Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

Πολλές φορές ευχόμαστε να πάνε “καλά” τα πράγματα.Πάμε στους Ιερείς για να προσευχηθούν για εμάς και την οικογένεια μας , κάνουμε οι ίδιοι προσευχές πηγαίνουμε στην Εκκλησία για να πάνε “καλά” τα πράγματα. Τι σημαίνει όμως αυτό; Το θέμα είναι να πάνε “καλά” τα πράγματα ή στον Χριστό τα πράγματα; Δυστυχώς αγαπητοί μου το να πάνε “καλά” τα πράγματα πολλές φορές δεν σημαίνει τίποτα. Για παράδειγμα μπορεί να θεωρούμε ότι να πάνε “καλά” τα πράγματα για έναν άρρωστο είναι να γίνει καλά, αλλά και να γίνει αυτό μετά πάλι θα έρθει ο θάνατος. Το θέμα μας είναι αν θα πάνε στον Χριστό τα πράγματα και όχι απλά να πάνε “καλά” σύμφωνα με τα κοσμικά κριτήρια.

Είναι καλό να παντρευτεί το παιδί μου αλλά το θέμα είναι τι γάμο θα κάνει κι αν θα πάει ο γάμος στον Χριστό και όχι απλά να έχουμε μια κοσμική ικανοποίηση. Να κάνω οικογένεια και παιδιά και θεωρούμε ότι καλό είναι να τα μεγαλώσω σωστά και να τα δω ευτυχισμένα αλλά τι σημαίνει αυτό; Να είναι τα παιδιά μου καλά, με τον Χριστό όμως θα είναι ; Το θέμα μου είναι να δω τον εαυτό μου ή τα παιδιά μου στο στερέωμα του κόσμου τούτου ή στο στερέωμα της Βασιλείας των Ουρανών;

Ευχόμαστε πολλές φορές να πάνε όλα “καλά” αλλά εκτός από τη διαπίστωση ότι αν τελικά αυτό συμβεί δεν σημαίνει τίποτα, οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι το να συμβεί αυτό δεν κάτι τόσο απλό, αφού υπάρχει φθορά και θάνατος, οπότε την οποιαδήποτε χαρά και ευτυχία θα τη διαδεχθεί ο πόνος και η απώλεια. Αυτή είναι η ροή αυτού του κόσμου ...Μια ροή που μόνο ο δημιουργός μπορούσε να την αλλάξει και την άλλαξε. Η Ανάσταση του Χριστού μεταμόρφωσε τον θάνατο σε κοίμηση και αυτό είναι το μεγαλύτερο και καλύτερο δώρο που θα μπορούσε να κάνει ο Θεός στον άνθρωπο.

Αυτός ο κόσμος από μόνος του δεν μπορεί να δημιουργήσει χαρά και ευτυχία διότι κινείται σε παρακμή φθοράς. Κρατάς το παιδί σου στο μαιευτήριο γεμάτος χαρά αλλά ξέρεις ότι αυτό δεν θα κρατήσει για πάντα είτε διότι θα φύγεις εσύ ή το παιδί σου. Αυτή η λαχτάρα να κρατήσουν όλα για πάντα σκοντάφτει στο τάφο. Όλες οι ελπίδες, οι αγάπες, οι αγωνίες, οι χάρες, τα όνειρα ξεθωριάζουν διότι η φθορά του χρόνου είναι αμείλικτη.

Με την Ανάσταση ανοίγονται άλλες προοπτικές, με την ενσάρκωση δίνονται άλλες δυνατότητες στην ύπαρξη του κόσμου και του ανθρώπου. Τα πράγματα πλέον δεν έχει σημασία απλά να πάνε “καλά” διότι το “καλά” είναι χαοτικό και αόριστο. Τώρα πλέον υπάρχει ζωογόνος προορισμός και αυτός ο προορισμός είναι η αγκαλιά ενός συγκεκριμένου προσώπου. Αυτό το πρόσωπο είναι ο Χριστός.

Κάποια ζωντανά παραδείγματα που μπορεί τα πράγματα να μην πήγαν “καλά” με την κοσμική ματιά αλλά πήγαν στον Χριστό ….

Κάποτε πήγε κάποιος βαριά άρρωστος σε κάποιον γέροντα, του μίλησε για την ασθένειά του και τον παρακάλεσε για ίαση. Ο Γέροντας απάντησε κάτι το παράδοξο σύμφωνα με τα δεδομένα αυτού του κόσμου : “Μπορώ να σε κάνω καλά αλλά δεν σε συμφέρει, πήγαινε στον Χριστό”. Κάτι τέτοιο τορπιλίζει την κοσμική μας λογική διότι αυτή είναι η λογική του Ουρανού. Μιλάμε για μία άλλη λογική , στην ουσία για μια άλλη προοπτική που έχει ο άνθρωπος σε αυτόν τον κόσμο.

Σε μια άλλη περίπτωση ένα παλικάρι είχε καρκίνο και όταν πήγε σε ένα μοναστήρι να προσευχηθεί οι μοναχές του είπαν με καλή διάθεση να προσκυνήσει τα Άγια λείψανα για να γίνει το θαύμα. Το παλικάρι απάντησε ότι δεν ψάχνει για κάποιο θαύμα αλλά προετοιμάζεται για τη μεγάλη συνάντηση με τον Χριστό.

Όταν πάμε στο Άγιον Όρος και κουβεντιάζουν γονείς με τους μοναχούς ότι για παράδειγμα τα παιδιά τους είναι καλά και πάνε όλα καλά στη ζωή τους οι μοναχοί είναι ξεκάθαροι. “Με τον Χριστό είναι τα παιδιά σας ; Μόνο τότε θα είναι καλά”.

Μπορεί η αρρώστια να σου σκοτώνει το σώμα , αλλά σε πολλές περιπτώσεις λαμπυρίζει την ψυχή περισσότερο και από το φως του ήλιου.

- Μονάδα Ανακουφιστικής Φροντίδας Γαλιλαία. -

Μας αναφέρει ο Παύλος Τριποδάκης :

“Εκεί νοσηλευόταν η Βάσω. Εκεί τη γνώρισα σχεδόν τυχαία και την άλλη μέρα της πήρα συνέντευξη. Λίγες μέρες μετά μας άφησε.

Στο τέλος του βίντεο στην κηδεία της είναι εντυπωσιακό το πως διατήρησε την ευκαμψία της, πέρα από όλα τα άλλα, αυτό το θαυμαστό γεγονός είναι και σαν μια σφραγίδα πιστοποίησης για την αλήθεια και την βαρύτητα των πραγμάτων που μας λέει.

Το video στο link : https://www.youtube.com/watch…

Για την Βασιλική δεν πήγαν “ΚΑΛΑ” τα πράγματα, πήγαν όμως στον Χριστό.

Αυτή είναι η μεγαλύτερη επιτυχία και ευτυχία αφήνοντας και ολοκληρώνοντας την παρουσία μας σε αυτόν τον κόσμο. Όχι απλά να ζήσουμε πολλά ή γεμάτα χρόνια. Αλλά να ζήσουμε από τώρα τον Χριστό και όταν αφήσουμε τον κόσμο να πέσουμε στην αγκαλιά του. Τότε ο θάνατος γίνεται πανηγύρι!

Να πέφτουμε λοιπόν στα γόνατα όχι για πάνε “καλά” τα πράγματα αλλά για να πάνε στον Χριστό.

π.Σπυρίδων Σκουτής - euxh.gr - Ιερά Μητρόπολη Λήμνου

[toula]

Σου ήρθε απότομο, το ξέρω·
δεν μπορείς να το χωνέψεις ότι σου γύρισαν την πλάτη άνθρωποι που θεωρούσες ότι θα σε στηρίξουν.

Πίκρα, απογοήτευση.
Νιώθεις εκτεθειμένος.
Ψαλμωδός χωρίς φωνή,
ζωγράφος που τον πρόδωσε ο καμβάς του.

Πονά η σφαλιάρα της απόρριψης
πονούν όμως πιο πολύ τα φιλιά της προδοσίας.

Όταν στα δύσκολα σε κτυπά
η δοκιμασία της αδιαφορίας από τους άλλους
είναι σταυρός βαρύς,
είναι μια γεύση ατιμασμού και θανάτου.

Μπες στα βαθιά σου.
Και εκεί στα σκοτάδια των λογισμών σου
άναψε ένα μικρό κεράκι κουράγιου.

Καλώς ήρθες στην πορεία που βάδισε η ίδια η Αγάπη.
Καλωσόρισες μάγκα μου...

Υ.Γ. «Παλιέ μου φίλε ξεκουράσου
σιγά σιγά θα συνηθίσεις·
θ’ ανηφορίσουμε μαζί
στα γνώριμά σου μονοπάτια
θα ξαποστάσουμε μαζί
κάτω απ’το θόλο των πλατάνων
σιγά σιγά θα’ ρθουν κοντά σου
το περιβόλι κι οι πλαγιές σου».
Γ. Σεφέρης
«Ο γυρισμός του ξενιτεμένου»

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

[toula]

Από το Γεροντικό

Ένας σκητιώτης με μεγάλη επίδοση στην πρακτική χριστιανική ζωή, απλοϊκός στην πίστη, έπεφτε σε σφάλματα λόγω της αγραμματοσύνης του. Έλεγε: «Ο άρτος που παίρνουμε με την Θεία Κοινωνία δεν είναι αληθινά σώμα Χριστού, αλλά ομοίωμα». Δύο γέροντες άκουσαν ότι λέει αυτά τα λόγια και επειδή από τον τρόπο της ζωής του γνώριζαν ότι αυτός ήταν μεγάλος, σκέφτηκαν ότι από ακακία και αφελότητα μιλάει έτσι. Ήρθαν λοιπόν και του λένε: (…)

«Ας κάνουμε προσευχή στον Θεό αυτήν την εβδομάδα γι’ αυτό το μυστήριο της πίστεώς μας και έχουμε πεποίθηση ότι ο Θεός θα μας φανερώσει την αλήθεια».

Ο Γέροντας δέχτηκε με χαρά αυτή την πρόταση και προσευχόταν στον Θεό με τα λόγια: «Κύριε, Εσύ γνωρίζεις ότι δεν απιστώ κινούμενος από κακία, αλλά για να μην πλανηθώ από άγνοια. Φανέρωσέ μου την αλήθεια, Κύριε, Ιησού Χριστέ».

Οι Γέροντες γύρισαν στα κελλιά τους και παρακαλούσαν κι αυτοί τον Θεό με την προσευχή. […] Και ο Θεός άκουσε και τους δύο.

Όταν συμπληρώθηκε η εβδομάδα, ήρθαν στην εκκλησία την Κυριακή. Κάθισαν μόνοι οι τρεις σε ένα μιντέρι -στη μέση ήταν ο Γέροντας. Ανοίχτηκαν από τη Θεία Χάρη τα μάτια τους και όταν τοποθετήθηκε ο άρτος στην αγία Τράπεζα φάνηκε -στους τρεις μόνο- σαν ένα μικρό παιδί.

Μόλις ο ιερέας άπλωσε τα χέρια του να τεμαχίσει σε κομμάτια τον άρτο, να, άγγελος Κυρίου κατέβηκε από τον ουρανό κρατώντας μαχαίρι, θυσίασε το παιδί και άδειασε το αίμα του στο ποτήριο. […]

Όταν προχώρησαν να λάβουν από τα άγια μυστήρια δόθηκε –μόνο στον Γέροντα– κρέας ματωμένο. Εκείνος, όταν το είδε φοβήθηκε και φώναξε: «Πιστεύω, Κύριε, ότι ο άρτος είναι σώμα σου και το ποτήριο αίμα σου».

Αμέσως το κρέας που ήταν στο χέρι του έγινε άρτος, σύμφωνα με το μυστήριο. Έπειτα μετέλαβε, ευχαριστώντας τον Θεό (Σημείωση: η αρχαία τάξη της Εκκλησίας έδινε χωριστά το Σώμα και χωριστά το Αίμα στους πιστούς – σήμερα αυτό γίνεται μόνο στη λειτουργία του αποστόλου Ιακώβου. Ο πιστός, παίρνοντας το Σώμα του Χριστού στην παλάμη του, έλεγε «Αμήν» και το έβαζε στο στόμα. Έπειτα ακολουθούσε η μετάληψη του Τιμίου Αίματος).

Του λένε οι Γέροντες: «Ο Θεός ξέρει ότι η ανθρώπινη φύση δεν μπορεί να γευθεί ωμό κρέας. Γι’ αυτό μετέβαλε το σώμα Του σε άρτο και το Αίμα Του σε οίνο γι’ αυτούς που το δέχονται με πίστη».

Έπειτα ευχαρίστησαν τον Θεό για τον Γέροντα, γιατί δεν επέτρεψε να χαθούν οι κόποι του, και έφυγαν χαρούμενοι οι τρεις τους για τα κελλιά τους.

Πηγή: Το Μέγα Γεροντικόν, τ. 4, κεφ. ΙΗ΄, 6, Θεσσαλονίκη, Ι.Μ. Γενεσίου της Θεοτόκου, 1999

https://www.facebook.com/10033906468059 ... 541739176/

[toula]

Τα παιδιά και οι άγιοι θα κρίνουν τον κόσμο

Μή διώχνετε τό Θεό ἀπό τά παιδιά σας.
Μή φροντίζετε μόνο νά διατηρεῖτε τό σῶμα τῶν παιδιῶν σας ἀσφαλές γιατί ἀκόμα καί οἱ ἀλεποῦδες τό ἴδιο κάνουν γιά τά μικρά τους.
Ἀλλά βασικά ἐνδιαφερθεῖτε γιά τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ στή ζωή τῶν παιδιῶν σας.
Ἐάν ἐσεῖς ἐνδιαφέρεστε γιά τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ, Ἐκεῖνος θά φρόντισει γιά ὅλα τά ὑπόλοιπα.

Καί ὅ,τι ἐσεῖς συσσωρεύετε μέ πόνο καί κόπο γιά τά παιδιά σας, Ἐκεῖνος τούς τά παρέχει ἄνετα καί ταχύτητα. (Ματθ 6: 33).

Μή διώχνετε τό Θεό ἀπό τά παιδιά σας, γιατί θά τούς στερήσετε τήν εἰρήνη, τήν εὐτυχία, τήν ὑγεία καί τήν εὐημερία τους.

Σέ ἀνθρώπους πού ἔχουν ἐγκαταλείψει τό Θεό, καί ὁλόκληρο τόν κόσμο νά τούς ἀφήσετε, εἶναι σάν νά τόν ἀφήνετε σέ πεινασμένους πού θά τόν καταβροχθίσουν ὁλόκληρο καί ἀκόμη θά πεινοῦν καί θά πεθάνουν ἀπό τήν πεῖνα.

Πολλές φορές κάνετε τό πᾶν γιά νά ἐξασφαλίσετε ἕνα κομμάτι ψωμί γιά τά παιδιά σας ἀλλά ἀδιαφορεῖτε τελείως ἔστω καί γιά τήν παραμικρή ποσότητα τροφῆς τῆς ψυχῆς καί τῆς συνειδήσεώς τους. Μόνο μ᾽ αὐτή τήν τροφή ἐξασφαλίζετε ἀπόλυτα τό μέλλον τῶν παιδιῶν σας καί ἐσεῖς ἐλκύετε τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ.

Ὁ Βασιλιάς Θεός ἐμπιστεύεται τά παιδιά Του στήν κηδεμονία σας. Θά ἀνταμείψει δέ βασιλικά ἐκείνους πού ἀληθινά προστατεύουν τήν «πριγκιπική γενιά» καί δέν σβήνουν μέ τόν τρόπο τους τό Ὄνομα τοῦ Πατέρα ἀπό τή μνήμη τῶν παιδιῶν Του.

Μέσω τῶν παιδιῶν Του ὁ Βασιλιάς παρακολουθεῖ ἐσᾶς πού τά φροντίζετε καί περιμένει τήν ἀνταπόκρισή σας. Ἄν ἡ ἀπάντησή σας εἶναι «νεκρή», αὐτό θά σημαίνει ὅτι φροντίζετε… πτώματα!

Τά παιδιά –πολύτιμες ὕπαρξεις γιά τό Θεό– μαζί μέ τούς ἁγίους εἶναι στραμένα ἀπόλυτα καί εἰλικρινά πρός τό Θεό…
Τά παιδιά καί οἱ ἅγιοι θά κρίνουν τόν κόσμο.
Ἐμεῖς οἱ ἄλλοι εἴμαστε ἐπαναστάτες…

Πρόσεχε, ψυχή μου, πρόσεχε καί μήν κάνεις λάθη.

Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
(επιμ. π. Παντελεήμων Κρούσκος)

http://amfoterodexios.blogspot.com/

[toula]

Διδαχές Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως

Οι πειρασμοί παραχωρούνται για να φανερωθούν τα κρυμμένα πάθη, να καταπολεμηθούν κι έτσι να θεραπευθεί η ψυχή. Είναι και αυτοί δείγμα του θείου ελέους. Γί’ αυτό άφησε με εμπιστοσύνη τον εαυτό σου στα χέρια του Θεού και ζήτησε τη βοήθειά Του, ώστε να σε δυναμώσει στον αγώνα σου.

Η ελπίδα στο Θεό δεν οδηγεί ποτέ στην απελπισία. Οι πειρασμοί φέρνουν ταπεινοφροσύνη. Ο Θεός ξέρει την αντοχή του καθενός μας καί… παραχωρεί τους πειρασμούς κατά το μέτρο των δυνάμεών μας. Να φροντίζουμε όμως κι εμείς να είμαστε άγρυπνοι και προσεκτικοί, για να μη βάλουμε μόνοι μας τον εαυτό μας σε πειρασμό.

Εμπιστευτείτε στο Θεό τον Αγαθό, τον Ισχυρό, τον Ζώντα, και Αυτός θα σας οδηγήσει στην ανάπαυση. Μετά τις δοκιμασίες ακολουθεί η πνευματική χαρά. Ο Κύριος παρακολουθεί όσους υπομένουν τις δοκιμασίες και τις θλίψεις για τη δική Του αγάπη.

Μη λιποψυχείτε λοιπόν και μη δειλιάζετε… Δέν θέλω να θλίβεστε και να συγχύζεστε για όσα συμβαίνουν αντίθετα στη θέλησή σας, όσο δίκαιη κι αν είναι αυτή. Μία τέτοια θλίψη μαρτυρεί την ύπαρξη εγωϊσμού…

Προσέχετε τον εγωϊσμό, που κρύβεται κάτω από τη μορφή του δικαιώματος. Προσέχετε και την άκαιρη λύπη, δημιουργείται ύστερ’ από έναν δίκαιο έλεγχο. Η υπερβολική θλίψη για όλα αυτά είναι του πειρασμού.

Μία είναι η αληθινή θλίψη… Αυτή που δημιουργείται, όταν γνωρίσουμε καλά την άθλια κατάσταση της ψυχής μας. Όλες οι άλλες θλίψεις δεν έχουν καμιά σχέση με τη χάρη του Θεού.

Φροντίζετε να περιφρουρείτε στην καρδιά σας τη χαρά του Αγίου Πνεύματος και να μην επιτρέπετε στον πονηρό να χύνει το φαρμάκι του. Προσέχετε! Προσέχετε, μήπως ο παράδεισος, που υπάρχει μέσα σας, μετατραπεί σε κόλαση.

https://www.facebook.com/10033906468059 ... 278151569/

[toula]

Θα υπάρξει και συνέχεια....

Όταν οι Αρχιερείς, οι Ιερείς, οι ψάλτες, οι λαϊκοί πολλές φορές (πλην εξαιρέσεων πάντα και παντού) σιωπούν ή ακόμη χειρότερα... συνηγορούν με την Πολιτεία και μας αφήνουν να πιστεύουμε, ότι η Θεία Κοινωνία κολλάει.....και οι πέτρες τρίζουν....τότε το θάρρος το βρίσκουν άνθρωποι, που δεν ήσαν περιωπής στα μάτια μας, δεν τους μετρούσαμε, που τους είχαμε για βλαμμένους και κλωτσοσκουφια ως προς τα πνευματικά.Αλλά, που στην δύσκολη ώρα, αποκαλύπτουν, ότι ήσαν κρυφοί μέχρι τωρα αθλητές, από αυτούς, που στην Δευτέρα Παρουσία θα βλέπουμε και θα παραλύουμε από την έκπληξη μα και την ντροπή μας.

Δεν μιλούν οι εκκλησιαστικοί φανερά;
Ας μιλήσουν τα μοντέλα.
Ας μιλήσουν οι ηθοποιοί.
Ας μιλήσουν οι τραγουδιστές.
Ας μιλήσουν και επιστήμονες.
Οι μέλλοντες ίσως άγιοι.

Και εμείς όλοι μπορεί μέσα στην ευωδία των λιβανιών να βρωμάμε. Δεν φταίει το λιβάνι. Να εξηγούμαι. Το μυαλό μας φταίει. Οι μέλλοντες Πατέρες και Μητέρες της Εκκλησίας, που υπερασπίζονται τα δόγματα και την Αλήθεια, ως έχει, χωρίς να φοβούνται, ναι, είναι αυτοί και πολλοί άλλοι ακόμη, που τώρα ξεμυτίζουν. Άξιο δοξολογίας και χαράς αυτό. Αλλά και ντροπής και πίκρας επίσης για εμάς, τους εκκλησιαστικούς.

Δείτε τις δηλώσεις των:
Νίκου Οικονομόπουλου
Μαρίας Σολωμού
Νίκου Βέρτη
Γιαμαρελλου.
Νίκου Αναδιωτη.
Η Βουγιουκλάκη εξομολογήθηκε.

Ανθρωποι επιτυχημένοι, φθασμενοι, "κούκλοι", με λεφτά, με σώας τας φρένας. Και μπροστά στην βιωματική πίστη τους, βάζουν τριγμούς και στην καριέρα τους. Αυτά. Θα υπάρξει συνέχεια... Και είπε ο Χριστός... Τελώναι και πόρναι προάγουσιν υμάς εις την Βασιλείαν των Ουρανών...

Διά π. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΧΟΙΝΑ.

[toula]

Ένας πολυάσχολος άνθρωπος του καιρού μας, αποφάσισε κάποτε να επισκεφθεί έναν σοφό ερημίτη. Ήθελε να ηρεμήσει λίγο από το άγχος που τον βασάνιζε και να ζητήσει τις συμβουλές του γέροντα. Τον συνάντησε σε μια φτωχική καλύβα.
- Καλημέρα , είπε χαιρετώντας τον ερημίτη. Ξέρετε , έκανα πολύ δρόμο για να έλθω εδώ...
- Κάθισε, τον διέκοψε ο γέροντας. Άσε με να σου βάλω λίγο τσάι.
- Έχω περάσει πολλά χρόνια σπουδάζοντας σε Πανεπιστήμια του εξωτερικού..., άρχισε να αυτοσυστήνεται ο επισκέπτης.
- Ας πιούμε πρώτα λίγο τσάι, επέμεινε ο γέροντας.
- Τώρα διευθύνω μια μεγάλη επιχείρηση..., συνέχισε να περιαυτολογεί ο ξένος.
- Πιστεύω ότι το τσάι θα σας αρέσει πολύ, είπε ο ερημίτης συνεχίζοντας να γεμίζει την κούπα του επισκέπτη του.
- Μα εσείς την ξεχειλύσατε, πάτερ· το τσάι χύνεται απ`έξω παρατήρησε ενοχλημένος ο ξένος.
- Κι εσύ μοιάζεις μ`αυτήν την ξεχειλισμένη κούπα! απάντησε τότε ο σοφός γέροντας. Αν δεν αδειάσεις έστω λίγα από αυτά που κουβαλάς, πώς θα αφήσεις να στάξει μέσα σου κάτι από τα λίγα πράγματα πού ξέρω.

Aρχιμ. Σεραφείμ Λεβέντης

[aposal]

«Ὅπως οἱ ληστὲς κρύβονται στά σκιερὰ μέρη γιά νά ληστέψουν περαστικούς, ἔτσι καὶ ὁ διάβολος κρύβεται στίς ἀπολαύσεις γιά νά κυριεύσει τὴν ψυχὴ μας».
Μέγας Βασίλειος

[toula]

Όταν η Πίστη υπερβαίνει τη λογική

Τούτες τις μέρες της πανδημίας είναι αλήθεια ότι στο στόχαστρο των ορθολογιστών, των αθέων και απίστων, βρέθηκε η Θεία Κοινωνία. Η οποία, ποινικοποιήθηκε. Να όμως που και μέσα από την επιστημονική κοινότητα και δη την ιατρική κοινότητα, υπάρχουν φωνές υπέρβασης της λογικής, φωνές τελικά που θεωρούν ότι υπάρχει και η πίστη με την οποία και προσεγγίζονται τα Μυστήρια της Εκκλησίας και μάλιστα το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Ας ακούσουμε λοιπόν τί επ’ αυτού λέει ο Απόστολος Χατζητόλιος, καθηγητής της Ιατρικής Σχολής του Α.Π.Θ και Διευθυντής της Α’ Προπαιδευτικής Παθολογικής Κλινικής του Νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ. Μιλώντας ο καθηγητής σε νέους υποστήριξε ότι θα μπορούσε να ισχύσει στους Ναούς ότι και στα Σούπερ Μάρκετ για να αποφεύγεται ο συνωστισμός. Αναφερόμενος στη Θεία Κοινωνία ο κ. Χατζητόλιος είπε: «Φτάνουμε τώρα απ’ το κακό στο χειρότερο. Να απαγορευθεί δηλαδή η Μετάληψη. Η Θεία Κοινωνία, όπως και η λέξη το λέει, είναι επικοινωνία με το Θείον. Απαγορεύσαμε εμείς τη Θεία Κοινωνία για να μην υπάρξει μετάδοση του ιού; Με τι; Με το Σώμα και Αίμα του Χριστού; Είναι δυνατό να μεταδοθούν έτσι οι ασθένειες; Αυτό εξ άλλου ακόμα και επιστημονικά να το εξετάσει κάποιος, δεν έχει παρατηρηθεί. Επί χρόνια δεν έχει υπάρξει περιστατικό μόλυνσης του Ιερέως ο οποίος στο τέλος καταλύει αυτό που υπολείπεται στο Άγιο Δισκοπότηρο». Ο Καθηγητής ακόμα επεσήμανε ότι τόσα χρόνια που δεν υπήρχε κορονοϊός μεταλαμβάναμε χωρίς να γνωρίζουμε το ιατρικό ιστορικό του διπλανού μας ή αν έχει κάποιο μεταδοτικό νόσημα, ενώ σχολιάζοντας τους Αρχιερείς και τους Ιερείς που κοινωνούσαν τους πιστούς την περίοδο της καραντίνας είπε πως «έκαναν θεάρεστο έργο».

Να λοιπόν που δεν λείπουν οι φωνές της πίστεως και από την ιατρική κοινότητα. Συμμετέχοντας ο πιστός Χριστιανός στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας μεταλαμβάνει Σώμα και Αίμα Χριστού «εις άφεσιν αμαρτιών και εις ζωήν την αιώνιων». Ο δε Χριστός, ως ο ιατρός των ψυχών και των σωμάτων ημών, είναι συμβατός μονάχα με την Ζωή και ποτέ με την ασθένεια και τον θάνατο… Μόνο που για να το συνειδητοποιήσει κάποιος αυτό πρέπει προηγουμένος να το βιώσει. Γεγονός που δε φαίνεται να ισχύει για όσους άκριτα και ειρωνικά καταφέρονται κατά της Θείας Ευχαριστίας…

https://www.agios-athanasios-mparas.gr/

[toula]

Έάν δέν είμαι χαρούμενος, δέν είμαι τίποτε...!

Η έλλειψις χαράς είναι παθολογικό στοιχείο του ανθρώπου, εκούσιο κλείσιμο στον εαυτό του. Και ο,τιδήποτε θελήση να κάνη δεν θα το επιτύχη. Πρέπει πρώτα να ξεκαθαρίση το χωράφι του, να δη τι συμβαίνει και δεν είναι χαρούμενος.

Εν συνεχεία, να επιδιώξη την χαροποίησι του εαυτού του, και κατόπιν η ειρήνη του Θεού να πάρη την θέσι της χαράς! Έτσι μπορεί ο άνθρωπος να διατηρήση την σχέσι του με τον Θεόν και με τον Γέροντά του και να ζήση μία ζωή αληθινή!

Είμαι καλός, πιστός, τέλειος, άγιος;

Είμαι διδάσκαλος;

Εάν δεν είμαι χαρούμενος, δεν είμαι τίποτε!

Αξίζει να μου πουν: «Ίατρέ, θεράπευσον σεαυτόν καί μετά παραδώσου στόν Θεόν»!

Ο Θεός δεν μπορεί να μπη σε μια καρδιά που δεν είναι χαρούμενη, δεν μπορεί να βρη σημείο επαφής, διότι είναι ειρήνη, είναι πλήρωμα χαράς! Μόνον τα ομοιογενή μπορούν να ενωθούν, γι’ αυτό και μόνον με μια χαρούμενη ψυχή μπορεί να ενωθή ο Θεός!

Στον μοναχό ο οποίος δεν είναι χαρούμενος, ο Γέροντας δεν μπορεί να κάνη τίποτε απολύτως, τα χέρια του είναι πλήρως δεμένα!

Όποιος νομίζει ότι κοντεύει να φθάση «είς τό μέτρον τού πληρώματος τών άπαιτήσεων τού Χριστού» αλλά δεν είναι χαρούμενος, μπορεί να καταλάβη ότι είναι εν τελειότητι πλάνης! Η χαρά είναι το κριτήριο, το θερμόμετρο!

Η χαρά είναι κάτι το εξωτερικό, αλλά και κάτι το εσωτερικό. Πάντως είναι αναγκαία προϋπόθεσις, διότι η έλλειψις χαράς κάνει τον άνθρωπο να ερμηνεύη διαφορετικά τα πράγματα και να τα αλλοιώνη!

Όπως, εάν ρίξης σε καθαρό νερό μία σταγόνα νιτρικού οξέος, αμέσως θα αλλάξη ουσία, έτσι ακριβώς και μία σταγόνα πικρίας, στενοχώριας, θλίψεως, αλλοιώνει όλη την ατμόσφαιρα του ανθρώπου, εξοβελίζει τον Θεόν!

Αλλά η χαρά χρειάζεται να υπάρχη και στην αδελφότητα, διότι είναι στοιχείο και της προσωπικής ζωής και της αδελφότητος! Δεν μπορώ να είμαι χαρούμενος, αν όλοι πλάι μου δεν έχουν την τάσι και την ατμόσφαιρα της χαράς, ούτε όμως έχω κάποιο όφελος, αν δεν προσλαμβάνω αυτή την χαρά από την αδελφότητα!

Μόνον όταν την προσλαμβάνω, μπορώ να πω ότι έχω κοινωνία με τον Γέροντα, και τότε μπορώ να απορροφήσω τον Θεόν, διότι ο Θεός είναι η ζωή η οποία υπάρχει μέσα στον άνθρωπο, αλλά και η ζωή η οποία διά του ανθρώπου διαβιβάζεται...!

+ Γέροντος Αίμιλιανού Σιμωνοπετρίτου,
«Νηπτική Ζωή καί Άσκητικοί Κανόνες», έκδ. Ίνδικτος.