Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

Ἔνα παλληκάρι, πρίν ἀναχωρήσει γιά τή Νέα Ὑόρκη ὅπου εἶχε βρεῖ δουλειά ἀνάλογη τῶν σπουδῶν καί τῶν προσόντων του, ἐπισκέφτηκε τόν π. Ἀνανία Κουστένη γιά νά πάρει τήν εὐχή του σύμφωνα μέ τήν ἐπιθυμία τοῦ πατέρα του, ὁ ὁποῖος εὐλαβεῖτο τόν γέροντα, χωρίς νά εἶναι ὡστόσο ὁ πνευματικός του. Ὁ παππούλης δέχτηκε μέ ἰδιαίτερη ἀγάπη τόν νεαρό. Τόν ξεπροβόδισε δίνοντάς του γιά εὐλογία μιά μικρή εἰκόνα καί τοῦ εἶπε: «Κάθε πρωί πρίν πᾶς στή δουλειά σου νά τήν ἀσπάζεσαι καί νά ἐπικαλεῖσαι τή βοήθεια τοῦ ἁγίου». Ὁ νέος ὑπάκουσε. Πέρασε καιρός καί ἕνα πρωί πού ἑτοιμάστηκε, ὅπως κάθε μέρα, νά πάει στή δουλειά του, ἀφοῦ ἀσπάστηκε την εἰκόνα-εὐλογία τοῦ π. Ἀνανία, διαπιστώνει ὅτι ἡ πόρτα τοῦ διαμερίσματός του δέν ἄνοιγε. Παρά τίς ἀγωνιώδεις προσπάθειές του γιά νά μήν ἀργήσει στή δουλειά του, ἀδύνατον νά ἀνοίξει! Εἶχε μπλοκάρει ὁ μηχανισμός της. Πέρασε πολλή ὥρα γιά νά ἀντιληφθεῖ τί εἶχε συμβεῖ στούς δίδυμους πύργους, ὅπου ἐργαζόταν…Εἰκονιζόμενος ἅγιος ἦταν ὁ ἅγιος Εὐφρόσυνος ὁ μάγειρας, μέ τά μῆλα τοῦ Παραδείσου καί τόν παραμυθένιο βίο, πού ἡ μνήμη του ἑορτάζεται στίς 11 Σεπτεμβρίου!…

[toula]

Επιστολή του Αγιου Γρηγοριου του Θεολογου σε μια πνευματική του κόρη, την Ολυμπιάδα, όταν παντρεύτηκε:

Κόρη μου, στους γάμους σου εγώ ο πνευματικός σου πατέρας, ο Γρηγόριος, σου κάνω δώρο τούτο το ποίημα. Και είναι ό,τι καλύτερο η συμβουλή του πατέρα: Άκου λοιπόν Ολυμπιάδα μου: 1)Σε παρακαλώ, να προσέξεις την εξωτερική σου εμφάνιση. Να είσαι απλή. Το χρυσάφι, δεμένο σε πολύτιμες πέτρες, δεν στολίζει γυναίκες σαν και σένα. Πολύ περισσότερο το βάψιμο. Δεν ταιριάζει στο πρόσωπό σου, την εικόνα του Θεού, να την παραποιείς και να την αλλάζεις, μόνο και μόνο για να αρέσεις. Ξέρε το ότι αυτό είναι φιλαρέσκεια και να μένεις απλή στην εμφάνιση. Τα βαρύτιμα και πολυτελή φορέματα, ας τα φορούν εκείνες, που δεν επιθυμούν ανώτερη ζωή, που δεν ξέρουν τι θα πει πνευματική ακτινοβολία 2)Με το γάμο, η στοργή και η αγάπη σου να είναι φλογερή και αμείωτη για εκείνον, που σου έδωσε ο Θεός. Για εκείνον, που έγινε το μάτι της ζωής σου και σου ευφραίνει την καρδιά. Και αν καταλάβεις πως ο άνδρας σου σε αγαπάει περισσότερο από όσο τον αγαπάς εσύ, μην κατάταξεις να του πάρεις τον αέρα, κράτα πάντα τη θέση που σου ορίζει το Ευαγγέλιο 3)Εσύ να ξέρεις, ότι είσαι γυναίκα, έχεις μεγάλο προορισμό, αλλά διαφορετικό από τον άνδρα, που πρέπει να είναι η κεφαλή. Άσε την ανόητη ισότητα των δύο φύλων και προσπάθησε να καταλάβεις τα καθήκοντα του γάμου. Στην εφαρμογή τους θα δεις πόση αντοχή χρειάζεται για ν' ανταποκριθείς, όπως πρέπει, σ' αυτά τα καθήκοντα, αλλά και πόση δύναμη κρύβεται στο ασθενές φύλο 4)Θα ξέρεις, πόσο εύκολα θυμώνουν οι άνδρες. Είναι ασυγκράτητοι και μοιάζουν με λιοντάρια. Σ' αυτό το σημείο, η γυναίκα πρέπει να είναι δυνατότερη και ανώτερη. Πρέπει να παίζει το ρόλο του θηριοδαμαστή. Τι κάνει ο θηριοδαμαστής όταν βρυχάται το θηρίο; Γίνεται περισσότερο ήρεμος και με την καλωσύνη καταπραΰνει την οργή. Του μιλάει γλυκά και μαλακά, το χαϊδεύει, το περιποιείται και πάλι το χαϊδεύει και έτσι το καταπραΰνει 5)Ποτέ μην κατηγορήσεις και αποπάρεις τον άνδρα σου για κάτι που έκανε στραβό. Ούτε πάλι για την αδράνειά του, έστω και αν το αποτέλεσμα δεν είναι αυτό που ήθελες εσύ. Γιατί ο διάβολος είναι αυτός, που μπαίνει εμπόδιο στην ομοψυχία των συζύγων 6)Να έχετε κοινά τα πάντα και τις χαρές και τις λύπες. Γιατί ο γάμος όλα σας τα έκανε κοινά. Κοινές οι φροντίδες, γιατί έτσι το σπίτι θα στεριώσει. Να συμβάλλεις εκφράζοντας την γνώμη σου, ο άνδρας όμως ας αποφασίζει 7)Όταν τον βλέπεις λυπημένο, συμμερίσου την λύπη του εκείνη την ώρα. Γιατί είναι μεγάλη ανακούφιση στη λύπη, η λύπη των φίλων. Όμως αμέσως να ξαστεριάζει η όψη σου και να είσαι ήρεμη χωρίς αγωνία. Η γυναίκα είναι το ακύμαντο λιμάνι για το θαλασσοδαρμένο σύζυγο Να ξέρεις, ότι η παρουσία σου στο σπίτι σου είναι αναντικατάστατη, γι' αυτό πρέπει να το αγαπήσεις μ' όλες τις φροντίδες του νοικοκυριού. Να το βλέπεις σαν βασίλειό σου, και να μη συχνοβγαίνεις από το κατώφλι σου. Άφησε τις έξω δουλειές για τον άνδρα 9)Πρόσεχε τις συναναστροφές σου. Πρόσεξε τις συγκεντρώσεις που πηγαίνεις. Μην πας σε άπρεπες συγκεντρώσεις, γιατί είναι μεγάλος κίνδυνος για την αγνότητά σου. Αυτές οι συναναστροφές αφαιρούν την ντροπή και από τις ντροπαλές, σμίγουν μάτια με μάτια και όταν φύγει η ντροπή γεννιούνται όλα τα χειρότερα κακά. Τις σοβαρές όμως συγκεντρώσεις με συνετούς φίλους να τις επιδιώκεις. Μην συναναστρέφεσαι φαντασμένες γυναίκες, που έχουν στο νου τους στο έξω, για επίδειξη. Ούτε ακόμα άνδρες ευσεβείς, που ο σύζυγός σου δεν θέλει στο σπίτι, αν και εσύ τόσο πολύ τους εκτιμάς. Υπάρχει για σένα πιο ακριβό πράγμα από τον καλό σου σύζυγο, που τόσο αγαπάς; 10)Επαινώ τις γυναίκες, που δεν τις ξέρουν οι πολλοί άνδρες. Μην τρέχεις σε τραπέζια κοσμικά και ας είναι για γάμο ή για γενέθλια. Εκεί ανάβουν άνομοι πόθοι, με τους χορούς, τους πήδους και τα γέλια, την ψεύτικη ευχαρίστηση, που παραπλανεύουν ακόμη και τους αγνούς και σώφρονες. Και η αγνότητα είναι τόσο λεπτό πράγμα! Σαν το κερί στις ακτίνες του ήλιου! Απόφευγε ακόμα και στο σπίτι σου τα κοσμικά τραπέζια. Αν μπορούσαμε να περιορίσουμε τις ορέξεις της κοιλιάς, θα κυριαρχούσαμε στα πάθη μας 11)Κράτα τη μορφή σου γαλήνια και μην την αλλοιώνεις ούτε με μορφασμούς, όταν είσαι θυμωμένη. Στολίδια τ' αυτιά νάχουν όχι τα μαργαριτάρια, αλλά ν' ακούν καλά λόγια και να βάζουν για τα άσχημα λουκέτο στο νου. Έτσι, είτε κλειστά είναι, είτε ανοιχτά, η ακοή θα μένει αγνή 12)Όσο για τα μάτια, είναι εκείνα, που δείχνουν όλο το εσωτερικό της ψυχής. Ας σταλάζει αγνό κοκκίνισμα η παρθενική ντροπή κάτω από τα βλέφαρά σου και ας προκαλεί τη σεμνότητα και την αγνή ντροπή σε όσους σε βλέπουν και σ' αυτόν ακόμα τον σύζυγό σου. Είναι πολλές φορές προτιμότερο, για πολλά πράγματα, να κρατάς κλειστά τα μάτια, χαμηλώνοντας το βλέμμα 13)Και τώρα στη γλώσσα. Θάχεις πάντα εχθρό τον άνδρα σου, αν έχεις γλώσσα αχαλίνωτη, έστω και αν έχεις χίλια άλλα χαρίσματα. Γλώσσα ανόητη βάζει, πολλές φορές, σε κίνδυνο και τους αθώους. Προτίμα και όταν ακόμα έχεις δίκιο, τη σιωπή. Είναι προτιμότερη για να μη ριψοκινδυνεύσεις να πεις ένα άτοπο λόγο. Και αν έχεις την επιθυμία να λες πολλά, είναι καλύτερο να σωπαίνεις. Πρόσεχε ακόμα το βάδισμα σου. Μετράει στη σωφροσύνη 14)Μην έχεις αδάμαστη σαρκική ορμή. Πείσε και τον άνδρα σου να σέβεται τις ιερές ημέρες. Γιατί οι νόμοι του Θεού είναι ανώτεροι από την εικόνα του Θεού 15)Αν από μένα το γέροντα πήρες κάποιο λόγο πνευματικό, σου συνιστώ να τον φυλάξεις στα βάθη της ψυχής σου. Έτσι με ό,τι πήρες από αυτά που άκουσες και με την ηθική σου ανωτερότητα, θα θεραπεύσεις τον εξαίρετο σύζυγό σου και περίφημο πολιτικό άνδρα από την υπερηφάνεια 16)Αυτό τώρα το παρόν δώρο, κειμήλιο, σου προσφέρω. Αν θέλεις πάλι να σου ευχηθώ και το καλύτερο, σου εύχομαι να γίνεις αμπέλι πολύκαρπο, με τέκνα τέκνων, για να δοξάζεται από περισσότερους ο Θεός, για τον Οποίο γεννιόμαστε και προς τον Οποίον πρέπει απ' αυτή τη ζωή να οδεύουμε

[toula]

"Υμείς δὲ λαέ περιούσιε τοῦ Χριστοῦ, στήκετε ἐν τῇ πίστει, ἀνδρίζεσθε. κραταιοῦσθαι, ΤΟΥΣ ΑΤΑΚΤΟΥΣ ΣΩΦΡΟΝΙΖΟΝΤΕΣ, ΕΛΕΓΧΟΝΤΕΣ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΕΥΣΕΒΕΙΑΝ ΠΑΡΑΠΟΙΟΥΝΤΑΣ, ΜΗΔΕΝ ΤΩΝ ΟΡΘΩΝ ΔΟΓΜΑΤΩΝ ΚΑΤΑΠΡΟΔΙΔΟΝΤΕΣ
ὧν ἀνέκαθεν παρειλήφατε' πᾶσαν θλίψιν βιωτικὴν καὶ πᾶσαν ζημίαν χαρὰν καὶ κέρδος ἡγοῦμενοι", ἳνα μόνον ἐν ὑμῖν ἂσυλος διαφυλαχθείη ὁ τῆς ὀρθοδόξου πίστεως θησαυρὀς' ὃν ἐν τῷ τέλει τῆς ζωῆς ἕκαστος ἡμῶν ἐπιφερόμενος, ἐξέλθοι τοῦδε τοῦ βίου ' γυμνὸς μὲν ἐξ 'ἁπάντων τῶν κατὰ κόσμον πραγμάτων, ἐπὶ μόνῳ δέ τούτῳ τῷ θησαυρῷ τὰς ἐλπίδας σαλεύων ' καὶ τῆς εὐκταίας έκείνης φωνῆς προσδοκῶν ἐπακοῦσαι: Ἡ πίστις σου σέσωκέ σε. πορεύου εἰς είρήνην, ἦς οὐκ ἔστιν ὅριον οὐδέ τέλος

( Άγιος Γερμανός Κωνσταντινουπόλεως,"PG 140,621).

[toula]

Ὅπως βλέπετε, προσπαθοῦμε νά ποῦμε ἀκριβῶς αὐτά τά ὁποῖα μᾶς χρειάζονται: πῶς θά ταπεινωθοῦμε, πῶς θά μετανοήσουμε, πῶς θά γίνουμε ἁπλοί, πῶς θά ἐμπιστευθοῦμε τόν ἑαυτό μας στόν Θεό, πῶς θά ἐλπίσουμε σ᾿ αὐτόν. Τονίζουμε ὅτι ὁ Κύριος μᾶς δέχεται, μᾶς ἀγαπᾶ, μᾶς συγχωρεῖ, δέν μᾶς ἀπορρίπτει, καί πάλι μᾶς ἀνέχεται καί πάλι μᾶς συγχωρεῖ καί πάλι μᾶς περιμένει. Κάνουμε ἐπίσης λόγο γιά τό πῶς θά εἴμαστε πράοι, πῶς θά ἀντιμετωπίσουμε τίς διάφορες δυσκολίες, τά διάφορα ἐμπόδια, τίς διάφορες θλίψεις, πῶς θά ὠφελούμαστε ἀπό ὅλα, πῶς θά ἀντιμετωπίζουμε τόν διάβολο, πῶς θά ὠφελούμαστε ἀπό τίς ἐπιθέσεις τοῦ διαβόλου. Ὅλα, βλέπετε, τά λέμε. Ἄς τά προσέχουμε λοιπόν αὐτά.
Πόση ὥρα τώρα ἀκοῦμε ὁρισμένα πράγματα. Χθές ἀκούσαμε, προχθές ἀκούσαμε· καί ὄχι μόνο ἐδῶ ἀκοῦμε, ἀλλά καί ὅπου ἀλλοῦ ἀκοῦμε ἤ καί διαβάζουμε. Ὅλα αὐτά εἶναι χρῆμα. Χρῆμα τοῦ Θεοῦ. Χρῆμα πού μᾶς δίνει ὁ Θεός. Εἶναι θησαυρός πού μᾶς δίνει ὁ Θεός. Ἁπλῶς καί μόνο νά δείξουμε ἀπροσεξία, νά δείξουμε μιά ἀναισθησία, μιά ἀκεφιά, πᾶνε περίπατο ὅλα αὐτά καί χάνονται. Χάνεται ὄχι μόνο ὅ,τι ἀκούσαμε, ἀλλά καί αὐτό τό λίγο πού θά πάρει κανείς ὡς βίωμα πλέον.

Ὅταν κοινωνεῖς, ἄν δέν δείξεις στήν πράξη, στή ζωή σου ὅτι ὄντως πῆρες τόν Χριστό μέσα σου, θά μείνει ὁ Χριστός μετά; Θά σηκωθεῖ νά φύγει. Ὅταν ὁ Θεός σοῦ δίνει τόν λόγο του, τόν σπόρο αὐτόν τόν οὐράνιο, κι ἐσύ δείχνεις ὅτι δέν τόν προσέχεις, δέν τόν ἐκτιμᾶς, θά φύγει. (σσ. 48-53)
Νά τό ξέρουμε αὐτό. Ὅταν ἡ ἀγάπη ἤ ἡ ὁποιαδήποτε ἀρετή δέν εἶναι ἁπλῶς δική μας ἀνθρώπινη ἀρετή, ἀλλά εἶναι ἀρετή πού μᾶς ἔδωσε ὁ Θεός, εἶναι ἡ ἀγάπη, εἶναι ἡ εἰρήνη, εἶναι ἡ ταπεινοφροσύνη πού μᾶς ἔδωσε ὁ Θεός, εἶναι δηλαδή ἀρετή τῆς χάριτος, καί ἄν μποροῦμε νά ποῦμε, εἶναι θεανθρώπινη ἀρετή, τότε εἶναι ἀμετακίνητη. Μιά τέτοια ἀρετή δέν πέφτει. (σ. 75)

Εἰ οὖν συμπάσχεις τῷ Χριστῷ, ἵνα συνδοξασθῇς αὐτῷ, εἰ συναποθνήσκεις αὐτῷ, ἵνα συνεγερθῇς αὐτῷ, μή ἀμελήσῃς τοῦ προκειμένου ἔμπροσθέν σου θησαυροῦ. Ποιός εἶναι αὐτός ὁ θησαυρός; Ὁ θησαυρός εἶναι νά γίνει ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου καθαρό δοχεῖο, ὅπου θά κατοικήσει ὁ Χριστός, καί ὁ ἄνθρωπος νά αἰσθάνεται ὅτι μέσα του εἶναι ὁ Χριστός. Καί ὅπως λέει ὁ ἀββᾶς Μακάριος, μέσα μας ὁ Χριστός μετά ἀγαπᾶ, ὁ Χριστός μακροθυμεῖ, ὁ Χριστός ὑπομένει, ὁ Χριστός προσεύχεται, ὁ Χριστός ταπεινοφρονεῖ. Τό αἰσθάνεται κανείς αὐτό. Βλέπει μέσα του ταπείνωση καί νιώθει ὅτι δέν εἶναι δική του ταπείνωση. Ξέρει ὅτι πολλές φορές εἶχε προσπαθήσει νά ταπεινωθεῖ καί δέν ἔκανε τίποτε. Ἡ ταπείνωση πού ἔχει εἶναι ἡ ταπείνωση πού τοῦ δίνει ὁ Χριστός, ἀλλά δέν τοῦ δίνει ὁ Χριστός τήν ταπείνωση ἀπό ἔξω· ὁ Χριστός εἶναι μέσα του. Ἡ ταπείνωση λοιπόν πού ἔχει κανείς εἶναι ἡ ταπείνωση τοῦ Χριστοῦ, ἡ ἀγάπη πού ἔχει εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποιαδήποτε ἀρετή πού ἔχει εἶναι ἡ ἀρετή τοῦ Χριστοῦ.
Αὐτά ἄλλο εἶναι νά τά λέει κανείς καί ἄλλο εἶναι νά γίνουν πραγματικότητα μέσα του.
Ὅσοι εἶχαν μιά κάποια ἐμπειρία στή ζωή τους, ὄχι ἐξωτερική ἤ κανένα ψιχουλάκι, ἀλλά ὄντως εἶχαν ἐμπειρία, δηλαδή ὁ Κύριος ἀπό συγκατάβαση ἦλθε μέσα στήν ψυχή τους καί τόν ἔνιωσαν γιά ἕνα διάστημα μεγάλο ἤ μικρό –αὐτό εἶναι κάτι πού δέν λέγεται, εἶναι κάτι πού μόνο ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος θά ἔχει μιά κάποια πείρα μπορεῖ νά ξέρει τί εἶναι– αὐτοί λοιπόν πού εἶχαν μιά κάποια πείρα, αὐτοί πού ἔφθασαν κάποτε σ᾿ αὐτή τήν κατάσταση, γνωρίζουν ποιός εἶναι αὐτός ὁ θησαυρός.

Κάμποσο καιρό αὐτή ἡ κατάσταση ἔρχεται, φεύγει, ἔρχεται, φεύγει, ἔρχεται, φεύγει. Πρῶτα ἔρχεται ἀραιά-ἀραιά, ὕστερα πιό συχνά καί ὕστερα ἔρχεται κατά ἕναν μόνιμο τρόπο, ὁπότε ὁ ἄνθρωπος ἔχει συνέχεια μέσα του τόν οὐρανό, ἔχει συνέχεια μέσα του τόν παράδεισο, ἔχει μέσα του τόν Χριστό. Ὅποιος δέν φθάσει σ᾿ αὐτή τήν κατάσταση, δέν καταλαβαίνει τί εἶναι αὐτός ὁ θησαυρός, δέν καταλαβαίνει τί εἶναι αὐτό τό πράγμα. Ὅμως αὐτός ὁ θησαυρός, αὐτή ἡ ἀλήθεια, αὐτή ἡ πραγματικότητα εἶναι γιά τόν καθένα. Δέν ἐξαιρεῖται κανένας ἀπό τόν θησαυρό αὐτό, καί εἶναι μπροστά μας, εἶναι στή διάθεσή μας, εἶναι καί γιά μᾶς. (σσ. 124-126)
Ἐνθυμεῖσθε πού πρίν ἀπό λίγο καιρό εἶπα ὅτι ἀκόμη δέν ἔχουμε πεῖ τίποτε καί ὅτι ἔχουμε πάρα πολλά νά ποῦμε. Ὡστόσο ὅμως θά πρέπει νά τονίσουμε πώς καί ὅ,τι ἀκόμη δέν ἔχουμε πεῖ, εἶναι μέσα σ᾿ αὐτά τά ὁποῖα εἴπαμε μέχρι σήμερα, καί ἐκεῖνο τό ὁποῖο χρειάζεται εἶναι νά τά μελετοῦμε αὐτά. Γιά ὅλα εἴπαμε. Καί γιά τήν ταπείνωση εἴπαμε καί γιά τήν ἀγάπη καί γιά τήν πίστη καί γιά τήν ἐλπίδα καί γιά τήν ὑπομονή καί γιά τήν ἐγκράτεια εἴπαμε καί γιά τόν ἀγώνα πού πρέπει νά κάνουμε ἐναντίον τῶν κακιῶν, τῶν παθῶν, τῶν ἐπιθυμιῶν. Καί γιά τόν θάνατο εἴπαμε πού πρέπει νά ζήσουμε ὅλοι μας, ὅτι δηλαδή πρέπει νά περάσουμε μέσα ἀπό τόν θάνατο τοῦ Χριστοῦ, νά πεθάνουμε μαζί μέ τόν Χριστό, γιά νά ἀναστηθοῦμε. Ἐκεῖνο τό ὁποῖο χρειάζεται εἶναι νά τά μελετοῦμε αὐτά, νά μήν τά ξεχνοῦμε, νά τά ἐνθυμούμαστε καί νά φροντίζουμε νά τά θέτουμε σέ ἐφαρμογή. (σσ. 249-250)

Ὅσο λυπημένη κι ἄν εἶναι μιά ψυχή, ὅταν μέσα ἀπό τήν ψυχή αὐτή, μέσα ἀπό τό ἔδαφος αὐτῆς τῆς ψυχῆς, ἀπό τό χωράφι της, ἀπό τό ἀμπέλι της θά βγεῖ καρπός –ὅπως ἀπό τό ἀμπέλι βγαίνει καλός καρπός, σταφύλι καλό, ἀπό τό ὁποῖο κάνουν καλό κρασί– ἡ θλιμμένη αὐτή ψυχή εὐφραίνεται, καί φεύγει ἡ λύπη, περνάει ἡ θλίψη. Αὐτή ἡ εὐφροσύνη δέν εἶναι ἕνα εἶδος ψυχολογικῆς εὐφροσύνης, καί ὁ οἶνος αὐτός ὁ πνευματικός πού φέρνει αὐτή τήν εὐφροσύνη, αὐτή τή μέθη, δέν εἶναι μιά ψυχολογικῆς φύσεως κατάσταση, ἀλλά εἶναι χάρη Θεοῦ.
Θέλω αὐτό τό σημεῖο νά τό προσέξουμε. Ἄλλο εἶναι νά σοῦ ἀναγγείλουν κάποια ἐπιτυχία ἤ νά σοῦ κάνουν κάποιον ἔπαινο ἤ νά σοῦ κάνουν κάποια ἐκδούλευση, καί αὐτό νά σέ χαροποιήσει. Εἶναι φυσικό αὐτό. Συμβαίνει στούς ἀνθρώπους, καί χαίρονται. Αὐτό εἶναι μιά ἀνθρώπινη χαρά, καί ἔχει καθαρῶς ψυχολογικό χαρακτήρα αὐτή ἡ χαρά, αὐτή ἡ εὐφροσύνη. Ἄλλο εἶναι αὐτό, καί ἄλλο εἶναι ἐκείνη ἡ χαρά ἡ ὁποία ὀφείλεται στή χάρη, ἡ ὁποία χάρη ἔρχεται ὡς δρόσος οὐράνια, ὡς βροχή οὐράνια, πού πέφτει σέ ἕνα ξερό χωράφι, καί τό χωράφι καρποφορεῖ, βγάζει καρπό. Ἀλλά ὁ καρπός αὐτός δέν εἶναι ἁπλῶς καρπός τῆς γῆς, ἁπλῶς καρπός τῆς ψυχῆς, ἀλλά εἶναι καρπός τῆς χάριτος. Αὐτός εἶναι ὁ πνευματικός οἶνος, αὐτή εἶναι ἡ πνευματική εὐφροσύνη καί ἡ πνευματική χαρά τήν ὁποία φέρνει ἡ χάρη.
Τότε ὁ ἄνθρωπος ἔχει συναίσθηση ὅτι ἔχει μέσα του τή χάρη, ἔχει συναίσθηση ὅτι ἔχει μέσα του τόν Θεό, ἔχει συναίσθηση ὅτι δέν εἶναι ἁπλῶς ὁ ἑαυτός του, ἀλλά εἶναι καί ὁ Θεός διά τῶν ἀκτίστων ἐνεργειῶν του μέσα στήν ψυχή του, μέσα στήν καρδιά του. (σσ. 109-110)

αββά Βαρσανουφίου και Ιωάννου
π.Συμεών Κραγιόπουλος

[toula]

· Το Ευαγγέλιο και η κοσμική λογική δεν συμβιβάζονται. Στο Ευαγγέλιο είναι η Αγάπη ενώ στην λογική είναι το συμφέρον.
Στο Ευαγγέλιο λέει: «Αν σε αγγαρεύσει κάποιος γιά ένα μίλι, εσύ να πας δύο μίλια». Πού υπάρχει λογική εδώ πέρα; Εδώ είναι μάλλον «τρέλλα»! Γι’ αυτό όσοι πάνε να συμβιβάσουν το Ευαγγέλιο με την κοσμική λογική, μπερδεύονται άσχημα.
Υπάρχουν διάφορες ομάδες που οργανώνουν φιλανθρωπικά έργα. Μαθαίνουν φέρ’ ειπείν, ότι κάποιος έπαθε μεγάλη ζημιά, φτώχυνε και έχει ανάγκη από χρήματα.
«Να τον βοηθήσουμε», λένε, «αλλά, προηγουμένως, ας βεβαιωθούμε αν έχει πράγματι ανάγκη».
Και πάνε κάποιοι να τον επισκεφθούν, γιά να δουν αν πράγματι έχει ανάγκη. Και βλέπουν, ας υποθέσουμε, να έχει πολυτελές σαλόνι και λένε:
«Α, έχει τέτοιες πολυθρόνες, τέτοιο σαλόνι! Αυτός, γιά να έχει τέτοια έπιπλα, δεν έχει ανάγκη».
Και τελικά την βοήθεια δεν την δίνουν. Δεν καταλαβαίνουν όμως, ότι ο άλλος πεινάει. Γιατί, όταν γίνεται κανείς φτωχός, αυτό δεν σημαίνει, ότι από την μία ώρα στην άλλη αλλάζει ακόμη και τα ρούχα του. Και πού ξέρεις, αν αυτό το σαλόνι δεν το είχε από παληά και ο καϋμένος δεν πρόλαβε να το πουλήσει ακόμη; Ή μπορεί να του το χάρισε κάποιος, που έμαθε την ανάγκη της οικογενείας του.
Κρίνουν με την λογική και μπερδεύονται, και το Ευαγγέλιο μένει έξω από την ζωή τους… Οι άνθρωποι βλέπουν εξωτερικά, γι’ αυτό και τα ερμηνεύουν όλα αλλιώς…!

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

[toula]

Άγιος γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας
(8 Δεκεμβρίου 2019)

Σήμερα υπάρχει τέτοια πνευματική σύγχυση. Μεγάλος ανεμοστρόβιλος παρασέρνει τα πάντα. Κρατείστε γερά την παράδοση που σας παρέδωσα και να ξέρετε ότι σήμερα είναι ομολογία να λέμε ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Θεός μας. Αυτό δεν το θέλουν οι σκοτεινές δυνάμεις.
…Πω ! Πω ! Τι θα περάσουμε! Δυσκολίες μεγάλες. Η Αθήνα έχει κρυφούς Αγίους πολλούς… Η Ελλάδα γύρισε τη πλάτη της στο Χριστό. Γι’ αυτό θα υποφέρει πολλά. Τα παιδιά στην Ελλάδα σήμερα είναι, ή πολύ φωτισμένα, ή πολύ σκοτισμένα. Τα παιδιά των ενάρετων οικογενειών, είναι η μαγιά του Χριστού και το μέλλον της Ελλάδας.
……Πως λένε αυτούς που παντρεύονται παράνομα εδώ ;
Συνομιλήτρια : Μήπως εννοείτε τους ομοφυλόφιλους ;
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ : Ναι αυτούς. Η Παλαιά Διαθήκη λέγει: «δεν θα μείνει το πνεύμα μου στους ανθρώπους, γιατί είναι σάρκες». Αυτό ισχύει για σήμερα. Τα Σόδομα κάηκαν, το ίδιο …τα πυρηνικά. Δεν ανέχεται αυτές τις αμαρτίες ο Χριστός. Παντού λατρεύεται η αμαρτία της σάρκας. Δεν υπάρχει μετάνοια. Η Οσία Μαρία η Αιγυπτία μετανόησε.
Όλοι οι ομοφυλόφιλοι θα εξαλειφθούν. Όλα χώμα …Τα πυρηνικά … Όλα χώμα. Ο πόλεμος θα γίνει για τις αμαρτίες…
Αυτά τα χρόνια τα δύσκολα, μόνο λίγοι απλοί παπάδες θα κρατήσουν και θα διαφυλάξουν την Ορθοδοξία. Οι μεγάλοι, οι αξιωματούχοι, θα ακολουθήσουν τον ‘’άλλον’’ (εννοεί τον διάβολο).
Ο κόσμος θα μοιραστεί. Ποιόν ν’ ακολουθήσει; Αυτό θα κρατήσει λίγο και μετά θ’ ακολουθήσει ο πόλεμος. Μετά τον πόλεμο θα γίνει μία Σύνοδος κανονική και θα βάλει στην σειρά τα πράγματα’’.
Όσοι λένε την ευχή του Ιησού, αυτοί θα ξεπεράσουν όσα έρχονται με τη βοήθεια του Θεού. Η πίστις θα κλονισθή μέχρι τα θεμέλια, οι Άγιοι όμως δεν θα εκλείψουν μέχρι της συντελείας των αιώνων.
Πρέπει να πιστεύουμε ακραδάντως ότι εις τους εσχάτους χρόνους, που ήδη εισερχόμεθα και προχωρούμε, οι άγιοι άνθρωποι θα είναι αυτοί που θα δώσουν την μαρτυρία του Ιησού μας και θα κηρύξουν και θα βροντοφωνήσουν ότι ο Χριστός μας εστίν ο αληθής Θεός, ο ενανθρωπήσας διά τον άνθρωπον. Με την ομολογία αυτή θα στεφανωθούν και θα αγιάσουν.

[toula]

Ο Μέγας Αντώνιος, λίγο πριν πεθάνει είπε:
- Είμαι στην ηλικία των 105 ετών και διαπίστωσα ότι η μεγαλυτέρα άσκηση είναι να κάνει κανείς καθημερινώς τα πνευματικά του καθήκοντα.
Έλεγε ότι ο άνθρωπος πρέπει σταθερά να κάνει τα πνευματικά του καθήκοντα και όχι μία μέρα να κάνει παραπάνω και την επομένη να μην κάνει τίποτα. Πρωταρχική μέριμνα είναι να αναβαθμίσει ο άνθρωπος ποιοτικά τον πνευματικό του αγώνα και όχι ποσοτικά. Έπεται η ποσοτική αναβάθμιση. Θέλει ο Θεός να βλέπει τον καθημερινό μας κόπο. Όχι τον πολύ, αλλά τον καθημερινό. Επιτελώντας καθημερινά τα πνευματικά μας καθήκοντα με χαρά, παίρνουμε καθημερινό μισθό από το Άγιο Πνεύμα, στέλνοντας ένα λουλούδι στο θρόνο του Θεού.

~ Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα

[toula]

α) Ό,τι προξενεί ηδονή θεραπεύεται με οδύνη.
β) Η μέλισσα εργάζεται μέσα στο σκοτάδι, κατασκευάζοντας το μέλι, χωρίς να την βλέπει κανείς. Ετσι και εσύ να εργάζεσαι πνευματικά μέσα στην αφάνεια, χωρίς να σε βλέπουν οι άλλοι
και γ) εσύ θέλεις να γίνει δεκτό το αίτημα σου αμέσως σαν αστραπή. Ο Κύριος ζητά υπομονή. Θέλει προσευχή με όλη τη ψυχή σου και μετά να περιμένεις. Και όταν εσύ παύσεις να θυμάσαι το ζητούμενο και να το ζητάς, τότε θα σου έλθει ως δώρο της υπομονής και της καρτερικότητας σου. Όταν πλησιάσεις στην απόγνωση, τότε είναι κοντά σου η εκπλήρωση του αιτήματος σου.

~ Όσιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής

[toula]

Ο Μέγας Αντώνιος και ο Όσιος Παύλος ο Θηβαίος…

Ο Μέγας Αντώνιος, ο οποίος ζούσε από νεαρή ηλικία στην έρημο, αναρωτήθηκε μία ημέρα αν υπάρχει άλλος μοναχός, που να ζη στην ενδότερη έρημο. Την εποχή εκείνη ο Άγιος είχε φθάσει στην ηλικία των ενενήντα χρόνων. Την ίδια νύκτα, ενώ σκεπτόταν αυτά, παρουσιάστηκε μπροστά του Άγγελος Κυρίου και του είπε:
Πήγαινε στα ενδότερα της ερήμου, να βρης τον Αββά Παύλο, που είναι πιο ενάρετος από σένα, και θα λάβης από εκείνον μεγάλη ωφέλεια.
Ο Μέγας Αντώνιος υπάκουσε και, αφού περπάτησε τρεις ημέρες είδε ένα λιοντάρι, το οποίο στάθηκε ήρεμο μπροστά του. Κατέβασε το κεφάλι του, σαν να υποκλινόταν μπροστά στον Άγιο, και μετά έκανε μεταβολή και άρχισε ν’ ανεβαίνη σ’ ένα βουνό, κοιτάζοντας κάθε τόσο πίσω του. Ήταν ολοφάνερο πώς προέτρεπε τον Άγιο να το ακολουθήση. Σε λίγο έφθασαν μπροστά σ’ ένα σπήλαιο και το λιοντάρι μπήκε μέσα. Ο Άγιος Αντώνιος διέκρινε ένα φως στο σπήλαιο και κατάλαβε ότι εκεί διέμενε ο Όσιος τον οποίο αναζητούσε.
Ο Όσιος Παύλος ο Θηβαίος είχε γεννηθεί το 227 στην Θηβαΐδα της Αιγύπτου και το 250 είχε φύγει στην έρημο.
Ο Όσιος Παύλος υποδέχθηκε στο σπήλαιό του τον Άγιο Αντώνιο με αγάπη, και αφού ασπάσθηκαν αλλήλους, άρχισαν να συνομιλούν και να αγάλλωνται πνευματικώς.
Κάποια στιγμή ο Άγιος Αντώνιος είδε επάνω σ’ ένα δέντρο ένα κοράκι, το οποίο κρατούσε στο στόμα του έναν ακέραιο άρτο. Ξαφνικά το κοράκι άνοιξε τα φτερά του, πέταξε κοντά τους, έκανε μερικούς κύκλους επάνω από τα κεφάλια τους και τέλος απέθεσε τον άρτο μπροστά στα πόδια τους. Ο Άγιος θαύμασε γι’ αυτό το παράδοξο γεγονός και τότε ο Όσιος Παύλος του εξήγησε πως, όλα τα χρόνια που ζούσε σ’ εκείνο το σπήλαιο, το κοράκι του έφερνε καθημερινώς τροφή, αλλά μισό άρτο κάθε φορά.
- Σήμερα όμως, λόγω της δικής σου παρουσίας, εδιπλασίασε το σιτηρέσιο, προσέθεσε ο Όσιος Παύλος και ευχαρίστησαν και οι δύο τον Κύριο.

Όταν ήταν να φύγη ο Άγιος Αντώνιος, ο Όσιος Παύλος του είπε:
- Αδελφέ, ο Θεός μου υποσχέθηκε, ότι θα σ’ έβλεπα πριν φύγω από την ζωή. Σε έστειλε σε μένα, για να εναποθέσης το σώμα μου στο χώμα. Γι’ αυτό πήγαινε στην Σκήτη σου και φέρε μου τον μανδύα του Μεγάλου Αθανασίου, για να με σκεπάσης.
Ο Άγιος Αντώνιος λυπήθηκε στο άκουσμα αυτών των λόγων, έφυγε όμως γρήγορα για να εκτελέση την παράκλησι του Οσίου.
Στην επιστροφή, κι ενώ πλησίαζε την σπηλιά του Οσίου Παύλου, είδε ένα όραμα: Αγγέλων τάγματα, Προφητών και Αποστόλων χορούς, Μαρτύρων και Οσίων στρατεύματα, και ανάμεσά τους η ψυχή του Οσίου Παύλου.
Στην σπηλιά, βρήκε τον Όσιο γονατιστό, με τα χέρια υψωμένα στον ουρανό. Όταν, ο Άγιος Αντώνιος αντελήφθη ότι είχε τελειώσει προσευχόμενος, τον ετύλιξε με τον μανδύα του, είπε τους συνήθεις ψαλμούς και όσα τροπάρια ήξερε. Μετά θέλησε να τον ενταφιάση, αλλά δεν ήξερε πώς να σκάψη την γη, γιατί δεν είχε κανένα εργαλείο μαζί του.
Καθώς στεκόταν περίλυπος, είδε δύο άγρια λιοντάρια να έρχωνται τρέχοντας από την έρημο και στην αρχή – ως άνθρωπος – φοβήθηκε. Τα θηρία πλησίασαν πρώτα το λείψανο του Οσίου Παύλου κουνώντας την ουρά τους και άρχισαν να γλύφουν τα πόδια του, τα είδε να σκάβουν με τα νύχια τους την γη και να πετούν το χώμα έξω, ανοίγοντας έναν λάκκο ίσον σε μέγεθος με το λείψανο του Οσίου Παύλου.

Μόλις τελείωσαν την εργασία αυτή τα λιοντάρια πλησίασαν τον Άγιο Αντώνιο, κουνώντας τις ουρές τους και τα αυτιά τους και κλίνοντας το κεφάλι, σαν να του ζητούσαν ευλογία. Κι εκείνος, υψώνοντας τα χέρια του στον ουρανό είπε:
-Κύριε ο Θεός της γνώσεως, χωρίς το πρόσταγμά Σου ούτε φύλλο πέφτει από το δένδρο, ούτε πουλί πέφτει στην γη. Συ Κύριε, όπως γνωρίζεις, δώσε και στα θηρία αυτά τον μισθό τους.
Έπειτα έκανε με το χέρι του νόημα στα λιοντάρια να φύγουν. Εκείνα, πλησίασαν το λείψανο του Οσίου Παύλου, το ασπάσθηκαν και μετά έφυγαν.
Ο Άγιος Αντώνιος ενταφίασε το ιερό λείψανο 15 Ιανουαρίου 341.

[toula]

«Ἄνθρωπος ἁμαρτωλὸς εἶμαι»
Μιὰ μέρα, ἐνῶ ἡσύχαζε στὸ κελί του, προχωρεῖ πρὸς τὰ ἐκεῖ, ἕνας ἀνώτατος ἀξιωματικὸς ὀνόματι Μαρτινιανὸς καὶ τοῦ κτυπάει τὴν πόρτα, λέγοντας: -Ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, σὲ παρακαλῶ βοήθησέ με. Ἔχω μιὰ θυγατέρα, ποὺ τὴν ἐνοχλεῖ ὁ διάβολος. Ἀρρωσταίνει φοβερά. Ζητῶ τὴν βοήθειά σου… Ὁ Ἅγιος ἀπαντάει τότε: -Ἄνθρωπε, τί, θέλεις; Ἁμαρτωλὸς ἄνθρωπος εἶμαι κι ἐγὼ ὅπως εἶσαι κι ἐσύ. Ἐὰν ὅμως πιστεύεις στὸν Χριστό, πήγαινε, κάνε τὴν προσευχή σου καὶ θὰ ἐκπληρωθεῖ ἡ ἐπιθυμία σου. Ἐκεῖνος πίστεψε τότε ὁλόψυχα στὸ Θεό. Γονάτισε καὶ μὲ πόνο ζήτησε τὴν βοήθειά του. Τὸ θαῦμα ἔγινε. Ἡ θυγατέρα του θεραπεύτηκε θαυματουργικά.

~ Αγίου Αντωνίου του Μέγα