Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

Ο Χριστός δεν έδωσε ως ένδειξη ευγνωμοσύνης στους μαθητές Του στον κόσμο τα θαύματα — αλλά αγάπη. Η σταθερή, ένθερμη και πρόθυμη αγάπη." Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

[toula]

Ο Ἅγιος Παΐσιος προφητικά λέγει: «Σέ μιά ἐποχή πού ὁ Σατανάς ὀργιάζει καί οἱ ἄνθρωποί του ὀργανώνονται, οἱ Ἑλληνες βρίσκονται σέ νάρκη. Τόν ἑαυτό του μόνο κοιτάει νά βολέψει ὁ καθένας καί τίποτε περισσότερο. Καί ὅ,τι νά τούς κάνεις, ὅσο κι ἄν τούς κουνήσεις, μέ τίποτε δέν ξυπνοῦν».
Καί συνεχίζει: «Ὅταν δεῖτε συμφορές στήν Ἑλλάδα, τό κράτος νά βγάζει παλαβούς νόμους καί νά ὑπάρχει γενική ἀστάθεια, μή φοβηθεῖτε. Θά βοηθήσει ὁ Θεός»
(Ἱερομονάχου Ἰσαάκ, Βίος Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου, 1981).
proskynitis

[toula]

Λέγε την ευχή:
Aγιάζει το στόμα, αγιάζει ο αέρας, αγιάζει ο τόπος που λέγεται, Οι δαίμονες βάζουν χίλια εμπόδια δια να μην προσευχηθεί ο άνθρωπος, επειδή όλες οι παγίδες , όλα τα δίκτυα των δαιμόνων καταστρέφονται δια της προσευχής.
Άπειρες φορές οι δαίμονες δια στόματος δαιμονισμένων ομολόγησαν ότι καίονται από την ενέργεια της ευχής.

Γέροντας Εφραίμ Αριζόνας

[toula]

Μαθήματα από τον εαυτό μας…

Ἔτσι θέλει ὁ Θεός νά ἀνέλθουμε στήν ἐκπλήρωσι τῶν ἐντολῶν: καθώς δέν εὐχαριστῆς τό παιδάκι σου, τό ὁποῖον σέ ὑπηρετεῖ, παρότι ἐκεῖνο δέν ἔχει κάποιο λόγο νά στενοχωρηθῆ, ἔτσι ἀκριβῶς καί ἐμεῖς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, δέν θά ἔχουμε τήν ἀξίωσι νά μᾶς εὐχαριστήση ὁ Θεός, ἐπειδή ἐξεπληρώσαμε τίς ἐντολές Του.
Εἶναι ἀλήθεια ὅτι Αὐτός δέν ἀφήνει ἀπλήρωτο οὔτε ἕνα ποτήρι νερό πού θά τό δώσουμε σέ κάποιον διψασμένον μέ ἀγάπη στό ὄνομα τοῦ Κυρίου.
Ὁ Ἰησοῦς δέν δέχεται, οὔτε δόξα ἀπό τούς ἄλλους, οὔτε δόξα ἀπό τόν ἑαυτό του. Ἦτο δοξασμένος ὁ Ἰησοῦς καί μερικές φορές ἀπέφευγε τήν δόξα τοῦ ἑαυτοῦ του.
Ὁ Ἰησοῦς, ὅμως, χαίρεται ἀπό μερικούς ἀνθρώπους. Ἡ εὐγνω­μοσύνη ἦτο ἡ καλλίτερη παρηγοριά καί ὁ Ἰησοῦς τήν εἶχε, παρότι τήν ἐπέστρεφε πρός ὠφέλεια τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ δόξα ἀπό τόν ἑαυτό μας καί ἡ δόξα ἀπό τούς ἄλλους εἶναι κενοδοξία καί δέν εἶναι ἔργα ἄξια πληρωμῆς ἀπό τόν Θεό. Οἱ κενόδοξοι ἄνθρωποι πληρώνονται ἐδῶ ἀπό τούς ἀνθρώπους.
Αὐτοί πού θέλουν νά πάρουν τήν δόξα ἀπό τόν Θεό, ἐργάζονται γιά τούς ἀνθρώπους σάν νά ἐργάζωνται γιά τόν Θεό, ἐνῶ ἀπό τούς ἀνθρώ­πους δέν λαμβάνουν κάλπικη πληρωμή ἤ ἐάν τούς τήν δώσουν, αὐτοί τήν ἐπιστρέφουν στόν Θεό.
Ὁ Ἰησοῦς θέλει τό καλό ἔργο νά πηγάζη φυσιολογικά, μέ τρόπο ἀνιδιοτελῆ, ὅπως αὐξάνει ὁ κόκκος τοῦ σίτου καί ὅπως ἐκπηγάζει τό νερό ἀπό τόν βράχο, χωρίς νά ὑποχρεώνεται ἀπό τήν καλωσύνη τους.
Τό καλό ἔργο εἶναι καλό, ἐάν σκεπάζεται μέ τήν ταπείνωσι. Ὄχι νά σκεπάζεται ἀπό πονηρίες ἤ ἀπό ἄλλα ἐνδιαφέροντα. Ἡ ταπείνωσις, ὅπως καί ἡ ἀγάπη δέν ζητεῖ κάτι δικό της.
Θέλει νά εἶναι ὁ ἄνθρωπος καλός, ἀκόμη κι ἄν δέν ὑπάρχει παρά­δεισος ἤ κόλασις. Ἡ θέλησις μιᾶς καλῆς φύσεως εἶναι νά κάνη τό καλό, ἀφοῦ τό κατανοῆ ἀπό μέσα της.
Μία καλωσυνάτη φύσις ἁπλοποιεῖ γιά τόν ἑαυτό της τά πρωτεῖα καί τά ὅρια. Πλησιάζουν μία τέτοια φύσι ἀνθρώπου, ἡ ὁποία ἐμφανίζει τά χαρακτηριστικά τῆς εἰκόνος τοῦ Θεοῦ, κυρίως τά παιδιά, τά ὁποῖα καί ἔχουν αὐτή τή ἀπρόσβλητη ἀπό τήν κακία εἰκόνα στήν ζωή τους.

από το βιβλίο: «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙΑ» ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΥ ΜΠΟΚΑ, ΡΟΥΜΑΝΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ

[toula]

Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

– Γέροντα, στα κράτη που είχαν ολοκληρωτικό καθεστώς είναι ακόμη δύσκολη η κατάσταση.
– Ναί, αλλά πόσοι μάρτυρες θα βγουν από αυτούς που κράτησαν την πίστη τους μέσα στα ολοκληρωτικά καθεστώτα! Μου έλεγε ένας Ρώσος που πήγε στην Ρωσία ύστερα από χρόνια: «Με πλησίασε μια γιαγιά που με γνώριζε από παλιά και μου είπε: “Μ᾿ αυτό το παλτό πηγαίνεις στο Άγιον Όρος;”. “Ναί, μ᾿ αυτό”, της είπα. Βούρκωσαν αμέσως τα μάτια της, πήρε το παλτό και το φιλούσε η καημένη, για να πάρη ευλογία». Βλέπεις, η πίστη, όσο καταπιέζεται, τόσο δυναμώνει. Είναι σαν ελατήριο πού, όσο περισσότερο το πιέση κανείς, με τόσο μεγαλύτερη δύναμη θα τιναχθή. Κάποτε κουράζεται εκείνος που το πιέζει, το αφήνει και τινάζεται.
Στα θέματα της πίστεως και στα θέματα της πατρίδος δεν χωράνε υποχωρήσεις· πρέπει να είναι κανείς αμετακίνητος, σταθερός.
Η κοσμική λογική κλονίζει την πίστη. «Εάν έχητε πίστιν και μη διακριθήτε, πάντα όσα εάν αιτήσητε εν τη προσευχή πιστεύοντες, λήψεσθε», είπε ο Κύριος. Όλη η βάση εκεί είναι. Στην πνευματική ζωή κινούμαστε στο θαύμα. Ένα συν δύο δεν κάνει πάντα τρία∙ κάνει και πέντε χιλιάδες και ένα εκατομμύριο!

Χρειάζεται καλή διάθεση και φιλότιμο. Γιατί, αν ο άνθρωπος δεν έχη καλή διάθεση, τίποτε δεν καταλαβαίνει. Να, και για την Σταύρωση του Χριστού, τόσες λεπτομέρειες είχαν πει οι Προφήτες- μέχρι και τί θα κάνουν τα ιμάτιά Του, τί θα κάνουν τα χρήματα της προδοσίας, ότι θα αγοράσουν μ’ αυτά τον αγρό του Κεραμέως, για να θάβουν τους ξένους-, αλλά, οι Εβραίοι πάλι δεν καταλάβαιναν. «Ο δε παράνομος Ιούδας ουκ ηβουλήθη συνιέναι»…
Μεγάλο πράγμα η πίστη! Βλέπετε, και ο Απόστολος Πέτρος με την πίστη βάδισε πάνω στα κύματα. Μόλις όμως μπήκε η λογική, άρχισε να βουλιάζη .
Να παρακαλούμε τον Χριστό να μας προσθέση πίστη και να μας την αυξήση. Στον Χριστό τί είπαν οι Απόστολοι; «Πρόσθες ημίν πίστιν» δεν είπαν; Όταν λές «πρόσθες», σημαίνει ότι εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου στον Θεό. Γιατί, αν δεν εμπιστεύεται κανείς τον εαυτό του στον Θεό, τί να του προσθέση ο Θεός; Ζητάμε από τον Θεό να μας προσθέση πίστη, όχι για να κάνουμε θαύματα, αλλά για να Τον αγαπήσουμε περισσότερο.
Με την προσευχή δυναμώνει η πίστη. …κάθε φορά που κάνει τον σταυρό του ο Χριστιανός, προσκυνάει το σωτήριο Πάθος του Κυρίου και επικαλείται την δύναμη του Σταυρού, που είναι η δύναμη του σταυρικού θανάτου του Χριστού μας. Όταν λέμε «Σταυρέ του Χριστού, σώσον ημάς τη δυνάμει σου», επικαλούμαστε την δύναμη της σταυρικής θυσίας του Κυρίου. Γι᾿ αυτό έχει μεγάλη δύναμη ο Σταυρός. Αν λ.χ. βρέχη και πέφτουν κεραυνοί, μπορεί έναν μεγάλο σιδερένιο σταυρό σε ένα καμπαναριό να τον χτυπήση ο κεραυνός. Αν όμως είναι εκεί κάτω ένας Χριστιανός που έχει ένα τόσο μικρό σταυρουδάκι και πη «Σταυρέ του Χριστού, σώσόν με τη δυνάμει σου», δεν τον χτυπάει ο κεραυνός. Εκεί λειτουργούν οι φυσικοί νόμοι και πέφτει ο κεραυνός πάνω στον σταυρό και τον ρίχνει κάτω. Εδώ φυλάει τον πιστό ένα τόσο δά σταυρουδάκι, γιατί επικαλέσθηκε την δύναμη του Σταυρού.

Από το βιβλίο: «Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου Πάθη και αρετές (Λόγοι Ε’).»

[toula]

Αναβολή: το όπλο του πονηρού

Ο Εωσφόρος κάποτε κάλεσε όλα τα διαβολάκια και ζήτησε από το καθένα να του προτείνει ένα σατανικό σχέδιο που θα είναι ιδιαίτερα καταστρεπτικό για τους ανθρώπους.
Τα διαβολάκια πρότειναν το καθένα το δικό του σχέδιο, αλλά ο Εωσφόρος βράβευσε εκείνο το διαβολάκι που πρότεινε το σατανικό σχέδιο της αναβολής.
«Εγώ, είπε ο μικρός διαβολάκος, θα λέω σ’ όλους τους Χριστιανούς πως όλα όσα τους λέει η Εκκλησία είναι ορθά και αληθινά, αλλά δεν είναι ανάγκη από τώρα να τα παίρνουν στα σοβαρά.
Τώρα μπορούν να ζούνε όπως θέλουν και στα γεράματά τους μπορούν να αποφασίσουν και για τη σωτηρία της ψυχής τους. Όλα να τα ακούνε αλλά με διάθεση αναβολής.»
Η αναβολή αποδεικνύεται το ισχυρότερο όπλο στα χέρια του διαβόλου. Πολλοί χριστιανοί πέφτουν ακριβώς σ’ αυτήν την παγίδα. Είναι η ώρα της προσευχής, ο πονηρός ζητά την αναβολή.
Δεν πειράζει, είσαι κουρασμένος, αύριο προσευχήσου. Σου δίνεται μια ευκαιρία να κάνεις μια ελεημοσύνη; Ο πονηρός με χίλιες δύο προφάσεις σε αποτρέπει. Και συ είσαι πτωχός.
Μπορεί αύριο να βρεις κάποιον πτωχότερο από αυτόν. Είναι η ώρα του εκκλησιασμού; Ο πονηρός λέει: Δεν πειράζει, εκκλησιάζεσαι την άλλη Κυριακή.
Πλησιάζει η ώρα της μελέτης του Νόμου του Θεού; Ο πονηρός υπαγορεύει: Δεν χάθηκε ο κόσμος που δεν θα μελετήσεις και μια ημέρα. Έρχεται η ώρα της ιεράς εξομολογήσεως;
Ο πονηρός συμβουλεύει: Καλή η εξομολόγηση, αλλά όχι και κάθε τόσο. Άλλωστε, δεν έκανες κανένα σπουδαίο αμάρτημα. Ακολουθεί η Θεία Κοινωνία, η μετάληψη των Αχράντων Μυστηρίων;
Ο διάβολος συγκατανεύει: Καμία αντίρρηση να μεταλαμβάνεις τα Άχραντα Μυστήρια, αλλά όχι και τόσο συχνά.
Μια ή το πολύ δυο φορές τον χρόνο φθάνει. Και έτσι, χωρίς πολύ κόπο, ο διάβολος κερδίζει έδαφος και εμείς συνεχώς υποχωρούμε χωρίς να το αντιλαμβανόμεθα.
Η οδός της αναβολής, χωρίς αμφιβολία, μας οδηγεί στη χώρα του ποτέ. Το σήμερα είναι δικό μας. Το αύριο μάς είναι άγνωστο, άδηλο και αβέβαιο.
Ακόμη και το θέμα της σωτηρίας της ψυχής μας, το σοβαρότερο όλων των προβλημάτων μας, όταν εμπλακεί εις τα δίκτυα της αναβολής, υπάρχει ο κίνδυνος να το χάσουμε.
Αυτό που μπορούμε σήμερα να κάνουμε, ποτέ δεν πρέπει να το αφήνουμε για την αυριανή ημέρα, διότι κανείς δεν γνωρίζει τι μπορεί το αύριο να μας φέρει.

simeiakairwn.wordpress.com

[toula]

ΛΟΓΙΑ ΑΓΙΩΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ - ΜΗ ΞΕΡΑΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΗΝ ΚΑΟΥΜΕ!

«Αγαπητέ Η., μη πάψεις να πηγαίνεις κοντά στην πνευματική πηγή του Σωτήρα μας Χριστού, την οποία αντιπροσωπεύει η Εκκλησία με τα ιερά πρόσωπα που την παρουσιάζουν στην πραγματικότητα. Διότι ο άνθρωπος, ο χριστιανός, όπως λέει ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, μοιάζει με το σφουγγάρι που έχει πάντοτε νερό. Και για να έχει νερό, πρέπει να είναι ή στη βρύση ή σε δοχείο με νερό. Όταν είναι μακριά θα ξεραθεί. Και όταν είναι κοντά στη φωτιά των πειρασμών, όχι μόνο θα ξεραθεί, αλλά και θα καεί. Λοιπόν προσοχή από τη φωτιά και μη μένεις μακριά από την πνευματική πηγή της χριστιανικής ορθόδοξης διδασκαλίας»

(Απόσπασμα επιστολής οσίου Αμφιλοχίου της Πάτμου στον Ηλία Καλαντζή, Πάτμος 25-2-1960). (Ιγνατίου Τριάντη, Μητροπολίτου Βερατίου, Αυλώνος και Κανίνης, Ο Γέροντας της Πάτμου, Αμφιλόχιος Μακρής, έκδ. Ι.Μ. «Ευαγγελισμός», Πάτμος 1993, σελ. 102).

[toula]

ΠΩΣ ΝΑ ΜΕΛΕΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ!

«Να επιζητείς να φωτίζεσαι πάνω στους λόγους της Γραφής, που είναι λόγοι πνευματικής υγείας, με τους κόπους κυρίως παρά με τα βιβλία» (Άγιος Ιωάννης Κλίμακος, λόγ. κζ΄, β΄, 48).
Είναι από τους πιο βαθείς και καίριους λόγους του οσίου: προϋποθέτουν ότι αφενός δεν βρισκόμαστε στην κατάσταση που θα έπρεπε – το σκότος είναι εγγενής πια κατάστασή μας λόγω της πτώσης στην αμαρτία ή στη διαρκή επιρροή της και μετά το βάπτισμά μας – αφετέρου ο λόγος του Θεού, η Αγία Γραφή, περιέχει το φως του Θεού το οποίο οδηγεί τον άνθρωπο στην πνευματική του υγεία, δηλαδή στην κατάσταση που ο άνθρωπος ζει ορθά την παρουσία του Θεού ως μέλος Χριστού. Γι’ αυτό και ο όσιος θεωρεί τη μελέτη της Γραφής ως φάρμακο για τον πιστό, χωρίς το οποίο κινδυνεύει η πνευματική αρτιότητα και ακεραιότητά του. Κι ακόμη περισσότερο: πέραν του φωτισμού που προσφέρει η μελέτη αυτή, κάνει τον πιστό να συγκεντρώνει τον νου του, ώστε να μην οδηγείται αυτός (ο νους) στην καταστροφική διάσπαση και διάχυσή του στα αισθητά και ορατά. «Δεν είναι λίγος ο φωτισμός και η συγκέντρωση του νου που χαρίζει η ανάγνωση, εφόσον πρόκειται για λόγια του Αγίου Πνεύματος, τα οποία οπωσδήποτε καθοδηγούν και διορθώνουν όσους τα μελετούν» (47).

Δεν είναι θέμα λοιπόν πολυτέλειας η μελέτη των λογίων του Αγίου Πνεύματος. Πρόκειται για καθημερινή και αναγκαία τροφοδοσία της ψυχής για να μπορούμε να ζούμε ως άνθρωποι, ενόψει μάλιστα των παθών που μας ταλαιπωρούν και του Πονηρού που αδιάκοπα «ζητεί να μας καταπιεί»! Και μέσα στα αγιοπνευματικά αυτά λόγια πρέπει να εντάξουμε όχι μόνο βεβαίως τη βάση όλων, την Αγία Γραφή, αλλά και την Πατερική εκφορά της, είτε με τα ίδια τα κείμενα των Πατέρων είτε με την υμνογραφική διάστασή της είτε με τη συναξαριακή μορφή διά των βίων των αγίων. Όσο με άλλα λόγια μελετούμε τα πνευματικά κείμενα της Εκκλησίας μας και εμβαπτιζόμαστε σ’ αυτά, πορευόμαστε πάνω στον δρόμο του Θεού και έχουμε τον Ίδιο λαλούντα και ενεργούντα στην καρδιά μας.

Υπάρχει όμως ένα «αλλά». Κι αυτό είναι η άλλη πλευρά της προτροπής του οσίου: «να φωτίζεσαι από τη Γραφή, αλλά με τους κόπους κυρίως παρά με τα βιβλία»! Είναι η ίδια προτροπή του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, ο οποίος μιλώντας για το ίδιο θέμα: της ωφέλειας από τη μελέτη της αγίας Γραφής, έλεγε: «Μην προχωρείς τη μελέτη αυτή πριν εφαρμόσεις τον προηγούμενο λόγο που διάβασες». Η μελέτη δηλαδή της Γραφής – και σ’ αυτό συμφωνούν όλοι οι Πατέρες της Εκκλησίας – γίνεται διά της πράξεως πρωτίστως και όχι τόσο διά της απλής αναγνώσεως. Η ανάγνωση έχει τεράστια σημασία στον βαθμό που ο πιστός έχει την αποφασιστική βούληση να εφαρμόζει αυτά που διαβάζει στην καθημερινότητά του. Διαφορετικά τα ίδια τα λόγια της Γραφής γίνονται όπλα που στρέφονται κατά του ίδιου του εαυτού μας (όσιος Μάρκος ο ασκητής). Και τούτο γιατί το ζητούμενο είναι όχι το πώς θα πάρει ο άνθρωπος κάποιες πληροφορίες για τον Θεό, αλλά το πώς θα κάνει τον Θεό ένοικο της ψυχής του. «Ο Κύριος μακάρισε όχι αυτόν που έμαθε κάτι για τον Θεό, αλλά αυτόν που απέκτησε τον Θεό στην ύπαρξή του – το εν εαυτώ σχειν τον Θεόν»

(άγιος Γρηγόριος Νύσσης).
pgdorbas.blogspot.com

[toula]

Εκείνα που γίνονται χωρίς διάκριση και σκοπό, ακόμη και καλά να είναι, όχι μόνο δεν ωφελούν, αλλά βλάπτουν. Η διάκριση είναι μεγαλύτερη από όλες τις αρετές, επειδή είναι βασίλισσα και αρετή των αρετών.

(Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός)

[toula]

Οι άνθρωποι νόμιζαν πως φυλάκισαν τη ζωή σε ένα τάφο..!

Ο Χριστός που είναι το φως, η ζωή και η ειρήνη του κόσμου, την τελευταία επίγεια τριετία του, άφησε τη σιωπή και κήρυξε «ρήματα ζωῆς αἰωνίου». «Ὁ λαός ὁ καθήμενος ἐν σκότει εἶδε φῶς μέγα». Αυτό το φως όμως πολλοί, ακόμη μέχρι σήμερα, το αγνόησαν, το απέφυγαν, θέλησαν να το σβήσουν. Γιατί; Γιατί «πᾶς ὁ φαῦλα πράσσων μισεῖ τὸ φῶς καὶ οὐκ ἔρχεται πρὸς τὸ φῶς, ἵνα μὴ ἐλεχθῇ τὰ ἔργα αὐτοῦ».
Οι άνθρωποι νόμιζαν πως φυλάκισαν τη ζωή σε ένα τάφο. Τον ασφάλισαν καλά. Έβαλαν μάλιστα και στρατιώτες να τον φυλάνε.
Η Εκκλησία στηρίζεται σε ένα κενό τάφο. Ο τάφος ανέτειλε ζωή. Ο τάφος απέβη πηγή ανεκλάλητης κι ανέκφραστης χαράς. «Πού σου θάνατε το κέντρον, πού σου Άδη το νίκος; Ανέστη Χριστός, και πεπτώκασι δαίμονες. Ανέστη Χριστός και νεκρός ουδείς επί μνήματος».
Ο τάφος δεν μπόρεσε να κρατήσει το Χριστό περισσότερο από τρεις ημέρες. Είναι κρίμα μεγάλο, αδελφοί μου, μετά την τριήμερη ανάσταση του Χριστού να παραμένουμε ενταφιασμένοι στην άφωτη και άχαρη φυλακή των παθών.
Σε διάφορους τάφους κακιών, φθόνων, εχθροτήτων και ηδονών. Να μη θέλουμε να αναστηθούμε και να ελευθερωθούμε και να ζήσουμε ζωή χαρισάμενη. Είναι ιδιαίτερα τραγικό να μη θέλουμε να αξιοποιήσουμε το μεγαλειώδες γεγονός της αναστάσεως, που είναι καταπληκτικό μήνυμα ελευθερίας και κήρυγμα χαράς. Μας ελευθερώνει από τον τυραννικό θάνατο και μας χαρίζει χαρά αναφαίρετη υπερουράνιας ειρήνης.

Μοναχος Μωυσής Αγιορείτης
proskynitis.blogspot.com