Ψυχοφελή μηνύματα...

[Αναστάσιος]

«Η νηστεία ταπεινώνει το σώμα και χαλιναγωγεί τις ορμές και τα σκιρτήματα της σάρκας, κάνει την ψυχή πιο καθαρή, της δίνει φτερά, την ανεβάζει ψηλά και την κάνει ανάλαφρη».
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

[toula]

Η πίστη συνίσταται όχι μόνο στο να πιστεύουμε ορθά, αλλά και στο να ζούμε ορθά.
Ο άνθρωπος που πιστεύει ορθά αλλά δεν ζει σύμφωνα με την πίστη του, είναι όπως εκείνος που βρίσκεται μέσα στο φως αλλά έχει τα μάτια του κλειστά.

Όπως αδελφοί μου κανένα πουλί δεν μπορεί να πετάξει με μια φτερούγα, έτσι και ο χριστιανός δεν μπορεί να σωθεί μόνο με την ορθή πίστη.

Η ορθή πίστη με συνδυασμό με την ορθοπραξία μπορούν να μας δώσουν φτερά πνευματικά.

Στο νου μας ας έχουμε την ορθή πίστη,
τον Λόγο του Θεού.
Όμως συγχρόνως ας βάλουμε στην καρδιά μας την αγάπη,
ας βάλουμε στην ζωή μας την θυσία και την προσφορά,
ας βάλουμε στην καθημερινότητά μας το έλεος,
την συγχώρεση,
την αποδοχή
και να είμαστε σίγουροι
ότι θα ελεηθούμε από τον Φιλάνθρωπο Κύριο.

Η πίστη μας δεν αποδεικνύεται από τους μεγάλους σταυρούς που κάνουμε μέσα στους Ναούς.
Η πιστή μας αποδεικνύεται ότι είναι ορθή και πνευματικά καρποφόρα όταν σταυρωνόμαστε οι ίδιοι για χάρη της αγάπης μας προς τον Θεό και τον πλησίον μας.

Όταν από την θεωρία περνούμε στην πράξη.
Όταν, αντί να μιλούμε για την αγάπη, αγαπούμε,
αντί να μιλούμε για την συγχώρεση, συγχωρούμε,
αντί να πολυλογούμε για την μετάνοια, μετανοούμε.
αντί να θαυμάζουμε τους βίους των Αγίων μας, τους μιμούμαστε...

Μεγάλους σταυρούς λοιπόν μη κάνεις.
Μεγάλη καρδιά απόκτησε και ταπεινό φρόνημα.
Τότε είναι που θα ζεις χριστομίμητα, θεάρεστα και σωτήρια...

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

[toula]

Για να μην ζείτε στο σκοτάδι, γυρίστε τον διακόπτη της προσευχής,

ώστε να έλθει το Θείο φως στη ψυχή σας.

Στο βάθος του είναι σας, θα φανεί ο Χριστός.

Εκεί στο βάθοε, είναι η Βασιλεία του Θεού.
«Η Βασιλεία του Θεού εντός ημών εστίν».

Άγιος Πορφύριος

[toula]

Δόξα του Θεού είναι ο άνθρωπος ο ζωντανός.
Και «ζωντανός» άνθρωπος είναι μόνο εκείνος,

που στρέφει τα μάτια του προς τον Θεό.

Άγιος Ειρηναίος

[Αναστάσιος]

«Πολλοί μπαίνουν στην εκκλησία, λένε διάφορες προσευχές και βγαίνουν. Βγαίνουν, χωρίς να γνωρίζουν τι είπαν. Τα χείλη τους κινούνται, αλλά τ’ αυτιά τους δεν ακούνε.
Εσύ ο ίδιος δεν ακούς την προσευχή σου, και θέλεις να την ακούσει ο Θεός;
“Γονάτισα”, λες. Γονάτισες, αλλά, ενώ το σώμα σου ήταν μέσα, ο νους σου πετούσε έξω. Με το στόμα έλεγες την προσευχή και με τη σκέψη λογάριαζες τόκους, έκανες συμβόλαια, πουλούσες εμπορεύματα, αγόραζες κτήματα, συναντούσες τους φίλους σου. Γιατί ο διάβολος, που είναι πονηρός και γνωρίζει ότι στον καιρό της προσευχής μεγάλα πράγματα κατορθώνουμε, τότε ακριβώς έρχεται και σπέρνει λογισμούς μέσα μας.
Να, πολλές φορές είμαστε ξαπλωμένοι στο κρεβάτι, και τίποτα δεν συλλογιζόμαστε· πάμε στην εκκλησία για να προσευχηθούμε, και τότε χίλιες σκέψεις περνούν από το νου μας.Έτσι χάνουμε τους καρπούς της προσευχής, φεύγοντας από το ναό με άδεια χέρια. Το ίδιο, βέβαια, γίνεται και όταν προσευχόμαστε στο σπίτι μας ή οπουδήποτε αλλού.
Κάθε φορά, λοιπόν, που, καθώς προσευχόμαστε, συνειδητοποιούμε ότι ο νους μας έχει φύγει από το Θεό κι έχει στραφεί σε βιοτικά πράγματα, ας τον φέρνουμε πίσω, αναγκάζοντάς τον να μένει σταθερά και προσεκτικά προσκολλημένος στα νοήματα της προσευχής. Ας επαναλαμβάνουμε, μάλιστα, την προσευχή από την αρχή».
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

[toula]

Αναθέστε όλες τις φροντίδες σας στο Θεό. Εκείνος προνοεί για σας...

«Αναθέστε όλες τις φροντίδες σας στο Θεό. Εκείνος προνοεί για σας. Μη γίνεστε ολιγόψυχοι και μην ταράζεστε. Αυτός που εξετάζει τα απόκρυφα βάθη της ψυχής των ανθρώπων, γνωρίζει και τις δικές σας επιθυμίες και έχει τη δύναμη να τις εκπληρώσει όπως Αυτός γνωρίζει. Εσείς να ζητάτε από το Θεό και να μη χάνετε το θάρρος σας. Μη νομίζετε ότι, επειδή ο πόθος σας είναι άγιος, έχετε δικαίωμα να παραπονείστε όταν οι προσευχές σας δεν εισακούονται. Ο Θεός εκπληρώνει τους πόθους σας με τρόπο που εσείς δεν γνωρίζετε. Να ειρηνεύετε λοιπόν και να επικαλείσθε το Θεό.»

Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως

[toula]

Πραγματική ταπείνωση δεν είναι οι μεγάλοι Σταυροί...

Πραγματική ταπείνωση δεν είναι οι μεγάλοι Σταυροί, τα “Εκκλησιαστικά” φαίνεσθαι και οι ψευτοευσέβιες.
Ειλικρινής ταπεινή στάση είναι να αντιλαμβάνεσαι τα λάθη και τις πληγές που προκαλείς στους άλλους και να τρέχεις για διόρθωση και αλλαγή. Να σου λέει ο άλλος το παράπονό του για σένα και να λες “Να είναι ευλογημένο, συγγνώμη έκανα λάθος.” Να μην ψάχνεις δικαιολογίες και όταν ακούς κάτι άσχημο να βάζεις ένα λογισμό που θα λέει “Μήπως έχει δίκιο και μου τα λέει;” και άρχιζε να ψάχνεις μέσα σου τις δικές σου ευθύνες.

Μας κάνει ο άλλος μία παρατήρηση και γινόμαστε θηρία, δεν θέλουμε καν να ακούσουμε διότι έχουμε ήδη δώσει στον εαυτό μας το χρυσό μετάλλιο της αγιότητας και της τελειότητας.

Η αγιότητα υπάρχει εκεί που δεν φαίνεται. Στους μετανοημένους αμαρτωλούς και όχι στους υποκριτικά τέλειους που βλέπουν τον εαυτό τους από χρυσό και τους άλλους από κάρβουνο.

Ο άνθρωπος που θέλει να ακούσει και να δουλέψει την ευθύνη του σε αυτό που θα ακούσει, ακόμα και αν δεν του αρέσει, σημαίνει ότι έχει τα παράθυρα της καρδιάς του ανοιχτά και περιμένει να μπει ο ήλιος.

Είμαι τελικά προσφερόμενος ή κοιτάω σε κάθε μορφή σχέσης, συνεργασίας πώς να περάσω καλά εις βάρος των άλλων ή ακόμα και να πατήσω τον άλλον για να ανέβω; Μυρίζουν τα λόγια και οι πράξεις μου θυμίαμα ή τελικά αποπνέω δυσαρέσκεια; Ο αληθινά ταπεινός ψάχνεται μέσα του συνέχεια, και θεωρεί τον δρόμο της μετάνοιας, πορεία ζωής και όχι κάποιες ξερές συγγνώμες για τα μάτια του κόσμου.

Μιλάμε για τοξικότητα και τοξικούς ανθρώπους αλλά πάντα τα λέμε για τους άλλους, δεν βλέπουμε πουθενά τον εαυτό μας σε αυτές τις κριτικές που κάνουμε.

Μην κοιτάς τι κάνεις. Διότι μπορείς να κάνεις τα πάντα ωραία αλλά με λάθος τρόπο και αυτό που κάνεις να είναι τελικά ένα φαίνεσθαι που θα βγαίνει από ένα “μολυσμένο είναι”.

Κοίτα τι είσαι και να παλεύεις να είσαι ο αγαπημένος όσο και πληγωμένος. Να είσαι αυτό το “είναι” που θα αναβλύζει θυμίαμα.

Ο αληθινά ταπεινός ακόμα και με τη σιωπή του αποπνέει χαρά και ευχαριστία στον άλλον!

Μην ξεχνάμε ότι υπάρχει αγία σιωπή αλλά και δαιμονική σιωπή. Η αγία σιωπή μιλάει με τον Χριστό κι ας δεν ακούγεται, η δαιμονική σιωπή είναι εσωτερική κραυγή προς τον διάβολο και επίθεση προς τον αδερφό…

Στώμεν καλώς αδερφοί μου!

π.Σπυρίδων Σκουτής

https://www.facebook.com/10001281090737 ... 765766180/

[Αναστάσιος]

«Όταν ανακαλύπτεις την πύλη της καρδιάς σου, ανακαλύπτεις την πύλη του ουρανού».
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

[toula]

Αγίου Παϊσίου :
Του Θεού η ευλογία έρχεται όταν δίνουμε ευλογία!

Μου είχε διηγηθή ο Γερο Σάββας,
ο Φιλοθεΐτης, ότι με την μεγάλη πείνα του 1917 οι Ιβηρίτες, βλέποντας τις αποθήκες της Μονής να αδειάζουν, είχαν ελαττώσει την φιλοξενία. Μάλιστα, ένας Προϊστάμενος τσιγκούνης επέμενε, και την έκοψαν τελείως.

Επόμενο ήταν και ο Χριστός να σταματήση κάθε ευλογία Του. Τότε άρχισαν να πεινάνε οι Πατέρες και να παραπονιούνται στον Χριστό και στην Παναγία, που δεν φρόντιζαν την Μονή τους.
Δυστυχώς, δεν είχαν καταλάβει το σφάλμα τους.

Μια μέρα, λοιπόν, παρουσιάσθηκε ο Χριστός στον Πορτάρη της Μονής, σαν φτωχός, και του ζήτησε λίγο ψωμί. Ο Πορτάρης λυπημένος του λέει:

Δεν έχουμε, αδελφέ μου, γι’ αυτό και κόψαμε την φιλοξενία. Περίμενε όμως λίγο να σου φέρω αυτό το κομματάκι που έχω στο κελλί μου για τον εαυτό μου. Έτρεξε, πήγε στο κελλί του και του έφερε το ψωμί που είχε για τον εαυτό του και του το έδωσε. Έβλεπε όμως το πρόσωπο του Φτωχού να λάμπη.

Αφού λοιπόν πήρε ο Φτωχός εκείνος το ψωμί, λέει στον Πορτάρη:

Ξέρετε γιατί ήρθε αυτή η δυστυχία στην Μονή; Επειδή διώξατε από το Μοναστήρι δύο: τον «δότε» και τον «δοθήσεται».

Μετά από αυτά τα λόγια έγινε άφαντος, σκορπίζοντας μια λάμψη που θάμπωσε τον Πορτάρη. Τάχασε τότε ο Πορτάρης και φοβισμένος έτρεξε στους Προϊσταμένους της Μονής και διηγήθηκε το γεγονός. Οι Πατέρες στην αρχή βασάνιζαν το μυαλό τους να θυμηθούν ποιους ανθρώπους έδιωξαν. Μετά όμως κατάλαβαν ότι εκείνος ο φτωχός ήταν ο Χριστός και εννόησαν και τα Ευαγγελικά Του λόγια: δότε και δοθήσεται υμίν.

Μετανόησαν αμέσως για το σφάλμα τους, και, μόλις άρχισαν να δίνουν από το υστέρημα τους στους φτωχούς, κατέφθασαν και οι πλούσιες ευλογίες του Θεού.

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΙΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ – ΑΓΙΟΡΕΙΤΑΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΑ ·

[toula]

Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε μια βασίλισσα, που είχε 4 συντρόφους.
Πάνω απ' όλους έδειχνε αδυναμία στον τέταρτο.
Τον στόλιζε με ακριβά ρούχα, του χάριζε πάντα
τα καλύτερα, τον στόλιζε με κοσμήματα,
του φορούσε αρώματα και
του φερόταν πολύ γενναιόδωρα..
Ο τρίτος σύντροφος της
βασίλισσας είχε μεγάλη αυτοπεποίθηση,
ήταν αλαζών, όμως εκείνη τον αγαπούσε
και τον σύστηνε με υπηρηφάνεια στον κύκλο της και φοβόταν μήπως κάποια μέρα,
θα την άφηνε για άλλη γυναίκα..
Ο δεύτερος σύντροφος της ήταν
πάντα ευγενικός κι υπομονετικός μαζί της.
Όταν εκείνη αντιμετώπιζε ένα πρόβλημα,
ήξερε ότι μπορούσε να βασιστεί πάνω του,
ότι θα την άκουγε και θα
τη βοηθούσε στην λύση του.
Ο πρώτος αν και ήταν πιστός σαν
σκυλί και βρισκόταν πάντα δίπλα της,
εκείνη δεν του έδινε σημασία,
τον παραμελούσε, τον ειρωνευόταν
και τον έδιωχνε από κοντά της.
Και μια μέρα, η βασίλισσα αρρώστησε βαριά
και κατάλαβε πως θα πεθάνει.
Σκέφτηκε τότε πως είχε 4 συντρόφους,
όμως σε λίγο δε θα'χε κανέναν.
Έτσι τους φώναξε όλους μπροστά της
και ρώτησε πρώτα τον τέταρτο
που ήταν η μεγάλη της αδυναμία:
"Σ' αγάπησα περισσότερο από τους άλλους,
σε είχα πάντα στα πλούτη,
ντυμένο με τα πιο όμορφα ρούχα
και μες την καλοπέραση,
δε σου χάλασα ποτέ χατίρι.
Τώρα που πεθαίνω, θα με ακολουθήσεις
για να έχω παρέα, εκεί που πάω?"
"Δεν υπάρχει περίπτωση!
Εσύ τον δρόμο σου κι εγώ τον δικό μου. "
απάντησε εκείνος κοφτά και
την παράτησε σύξυλη.
Τα λόγια του την πλήγωσαν σα
μαχαίρι στην καρδιά.
Μετά ρώτησε τον τρίτο σύντροφό της.
"Σ 'αγάπησα σ όλη μου τη ζωή
και πάντα γύρευα την συντροφιά σου.
Τώρα που πεθαίνω, θα με
ακολουθήσεις στο θάνατο?"
"Όχι, φυσικά" απάντησε εκείνος.
"Η ζωή είναι πολύ ωραία για να την αφήσω.
Όταν πεθάνεις, θα παντρευτώ μια άλλη."
Η Βασίλισσα ένοιωσε να της κόβεται
η αναπνοή και η καρδιά της βούλιαξε...
Ύστερα, ρώτησε τον δεύτερο
σύντροφό της.
"Πάντα ερχόμουν σε σένα για βοήθεια
και πάντα ήσουν εκεί για μένα.
Όταν πεθάνω, θα με ακολουθήσεις
για να μου κρατάς συντροφιά?"
"Λυπάμαι, δε μπορώ να σε βοηθήσω τώρα.
Το μόνο που μπορώ να κάνω, είναι
να 'περπατήσω' μαζί σου μέχρι τον τάφο σου.", απάντησε το παλικάρι
κάνοντας την καρδιά της να ραγίσει από θλίψη...
Τότε, ακούστηκε μια φωνή:
"Εγώ βασίλισσα μου θα έρθω μαζί σου!
Θα σε ακολουθήσω όπου κι αν πας!"
Η βασίλισσα γύρισε να δει από πού
ερχόταν η φωνή και είδε τον πρώτο
της σύντροφο.
Φαινόταν πολύ ταλαιπωρημένος
και παραμελημένος.
Θρηνώντας η βασίλισσα
"Αχ τι λάθος που έκανα η δύστυχη, έπρεπε να σε
είχα προσέξει περισσότερο, όταν είχα την ευκαιρία!" είπε και
ξεψύχησε .
Ήταν ήδη πολύ αργά.
Εδώ τελειώνει το παραμύθι και αρχίζει η πραγματικότητα.
-----------------------------------------------------------------------------------------
Η Βασίλισσα είσαι εσύ και έχεις 4 συντρόφους στη ζωή σου
Ο τέταρτος σύντροφος σου είναι
το ΣΩΜΑ σου.
Όση προσοχή κι αγάπη κι αν του δώσεις,
όσα κι αν του προσφέρεις,
όσο κι αν το στολίσεις,
όση αδυναμία κι αν του δείξεις,
όταν έρθει η στιγμή και πεθάνεις,
θα σε εγκαταλείψει χωρίς οίκτο.
Ο τρίτος σύντροφός σου είναι η
ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΣΟΥ, ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ STATUS
και ό,τι υλικό κατέχεις.
Βρίσκονται μαζί σου όσο είσαι ενζωή.
Όμως μπορεί να σε εγκαταλείψουν και σίγουρα όταν έρθει η ώρα να φύγεις
ακολουθούν άλλους και σε έχουν κιόλας ξεχάσει.
Ο δεύτερος σύντροφος σου είναι
η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΣΟΥ.
Όσο κι αν βρίσκονται κοντά σου, την ύστατη ώρα, μόνο να σε ξεπροβοδίσουν
μέχρι τον τάφο σου μπορούν...
όχι όμως να έρθουν μαζί σου.
Ο πρώτος σου σύντροφος
είναι η ΨΥΧΗ σου, που σχεδόν
είναι πάντα παραμελημένη από το κυνήγι
του πλούτου, της δύναμης, της
εξουσίας, των υλικών αγαθών.
Όμως, Η ΨΥΧΗ ΣΟΥ είναι η μόνη που
θα σε ακολουθήσει όπου κι αν πας,
Η μόνη που θα ζήσει αιώνια!
Καλλιέργησέ το πνεύμα σου, δυνάμωσέ την πίστη σου,
διατήρησέ την ζωντανό, καθώς
Η ΨΥΧΗ ΣΟΥ θα σε συντροφεύει για πάντα..

Ψυχή μου, την ψυχή σου να την προσέχεις πάντοτε και να μην τη χαρίζεις σε κανέναν.
Ανήκει μόνο σε σένα και στο Θεό...

Αρχιμ. Σεραφείμ Λεβέντης