Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

Η μελέτη της Αγίας Γραφής.
Παιδί μου,
«Η ακράδαντη πίστη προέρχεται μόνο από την μελέτη της Αγίας Γραφής (και σύμφωνα με την ερμηνεία που δίνουν οι Θεοφόροι πατέρες της εκκλησίας μας) και την τήρηση των δογμάτων(εντολών) Αυτής, με ευγνωμοσύνη και ανδρεία.
Γι’ αυτό μας είπε ο ίδιος ο Χριστός, μακάριοι οἱ ἀκούοντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ φυλάσσοντες αὐτόν. Αυτό μας το βεβαιώνει και ο απόστολός Παύλος, στην προς Ρωμαίους επιστολή (κ’ 17) ἡ πίστις ἐξ ἀκοῆς, ἡ δὲ ἀκοὴ διὰ ρήματος Θεοῦ.»

Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

[toula]

Η ταπεινή γνώση του εαυτού μας
πρέπει να τιμάται περισσότερο
από το ύψος όλων των επιστημών.

Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης

[toula]

Ό,τι πιο όμορφο υπάρχει σε τούτη τη ζωή μετά από την αγάπη μας προς τον Θεό, είναι η αγάπη μεταξύ των συζύγων.

Στην κορυφή της πυραμίδας των προτεραιοτήτων αυτής της ζωής, είναι ο/η σύντροφος.
Μετά ακολουθούν όλα τα άλλα, παιδιά, μόρφωση, επάγγελμα, οικονομική ευμάρεια, σπίτι, αυτοκίνητο κτλ.
Με εκείνον θα ζήσεις, θα γελάσεις, θα συζητήσεις, θα χαρείς τον έρωτα, τα ταξίδια, θα δημιουργήσεις, θα γαληνεύεις στην αγκαλιά του και στα όμορφά του λόγια.
Ο σύντροφος όμως μπορεί και να σε καταστρέψει άμεσα ή έμμεσα με την τοξική του συμπεριφορά.
Ο άνθρωπος πληγώνεται πιο πολύ από τον σύντροφό του διότι εκείνος είναι η μόνη του ελπίδα για παρηγοριά και κατανόηση.
Το θέμα της επιλογής του συντρόφου είναι καθαρά ζήτημα προσευχής και προσοχής.
Το να χαρίσεις το σώμα και την ψυχή σου σε κάποιον δεν είναι απλό πράγμα, εκτός κι αν τα θεωρείς φθηνά και τιποτένια.
Ένα πράγμα ξέρω, πως όταν θες πολύ μια κοπέλα και την θέλεις πραγματικά, ολόκληρη, ψυχή τε και σώματι και όχι μόνο για σωματική ικανοποίηση και επίδειξη στην παρέα σου, την παντρεύεσαι. Φτάνεις δηλαδή τη σχέση στην αληθινή ολοκλήρωσή της.
Δεν καθυστερείς τον γάμο με διάφορες προφάσεις, έλλειψη χρημάτων, σπουδές, είμαστε μικροί, κάτσε λίγο ακόμα να συζήσουμε κτλ.
Αυτά, είναι δικαιολογίες! Αν υπάρχει αγάπη και σε σκηνή μένεις. Τα υπόλοιπα θα τα δημιουργήσετε με τον καιρό μαζί.
Πάτερ, ας είμαστε ρεαλιστές...θα μου πεις!
...και θα σου απαντήσω πως έχω παντρέψει αρκετά τέτοια ζευγάρια και είναι ευτυχισμένα μέσα στην απλότητα και μερικοί προχώρησαν και πρόκοψαν σε όλα τα επίπεδα.

Επίσης, το να συζήσεις δεν σου προσφέρει τίποτα. Θα μάθεις κάποια πράγματα για τον άλλον όπως συνήθειες, συμπεριφορά στον ύπνο, την τουαλέτα, το φαγητό κ.α. Όμως, δεν έχεις υπογράψει σχετικό συμβόλαιο. Δε γνωρίζεις σε ένα, δύο, πέντε χρόνια μετά τον γάμο τι θα συμβεί.
Στο κομμάτι του έρωτα, μπορεί να ασθενήσει, να πάθει κατάθλιψη και να αλλάξουν όλα. Να εισχωρήσει ο τζόγος ως πάθος. Το αλκοόλ....ένας τρίτος στο εργασιακό περιβάλλον.
Το λάθος που κάνουμε...δίνουμε μεγαλύτερη βαρύτητα στην εξωτερική εμφάνιση και όχι στην ψυχή.
Πολλοί άνθρωποι είναι όμορφοι εξωτερικά αλλά δε διαθέτουν ευχάριστο χαρακτήρα, γλυκύτητα.
Τα χαρακτηριστικά της ψυχής είναι αυτά που ομορφαίνουν τη σχέση. Η ομορφιά, συνηθίζεται.
Πολλές γυναίκες γοητεύονται από την ανδροπρεπή συμπεριφορά. ...και νομίζουν πως είναι αυτό...Κάπνισμα, ποτό, βρίσιμο, έξυπνες ατάκες, μαγκιά. Κι ας ξενοκοιτάει...άντρας είναι!
Άντρας κατά τη δική μου γνώμη, είναι εκείνος που επιβάλλεται στα πάθη του, στις ορμές του, στον εγωισμό του και έχει τη σύντροφό του βασίλισσα. Κάθε μέρα!
Για να την έχει όμως βασίλισσα θα πρέπει να είναι συνοδοιπόρος και στο πλύσιμο των πιάτων, στο σιδέρωμα, στο σκούπισμα, στο μεγάλωμα των παιδιών και όπου αλλού χρειάζεται βοήθεια.
Το λάθος πολλών γυναικών είναι πως δεν έχουν υψηλή αυτοεκτίμηση και προσπαθούν να κερδίσουν την προσοχή με την εξωτερική εμφάνιση. Βάψιμο, ντύσιμο, αρώματα. Μα όσο όμορφη κι αν γίνεις πάντα θα υπάρχουν πιο όμορφες από σένα. Κι αν δεν τον κερδίσεις με την προσωπικότητά σου, αργά ή γρήγορα θα αναζητήσει κάτι άλλο, ειδικά αν δεν πιστεύει στον Θεό, διότι όπως λέει κι ο λαός "χωρίς Θεό όλα επιτρέπονται".
Το λάθος των αντρών...νομίζουν πως η σύντροφος είναι κτήμα τους. Είναι δικιά τους! ...και λίγο κατώτερη! Πώς θα τολμήσει να έχει διαφορετική γνώμη; Ο άντρας κάνει κουμάντο σε όλα.
Σε κάποιες χώρες γίνεται ακόμη κλειτοριδεκτομή. Να μην ευχαριστιέται η γυναίκα τον έρωτα και να μην υπάρχει η δυνατότητα να απατήσει τον άνδρα. Οι ανεπτυγμένες πολιτισμένες χώρες δεν κάνουν και πολλά για να περιορίσουν αυτό το φαινόμενο.
Οι οίκοι ανοχής αποκτούν πελατεία χάρη στους πατεράδες που στέλνουν εκεί τα αγόρια τους για εκπαίδευση. Να μάθουν καλά ότι η γυναίκα είναι σκεύος ηδονής. Η πρώτη εμπειρία του εφήβου, χωρίς επικοινωνία, ψυχική επαφή, μόνο σάρκα, κρέας.
Γι' αυτό πληθαίνουν οι εγκυμοσύνες στο Γυμνάσιο και το Λύκειο καθώς και οι βιασμοί που φυσικά ποτέ δεν καταγγέλλονται. Με φυσικό επακόλουθο τις εκτρώσεις, τον φόνο των αγέννητων παιδιών με την παρότρυνση των γονέων.
Το χειρότερο...όταν και η ίδια η γυναίκα αποδεχτεί για τον εαυτό της ότι δεν έχει ψυχή και χαρίσματα και αφεθεί στην απόλαυση της σαρκός. Αυτό είχε πάθει η Οσία Μαρία η Αιγυπτία και όταν συνειδητοποίησε ότι δεν ήταν μόνο σάρκα και οστά...αγίασε!
Σε τόσο μικρή και σύντομη ζωή, σε πόσους μπορείς να δώσεις από ένα κομμάτι της καρδιάς σου; Δεν προτιμάς να τη δώσεις ολόκληρη σε έναν; Είμαι σίγουρος πως θα το ήθελες.

Η Εκκλησία φέρει και αυτή μερίδιο ευθύνης για την έλλειψη σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στα Κατηχητικά της Σχολεία και σε ολόκληρο το Ποιμαντικό της έργο. Δεν πρέπει να είναι ταμπού τέτοια θέματα. Δεν αρκούν πλέον τα τραγουδάκια και τα ποιήματα τη στιγμή που επικρατεί αυτό το χάος στην εφηβική ηλικία.
Από τώρα και μετά την πανδημία του Covid-19 η σεξουαλική απελευθέρωση και οι κρίσεις στις σχέσεις θα αυξηθούν σε τέτοιο βαθμό που ούτε να φανταστούμε μπορούμε.
Μιλήστε οι γονείς στα παιδιά σας και μην τα αφήνετε με τις ώρες στο διαδίκτυο. Εκεί βλέπουν τις άσεμνες εικόνες και προσπαθούν μετά να τις μιμηθούν.
Δώστε έμφαση στις αρετές και τα χαρίσματά τους, απασχολήστε τα με δραστηριότητες. Μην τσακώνεστε μπροστά τους.
Να τα μάθετε πως ό,τι δεν θέλουμε να μας κάνουν οι άλλοι, δεν πρέπει και εμείς να τα κάνουμε στους άλλους.
Στο σχολείο τα κορίτσια τα σεβόμαστε. Δεν τα αγγίζουμε σε μέρη που δεν πρέπει για να σπάσουμε πλάκα με τους φίλους μας. Δεν κρυφοκοιτάμε στις τουαλέτες. Δεν περιφέρουμε βιντεάκια με σεξουαλικές πράξεις ή με δικά μας κατορθώματα.
Μάθετε στα αγόρια πως τα κορίτσια έχουν διαφορετική ιδιοσυγκρασία. Θέλουν αγάπη, σεβασμό, όμορφα λόγια και προστασία. Δεν είναι όπως όταν τσακώνεσαι με τον φίλο σου ή τον πειράζεις και την επόμενη μέρα σαν να μην τρέχει τίποτα. Τα κορίτσια πληγώνονται, είναι ευαίσθητα διότι έτσι τα έπλασε ο Θεός.
Μάθετε στα αγόρια πως ανδρισμός σημαίνει να στέκεσαι με γενναιότητα και αξιοπρέπεια στη ζωή και να προστατεύεις το γυναικείο φύλλο σαν ασπίδα από ολάνθιστα ευωδιαστά λουλούδια.
Όταν κακοποιείς μια γυναίκα σωματικά ή ψυχικά δεν είσαι άντρας αλλά ένας δειλός και αδύναμος που προσπαθεί να αποδείξει στον εαυτό του ότι δεν είναι τα παραπάνω.
Ό,τι πιο όμορφο υπάρχει σε τούτη τη ζωή μετά από την αγάπη μας προς τον Θεό, είναι η αγάπη μεταξύ των συζύγων.

π. Γεώργιος Χριστοδούλου

[toula]

«Στην πολιτεία των Αγίων βρίσκεται το φάρμακο για κάθε αμαρτία, η θεραπεία για κάθε πάθος, η ανάσταση από κάθε θάνατο, η απελευθέρωση από κάθε πονηρό πνεύμα, η σωτηρία από όλα μαζί τα δεινά. Μέσα από την ζωή των Αγίων φαίνεται ολοκάθαρα ότι δεν υπάρχει βάσανο, θλίψη, στενοχώρια, πρόβλημα, το οποίο ο Κύριος να μην το μεταβάλλει σε μία ήρεμη και κατανυκτική χαρά»

(Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)

[toula]

Τι στερούνται εκείνοι οι χριστιανοί που δεν επικαλούνται τους Αγίους!
Αγίου Ιωάννου της Κροστάνδης

Αν πίστις σου στη μέλλουσα ζωή δεν είναι ισχυρή, φέρε μπροστά στα μάτια της ψυχής σου τις χορείες των πνευματικών προπατόρων μας:
τους Πατριάρχας του Ισραήλ, τους Προφήτας, τους Δικαίους, -όπως ο πρεσβύτης Συμεών που κράτησε στις αγκάλες του βρέφος τον Κύριο, ο Ιώβ, η Άννα του Φανουήλ και άλλοι, – τους Αποστόλους, τους Μάρτυρας, τους Πατέρας της Εκκλησίας, όλους τους Αγίους. Πρόσεξε πως, ενώ ακόμα ζούσαν επι γής και κατά την αναχώρησί τους απ’ αυτήν εδώ τη ζωή, αδιάκοπα είχαν στραμμένη την καρδιά τους στον Θεό και κοιμήθηκαν με την ελπίδα της αναστάσεως και της αιωνίου ζωής. Προσπάθησε να τους μιμηθής. Αυτά τα αθάνατα παραδείγματα, που είναι τόσο πολλά, μπορούν να ενισχύσουν την αγωνιστική πίστι κάθε χριστιανού στον Κύριο και στη μέλλουσα ζωή.
Τι και τι στερούνται εκείνοι οι χριστιανοί που δεν τιμούν τους Αγίους και δεν τους επικαλούνται! Μιμήσου αυτά τα παραδείγματα και ενίσχυσε την πίστι σου απ’ αυτά.

(Η εν Χριστώ ζωή μου – Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 146) simeiakairwn.wordpress.com

[toula]

Διάβαζε λοιπόν ψαλμούς και θα δείς ότι θα αναστηθείς και εσύ

Όταν κάποιος αμαρτήσει, λόγῳ του εγωισμού του είναι βαρύς. Δεν μπορεί να διαβάσει, ούτε να προσευχηθεί, διότι του φαίνεται βουνό η προσευχή, ούτε να γονατήσει, διότι του φαίνεται ότι θα σπάσουν τα πλευρά του...
Αφού λοιπόν, δεν μπορείς να προσευχηθείς, ούτε να αγρυπνήσεις, τουλάχιστον ανάγκασε τον εαυτό σου να μελετά τους Ψαλμούς. Οι ψαλμοί εκφράζουν ικεσία, μετάνοια, δοξολογία, ευχαριστία, περιέχουν αισθήματα και βιώματα που ανασταίνουν και τον πιο αδύνατο άνθρωπο. Όπως, όταν ο άλλος χάσει τις αισθήσεις του, του δίνεις λίγο ρακί και ανασταίνεται, έτσι ακριβώς ανασταίνεται κανείς και με τους ψαλμούς. Διάβαζε λοιπόν ψαλμούς και θα δείς ότι θα αναστηθείς και εσύ.

Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης
proskynitis.blogspot.com

[toula]

Ο εχθρός είναι που σπέρνει την ταραχή, τη σύγχυση και την αταξία κι εξαιτίας αυτών πολλοί θα απομακρυνθούν από την Εκκλησία
Γέροντας Ιωάννης Κρεστιάνκιν

Έρχεται καιρός πολύ ταραχώδης, ο εχθρός ταρακουνά και προσπαθεί να κλονίσει την Εκκλησία.Στον κλήρο έχουν μπει πολλοί άνθρωποι εκτός Εκκλησίας ακόμη και άπιστοι, και κάνουν το έργο τους.
Όμως μαζί μας είναι ο Θεός κι εμείς πρέπει να κάνουμε το έργο του Θεού
Συγχωρήστε με μεγαλόψυχα.
Σας στέλνω την άποψή μου για τα τωρινά προβλήματα: πάνω από κάθε πύργο της Βαβέλ υπάρχει η δύναμη και η εξουσία του Θεού, αλλά το τωρινό σκιάχτρο-θηρίο δεν είναι ακόμη τόσο φοβερό, γι’ αυτό και ο Κύριος αργοπορεί να το εκμηδενίσει.
'Όμως θα έρθει ο καιρός, που ο Κύριος θα διασκορπίσει αυτούς τους φόβους, που εκτοξεύει ο εχθρός του ανθρωπίνου γένους.
Εμείς πρέπει να στεκόμαστε σταθεροί στην πίστη και να μη φοβόμαστε τίποτα, εκτός της αμαρτίας.
Αυτό από το οποίο ετοιμάζεστε να τρέξετε μακριά, θα σας βρει παντού.
Και στα βάθη των δασών και στην πρωτεύουσα: το νέο σύστημα απογραφής μπαίνει σε εφαρμογή.
Εμείς όλοι θα έπρεπε να τρέχουμε να ξεφύγουμε όχι από τους υπολογιστές (την τεχνολογία), αλλά από τις προσωπικές μας αμαρτίες.
Μα όχι εμείς τις φροντίζουμε, τις τρέφουμε μέχρις αηδίας και ζούμε απολαμβάνοντάς τις.
Η Γραφή προειδοποιεί τους ανθρώπους ότι θα έρθουν καιροί δύσκολοι, επειδή οι άνθρωποι θα είναι περισσότερο υπερήφανοι, αλαζόνες και φιλάργυροι, παρά φιλόθεοι, αλλά για κίνδυνο από την τεχνολογία πουθενά δεν έχει γίνει λόγος.
Το ότι θα τρέχουν από τη δύση στην ανατολή κι απ’ την ανατολή στη δύση, επίσης είναι γνωστό κι όλα αυτά θα γίνονται υπό την καθοδήγηση του εχθρού.
Ο Θεός όμως είναι παντού (και στη Λοόγκα και στην Κοστρομά) και τα τέκνα Του θα τα βοηθήσει παντού.
Ήδη από τους αποστολικούς χρόνους ακόμη, λεγόταν όχι είχαν εμφανιστεί πολλοί αντίχριστοι.Όμως η ζωή προχωρά. 0 χριστιανισμός έχει συμπληρώσει ήδη 2000 έτη.
Οι άνθρωποι σώζονται και θα σώζονται ως τις τελευταίες μέρες του κόσμου - ζουν εργάζονται, κάποιοι κατά τον νόμο του Θεού, άλλοι κατά τα στοιχεία του κόσμου τούτου.
Δεν πρέπει να κάθεσαι στο παράθυρο, χωρίς να κάνεις τίποτα, περιμένοντας κάτι.
Θα κατακριθείς μαζί με τους απίστους για απραξία και για το ότι δεν πολλαπλασίασες το δώρο, που σου εμπιστεύτηκε ο Θεός.
Για τις νέες ταυτότητες έχω ήδη αναφερθεί και δεν θα επαναλαμβάνομαι.
Το σφράγισμα ακολουθεί μόνο την προσωπική απάρνηση του Θεού από τον άνθρωπο και όχι την εξαπάτηση.
Η εξαπάτηση δεν έχει νόημα.Ο Κύριος χρειάζεται την αγαπώσα Αυτόν καρδία μας.
Ο εχθρός είναι που σπέρνει την ταραχή, τη σύγχυση και την αταξία
κι εξαιτίας αυτών πολλοί θα απομακρυνθούν από την Εκκλησία.
Ορίστε, κι εσείς ήδη έχετε κάνει το πρώτο βήμα προς αυτό.
Κι είναι βήμα προς την απώλεια.
Κουτσαίνουμε πνευματικά και στα δυο πόδια: δεν μπορώ να ζήσω κατά Θεόν και συχνά ούτε θέλω.
Αυτό δίνει ευρυχωρία στο σφράγισμα,που φοβούνται όλοι τόσο πολύ.
Όμως αυτό το σφράγισμα θελει να γινει εσωτερικό.
Ο νους, η καρδιά, η ψυχή σφραγίζονται από την αμαρτία, έτσι ώστε τίποτα θείο δεν μπαίνει πια μέσα στην ψυχή, ενώ τα διαβατήρια κι οι κάρτες είναι όλα του Καίσαρος.
Κατά τον λόγο του Κυρίου δώστε τα του Θεού στον Θεό και τα του Καίσαρος στον Καίσαρα.
Όσον αφορά τους αιρετικούς μη βαυκαλίζεστε: όλα είναι υπέροχα εκτός από τη σωτηρία της ψυχής- μα έτσι άραγε είναι υπέροχα;
Για τον ιερέα όλα είναι σημαντικά και πρώτα απ' όλα η μεγάλη οικογένεια της Εκκλησίας, όπου για όλους είναι πατέρας.
Αναμφίβολα η σύζυγος ιερέα έχει αγώνα, καθώς η πρεσβυτέρα πρέπει να γίνει όχι μόνο σύζυγος και μητέρα για την οικογένειά της, αλλά και βοηθός του παππούλη στο έργο της διαπαιδαγώγησης των ψυχών.
Γνωρίζω μια οικογένεια, όπου η πρεσβυτέρα υποδέχεται τους προσερχόμενους, προετοιμάζοντας την υποδοχή του παππούλη.
Συχνά, πολύ συχνά, αφού μιλήσει με την πρεσβυτέρα, η επισκέπτρια φεύγει ικανοποιημένη και χωρίς τον παππούλη.
Η εποχή τώρα αναμφίβολα είναι δύσκολη, καθώς το άμεσο έργο του ιερέα, η διαπαιδαγώγηση των ψυχών, έχει μετατεθεί στο μακροπρόθεσμο πλάνο κι ο ιερέας έχει γίνει και οικοδόμος και προμηθευτής και κουβαλητής.
Οι αιρετικοί ζουν σήμερα με δωρεές από τη Δύση και δεν πένονται όπως οι ορθόδοξοι, κι αυτό είναι ένας από τους πειρασμούς που οπωσδήποτε βιώνει κάθε άνθρωπος.
Διαβάστε για τον πειρασμό του Κυρίου στην έρημο «ταύτα πάντα σοι δώσω εάν πέσων προσκυνήσης μοι» (Ματθ. 4.9).
Εμείς όμως οι ορθόδοξοι χριστιανοί, αναμένεται μέχρι το τέλος των ημερών να σηκώνουμε τον σταυρό και των επιθέσεων του εχθρού και της δικής μας αδυναμίας και των ατελειών, ώστε να ζητούμε τον Κύριο και να ικετεύουμε για τη βοήθεια Του.
Σωζόμαστε όχι με τους δικούς μας αγώνες, τις αρετές, ούτε ακόμη με τα καλά μας έργα, αλλά με τον αγώνα του Σωτήρος μας Ιησού Χριστού, ο Οποίος μας άφησε ως κληρονομιά τον σωτήριο Σταυρό Του.
Οι δικοί μας μικροί σταυροί είναι ομοίωση του δικού Του μεγάλου.
Με ποιον να παλέψουν οι αιρετικοί, αν ο εχθρός δεν τους μάχεται και δεν τους επιτίθεται καθόλου, θεωρώντας τους δική του περιουσία και μόνο τούς νανουρίζει με ευημερία και φανταστική καλοσύνη;

proskynitis.blogspot.com

[toula]

Ασκητική και μετάνοια στην εποχή μας

«Πάτερ Ἰωάννη ἔνδοξε, ταῖς τῶν δακρύων πηγαῖς τήν ψυχήν καθαιρόμενος καί παννύχοις στάσεσι τόν Θεόν ἱλασκόμενος, ἀνεπτερώθης πρός τήν ἀγάπησιν τούτου, Μάκαρ, καί ὡραιότητα. Ἧς ἐπαξίως νῦν ἀπολαύεις ἄληκτα χαρμονικῶς μετά τῶν συνάθλων σου, θεόφρον Ὅσιε» (από τα στιχηρά του Εσπερινού της εορτής του Οσίου Ιωάννου της Κλίμακος, Κυριακή Δ’ Νηστειών)
«Πάτερ Ιωάννη όσιε, με τις πηγές των δακρύων καθάρισες την ψυχή σου και με την αγρυπνία παρακαλούσες τον Θεό και έτσι πέταξες με ουράνια φτερά προς την αγάπη Του, μακάριε, και την ωραιότητά Του. Την αγάπη και την ωραιότητα του Θεού απολαμβάνεις πλέον χωρίς τέλος και με μεγάλη χαρά, μαζί με όσους συνασκήτεψαν με σένα, Όσιε που φρονούσες τα του Θεού»

«Ο άγιος Ιωάννης, ο συγγραφέας της Κλίμακος, γεννήθηκε πιθανόν κατά το δεύτερο ήμισυ του 6ου αιώνα. Σε ηλικία 15 ετών μετέβη στο όρος Σινά, όπου αφοσιώθηκε, ελεύθερος από κάθε μέριμνα στην ανάβαση της πνευματικής κλίμακος, στην κορυφή της οποίας βρίσκεται ο Θεός που τον καλούσε να εντείνει τους αγώνες του προσθέτοντας κάθε μέρα φωτιά στην φωτιά, θέρμη στην θέρμη, πόθο στον πόθο και επιμέλεια στην επιμέλεια. Πέρασε δεκαεννέα χρόνια στην υπακοή και την αμεριμνησία που αυτή φέρει. Μετά την κοίμηση του γέροντά του Μαρτυρίου, ο Ιωάννης έζησε ως ερημίτης, επί σαράντα χρόνια, φλεγόμενος από το ολοένα αυξανόμενο πυρ του θείου έρωτος, προσευχόμενος, και πάλεψε να φτάσει στην απάθεια. Με τα δάκρυα έζησε την ταπείνωση και την αγάπη. Η προσευχή του θεράπευε πληγές, ορατές και αόρατες. Έκανε κάποια στιγμή ένα ταξίδι σε διάφορα μοναστήρια της Αιγύπτου και θαύμασε σε ένα μεγάλο κοινόβιο την εξής αρετή: προσπαθούσαν οι εκεί μοναχοί επ’ ουδενί να μην πληγώσουν την συνείδηση ενός αδελφού. Όταν συμπλήρωσε σαράντα χρόνια παραμονής στην έρημο, ως άλλος Μωυσής, έγινε ηγούμενος της μονής του Σινά. Ύστερα από παραγγελία του ηγουμένου της Ραϊθούς, ο όσιος Ιωάννης συνέγραψε την Κλίμακα, για να αποτελέσει οδηγό στην πνευματική ζωή. Δεν θεσπίζει κανόνες, αλλά με πρακτικές συστάσεις, λεπτομέρειες συνετά επιλεγμένες, κάποτε και αινίγματα πνευματωδέστατα, μυεί την ψυχή στον πνευματικό αγώνα και διεισδύει στα κατάβαθα της ψυχής, καταδιώκοντας ασυμβίβαστα την υποκριτική άσκηση και τον εγωισμό. Αποτελεί πρότυπο για όλους τους χριστιανούς, διότι δείχνει τι σημαίνει αγάπη για τον Θεό και με ποιον τρόπο οι λεπτομέρειες της πνευματικής ζωής μπορούν να βοηθήσουν τον κάθε πιστό να αγιάσει. Εορτάζουμε την μνήμη του δύο φορές τον χρόνο: την τέταρτη Κυριακή των Νηστειών της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και στις 30 Μαρτίου» («Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας», εκδόσεις ΙΝΔΙΚΤΟΣ, τόμος έβδομος)

Το παράδειγμα του οσίου Ιωάννου του συγγραφέως της Κλίμακος μοιάζει αδιανόητο για μας τους χριστιανούς που ζούμε στον κόσμο, που δεν μπορούμε καν να παλέψουμε για τα βασικά της ασκητικής ζωής της πίστης. Μας δυσκολεύει η μετοχή μας στην θεία λειτουργία, η νηστεία είναι αλλαγή διατροφής, η γλώσσα μας συνεχώς καταλαλεί, το ίδιο και το πληκτρολόγιο του υπολογιστή και του κινητού, ενώ η εργασία και οι μέριμνές μας οι βιοτικές που σχετίζονται είτε με τη επιβίωσή μας είτε με την πρόοδο των οικείων μας, μάς καθιστούν ανήμπορους ανα διαθέσουμε χρόνο πολύ στον Θεό και στην σχέση μαζί Του. Κι όμως, το παράδειγμα του Οσίου είναι σπουδαιότατο, διότι μας βοηθά, χωρίς να απογοητευόμαστε, να βάζουμε προτεραιότητες στην οδό της ζωής μας, οι οποίες θα μας δώσουν ελπίδα και θα μας οδηγήσουν στην πνευματική αυτογνωσία και αυτοσυνειδησία, εφόσον το μείζον στην πνευματική ζωή είναι το έλεος του Θεού διά της μετανοίας μας και της εμπιστοσύνης μας σ’ Εκείνον.
Κάθαρση λοιπόν και μετάνοια είναι τα ζητούμενα στην πνευματική μας πορεία. Αυτή ξεκινά όμως από την κοσμική μας πραγματικότητα. Ξεκινά από τη συναίσθηση ότι οι άνθρωποι, δηλαδή κι εμείς, αμαρτάνουμε. Αφηνόμαστε στους λογισμούς που μας κάνουν να νιώθουμε ότι όλα πρέπει να περνάνε από μας, από το εγώ μας.
Ότι η δική μας άποψη προηγείται των άλλων.
Ότι οι άλλοι οφείλουν ενσυναίσθηση προς εμάς και όχι εμείς προς αυτούς.
Ότι οι επιθυμίες μας πρέπει να εκπληρωθούν, για να είμαστε ευτυχισμένοι, ακόμη κι αν δεν είναι σύμφωνες με το θέλημα του Θεού.
Ότι δικαιούμαστε να έχουμε πάθη και ιδιορρυθμίες.
Ότι δεν υπάρχει πρόβλημα αν ξοδεύουμε κάθε δευτερόλεπτο της ζωής μας άσκοπα, καταναλώνοντας εικόνες, σειρές, ταινίες, ειδήσεις, γεγονότα, αθλητισμό, όλα χωρίς μέτρο και με αίσθηση ότι αυτά μας ξεκουράζουν.
Ότι δεν κληθήκαμε να αγαπούμε προσθέτοντας στην αγάπη, αλλά να έχουμε την απαίτηση να μας αγαπούν γιατί το αξίζουμε.

Η ασκητική προσπάθεια ξεκινά από την μετάνοια γι’ αυτόν τον τρόπο ζωής. Αρχικά από το μετριασμό του στην επίδραση επάνω μας. Την άρνηση των κακών συνηθειών μας. Και συνεχίζεται μέσα από τον αγώνα της κάθαρσης. Αυτή είναι καρπός του Αγίου Πνεύματος. Έρχεται όμως σε όσους αντιτάσσουν φωτιά αγάπης για τον Θεό και τον πλησίον στην φωτιά της αγάπης μόνο για τον εαυτό μας. Πόθο να είμαστε ωραίοι στην καρδιά για την αγάπη του Θεού και να είναι ο Θεός και το θέλημά Του το κλειδί στην διαμόρφωση της γνώμης, της συμπεριφοράς, της πορείας της ζωής μας στον πόθο να είμαστε αποδεκτοί από το κοσμικό φρόνημα και από την κοσμική νοοτροπία του συμβιβασμού με το ψεύτικο. Θέρμη να είναι κάθε στιγμή της ζωής μας στιγμή αναζήτησης της αλήθειας, της οδού, της ανάστασης, της ζωής, του Χριστού μας δηλαδή, διά της προσευχής, ως αντίδοτο στην θέρμη μιας ευτυχίας που περιορίζει τα πάντα στο δικαίωμα στην ηδονή και στην εκπλήρωσή της με κάθε τίμημα. Επιμέλεια ψυχής και όχι μόνο σώματος, ως αντίδοτο στην επιμέλεια του σαρκικού φρονήματος, της φροντίδας δηλαδή το εγώ μας να είναι ευχαριστημένο μόνο γι’ αυτό, χωρίς να βλέπει τον κάθε πλησίον, ακόμη και τον εντελώς δίπλα μας.

Αυτή η ασκητική δεν νοείται χωρίς τους συναθλούντας, χωρίς δηλαδή το σώμα του Χριστού, την Εκκλησία, και μάλιστα εκτός αυτής. Είναι οδός κοινότητας. Είναι οδός παραδείγματος, σταυρού, συμπόρευσης, έγνοιας. Είναι απόφαση η ζωή μας εντός του σώματος του Χριστού να είναι το κλειδί, ώστε να μεταμορφωθεί και η κοσμική μας πραγματικότητα. Και τα βήματα δεν χρειάζεται να είναι μεγάλα. Ξεκινούν από το σπίτι μας, από την μικρή ή την μεγάλη υπομονή που χρειαζόμαστε για τους ανθρώπους μας κι αυτοί για μας. Για να ακούσουμε, ακόμη κι αν δεν μας ακούνε. Για να προσφέρουμε, ακόμη κι αν δεν μας προσφέρουν. Για να προσευχηθούμε στον Θεό για όσα λείπουν και από μας και από εκείνους. Και περνά στον κόσμο, στις αναστροφές μας, στα μικρά και τα μεγάλα του βίου. Και μπορούμε, ακόμη κι αν η προσευχή και η νηστεία λειτουργούν περιορισμένα, να αισθανόμαστε ότι έστω και στο λίγο, γνωρίζουμε τον δρόμο και τον τρόπο. Και ο όσιος θα πρεσβεύει για μας, διότι με την δική μας πτωχή ζωή, θα λειτουργούμε και ως δικοί του συναθλητές, αποτυχημένοι, ράθυμοι και γεμάτοι δικαιολογίες, αλλά με την ελάχιστη εκείνη πίστη που ανοίγει δρόμους να αναφωνούμε: Άγιε, πρέσβευε υπέρ ημών των ολιγοπιστούντων και βοήθησέ μας!

π.Θεμιστοκλής Μουρτζανός

[toula]

Βρίσκεσαι μέσα σ' ένα σκοτεινό δωμάτιο και κουνάς τα χέρια σου και προσπαθείς μ' αυτό τον τρόπο να διώξεις το σκοτάδι. Δεν φεύγει, όμως, έτσι το σκοτάδι. Άνοιξε το παράθυρο για να μπει το φως και μόνο τότε θα φύγει το σκοτάδι. Το φως είναι εκείνο που θα διώξει το σκοτάδι. Να μελετούμε, λοιπόν, την Αγία Γραφή, τους βίους των Αγίων, τους Πατέρες αυτό είναι το Φως, που θα διώξει το σκοτάδι.

(Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)

[toula]

Ποιά αμαρτία είναι η μεγαλύτερη;

Πήγε μια ψυχή στον Άγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη και του είπε,
«Γέροντα, αὐτὸ τὸ διάστημα ποὺ τὰ πράγματα εἶναι δύσκολα γιὰ τὴν Ἑλλάδα, κάνω πολὺ κομποσχοίνι, ἀλλὰ σκέφτομαι καὶ ὅτι ἡ σωτηρία τῆς Ἑλλάδας δὲν κρέμεται ἀπὸ τὸ κομποσχοίνι μου.
-Δὲν εἶναι ὅτι ἡ σωτηρία τῆς Ἑλλάδας κρεμάστηκε ἀπὸ τὸ κομποσχοίνι σου, ἀλλὰ τὸ νὰ σκέφτεσαι συνέχεια τὴν δυσκολία ποὺ περνάει ἡ Ἑλλάδα σημαίνει ὅτι πονᾶς τὴν πατρίδα καὶ ζητᾶς τὴν ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος εἶναι ὁ μόνος ποὺ μπορεῖ νὰ βοηθήσει.
Νὰ προσεύχεσθε νὰ ἀναδείξη ὁ Θεὸς πνευματικοὺς ἀνθρώπους, Μακκαβαίους, γιατί ὑπάρχει μεγάλη ἀνάγκη. Ἦρθε ὁ καιρὸς νὰ πολεμήση τὸ καλὸ μὲ τὸ κακό, γιατί τὴν παρανομία τὴν ἔχουν κάνει νόμο καὶ τὴν ἁμαρτία μόδα.»
Η μεγαλήτερη αμαρτία παιδί μου, είναι η δική ΜΟΥ! Γιατί μπορώ να την εξομολογηθώ και δεν το κάνω. Με τον τρόπο αυτό στερούμαι τη Θεία Χάρη και δεν έχω παρρησία ενώπιον του Θεού για να ακούσει την προσευχή μου! Άρα προκύπτει ένα μεγαλύτερο ερώτημα! Είμαι μπαιδί του Θεού; Γιατί ο Θεός τα παιδιά του τα ακούει!