Re: Ψυχοφελή μηνύματα...
Δημοσιεύτηκε: Παρ Οκτ 13, 2017 8:18 am
Οι πιο αυστηρά κρινόμενοι άνθρωποι είναι αυτοί που φορούν το ράσο.
------------------------------
------------------------------
Δεν είναι ορθό να πιστεύουμε ότι εάν ζούμε μέσα στον κόσμο δεν μπορούμε να είμαστε πάντα με τον Θεό.
Αυτό ισχύει για τους χριστιανούς αλλά και για τους κληρικούς. Ακόμα και για τους κληρικούς εκείνους που δεν έχουνε οικογένεια αλλά επέλεξαν την μοναχική ζωή αλλά και την διακονία σε κάποια ενορία.
------------------------------
Λόγω της κοινωνικότητας ή της συναναστροφής μας ή της αγάπης και του συνδέσμου μας με πρόσωπα δεν μπορούμε να λέμε ότι απομακρυνόμαστε από τον Θεό. Ούτε εαν γίνεται να το χρησιμοποιούμε ως δικαιολογία.
------------------------------
Το να προσφέρεις τον εαυτό σου στον Θεό δεν αποκλείει την προσφορά σου από τους ανθρώπους, αντιθέτως η προσφορά σου στον Θεό πρέπει να εκφράζεται από το δόσιμό σου στους ανθρώπους.
------------------------------
Βέβαια αυτό που ως κληρικοί καλούμαστε να έχουμε μπροστά μας είναι ότι οι άνθρωποι πρωτίστως ποθούν τον Θεό και συνδέονται μαζί μας και όχι εμάς του ίδιους. Εάν δεν βλέπουμε την ευλάβεια αυτή του κόσμου προς τους κληρικους ως την δίψα τους για την αλήθεια αλλά την ερμηνεύουμε ως ένα προσωπικό μας κατόρθωμα τότε παγιδευόμαστε μέσα στην φιλαυτία μας.
------------------------------
Η διακονία ενός κληρικού μέσα στον κόσμο είναι μία αδιάκοπη ιεραποστολή.
------------------------------
Πρέπει να τονίσουμε όμως ότι ο κληρικός συνεχώς βρίσκεται (δυστυχώς) στο στόχαστρο του "σκανδάλου". Οι πάντες τον παρατηρούν, τον εξετάζουν. Και καλείται ο κληρικός να δείξει σύνεση ώστε να μην γίνει αιτία κάποιος άνθρωπος να απομακρυνθεί από τον Θεό. Όμως, ο κληρικός είναι άνθρωπος. Και αυτός θα αμαρτήσει, και αυτός θα σφάλει.
------------------------------
Ξέρετε, είναι σύνηθισμένο το φαινόμενο ο κληρικός στην προσπάθειά του να μην "σκανδαλίσει" κάποιον άνθρωπο παύει να ζει, παύει να εκφράζεται, παύει να είναι αυτός που είναι. Και αυτό είναι μαρτύριο. Δεν θε έλεγα ότι είναι ορθό να γίνεται, η αυταπάρνηση του κληρικού δεν πρέπει να ευνουχίζει την προσωπικότητά του, η αγάπη του προς τους ανθρώπους δεν πρέπει να τον γεμίζει κόμπλεξ και φοβίες. Να φοβάται να πάει για έναν καφέ ή για φαγητό σε κάποιο μαγαζί (δεν λέμε να πάει σε κάποιο club).
------------------------------
Δυστυχώς όμως αυτό γίνεται. Η ζωή του κληρικού μπορεί να καταντήσει άγευστη, άχρωμη, άοσμη από κοινωνικής απόψεως στο βωμό της πνευματικής του "καθαρότητος". Και αυτό είναι τραγικό, διότι ο κληρικός πάνω απ'όλα είναι και αυτός άνθρωπος, δηλαδή ον κοινωνικό.
------------------------------
Η πνευματικότητα του κληρικού δεν πρέπει να οριοθετείται από τον λογισμό "δεν έχει δώσει ποτέ δικαίωμα", γιατί πάντα θα υπάρχουν αυτοί που θα "σκανδαλιστούν" από το βλέμμα του, το αμάξι του, το ράσο του ή την στολή του, από το σπίτι του, από την ψαλμωδία του, από το αστείο του, από την σοβαρότητά του, από τα γένια του και τα μαλλιά του, από τα κιλά του κτλ. Αυτό λοιπόν δεν θα πρέπει ούτε τον ίδιο να φοβίζει, αλλά ούτε και τους πιστούς να απασχολεί.
------------------------------
Κάθε κληρικός δίνει τον προσωπικό του αγώνα. Κάθε ημέρα δέχεται αγάπη αλλά και μίσος. Κάθε ημέρα κάποιοι τον εμπιστεύονται και κάποιοι τον αμφιβάλουν. Και εκτός απ'αυτά έχει και τα δικά του· τους δικούς του λογισμούς, τις δικές του αδυναμίες που καλείται να θεραπεύσει.
------------------------------
Γι'αυτό εάν αγαπάτε το ράσο να μην το κρίνετε αυστηρά, διότι υπάρχει πολύ έντονο το φαινόμενο (αμαρτία) αυτό της ιεροκατηγορίας. Πολλοί χριστιανοί στο όνομα της "αγάπης" τους προς το ράσο κατακρίνουν χωρίς συστολές κληρικούς κάθε βαθμίδος.
------------------------------
Εάν αγαπάς τους ποιμένες της Εκκλησίας και είδες ότι κάπου έσφαλαν προσευχήσου γι'αυτούς, γονάτισε και αγρύπνησε γι'αυτούς, όπως και αυτοί το κάνουνε για σένα.
------------------------------
------------------------------
Υ.Γ. 1: Κι αν υπάρχουν και κάποιοι κληρικοί που όντως έχουνε παρεκκλίνει από τον δρόμο του πνευματικού αγώνος ας προσευχόμαστε γι'αυτούς, κι αν μας σκανδαλίζουν καλύτερα να απομακρυνθούμε παρά να τους κατακρίνουμε. Σε κάθε περιβόλι υπάρχουν και λουλούδια και κοπριές, εμείς ως καλές μέλισσες ας πηγαίνουμε στα λουλούδια· εάν μένουμε στις κοπριές και ασχολούμαστε μ'αυτές μάλλον είμαστε μύγες.
Υ. Γ. 2: Δεν είναι στόχος μου να αμνηστεύσω αμαρτίες και λάθη κληρικών αλλά να απενεχοποιήσω την κοινωνικότητά τους και να προσωπικοποιήσω τον χαρακτήρα τους (δεν είμαστε όλοι ίδιοι). :)
Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
------------------------------
------------------------------
Δεν είναι ορθό να πιστεύουμε ότι εάν ζούμε μέσα στον κόσμο δεν μπορούμε να είμαστε πάντα με τον Θεό.
Αυτό ισχύει για τους χριστιανούς αλλά και για τους κληρικούς. Ακόμα και για τους κληρικούς εκείνους που δεν έχουνε οικογένεια αλλά επέλεξαν την μοναχική ζωή αλλά και την διακονία σε κάποια ενορία.
------------------------------
Λόγω της κοινωνικότητας ή της συναναστροφής μας ή της αγάπης και του συνδέσμου μας με πρόσωπα δεν μπορούμε να λέμε ότι απομακρυνόμαστε από τον Θεό. Ούτε εαν γίνεται να το χρησιμοποιούμε ως δικαιολογία.
------------------------------
Το να προσφέρεις τον εαυτό σου στον Θεό δεν αποκλείει την προσφορά σου από τους ανθρώπους, αντιθέτως η προσφορά σου στον Θεό πρέπει να εκφράζεται από το δόσιμό σου στους ανθρώπους.
------------------------------
Βέβαια αυτό που ως κληρικοί καλούμαστε να έχουμε μπροστά μας είναι ότι οι άνθρωποι πρωτίστως ποθούν τον Θεό και συνδέονται μαζί μας και όχι εμάς του ίδιους. Εάν δεν βλέπουμε την ευλάβεια αυτή του κόσμου προς τους κληρικους ως την δίψα τους για την αλήθεια αλλά την ερμηνεύουμε ως ένα προσωπικό μας κατόρθωμα τότε παγιδευόμαστε μέσα στην φιλαυτία μας.
------------------------------
Η διακονία ενός κληρικού μέσα στον κόσμο είναι μία αδιάκοπη ιεραποστολή.
------------------------------
Πρέπει να τονίσουμε όμως ότι ο κληρικός συνεχώς βρίσκεται (δυστυχώς) στο στόχαστρο του "σκανδάλου". Οι πάντες τον παρατηρούν, τον εξετάζουν. Και καλείται ο κληρικός να δείξει σύνεση ώστε να μην γίνει αιτία κάποιος άνθρωπος να απομακρυνθεί από τον Θεό. Όμως, ο κληρικός είναι άνθρωπος. Και αυτός θα αμαρτήσει, και αυτός θα σφάλει.
------------------------------
Ξέρετε, είναι σύνηθισμένο το φαινόμενο ο κληρικός στην προσπάθειά του να μην "σκανδαλίσει" κάποιον άνθρωπο παύει να ζει, παύει να εκφράζεται, παύει να είναι αυτός που είναι. Και αυτό είναι μαρτύριο. Δεν θε έλεγα ότι είναι ορθό να γίνεται, η αυταπάρνηση του κληρικού δεν πρέπει να ευνουχίζει την προσωπικότητά του, η αγάπη του προς τους ανθρώπους δεν πρέπει να τον γεμίζει κόμπλεξ και φοβίες. Να φοβάται να πάει για έναν καφέ ή για φαγητό σε κάποιο μαγαζί (δεν λέμε να πάει σε κάποιο club).
------------------------------
Δυστυχώς όμως αυτό γίνεται. Η ζωή του κληρικού μπορεί να καταντήσει άγευστη, άχρωμη, άοσμη από κοινωνικής απόψεως στο βωμό της πνευματικής του "καθαρότητος". Και αυτό είναι τραγικό, διότι ο κληρικός πάνω απ'όλα είναι και αυτός άνθρωπος, δηλαδή ον κοινωνικό.
------------------------------
Η πνευματικότητα του κληρικού δεν πρέπει να οριοθετείται από τον λογισμό "δεν έχει δώσει ποτέ δικαίωμα", γιατί πάντα θα υπάρχουν αυτοί που θα "σκανδαλιστούν" από το βλέμμα του, το αμάξι του, το ράσο του ή την στολή του, από το σπίτι του, από την ψαλμωδία του, από το αστείο του, από την σοβαρότητά του, από τα γένια του και τα μαλλιά του, από τα κιλά του κτλ. Αυτό λοιπόν δεν θα πρέπει ούτε τον ίδιο να φοβίζει, αλλά ούτε και τους πιστούς να απασχολεί.
------------------------------
Κάθε κληρικός δίνει τον προσωπικό του αγώνα. Κάθε ημέρα δέχεται αγάπη αλλά και μίσος. Κάθε ημέρα κάποιοι τον εμπιστεύονται και κάποιοι τον αμφιβάλουν. Και εκτός απ'αυτά έχει και τα δικά του· τους δικούς του λογισμούς, τις δικές του αδυναμίες που καλείται να θεραπεύσει.
------------------------------
Γι'αυτό εάν αγαπάτε το ράσο να μην το κρίνετε αυστηρά, διότι υπάρχει πολύ έντονο το φαινόμενο (αμαρτία) αυτό της ιεροκατηγορίας. Πολλοί χριστιανοί στο όνομα της "αγάπης" τους προς το ράσο κατακρίνουν χωρίς συστολές κληρικούς κάθε βαθμίδος.
------------------------------
Εάν αγαπάς τους ποιμένες της Εκκλησίας και είδες ότι κάπου έσφαλαν προσευχήσου γι'αυτούς, γονάτισε και αγρύπνησε γι'αυτούς, όπως και αυτοί το κάνουνε για σένα.
------------------------------
------------------------------
Υ.Γ. 1: Κι αν υπάρχουν και κάποιοι κληρικοί που όντως έχουνε παρεκκλίνει από τον δρόμο του πνευματικού αγώνος ας προσευχόμαστε γι'αυτούς, κι αν μας σκανδαλίζουν καλύτερα να απομακρυνθούμε παρά να τους κατακρίνουμε. Σε κάθε περιβόλι υπάρχουν και λουλούδια και κοπριές, εμείς ως καλές μέλισσες ας πηγαίνουμε στα λουλούδια· εάν μένουμε στις κοπριές και ασχολούμαστε μ'αυτές μάλλον είμαστε μύγες.
Υ. Γ. 2: Δεν είναι στόχος μου να αμνηστεύσω αμαρτίες και λάθη κληρικών αλλά να απενεχοποιήσω την κοινωνικότητά τους και να προσωπικοποιήσω τον χαρακτήρα τους (δεν είμαστε όλοι ίδιοι). :)
Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος