Ψυχοφελή μηνύματα...

Καθημερινά πνευματικά μηνύματα.

Συντονιστής: Συντονιστές

toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Ἀπὸ τὸ Γεροντικό

Ὁ ἀββᾶς Μακάριος ἔλεγε, πὼς ὅταν ἦταν νέος, ἐπειδὴ κάποτε ἔπεσε σὲ ἀκηδία, βγῆκε ἔξω ἀπὸ τὸ κελλί του, στὴν ἔρημο, μὲ τὸν ἑξῆς λογισμό:

«Ὅποιον κι ἂν συναντήσεις, ρώτησέ τον κάτι ποὺ θὰ σὲ ὠφελήσει.

Βρῆκε λοιπὸν ἕνα παιδὶ ποὺ ἔβοσκε βόδια, καὶ τοῦ λέει:

- Παιδί μου, πεινάω. Τί νὰ κάνω;

- Ἔ, νὰ φᾶς! ἀποκρίθηκε ἐκεῖνο.

- Ἔφαγα καὶ πάλι πεινάω, εἶπε ὁ ἀββᾶς.

- Νὰ ξαναφᾶς, τοῦ λέει τὸ παιδί.

- Πολλὲς φορὲς ἔφαγα, καὶ ὅμως πεινάω πάλι.

Τότε τὸ παιδὶ τὸν ρωτάει (μὲ ἁπλότητα):

- Μήπως εἶσαι γάϊδαρος, γέροντα, καὶ γι᾿ αὐτὸ θέλεις ὅλο νὰ τρῷς;

Ὠφελημένος (ἀπ᾿ αὐτὸ ὁ ἀββᾶς), σηκώθηκε κι ἔφυγε.


Απ΄το Γεροντικό
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Ενοχή

Ενα πραγματικά απεχθές συναίσθημα του ανθρώπου. Τόσο βασικό και τόσο θεμελιώδες ταυτόχρονα. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι, η ενοχή μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα μεγαλύτερα ακόμη και από τον πόνο ή την θλίψη στον άνθρωπο. Γι’ αυτό και πάντοτε ο άνθρωπος προσπαθούσε να απαλλαγεί από αυτήν. Το χειρότερο είναι όταν ο άνθρωπος προσπαθεί να απαλλαγεί μεταθέτοντας το βάρος των ευθυνών για τη δίκη του ενοχή.

Θεωρούμε ότι η άφεση των αμαρτιών που μας προσφέρει ο Λυτρωτής Χριστός και η οποία θα μας παράσχει την ουσιαστική απενοχοποίησή μας, είναι κάτι περιττό για εμάς, καθώς εμείς ποτέ δεν φταίμε. Αλλά αν δεν αναγνωρίσουμε τα λάθη μας και τις αμαρτίες μας πως θα λάβουμε την άφεση;
Υπάρχουν τριών τύποι άνθρωποι, οι οποίοι προσπαθούν να απαλλαγούν από την ενοχή:

α) Είναι αυτοί ο οποίοι δεν πιστεύουν στην ύπαρξη του Θεού και όλου του πνευματικού κόσμου. Προσπαθούν να εξηγήσουν τα πάντα με αίτια ψυχολογικά. Πράγμα που πολλές φορές τους οδηγεί στην παραφροσύνη και τη σχιζοφρένεια.

β) Υπάρχουν και αυτοί οι οποίοι δέχονται την ύπαρξη του Θεού ή μιας, όπως λένε, ανώτερης δύναμης. Αλλά διαχωρίζουν πλήρως τον εαυτό τους από Αυτόν θεωρώντας τους εαυτούς τους υπεύθυνους και ελεύθερους για το καθετί. Μπλέκονται στις δίκες τους σκέψεις και συλλογισμούς.

γ) Οι πιο επικίνδυνοι. Αυτοί οι οποίοι πιστεύουν στην ύπαρξη του Θεού. Εκκλησιάζονται, προσεύχονται και όλα τα σχετικά. Κάνουν όμως ένα μοιραίο λάθος. Φέρνουν στα μέτρα τους τον Θεό και το θέλημά Του. Θεωρούν τους εαυτούς τους φωτισμένους και ότι πράττουν πάντα το σωστό κρίνοντας και κατακρίνοντας τους υπολοίπους. Βρίσκουν πάντα δικαιολογίες για τον εαυτό τους ενώ τους άλλους τους περιμένει η φωτιά της κολάσεως. Μένουν έτσι άπρακτοι, μάλλον δε φορτωμένοι με το βαρύτατο αμάρτημα της κατακτήσεως.

Μόνο όταν πραγματικά εγκαταλείψει κανείς και τις 3 αυτές περιπτώσεις μπορεί πραγματικά να έχει την ελπίδα της απαλλαγής από την ενοχή που βασανίζει την καρδιά. Και τι θα πρέπει να ακολουθήσει; Αυτό που είπε ο Κύριος στην Κυριακή προσευχή: «ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν». Βέβαια αυτό δεν θα πρέπει να το δούμε απλώς και μόνο με την προφανή έννοια. Τότε είναι σαν να θέτουμε όρο στον Θεό. “Να μου συγχωρήσεις τα αμαρτήματα, όπως συγχωρώ και εγώ τους άλλους”. Τραγικό να φανταστεί κάνεις ότι, αυτοκαταδικάζεται λέγοντας αυτήν την προσευχή στην περίπτωση που έχει κάτι με κάποιον αδελφό. Συνεπώς; Πρέπει να πούμε ότι για την άφεση των αμαρτιών μας δεν είναι προϋπόθεση η άφεση των αμαρτιών του αδελφού. Αλλά;; Είναι αυτονόητη συνέπειά της!! Δηλαδή, ο άνθρωπος που αισθάνεται ότι ο Θεός ήλθε στον κόσμο ακριβώς για να μας απαλλάξει από την ενοχή, σηκώνοντας Αυτός το βάρος των αμαρτιών, δεν μπορεί να μη συγχωρεί τους άλλους. Είναι αδιανόητο για αυτόν να κρατάει κάτι με τον αδελφό. Αν δεν το κάνει αυτό σημαίνει ότι δεν ένιωσε την άφεση των αμαρτιών. Δεν συγκλονίστηκε καθόλου η καρδιά του. Συνεπώς, μόνο όταν ολοκληρωτικά αδειάσουμε την καρδιά μας από όλες τις μικρότητες και τα μίσοι και φτάσουμε στο σημείο να αγαπάμε ακόμη και αυτούς που μας εχθρεύονται, τότε πραγματικά θα έχουμε νιώσει την άμετρη Χάρη και το έλεος. Ουσιαστικά λοιπόν όταν συγχωρούμε και δεν κρατάμε μέσα μας, ωφελούμε τον εαυτό μας. Ας “ποιούμε έλεος” λοιπόν ούτως ώστε να βρούμε και εμείς το έλεος του Θεου.

Αρχιμ. Σεραφείμ Λεβέντης
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

«Ἡ προσευχὴ εἶναι ἡ ἀρχὴ τῆς αἰωνίας ζωῆς, εἶναι ἡ θύρα μὲ τὴν ὁποία μπαίνουμε στὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, εἶναι ἡ ὁδὸς ποὺ μᾶς φέρνει στὸν Κύριο καὶ μᾶς ἑνώνει μαζί Του. Χωρὶς προσευχὴ ὁ ἄνθρωπος δὲν ζῇ, ἀλλὰ πεθαίνει συνεχῶς, ἀκόμα κι ἂν δὲν τὸ καταλαβαίνει»

Στάρετς Ζαχαρίας
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Ὁ ἄνθρωπος συμβουλεύει τὸν πλησίον του καθὼς γνωρίζει.

Ὁ Θεὸς πάλι ἐνεργεῖ σ᾿ αὐτὸν ποὺ ἀκούει ἀνάλογα μὲ τὴν πίστη του.

Αββᾶς Μάρκος
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Μέσα στον χωροχρόνο υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που στιγμάτισαν την ιστορία. Μερικοί απ’ αυτούς άφησαν πίσω έργα σκότους και καταστροφής, λόγους μίσους και εγωισμού, φέρανε δυστυχία, πείνα, θάνατο. Μερικοί άλλοι άφησαν πίσω έργα αγαθά και δημιουργικά, λόγους αγάπης και συγχώρεσης, φέρανε χαρά, ευημερία και ανάπτυξη.
----------------------------------
Μέσα στον χωροχρόνο μας ελάχιστοι άνθρωποι αναγνωρίζονται απ’ όλους. Ακόμα πιο λίγοι είναι αυτοί που αναγνωρίζονται ως άνθρωποι με φως, με πνευματική διαύγεια, με μεγαλείο ψυχής, με θεϊκή ταπείνωση που το άγγιγμά τους στον κόσμο τούτο άνθισε γαλήνη και ειρήνη.
----------------------------------
Ένας όμως άνθρωπος τους ξεπέρασε όλους. Ένας άνθρωπος έγινε η Μάνα της Ζωής, έγινε ο Άνθος του ουρανού, έγινε Τιμιωτέρα των Χερουβείμ και Ενδοξοτέρα ασυγκρίτως των Σεραφείμ. Ένας άνθρωπος έζησε τόσο αθόρυβα και όμως προκάλεσε τέτοιο "εύηχο σαματά". Ένας άνθρωπος, μια γυναίκα, ξεπέρασε κάθε ανδρικό κατόρθωμα. Ένας άνθρωπος βάσταξε τόσο πόνο. Ένας άνθρωπος έζησε τόσο καθαρά, αμόλυντα.
----------------------------------
Και το όνομά της, Μαρία. Μια Μαρία (που σημαίνει "πέλαγος") έγινε ο άνθρωπος που έκανε τον Θεό Άνθρωπο και κατέστησε δυνατό να γίνει ο άνθρωπος θεός.
----------------------------------
Ποιος άλλος έχει συμβάλει κατά τέτοιο τρόπο όσο αυτή, η Μαρία; Ποιος άνθρωπος μπορεί να συγκριθεί μαζί της; Ποιος άλλος μπορεί να σταθεί δίπλα της σ’ αυτό το κοσμοσωτήριο έργο που επιτέλεσε και επιτελεί;
----------------------------------
Κι όμως αυτή στέκεται ταπεινά ως κόρη υπάκουη στο Κύριό της. Στέκεται χωρίς απαιτήσεις, χωρίς προσδοκίες αναγνώρισης, χωρίς να αναζητά κολακείες. Το μόνο που θέλει είναι να ευαρεστεί τον Υιό της, τον Θεό της.
----------------------------------
Τι φοβερό; Δεν μπορεί η ανθρώπινη λογική να τ’ αντέξει. Να είσαι η μάνα του Θεού!!! Να είσαι αυτή που θήλαζες τον Σωτήρα! Να είσαι αυτή που χτένιζες, που τάιζες, που καθάριζες, που χάιδευες, που νανούριζες, που νουθετούσες, που συζητούσες για ώρες ατέλειωτες με τον Άναρχο, τον Άπειρο, τον Δημιουργό Θεό.
----------------------------------
Να ποια είναι η Μαρία, η Υπεραγία Θεοτόκος. Τόσο αγαθή που σκήνωσε μέσα της η Αγάπη. Τόσο απλή που γέννησε την Αγάπη. Τόσο ταπεινή που κι αυτή αγάπησε όσο κανείς και γι’ αυτό πόνεσε όσο κανείς.
----------------------------------
Παναγία. Έτσι την ξέρουμε, έτσι την τιμούμε. Μα πάντα θα είναι η προσιτή Μαρία για όλους μας. Πάντα θα παραμένει η κόρη από την Ναζαρέτ που έδωσε στο κάλλος άλλη υπόσταση και βάθος. Και ενώ είναι η Πλατυτέρα των Ουρανών παρά ταύτα θα συνεχίζει να παραμένει μια μάνα που πάντα συμπονά, που πάντα ακούει, που πάντα προστατεύει, που πάντα εύχεται για όλους μας.
----------------------------------
Η Παρθένος Μαρία φεύγει από τον κόσμο τούτο και γίνεται πλέον η Μαρία όλων μας, η Μάνα όλων μας. Η Παναγία παίρνει την θέση της στον ουρανό ώστε να αγκαλιάζει από εκεί πιο άνετα ολάκερη την γη.
----------------------------------
Όχι κάποιος βασιλιάς ή στρατηλάτης, όχι κάποιος πολιτικός ή πλούσιος, όχι κάποιος επιστήμονας ή φιλόσοφος, όχι κάποιος θρυλικός ήρωας ή γενναίος καινοτόμος αλλά μια απλή γυναίκα έγινε η πηγή της Σωτηρίας μας, έγινε το φθαρτό μέσο που αφθαρτοποίησε την ανθρώπινη φύση μας.
Μια Μαρία έφυγε. Μια Παναγία ήρθε.
Γι' αυτό χαιρόμαστε, γι' αυτό εορτάζουμε, γι' αυτό δακρύζουμε, γι' αυτό ευτυχούμε, γι' αυτό ειρηνεύουμε...
Μια Μαρία κοιμήθηκε. Μια Παναγία γεννήθηκε.
----------------------------------
----------------------------------
φωτο: Η Παναγία η Ιεροσολυμίτισσα.
Ο Όσιος Παΐσιος έχοντας δει την Παναγία είπε ότι το πρόσωπο της συγκεκριμένης ιερής εικόνας της Παναγίας της Ιεροσολυμίτισσας πλησιάζει όσο κανένα άλλο το πρόσωπο της Παναγίας μας.

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Στις δυσκολίες της ζωής να λες «Παναγιά μου»

– Αυτή ξέρει, βλέπει, παρακολουθεί, βοηθάει!

Δεν είναι τυχαίο που κάθε φορά που μας συμβαίνει κάτι κακό λέμε «Παναγιά μου» ή έστω προληπτικά… για να μην συμβεί.. σαν να ξορκίζεις το κακό.. πάλι «Παναγιά μου» θα φωνάξεις, θα σκεφτείς, θα μουρμουρίσεις!
Η Παναγία είναι δίπλα μας, πάμπολλες οι μαρτυρίες ανθρώπων (πιστών και απίστων) που βίωσαν το Θαύμα Της. Είτε σαν εκπλήρωση της επιθυμίας που ήταν αίτημα στη Προσευχή, είτε σαν όραμα είτε σαν ένα απλό σημάδι.. που εκείνη τη στιγμή κι αυτό το απλό σημάδι εσύ θα το δεις σαν σανίδα σωτηρίας στο φουρτουνιασμένο πέλαγος από προβλήματα που βρίσκεσαι.

Όπως είπα και πιο πάνω, η Παναγία δεν κάνει εξαιρέσεις, του τύπου «Εσύ πιστεύεις – Θα σε βοηθήσω» & «Εσύ δεν πιστεύεις – δεν θα σε βοηθήσω».

Η Παναγία μας, βοηθάει και τις δύο πλευρές… – θα μου πεις «γιατί;» –
Η απάντηση έρχεται από μόνη της μέσα από μια ερώτηση: Ποιά Μάνα δεν αγαπάει τα παιδιά της;;;

Μία Μάνα που γέννησε την Αγάπη…τον ίδιο τον Χριστό, πως είναι δυνατόν να μην ξεχειλίζει από αγάπη;

Αυτή η Αγάπη κάνει την Παναγία μας «ευάλωτη» στο να εθελοτυφλεί και να βοηθάει συνεχώς τους ανθρώπους.. εθελοτυφλεί και δεν βλέπει τα σφάλματά μας, προσπερνά τις αμαρτίες μας, κάνει στην άκρη τον βρώμικο χαρακτήρα μας και Παρακαλεί τον Υιό της και Θεό μας, για να Εισακούσει τις Προσευχές και τα αιτήματά μας για να μας δώσει λύση στα προβλήματά που μας ταλαιπωρούν.
Με δάκρυα στα μάτια η Παναγία παρακαλεί τον Χριστό για να μας σώσει! Να μας εισακούσει!

Πόσο μεγάλη είναι η Καρδιά Της, για να χωράει μέσα της τόση αγάπη και συγχώρεση;!

Ο Χριστός ακούει την Παναγία, ότι του ζητήσει Αυτός θα Της το εκπληρώσει, η παρρησία που έχει η Παναγία μας στο Χριστό είναι μοναδική, θα μπορούσε κανείς να πει, πως ακόμα και από την κόλαση η Παναγία μπορεί να πάρει κάποιον άνθρωπο και να τον πάει στον Παράδεισο.
Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι το Σταυρό σας…και δυο ευχές: «Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς» και «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με» …

Μια όμορφη ιστορία από το Άγιο Όρος λέει:
«Κάθε φορά που νύχτωνε στον Παράδεισο, ο Άγιος Πέτρος, έκλεινε τα θυρόφυλλα και μετρούσε στα τεφτέρια του πόσοι είχανε μπει στον Παράδεισο. Ύστερα έβαζε τα ονόματά τους πλάι σε εκείνους που ήδη ήταν μέσα από καιρό και έβρισκε τον αριθμό.

Το άλλο πρωί μετρούσε πάλι τους παραδεισένιους ανθρώπους και πήγαινε να ανοίξει την πόρτα. Μα για καιρό έβλεπε τούτο το παράδοξο:

Ενώ αποβραδίς είχε μετρήσει πως αυτοί που είχαν μπει στον Παράδεισο ήταν δέκα, την άλλη μέρα μετρούσε άλλους 3 παραπάνω.

Μα πως γίνεται αυτό σκεφτόταν.

– Αποφάσισε να πάει στον αφέντη Χριστό και να Του πει αυτό που τον απασχολεί.

-Να φυλάξεις βάρδια είπε ο Χριστός και ο Άγιος έσκυψε το κεφάλι και γύρισε στο διακόνημά του.
Το ίδιο βράδυ ο Απόστολος του Θεού φύλαξε κατά την προσταγή του Χριστού και σαν ξημέρωσε είχε έτοιμη την απάντηση.

– Τον ρώτησε λοιπόν ο Κύριος, τι συμβαίνει…

– Το βράδυ… Κύριε… που κλείνει ο Παράδεισος ανεβαίνει η Μάνα Σου στα τείχη και βάζει τους ανθρώπους από εκεί».

Αυτή είναι η δύναμη της Παναγίας μας!

http://www.vimaorthodoxias.gr/
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Η Παναγία είναι το καλύτερο που είχε να δώσει όλη η ανθρωπότητα στη θεότητα

Η Παναγία, κατά τον άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό, τον μεγαλύτερο δογματικό πατέρα της Εκκλησίας μας, «κατέχει τα δευτερεία της Αγίας Τριάδος».

Δηλαδή εμείς οι ορθόδοξοι χριστιανοί μετά την Αγία Τριάδα τιμάμε την Παναγία. Μεγάλη όντως τιμή. Στο πρόσωπο της Παναγίας τιμάται το γυναικείο φύλο. Ο πιστός ελληνικός λαός τιμά ιδιαίτερα κι ευλαβείται πολύ την Παναγία.

Αυτό φαίνεται και στο ότι από τις 30.000 εκκλησίες, παρεκκλήσια κι εξωκλήσια όλης της Ελλάδος οι 6.000 είναι αφιερωμένες σε εορτές της Παναγίας και οι περισσότερες στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Μάλιστα από τα 1.000 μοναστήρια της Ελλάδος τα 300 τιμώνται σ’ εορτές της Παναγίας· Γέννηση, Ευαγγελισμός, Ζωοδόχος Πηγή, Τιμία Ζώνη, Κοίμηση. Τα στοιχεία αυτά λαμβάνουμε από τα επίσημα Δίπτυχα της Εκκλησίας της Ελλάδος του 2008.

Στο Άγιον Όρος, τα ωραία προσωνυμούμενο «Περιβόλι της Παναγίας», από τον πολύπλαγκτο Σκοπελίτη Ξηροποταμηνό μοναχό Καισάριο Δαπόντε, ονομασία που επεκράτησε, η τιμή της Παναγίας πλησιάζει τα όρια της λατρείας. Από τις 20 μονές οι 5 τιμώνται στην Παναγία. Από τις 12 σκήτες οι 3 είναι αφιερωμένες στην Παναγία. Από τα 300 κελιά περίπου τα 50 πανηγυρίζουν σ’ εορτές της Παναγίας.

Κέντρο του θεομητορικού εορτασμού τον Αύγουστο στον ιερό Άθωνα είναι ο πάνσεπτος ναός του Πρωτάτου στις Καρυές. Αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Η πολυπρόσωπη και κατανυκτική μεγάλη εικόνα του τέμπλου παρουσιάζει κατά τη βυζαντινή παράδοση τη σύνταξη των αποστόλων και πρώτων επισκόπων γύρω από τη νεκρική κλίνη της Θεοτόκου. Ο Χριστός ψηλά μετά αγγέλων να παραλαμβάνει την ψυχή της. Η ίδια εικόνα σε μικρό μέγεθος στο προσκυνητάρι. Μεγάλη και ωραιότατη ίδια παράσταση σε τοιχογραφία από τον χρωστήρα του Θεσσαλονικέως Πανσέληνου και της συνοδείας του στα τέλη του 13ου αιώνος.

Η θαυματουργή εικόνα του Άξιον Εστί δεσπόζει και λάμπει στο προσκυνητάρι της, με την κεντητή ποδιά, τα’ ασημένια καντήλια, τα άνθη, τα θυμιάματα, τα’ αφιερώματα, τις λαμπάδες, τις μετάνοιες, τους μύριους ασπασμούς. 15 Αυγούστου 2008 και όλο το Άγιον Όρος αγρυπνεί εκ βαθέων ψάλλοντας: «Και σε μεσίτριαν έχω προς τον φιλάνθρωπον Θεόν μη μου ελέγξη τας πράξεις ενώπιον των αγγέλων· παρακαλώ σε Παρθένε βοήθησόν μοι εν τάχει».

Η θεοτοκοφιλία μοναχών και λαϊκών είναι δικαιολογημένη, δίκαιη, πηγαία, αυθόρμητη και ειλικρινής. Η Παναγία είναι το καλύτερο που είχε να δώσει όλη η ανθρωπότητα στη θεότητα. Είναι η ωραιότερη, σεμνότερη, ταπεινότερη και ιερότερη γυναίκα του κόσμου.

Μοναχός Μωϋσής, αγιορείτης

http://www.vimaorthodoxias.gr/
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Χαράς μου την καρδίαν πλήρωσον, Παρθένε

Τις πρώτες δεκατέσσερις ημέρες του Αυγούστου συναζόμαστε οι πιστοί στις εκκλησίες κάθε απόγευμα για να τιμήσουμε τη Μητέρα του Θεού με τις δύο πολύ γνωστές και αγαπητές σε όλους μας Ακολουθίες του Μικρού και Μεγάλου Παρακλητικού Κανόνος· Ακολουθίες που περιέχουν πλήθος ευχαριστήριων και ικετήριων ύμνων προς την Υπεραγία Θεοτόκο, τους οποίους καλό θα ήταν όχι μόνο να απευθύνουμε στην Παναγία, αλλά και να τους μελετούμε.


Σ᾿ έναν από αυτούς της λέμε: «Χαράς μου την καρδίαν πλήρωσον, Παρθένε, η της χαράς δεξαμένη το πλήρωμα, της αμαρτίας την λύπην εξαφανίσασα» (Μικρά Παράκλησις, ωδή θ´). Γέμισε με χαρά την καρδιά μου, Παρθένε, Εσύ που δέχθηκες μέσα Σου τον Χριστό, ο Οποίος είναι η χαρά σε τέλειο βαθμό, κι έτσι εξαφάνισες τη λύπη που προκαλούσε η αμαρτία.

Με τον ύμνο αυτό της ζητούμε να μας χαρίσει την αληθινή χαρά, αυτό το μεγάλο δώρο, αυτή τη βαθιά ανάγκη της ανθρώπινης ψυχής. Και όχι απλώς να μας δώσει λίγη χαρά, αλλά πολλή, άφθονη· να γεμίσει την καρδιά μας με χαρά, να πλημμυρίσει το εσωτερικό μας, την ύπαρξή μας, όπως όταν γεμίζουμε ένα δοχείο μέχρι πάνω και δεν χωράει τίποτε άλλο. Τι πλούσιο αίτημα! Και πόσο μεγάλη ευλάβεια και πίστη προς το πάνσεπτο πρόσωπο της Θεομήτορος φανερώνει!

Είναι πάντοτε καιρός να ζητάμε τη χαρά, ιδιαιτέρως όμως όταν μας απογοητεύει ο εαυτός μας, όταν μας κουράζει ο καθημερινός μας αγώνας, όταν μας καταβάλλουν οι θλίψεις και τα προβλήματά μας, όταν μας πικραίνουν οι άνθρωποι, όταν μας τρομάζει η πορεία του κόσμου, όταν όλα γύρω και μέσα μας είναι σκοτεινά και κινδυνεύουμε να βυθιστούμε στην απόγνωση και την αθεράπευτη θλίψη. Τότε έχουμε ανάγκη από χαρά· διότι η χαρά είναι δύναμη, είναι αχώριστη από την πίστη στο έλεος και τη βοήθεια του Θεού· διότι η χαρά δίνει φτερά στον αγώνα.

Αλλά γιατί ζητάμε την τέλεια χαρά ειδικά από τη Θεοτόκο; Η απάντηση περιέχεται στον ύμνο: διότι εκείνη έζησε την πιο μεγάλη χαρά. Από την ημέρα του Ευαγγελισμού της για εννέα μήνες κυοφορούσε ως άνθρωπο τον Υιό και Λόγο του Θεού, ο Οποίος είναι «το πλήρωμα της χαράς», η χαρά σε τέλειο βα­θμο· είναι η αυτοχαρά, η «αυτομακαριότης» (Χρυσόστομος, PG 62, 597)· δηλαδή είναι από τον Εαυτό Του η χαρά και η ευτυχία, είναι σε απόλυτο βαθμό η χαρά· δεν είναι δυνατόν να εκπέσει από τη χαρά· και δεν υπάρχει χαρά έξω και μακριά από Αυτόν· αληθινά χαρούμενος και ευτυχισμένος είναι μόνο όποιος είναι ενωμένος μαζί Του, όποιος βρίσκεται σε κοινωνία μαζί Του.

Αυτόν δέχθηκε μέσα της η αειπάρθενος Θεοτόκος. Ο Υιός του Θεού έγινε Υιός της, έγινε σπλάχνο της. Και κατά τη διάρκεια της υπερφυούς κυοφορίας της, κατά τη διάρκεια αυτών των εννέα μηνών, ήταν σε διαρκή κοινωνία μαζί Του! Τι πέλαγος, τι ωκεανός χαράς έγινε τότε η καρδιά της! Ποιος μπορεί να καταλάβει τον πλούτο αυτής της μοναδικής εμπειρίας της;

Αλλά το αίτημα του υμνωδού σημαίνει και κάτι άλλο: ότι συνετέλεσε εκείνη στο να εξαλείψει ο Θεός από το ανθρώπινο γένος τη λύπη, που προκαλούσε η αμαρτία, και να μας χαρίσει πάλι τη χαρά. Εξ αυτής ενηνθρώπησε ο Υιός του Θεού, ο Οποίος με το απολυτρωτικό Του έργο εξασφάλισε την άφεση των αμαρτιών μας, μας απήλλαξε από τη δουλεία της αμαρτίας και του θανάτου. Η αμαρτία ήταν η αιτία για την οποία χάσαμε τη μακαριότητα του Παραδείσου. Διά της αμαρτίας εισήλθε ο θάνατος στη ζωή μας και όλες οι θλίψεις. Η αμαρτία είναι η μόνη αιτία της δυστυχίας του ανθρώπου. «Θλίψις και στενοχωρία επί πάσαν ψυχήν ανθρώπου του κατεργαζομένου το κακόν» (Ρωμ. β´ 9).

Ζητούμε από την Υπεραγία Θεοτόκο την τέλεια χαρά με δυνατή ελπίδα ότι θα μας ακούσει, όχι μόνο διότι εκείνη ξέρει από χαρά· αλλά και διότι συνέβαλε στο να μας ξαναχαρισθεί αυτή από τον Θεό· και για έναν ακόμη λόγο: διότι είναι Μητέρα του Λυτρωτή μας, και επομένως οι πρεσβείες της έχουν πολλή δύναμη. Την ακούει ο Κύριος περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον.

Γιατί όμως την επέλεξε ο Θεός για να γίνει Μητέρα Του κατά το ανθρώπινον; Για την υπερβάλλουσα καθαρότητα και τη βαθύτατη ταπείνωσή της. Η Κυρία Θεοτόκος λοιπόν δεν είναι μόνο η Μητέρα του Θεού μας, η ισχυρή πρέσβειρά μας στο θρόνο του Παμβασιλέως· είναι και το πρότυπό μας, το απλησίαστο μεν, αλλά πάντως πρότυπό μας. Με τη ζωή της μας καλεί και μας εμπνέει την καθαρότητα. Η δε αληθινή, η βαθιά και αναφαίρετη χαρά είναι δώρο του Θεού σε όσους καθαρίστηκαν από την αμαρτία. Η χαρά είναι ο αχώριστος σύντροφος της αγιότητας.

Η θέα της σεπτής μορφής της Θεομήτορος στις άγιες εικόνες και το άκουσμα του ιερού ονόματός της ας ανανεώνουν πάντοτε μέσα μας τον πόθο και την αγωνιστική διάθεση για τη ζωή της μετανοίας και του αγιασμού· για να «πληρώσει», να γεμίσει ο Κύριος και τη δική μας καρδιά με τη χαρά Του, διά των πρεσβειών της αγίας Μητρός Του.

agiosdimitrioskouvaras.blogspot.gr
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Όταν η καρδιά σου σκιρτά καθώς βλέπεις το πρόσωπο κάποιου αγαπημένου ή ακόμα και όταν την φωνή του ακούς και η καρδιά σου γαληνεύει, να ξέρεις ότι είναι μεγάλη ευλογία στη ζωή σου. Να είσαι ευγνώμων στο Θεό που σε χάρισε κάτι τέτοιο. Να είσαι ευγνώμων στον άνθρωπο αυτό που σου προσφέρει κάτι τέτοιο.
-----------------------------
Αρκετοί άνθρωποι στη ζωή μας θα μας κάνουν να γελάσουμε ή είναι καλοί στην παρέα (όπως λέμε), μα ελάχιστοι είναι αυτοί που μας κάνουνε να αισθανόμαστε όμορφα, που μας κάνουνε να νιώθουμε όμορφοι και κοντά τους να γινόμαστε κάτοικοι ενός μικρού παραδείσου.
-----------------------------
Και ξέρετε αυτό μπορεί να συμβαίνει όχι γιατί ο άλλος είναι τόσο καλός ή χαρισματικός αλλά επειδή η δική μας η προαίρεση προς το πρόσωπό του είναι αγαθή και καλή.
Αυτοί που αναγνωρίζουν κάποιον ως χαρισματικό είναι τελικά και αυτοί χαρισματικοί, αυτοί που αναγνωρίζουν κάποιον ως σοφό είναι σοφότεροί του. Γνώρισα ανθρώπους που βλέπανε τους πάντες ως καλούς διότι οι ίδιοι ήτανε άγιοι.
-----------------------------
Όταν αγαπούμε κάποιον και μας χαμογελάσει αμέσως ειρηνεύουμε και παίρνουμε "τα πάνω" μας. Όχι γιατί το χαμόγελό του είναι "μαγικό" αλλά διότι η δική μας διάθεση προς αυτόν είναι αγαπητική. Ουσιαστικά τον βλέπουμε να χαμογελά και χαιρόμαστε που είναι καλά. Είναι όπως μια μάνα, η οποία χορταίνει βλέποντας το παιδί της να τρώει. Αυτό παθαίνουμε κι εμείς. Αυτό μας κάνει η αγάπη.
-----------------------------
Όταν λοιπόν η καρδιά σου σκιρτά για κάποιον, όταν χωρίς ανασφάλειες παραδίδεσαι στην αγάπη του τότε κι εσύ γίνεσαι η αιτία να σκιρτά η καρδιά του άλλου, γίνεσαι κι εσύ αιτία να βιώνει κι ο άλλος μια γεύση παραδείσου. Διότι συνήθως τέτοιες καταστάσεις είναι αμφίδρομες.
-----------------------------
Ξόδεψε λοιπόν την αγάπη που έχεις, ξόδεψε αυτή την ορμή που έχει η καρδιά σου να γίνεις παράδεισος έστω για έναν άνθρωπο. Μην τσιγκουνευτείς ποτέ σου το παράδεισο που κρύβεις μέσα σου, διότι όσο τον κρατάς μέσα σου τόσο θα μαραζώνει κι όσο τον ξοδεύεις τόσο θα τρανώνει.

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Τι όμορφη αλήθεια λέξη και έννοια, η κοίμησης. Κοίμησης της Θεοτόκου. Δηλαδή ανάπαυσης, καταλαγή, ησυχία, θαλπωρή, παύση των δεινών που συντροφεύουν τον ενθάδε βίο των ανθρώπων. Αλήθεια μπορεί κανείς να πανηγυρίζει ένα θάνατο; Αυτό τον βίαιο χωρισμό της ψυχής από το σώμα; Την απώλεια και τον αποχωρισμό; Μια γέννηση σαφέστατα φέρει χαμόγελα και αναδεικνύει ένα κλίμα εορτής, αλλά ένας θάνατος, που ξανακούστηκε αυτό;
Κι όμως στην ορθόδοξη χριστιανική παράδοση οι εορτές των Αγίων είναι κατεξοχήν την ημέρα της κοιμήσεως τους, δηλαδή του θανάτου τους, πράξη που έρχεται να φανερώσει την πεποίθηση και την εμπειρία της εκκλησίας, ότι ο θάνατος δεν αποτελεί μετα Χριστό το τέλος της ανθρώπινης ύπαρξης, τον αφανισμό και την εκμηδένιση.

Κατά αυτό τον τρόπο η κοίμηση της Παναγίας δεν είναι ρήξη αλλά ένωση, δεν είναι τέλος αλλά αρχή, δεν είναι σκοτάδι αλλά ανεκλάλητο φώς γλυκαίνον τα έλκη « των κουρασμένων κωπηλατών, στις λίμνες των ματαίων λογισμών……».

Στη λάμψη αυτού του ασυγκρίτου φωτός της εορτής, στις Αυγουστιάτικες αυτές ημέρες , όταν ο φυσικός κόσμος φθάνει στο αποκορύφωμα της ομορφιάς και γίνεται ύμνος, δοξολογίας, ακούγονται τα λόγια της κοιμήσεως «τάφος και νέκρωσις ουκ εκράτησε, ως γάρ ζωης Μητέρα πρός την ζωήν μετέστησεν ο μήτραν οικήσας αειπάρθενον……». Ο θάνατος δεν είναι πλέον το τέλος. Ο θάνατος ακτινοβολεί αιωνιότητα και αθανασία. Δεν είναι λύπη αλλά χαρά. Δεν είναι ήττα αλλά νίκη. Δεν είναι ρήξη αλλα ένωση και συνάντηση. Αυτά είναι όσα εορτάζουμε την ημέρα της κοιμήσεως της Παναγίας μητέρας, δηλαδή προγευόμαστε και απολαμβάνουμε στο τώρα της ζωή μας όλα εκείνα που έρχονται στα έσχατα της ιστορίας.

π. Χαρ. λίβυος Παπαδόπουλος
Απάντηση

Επιστροφή στο “Πνευματικά Μηνύματα”