"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

Απο την χθεσινή συνάντηση στο Ενορία εν δράσει της Παναγίας Ευαγγελίστριας...

https://www.youtube.com/watch?time_cont ... k8yylK4Kf4

π. Χαρ. Λίβυος Παπαδόπουλος

Όταν κάποιος ειναι πιστός σύντροφος του Θεού είναι και καλός σύντροφος γενικότερα.

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

Χθές στο αεροπλάνο. Αθήνα- Ηράκλειο. Γεμάτο, ούτε μια θέση αδειανή. Πολλά ζευγάρια και παιδάκια. Άλλα γελούσαν αλλα έκλαιγαν. Τα πιο πολλά μάτια φοβισμένα ή τουλάχιστον όπως λέμε εμείς στην Κρήτη «γνιασμένα», δηλαδή έχοντας κάτι στο βάθος του νου τους, μια σκέψη φόβου και ανασφάλειας. Για να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς ποιος πετάει με απόλυτη ηρεμία. Σπάνιοι ψυχισμοί.

Αρχίζουν οι αναταράξεις. Τα μάτια του ενός ψάχνουν το βλέμμα του άλλου. Είναι μια ανακούφιση σε τέτοιες στιγμές να πάρεις κουράγιο από ένα χαμόγελο, ένα αστείο, έστω από τον φόβο του άλλου. Ναι, ακόμη και ένα αρνητικό συναίσθημα πολλές φορές μας ανακουφίζει, αφού σπάει την μοναξιά της ενοχής οτι μόνο εμείς αισθανόμαστε άβολα.

Δίπλα μου κάθεται ένα ζευγάρι, σχετικά νέων ανθρώπων. Δεν μπορώ να καταλάβω την εθνικότητα τους. Μπορώ όμως να κατανοήσω αυτό που δεν έχει χώρα, χρώμα και φυλή, την αγάπη τους. Στις δύσκολες αναταράξεις, έσμιξαν τα χέρια τους, έδωσε ο ένας στον άλλο μια βαθιά αγκαλιά και ένα φιλί. Σε τέτοια ανθρώπινη ζεστασιά που να χωρέσει το ψύχος του θανάτου; Άλλωστε τι είναι μια ανθρώπινη σχέση; Δυο χέρια σφιχταγκαλιασμένα που μαζί καθημερινά αντιμετωπίζουν τον θάνατο.

π. Χαρ. Λίβυος Παπαδόπουλος

Δεν αναγνωρίζεται ο άνθρωπος ως άγιος από την Εκκλησία λόγω της αναμαρτησίας του αλλά από την μετάνοια και την προαίρεσή του.
-------------------------------
Γι'αυτό και η Εκκλησία δεν χωρίζει τους ανθρώπους σε ηθικότερους, ηθικούς και ανήθικους, ή σε καλούς και κακούς αλλά σε αμετανόητους και μετανοημένους· σε ασθενείς, θεραπευομένους και θεραπευμένους. Γι'αυτό και η Εκκλησία τους δέχεται όλους και δεν αποπαίρνει κανέναν.
-------------------------------
Μέσα στην Εκκλησία δεν υπάρχει αγώνας για να βγούμε καλύτεροι από τους άλλους, δεν υπάρχει ανταγωνισμός. Η ζωή μέσα στην Εκκλησία είναι μία θεραπευτική συμπόρευση προσώπων μέχρι να γίνουμε Ένα εν Χριστώ.
-------------------------------
Το θέμα δεν είναι εάν η Εκκλησία τους δέχεται όλους αλλά εάν οι άνθρωποι ζητούν και θέλουν να ζήσουν με τον τρόπο που προτείνει η Εκκλησία ώστε όχι απλά να μάθουν για τον Χριστό και να πιστέψουν σ'Αυτόν, αλλά να γίνουν και οι ίδιοι Χριστοί κατα Χάριν, δηλαδή Χριστιανοί.

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

Ο Άγιος Παΐσιος και οι σύγχρονοι «Παΐσιοι»

Έχουν γραφτεί πολλά για τον Άγιο γέροντα Παΐσιο. Άνθρωποι που τον γνώρισαν και που δεν τον γνώρισαν έγραψαν για τους λόγους του και την βιωτή του. «Ο γέροντας μου είπε εκείνο ή το άλλο». Αμέτρητοι οι λόγοι, τα αποφθέγματα του Αγίου. Έχουν γραφτεί πολλά βιβλία με τις απόψεις του Αγίου για τα διάφορα θέματα που συζητούσε με τους προσκυνητές που τον επισκεπτόντουσαν.
Εγώ δεν είχαν την ευλογία να τον γνωρίσω. Και έτσι δεν μπορώ να ξέρω με την προσωπική μου κοινωνία μαζί του τίποτα απ’ αυτόν. Ότι γνωρίζω, το γνωρίζω από αυτά που έχω διαβάσει και ακούσει.

Ένα έχω καταλάβει. Ότι ο Άγιος Παΐσιος ήταν ένας άνθρωπος την άσκησης. Ένας άνθρωπος ο οποίος κάθε ημέρα και ώρα βίαζε να τον εαυτό του. Είχε χαρίσματα τα οποία, όπως είπε ο Άγιος Πορφύριος, τα απέκτησε με πολύ κόπο, επιμονή και υπομονή, ελκύοντας την Χάρη του Παρακλήτου με την ταπείνωση και απλότητά του.

Από τις διάφορες βιογραφίες που έχω διαβάσει για τον Άγιο Παΐσιο έχω διαπιστώσει ότι δεν έκανε ασκητικές ακρότητες. Είχε όμως μία σταθερή ασκητική ζωή. Δεν του άρεσαν οι ακραίες καταστάσεις, οι φανατισμοί. Ήταν άνθρωπος της μέση οδού. Άνθρωπος της σιωπής αλλά και της συζήτησις, της αυστηρότητας αλλά και της επιείκειας, με λόγια σοφά μέσα από αστεϊσμούς. Άνθρωπος της διακρίσεως.

Υπάρχουν πολλοί δυστυχώς στις ημέρες μας, που το παίζουν Παΐσιοι και μέσα στο Άγιον Όρος και έξω απ’αυτό. Προσπαθούν να μιμηθούν τους λόγους του, όμως όχι την ζωή του. Προσπαθούν να αποκτήσουν «πνευματικούς οπαδούς» και όχι φίλους και πνευματικά τέκνα. Προσπαθούν να φοβίσουν και όχι να ειρηνεύσουν. Προσπαθούν να γίνουν Παΐσιοι χωρίς άσκηση, καθαρότητα βίου, προσευχή, πείνα για τον Θεό. Πεινούν για την δόξα του Παϊσίου αλλά δεν πεινούν για την αδοξία που ζούσε μέσα στον μικρό του κελί.

Ποθούν την αναγνωρισιμότητα του Οσίου γέροντα, αλλά δεν ποθούν την ταπείνωσή του, την απλότητά του.

Είναι πλάνη να έχεις ως σκοπό της ζωής σου να αντικαταστήσεις κάποιον Άγιο. Είναι πλάνη να νομίζεις ότι κρατώντας εξωτερικούς τύπους θα σκηνώσει μέσα σου το Πανάγιο Πνεύμα…

Ο Άγιος Παΐσιος είναι ένας από τους πιο αγαπημένους σύγχρονους Αγίους των Ορθοδόξων. Και αυτό δεν είναι τυχαίο. Τον αγαπούμε γιατί αγάπησε πολύ.

Ως χριστιανοί καλούμαστε να τον μιμηθούμε. Να μιμηθούμε την ασκητικότητά του, την ανιδιοτελή του αγάπη, την αδιάλειπτη προσευχή του, τηνς απλότητά του, την υπομονή του στις δοκιμασίες, στον πόνο.

Ας αφήσουμε επιτέλους στην άκρη «Είπε ο γέροντας Παίσιος…» και ας δούμε πως έζησε ο Άγιος Παΐσιος, διότι μόνο όταν δούμε την ζωή ενός Αγίου τότε ίσως καταλάβουμε και τους λόγους του, τότε ίσως αλλάξουμε και εμείς ζωή…

Ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης είναι παράδειγμα ζωής και όχι λόγων.

Αρχιμ. Παύλου Παπαδόπουλου

ο Θεός δεν έχει θρησκεία, έχει Εκκλησία

Aρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος