Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

Τα θαύματα δεν είναι μόνο αυτά που βλέπουμε με τους φυσικούς οφθαλμούς αλλά και αυτά που βλέπουμε με τους οφθαλμούς της ψυχής.Τα θαύματα που αντιλαμβανόμαστε βλέποντάς τα, τα πραγματοποιεί η Χάρις του Θεού για να τα αντιληφθούμε με τους οφθαλμούς της ψυχής, να γνωρίσουμε το μεγαλείο του Θεού, να μετανοήσουμε, να ποθήσουμε να ζήσουμε κοντά στον Χριστό εις τους αιώνας των αιώνων.

Καλές οι λαμπάδες που στέκονται ενώπιον των εικόνων, θαυμαστές οι μυροβλησίες, υπέροχα τα δάκρυα των εικόνων αλλά όταν εγώ συνεχίζω όλα αυτά να τα βλέπω σαν μαγικά τότε δεν αλλάζει τίποτα στη ζωή μου. Όλες οι εικόνες του κόσμου να μυροβλίσουν, όταν δεν θέλω να μπω σε πραγματική αγωνιζόμενη σχέση με τον Χριστό, τότε δεν θα ωφεληθώ καθόλου από το θαύμα. Θα ευφρανθώ από την ευωδία και μέχρι εκεί.

Το θαύμα είναι ένα σημείο «GPS» - για να μιλήσουμε με σύγχρονους όρους- που μας δείχνει τον προορισμό μας. Όταν εμείς δεν το βλέπουμε ή δεν θέλουμε να το δούμε τότε το θαύμα μένει σχεσιακά ανενεργό. Πχ Μυροβλύζει η εικόνα ή μου εμφανίζεται ένας Άγιος ή γίνομαι καλά από τον καρκίνο αλλά όλα αυτά μένουν εκεί και δεν σχετίζονται μ’ εμένα, ούτε μπαίνουν σε υπαρξιακό διάλογο με την ύπαρξή μου διότι απλά δεν θέλω.

Βλέπω το θαύμα αλλά δεν αντιλαμβάνομαι τι συμβαίνει πνευματικά, με αποτέλεσμα να μην έρχομαι σε πνευματική κοινωνία και θεραπεία με αυτά που θέλει να μου πει ο Θεός.

Άνοιξε μια παραδεισένια πόρτα, έκλεισε και εγώ απλά δεν πέρασα.

Σε λίγα χρόνια όταν θα βλέπεις δυο ανθρώπους να ερωτεύονται και να θέλουν να ενώσουν την ψυχή και το σώμα τους στο όνομα του Χριστού (Ιερό Μυστήριο Γάμου) θα το θεωρείς θαύμα αφού ζούμε σε ένα κόσμο που βασιλεύει το «εγώ» και ο ναρκισσισμός. Τότε θα μιλάμε για θαύμα μεγαλύτερο ακόμα και από την ίαση του καρκίνου.

Θα μένεις με το στόμα ανοιχτό, όπως έμειναν οι άνθρωποι όταν αναστήθηκε ο Λάζαρος, όταν θα ακούς από άνθρωπο να σου ζητάει ταπεινά συγγνώμη για την πληγή που σου δημιούργησε και τον βλέπεις να έρχεται με θάρρος και παρρησία να ομολογήσει το λάθος του, να το διορθώσει και να βάλει μια καινούργια αρχή!

Θα κοιτάς περίεργα και με θαυμασμό τον ευγενικό και τον άνθρωπο που θα σου χαμογελάει.

Εκείνον που όταν σκόνταψες και έπεσες στον δρόμο τον βλέπεις να σου δίνει το χέρι και να σου λέει «Είστε καλά ; Κρατήστε το χέρι μου να σας σηκώσω», θα σηκώνεσαι, θα κάνεις τον Σταυρό σου και θα τον βλέπεις σαν να βρήκες άγγελο στη γη.

Θα σου λέει ο άνθρωπος που θέλεις να παντρευτείς «Εγώ θέλω να πάμε μαζί στον Χριστό και στην Βασιλεία των Ουρανών και να γίνει το Θέλημα Του στη ζωή μας» και θα σταυροκοπιέσαι αναρωτώμενος αν σου μιλάει άνθρωπος ή άγγελος Κυρίου…

Θα σου λέει κάποιος «Σ’αγαπώ» και θα κλαις διότι δεν θα το πιστεύεις…

Θα σκιρτά η καρδιά σου για κάποιον που ερωτεύτηκες και θα νομίζεις ότι έχεις κάποιο πρόβλημα.

Θα σε παίρνει κάποιος τηλέφωνο απλά για να δει τι κάνεις και θα σου φαίνεται θαυμαστό.

Θα κάνεις κάποιο λάθος και ο άλλος θα βάζει καλό λογισμό για σένα και θα λες από μέσα σου «Καλά από τον ουρανό κατέβηκε αυτός;»

Πήραμε λάθος δρόμους λατρεύουμε την κτίση και όχι τον Κτίστη.

Δίνουμε σημασία στα ανούσια και όχι στα ουσιαστικά.

Η Εκκλησία μας δείχνει τον Χριστό και τον Ουρανό αλλά εμείς κοιτάμε το δάχτυλο και αυτό που μας δείχνει το θεωρούμε Μεσαίωνα.

Δεν θα σταματήσουν τα Θαύματα , γίνονται και θα γίνονται.

Κάνει το θαύμα ο Θεός και σου λέει:«Πάρε αυτό το όμορφο δώρο παιδί μου, η σειρά σου τώρα….»

Δεν απαιτεί, ούτε ζητάει κάτι από εμάς ο Θεός αλλά αυτό το δώρο αν δεν το δουλέψεις πνευματικά θα πάει χαμένο διότι δεν το αξιοποίησες…

Καλό αγώνα ….
πΣπυρίδων Σκουτής - euxh.gr - Ιερά Μητρόπολη Λήμνου

[toula]

Μια ευλογημένη παρέα στην Κάρπαθο. Μια όμορφη συζήτηση με την ευλογία του π. Καλλινίκου Μαυρολέων στην οποία συζητάμε με θέμα:

"Μάθε να μένεις στην Πραγματικότητα σου".

Μια ιστορία από το Γεροντικό που προσπάθησα να αναλύσω και να προσεγγίσω δημιουργώντας βιωματικά συμπεράσματα για το σήμερα της ζωής μας.

Εύχομαι να σας αρέσει και να σας ωφελήσει!!!!

https://www.youtube.com/watch?v=Q2ies7723zM

π. Χαρ. λίβυος Παπαδόπουλος

[toula]

Η απαισιοδοξία υπάρχει παντού γύρω μας. Απαισιόδοξοι άνθρωποι πάντα θα προσπαθούν να σου χαλάσουν την ημέρα, την διάθεση, να βάλουν δίπλα στο χαμόγελό σου ένα "αλλά". Πάντα υπάρχουν άνθρωποι που επειδή δεν τα έχουνε βρει με τον εαυτό τους προσπαθούν πάντα να διοχετεύουν και στους γύρω τους μιζέρια και κατήφεια, γκρίνια και στεναχώρια.
Μια στο τόσο όμως συναντάς και κάποιους ανθρώπους που έχουνε πάντα καλό λογισμό. Μια στο τόσο έρχεται στην ζωή σου ένας άνθρωπος που θέλει να μοιραστεί μαζί σου αυτόν τον ενθουσιασμό για την ζωή.
---------------------------
Είναι ευλογία να έρθει στον δρόμο της ζωής σου ένας τέτοιος άνθρωπος, ο οποίος πάντα έχει έναν καλό λόγο να σου πει, να δείξει το ενδιαφέρον του για σένα, να σου χαμογελά χωρίς ανταλλάγματα.
---------------------------
Η απαισιοδοξία δεν χωρά στην καρδιά που έχει τον Χριστό μέσα της. Δεν είναι οι χριστιανοί ονειροπόλοι αλλά ελπίζοντες στον Θεό. Αυτή η πίστη γεννά ελπίδα. Ελπίδα που δεν οριοθετείται στην περατότητα αυτής της ζωής αλλά επεκτείνεται μέσα στην αιωνιότητα.
---------------------------
Είναι ευλογία λοιπόν να έχεις στην ζωής τέτοιους ανθρώπους, που θα σου υπενθυμίσουν ότι δεν είσαι μόνος σου, ότι δεν είναι όλα τόσο σκοτεινά. Είναι ευλογία να έρθει στην ζωή σου κάποιος άνθρωπος που σε καταλαβαίνει, που σε ακούει, που είναι έτοιμος να φιλήσει τις πληγές σου, που είναι έτοιμος να σου χαμογελάσει, που θα σου δείξει τον ουρανό χωρίς να σε κατακρίνει.
---------------------------
Απ'την άλλη μεριά τους απαισιόδοξους, τους τοξικούς βάλτους λίγο στην άκρη. Βάλτους στην άκρη διότι η πνευματική τους τοξικότητά είναι δείγμα της αμετανοησίας τους, του εγωισμού τους, της αδιαλλαξίας τους, της συνεχούς κατάκρισης των άλλων, των κόμπλεξ τους. Βάλτους στην άκρη διότι κι εσένα θέλουν να δουλώσουν μέσα σ'αυτήν την στείρα απαισιοδοξία τους, στην δαιμονική αχαριστία τους.
---------------------------
Ο απαισιόδοξος δεν θα πει ποτέ "δόξα τω Θεώ", δεν έχει φρόνημα ευχαριστιακό, παντού βλέπει το κακό, παντού διαπιστώνει συνωμοσίες και λάθη, συνεχώς "προβλέπει" κάποια μελλοντική καταστροφή. Γι'αυτό φύγε μακρυά από έναν τέτοιον μίζερο άνθρωπο. Μην τον κατακρίνεις, αλλά φύγε από κοντά του διότι θα προσπαθήσει με τον τρόπο του να σου περάσει κι εσένα αυτήν την κατήφειά του, τις φοβίες του, τα κομπλεξικά σύνδρομα που στοιχειώνουν την ψυχή του. Τέτοιοι υπάρχουν πολλοί δυστυχώς και πολλές φορές δεν το καταλαβαίνουν και οι ίδιοι ότι κάνουν τόσο μεγάλο κακό με αυτήν την απαισιοδοξία τους.
---------------------------
Θες να δεις άνθρωπο του Θεού; Θα τον βρεις μέσα στην ελπίδα, θα τον αναγνωρίσεις από το ανεπιτήδευτο χαμόγελό του, από την ηρεμία του την ώρα της δοκιμασίας του, από την γλυκάδα των λόγων του, από το "δόξα τω Θεώ" που λέγει ανυπόκριτα, από το πάθος του για ζωή.
---------------------------
Άνθρωπος του Θεού είναι αυτός που δίνει δύναμη στους άλλους, που αγαπά γι'αυτό και ελπίζει, που το άγγιγμά του έχει μια δόση παραδείσου...

Aρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

[toula]

Δεν υπάρχει η τέλεια σχέση.
Ξέρεις τι υπάρχει;
Η αγάπη που παλεύει καθημερινά με τους εγωισμούς μας...

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

[toula]

Πόσο μεγάλη σημασία και αξία έχει, όταν μνημονεύονται τα ονόματα στη Θεία Λειτουργία

Μερικοί ρωτούν γιατί μνημονεύουμε τα ονόματα των κεκοιμημένων και των ζώντων στις προσευχές που κάνουμε γι' αυτούς. Ο Θεός σαν παντογνώστης που είναι, δεν ξέρει τα ονόματά τους και τις ανάγκες τους; Όμως αυτοί που μιλούν και σκέπτονται έτσι, ξεχνούν ότι την προσευχή δεν την κάνομε για ενημέρωση του Θεού. Φυσικά ο Θεός δεν έχει ανάγκη τέτοιας ενημερώσεως. Άλλη είναι η σημασία αυτής της προσευχής.

Προσευχόμεθα υπέρ των ζώντων και των μεταστάντων και τους μνημονεύουμε με τα ονόματά τους, για να δείξουμε, ότι τους αγαπάμε με όλη μας την καρδιά. Γιατί δεν είμαστε απλώς συγγενείς ή φίλοι ή γνωστοί, αλλά «αλλήλων μέλη». Μέλη της Μιας Εκκλησίας. Του Ενός Μυστικού Σώματος του Χριστού. Υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στη μηχανική και απαθή μνημόνευση των ονομάτων και στην ολοκάρδια προσευχή. Το ένα απέχει από τον άλλο, όσο ο ουρανός από τη γη.

Η προσευχή πρέπει να είναι ειλικρινής εκδήλωση αγάπης. Η αγάπη είναι η πρώτη και μεγάλη εντολή. Γι' αυτό ο Θεός τη δέχεται. Και γι' αυτό την περιμένει! Η αγάπη για τους ζώντες και κεκοιμημένους αδελφούς μας είναι χρέος. Το πρώτο από όλα. Κάθε λέξη στην προσευχή, κάθε λέξη που πηγάζει από τα βάθη της καρδιάς, έχει πολλή δύναμη: «Πολύ ισχύει δέησις δικαίου ενεργουμένη», λέγει η Αγία Γραφή. Και αν έχει τόση μεγάλη σημασία η μνημόνευση των ονομάτων ζώντων και κεκοιμημένων σε οποιαδήποτε προσευχή, πόσο μεγαλύτερη σημασία και αξία έχει, όταν μνημονεύονται τα ονόματα στην ιερότερη προσευχή, στη Θεία Λειτουργία; Στη Θεία Λειτουργία ο ιερέας επισφραγίζει τη μνημόνευση των ονομάτων ζώντων και κεκοιμημένων με τα λόγια «Απόπλυνον, Κύριε, τα αμαρτήματα των ενθάδε μνημονευθέντων δούλων Σου τω αίματί Σου τω αγίω».

Αγίου Ιωάννου της Κροστάνδης

https://www.facebook.com/10033906468059 ... 567579673/

[toula]

Όποιος πιστεύει στον Θεό, θα επαινεθεί και από τους εχθρούς του.

Ισαάκ ο Σύρος

[toula]

Μια φορά ο Άγιος Πορφύριος βρισκόταν στο Ησυχαστήριο που έφτιαξε στο Μήλεσι και περπατούσε ανάμεσα στα δέντρα που είχε φυτέψει, κουβεντιάζοντας διαδοχικά με τους επισκέπτες του. Ήρθαν τότε μ’ ένα μεγάλο αυτοκίνητο «Μερσεντές» δυο-τρεις καλοντυμένοι κύριοι και τον πλησίασαν· αλλά επειδή εκείνη την ώρα μιλούσε με κάποιο άλλο πρόσωπο, περίμεναν σιωπηλά να τελειώσει.
Τότε ο άγιος Γέροντας Πορφύριος άρχισε να διηγείται την εξής ιστορία:
«Ήταν μια φορά στο ψυχιατρείο, στο Δαφνί, ένας άρρωστος που είχε πάρει έναν κουβά με νερό και μια βούρτσα -απ’ αυτές που βάφουν- κι “έβαφε” κάποιο τοίχο με το νερό.
»Ένας επισκέπτης που τον κοίταζε, παραξενεύτηκε και τον ρώτησε τι κάνει.
»Ο ασθενής τού απάντησε:
»–Δεν βλέπεις;... Βάφω!...
»Ο “υγιής” χάζευε και τότε ο “ασθενής” πήρε το θάρρος και του ’πιασε την κουβέντα λέγοντάς του τα εξής:
»–Εμένα που με βλέπεις, με κλείσανε οι συγγενείς μου εδώ μέσα, για να μου φάνε τα λεφτά. Διότι εγώ είχα πολλά λεφτά, χιλιάδες λίρες! Αλλά εγώ, πιο έξυπνος απ’ αυτούς, τους την έφερα! Το βλέπεις εκείνο το δεντράκι, πάνω εκεί στην κορφή του λόφου; Ε! Εκεί κάτω στη ρίζα του έχω σκάψει και τις έχω κρύψει. Και περιμένω τώρα να βγω, να πάω να τις πάρω.
»Ο “υγιής” κοίταξε καλά με γουρλωμένα μάτια το λόφο και το δεντράκι και λιγώθηκε από τη λαχτάρα ν’ αποκτήσει τις λίρες, αλλά προσποιήθηκε ψυχραιμία και είπε, δήθεν αδιάφορα:
»–Τι μου λες! Αλήθεια λες;
»Τότε ο “ασθενής” τού απάντησε:
»–Βέβαια. Αλήθεια λέω. Γιατί να σου πω ψέματα;
»Σε λίγο ο “υγιής” έφυγε. Αλλά, φεύγοντας, παρακολουθούσε συνεχώς το λόφο και το δεντράκι, για να το εντοπίσει καλά και να μη το ξεχάσει. Και τη νύχτα πήρε τσαπί και φτυάρι και πήγε κι έσκαψε όλο τον τόπο γύρω του, για να βρει τις λίρες. Αλλά δεν τις βρήκε. Μη θέλοντας, όμως, να πιστέψει ότι όλη αυτή η ωραία ελπίδα ήταν κούφια, πήγε την άλλη μέρα ξανά στο Δαφνί, όπου βρήκε τον “ασθενή” να κάνει την ίδια πάλι δουλειά· να “βάφει” με νερό.
»Τον έπιασε κουβέντα, δήθεν αδιάφορα, και σε μια στιγμή τού λέει:
»–Σε ποιο δεντράκι, είπες χθες, ότι έχεις κρύψει τις λίρες;
»–Να, σ’ εκείνο εκεί! του απάντησε ο “ασθενής” και του υπέδειξε το ίδιο δεντράκι που του είχε δείξει και την προηγούμενη μέρα.
»Τότε ο “υγιής” τού λέει:
»–Μωρέ, μήπως κάνεις λάθος; Σ’ εκείνο δεν υπάρχει τίποτα. Όλη τη νύχτα έσκαβα και δεν βρήκα τίποτα.
»Και ο “ασθενής” τού απάντησε με νόημα βαθύ:
»–Πάρε τον κουβά και “βάφε”!...».
(Δηλαδή, είσαι πια όμοιός μου στην τρέλα και την παράνοια της αναζήτησης του τίποτα στη ζωή σου, γι’ αυτό και σου αξίζει τώρα να “βάφεις” όπως εγώ με νερό· δηλαδή να κοπιάζεις και να καταναλώνεις τον εαυτό σου άσκοπα, χωρίς κανένα νόημα και αποτέλεσμα).
Το πρόσωπο που συνομιλούσε εκείνη την ώρα με τον Άγιο Πορφύριο και που άκουσε έκπληκτο την παραπάνω ιστορία, ήταν μια κυρία, η οποία δεν κατάλαβε τι νόημα είχε προσωπικά γι’ αυτήν και, παραξενεμένη, τον ρώτησε γιατί της την είπε. Αλλά πριν προλάβει να της απαντήσει ο άγιος του Θεού Γέροντας, παρενέβησαν αμέσως οι καλοντυμένοι κύριοι που είχαν έρθει με τη «Μερσεντές» και άκουσαν την όλη διήγηση περιμένοντας δίπλα, και είπαν:
–Για μας την είπε... Καταλάβαμε…
Διότι, πράγματι, εκείνοι οι κύριοι έψαχναν για κάποιο κρυμμένο θησαυρό. Και επειδή είχαν ακούσει ότι ο Γέροντας Πορφύριος με τη διόρασή του «έβλεπε», είχαν έρθει να τους πει τα σχετικά που επιθυμούσαν ανωφελώς. Αλλά χωρίς καν να ρωτήσουν, πήραν από τον Άγιο την απάντηση και πείστηκαν ότι όντως «βλέπει» όχι μόνο αφανείς «θησαυρούς», αλλά ακόμη και τον κρυφό λογισμό τους. Στο τέλος έφυγαν, αφού πρώτα ευχαρίστησαν τον άγιο Γέροντα…

Κλείτου Ιωαννίδη:
«Ο Γέρων Πορφύριος»
–Μαρτυρίες και εμπειρίες–
Κεφ. 1ο, §10, σελ. 150–151,

[aposal]

«Τίς δ' ό Αντίχριστός; Πλήρες ιού θηρίον, άνήρ δυνάστης». («Ποιος είναι ο Αντίχριστος; Θηρίο όλο δηλητήριο, άνθρωπος δυναστής»)».
Γρηγόριος Θεολόγος

[toula]

Εμείς, «ψαρεύοντας» κέρδος και ευτυχία στα θολά νερά της θάλασσας της ζωής μας, πόσο είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε αυτό που εκείνος μας λέει ως κέρδος της ζωής μας; Πόσο έχουμε αφουγκραστεί τον λόγο Του, ώστε να τον δεχτούμε φως στα διαβήματα της ζωής μας; Πόση διάθεση θυσίας έχουμε, ώστε να εγκαταλείψουμε όχι την ζωή μας, αλλά τα λάθη μας;

Αρχ. Θεοδόσιος Μαρτζούχος

[toula]

Θέλει προσοχή, όταν ενθαρρύνετε τα παιδιά. Στο παιδί δεν πρέπει να λέτε: «Εσύ θα τα καταφέρεις, εσύ είσαι σπουδαίος, είσαι νέος, είσαι ανδρείος είσαι τέλειος!…». Δεν το ωφελείτε έτσι το παιδί.

Μπορείτε, όμως, να του πείτε να κάνει προσευχή. Να του πείτε: «Παιδί μου, τα χαρίσματα που έχεις, ο Θεός σου τα έδωσε. Προσευχήσου να σου δώσει ο Θεός δυνάμεις, για να τα καλλιεργήσεις και να πετύχεις. Να σου δώσει ο Θεός την Χάρη Του». Τούτο δω είναι το τέλειο. Σ’ όλα τα θέματα να μάθουν τα παιδιά να ζητάνε τη βοήθεια του Θεού.

Αγ. Πορφύριος