τα τύμπανα και τις σάλπιγγες. Έτσι και στην ορχήστρα του γάμου πρέπει ν’ αρχίσης με την τρυφερή αρμονία της ψυχικής ενώσεως, για να μπορέσης μετά να εναρμονήσης και τη βροντερή γενετήσια ορμή.

Απόσπασμα από το βιβλίο:
«Το Σώμα του Χριστού και ο κήπος των τέρψεων»

[toula]

''Τον κόσμο μπορεί να τον διορθώσει μόνον εκείνος,
που μπορεί να διορθώσει τον εαυτό του...''

~ Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

[toula]

Βρες χρόνο να γελάς. Αυτό είναι η μουσική της ψυχής
Βρες χρόνο για σκέψη -αυτό είναι η πηγή της δύναμης.
Βρες χρόνο για παιχνίδι -αυτό είναι το μυστικό της αιώνιας νιότης.
Βρες χρόνο για διάβασμα -αυτό είναι το θεμέλιο της γνώσης.
Βρες χρόνο να είσαι φιλικός -αυτός είναι ο δρόμος προς την ευτυχία.
Βρες χρόνο για όνειρα -αυτά θα τραβήξουν το όχημά σου ως τ΄αστέρια.
Βρες χρόνο ν΄αγαπάς και ν΄αγαπιέσαι -αυτό είναι το προνόμιο των Θεών.
Βρες χρόνο να κοιτάς ολόγυρά σου -είναι πολύ σύντομη η μέρα για να ΄σαι εγωιστής.
Βρες χρόνο να είσαι παιδί -για να νιώθεις αυθεντικά ανθρώπινος.
Βρες χρόνο για δουλειά -αυτό είναι το τίμημα της επιτυχίας

~Γιάννης Ρίτσος