Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

Η ελπίδα στο Θεό δεν οδηγεί ποτέ στην απελπισία. Οι πειρασμοί φέρνουν ταπεινοφροσύνη. Ο Θεός ξέρει την αντοχή του καθενός μας και παραχωρεί τους πειρασμούς κατά το μέτρο των δυνάμεών μας. Να φροντίζουμε όμως κι εμείς να είμαστε άγρυπνοι και προσεκτικοί, για να μη βάλουμε μόνοι μας τον εαυτό μας σε πειρασμό.

Άγιος Νεκτάριος επίσκοπος Πενταπόλεως
http://www.pemptousia.gr

[toula]

Ο Άγιος Παΐσιος για τον φύλακα Άγγελο

«Ο Φύλακας Άγγελος είναι οικονομία Θεού. Είμαστε χρεώστες γι’ αυτό. Οι Άγγελοι ιδιαίτερα προστατεύουν τα μικρά παιδιά. Πώς τα φυλάνε!
Μια φορά δυο παιδιά έπαιζαν έξω στον δρόμο. Το ένα άπό τα δύο σημάδευε το άλλο στο κεφάλι, για να το χτυπήση με μια πέτρα. Εκείνο δεν το έβλεπε. Την τελευταία στιγμή, φαίνεται, ό Άγγελος του το έκανε να δή κάτι, τινάχτηκε πέρα και γλίτωσε.

Μια μάνα πάλι είχε πάρει στο χωράφι και το μωρό της. Το θήλασε, το έβαλε στην κούνια και πήγε να δούλεψη. Μετά από λίγο, όταν πήγε κοντά του, τί να δή! Το παιδάκι κρατούσε ένα φίδι και το έβλεπε! Όπως το είχε θηλάσει, είχε μείνει γάλα γύρω από το στοματάκι του. Πήγε λοιπόν το φίδι και έγλειφε το γάλα με την γλώσσα του και το παιδάκι το έπιασε με το χέρι του. Βάζει τις φωνές η μάνα, τρόμαξε το παιδί, άνοιξε το χεράκι του και έφυγε το φίδι! Φυλάει ό Θεός τα παιδιά».

«Τα μωρά είναι σε συνεχή επαφή με τον Θεό, επειδή δεν έχουν μέριμνες. Τί ειπε ό Χριστός για τα μικρά παιδιά; «Οί Άγγελοι αυτών έν ουρανοίς διά παντός βλέπουσι το πρόσωπον τον Πατρός μου τον έν ουρανοίς» . Έχουν επικοινωνία και με τον Θεό και με τον Φύλακα Άγγελο τους, που είναι συνέχεια δίπλα τους. Στον ύπνο τους πότε γελούν, πότε κλαίνε, γιατί βλέπουν διάφορα. Άλλοτε βλέπουν τον Φύλακα Άγγελο τους και παίζουν μαζί του –τα χαϊδεύει, τα πειράζει, κουνάει τα χεράκια τους, και αυτά γελούν-, άλλοτε πάλι βλέπουν καμμιά σκηνή του πειρασμού και κλαίνε».

«Και ενώ υπάρχει ο Θεός, που προστατεύει τα παιδιά και ο Φύλακας Άγγελος είναι συνέχεια κοντά τους και τα προστατεύει και αυτός, αυτοί αγωνιούν, μέχρι που αρρωσταίνουν. Και παρόλο που είναι πιστοί άνθρωποι, φέρονται σαν να μην υπάρχει Θεός, σαν να μην υπάρχει Φύλακας Άγγελος, οπότε εμποδίζουν την θεία επέμβαση. Ενώ πρέπει να ταπεινώνονται και να ζητούν βοήθεια από τον Θεό και ο Καλός Θεός θα προστατέψει τα παιδιά».

http://athanasiosmytilinaios.blogspot.com

[toula]

Διαβάζοντας τις ψαλμωδίες, τις ακολουθίες, με έρωτα, χωρίς να το καταλάβουμε γινόμαστε άγιοι. Ευφραινόμαστε με τα θεία λόγια. Αυτή η ευφροσύνη, αυτή η χαρά είναι η δική μας προσπάθεια, για να μπούμε εύκολα στην ατμόσφαιρα της προσευχής, η προθέρμανση όπως λέμε. Μπορούμε και να φέρνουμε στο νου μας ωραίες εικόνες από τοπία που είδαμε. Αυτή η προσπάθεια είναι απαλή. Αλλά νη μην ξεχνάμε αυτό που είπε ο Κύριος: «Χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν».

Άγιος Πορφύριος

[toula]

«Όταν το τραύμα γίνεται ευλογία…»
(σκέψεις εξ αφορμής της εορτής του αγίου Νεκταρίου)

«Δεν μπορείς να ελέγξεις το είδος της κριτικής που θα έχεις αλλά μπορείς να ελέγξεις τον τρόπο που θα αντιδράσεις…» Austin Kleon. Αισθάνομαι ότι αυτό ακριβώς έπραξε ο άγιος Νεκτάριος. Δηλαδή ο τρόπος με τον οποίο αντέδρασε όχι απλά στην κριτική αλλά στις συκοφαντίες, δηλ, στην παθολογική και αρρωστημένη μορφή της «κριτικής», ήταν τέτοιος που μεταμόρφωσε μια καταφανή αδικία σε ευλογία και πηγή αγιασμού.
Ξέρετε το μυστικό των αγίων, που δυσκολευόμαστε εμείς να εφαρμόσουμε στην ζωή μας, είναι ακριβώς αυτό, ότι δια της Χάριτος, αποδέχονταν και μεταμόρφωναν την πληγή, το τραύμα και το άδικο της ζωής, σε δοξολογία, ευχαριστία και δρόμο κοινωνίας με τον βαθύτερο ευατό τους και τον Θεό. Αυτό έπραξε ο άγιος Νεκτάριος. Ίσως είναι ο περισσότερο συκοφαντημένος άγιος της εποχής μας. Κι όμως, όλο αυτό το κακό το μεταλλάσσει σε καλό. Πώς; Με το να μην αποδεχθεί τον σκοπό του κακού και των ανθρώπων του, που δεν είναι άλλος από το να ακυρώσει και να ματαιώσει την ζωή μέσα μας.

Ο κακός θέλει να σε βλέπει να υποφέρεις, να απογοητεύεσαι, να εγκαταλείπεσαι και να φτάνεις στην απόγνωση, δηλαδή στην κόλαση. Ο κακός χαίρεται όταν σε βλέπει να πεθαίνεις, δηλαδή να μην ζεις το δώρο της ζωής.
Ο άγιος Νεκτάριος δεν θα τους κάνει αυτή την χάρη. Με την δύναμη της πίστεως στον Θεό αλλά και την αδιαφορία του για τον ανθρώπινο έπαινο, δεν θα παίξει το παιγνίδι των κατηγόρων του. Δεν ακυρώνει την ζωή του, δεν καταθέτει τα όπλα, και το κυριότερο δεν θα τους αφήσει να αναστείλουν εντός του την χαρά του Πνεύματος. Δεν θα παίξει το ρόλο του κακόμοιρου και αδικημένου. Όχι. Θα σταθεί πιο πάνω από το τραύμα.
Σαφέστατα και η αγία ευαίσθητη καρδιά του πονάει, αλλά δεν θα μείνει εκεί. Αγκαλιάζει την δοκιμασία του και μαζί με τον σταυρό του επιμένει να ζει προς δόξα του Θεού και της εκκλησίας του. Δεν περιμένει να πάνε όλα καλά για να ζήσει. Δεν τρέφει αυταπάτες ότι θα τελειώσουν ποτέ τα βάσανα και οι καημοί, γι’ αυτό δεν περιμένει να κοπάσει το κύμα αλλά μαθαίνει να κολυμπά ακόμη και μες στις τρικυμίες.
Ο άγιος Νεκτάριος, επιλέγει παρα τις σκιές που έρχονται στον ορίζοντα της ζωής του, να κοιτά το φως πίσω από τα σύννεφα, το μπλε στο βάθος του γκρίζου. Αυτή ήταν η τέχνη των αγίων, να μεταλλάσσουν το τραύμα σε ευλογία.

π. Χαρ. Λίβυος Παπαδόπουλος

[aposal]

«Θα έρθει καιρός που οι Ρωμιοί θα τρώγονται αναμεταξύ τους, Εγώ συστήνω ομόνοια και αγάπη».
Αγ. Κοσμάς ο Αιτωλός

[toula]

Τελικά ναι, να μην στεναχωρήσουμε τον ένα, ναι να μην πληγώσουμε τον άλλο, φεύγει όλη η ζωή μας και με τον εαυτό μας, δεν συναντιόμαστε ποτέ. Παραμένουμε συγκάτοικοι στο ίδιο σώμα δίχως ποτέ να ανταλλάξουμε μια ματιά, μια κουβέντα…

π. Χαρ. λίβυος Παπαδόπουλος

[toula]

Αυτό που θέλεις να σου κάνουν οι άλλοι,

αυτό να κάνεις και εσύ σ΄αυτούς.

Άγ. Θεοφύλακτος Βουλγαρίας

[aposal]

«Την ώρα που θα καλύψουμε το σφάλμα του αδελφού μας και ο Θεός σκεπάζει το δικό μας».
Όσιος Ποιμήν

[aposal]

«Όπου συνέβη πτώση, εκεί προηγουμένως κατασκήνωσε η υπερηφάνεια, γιατί το δεύτερο είναι προμήνυμα του πρώτου».
Αγ. Ιω. της Κλίμακος

[toula]

Τα τζάμια

Κάποτε ήταν ένα νέο ζευγάρι που μετακόμισε σε καινούργια γειτονιά.
Καθώς έτρωγαν το πρώτο τους πρωινό στο νέο τους σπίτι, η γυναίκα κοίταξε έξω από το παράθυρο και είδε τη γειτόνισσα που εκείνη την ώρα άπλωνε την μπουγάδα της.

“Ά, τα ρούχα δεν είναι και πολύ καθαρά”, σχολίασε, “η γειτόνισσα δεν ξέρει να πλένει καλά. Μάλλον χρειάζεται να χρησιμοποιεί περισσότερο σαπούνι”.

Ο σύζυγος κοίταξε την μπουγάδα αλλά δε είπε τίποτα.

Κάθε φορά που η γειτόνισσα άπλωνε την μπουγάδα της, η γυναίκα έκανε τα ίδια σχόλια.

Ένα μήνα αργότερα, ένιωσε μεγάλη έκπληξη, όταν είδε ότι τα ρούχα που είχε απλώσει η γειτόνισσα ήταν πιο καθαρά και είπε στον άντρα της : “Για δες! Η γειτόνισσα έμαθε επιτέλους να πλένει! Αναρωτιέμαι ποιος την έμαθε”.

“Απλά νωρίς σήμερα το πρωί καθάρισα τα τζάμια μας!” γύρισε και της είπε ο άντρας της.

Μήπως ο τρόπος που βλέπουμε τους άλλους εξαρτάται από το πόσο καθαρά είναι τα “τζάμια μας”;

Ι. Ν. Αγίας Κυριακής Αμφιθέας-Παλαιού Φαλήρου
Website: www.inak.gr