Ανέκδοτο περί της Εκκλησιαστικής μας πραγματικότητας.

θεματική ενότητα με Πνευματικά Ανέκδοτα.

Συντονιστής: Συντονιστές

Κλειδωμένο

Πώς βαθμολογείς αυτό το Ανέκδοτο?

Άριστο
4
100%
Μέτριο
0
Δεν υπάρχουν ψήφοι
Κακό
0
Δεν υπάρχουν ψήφοι
 
Σύνολο ψήφων: 4

Christos
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 1870
Εγγραφή: Σάβ Μαρ 12, 2005 6:00 am
Επικοινωνία:

Ανέκδοτο περί της Εκκλησιαστικής μας πραγματικότητας.

Δημοσίευση από Christos »

Αγαπητοί φίλοι,
αναδημοσιεύω εδώ το κορυφαίο ανέκδοτο που δημοσιεύθηκε σε άλλο μέρος του φόρουμ συζήτησης
123 έγραψε:ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ ΓΙΑ ΝΑ «ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ»

Είδα στον ύπνο μου πως επισκέφθηκα τον Παράδεισο και ένας άγγελος ανέλαβε να με ξεναγήσει. Περπατούσαμε δίπλα δίπλα σε μια τεράστια αίθουσα γεμάτη με αγγέλους. Ο άγγελος οδηγός μου σταμάτησε μπροστά στον πρώτο σταθμό εργασίας και είπε :
«Αυτό είναι το Τμήμα Παραλαβής. Εδώ παραλαμβάνουμε όλες τις αιτήσεις που φτάνουν στον Θεό με τη μορφή προσευχής»
Κοίταξα γύρω γύρω στον χώρο. Έσφυζε από κίνηση, με τόσο πολλούς αγγέλους να βγάζουν και να ταξινομούν αιτήσεις γραμμένες σε ογκώδης στοίβες από χαρτιά και σημειώματα, από ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.

Μετά, προχωρήσαμε σε έναν μακρύ διάδρομο, μέχρι που φτάσαμε στον δεύτερο σταθμό. Ο άγγελος μου είπε :
«Αυτό είναι το Τμήμα Συσκευασίας και Παράδοσης. Εδώ οι χάρες και οι ευχές που έχουν ζητηθεί προωθούνται και παραδίδονται σε αυτούς που τις ζήτησαν»
Πρόσεξα και πάλι πόση κίνηση είχε και εδώ. Αμέτρητοι άγγελοι πηγαινοέρχονταν δουλεύοντας σκληρά, αφού τόσες πολλές επιθυμίες είχαν ζητηθεί και συσκευάζονταν για να παραδοθούν στη γη.

Τέλος, στην άκρη ενός μακριού διαδρόμου, σταματήσαμε στην πόρτα ενός πολύ μικρού σταθμού. Προς μεγάλη μου έκπληξη μόνο ένας άγγελος καθόταν εκεί, χωρίς να κάνει ουσιαστικά τίποτα.
«Αυτό είναι το Τμήμα των Ευχαριστιών» μου είπε σιγανά ο φίλος άγγελός μου. Έδειχνε λίγο ντροπιασμένος.
«Πως γίνεται αυτό? Δεν υπάρχει δουλειά εδώ?» ρώτησα.
«Είναι λυπηρό» αναστέναξε ο άγγελος. «Αφού παραλάβουν τις χάρες τους οι άνθρωποι, πολύ λίγοι στέλνουν ευχαριστήρια»
«Πως μπορεί κάποιος να ευχαριστήσει τον Θεό για τις ευλογίες που παρέλαβε?» ρώτησα πάλι.
«Πολύ απλά» απάντησε «Χρειάζεται μόνο να πεις: Ευχαριστώ Θεέ μου!»
«Και για τι ακριβώς πρέπει να ευχαριστήσουμε?»
«Αν έχεις τρόφιμα στο ψυγείο σου, ρούχα στην πλάτη σου, μια στέγη πάνω απ’ το κεφάλι σου και ένα μέρος για να κοιμηθείς? είσαι πλουσιότερος από το 75% αυτού του κόσμου.
Αν έχεις χρήματα στην τράπεζα, στο πορτοφόλι σου και λίγα κέρματα σ’ ένα πιατάκι? είσαι ανάμεσα στο 8% των ανθρώπων που ευημερούν.
Αν ξύπνησες σήμερα το πρωί με περισσότερη υγεία από ότι αρρώστια? είσαι πιο ευλογημένος από όσους δεν θα επιζήσουν καν ως αυτή τη μέρα.
Αν ποτέ δεν βίωσες την εμπειρία του φόβου του πολέμου, της μοναξιάς της φυλακής, της αγωνίας του βασανισμού και της σουβλιάς της πείνας? είσαι μπροστά από 700 εκατομμύρια ανθρώπους αυτής της γης.
Αν μπορείς να προσευχηθείς σε έναν ναό, χωρίς το φόβο της επίθεσης, της σύλληψης ή της εκτέλεσης? θα σε ζηλεύουν σίγουρα περίπου 3 δισεκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο.
Αν οι γονείς σου είναι ακόμα ζωντανοί και είναι ακόμα παντρεμένοι? είσαι σπάνιος.
Αν μπορείς να κρατάς το κεφάλι σου ψηλά και να χαμογελάς? δεν είσαι ο κανόνας, είσαι η εξαίρεση για όλους όσους ζουν μέσα στην αμφιβολία και στην απόγνωση.
Και αν διαβάζεις τώρα αυτό το μήνυμα, μόλις έλαβες μια διπλή ευλογία, γιατί σου το έδωσε κάποιος που σ’ αγαπάει και γιατί είσαι πιο τυχερός από 2 δισεκατομμύρια ανθρώπους, που δεν ξέρουν καν να διαβάζουν».

«Κατάλαβα»
.
Εικόνα
Κλειδωμένο

Επιστροφή στο “Πνευματικά Ανέκδοτα”