Ψυχοφελή μηνύματα...

Καθημερινά πνευματικά μηνύματα.

Συντονιστής: Συντονιστές

toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Το βαθύ σκοτάδι της υπερηφάνειας

Η ὑπερηφάνεια τοῦ νοῦ εἶναι ἡ σατανικὴ ὑπερηφάνεια, ἡ ὁποία ἀρνεῖται τὸ Θεὸ καὶ βλασφημεῖ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, γί’ αὐτὸ καὶ πολὺ δύσκολα θεραπεύεται. Εἶναι ἕνα βαθὺ σκοτάδι, τὸ ὁποῖο ἐμποδίζει τὰ μάτια τῆς ψυχῆς νὰ δοῦν τὸ φῶς ποὺ ὑπάρχει μέσα της καὶ ποὺ ὁδηγεῖ στὸ Θεό, στὴν ταπείνωση, στὴν ἐπιθυμία τοῦ ἀγαθοῦ. Ἀντίθετα, ἡ ὑπερηφάνεια τῆς καρδιᾶς δὲν εἶναι γέννημα τῆς σατανικῆς ὑπερηφάνειας, ἀλλὰ δημιουργεῖται ἀπὸ διάφορες καταστάσεις καὶ γεγονότα: πλοῦτο, δόξα, τιμές, πνευματικὰ ἢ σωματικὰ χαρίσματα (εὐφυΐα, ὀμορφιά, δύναμη, δεξιοτεχνία κλπ). Ὅλα αὐτὰ σηκώνουν ψηλὰ τὰ μυαλὰ τῶν ἀνόητων ἀνθρώπων, ποὺ γίνονται ἔτσι ματαιόφρονες, χωρὶς ὅμως νὰ εἶναι καὶ ἄθεοι… Αὐτοὶ πολλὲς φορὲς ἐλεοῦνται ἀπὸ τὸ Θεό, παιδαγωγοῦνται καὶ σωφρονίζονται. Ἡ καρδιά τους συντρίβεται, παύει νὰ ἐπιζητεῖ δόξες καὶ ματαιότητες, κι ἔτσι θεραπεύονται. Ἡ πνευματική σας ἐργασία νὰ εἶναι ἡ ἐξέταση τῆς καρδιᾶς σας. Μήπως φωλιάζει σ’ αὐτὴν σὰν φαρμακερὸ φίδι ἡ ὑπερηφάνεια, τὸ πάθος ποὺ γεννάει πολλὰ κακά, ποὺ ἀπονεκρώνει κάθε ἀρετή, ποὺ δηλητηριάζει τὰ πάντα; Σ’ αὐτὴ τὴν ἑωσφορικὴ κακία πρέπει νὰ στραφεῖ ὅλη σας ἡ φροντίδα. Μέρα καὶ νύχτα νὰ σᾶς γίνει ἔργο ἀδιάλειπτο ἡ ἔρευνά της. Θὰ εἶναι ἀλήθεια, νομίζω, ἂν πῶ ὅτι ὅλη ἡ πνευματική μας φροντίδα συνίσταται στὴν ἀναζήτηση καὶ ἐξόντωση τῆς ὑπερηφάνειας καὶ τῶν παιδιῶν της. Ἂν ἀπαλλαγοῦμε ἀπ’ αὐτὴν καὶ θρονιάσουμε στὴν καρδιά μας τὴν ταπεινοφροσύνη, τότε ἔχουμε τὸ πᾶν. Γιατί ὅπου βρίσκεται ἡ ἀληθινὴ κατὰ Χριστὸν ταπείνωση, ἐκεῖ βρίσκονται μαζεμένες καὶ ὅλες οἱ ἄλλες ἀρετές, ποὺ μᾶς ὑψώνουν ὡς τὸ Θεό.

Αγιος Νεκτάριος
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Μη ζητάς απόλαυση.
Όταν μελετάς το Ευαγγέλιο, μη ζητάς απόλαυση,
μη ζητάς έξαρση, μη ζητάς περίλαμπρες σκέψεις.
Ζήτα να δεις την αλάθητη αγία Αλήθεια.
Αγωνίσου να εκπληρώνεις τις εντολές του.
Σαν βιβλίο της ζωής, μελέτα το με τη ζωή σου.

Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Να ζείτε απλά

Να ζείτε απλά, χωρίς ανέσεις και επιθυμίες για πολλά στη ζωή σας, να εκκλησιάζεστε τακτικά και να εξομολογείστε, να προσεύχεστε με πίστη και ταπείνωση, με αγάπη για τους συνανθρώπους μας και τον Χριστό μας και τότε ο παντοδύναμος θα σας χτυπήσει την πόρτα..

Γέροντας Ευθύμιος από την Καψάλα του Αγίου Όρους
Πηγή: http://www.agiotopia.gr/2022/01/blog-post_11.html...
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Μας κυνηγούν δυστυχώς οι ανεκπλήρωτες επιθυμίες και οι προσδοκίες που έχουμε για τους άλλους με αποτέλεσμα όταν αυτές δεν ικανοποιούνται μας έρχεται θλίψη και απογοήτευση.
Κάνουμε παράπονα και ζητιανεύουμε αγάπη, φιλία, και καλοσύνη από τους άλλους και δυστυχώς απογοητευόμαστε. Η λαχτάρα να ξεδιψάσουμε από τους ανθρώπους βρίσκει τελικά την πηγή χωρίς νερό και εμάς τραυματισμένους και πονεμένους.
Προσπαθούμε στην έρημο της ζωής να φυτεύουμε προσδοκίες και επιθυμίες αλλά τελικά αντί αυτή η έρημος να βγάλει καρπούς μετατρέπεται σε ναρκοπέδιο. Όλα αυτά διότι έχουμε στρέψει την ύπαρξη μας σε λάθος κατεύθυνση. Αντί να στραφούμε στην ανατολή και να αναζητήσουμε τον ήλιο της δικαιοσύνης Χριστό επιλέγουμε την δυτική κατεύθυνση και τρικλίζουμε στα μονοπάτια του σκότους και του θανάτου.

Ο γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης θέτει τις βάσεις στις σχέσεις μας με τους άλλους :
«Όταν θέλεις να οπλισθείς, για να ξεπεράσεις τις δυσκολίες σου στην συνεργασία σου με τους άλλους, κάνε τούτο : Μη χαρίζεσαι ποτέ στον εαυτό σου και του επιτρέπεις να έχει έστω και την ελάχιστη επιθυμία, διότι κάθε επιθυμία οπωσδήποτε θα σε φέρει σε αντίθεση, ακόμη και σε σύγκρουση με τους ανθρώπους και η σύγκρουση αυτή θα σου λεηλατήσει κάθε εσωτερική προσπάθεια και θα σου καταστρέψει την προσευχή».
Δεν υπάρχει λόγος να έχουμε ανάγκες και συναλλαγές με τους άλλους πόσο μάλλον με τον Χριστό. Από το τι θέλω θα εξαρτηθεί το τι θα γίνει. Αν το θέλω πάσχει, το αποτέλεσμα θα είναι μια αρρωστημένη κατάσταση. Η μόνη σφοδρή επιθυμία και θέληση που οφείλουμε να έχουμε είναι Εκείνος και η Βασιλεία Του. Οι υπόλοιπες προσδοκίες και επιθυμίες κινούνται στη φθορά του θανάτου γι’ αυτό μάταια κοπιάζουμε.

Μην ψάχνουμε λοιπόν την πληρότητα σε ανθρώπινες σχέσεις και σε υλιστικό επίπεδο γιατί δεν θα την βρούμε. Εξάλλου ο Κύριος μας έχει ξεκαθαρίσει τα πράγματα «ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἐστί μου ἄξιος» (Ματθ. 1, 37)». Εκείνος είναι η υπέρτατη σχέση, η πλήρωση όλων των σχέσεων, το θεμέλιο των πάντων. Εκείνος είναι το Α και το Ω , η αρχή και το τέλος, η αιωνιότητα και ο Παράδεισος.
Μόνο από τη σχέση με τον Χριστό θα μπορέσει να ξεδιψάσει η ψυχούλα μας που χτυπιέται καθημερινά σε ανόητα θέλω χωρίς αντίκρισμα.
Αγάπα, πρόσφερε, δώσε, αγκάλιασε και μην σε νοιάζει…
Γίνε λύχνος Αγιότητος και μην σε απασχολούν οι άλλοι….
Μην περιμένεις τίποτα από κανέναν, κάνε την κίνηση εσύ και μην σε νοιάζει…
Γίνε Άγιος ώστε να αναπαύονται στην παρουσία σου καρδιές τραυματισμένες και να βρίσκουν ίαση και γιατρειά. Η Αγιότητα είναι ο προορισμός μας «Άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ άγιος ειμί...» (Λευϊτ. 20,7,26· Α΄ Πέτρ. 1,16)
Να σε κυνηγούν οι άλλοι και να σε ρωτούν «Πες μου τι ζεις να το ζήσω και εγώ» και εσύ να απαντάς «Έρχου και ίδε» (Ιωάν. 1, 47)».
Μην ψάχνεις άνθρωπε ψεύτικες αγάπες ηδονικές, διότι δεν θα βρείς ποτέ ανάπαυση….
Στην αγκαλιά του Κυρίου βρίσκεται το πλήρωμα όλων των αναγκών , των επιθυμιών και των προσδοκιών της ψυχής μας….
Να γίνει η Χριστοκεντρική μας αγάπη Αγιασμός , να αγιάζουμε όλον τον κόσμο για να εξαπλωθεί ο παράδεισος σε όλη την οικουμένη…
Μην ζητάς ποτέ αγάπη, ΓΙΝΕ αγάπη και αυτό αρκεί για να αλλάξει ο κόσμος.
Ξεκίνα τώρα ! Καλή πορεία με την ευχή του Κυρίου μας.

π.Σπυρίδων Σκουτής -euxh.gr
Μην ζητάς αγάπη , γίνε. - ΕΥΧΗ.gr
EUXH.GR
Μην ζητάς αγάπη , γίνε. - ΕΥΧΗ.gr
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

https://www.facebook.com/esphigmenou/vi ... 3357438297

Μεγάλος ο «φόρος αίματος» στο Άγιο Όρος - γεροντισμός, επιστήμη. Ηγούμενος Ι.Μ. Εσφιγμένου Βαρθολομαίος.
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Αν δεν έχεις αγκαλιάσει τον άνθρωπο σου χωρίς λόγο,
αν δεν του έχεις πάρει ένα λουλούδι απλά γιατί έτσι το ένιωσες χωρίς να σε ωθεί κάποια συγκεριμένη ημερομηνία, αν δεν έχεις αγκαλιάσει το άλλο σου μισό απλά γιατί το χρειάστηκες σαν να σου λείπει ένα κομμάτι, αν δεν έχεις ζητήσει συγγνώμη για κάποιο σφάλμα σου και δεν έχεις δεχτεί τη συγγνώμη του άλλου τότε δεν έχεις καν καταλάβει γιατί παντρεύτηκες. Ο γάμος σου έχει μείνει απλά στο άλμπουμ….Άνοιξε το άλμπουμ της καρδιάς σου και βγάλε να μοιραστείς τα κομμάτια της με τον άνθρωπο που υποσχέθηκες αιώνια αγαπητικά δεσμά.. Τότε θα νιώσεις τη χαρά της γαμήλιας μελωδίας.
Ο Χριστός δεν ήταν μόνο στις ευχές της ακολουθίας, κρύβεται στις μικρές στιγμές αγάπης και ένωσης με τον άνθρωπο σου. Όπως κρύβεται ένα όμορφο άνθος σε έναν σπόρο και περιμένει να τον ποτίσεις ώστε να αντικρύσεις και να γευτείς τους χυμούς του άνθους που γεννήθηκε με την έξοδο της δικής σου αγάπης….
Πότισε τον γάμο σου με Χριστό και το λουλούδι που θα βγει θα έχει την καλύτερη θέση στον Παράδεισο.
Ας προσέξουμε αδερφοί μου , μην περάσουν τα χρόνια και ξεχάσουμε να τα ζήσουμε.

π.Σπυρίδων Σκουτής - euxhg.gr
Τα μικρά μαργαριτάρια από το κόσμημα του γάμου - ΕΥΧΗ.gr
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Το παράδειγμα με τον Αγιασμό μας αποκαλύπτει την αλήθεια σχετικά με το Ιερό Μυστήριο του γάμου.
Όπως βλέπετε κάτω στην εικόνα στα αριστερά έχουμε ένα ποτήρι νερό. Αυτή είναι η σχέση μας. Μας λένε πολλές φορές οι νέοι «Μα αγαπιόμαστε, είμαστε ερωτευμένοι κλπ». Όλα καλά και άγια μέχρι εδώ αλλά αυτός ο έρωτας δεν έχει πάει ακόμη παραπέρα. Αν αυτή η αγάπη μείνει έτσι θα την φάει ο θάνατος και η φθορά. Χωρίς τον Χριστό τίποτα δεν μπορεί να ζήσει αιώνια. Χωρίς το Χριστό, ο θάνατος και ο διάβολος γίνεται κυρίαρχος των πάντων.

Οπότε η σχέση αν μείνει έτσι θα φθαρεί όπως το νερό. Αν το αφήσουμε θα χαλάσει, και μετά θα είναι άχρηστο και συνάμα επικίνδυνο.
Στην δεύτερη εικόνα βλέπουμε το ίδιο νερό με τα ίδια συστατικά (Η2Ο) αλλά πλέον κάτι φοβερό και συγκλονιστικό έχει συμβεί. Ήρθε ο Χριστός και πήρε την φθορά και τον θάνατο. Πλέον το νερό δεν είναι ένα συνηθισμένο νερό αλλά ένα αγιασμένο νερό. Πλέον η χρήση του είναι διαφορετική έχει άλλη πορεία, έχει άλλο σκοπό , στόχο και ολοκλήρωση. Πλέον η πόση του συγκεκριμένου νερού δεν είναι μόνο για να ξεδιψάσει το σώμα αλλά για να τραφεί η ψυχή με ένα στοιχείο του παραδείσου. Για αυτό έχουμε το νερό πριν γίνει αγιασμός και το νερό αφού γίνει αγιασμός. Ετσι έχουμε και την σχέση χωρίς τον Χριστό (προγαμιαία) και την σχέση με τον Χριστό στο Ιερό Μυστήριο του γάμου.

Έτσι γίνεται και με το Μέγα Μυστήριο του γάμου. Η σχέση όταν μπει στην εκκλησία αγιάζεται. Στο Μυστήριο του γάμου έρχεται ο Χριστός και αγιάζει το ζεύγος . Πλέον είναι συνοδοιπόρος μαζί με το ζευγάρι. Η σχέση παίρνει άλλη τροχιά, άλλη τροπή, έχει άλλους στόχους και σκοπούς. Βγαίνοντας το ζευγάρι από την πύλη της Εκκλησίας ανοίγει και μια άλλη πύλη που έχει έναν δρόμο για την βασιλεία των ουρανών. Δεν μιλά πια για μια απλή σχέση δύο ανθρώπων , αλλά για μια ένωση , μια ενότητα προς την βασιλεία του Θεού.
Δεν αρκεί να αγαπάμε τον άλλον και να είμαστε ερωτευμένοι μαζί του. Αυτό είναι το πρώτο σκαλοπάτι. Το θέμα είναι τι θέλουμε από τον άλλον και που θέλουμε αυτή η αγάπη να πάει. Αν την αφήσουμε έρμαιο των παθών και του εγωϊσμου θα μοιάζει σαν ένα τριαντάφυλλο που δεν το πότισε κανείς και μαράθηκε. Το να σε θέλω πολύ και να σε αγαπώ αλλά χωρίς το Χριστό αυτή είναι μια αγάπη θανάτου, μια αγάπη φθοράς, μια αγάπη αστοχίας, μια αγάπη με ημερομηνία λήξης. Αλλά όταν βάλω την αγάπη της σχέση και την βαπτίσω με το Ιερό Μυστήριο του γάμου αυτή η αγάπη έχει τώρα σκοπό, έχει μεταμορφωθεί , έχει στόχο μέσα από έναν δρόμο που περνά από την Εκκλησία και έναν συνοδοιπόρο Θεό ο οποίος είναι πανταχού παρών.

Δεν σ’αγαπώ και μ’αγαπας έτσι απλά, αόριστα, συναισθηματικά και ερωτικά. Σε αγαπώ γιατί θέλω αυτή η αγάπη να φτάσει στην ολοκλήρωση και τον προορισμό της. Αυτή η ολοκλήρωση είναι η βασιλεία των ουρανών. Σε αγαπώ γιατί θέλω αυτή η αγάπη να γίνει αστέρι του ουρανού και να λάμπει μαζί με τον χορό των αγίων.
Αυτό μπορέι να γίνει μόνο μέσα από το εργαστήρι της Αγιότητος που είναι το Ιερό Μυστήριο του γάμου. Διότι εκεί εγγυητής είναι ο Χριστός , είναι αυτός που θεραπεύει , αναζωογονεί, ανακαινίζει και μεταμορφώνει .
Αγαπητά μας παιδιά, αν αγαπάτε πραγματικά ο ένας τον άλλον ελάτε να περάσετε αυτό το κατώφλι της εκκλησίας . Να αγιαστεί η σχέση σας και ο Χριστός να λάμπει πάντα στην ζωή σας. Με το καλό !

π.Σπυρίδων Σκουτής - euxh.gr
Τι κάνει ο γάμος σε μία σχέση; Γιατί μιλάμε για προ-γαμιαίες σχέσεις; - ΕΥΧΗ.gr
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Όταν ερωτεύομαι στην ουσία γεννιέμαι μέσα από τη σχέση μου και την αλληλοπεριχώρηση με το άλλο πρόσωπο.
Η ένωση μου με το άλλο πρόσωπο μου δίνει ζωή. Παρατηρούμε ότι ο ερωτευμένος δεν λογαριάζει τίποτα, ούτε τον θάνατο, είναι ικανός να θυσιαστεί για το πρόσωπο που έχει ερωτευτεί. Γιατί ο έρωτας είναι ένα υπαρξιακό δόσιμο που νικά ακόμα και τον θάνατο. Ιδαίτερα ο Θείος έρωτας είναι η υπέρτατη μορφή σχέσης μεταξύ Θεού και ανθρώπου.

Ο όσιος Ιωάννης της Κλίμακος προκειμένου να περιγράψει τη σχέση του ανθρώπου προς τον Θεό, χρησιμοποιεί εικόνες από την ερωτική ζωή μεταξύ ανδρός και γυναικός καθώς αναφέρει πως «μακάριος όστις τοιούτον προς Θεόν εκτήσατο έρωτα, οίον μανικός εραστής προς την εαυτού ερωμένην κέκτηται…ο όντως ερών το του φιλουμένου προσώπου φαντάζεται, και τούτο ένδον ενηδόνως περιπτύσσεται ο τοιούτος». Ενώ ο Όσιος όσο αφορά την προσευχή πάει ακόμα παραπέρα και χρησιμοποιεί μια άλλη «σκανδαλιστική» λέξη την έκφραση «Συνουσία». Λέει συγκεκριμένα ο Όσιος: «Ή προσευχή, ως προς την ποιότητα της είναι συνουσία και ενωσις του ανθρώπου με τον Θεόν, καί ως προς την ενέργεια της, σύστασις καί διατήρησις του κόσμου, συμφιλίωσις με τον Θεόν, μητέρα των δακρύων, καθώς επίσης καί θυγατέρα, συγχώρησις των αμαρτημάτων, ……….. Ή προσευχή είναι γι' αυτόν πού προσεύχεται πραγματικά, δικαστήριο καί κριτήριο καί βήμα του Κυρίου, πρίν από το μελλοντικό βήμα» (Λόγος ΚΗ', Περί Προσευχής, έκδ. Ί. Μονής Παρακλήτου, 1978).

Οι άνθρωποι της Εκκλησίας έχουμε λίγο κόμπλεξ με τη λέξη «έρωτα» διότι τα πονηρά μας μυαλά την τοποθετούν μόνο στο κρεβάτι και αυτό είναι τεράστιο λάθος. Φυσικά δεν διαβάζουμε τι λένε και οι πατέρες της Εκκλησίας κάτι που δημιουργεί μεγάλο πρόβλημα γιατί πέφτουμε ακόμα και εμείς οι κληρικοί στην ανόητη συναισθηματική αγαπολογία μόνο και μόνο για να κάνουμε οπαδούς γύρω από ευαίσθητα θέματα και ο κόσμος να λέει «Αχ! Τι ωραία τα λέει ο πάτερ !». Πόσο εύστοχα μιλούσε ο Άγιος Πορφύριος ακόμα και για τέτοια θέματα τι έλεγε για τον σαρκικό έρωτα μέσα στον γάμο : "Ο σαρκικός έρωτας μέσα στον γάμο βοηθάει στον πνευματικό. Είναι δύσκολο να σου το εξηγήσω. Αλλά μέσα στον γάμο ο σαρκικός έρωτας γίνεται πνευματικός, μεταβάλλεται."
Δεν είναι λοιπόν αμαρτία ο έρωτας αλλά η τοποθέτηση του έρωτα, η μεταβολή και η μεταμόρφωση που γίνεται μέσα στην Εκκλησία με την άσκηση και τα Ιερά Μυστήρια. Πού θα πάω αυτό τον έρωτα, τι σημαίνει για μένα. Είναι μια ωφελιμιστική κίνηση ή έχει κάποιον προορισμό που καλούμαι προς οποίο οδεύω ; Και όλο αυτό τι σχέση έχει με την υπαρξιακή μου πορεία ; Τι θέλω από τον άλλον; Όταν ερωτεύομαι τι είναι ο άλλος για μένα και οι δύο για τον Θεό; Θα κάνουμε λάθος, θα αστοχήσουμε (αμαρτήσουμε) αν τον έρωτα δεν τον τοποθετήσουμε στο βάθρο που του αξίζει. Και η θέση του είναι στη Βασιλεία των Ουρανών.

Από τους προφήτες μέχρι τους πατέρες της Εκκλησίας η ζωή ονομάζεται έρωτας. Ο έρωτας είναι ένα διάλογος διαρκής, μια κίνηση υπαρξιακή , σχεσιακή ως αιώνια κατάσταση. Ένα δόσιμο ολοκληρωτικό αλλά με οντολογικό νόημα.
Ο Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος ονομάζει τον Χριστό «ο εμός έρως» δηλαδή; Ο έρωτάς μου! Και για αυτόν τον έρωτα οδηγείται στο μαρτύριο και μέσα από τον θάνατο για τον έρωτά του ζει αιώνια! Μια σχέση ερωτική που ο θάνατος όχι μόνο δεν μπορεί να αγγίξει, αλλά αντίθετα ζωοποιεί τον άνθρωπο, γιατί ο Κύριος είναι ο άρτος της ζωής και η πηγή του αγιασμού και η σχέση μαζί Του δίνει άλλη προοπτική στον άνθρωπο.
Ο έρωτας μεταξύ δύο ανθρώπων….
Δεν είναι κακό ή αμαρτία να είναι ερωτευμένοι δύο άνθρωποι. Το θέμα είναι που θα πάει αυτός ο έρωτας. Είναι σαν να κρατάς ένα όμορφο λουλούδι με τη ρίζα στον αέρα χωρίς να έχει μπει σε χώμα και να τροφοδοτηθεί με νερό. Αν κρατήσεις το λουλούδι έτσι δεν θα μπορέσει να αντέξει. Πρέπει να το βάλουμε στο χώμα να το ποτίσουμε και να του δώσουμε την προοπτική της ζωής μέσα από μια σωστή τοποθέτηση. Η ρίζα του λουλουδιού πρέπει να βρει θεμέλιο για να πάρει ζωή.

Για την Εκκλησία ο έρωτας μεταξύ δύο ανθρώπων βρίσκει τη σωστή τοποθέτησή του μέσα στο μυστήριο του γάμου. Εκεί βρίσκει ο έρωτας το λιμάνι του. Δεν είναι πλέον , χρήση, ξεπέτα, ή απλά να περνάω καλά. Ο έρωτας στο μυστήριο του γάμου γίνεται θεμέλιο αγιότητας για το ζευγάρι. Ωριμάζει σαν το καλό κρασί και γίνεται μια αγάπη που ανοίγει τα φτερά της για τον ουρανό. Ο έρωτας δεν είναι απλά ένα συναίσθημα, μια ηδονική χαρά, αλλά γίνεται παλάτι της Βασιλείας των Ουρανών.
Δυστυχώς μας αρέσει να χρησιμοποιούμε τον έρωτα ως χρήση ηδονική του άλλου γιατί αυτό μας βγάζει από πνευματικές ευθύνες και υπαρξιακό δόσιμο και απλά περνάμε καλά χρησιμοποιώντας τον άλλον σε έναν συγκεκριμένο τομέα επαφής. (Σωματικό άντε και λίγο ψευδοσυναισθηματικό).Θέλουμε να ενώσουμε μόνο το κορμί μας και όχι την ζωή μας , εκεί ειναι η βαθιά πληγή και η ανικανότητα της αγάπης ως προορισμού ζωής και σωτηρίας.

Ο σημερινός άνθρωπος θέλει να περνάει καλά μέσα από τη χρήση του άλλου και όχι να θυσιαστεί για τον άλλον και να ζήσει αιώνια.
Θέλουμε να βρούμε άνθρωπο να μας αγαπήσει και όχι άνθρωπο για να αγαπήσουμε και να θυσιαστούμε. Εκεί βρίσκεται η τραγικότητά μας.
Μην ταράζεστε λοιπόν όταν ακούτε τη λέξη αμαρτία από την εκκλησία, όταν η εκκλησία παιδαγωγικά μας λέει πότε χάνουμε τον στόχο και μας επαναφέρει στον σωστό δρόμο , στον δρόμο που δίνει θεραπεία και ζωή.
Αμαρτία για την Εκκλησία είναι μια αρετή σε πτώση σε ασθένεια, μια επιθυμία που κραυγάζει να βρεί τον σωτηριολογικός της προορισμό. Εκεί η Εκκλησία έχει τα θεραπευτικά της μέσα ώστε η επιθυμία να βρεί και πάλι τον σωστό προσανατολισμό της.
Ας κάνουμε αγαπητοί μου λιγάκι έστω υπακοή , ένα βήμα υπομονής και προσπάθειας, ας μπούμε στον δρόμο της θεραπείας και να μην απαιτούμε από την Εκκλησία να ευλογήσει την αστοχία μας αλλά να την θεραπεύσει ώστε να φτάσουμε στο στόχο. Στο ερωτικό πρόσωπο στην σχέση με τον Χριστό. Εκεί κοιτάμε, εκεί είναι ο στόχος , εκεί είναι ο προορισμός μας ώστε η ερωτική υπαρξιακή μας δίψα βρίσκει επιτέλους την πληρότητα της. Η τραγικότητα μας και η μεγαλύτερη αμαρτία μας ειναι η άρνηση για αγώνα και προσπάθεια . Πως θα δούμε όμως καρπούς ευλογίας χωρίς κόπο , πόνο και αγώνα...;

Ας κλείσουμε αυτό το άρθρο με τα λόγια του Αγίου Πορφυρίου «Ο Χριστός είναι η χαρά, το φως το αληθινό, η ευτυχία. Ο Χριστός είναι η ελπίδα μας. Η σχέση με τον Χριστό είναι αγάπη, είναι έρωτας, είναι ενθουσιασμός, είναι λαχτάρα του θείου. Ο Χριστός είναι το παν. Αυτός είναι η αγάπη μας, Αυτός ο έρωτάς μας. Είναι έρωτας αναφαίρετος ο έρωτας του Χριστού. Από κει πηγάζει η χαρά.»

π.Σπυρίδων Σκουτής - euxh.gr
Ο Έρωτας είναι ζωή. . . - ΕΥΧΗ.gr
EUXH.GR
Ο Έρωτας είναι ζωή. . . - ΕΥΧΗ.gr
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

-Ο φόβος του θανάτου είναι φόβος της ζωής...-

«Τελικά γιατί φοβόμαστε τον θάνατο;» με ρώτησε ένα παλληκάρι πριν λίγες ημέρες. Η αλήθεια είναι ότι η απάντηση δεν είναι καθόλου εύκολη. Χρειάστηκαν πολλά χρόνια να ζήσω στην σκοτεινή σκιά του φόβου έως και του πανικού που προκαλεί η ιδέα του θανάτου για να δώσω μια απάντηση στην ύπαρξη μου. Θυμάμαι μικρό παιδί ακόμη, να τρέμω στην ιδέα και εικόνα του θανάτου, να κολλάω το κορμάκι μου στο τοίχο του κρεβατιού, να κουλουριάζομαι στην αγωνία μου και έφιδρος να προσπαθώ να διώξω την απειλή της ανυπαρξίας. Εκεί έμαθα να διαβάζω βιβλία, για να ξεχνάω, εκεί έμαθα να προσεύχομαι για να ησυχάζω.

Πλέον νομίζω ότι με αυτόν τον φόβο έχουμε αρκετά κουβεντιάσει και έχουμε αλληλογνωριστεί. Κάπου φτάσαμε την κουβέντα μας. Έτσι έχω καταλήξει στα εξής όχι θεωρητικά αλλά βιωματικά συμπεράσματα:
1. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην φοβάται το θάνατο. Τόσο γιατί είμαστε θνητοί και φθαρτοί όσο και διότι έχουμε πλαστεί για την αιωνιότητα. Δεν είναι στο οντολογικό μας dna ο θάνατος. Ο Θεός μας έπλασε για να ζούμε αιώνια κοντά Του. Οπότε συμβαίνει κάτι που δεν είναι δικό μας, δεν μας ταιριάζει. Είμαστε πλασμένοι για το φως και όχι το σκοτάδι.
2. Φοβούνται τον θάνατο περισσότερο εκείνοι που φοβόνται την ζωή. Όσο περισσότερο είμαστε μακριά από τα όνειρα και τις επιθυμίες μας, από το πραγματικό εαυτό μας, όσο κρυβόμαστε από την ζωή κλεισμένοι στους φόβους μας, τόσο ο θάνατος στοιχειώνει στο μυαλό και την ψυχή μας. Ο φόβος του θανάτου είναι φόβος της ζωής...
3. Η απουσία πίστεως στο Θεό, είναι μια μορφή υπαρξιακής αναπηρίας. Ο άνθρωπος που δεν πιστεύει ή μάλλον λέει ότι δεν πιστεύει σε τίποτα, στην ουσία ακυρώνει μια μεγάλη δυνατότητα της ύπαρξης του, εκείνης να κοινωνεί με τον Θεό, να αισθάνεται και να γεύεται πραγματικά την Παρουσία Του. Όταν δεν έχεις εμπειρία Θεού έχεις ακρωτηριάσει τον εαυτό σου, είσαι μισός, κομματιασμένος. Αυτή η απουσία, δηλαδή της πίστης, πικραίνει όλη την ζωή μας.
Τα παραπάνω σε καμία περίπτωση δεν σημαίνουν ότι ο άνθρωπος γίνεται άτρωτος απέναντι στο θάνατο και τον φόβο αυτού. Σαφέστατα και ως ανθρώπινα πλάσματα φοβόμαστε και μάλιστα απέναντι σε πραγματικές σοβαρές απειλές τρέμουμε και ωχριούμε. Αλλά όμως μπορούμε και έχουμε την δυνατότητα να τον αντιμετωπίσουμε και διαχειριστούμε αυτόν τον φόβο. Γίνεται να δώσουμε φως στο σκοτάδι του.

«Τι έκανα εγώ και πως αντιμετώπισα αυτόν τον φόβο του θανάτου..»
1. Πήρα την απόφαση να πεθάνω μια φορά και όχι κάθε μέρα. Με τον φόβο πεθαίνεις κάθε μέρα. Έτσι αποφάσιζα να ζήσω προτού πεθάνω.
2. Πείσμωσα απέναντι στην απειλή του θανάτου. Και είπα ότι όταν πεθάνω θα του αφήσω όσο λιγότερα μπορώ. Θα ζήσω δηλαδή με χαρά και δοξολογία όλα τα δώρα της ύπαρξης που μου έδωσε ο Θεός. Θα τα χαίρομαι όλα, θα τα ζω όλα, μικρά και μεγάλα, δύσκολα και εύκολα, ευχάριστα και δυσάρεστα, με την βαθιά πεποίθηση ότι όλα είναι δρόμος και μαθήματα εξέλιξης μέσα το βαθύτερο σχέδιο του Θεού.
3. Θα ζω κοντά στις πραγματικές ανάγκες μου. Έτσι δηλαδή που με δημιούργησε και με θέλει ο Θεός. Με αγάπη, έκφραση, δημιουργία και σύνδεση.
4. Η προσευχή θα γίνει το οξυγόνο της ψυχής μου. Ο Χριστός η ανάσα της ύπαρξης μου. Να του μιλάω, να τον ποθώ και ζητώ, να τον ψάχνω σε κάθε τι μικρό και ασήμαντο, αλλά και μεγάλο ή σπουδαίο. Σε όλα να βλέπω Εκείνον, που ήρθε για να κερδίσει η ζωή το στοίχημα του θανάτου. Δε μπορώ να φοβάμαι πλέον τον θάνατο γιατί ο Χριστός νίκησε υπερ της ζωής. Τώρα πλέον ο θάνατος δεν μπορεί να είναι προορισμός αλλά μονάχα ένα πέρασμα, όπως εκείνο το γεφυράκι που μας περνάει στην απέναντι όχθη του ποταμού, εκεί που βλέπω την ζωή να συνεχίζεται στο φως και την χαρά.

π. Χαρ. λίβυος Παπαδόπουλος
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Αν θέλουμε να μιλήσουμε με ακρίβεια, η αιτία κάθε ταραχής είναι το ότι δεν έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε τις αμαρτίες μας και να κλαίμε γι’ αυτές. Γι’ αυτό νοιώθουμε όλη αυτή την κατάθλιψη. Γι’ αυτό δεν βρίσκουμε ποτέ ανάπαυση. Δεν είναι δε θαυμαστό το ότι ακούμε από όλους τους αγίους ότι δεν υπάρχει άλλη οδός εκτός απ’ αυτήν και βλέπουμε ότι κανένας απ’ όσους ακολούθησαν άλλο δρόμο δεν βρήκαν ανάπαυση, και περιμένουμε εμείς να βρούμε ανάπαυση ή να κρατηθούμε στο σωστό δρόμο, χωρίς να συνηθίσουμε να κατηγορούμε τον εαυτό μας; Πράγματι, ακόμα και αν ο άνθρωπος πετύχει πολλά πνευματικά κατορθώματα, δεν εργαστεί όμως αυτό το έργο της αυτομεμψίας, δεν θα σταματήσει ποτέ να στενοχωρεί και να στενοχωριέται και να χάνει όλους τους κόπους του.

Αλλά μπορεί να πει κάποιος: «Αν με στενοχωρήσει ο αδελφός και ψάξω μέσα μου και βρω ότι δεν του έδωσα καμιά αφορμή, πως μπορώ να κατηγορήσω τον εαυτό μου»; Πραγματικά, αν εξετάσει κανείς τον εαυτό του με φόβο Θεού, θα βρει ότι οπωσδήποτε έδωσε αφορμή είτε με λόγο, είτε με έργο, είτε κάποια κίνηση. Κι αν ακόμα βλέπει, όπως λέει, ότι ο ίδιος δεν έδωσε απολύτως τέτοια αφορμή στη συγκεκριμένη περίπτωση, πιθανόν να τον στενοχώρησε κάποια άλλη φορά ή για το ίδιο θέμα ή για κάτι άλλο. Ή μπορεί κάποιον άλλο αδελφό να στενοχώρησε και έπρεπε γι’ αυτό να υποφέρει ή, πολλές φορές, και για κάποια άλλη αμαρτία. Ώστε αν, όπως είπα, με φόβο Θεού εξετάσει κανείς τον εαυτό του και ψηλαφίσει τη συνείδησή με ακρίβεια, θα βρει οπωσδήποτε ότι είναι ένοχος.

Άλλες φορές πάλι βλέπει κανείς τον εαυτό του να παραμένει ήσυχος και ειρηνικός. Όταν όμως του πει ο αδελφός του κάποιο λυπηρό λόγο, ταράζεται και γι’ αυτό νομίζει ότι δικαιολογημένα στενοχωριέται μαζί του, λέγοντας ότι: «Αν δεν ερχόταν να μου μιλήσει και να με ταράξει, δεν θα έπεφτα στην αμαρτία». Και τούτο δεν είναι μόνο αυταπάτη, αλλά είναι και παραλογισμός. Διότι μήπως αυτός που του είπε τη βαριά φράση του έβαλε στην ψυχή του και το πάθος; Του έδειξε το πάθος που βρισκόταν μέσα του, για να μετανοήσει, αν θέλει, γι’ αυτό. Γιατί αυτός μοιάζει με εκλεκτό ψωμί που εξωτερικά έχει πολύ καλή εμφάνιση, όταν όμως το κόψει κανείς, τότε φαίνεται η μούχλα του. Έτσι και αυτός καθόταν ειρηνικός, καθώς νόμιζε, είχε όμως μέσα του το πάθος και δεν το ήξερε. Μια κουβέντα του είπε ο αδελφός του και έβγαλε τη βρωμιά που βρισκόταν κρυμμένη μέσα του. Αν λοιπόν θέλει να βρει έλεος, πρέπει να μετανοήσει, να καθαριστεί, να προοδεύσει. Να καταλάβει δηλαδή ότι οφείλει να ευχαριστεί μάλλον τον αδελφό, γιατί μ’ αυτό τον τρόπο του προξένησε τόσο μεγάλη ωφέλεια.

Κάποτε με πλησίασαν δύο αδελφοί, που στενοχωρούσε ο ένας τον άλλον, και έλεγε ο μεγαλύτερος για τον μικρότερο: «Του λέω να κάνει κάτι και στενοχωριέται και στενοχωριέμαι κι εγώ, γιατί σκέπτομαι ότι, αν με αγαπούσε και μ’ εμπιστευόταν, θα τον πληροφορούσε ο Θεός να τα δεχθεί». Και ο μικρότερος έλεγε: «Συγχώρεσέ με, Γέροντα, γιατί έχω την εντύπωση ότι δεν μου μιλάει με φόβο Θεού, αλλά σαν να θέλει να με διατάζει. Και νομίζω ότι γι’ αυτό δεν αναπαύεται η καρδιά μου, όπως λένε οι Πατέρες».
Προσέξτε, πως ο ένας έριξε το βάρος στον άλλο και κανείς τους δεν κατηγόρησε τον εαυτό του. Άλλοι δύο, που στενοχώρησαν ο ένας τον άλλο, έβαλαν μεν ο ένας στον άλλον μετάνοια, παρέμειναν όμως ανειρήνευτοι. Και ο μεν ένας έλεγε: «Δεν μου έβαλε με την καρδιά του μετάνοια και γι’ αυτό δεν αναπαύθηκα. Γιατί έτσι έχουν πει οι Πατέρες». Ο δέ άλλος έλεγε: «Επειδή δεν είχε προδιατεθεί με αγάπη προς το πρόσωπό μου, πριν εγώ του δείξω τη μετάνοιά μου, γι’ αυτό κι εγώ δεν αναπαύθηκα». Βλέπετε αυταπάτη, αδελφοί μου, βλέπετε πως διαστράφηκε ο λογισμός τους; Ο Θεός γνωρίζει πόσο μεγάλη κατάπληξη μου προξενεί το ότι ακόμα και τους Πατέρες χρησιμοποιούμε, σύμφωνα με τα θελήματά μας τα πονηρά, για να χάσουμε τις ψυχές μας. Έπρεπε να πάρει καθένας επάνω του την ευθύνη, να κατηγορήσει τον εαυτό του και να πεί: «Δεν έβαλα ειλικρινά μετάνοια στον αδελφό μου, γι’ αυτό δεν τον ανέπαυσε ο Θεός». Ο δε άλλος να πεί: «Εγώ δεν είχα την καρδιά μου έτοιμη να συγχωρέσει και να αγαπήσει τον αδελφό μου, πριν αυτός μου εκφράσει τη μετάνοιά του και γι’ αυτό δεν τον ανέπαυσε ο Θεός». Έτσι θα έπρεπε να κάνουν και οι προηγούμενοι. Ο μεν πρώτος έπρεπε να πεί: «Εγώ μιλάω με αυθάδεια, γι’ αυτό δεν αναπαύει ο Θεός τον αδελφό μου». Και ο άλλος έπρεπε να λογίζεται: «Ο αδελφός μου μού δίνει εντολές με ταπείνωση και αγάπη, αλλά εγώ είμαι ανυπότακτος και δεν έχω φόβο Θεού». Αλλ’ όμως κανένας τους δεν βρήκε τον σωστό δρόμο και δεν κατηγόρησε τον εαυτό του. Αντίθετα, καθένας έριξε το βάρος στον άλλον.

Να, γι’ αυτό δεν μπορούμε να προκόψουμε, γι’ αυτό δεν βρίσκουμε ωφέλεια σε τίποτε, αλλά περνάμε όλο τον καιρό μας σαπίζοντας από τους λογισμούς που κάνουμε εναντίον των αδελφών μας και κατατσακιζόμαστε, επειδή καθένας δικαιώνει τον εαυτό του. Καθένας αφήνει τον εαυτό του, όπως είπα, χωρίς να εφαρμόζει τίποτα. Και όλοι μας έχουμε την απαίτηση να τηρούν οι άλλοι τις εντολές του Θεού. Γι’αυτό και δεν μπορούμε να συνετισθούμε να κάνουμε το καλό, γιατί αν ποτέ και το ελάχιστο μάθουμε, αμέσως απαιτούμε από τον αδελφό μας να το εφαρμόσει, αντί να ελέγχουμε μονάχα τον εαυτό μας, εάν εφαρμόζει αυτά με ακρίβεια και σύνεση.

Αββάς Δωρόθεος
Απάντηση

Επιστροφή στο “Πνευματικά Μηνύματα”