Ψυχοφελή μηνύματα...

[Αναστάσιος]

«Νομίζουμε ότι αυτή η ζωή, δεν περνάει. Περνάει πάρα πολύ γρήγορα και σημασία έχει, που θα βρεθείς μετά».
Γέρων Αμβρόσιος Λάζαρης

[stam-mag]

Μην σκανδαλίζεστε όταν ακούτε αυτά που λένε κατά της πίστεως. Αφού αυτοί που τα λένε δεν καταλαβαίνουν την ουσία της…
Προχωράτε ευθεία και μην κοιτάζετε δεξιά και αριστερά. Ας μην μας κάνουν, αυτά που ακούμε κατά της Θρησκείας, να χάνουμε τον προσανατολισμό μας. Να κρατάμε την πίστη μας που είναι αλήθεια αιώνια και αναμφισβήτητη. Αμήν.

Διδαχές Αγίου Λουκά Κριμαίας Εκδόσεις “Ορθόδοξος Κυψέλη”

[toula]

Έρχονται στιγμές
που φόβοι και στεναχώριες
καταδυναστεύουν την καρδιά μου.

Τότε είναι που θέλω να είσαι κοντά μου
μαζί να περάσουμε αυτές τις στιγμές.
Γιατί εκείνες τις στιγμές είναι που σε χρειάζομαι,
εκεί δίπλα μου, να μ' αγκαλιάζεις,
να μου μιλάς με την ήρεμη φωνή σου
την οικεία, που μοσχοβολά ειρήνη.

Έρχονται στιγμές
που θλίψεις και προδοσίες
στοιχειώνουν την ζωή μου.

Τότε όμως είναι που σε αισθάνομαι
πιο πολύ, πιο έντονα.
Γιατί τελικά, εσύ ποτέ σου
δεν αναζητάς δικαιολογίες φθηνές,
για να μείνεις μακρυά μου.
Γιατί εσύ πάντα στέκεις δίπλα μου
όχι από καθήκον ή υποχρέωση
αλλά από γνήσια αγάπη.

Έρχονται στιγμές...
Μα εσύ τελικά δεν έρχεσαι,
γιατί ποτέ δεν φεύγεις...

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

[toula]

Να μουν χώμα να με πατούσες.
Να μουν βροχή να με κοιτούσες.

Κι εκεί στης ζωής την ξαστεριά σου
να χανόμουν σαν πλημμυρισμένη φτωχή στεριά.

Να μουν φως στα μάτια σου
Να μουν λευκή σημαία στον πόλεμό σου.

Και μετά σαν σπουργίτι του χειμώνα
να χανόμουν στης λήθης τον κοιτώνα.

Μονάχα ετούτο πριν κρυφτώ να καταφέρω.
Πριν την στερνή μου πνοή να πράξω, κι ας μείνω ξένος.

Έστω μια φορά για σένα να σταυρωθώ.
Έστω μια φορά για σε να δακρύσω.
Έστω μια φορά για σε να ξαγρυπνήσω.

Όπως ετούτος ο άσημος,
ετούτος ο ερωτοχτυπημένος
που άνοιξε τα χέρια του επάνω στον σταυρό.

Για την αγάπη σου,
για την λευτεριά σου,
για της ψυχής σου τα βάσανα τα μεγάλα...

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

[toula]

Άγιος Παΐσιος: Η αχαριστία είναι μεγάλη αμαρτία

Η αχαριστία χαρακτηρίζει την εποχή μας... Οι άνθρωποι έχουν απομακρυνθεί από τα ήθη. Δυστυχώς δεν υπάρχει χειρότερο στον άνθρωπο από την αχαριστία, από το να μην αναγνωρίζει τι πραγματικά του προσφέρει ο συνάνθρωπός του.

Ας δούμε τι έλεγε ο Άγιος Παϊσιος για την αχαριστία:
"-Γέροντα, γιατί πολλοί άνθρωποι, ενώ τα έχουν όλα, νιώθουν άγχος και στενοχώρια;
-Όταν βλέπετε έναν άνθρωπο να έχη μεγάλο άγχος, στενοχώρια και λύπη, ενώ τίποτε δεν του λείπει, να ξέρετε ότι του λείπει ο Θεός.

Όποιος τα έχει όλα, και υλικά αγαθά και υγεία, και, αντί να ευγνωμονή τον Θεό, έχει παράλογες απαιτήσεις και γκρινιάζει, είναι για την κόλαση με τα παπούτσια. Ο άνθρωπος, όταν έχη ευγνωμοσύνη, με όλα είναι ευχαριστημένος. Σκέφτεται τι του δίνει ο Θεός κάθε μέρα και χαίρεται τα πάντα. Όταν όμως είναι αχάριστος, με τίποτε δεν είναι ευχαριστημένος, γκρινιάζει και βασανίζεται με όλα. Αν, ας πούμε, δεν εκτιμάη την λιακάδα και γκρινιάζει, έρχεται ο Βαρδάρης και τον παγώνει... Δεν θέλει την λιακάδα, θέλει το τουρτούρισμα που προκαλεί ο Βαρδάρης.

-Γέροντα, τι θέλετε να πήτε μ' αυτό;
-Θέλω να πω ότι, αν δεν αναγνωρίζουμε τις ευλογίες που μας δίνει ο Θεός και γκρινιάζουμε, έρχονται οι δοκιμασίες και μαζευόμαστε κουβάρι. Όχι, αλήθεια σας λέω, όποιος έχει αυτό το τυπικό, την συνήθεια της γκρίνιας, να ξέρη ότι θα του έρθη σκαμπιλάκι από τον Θεό, για να ξοφλήση τουλάχιστον λίγο σ' αυτήν την ζωή. Και αν δεν του έρθη σκαμπιλάκι, αυτό θα είναι χειρότερο, γιατί τότε θα τα πληρώση όλα μια και καλή στην άλλη ζωή.

-Δηλαδή, Γέροντα, η γκρίνια μπορεί να είναι συνήθεια;
-Γίνεται συνήθεια, γιατί η γκρίνια φέρνει γκρίνια και η κακομοιριά φέρνει κακομοιριά. Όποιος σπέρνει κακομοιριά, θερίζει κακομοιριά και αποθηκεύει άγχος. Ενώ όποιος σπέρνει δοξολογία δέχεται την θεϊκή χαρά και την αιώνια ευλογία. Ο γκρινιάρης, όσες ευλογίες κι αν του δώση ο Θεός, δεν τις αναγνωρίζει. Γι' αυτό απομακρύνεται η Χάρις του Θεού και τον πλησιάζει ο πειρασμός, τον κυνηγάει συνέχεια ο πειρασμός και του φέρνει όλο αναποδιές, ενώ τον ευγνώμονα τον κυνηγάει ο Θεός με τις ευλογίες Του.

Η αχαριστία είναι μεγάλη αμαρτία, την οποία ήλεγξε ο Χριστός. «Ουχ οι δέκα εκαθαρίσθησαν; οι δε εννέα που;» είπε στον λεπρό που επέστρεψε να Τον ευχαριστήση. Ο Χριστός ζήτησε την ευγνωμοσύνη από τους δέκα λεπρούς όχι για τον εαυτό Του, αλλά για τους ίδιους, γιατί η ευγνωμοσύνη εκείνους θα ωφελούσε".

http://theomitoros.blogspot.com

[toula]

΄Οποιος μιλάει για τον Θεό, καλά κάνει και

όποιος σιωπά για τον Θεό,ομοίως.

Γεροντικό αββάς Ποιμήν

[toula]

Καθίσαμε να φάμε. Μόλις είχε τελειώσει μια ακόμη ομιλία. Πάντα μετα από μια ομιλία χρειάζομαι ησυχία και σιωπή. Ακόμη και στο φαγητό. Η παρέα κουβέντιαζε και εγώ απλά άκουγα και χαιρόμουν με την χαρά τους. Κάποια στιγμή μια κυρία γυρνάει προς το μέρος μου και με ρωτάει,«πάτερ μου επιτρέπεται να σας κάνω ένα σχόλιο για τις ομιλίες σας; Πέρα ότι μου αρέσουν πολύ και με αναπαύουν, έχω διαπιστώσει ότι μιλάτε μέσα από βαθύ πόνο, ως σταυρωμένος, ακόμη και το γέλιο σας, το χιούμορ σας είναι «πικρό»…».
Με άγγιξε τόσο αυτή η κουβέντα… γιατί ήξερα ότι ήταν πέρα για πέρα αληθινή.

Ναι, το γέλιο υπήρξε πολλές φορές το δικό μου καταφύγιο, η κρυψώνα που έβαζα το εσωτερικό μου παιδί να παίξει για να αντέξει. Τα αστεία ήταν η δική μου άμυνα σε ένα κόσμο που δεν με υποδέχτηκε και με τον καλύτερο τρόπο.
Ξέρετε οι μεγαλύτεροι κωμικοί ήταν καταθλιπτικοί. Γι’ αυτό αυτούς που σας κάνουν να γελάτε να τους σέβεστε, γιατί είναι τραγικά πρόσωπα. Όμως εκείνο που με είχε συγκλονίσει ήταν πως αυτή η γυναίκα είδε αυτή την αλήθεια μου, το πικρό γέλιο και χιούμορ μου. Όταν έφυγε έμαθα ότι ήταν 15 χρόνια άρρωστη, με φρικτούς πόνους. Τότε κατάλαβα γιατί μπορούσε να βλέπει εκείνο που οι περισσότεροι απλά κοιτούσαν. Άλλωστε είναι εκείνο το χάρισμα που με το καιρό αποκτούν οι πονεμένοι, να οσφραίνονται ο ένας τον άλλον για να νιώθουν παρηγοριά στην μοναξιά του σταυρού…

π. Χαρ. λίβυος Παπαδόπουλος

[aposal]

«Οι χαρτοπαίκτες χάνουν και την ψυχή τους και τη ζωή τους· και την πρόσκαιρη και την αιώνια. Κερδίζουν την αιώνια κόλαση».
Γερ. Φιλόθεος Ζερβάκος

[toula]

Ανατριχιαστικά αληθινό

- Μαμά, θέλω να φάω, πεινάω.
- Όχι δε θέλεις ακόμα, δεν περάσαν 3 ώρες, ξέρω εγώ.
- Μαμά, θέλω να με πάρεις αγκαλιά
- Όχι δεν πρέπει, θα καλομάθεις.
- Μαμά, κοίτα, μαθαίνω το σώμα μου!
- Όχι δεν κάνει μου είπαν, βάλε την πιπίλα σου
- Μαμά, θέλω να κοιμηθούμε μαζί.
- Δεν γίνεται παιδί μου πρέπει να γίνεις ανεξάρτητος άνθρωπος.
- Μαμά, φοβάμαι το σκοτάδι ,μη φεύγεις!
- Μια χαρά θα είσαι, κοιμήσου.

————— - Παιδί μου, σου μιλάω δεν ακούς!?
- Αφού δεν ξέρεις μωρέ τίποτα, ξέρω εγώ!
- Παιδί μου, γιατί απομακρύνεσαι από μένα?
- Έτσι συνήθισα μαμά ,τι είμαι κανένα μαμόθρεφτο?
- Παιδί μου, γιατί δεν εκφράζεσαι και κλείνεσαι στον εαυτό σου?
- Δεν έχει νόημα να εκφράζομαι, άλλωστε έμαθα να έχω υποκατάστατα.
- Παιδί μου, γιατί δεν κάθεσαι να φάμε σαν οικογένεια?
- Είμαι ανεξάρτητος μαμά!
- Παιδί μου, φοβάμαι να πεθάνω μόνη, μη φεύγεις!
- Μια χαρά θα είσαι μαμά, κοιμήσου…

www.inagiounikolaoutouneou.gr
Ι.Μ Προφήτου Ηλίου Ερυθρών

[Αναστάσιος]

«Η αγάπη είναι η δύναμη να κερδίζουμε τον αδελφό, γιατί αν κερδίσουμε τον αδελφό μας, τον Θεό κερδίζουμε».
Άγιος Μάρκος ο Ασκητής